Oorlogsgebied

 

Misschien heb jij ook ooit die speciale heruitgave gelezen van de oorlogskranten? Een herdruk van de krant zoals die dagelijks verscheen tijdens de oorlog...

Ik heb ooit de kans gekregen het dagboek te lezen van een jonge seminarist die in de Groote Oorlog (14/18) aan het front zat... 

Ik moet zeggen dat ik zowel bij het lezen van de oorlogskranten, als bij het lezen van het dagboek telkens heel erg verwonderd was...

In de loopgraven was niet de Duitser de grootste vijand, maar de verveling. Dat was wellicht mede de oorzaak van het feit dat veel kleine zaken zo sterk uitvergroot werden. Als je niets anders hebt om over te denken, om over te praten om mee bezig te zijn, dan wordt kleine zaken enorm groot.

Bij het lezen van de oorlogskranten viel mij vooral op dat het leven voortkabbelde.

Er was geen aaneenschakeling van oorlogsfeiten, nee, de oorlog was beperkt tot eerder kleine berichten in die kranten, berichten die wellicht gekleurd waren, lees gecensureerd, maar die eigenlijk bijna vervielen tot een fait-divers. De mensen waren er wellicht heel erg in geïnteresseerd, en poogden via allerlei middelen ook de andere klok te horen (verborgen radiotoestellen en dergelijke), maar eens de oorlogsgolf over jouw gebied was gespoeld, was het meteen maar een verweg-nieuwtje meer, waren er andere leiders, die helemaal niet democratisch waren, waar je niets mocht tegen doen, zelfs niet mocht tegen protesteren, maar voor de rest... 

Ik was vooral verwonderd over het feit dat het leven voortging, alsof er niets was gebeurd. Ik las reclameberichten voor producten, er waren toneelstukken te zien en je kon naar de cinema... Voor mij was het enige waar je echt een confrontatie zag met De Oorlog, de recepten... Het kookboek waarbij men je leerde om met goedkope en te verkrijgen artikelen toch iets lekkers te maken. Taart van aardappelen is een van die dingen die me raakten. (Het leek me niet echt lekker...)

Maar hoe dan ook, het was helemaal niet zoals in de film.

Het was veelal vervelend en saai.

Een voortzetting van het alledaagse, met beperkingen inzake grondstoffen, met slecht en minder eten (dat zag ik niet in die kranten, dat hoorde ik van mijn ouders).

Het avontuur (met echt levensgevaar !) zat in het smokkelen van eten... om te overleven op een min of meer doenbare manier. Ik kan me voorstellen dat dit in de steden zwaarder was dan op de buiten. Mijn ouders leefden dan nog in "sperrgebiet", waar veel dingen nog een graadje erger waren. 

Eigenlijk wil ik dit stellen tegenover wat we nu meemaken... Sommigen nemen immers "oorlogstoestanden" in de mond. En als je goed gelezen hebt, dan was er dan ook vooral verveling, was er beperking van wat je kon en mocht doen. Tot zover is er dus gelijkenis, je zou zelfs kunnen stellen dat het nu erger is, want er is geen toneel, geen cinema, geen winkels die open zijn (buiten de enkele die toegelaten zijn)... 

Toch is er héél véél dat ook anders is. Ik kan nu chatten op Whatsappen met de kinderen, met mijn zussen, en met vrienden. Ik mag me min of meer vrij bewegen, en wandelen, joggen en fietsen en dergelijke wordt nu niet argwanend bekeken, maar eerder aangemoedigd.

Zo heel gelijk loopt het dus niet.

Het erge van deze Corona-lock down, is voor mij de eenzaamheid.

Ik ga niet alleen wandelen omwille van mijn gezondheid, ik ga ook wandelen in de hoop een medemens te ontmoeten, die net als ik, nood heeft aan een babbel. Weliswaar elk aan zijn kant van de straat, maar toch een babbel... ( Dat betekent ook dat je niet kunt fluisteren, en dat kwaadsprekerij misschien iets minder is dan vroeger !)

Moeten (mogen) we dan nu klagen? Eigenlijk niet echt.

Er zijn ergere dingen.

Je moet maar eens naar de TV kijken, hoe de oorlog momenteel is, hoe mensen leven in doorschoten gebouwen, waar je misschien niet rechtstreeks in de regen zit, maar waar het wellicht even koud is als buiten. Of waar hele volkeren uitgehongerd zijn, door oorlogen, of door het veranderde klimaat. De foto's van die kinderen, waarvan je haast niet kunt begrijpen hoe ze recht kunnen blijven staan op die dunne knokige beentjes... Moeders die hun platte borst in de mond van het kindje duwen dat zelfs niet meer de kracht heeft om te schreien...

En wij zouden klagen?

Shame, shame, shame...

Lonely and blue

 

Eenzaam en triest... I'm just a lonely boy, lonely and blue...

Ik ben een sociaal wezen, ik hou van babbelen met om-het-even-wie.

Ik ben altijd zo geweest. Ons moeder zaliger zei het al "Hij zou babbelen tegen een hond met een hoed aan..."

Negentig procent van het genot om te rommelmarkten, ligt voor mij bij de vele gesprekken en gesprekjes die ik daar had. Zowel in het Frans (Wallonië), als in het Vlaams... Het kon me niet schelen, als ik maar even kon kouten, en een onderwerp is op een rommelmarkt vlug gevonden. Er is altijd wel iets waarvan je niet weet wat het is, of omgekeerd, waarvan je vermoed dat de veel jongere verkoper niet weet wat hij verkoopt...

Nu zie je geen kat.

Of - correctie - ik zie alleen mijn kat. En 's middags Veerle die met het eten komt, of het eten hier komt klaarmaken.

Voor de rest... alleen radio of TV...

En daar kun je niet mee klappen, dat hoor je alleen maar, dat onderga je. Gotfer ! Wat voor muziek is dat nu weer? 't Trekt op geen kl... Of ook wel eens... Hé, dat is mooi. 

Alleen op mijn wandelingen zie ik soms wel eens iemand... En de meeste mensen zijn ook - zienderogen - blij dat ze eens kunnen babbelen, dat er iemand is die praat.

Anderen zijn bang, en vluchten weg, gaan in de wijdst mogelijke boog om de ander heen.

Corona...

Ik ben dinsdag naar de dokter geweest, om mijn griepspuit, en meteen ook maar eens mijn bloed laten trekken om te onderzoeken (alles picobello)... In de wachtzaal staan maar twee stoelen meer, zo ver mogelijk van elkaar als maar kan. Er hangen bordjes dat, als er al iemand in de hall staat te wachten, je dan moet buiten blijven staan... Pas op ! Een mens !

djudedju...

Bij de apotheker staat dit niet (of ik zag het niet), maar ook daar stond er iemand buiten te wachten om binnen te komen toen ik de zaak verliet.

tommetoch

Corona

Wat doe je met het mensdom?

Ik vraag me af, of er bij zijn die hun adem inhouden als je passeert ?

Ik ben NIET ziek !

Of in ieder geval voel ik (nog) niets.

Maar heb je gelezen van dat oude koppel mensjes, die opgenomen werden met Corona? Alletwee besmet, zij doodziek, hij geen enkel symptoom. Het oude dametje was "blij" dat ze er bij was om haar man vast te houden in zijn stervensnood... Bizar, raar, vreemd...beangstigend.

Je kunt dus corona hebben zonder ook maar iets gewaar te worden, en je kunt er van sterven.

Bizar. Corona. Covid19... De moderne pest. (Waar zijn de ratten? - Oh ja, nu zijn de mensen zelf de ratten die besmettelijk zijn...)

Wat is erger?

De ziekte?

De schrik van de ziekte?

De eenzaamheid?

Of... wellicht de mix van dit alles.

En dan is het nog eens vroeg donker en laat weer licht. 

De nacht is al een isolatie van duisternis, en dan komt daar nog al dat andere bovenop.

Het klinkt wel mooi, melodieus: Corona.... In mijn hoofd hoor ik het liedje al, Ramona, maar nu dus Corona... Oh ja, Ramona zal wel een liedje zijn die de meesten niet kennen... Het is een liedje van de tijd van toen... Toen de ratten nog de bron van besmetting waren.

Nu zijn het de mensen.

Erg hé ? Bang zijn van je eigen soort ?

Ik las dat katten ook corona kunnen krijgen ! "Weg poes !"

djudedju

Mijn Ronde... gewandeld

 Hoewel er hier (volgens mijn smartphone) geen regen zou vallen, moet het toch wat gedruppeld hebben, de banen lagen nat, en onder de  bomen waren ze nog droog... Ik heb echter geen regen gezien.

Ik heb iets meer dan 9000 stappen gezet op zo'n dikke 6 kilometer. Ambetant is dat je niet zonder jas kunt buiten komen, en met een jas zweet je alles nat.

Veerleke komt nu hier bij me, om de kippen te voederen, eieren te roven en mijn middagmaal klaar te zetten... met een mondmasker aan. Ze heeft een griepje (hopen we), en haar dochter deed al een coronatest (die griept ook), maar we hebben nog geen uitslag. Maar ook de specialist die de test deed, vermoed dat het griep is en geen corona. Hoop doet leven.

Tja, het is de moment voor de griep hé... In normale omstandigheden maak je daar geen spel van, maar nu slaat de schrik je meteen om het hart. 't Zou ne keer moeten...

Ik voel me nog fit en gezond, en hoop dat ook zo te houden. Ik slik mietevietemientjes, en Echinacea, en hoop zo gezond te blijven. Dinsdag ga ik normaliter mijn griepspuitje halen. Ik heb een afspraak met de dokter en de spuit ligt in mijn frigo klaar. Het is blijkbaar een nieuwe dokter, een dame (juf?), die nu blijkbaar mijn gewone huisdokter bijstaat. Ze zitten daar nu met drie. Ik mocht kiezen bij welke van de drie ik wilde gaan, en heb gekozen voor de nieuwe, zo leer ik die ook kennen, en zij ook mij. Hopelijk hebben ze haar verwittigd dat ik geen gewone ben... Niet door al mijn wat uitzonderlijke ziekten, maar ook niet omdat ik altijd mijn mondje moet roeren... Ik kan het niet laten, en mijn huisdokter weet dat al heel goed, en laat het niet me ook verbaal "te pakken"... Ik vind dat heerlijk. Ik krijg de kriebels van een dokter die je beklaagt ! Die maken je zieker dan voor het doktersbezoek.  Nee, geef mij maar iemand die lacht, die me plaagt, die me evengoed een zotternij geeft als ik hem. Hopelijk weet die madame dat, en verschiet ze niet van mijn gedrag. Ik lach graag, veel liever dan te wenen, en als ze me de kans geven om te antwoorden met een lach, dan doe ik dat. Zelfs als het heel erg is... Ook daar heb ik - helaas - ervaring in. Een zoon verloren en nu ook Anny. Het is genoeg geweest, maar zelfs nu probeer ik de humor te vinden in de situatie. Het is zo al meer dan erg genoeg. Het neemt het verdriet niet weg, maar humor sterkt je wel.

(Er bestaat zelfs een "lachtherapie " !)

Vanmorgen een babbel onder weg... De man klaagde over het gedrag van "die jonge gasten" die feestjes bouwen en naar niets kijken. Ze hebben ook ouders en grootouders, maar daar denken ze niet aan. Ze denken dat zij slimmer zijn... enz... enz... Ik kon het niet laten te zeggen dat mijn ouders dat ook zegden van mij, en wellicht zegden mijn grootouders dat van mijn ouders... Er is niets nieuws onder de zon. (Ons moeder zou zeggen: "'t Zijn allemaal geleende broodjes", waarmee ze beduidde dat alles terug kwam...)

Maar de man klaarde wat op, en zei: "'t Is waar hé"

Heerlijk toch ?

Dat maakt het allemaal wat draaglijker.

Corona mag dan nieuw zijn, maar er zijn vroeger al heel wat pandemieën geweest, in veel slechter omstandigheden dan nu... Kijk maar eens naar de pestepidemieën... de bevolking was gehalveerd ! Maar ook daar was eigenlijk iets goed aan! Er waren zo weinig mensen over, dat laten plots vrij werden. Uit noodzaak, maar het was er toch ! (En zeg dat eens in een discussie over slavernij...)

(Geef toe dat de mondmaskers dan veel leuker waren dan nu...)

Tot de volgende ?

't Ga regen', "t ga waaien...

 

... en dan hoor ik een bonk tegen de achterdeur. De kat wil binnen, zijpnat.

Het is gek weer, nu en dan zie ik de bladeren van de linde zwiepen, dan weer doodstil hangen. Nu schijnt de zon, dan weer giet het...

't Is herfst. Het herfstigste weer van dit jaar.

En 's avonds wordt het vroeg donker en 's morgens ben je steeds te vroeg om het rolluik op te trekken, 't is altijd nog donker. En we kregen al dagen waarvan je dacht: "Was het de moeite wel om het rolluik op te trekken?

Herfst
Klote

En waar iedereen dan troost zoekt bij de prachtige kleuren van de herfstbladeren, is nu alles nog groen. De velden liggen veelal kaal, en waar ze poogden de patatten uit te rijden zie je diepe voren en veel patatten die blijven liggen. Eén boer was er vroeger bij, net voor al die regenbuien? Hij heeft zelfs zijn veld al weer net gelegd, en het staat nu weer vol met...aardappelen, die door dit gekke weer wellicht dachten dat het lente was.

Gek

Veel wandelen is er nu ook niet bij. Je kunt het weer niet betrouwen. Dat het koud is kan me niet schelen, daar heb je de nodige kledij voor, maar die regen... die gaat of door je kleren, of het is echt waterdicht, en dan wordt je nat van je eigen zweet. Kloteweer.

Herfst.

Klote.

Nee, ik val niet in herhaling, ik probeer gewoon het weertype te volgen.

Zon

Wind

Op de TV naar de koers gekeken. De Belgen hebben gekoerst, diene Hollander ook. De anderen hebben gewonnen. Het scenario van - bijna - altijd. Maar ik heb met weemoed naar het landschap van de Vlaamse Bergen gekeken... In een ver verleden gingen we daar wandelen, de elfbergentocht, een wandelingetje van 50 kilometer. Anny zou voor de eerste keer de 50 kilometer meedoen. 

De laatste kilometers reed de ambulance naast ons... "Madame, zou je niet instappen?" "Neen'ik !" "Madame zou je echt niet instappen?" " Nee, en je moet zwijgen !"...

Ze heeft de 50 kilometer volledig afgelegd.

In de auto, tijdens de terug rit wel tien keer kramp in de benen gehad.

Taaie madam, mijn madam... De dokter in Aalst zei dat ook... Maar ze was niet taai genoeg, of misschien net veel te taai waardoor je langer... djudedju

kloteweer

de zon schijnt weer.

( De titel komt van een oud kinderliedje, waarbij het kindje op de schoot zat, en op de knieën van pa of ma "reed"... 't Ga regenen, 't ga waaien, Pietje gaat naar de kaaie, Pietje gaat naar de bassin, en hij valt er in !"  ... en dan deed moeder of vader de knieën wat uiteen, waardoor de baby plots wat zakte, en het uitkraaide van de pret...)

Veel van die kinderliedjes gaan verloren. 

Jammer.

Veel noten = strenge winter

 

Ik weet wel dat dit gezegde niet klopt... Veel noten hebben eerder te maken met de bloeitijd van de notelaar dan met de winter, maar het is een van de vele gezegden over het weer.

Weer is zowat het meest favoriete onderwerp van ons, Belgen. 

"Bezjoer, 't is wel een weer hé !"

Ik heb geen vraagteken geplaatst, want het is geen echte vraag, het is een opener.

En het speelt eigenlijk geen rol wat voor weer het is, de opener blijft steeds hetzelfde.

Soms met kleine variaties, waar bij het bonjour vervangen wordt door Brrr bij koud weer, pfff bij heet weer, en een mengeling van geluiden en rare gebaren bij regenweer. 

Regenweer is voor de Belg wel het ergste, en het meest vervelende weer, hoezeer de weerman ook smeekt om regen, hoezeer we allemaal bekommerd zijn om de voorraad drinkwater, toch is en blijft regen het meest ambetante weer voor de Belg. Bij regenweer is de Belg gebelgd. (Voor wie twijfelt, dit is een correcte zin en met een correcte inhoud.)

Wij zijn wellicht het enige volk dat ook een werkwoord is. Belgen is volgens de dikke van Dale "toornig maken" "zich boos maken"... Oorspronkelijk zou het opzwellen hebben betekend, iets wat je eigenlijk ook wel een beetje vindt in "zich dik maken"... Ken jij een ander volk dat ook een werkwoord is ? Ik niet, misschien Polen, maar hoe is die naam in hun eigen taal ?

Nu ja, we zijn dan ook een speciaaltje...

Een deel van onze medeburgers ontkennen dat ze Belg zijn, ze zijn Waal of Vlaming. Een deel zijn wel Belg, maar hun voornaam is Vlaming... 

Toch is ons land al eeuwen één. Ook al was het dan meestal als een stuk van een veel groter land dat onze gebieden beheerste. Zelfs in de glorietijd van Vlaanderen waren we in werkelijkheid vazal van een of meerdere koningen. Dat klinkt gek, is het ook, maar door het feit dat Vlaanderen wel eens een stukje wereld bij kreeg door oorlog maar meestal door erfenis, kon het dat een stukje vazal was van de ene koning en een ander deel vazal van een ander. Ik wil het niet ingewikkeld maken en spreek dan niet over de kerk die zowat overal stukjes in zijn bezit had, die al dan niet gedeeltelijk los waren van Vlaanderen... (Antwerpen en een deel van Limburg waren Brabant en hoorden quasi nooit bij Vlaanderen. Een ander deel van Limburg hoorde bij Luik...) (Eén van de belangrijke medestanders van Vlaanderen bij de slag der Gulden Sporen was... Namen...)

Je ziet, we zijn een specialleke...

Maar als je de geschiedenis van heel Europa bekijkt, dan zie je dat al die rare kronkels zowat heel de geschiedenis en heel het werelddeel door zo was...

Maar we waren over het weer bezig...

Het is al enkele dagen echt rotweer. Kil en nat en winderig.

Kortom, alles wat we een "slechte" combinatie vinden in één.

... en er zijn véél noten.

Dus krijgen we - spreekwoordelijk - een "slechte" winter. 

Wat is een "slechte" winter ?

Eigenlijk alles wat niet aangenaam is naar ons gevoel. Het mag niet te nat zijn, niet te droog, niet te koud, niet te warm, niet te windstil niet te winderig, niet te mistig, niet zonnig 's morgens en 's avonds want dat verblindt de automobilist te veel, niet te...

Met andere woorden: niets is goed, dus hebben wij, noten of niet, ALTIJD een slechte winter. De dagen zijn te kort, te nat te kou te...

En dat is ook zo met de zomer, daar is het ook altijd verkeerd.

... Ligt het niet aan ons, die nooit content zijn?

Dat vinden we ook van ons land. 't Is ook nooit goed. Ons loon: ook nooit goed, ons eten, ons drinken, onze werkuren onze... ga maar door.

En vind je dan eens iemand die wel tevreden is, dan is dat maar een halfgebakkene. Net zoals glimlachend over straat lopen... Daar hapert iets aan ! 

djudedju

Nu weet ik waarom we allemaal zo'n mondmasker moeten dragen... zien ze niet dat we per ongeluk welgezind zijn...😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊

Oei !