donderdag, januari 31, 2008

Stoute opa

Gisteren waren de kinderen hier weer... Kim moest een heel stuk lezen, en er dan een korte inhoud van opmaken. Waarschijnlijk helpt Veerle dan wat, maar hier moet ze het volledig zelf doen, en dan eerst in het klad opschrijven. Het klad verbeteren we dan samen...al zuchten en al blazen...
Tegen haar ma heeft ze gezegd dat opa altijd zaagt, altijd vies is... Stoute opa...
't Is maar dat je het weet.

Ze moest eens weten hoe ik het indertijd deed met haar moeder en haar nonkels! Nu ben ik een heel brave en geduldige opa ! Als ze vroeger te veel zaagden of niet doorwerkten, dan mochten ze het nog een paar keer schrijven, en dat was dan de lichtste straf... En dan spreek ik nog niet hoe wij van ons ma in toom gehouden werden. Maar eerlijk, ik heb er geen kwaad van gehad ! en onze gasten ook niet. Ik heb de indruk dat de opvoeding altijd wat zachter wordt, en ik heb daar mijn vragen bij. Let op, ik ben niet de voorstander van de zweep, maar ik geloof wel dat een lichamelijke straf wel eens goed kan zijn. Je moet natuurlijk niemand ongelukkig slaan, maar eerlijk, ik heb veel kletsen gehad op mijn billen en kuiten, en veel op mijn knieën gezeten, en in de school heeft de leraar zelfs zijn regel eens kapot geslagen op mijn kneukels... Ik heb daar geen nadelige gevolgen van gehad... En ik moet toegeven, een andere manier om mij te straffen was er niet, want dat raakte me niet. Bovendien was ik meer dan koppig, en ging zo ver als ze mij om te straffen zegden dat ik zondag niet mee mocht met de auto, dan moesten ze mij die zondag in de auto sleuren, want ik wilde al niet meer mee...
En ik kan het niet helpen, ik hou er wel een beetje van als ik zie dat mijn kinderen en nu mijn kleinkinderen poer in hadden ! Ik zou wellicht helemaal gedeillusioneerd zijn geweest had ik makke kinderen moeten hebben ! Ik geloof dat de mensen een eigen wil moeten hebben ! Je moet dan wel veel meer er aan werken om die wil in de goede richting te zetten, maar dan gaan ze er ook voor, en zijn het geen meelopers, maar voorlopers !
Het zal wel aan mij liggen, maar ik hou niet van makke schapen.

En toch...hoe ouder ik word, hoe makker ik zelf word...Zijn het de jaren, of is het de pijn, ik weet het niet, maar het is alsof ik de moeite niet meer wil doen om te vechten... Vertelde vroeger iemand iets wat mij niet beviel, dan ging ik er tegen in, nu laat ik dat voorbij gaan, en knik ik ---- zo gaat het het vlugst voorbij --- en ik lig dan zelf 's nachts te dubben over dat feit, maar ik ga er niet meer tegen in.

Soms heb ik dan het idee dat mijn ganse leven tegenwoordig alleen nog draait rond de pijn en de beheersing er van. Vooral in perioden zoals nu, dat de pijn voortdurend hoger is dan normaal. Het is precies over er is geen onderwerp die de pijn overstijgt.

Gisteren kwam onder meer Monique hier op bezoek. Monique houdt zich bezig met de hobbywerking voor de langdurig zieken. Ik ben er gevraagd om mee te werken en deel uit te maken van... Ze komen maandelijks bijeen op de tweede dinsdag van de maand, en knutselen dan wat, soms aan gezamelijke projecten, soms elk aan zijn eigen hobby. Vroeger was er iemand die ook pyrografie deed, maar die man is er niet meer, ik ben blijkbaar in een open plaats gekomen.

Ik zal wel zien wat het wordt... Hopelijk heb ik er wat ontspanning en wat kennissen bij, en wie weet leer ik ook weer een en ander die mij interesseert.

Ik ga stoppen, tot de volgende ?

Geen opmerkingen: