BLM

 

Ik heb een hele tijd gewacht vooraleer dit onderwerp aan te snijden...

Omdat ik niet gelukkig ben met de slogan Black Lives Matter... Voor mij zou dat moeten zijn: Lives Matter.

Maar dan lijkt het - in onze maatschappij - meer op een slogan van de anti-abortus-beweging...

Of op een belijdenis tot het Jaïnisme... Waar letterlijk alle leven heilig is, zelfs dat van een krop sla of een aardappel... (Ik denk dat ze ergens wel gelijk hebben, maar als je naar de ganse natuur kijkt, dan leven we allemaal, planten, dieren, mensen van en op elkaar...)

Maar dat wil ik allemaal niet zeggen.

Ik wil gewoon stellen dat het leven van zwarte, gele, rode, bruine, blanke, en zelfs purperen met witte bolletjes mochten die er zijn, voor mij volstrekt gelijkwaardig zijn, en dat we ze allemaal even lief moeten hebben.

Maar het is niet makkelijk.

Wie of wat niet gelijk is aan de grote massa, valt immers op. Als je op een rozenstruik tussen alle rode rozen in plots een witte ziet staan, dan bekijk je die apart. Ik kies bewust het woord apart, omwille van de connecties die het heeft met Amerika, Zuid-Afrika, Great Brittain en Nazi Duitsland en nog andere, zelfs nu nog, heden ten dage...

Omdat we in alle kranten regelmatig lezen over een misdadiger " van allochtone afkomst - of - met een getinte huid "... en zelden of nooit "een misdadige stadsgenoot"... 

Omdat we ons zelf betrappen dat we bewuster naar hen kijken dan naar onze "ras"-genoten.

Ik heb, toen ik het over homofielen en lesbiennes had, al zo iets geschreven.

Ook zij zijn die witte roos tussen al die rode.

Ze vallen ons op.

Ze zijn "anders" (al is dit woord eigenlijk technisch niet correct).

Ik ben zo oud, dat homo's nog een volstrekt verborgen leven leidden, gehuwd waren, kinderen hadden en wellicht ongelukkig waren.

Ik ben zo oud dat we meegingen met ons moeder naar de markt, omdat daar een zwarte zat die zwarte anijsspekken verkocht...

Ik ben zo oud dat we in het parochieblad nog wekelijks fotootjes bewonderden van de witte pater tussen allemaal halfblote zwartjes...

Ik ben zo oud dat ik al die veranderingen heb meegemaakt.

Ik ben er niet opgegroeid in een maatschappij waarin men al die zaken voortdurend ziet, en waar men de medemens voortdurend er op wijst dat hij of zij al die medemensen als mede-mens moet zien... en in radio, TV, krant de facto het tegengestelde voorgeschoteld krijgt.

 Voor mijn raam staat een lindenboom. Het woord is geen toeval, het duid er op dat het een linde is, en dat het een boom is. Geen mens zal het omschrijven als een verzameling blaadjes, en geen mens zit ook naar slechts één blad te kijken. Ze zijn immers allemaal ongeveer gelijk, blad 1 of blad 7804, het zijn gewoon gewone bladeren van die boom. Maar mocht er daar nu één blad (of enkele) tussen zitten die door een of andere genetisch toeval, geel-wit is, dan zal ik, en iedereen die naar die boom kijkt, hoofdzakelijk kijken naar die uitzonderlijke bladeren.

Ze zijn immers niet gelijk.

Ze vallen op.

En mocht er hier ergens een deskundige zitten, dan zou hij misschien proberen die tak, met die afwijkende bladeren, te enten, om op die manier een ganse boom te krijgen met die afwijkende kleur.

We doen op die manier aan een bewust racisme ten opzichte van mijn linde.

Gek.

Of is die eigenschap die doet opvallen geen racisme op zich? Is het anders bekijken van de zwarte geen vorm van racisme?

Misschien niet, maar mocht hij die zwarte huid niet hebben, dan zou men wellicht in de krant niet schrijven over een allochtoon, want je zou het niet zien, niet weten...

Héél lang geleden las ik ooit een artikel (Ik meen dat het in "Het Zondagsblad" was, een weekend-krant van "Het Volk"...), waar bij ze schreven over de nieuwe mensheid. Men had het over de volledige rassenvermenging, waarbij het eindresultaat iets an alles had maar niet nog duidelijk. Als we ooit zover zouden komen, dan, pas dan, zou het wellicht zo zijn dat er geen racisme meer zou zijn. Toch niet op basis van ras. Misschien nog wel op basis van taal... (die vuile Walen weet je wel (grinnik)) of van godsdienst. Of van...

Als er natuurkundig iets kan gekruist worden, dan is het van hetzelfde ras. (In heel uitzonderlijke gevallen kunnen de twee ouders van een ras zijn die niet helemaal hetzelfde is, maar heel dicht genetisch bij elkaar zit, dan kan er wel een eerste generatie kruising ontstaan, maar die zijn dan niet meer vruchtbaar...)

Logisch zijn zwarten, gelen, roden, bruinen, blanken allemaal van hetzelfde ras.  Anders zouden de kinderen van gemengde soorten niet vruchtbaar zijn.

Racisme is dus technisch een volkomen idioot gegeven.

Maar het is wel ambetant dat "die anderen" zo opvallen, door hun huidskleur, hun rode haren, hun taal, hun godsdienst, hun...

djudedju

het mensDOM

Opa zou zeggen: Il pleut sur la vumme...

 

Ondertussen ben ik al lang zelf opa... en is de tijd zo erg veranderd  dat mijn kleinkinderen, nochtans met West Vlaamse roots, wellicht niet meer weten wat een vumme is of was...

Voor niet-Westvlamingen is dit woord wellicht sowieso Latijn.

Een vumme was het West-Vlaamse woord voor een opper, een hooi- of stro-opper... Maar zelfs een opper is wellicht aan de huidige generatie jongeren niet meer bekend. (En de "franse" zin was een inside mopje van wijlen mijn vader...) (Er was er nog eentje: "Stoelez vous" tegen een gast die mocht gaan zitten)

In de gang van mijn huis hangt een schilderij waarop nog een opper (een vumme) geschilderd is.

Het beeld is nu wellicht alleen nog daarvan bekend... van oude schilderijen en tekeningen.

(Misschien moet ik hen vertellen dat het in het Engels een haystack is... Misschien herinneren zij het zich dan van een of andere film ? )

Ach, het doet er ook niet toe... Het is voor mij één van die vele dingen die me er aan herinneren dat er zo verschrikkelijk veel verdwenen is uit onze wereld... Vanmorgen zag ik nog een cartoon die er ons op wees dat een hele tijd geleden de voorruit van je auto regelmatig moest gepoetst worden, omdat het vol hing met dode insecten, die zich te pletter hadden gevlogen tegen je voorruit... Met andere woorden: we moeten vaststellen dat er heel wat insecten verdwenen zijn van onze aardkloot.

De hooioppers/stro-oppers waren al bezig met verdwijnen toen ik klein was... Je zag er steeds minder en minder.  Dat had ook te maken met de mechanisatie: hooi en stro werden door een machine in nette balkvormige dingen geperst, van zo'n dertig à veertig kilo. Die staken we dan met de hooivork tot aan de opening van de zolder, waar de boer ze binnentrok en netjes opstapelde.

Stro verdween ook nog door de manier van teelt, waarbij men de kracht van de plant niet meer laat gaan naar een lange stengel, maar die groei breekt en zo alle kracht naar de vorming van de aar jaagt... Dus : geen stro meer.

Je moet eens kijken naar de schilderijen van Breughel, daar zie je duidelijk hoe hoog dat stro wel was. Dat lange stro heb ik nog geweten, en toen ze met de machine het graan kwamen pikken, moest er eerst een stuk met de hand gepikt worden, om zo de machine toe te laten tot het veld, zonder verlies aan graan en stro... Achter het machine liepen we dan om schoven te maken, die dan tegen elkaar werden gezet (stuiken) om nog wat te drogen. Naderhand kwamen we met paard en kar die schoven halen, en op de boerderij kwam dan de dorsmachine...

Vanmorgen reden hier twee kolossen van machines de tuinboontjes af... 

De boontjes worden hier dan meteen opgehaald en naar de fabriek gebracht... Geen tijdverlies, en zorgen dat er ook geen kwaliteitsverlies is door verhitting...

Is dat allemaal beter ?

Ik twijfel daar steeds meer over...

Ik zie nu, nu de boontjes verdwenen zijn, een dood veld voor de deur. Dood, want er zit geen leven meer in die bodem. Alles is dood, door besproeiingen maar wellicht nog meer doordat de bodem door al die zware machines in elkaar gedrukt is, en een haast ondoordringbare laag is gaan vormen.

Als er een probleem is met het peil van het grondwater, dan is daar een van de hoofdredenen te vinden. De velden zijn haast even ondoordringbaar geworden als het vele beton van wegen, bedrijven, woningen... 

Tijdens mijn wandelingen zag ik op de verkavelingsbaantjes dat die er al liggen van in 1977... Ik schrok ervan dat het al zo  lang was. Maar dat is ook het ogenblik geweest van de ruilverkavelingen, waardoor de velden veel groter werden... En ook de reden waarom al die grachtjes en beekjes verdwenen. Waardoor de erosie nog veel erger werd... enzovoort, enzovoort...

Ik denk dat we, als we weer een betere waterhuishouding willen, we weer naar kleinere partijen moeten, met beekjes tussen en haagkanten met tronken die vooral dienden om de grond vast te houden en de erosie tegen te houden.  Zo gaan we niet anders kunnen dan ook die machines weer wat meer op mensenmaat te maken, en zal er weer kans zijn om de bodem weer te laten leven...

Geen makkelijke keuze... Maar het is terug naar een wereld op mensenmaat, niet op maat van mastodonten...

Spreken is...

 

Ik heb van vele mensen al gehoord dat zij hun overleden geliefde/moeder/vader... gezien hebben.

Ik heb nog niets gezien.

Misschien ook omdat ik zo'n kleingelovige ben op dat stuk.

Maar toch...

Ik heb Anny horen spreken tegen me.

Echt ? ... ik weet het echt niet.

Het leek in ieder geval zo echt.

Ik lag in bed, een boek te lezen, en geplaagd door de warmte, wroette ik me naar een andere plaats op de te warme matras... "Wat doe'gij nu !"

Ik heb wel 10 minuten zitten rondkijken, nadenken, mijn hoofd schudden en toch niet zeker zijn... Het klonk zo echt, en zo echt op de manier waarop ze zoiets zou zeggen, zo echt op die manier die ik ken van haar, als ik haar onverhoeds wakker maak door te bewegen, door te lang te liggen lezen in een boek....

Het is nu al enkele dagen gelden, en ik weet het nog niet, en zit nog te tobben er over.

Ik heb al menig keer rondgekeken, de TV wat stiller gezet om te horen...

Ik ben gek.

of niet.

En dan heb ik op mijn manier gebeden, zoals ik denk/vermoed dat het is na de dood... Ik heb haar gezegd dat ze hier niet moet blijven, dat ze de volgende stap moet zetten. Als ze nog eens moet reïncarneren, dan moet ze echt niet wachten, hier niet blijven plakken, maar ik hoop dat ze genoeg heeft gedaan, genoeg heeft geleden, genoeg heeft bemind en dat ze de stap naar het eeuwige mag zetten en van het aardse met zijn leed en pijn vanaf is. Moet ze nog eens reïncarneren, dan hoop ik op een goed leven, zonder veel hoogte- maar vooral zonder laagtepunten. Ze heeft genoeg afgezien, een kind verloren en nog heel wat andere dingen, waarvan ik niet durf zeggen wat het ergste is (was)...

Ik kan alleen maar hopen dat de cirkelgang van het leven of ten einde is of dat ze in een beter en aangenamer leven mag terechtkomen.

Maar misschien hou ik haar wel onbewust vast, door mijn verdriet, door mijn verlangen. Ik hoop van niet, wat ik kan er niets aan doen.

Na meer dan een halve eeuw samenzijn, waarvan meer dan 25 jaar dag en nacht (zolang zit ik al thuis door mijn rug)...

Ik kan het niet loslaten. Het ene moment gaat het beter dan het andere, maar echt loslaten...nee.

Ik betrap mezelf dat ik in plaats van naar de TV, naar haar foto zit te kijken.

Op mijn PC is ook haar foto de achtergrond ...

Ik wijt dat ook een beetje aan Corona... In normale omstandigheden zou je wat meer contact hebben met andere mensen, zou je wat babbelen, over andere dingen. Wegdenken.

Bewust kan je dat niet.

Het feit dat je wil wegdenken is in feite al een bevestiging van het feit dat je er wel blijft aan denken, blijft aan hangen.

Misschien is dat ook goed zo... maar het doet wel pijn.

Het is als jeuk... maar een wonde die geneest jeukt ook.

En wellicht slijt het allemaal wel wat, gaat de jeuk wel weg, en zie je nog alleen een wit litteken op je zongebruinde zieltje...

Wen ik en ieder ander in dit geval, moet we allemaal er door komen.

En de mooie herinneringen koesteren, en de andere herinneringen als lessen verwerken...

Het moet.

tot de volgende ?

Een tuimelperte

 

Geef toe, dat is een woord die dreigt in de vergeethoek te geraken. Nu is het een valpartij, niets meer te tuimelen, geen tuimelperten meer.

Soms voel ik me oud worden, gewoon door dergelijke haast verdwenen woorden.

Waar ik het nog erger door voel, is de massale import (!) van vreemde woorden en vooral van afkortingen die de status van woord krijgen... GSM, TV, CD, Ram... en ga zo maar door.

Nee, denk nu niet dat het alleen gaat over technische dinges... Luister eens naar jonge mensen, luister zelfs maar eens naar beroepsmensen op TV en in de radio.

Onze taal loopt gewoon over van de Engelse import.

Nu de UK uit de Europa is gestapt, had ik verwacht dat het Engels als voertaal daar zou verdwijnen... Noppes ! Het is en blijft Engels, ook al gebeurt het soms met het verschrikkelijkste accent dat denkbaar is.

De reden ?

Oh, heel simpel... De VRT en zijn voorgangers hebben er steeds voor geopteerd dat alle films en reeksen in de originele taal getoond worden, met onderschriften.

Kinderen van 4 die hoofdzakelijk voor de TV hebben gezeten en door de TV zijn "opgevoed", hebben soms een grotere Engelse woordenschat, dan een Nederlands/Vlaamse...

En dan heb ik het nog niet over die geheimtaal die ze gebruiken als ze naar elkaar SMS-en... Een van de hoofdredenen waardoor wij, lieden van mijn generatie, die taal niet of amper begrijpen, is gewoon omdat de "afkortingen-samensmeltingen-letterklanken" dan ook op het Engels zijn gebaseerd... Voor ons nog steeds een vreemde taal.

Ik denk dat we misschien een app moeten creëren die een woordenboek vormt met al die vreemde invoer in met de verklaring in gewoon Nederlands... In zover je iemand vindt die en de kennis van die rare dingen kan vertalen in de taal van die andere generatie.

Ik mag nog niet klagen. Ik werk met computer en met gsm (allee toch een beetje), en een deel van die zaken zijn me op de duur vertrouwd geraakt. Maar ik ken heel wat mensen van mijn generatie die door hun gebrek aan kennis en gebrek aan gebruik van die hebbedinges, gewoon uit de maatschappij gestoten worden. Letterlijk ...

Ik ken mensen die bij anderen moeten gaan om hun betalingen te verrichten, want de banken doen het niet meer. Je moet meer betalen als je je tramkaartje niet koopt met je GSM, voor de rit. Je kunt op sommige plaatsen niet meer parkeren, want je moet het parkeergeld betalen met een GSM... en zo kan ik nog wel wat door gaan...

Nu profiteert men van Corona, om steeds meer over te schakelen naar betalen met de kaart, ook voor kleine aankopen in de winkel. Niet schrikken als men binnenkort zegt dat er geen andere mogelijkheid meer is dan betaling met de kaart...  

Veel jonge mensen zouden dit niet eens zo erg vinden. Makkelijk toch die bankkaart ?

Toch maak ik me ook daarover grote zorgen... De vereniging die ieder jaar aan de deur komt met een potje bloemen, een kalender... of wat dan ook, kan dit niet meer, tenzij ze bij voorbaat hun opbrengst vernietigen voor de aankoop of huur van de machientjes om u te laten betalen met je kaart...

Idem met rommelmarkten, Vlaamse kermissen, buurtfeestjes waar je pintje en je wafel nu dienen om de onkosten te recupereren...

Allemaal gedaan... Of... allemaal gekend en is er de mogelijkheid om de Chiro of de scouts of de boerinnenband een aanslag te sturen... 

Weg verenigingen.

Weg gevoel van samenhorigheid...

Deur wagenwijd open voor dictatuur... Of zijn we daar al aan toe met gebruik van Corona ?

djudedju

Delen

 

Het ergste aan alleen zijn (= het ergste van Corona) is niet kunnen delen.

Nee, ik heb het niet over iets weggeven of iets schenken... ik heb het gewoon over de dagdagelijkse dingen...

"heb je dat gezien?"

"Heb je dat gehoord?"

"Je moet hier eens kijken !"

"Ruik je dat ook ?"

"Voel eens hoe glad dat marmer is"

Delen aan ervaringen, 

Delen van gevoelens

delen van de kleine dingen van elke dag... zo maar, delen van het gewone leven.

Ga maar eens naar een museum, alleen of met zijn tweeën... Ervaar de schoonheid van een schilderij zonder dat je dat ervaren kunt delen of doe het Delen van je ervaring, van je gevoel van welzijn dat je ervaart bij al dat moois... Of al dat moois inslikken in je eigen ik... en je gevoelens begraven in je zijn.

Begraven.

Weg

Ik mis een klankbord.

Ik mis het om me te kunnen uitdrukken, ik mis het om te luisteren en mee te leven.

Een mens is niet gemaakt om alleen te zitten. Zelfs niet om altijd met dezelfden samen te zitten, zonder dat je die gedeelde gevoelens weer kunt delen met anderen, met een klankbord buiten je eigen kleine kringetje.

Het doet me zo'n deugd als er iemand in de winkel durft te praten tegen me. Want het lijkt wel of praten dodelijk is in deze Cronatijden...

Het is zo erg dat ik niet gelukkig ben als ik niet moet stoppen bij de wegcontrole. Gewoon om eens iemand anders te horen.

Het alleen zijn door het overlijden van Anny zou wellicht veel draaglijker zijn, mocht ik iedere week naar de rommelmarkt kunnen, babbelen tegen vreemde mensen, zonder verplichtingen, zo maar keuvelen... zonder enige verplichting, zonder binding, gewoon... Gezellig

Gezellig, met een of meerdere gezellen

Nu zit ik hier alleen maar te zitten in mijn eigen zweet (het is veel te warm om te wandelen)...

Gezellig

djudedju

Straks MAG ik naar de apotheek om wat medicatie voor een van mijn chronische  plagen. Kan ik hopelijk tegen de apotheker wat lullen.

Zo maar

Tijd die gezellig is.

djudedju

Straf voor Groenewegen ?

 Bij het verschrikkelijke accident was er meteen sprake van straffen, gaande van levenslang tot schorsing..

Wat mogen we verwachten?

Als ik (eigen aan oude mensen) eens achteruit mag kijken, naar dergelijke gevallen, dan kom ik bij... Gilles De Bilde...

Herinner jij je nog dat hij bij tweedeklasser Aalst speelde en (omgezien door de scheidsrechter, wel zichtbaar op de camerabeelden) een tegenspeler, Krist Porte een vuistslag gaf, waarbij die sukkelaar zijn neus en oogkas waren gebroken. Heel de wereld sprak er schande van, en er moest een voorbeeld gesteld worden, levenslange schorsing was nog het minste...

Het werd een schorsing, en tijdens die schorsing werd De Bilde aangekocht door Feyenoord... Er was wat protest, maar al heel vlug hoorde je daar niets meer van... en later werd De Bilde een vedette in Anderlecht (de lichte aversie die ik nog steeds voel voor Anderlecht komt grotendeels daardoor !)...

Nadien raapte men die sukkelaar op om vedette te zijn op TV...

Straf voor Groenewegen?

Een schorsing die er geen is ? Zoals  hierboven?

Dit alles komt omdat wij wel spreken over sport, maar het is geen sport !

Ze indoctrineren ons ook hier ! Ze blijven spreken van sport, waar het in feite gaat over een beroep, meestal dan nog met exorbitante lonen. Het loon van een goede wielrenner, een goede voetballer... dat zijn dingen waar wij zelfs niet kunnen van dromen.

Gek genoeg doet dit de massa niet nadenken, niet beseffen dat het een beroep betreft, het is alleen een reden om je kleine zoontje ervan te overtuigen dat hij moet voetballen of op een fiets moet rijden. (Ik zag hier ooit, in het vel voor mijn huis, mannekes van een jaar of 5 oud crossen met een crosmotortje..)

Ach, het mensDOM zullen we maar denken...

Maar geef toe, als je erkent dat het een beroep is, dan klinkt het veel logischer dat ze niet echt zwaar gestraft worden, dat er geen sprake is van levenslange schorsing... Je kunt iemand toch niet broodroven voor een beroepsfout??? (Al is de term broodroven hier wellicht een veel te zwak woord... Die mannen verdienen immers niet hun dagelijkse brood, maar hun dagelijkse ferrari... djudedju)

Wordt toch eens wakker !

Jij betaalt die mannen wel hé !

Jij koopt dat toegangsticket voor de voetbal, jij koopt dingen van de merken die die renners op hun kledij gedrukt dragen en jij gaat met de camper de Toer de Zwans volgen...

djudedju

En oh ja, rij je nu niet rond met een veel te dure fiets in een veel te duur truitje met reclame voor worsten of frisdrank die je eigenlijk verschrikkelijk vindt ?

The lonely Rider...

Het schokte mij, toen ik plots besefte, dat het beste, leukste gesprek van de laatste dagen, met de uitbater van de Marokkaanse winkel was.

Over hoe lekker die gele meloenen wel waren, en die nectarines en die pruimen, en nee, dat is geen echte saffraan, maar het geeft wel die mooie kleur aan je eten.

En hoelang is de beenhouwer nog in verlof ? En de bakker ?

Hij zei me ook dat hij zag dat het mondmasker verschrikkelijk vervelend is als je een bril draagt... "Ja, en eigenlijk moet ik het niet eens dragen ! Ik heb een vrijstelling omdat ik astma heb" "Waarom doe je het dan toch, je zit voortdurend je bril omhoog en weer omlaag te doen ..." "Ja, die glazen dampen steeds aan !" " En in een winkel doe ik dat masker aan, daar beweeg ik niet zo veel dat ik meer adem nodig heb. Om te Wandelen draag ik zo'n plastic-scherm, daar kan de lucht beter bij je neus en mond... en zo heb ik meer adem... Ook al is dat ook nog niet hetzelfde als zo, zonder masker..."

Maar weet je, eigenlijk is het veelzeggend dat dit het beste gesprek is van dagen. Een gesprek niet over Corona, niet over hoe het gaat... maar over pruimen en meloenen.

Erg hé ?

De rest van de dag zit ik hier weer. In de namiddag is het te warm om te wandelen, en op TV zijn het weer heruitzendingen van heruitzendingen van heruitzendingen... In sommige gevallen moet ik daar nog enkele keren dat woord herhalen... Ik ken de dialogen bijna van buiten.

Ik weet exact wat er gaat gebeuren en wanneer ik moet schrikken, moet lachen, moet huiveren.

De parkiet in de kooi, hier voor me zit ook al te slapen, en wellicht ook de kanarie, want ik hoor geen gefluit.

Eigenlijk zitten we alle drie in een kooi.

Naar elkaar te kijken, en ons af te vragen wie nu de toeschouwer is.

Corona.

Ik denk dat ik misschien een van die oude stoelen van op zolder naar beneden moet halen, en voor de deur, op de oprit moet plaatsen. Met een bordje "Heb jij ook nood aan een babbel? Druk dan op de bel aub, en zet je op de stoel"... Dan kom ik ook naar buiten, met ook een stoel, zet die op zo'n drie, vier meter van je vandaan, wijs je er op dat we op privéterrein zitten (voortuin) en dat hij dus dus die totevodde af mag doen... Vrij ademen en eens gezellig babbelen. Over om het even wat, ieder onderwerp is het tijdens corona waar om over te keuvelen.

Over al die takken, die hier in een berg naast ons liggen... "Ah, die liggen wat te drogen meneer ( of madame), om dan eens allemaal door de hakselmachine te halen. Het gehakselde hout gooi ik dan in een dikke laag in de tuin, in de hoop dat het onkruid dan wat langer weg blijft... Ja, mijn dochter en kleindochter heeft hier enkele dagen aan mijn tuin gewerkt. Tof dat ze dat willen en kunnen doen voor hun pa/opa.

Oh! Jij hebt geen kinderen ! Maar de tuin gaat nog om zelf te doen... 

Zit je ook alleen ?

...

Ik denk dan aan die "geen kinderen", en durf niet goed over het alleen zijn verder te praten.

Want misschien is hij wel veel alleender dan ik ben.

Misschien leeft hij al langer in die situatie.

Misschien heeft hij geleerd alleen te...

Zou je dat kunnen leren?

Ik denk het niet. Anders zou hij wellicht niet op de uitnodigende stoel zijn gaan zitten

Een mens is een sociaal dier.

En sociaal contact via een scherm is wel contact, maar dan niet echt.

Niet tastbaar.

Erger nog: niet voelbaar !

djudedju

'k ga weer naar de TV, of misschien ga ik nog eens een mandala maken, een oefening in het berusten.

UUmm... Uum Um 

Om mani padme um...

Wierook branden.

wegdromen