dinsdag, juli 31, 2007

Vissen

Gisteren belde Luc me om te gaan vissen, ik heb ja gezegd... Hopelijk gaat het, we zullen zien, maar ik moet toch proberen om mijn leven te hervatten. Morgen kan ik hopelijk een goed resultaat melden- over mijn pijn en over het vissen !

Gisteren heb ik de man van zes, sorry 3 miljoen gezien !
Vijf voor elf kwam de man in Zingem reeds aan, dus meer dan stipt !
Hij haalde uit zijn wagen drie behoorlijk grote valiezen, en kwam bij tante binnengewandeld.
Ik toonde hem de watertoevoer, en vertelde hem het relaas... Daarop opende hij de twee grootste valiezen, en begon enkele toestellen te monteren. Een scherp gepiep weerklonk...
De man vroeg hoe het water hier gewarmd werd...Ik wist het niet, maar toonde hem wat ik wist aan waterleidingen, en in een kast vond hij een boiler... Hij hield het uiteinde van een soortement metalen, gepunte stok tegen de buizen aan de boiler, en wist te zeggen: 't is het koud water! Later bleek dat hij bedoelde dat het lek op de koudwaterleiding zat, en niet op het warmwater uit de boiler... Toen plaatste hij de voeler op de leiding vlak na de hoofdkraan...Oeioeioei ! Ik hoorde het geruis van water tot waar ik stond...
Hij begon op de grond de leiding te volgen en twee minuten later kon hij melden waar het lek zat.
Hij controleerde nog eens uitvoerig en gaf advies nopens de mogelijke manier van herstelling.

Naderhand sloot hij de waterleiding weer af, en begon zijn rapport te schrijven. Dit duurde véél langer dan het onderzoek.

Op mijn vraag vertelde hij mij dat het éne valiesje, niet eens het grootste meer dan 70.000 eurootjes kostte... Hij bleek daat meer dan 3 miljoen oude belgische frankskes bij zich te hebben... Vandaar, de man van 3 miljoen, een "nieuwe" reeks op de alom geprezen VRT ?

We kunnen zonder breken, en waarschijnlijk ook zonder kosten, de leiding repareren, en aldus de tussenkomst van het solidariteitsfonds van de TMVW verzekeren... Ik heb vanmorgen al gebeld naar de lieve dame van het TMVW dat we dus wellicht wel zouden herstellen....

Vandaag ga ik dus vissen...het is ondertussen al maanden geleden...Ik ben een beetje bang dat ik de dag verknoei voor Luc, maar ik moet toch eens weer proberen...

We gaan naar het park, hopelijk kunnen we op een rustige plaats zitten, want het is verlof, en bij goed weer is het park soms nogal druk. Als er veel kinderen lopen, dan komen die altijd bij je staan, ik heb daar niets op tegen, maar ik ben altijd een beetje bang dat ik hen zou kwetsen met een onderdeel van het visgerei... Bij het inwerpen, of het ophalen ben je niet altijd zeker dat de lijn niet plots verder vliegt dan je zelf wilt...
Misschien verwondert je dat, maar als je een behoorlijke beet krijgt, je wilt ophalen, de nylondraad staat gespannen als een vioolsnaar, en dan schiet plots de haak uit de vis, de nylondraad vliegt dan meestal hoog de lucht in, maar oncontroleerbaar. Zo zijn we al menig lijn kwijtgeraakt, door een lijn die plots in de takken van een boom vliegt, en zich daar vasthaakt. Erger zou het zijn als die haak zich aan een kind of volwassen kijker zou hechten... Daar ben ik altijd een beetje bang van, en als je het zegt, dan lachen ze, precies alsof het hen niet kan overkomen...

Nu ja, misschien ben ik een beetje overbezorgd, en komt dat mede door het feit dat ik mij niet gerust voel over mijn eigen kunnen, nu de pijn niet echt weg wil tot op het peil dat normaal verdraagbaar is...

Het weer is schitterend, dus moet ik het nu of nooit maar eens weer proberen.

Ik ga stoppen voor vandaag, mijn visgerief in orde maken.
Tot de volgende ?

maandag, juli 30, 2007

Tanteke episode 12.853

Vanmorgen moet ik weer eens naar de woning van tante. U zult zich herinneren dat er blijkbaar een lek is in de waterleiding, en dat het ondergronds moet zijn...
Ik heb al eens een ontmoeting ter plaatse gehad met een man van het TMVW (water), die de vaststelling deed, en ons nog eens verwees naar het speciale fonds voor dergelijke gevallen bij het TMVW... Daar kreeg ik echter te horen dat het weinig waarschijnlijk was dat we die tegemoetkoming konden krijgen, als het lek niet hersteld werd !
Nu is dat allemaaal simpel, maar wat zou zo'n herstelling kosten? Als ze een stuk vloer moeten opbreken, waar vind je dan nog de juiste tegels om het te herstellen, enz, enz... Bovendien, wat als de herstelling meer kost dan wat de tegemoetkoming opbrengt????
Plots kreeg ik een antwoord uit onverwachte hoek! Het blijkt dat dergelijke zaken ook in de brandverzekering zitten, en dat alles ten koste is van de verzekering ! Hopelijk heb jij dat nooit nodig, maar het is goed te weten dat lekken aan de waterleiding ook te herstellen zijn op kosten van de verzekering. Het is leuk dat de BRANDverzekering hier de schade van de WATERleiding op zich neemt !
Vandaag komt er dus een type van de verzekering die zal opmeten waar het lek zich precies bevindt. Hoe ze dat doen weet ik niet, maar het schijnt dat zij dat kunnen bepalen op enkele cm nauwkeurig, gewoon met een toestelletje??? Ik geef u later eventueel wat meer uitleg.
Een dergelijk systeem is op zich al een geruststelling, stel je voor dat je moet uitbreken en steeds verder moet uitbreken tot je het lek vind...Leuk zou dat zeker niet zijn !

Voila, dit gezegd zijnde, gaan wij over tot de orders van de dag. Heeft het bij u gisterenavond ook geonweerd??? Anny is te vierklauwen het bed uitgeduikeld om den elektriek uit te trekken van mijne pc en de tv en dergelijke, en dan was er nog één verre donderslag, en 't was al...Moekik daarvoor zo rap naar beneden lopen gromde Anny nadien...

De lucht zat pertang heel vies, zo van dat dreigende geluwachtig, precies of de wereld ging vergaan. Gelukkig was het dus (hier) niet zo erg.
Vandaag is het mooi zonnig weer, hopelijk blijft het zo gedurende enige dagen!
We hebben de voorbije maand al wat gekregen van regenweer! Hier iets verder staat een tarweveld, het graan ziet er al zwart uit, nog een beetje en het begint te kiemen in de halm, en dan is alles kapot. Ik denk dat er veel schade aan de vruchten zal zijn, en dus gaan wij dat wel weer mogen betalen, de produkten zullen weer duurder en duurder worden.
Bovendien hebben we de voorbije maand nog niet veel kans gehad om te gaan vissen, nu, het zou wellicht toch niet gegaan hebben, ik ben nog steeds niet terug den ouwen na mijn verschrikkelijke diaree. Het mag al wel eens beginnen te herstellen, en volledig te herstellen! Binnenkort moet ik naar een specialist, aangeduid door de rechtbank, om te kijken of ik recht heb op tegemoetkoming door het Vlaams Fonds...Misschien is mijn verval wel goed daarvoor, maar ik zou toch nog liever hebben dat het betert !

Voila, ik ga stoppen voor vandaag, tot de volgende??

zondag, juli 29, 2007

een beetje zoet ???

Als ik hier naar de naam van mijn blog zit te zien, dan lijkt het zure mij nogal te overheersen. Ik heb al heel wat gal gespuwd, en eigenlijk heel weinig gesuikerd.

Vandaag wil ik proberen dat eens anders te doen, ik zeg wel proberen, want ik ken mijn eigen !

Ik zou willen beginnen met een ode aan de vriendschap, want ik ben telkens weer verbijsterd over de vriendschap die ik regelmatig mag te ondervinden!
Daar vriendschap naar mijn mening geen éénrichtingsbaan kan en mag zijn, stel ik mij steeds weer de vraag waar ik al die vriendschap verdien? Vroeger kon ik heel wat mensen ten dienste staan, en kon ik veel mensen regelmatig eens helpen, maar nu, in mijn huidige staat van ontbinding (niet te letterlijk hé) kan ik in de meeste gevallen alleen maar ontvangen en veel te weinig geven. Dus zijn al mijn vrienden meer dan echte ! Het zijn supervrienden, waar ik telkens en telkens weer mag van genieten.
Ik ga niet beginnen ze allemaal op te noemen, de meeste zijn hier trouwens al meer dan eens verschenen in deze blog, maar ook aan degenen die nog niet verschenen in tekst, wil ik een hele dikke danke zeggen. Jullie weten niet wat het voor mij betekent !
Maar vooral wil ik mij verontschuldigen voor mijn gedrag van voor ik ziek geworden ben, nu kan ik het niet meer, of niet zo veel meer, maar toen ik het nog kon heb ik regelmatig tekort geschoten! Ik herinner mij de talrijke mensen die ik kon bezocht hebben in hun ziekte,en waar ik geen tijd voor maakte, de talrijke mensen die een bezoekje heel erg op prijs zouden gesteld hebben, en waar ik geen tijd voor maakte, de mensen die verdriet hadden en waar ik te laf was om bij te gaan... Ja, ik weet, ik heb er ook wel bezocht en getroost en wat dan ook, maar lang niet al wie mij op dat ogenblik nodig had...
Daarom weet ik niet waar ik die supervrienden aan verdiend heb, daarom kan mijn dank nooit groot genoeg zijn!

Naast mijn vrienden wil ik ook de "gezellen" eens in de bloemen zetten, met gezellen bedoel ik degenen die mij plezier en aangenaam gezelschap gegeven hebben, zelfs degenen die mij niet zo aangenaam waren, maar niettemin gezelschap waren en mij vele uren tijdsverdrijf boden. Ook zij zullen wellicht niet weten dat ze voor mij belangrijk waren, maar toch waren ze het. Sommigen waren eens toevallig op bezoek, anderen kwam ik tegen op straat of bij een of andere gelegenheid, en waren zo vriendelijk een deel van hun tijd te besteden aan mij.

En last but not least wil ik al de mensen bedanken die mij beroepshalve of niet, ten dienste waren, in mijn ziekte of in mijn bekommeringen op huiselijk vlak, mijn kapotte machines, mij een stuk gereedschap leenden, mij bijstonden met raad en daad.

Natuurlijk vergeet ik daarbij mijn familie niet, zowel dicht familie of héél verre, die mij soms vereerden met bezoek, een kaartje met nieuwjaar en/of kerst, of wat dan ook (bv Albert Goderis, die de stamboom van onze familie opmaakt en soms eens contact met mij opneemt -al kun je dat bijna geen familie meer noemen...) allen die ik nog niet noemde, bekenden en onbekenden wil ik danken, en ik wil mij bij hen verontschuldigen mocht ik hen eens teleurgesteld hebben door woord of daad.

En ik wil hier proberen eens een voornemen te maken ! Ik ga proberen de mensen niet meer te prijzen na hun dood, maar hen ook eens te prijzen waar ze bij zijn, en waar ze zelf eens kunnen horen hoe ik hen wel op prijs stel ! Want daar zijn we allemaal wel een beetje ziek aan hé, we prijzen veel te weinig de mensen voor wat ze goed doen, maar we laten niet na te vitten op de kleine fouten die ze maken. Zie, nu ben ik alweer in 't zure bezig. stop.

Als ik dat zo eens herlees, dan lijkt het wel de tekst op een doodsanctje, nee, mijn pijp is nog niet uit (nog lange niet hoop ik), ik wil alleen proberen in plaats van warmte te mogen ontvangen, ook eens warmte uit te stralen.

En weet je, dat werkt, echt ! Ik heb de gewoonte aangewend om goedendag te zeggen, ook tegen mensen die ik niet ken, op straat en in de winkel. Als ik oogcontact heb, zeg ik ook goedendag, en zie, sommigen wat onwennig, maar velen wat blij, zeggen je goedendag terug. Ook laat ik niet na iets te vertellen tegen vreemde mensen, als ik hen iets kan bijbrengen, zoals in de colruyt, ik zag een madamke staan kijken naar de vele kaassoorten, wat twijfelend, en ik zei haar, madam, heb je die al eens geprobeerd? die is echt héél lekker, wat pittig, maar niet te, echt goede smaakvolle kaas...Madam volgde mijn raad met een bedankje, en een paar weken nadien sprak er mij plots een madam aan, om te zeggen dat het inderdaad lekkere kaas was. Ik zou haar niet herkend hebben, maar blijkbaar had mijn vriendelijk advies voor haar meer betekend dan zo maar een opmerking over het weer van den dag....

Dat is wat ik bedoel met "gezellen", mensen die je op een of andere manier iets "deden", ook al was het maar zo'n onbenullig iets als over dat kaasje... In Auchan sprak mij eens een man aan over een bepaalde soort vis die ik aan 't kopen was. Ik explikeerde hem hoe je de vis moest bereiden, en hoe lekker hij wel was, en ik excuseerde mij voor mijn frans, zeggende dat ik eigenlijk een vlaming was...De man bleek een waal te zijn, en zei dat hij zich moest excuseren omdat hij de taal van zijn landgenoten niet kende... Kijk, zoiets onbenulligs blijft je dan bij, en dat bewijst het belang van "contact"...Laat het ons aub allemaal wat meer doen...

Vannacht heb ik wéér goed geslapen, maar ben opgestaan met veel pijn. Slapen is dus ook niet de redding, ik weet dat al lang, als ik zo vast sliep dat ik te weinig veranderde van houding in mijn slaap, dan heb ik weer eens prijs...Nu ja, alles gaat voorbij.

tot de volgende ?

zaterdag, juli 28, 2007

Eindelijk er door...

Eindelijk heb ik de pakken mailtjes uit mijn periode zonder pc allemaal kunnen lezen en bekijken... Bedankt allemaal die mij een verjaardagskaartje stuurden! Er waren er echt héél mooie bij !

Gisteren, toen we van tanteke kwamen, reden we nog eens naar de Aldi, omdat Anny nog een en ander van doen had. Ik wandelde door de winkel, en zag plots twee platte schermen voor de pc, 19 inch groot, en in aanbieding...'t Waren de twee laatste, en al waren ze al goedkoop, ze deden er nog een hele schelle af, zodat het echt een koopje was...dus, ik zit hier nu met een GROOOOT scherm voor mij, te werken (nu ja) en met een beeldkwaliteit die veel minder schadelijk is voor de ogen. Het schijnt iets te maken te hebben met negatieve ionen of zoiets...(Bron Erwin, Dé computerspecialist van het huis !)
In ieder geval is het veel mooier en leesbaarder, al was het alleen maar door dat het groter is, maar bovendien is het ook veel klaarder van beeld ! Als ik nu naar een PPS kijk, met al die mooie foto's, dan zijn die veeeeel mooier van kwaliteit...

Ik werk nu dus weer met een pc die niet alleen hersteld en gekuist is,maar die bovendien veel verbeterd is ! ik zit niet meer op internet maar op aethernet (???) en zie het veel beter op een groot scherm met superbe kwaliteiten inzake beeldweergave. Die nu nog niet jaloers is, kent er niets van, of is veel rijker dan ikke, en dat is dan concurrentie hors catégorie. Na !

Ik ben ondertussen een overtuigde fan van ubuntu geworden ! Ik kan er omzeggens alles mee doen dat ik ook kan op windows, met uitzondering van enkele programma's die niet op ubuntu draaien, maar het omgekeerde zal ook wel waar zijn, vermoed ik. Bovendien is er voor omzeggens alles een ubuntu-alternatief, dus who cares !!!

Gisteren bij tanteke, moesten we dus eerst naar de verpleegsters toe, om de sleutel van de kast te hebben, teneinde de gewassen kleren weg te kunnen leggen... Eén verpleegstertje kwam met ons mee (nu ja, ik poogde dat mensje bij te houden, maar er was geen doen aan!) de sleutel lag bij de verpleegsters van het verdiep zelf, ze haalde dat daar op, en deed de kasten voor ons open en nadien weer dicht...
Tante stond het met grote ogen te bekijken...Waarom doen ze nu die kasten op slot vroeg ze mij...Ik wist niet direkt wat antwoorden, en zei toen maar...wellicht omdat er gepikt wordt? Tante knikte wijs, 't zal wel! zei ze....
Beneden in de cafetaria speelde de tv met groot scherm en tante vertelde wel twintig keer dat er daar een grote hoop coureurs waren...telkens weer en weer.
Ze weet, of ze ze verzwijgt, of er nog ander bezoek is geweest...Maar na enige seconden zegt ze dan dat ze het niet zo goed meer weet. De verpleegsters hebben deze keer geen nieuwe berichten over het gedrag van tante gemaakt. Misschien is ze wat braver geworden, of zijn de verpleegsters haar toeren al gewoon...

Haar stem was weer niet dat, wellicht weer wat minder adem door haar hartfalen, maar tanteke zei dat het van het opkroppen kwam, van het verdriet. Nochtans staan er geen foto's van haar geliefden meer, ze zitten in de (gesloten) kast.

Vannacht heb ik eens goed geslapen, 't heeft mij deugd gedaan. Maar ik durf nog niet terug gaan rommelmarkten. Gisteren had ik al serieuze pijn enkel en alleen van te proberen dat verpleegstertje te volgen... Daaraan zie je dat het niet gezond is van achter het vrouwvolk te lopen hé...
Voila, genoeg voor vandaag, tot de volgende ?

vrijdag, juli 27, 2007

Rood alarm -fase 10

Op mijn verjaardag ! kreeg ik plots panne aan mijn kwampjoeter. In ene keer viel hij stil, niets dat nog bougeerde ! Geen klank, geen beeld, geen ronkske kwam er nog uit !
Subito presto naar Erwin gebeld, en gisteren kwam hij (eindelijk!) mij redden uit de grote nood!Nog twee dagen had ik wellicht niet overleefd !

Erwin bekeek, luisterde naar mijn verhaal in 't Frans ('t is een zeer goeie vriend en een waal) en vees mijn kompjoeter uiteen. Probeer eens..... geen teken van leven...
Kompjoeter volledig losgekoppeld, ventilatoren er uit, kompjoeter naar buiten, en ik achter een velopomp..Erwin richtte de luchtstraal, en al het stof waaide beetje bij beetje uit mijn komputer op ERwin. Propere komputer, vuil Erwintje...
Alles weer gemonteerd, niets....
Ieder kaart uitgehaald gecontroleerd en bekeken, weer ingestopt na verdere gedetailleerde reiniging en testing....niets...
Bij gebuur om zijn multimeter, de buur niet thuis en de meter ook niet...
Voort zoeken en proberen...plots eureka, het werkt weer !
...maar Erwin kreeg elektriek te voelen waar geen elektriek mocht zijn ! Verlies van stroom.
Boel weer open, zoeken, testen met zo'n touneviske met een testlampje in... Scherm bleek de oorzaak ! Ondertussen kwam de buur binnen met de multimeter die we dan niet meer nodig hadden, maar buur had nog een goed scherm, hij had juist zo'n plat scherm gekocht, en zijn oud stond er nog te staan. Buur om ander scherm.
Gecontroleerd, alles ok. Kompjoeter weer toegedaan en alles aangesloten...Niets meer...
Erwin begon te vrezen dat de moederkaart er aan was, dus wellicht nieuwe computer???
Eddy had compassie, maar vreesde het zelfde. Erwin stond er wat beteuterd bij, maar vees opnieuw de pc open, en begon aan een nieuwe check-up... Hij besloot de kaart voor ethernet er uit te halen, die was er laatst in gekomen bij het installeren van ethernet en ubuntu. Het spel marsjeerde !!!!!
Bleek dat ethernet kon op mijn bestaande kaart en dat de bijgestopte kaart een dubbel gebruik was die de klodden veroorzaakte... En voila ! Je kunt weer mijn blog lezen !!!! Joepie !!!!!

Ik kon Erwin wel zoenen! uren heeft hij hier gewerkt ! En allemaal uit vriendschap ! Een nieuw scherm (groter ! 17 inch) van de bovenstebeste buur ! Mensen, wat ben ik rijk ! Al die vrienden !

Oh ja, van vrienden gesproken, de courgette die ik hier aan mijn deur vond, kwam niet van Luc Courgette, Eddy vertelde mij dat hij dat gevonden had aan zijn garagepoort, en dat hij dacht dat het voor mij zou zijn... Van waar de courgette dan uiteindelijk komt is een grote vraag, en voor wie hij was nog een grotere vraag... In ieder geval eet mijn kleindochter Lieselotte nu weer verse courgettesoep, met dank aan de onbekende schenker !

Ik zit hier nu dolgelukkig te blinken achter mijne pc !

Anny is ook content, als ik hier zit, zaag ik minder zegt ze....

Ik ga stoppen, en wat spelen met mijn kompjoeter !
Tot de volgende ?

maandag, juli 23, 2007

Courgette !!

Vanmorgen eens goe uitgeslapen, en toen we de voordeur opendeden, lag daar één (maar wat voor een)grote courgette!
Luc courgette heeft weer toegeslagen!
Een beetje onbegrijpelijk, want courgettes zijn nogal gevoelig aan vocht, en het heeft de laatste tijd genoeg geregend om alle courgettes van nu en de nabije toekomst te doen rotten ! Het kan ook niet dat dit de enige overlevende is, want die zouden ze (hopelijk) toch wel eerst zelf hebben opgegeten.
In ieder geval een grote dikke danke Luc !

Ik ben begonnen aan John Flanders...heerlijk wegdromen in een horrorsfeertje met oerslechte rechters, sadistische gevangenisbewakers en diergelijke...
Het eerste van de elf boeken (boekjes) is reeds ter ziele, ik heb genoten met volle teugen. En ik weet nu dat ik minstens één deeltje van mijn fantasieën te danken heb aan John Flanders...Die man heeft mij indertijd geleerd hoe heerlijk het aanvoelt om je twee voetjes van de grond te nemen en te zweven in je eigen wereld...De wereld die je zelf schept, de wereld waarin jij iedereen laat doen wat je wilt dat ze doen, de wereld waarin jij God bent... "Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten" van wie is dat weer ??

Ik heb je reeds verteld dat wij als kinderen een taal hadden waarin wij in fantasie konden leven, de tijd waarin wij het werkwoord "zallen" (in 't Oostends zaan)gebruikten, aangevend dat het niet echt was, maar echt zou moeten zijn...en dan zallen we.... Herinner jij je dat nog Claude? Ik weet, het ligt heel ver in onze jeugd terug, maar ik wou dat ik er nog een heen kon gaan, nog eens kon leven in de "echte" fantasiewereld die wij ons maakten...

De tijd dat de afgesneden tak van de wilg zorgvuldig met een pennemesje versierd werd, en dan was dat ons zwaard, met een echte damascener kling, en een snee die dwars door al de zwaarden van die slechterikken sneed, die daar dan beteuterd stonden te staan, vol bewondering voor onze wapenuitrusting. Dat die vijand op dat moment een bos onkruid was, dat kon ons niet schelen, wij hakten ze wreedaardig in twee. Nu mag dat allemaal niet meer, het onkruid is beschermd, en een tak afbreken is strafbaar. Wij speelden tussen groen, de kinderen van nu spelen tussen regelmentjes...

Wij zaten te vissen in de lak (een vijver in het Maria Hendrika park) met een stok, daaraan een twijndraadje, een lucifertje als dobber, en een regenworm aan het uiteinde vastgeknoopt. We hielden die regenworm zorgvuldig in de gaten, keken hoe de gulzige stekelbaarsjes de worm inslikten, en als hij ver genoeg binnen was, trokken wij de lijn op met het stekelbaarsje die een halve worm in zijn muil had er bij. We trokken het visje van de worm, visje in de bokaal met water, en de worm terug het water in, voor het volgende slachtoffer. Nu zijn stekelbaarsjes beschermd. Stokken zijn beschermd. En met briquets kun je geen dobber maken...

Natuurlijk, wij zijn nog wezens van uit de oertijd, we leefden van de jacht (mussen en spreeuwen) en van de visvangst (stekelingen en palingen) en wapenden ons met stokken en stenen...Barbaren, dat waren wij ! Maar gelukkig jongens, gelukkig, je hebt er geen gedacht van... Nu spelen ze met hun nintendo en sms-en naar elkaar over hun lief al zijn ze nog maar 10 jaar oud.
Zondag zag ik dat Ewoud voor straf een week zijn gsm was afgepakt.
Van mij mag het allemaal, maar ik heb heimwee naar de tijd waarin we ons nog mochten zwart maken, de tijd waarin een scheur in je broek genaaid werd, en je een hele tijd met een broek met littekens moest rondlopen, want wij hadden geen kast vol broeken...we hadden er een voor de week en een voor de zondag (misschien twee voor de week om te kunnen wassen?) maar veel hadden we er echt niet, en we hadden er ook geen behoefte aan. In de school droegen we nog een "schabbe" een stofjas in het abn, en ook daar zaten veelal stukken op de ellebogen...en we droegen kleren van onze broer die er uit gegroeid was, zonder dat wij ook maar één complex kregen. Merkkledij was nog niet uitgevonden...en mode was een onbekend begrip, zeker in de kinderwereld. NU daarentegen....


Ik heb het gevoel dat we niet alleen maar vooruitgegaan zijn... Het lijkt mij een beetje zoals een van mijn leden ooit tegen me zei: "Ooit hebben we gevochten om regenkledij te krijgen, omdat het niet menselijk was te moeten werken in van dat miezerig weer, waarin je doornat werd, ook al had het niet echt geregend...We verkregen die regenkledij, en nu mogen we werken in de gietende regen, en worden nog veel natter dan vroeger, omdat die regenkledij geen zweet doorlaat, en je nat bent van je eigen zweet in plaats van de regen... We hadden beter gezwegen dan die regenkledij te vragen."
Zo is het ook een beetje met onze vooruitgang, we zijn er ook het slachtoffer van, niet alleen de genieter.

Enfin, 'k zal maar stoppen, anders ga ik weer de moraliserende grootvader spelen...
tot de volgende ?

zondag, juli 22, 2007

Een stem uit een ver verleden...

Ik heb je al verteld dat ik een heel pak boeken van Karl May op de kop heb kunnen tikken, ze zijn ondertussen bijna allemaal uit, al hoewel ik tussen ieder boek van Karl May telkens een ander boek las, om niet oververzadigd te worden... En dat zou kunnen, want ik herinnerde mij absoluut niet meer dat de schrijver regelmatig zijn missionarisneigingen op de lezer losliet in lange passages vol diep christelijke overdenkingen....Des al niettemin, toffe boeken van lang geleden.

Gisteren ben ik voor het eerst weer eens naar een rommelmarkt geweest, naar Lierde, gekoppeld aan een bezoek bij Bart en Els en de kinderen.

En daar vond ik opnieuw een stem uit een ver verleden ! Ik weet niet hoeveel van mijn lezers in hun jeugdjaren verslaafd waren aan de Vlaamse Filmpjes (Flimkes?), kleine boekjes met een spannend verhaal er in. Regelmatig kwam daar de schrijver John Flanders in voor, en zodra wij die naam zagen wisten wij dat we weer een fantastisch boek in handen hadden, en waren wij aan het lezen zodra het maar enigszins kon.

Die man schreef altijd fantastische en spannende verhalen, en schreef er heel veel van!

Pas veel later hoorden wij wat over de schrijver als persoon, Jean-Marie De Kremer, in Frankrijk beter gekend onder zijn pseudoniem Jean Ray, was zelf een geheimzinnig persoon. Het is zeer moeilijk om de waarheid uit de verdichtselen rond zijn leven te halen.Een wonder man was hij zeker, en zijn oeuvre was omvangrijk.

Gisteren vond ik op de rommelmarkt een omnibus van John Flanders, met 11 verhalen in...Ik weet nu al dat ik zal genieten !

Het was geen grote rommelmarkt, maar toch was het hoog tijd dat ik mij kon zetten bij Bart. We bleven nog wat babbelen, en zijn dan rond 5 uur naar huis gekomen om te eten en mijn pillen te nemen. We zagen dat Veerle bezig was met de laatste grote stukken uit haar huis te verhuizen met een camion van de vriend van Frederik, en ik ging eens kijken hoe het er nu voor stond... Ik heb het niet gezegd, maar ik verging van het zeer, juist van die 20 meter te wandelen naar hun huis!
Vannacht heb ik wakker gelegen tot na 2 uur in de morgen, en heb dan toch nog geslapen tot 7 uur. De pijn is iets verbeterd, maar nog niet weg.
Het is toch erg wat die diarree mij heeft aangedaan !

Nu ja, een kermis (John Flanders) is een geseling waard zei ons vader altijd...
Jammer dat dit bij mij zo letterlijk is op te vatten!

Gisteren hebben we geen drasj national gekregen, voor één keer was het deftig weer op de nationale feestdag. Nu ja, ons normaal weerbeeld is naar de knoppen, vandaar dat het nu altijd regent uitgenomen op de dagen dat het zou moeten regenen...

Ik ben nu al héél lang bezig met het verwerken van een kalebas naar een soortement fantasie-dier,met behoud van een "nuttige" pot om iets in te bergen... Het was mij niet zo moeilijk om dat beest te vormen met papier maché, maar hoe krijg je papier maché met een gladde opperlaag???
Ik heb er serieus zitten op studeren, en al zoekend op internet heb ik de oplossing gevonden! Je moet gewoon eindigen zoals je begon !
Om een figuur te maken in papier maché, moet je eerst een "karkas" maken in kippengaas, dan neem je repen gazette-papier, leg dat in behangerslijm, en wikkel de plakkerige banden papier rond de karkas. Laat dat dan drogen, en dan kun je daar op je figuur boetseren met papier maché. Dat kende ik allemaal, maar ik bleef met een oneffen oppervlakte zitten toen alles gedroogd was. Welnu, je kunt het effen krijgen door opnieuw te dekken met reepjes krantenpapier ! Natuurlijk neem je dan geen lange repen, maar aangepaste stukjes papier. Simpel, maar je moet het weten!

Eens dat gedaan is, zal ik het beest in een grondverf zetten, en nadien afwerken in een fantastisch kleurenpalet. Het wordt mijn inziens een totaal nieuwe vorm van kalebas verwerking. Nochtans heb ik mijn inspiratie opgedaan bij de inca's...Zij werken weliswaar niet met kalebassen, maar gaven hun potten ook de meest fantastische vormen.

Als pot 1 af is, heb ik nu al een idee voor pot twee, nog veel meer gebaseerd op de vorm van de kalebas dan de eerste ! Wacht maar af !
Maar ik moet eerst (eindelijk) eens enkele zaken afwerken die er zo maar liggen te liggen, terwijl er nog alleen een kleinigheidje aan te doen is... Dat heb ik nu altijd! Als ik het resultaat dat ik beoogde heb bereikt, dan is de honger over, en moet ik mezelf dwingen om het echt af te werken... Ik ben dan eigenlijk al weer in gedachten bezig met het volgende werk...Dat zal wel eigen zijn aan creatieve mensen, want ik heb dat al bij velen ook vastgesteld.

Ik kan mij niet herinneren wanneer ik ben begonnen met creatief bezig te zijn, naar mijn gevoel al altijd...en al altijd heb ik moeite gehad om het af te werken, eens ik het beoogde bereikt had. Sinds enkele jaren ben ik onder meer daarvoor begonnen mijn schetsboeken bij te houden. Vroeger hield ik die niet bij, en als ik dan eens per (on)geluk een oude schets terug tegen kwam, gaf mij dat bijna telkens een stimulans om een nieuw idee uit te werken. Nu hou ik deze boeken allemaal bij, en nu en dan blader ik eens terug naar de gedachten van vroeger...

Daaraan ook zie je dat het verleden werkelijk een deel van je inspiratie is, van je leven van nu, niet alleen van het verleden. Je verleden is geen ballast, het is een voortdurende verrijking van je leven van nu. Wellicht is dat ook de reden waarom je harde schijf, je geheugen, zo netjes alles selecteert wat je nuttig is, en weg zwiert wat belastend is. Vandaar dat je altijd de ervaringen hebt over de "goede" oude tijd, het kwade, het storende is van je geheugenschijf gedeleted... Oh, het zit er nog wel ergens, maar zo ver weg dat je er bijna nooit meer aan denkt, tenzij je plots met iets uit die dingen opnieuw geconfronteerd wordt.

In Gent hebben wij ooit het museum voor volkskunde bezocht, met ma, oma voor de toen nog kleine Koen, Bart en Els... Nu nog spreken de kinderen daar soms van! Oma zag al de dingen uit haar jeugd daar plots voor zich, en vertelde ons en vooral haar kleinkinderen wat dat allemaal was, hoe het leven toen was...Wij hebben uren in dat museum rondgedwaald, genietend van het plezier dat oma had aan al die dingen van toen... Heerlijk was dat, niet alleen voor ons, maar vooral voor de kinderen en voor oma!

Als je ooit eens in Gent bent, en de tijd hebt, moet je een het museum voor volkskunde aan de kraanlei bezoeken. Na het bezoek kun je de brug weer overwandelen en een bezoekje brengen aan "Het Waterhuis aan de Bierkant", of aan het dreupelkot (in hetzelfde etablissement, een andere ingangsdeur) in het ene kun je kiezen uit meer dan 100 soorten bier, in het andere uit massa's soorten jenever... We hebben ooit eens met een grote groep in het Waterhuis gezeten elk een andere soort bier genomen, een slokje ervan genomen, en de pint doorgeschoven naar de volgende. We hadden dus in feite elk maar één pint binnen, maar wel van een hoop soorten...Wil je geloven dat we het "voelden", van eigenlijk maar één pint !

Dat museum is gebouwd in een oud begijnhof of zoiets, en je gaat van het ene huisje in het andere, terwijl je steeds binnengaat in een ander "milieu", bij de apotheker, de beenhouwer, de brouwer, de huiswever en noem maar op! Doen !!!

Voila, ik ga stoppen, ik heb je weer maar eens meegenomen naar het verleden, ik hoop dat ik je de weg heb gewezen om eens rond te struinen in jouw heerlijke momenten...

tot de volgende?

zaterdag, juli 21, 2007

zaterdag 21 juli

Nationale feestdag...Heel absurdistan hangt nu de vlaggen uit, bij wijze van jaarlijkse grote kuis. Het leuke is dat er in ons leuke landje zoveel soorten van nationale vlaggen zijn...Je hebt een vlag voor het noordelijke deel, een zwart beest op een geel veld, je hebt een vlag voor het middenste stukje, een soort bloem, alhoewel die van het noorden beweren dat het een krokodil is, wijd bakkes en de poten verkeerd...Het zuiden heeft dan weer een rood gevogelte op een geel veld.
Daar aan kun je zien dat het noorden en het zuiden eensgezind (?) de nationale vlag hebben gemaakt, het zwart van het noorden, het geel van allebei, en het rood van het zuiden vormt de vierde vlag, de Nationale Driekleur.
In tegenstelling tot de hollanders die hun vlag horizontale strepen gaven, zodat ze de vlag kunnen verslijten tot tegen de stok, is onze vlag zo gemaakt dat het alleen de zuidelijke helft van het land is dat het eerst versleten is (Symbolisch???).

Je ziet ook aan die gegevens dat de centrumvlag zich helemaal apart opstelt, en alhoewel het eigenlijk de hoofdstad van noord én zuid zou moeten zijn, zich duidelijk van alles distanciëert...

Wellicht daarom dat én noord én zuid over precies dat stuk liggen te bakkeleien??

Weet je wat er het leukste is van alles ????
Als er ergens nog zo'n landje is, waar er verscheidene volkeren samen gedrukt zitten in één land, dan gaan onze politiekers daar eens gaan uitleggen hoe je dat moet oplossen.... Dat is net als in het land van de éénogen zijn de blinden koning!

Nu, het is in ieder geval één manier om er voor te zorgen dat die landen dan ook in een onoplosbare knoop geraken, en dat ze met een veelvoud van regeringen wortelen die voortdurend in elkaars vaarwater zitten. Van een ding zijn ze zeker ! De tewerkstelling wordt gedeeltelijk opgelost, ze hebben 4 (of meer) keer zoveel ministers als vroeger, ook 4 keer (of meer) zoveel senatoren en volksvertegenwoordigers, wat al een serieuze tewerkstelling is op zijn eigen.

Wel wordt je al vlug gewaar dat het een zeer duur systeem is die zichzelf zorgvuldig in leven houdt, en er dus voor zorgt dat er nooit een echte oplossing komt. Dat is de oplossing. Ja, dat is DE oplossing ! (Althans voor de politiekers, wij betalen hen alleen maar)

Heerlijk land dat het onze is...

De manier waarop de mensen hier kunnen overleven is heel simpel, ze vormen ieder voor zich een eigen landje, met een eigen huisje, waarop ze dan tenminste het gevoel hebben dat ze daar iets te zeggen hebben, maar dan houden ze uiteraard geen rekening met hun vrouw en/of de kinderen, die dat ook als uitvalbasis van hun onafhankelijkheid beschouwen. 't Is moeilijk...

Gisteren zag ik op Tv dat wij ook weer een pakket heel nieuwe wapens hebben in ons leger. Vroeger was ons leger veel leger, nu dus iets voller?

Omdat ons leger onmogelijk de keuze kan maken voor welk vaderland ze zouden opkomen, voor het noordelijke deel of voor het zuidelijke?, hebben ze nu besloten het leger te exporteren. Onze soldaten werken nu op den vreemde. Ze hebben daar voornamelijk de taak oorlogen te vermijden. Daar zijn ze voor opgeleid. Logisch toch ? Ieder leger bestaat toch bij de gratie van de vrede? Welke Romeinse keizer zei het al "Wil je de vrede, bereidt dan de oorlog voor" ? Maar om hier geen klodden te hebben kun je dat het best in een ander land doen. Daar hebben die romeinen nooit op gedacht hé? Wijlle wel ! Maar ja, wij hebben dan ook véééééél meer ministers, senatoren en volksvertegenwoordigers dan het romeinse rijk hé ! Daar moet toch ooit eens iets uit komen???

Gisteren zijn we weer eens naar tanteke geweest...Vorige week konden we in één kast niet in omdat de sleutel of het slot stuk waren, deze week waren de kasten afgesloten, maar was de sleutel weg....
Ikke dus weer naar de verpleegsters, die hebben iedere week de vrijdagnamiddag vergadering, dus kom ik daar iedere keer in het plenum van verpleegsters terecht...
Ze vroegen mij of de sleutel nergens verstopt lag? Nee, we hebben eens rondgekeken, niets gezien... Ja, weet je, ze werpt dingen door het raam naar buiten, weet je...Nee, dat wist ik niet. En ze verzamelt dingen, ze doet de bril van anderen mee, en zo meer... Dat was dus een beleefde term voor ze pikt....Er ging mij een lichtje op...Wij hebben al regelmatig vastgesteld dat er vreemde was bij de hare zit, altijd met de zelfde naam op! Bovendien trekt ze bij sommige dingen haar naametiket uit, of ze snijdt het uit -heeft ze een schaar????...
Enfin, 't ene woord bracht het andere mee, we leerden weer heel wat, en waren weer heel verlegen over de daden vantanteke...
Nu zal de kast altijd gesloten blijven, en moeten we iedere week eerst de sleutel halen en nadien terugbrengen naar de verpleegsters... Ik zal dus wekelijks voor het plenum moeten verschijnen. Jammer dat ik al zo oud ben hé? Al die leuke dametjes...droom droom droom (censuur !)

We zijn nog niet aan het end van ons miserie met tanteke. Gelukkig is er ook goed nieuws ! We zullen wellicht 50 à 60 % afkrijgen van de waterrekening, maar we krijgen pas over enkele maanden de officiële kennisgeving daarvan. De man vroeg of wij daar echt mee content waren...Ja knikten Chantal en ik...Het blijft toch nog een enorme rekening zei de man. Ja, maar al wat er af gaat is al winst, replikeerde ik. De man bleef bij "'t Is toch veel geld!" We mogen nog niet klagen, hij had enkele dagen geleden bij iemand moeten langsgaan waar de rekening 28.000 eurootjes bedroeg...dat is meer dan een ramp...De man zuchtte. Hij had pijn in de plaats van die mensen. Het moet een lastige job zijn....

Voila, ik ga stoppen voor vandaag, tot de volgende ?

vrijdag, juli 20, 2007

donder en bliksem

Vanmorgen gewekkerd door "hemelse" muziek...een echt klank en lichtspel.
Ik heb moeten het licht aansteken om me te kunnen wassen en scheren (dat laatste ging ook zonder licht in mijn geval).

Gisteren naar de kapper geweest, zeven kilo haar kwijt. Voel mij veel lichter en veel beter! Ook Anny is gekortwiekt, en vol krulletjes gezet. We zijn weer goed voor een tijdje.
Bij mij is het extra kort, zoals ik het graag heb, alhoewel het nog korter mag, maar dat hoot niet meer zo... Feit is, dat ik vroeger naar de kapper moest als ik er zo bij liep als nu, en ik kom nu pas van de kapper... De enige manier om nog korter geknipt rond te lopen is zoals Bart en Frederik, afgereden met de tondeuse...Maar Anny wil niet dat ik dat doe...
Alhoewel, het komt stillekens van zelves... Iedere keer ik bij de kapper ga, stel ik vast dat ik meer en meer van mijn hoofdhuid zie... Ik lachte er mee, en zei tegen de kapper dat ik binnenkort een stukje van mijn "zij-haar" zou moeten laten groeien om over mijn bolleke te kammen. Vroeger zag je dat wel eens bij oudere mensen. Hier noemen ze dat van de "trottoir over de boulevard" kammen... Nu zie je dat bijna niet meer. Ik herinner mij er zo eentje, die als hij buiten in de wind liep, dan plots toch een kale kop had, met precies heel lange pluimen op de zijkant...Wellicht van een of andere indianenstam afgekeken?
Ook mijn baard is weer gefatsoeneerd en bijgeknipt. Ik ben gelukkig dat ik een kapper heb die baarden kan knippen, want er zijn er niet veel die dat fatsoenlijk doen.Bovendien zit dat bij hem in de prijs inbegrepen, wat bij velen ook niet zo evident is.
Dus, we lopen er weer netjes bij!

In het begin dat ik hier in Oudenaarde werkte, was er een kapper in de Neerstraat, Alex, maar iedereen noemde hem potsekaffee, omdat hij minstens twee keer in één knipbeurt zei: 'k go eerst ne potsekaffee pakken". De man knipte niet zo bijzonder, maar wel verbluffend snel (koffie inbegrepen), je was daar in 5, hoogstens 6 minuten weer buiten. Dat was wellicht de reden dat hij veel klanten had, dat en het feit dat hij geen enorme prijzen vroeg zoals andere "gerenommeerde" coiffeurs pour dames et messieurs...
Wij hebben er in Oudenaarde heel veel zo, wellicht omdat hier een zeer goeie school is voor kappers.
Geef mij maar een gewone, en vooral een betaalbare en goeie, zonder al die tierlantijntjes. Je moet weten, ik kan mijn haar niet laten wassen bij de kapper, ik kan zo niet liggen, en zeker naderhand niet meer rechtgeraken. Mijn kapper aanvaardt dat zonder meer, en trekt zelfs iets van de prijs af, omdat hij niet moet wassen...De anderen bekijken je vies, en trekken niets van de prijs af.

Genoeg over coiffeurs!

Er is hier een wonder gebeurd ! Ik heb je al over Jacko vertelt, en hoe jaloers hij is... Wel de laatste tijd doet hij dat onhebbelijke schreeuwen niet meer als ik tegen iemand praat. Hopelijk is dat een blijvende verworvenheid ! Ik heb nu een echt brave en lieve Jacko !

Ik heb je al vertelt dat men bij ons leeuweriken hield in kooien (manden met een laken in het dak). Ooit heb ik meegemaakt dat Odiel plots een heel andere, heel mooie vogel in een kooi had zitten. Je weet dat we soms mussen en spreeuwen vingen op het duivenkot bij Odiel, welnu, Odiel had die vogel in een heel strenge winter daar bij de mussen gevangen... Een mooie gekleurde vogel, met een kuif en op zijn vleugels rode vlekjes, die er precies met lakverf op gezet waren. Wij wisten niet welke vogel wij daar hadden, tot een buur van Diele ons wist te vertellen dat het een pestvogel was, en dat we het insektenvoer moesten geven. Ik herinner me niet meer wat er naderhand met die vogel is gebeurd...Maar het was een ervaring die prachtige vogel zo maar bij ons te zien!
We zagen daar met strenge winters wel meer van die zeldzame dingen! Op een winter dat zelfs de zee een stuk bevroren was, zagen we massa's vogels die uit het hoge noorden gevlucht waren en bij ons overwinterden. Ik moet nog ergens foto's hebben waarop we met een groep leden van de chiro op het ijs van de zee "liepen"...Ik zet dat tussen haakjes, want dat ijs was precies bevroren stukjes die opeen gewaaid - gedreven waren tot een dikke laag van meer dan 60 cm dik. Je kon er op lopen, maar niet stilstaan. Je moest in beweging blijven, of je zakte er door heen.
Op die foto kan je ook zien, dat ook in dat extreem koude weer, de chiroleden in korte broek bleven lopen... We waren daar fier op, de anderen vonden ons gek!

Ik heb tot op heden geen nadelen van ubuntu ondervonden, wel heb ik al enkele bijkomende programmaatjes moeten bi installeren, om te kunnen kijken naar powerpoints en naar filmpjes, maar dat gaat ook zonder een enkele moeite. Bovendien zijn ook die dingen uiteraard gratis, en ubuntu brengt ze zelf aan, je moet alleen ja zeggen en installeren. Eigenlijk gaat dat onderdeel ook al veel makkelijker dan in windows. Misschien dat mensen die werkelijk heel veel moeten doen met een pc er anders over oordelen, maar met wat wij, gewone liefhebbertjes betreft, geen problemen te melden.

Voila, ik ga stoppen, ik zie het voor het moment niet meer regenen, maar er hangt nu precies een nevel over de velden, het water verdampt op de warme grond vermoed ik... Enne...ik zie dus weer mijn landschap, de machines zijn verdwenen!

tot de volgende ?

donderdag, juli 19, 2007

Here is Ubuntu speaking !

Het SuidAfrikaans gratis programma verovert de wereld, ook hier in Mater!

Ik heb vandaag al alles gedaan en bekeken via Ubuntu. Ik ondervind geen noemenswaardige moeilijkheden, sommige dingen gaan véél sneller, andere een ietsje trager. Er zit ook een systeem op om zelfs windowsprogrammas in te voeren en te laten werken via Ubuntu.Great !

Wat je ook krijgt is een pak spellen, waaronder er vele zijn die mij echt bevallen. Ik mis Windows tot op heden helemaal niet !

Rond 9.30 uur kwamen plots de erwtenmachines tot leven, en ze zijn weer begonnen met erwten te oogsten. Blijkbaar zijn ze hersteld. Hopelijk worden vandaag alle erwten geoogst, en verdwijnen die knoertlelijke dingen van mijn privé landschap.

Ondertussen maken ze wel enorm veel lawaai, en hoor ik mezelf nog amper denken.

Het weer is prachtig, felle zon, staalblauwe hemel...Laat het aub nog wat zo blijven ! Wie weet komt dan ook nog de tijd terug om weer te gaan vissen. Gek is dat mijn rug met dat goede weer precies ook weer wat beter is, en ik heb vannacht goed geslapen..

Deze namiddag gaan Anny en ik, samen naar de kapper, Anny zal er wel weer veel langer blijven dan ik, maar hopelijk komen we er allebei weer fris en opgekalefaterd van terug. Ik heb gezien dat Anny in een korte tijd veel vergrijsd is...Heel lang hield zij haar mooie zwarte haar, maar nu komen er heel vlug heel veel grijze tussen piepen...

Ook zij moet veel meer dan vroeger naar de kapper, haar krullen blijven niet zo lang meer zitten, en waar zij vroeger nooit vet haar had, moet zij nu iedere week hoognodig de haren wassen en weer indraaien. Ze is daar iedere keer weer kwaad om, en wil me niet geloven dat ook dit een van de normale verouderingsverschijnselen is.

Ik hoop, als het weekend een beetje droog blijft, weer eens te kunnen rommelmarkten. Het is rommelmarkt te Lierde, en wellicht zullen de kinderen er ook weer een standje hebben om hun oude spellen te verkopen. Vorig jaar zijn ze uitgeregend...

Ik hoop dat ik het nu weer zal aankunnen om te rommelmarkten, ik heb serieus afgezien de laatste keer in Welle, en sindsdien zijn we niet meer geweest, ik had -eerlijk waar- schrik om weer met die extreme pijn geconfronteerd te worden. Ik heb het zo niet gezegd tegen Anny, maar ze heeft het toch wel gezien vermoed ik.

Veerle is duidelijk gelukkig in haar nieuwe huis en met haar Frederik. En wonder boven wonder, blijkbaar heeft dit een goede invloed op haar metabolisme, ze vermagert zienderogen, en voelt zich steeds beter en beter. Ook van de rugschool heeft ze duidelijk hulp! Hopelijk kan ze binnen afzienbare tijd weer aan het werk, het is nu al maanden dat ze thuiszit...

Ik denk dat Frederik nu ook zijn huishuur heeft opgezegd, dus na de opzegperiode zal hij er wel officieel intrekken. Ook de kinderen zijn veel kalmer en rustiger, ook al zijn ze duidelijk de kinderen met de scherpste en felste stemmen van gans de wijk ! We horen de kinderen op het speelplein altijd, maar de onze hoor je boven alles uit...Of is dat omdat we liggen te luisteren om hen te horen?

Microob is niet meer...Nee, hij is niet dood (wil niet dood), maar hij is herdoopt tot Minou...Ik blijf microob zeggen, om de kinderen te plagen...Ook Frederik kijkt dan eens, want die minou-naam komt van hem, hij had vroeger een minou die vergiftigd werd...

Kortom, vandaag lijkt alles wel manegeur en rozenschijn (of zoiets).

Hopelijk blijft alles goed gaan...
Het mag ook al wel eens meegaan bij Veerle, ze heeft haar deel al wel gehad.

Voila, ik ga er meer stoppen, tot de volgende?

woensdag, juli 18, 2007

Ubuntu !!!!!

Gewoon, heel kort,
Dit is mijn eerste blog via Ubuntu, je ziet, alles loopt gewoon door, ook zonder de hegemonie van Microsoft !

Tot de volgende !

nog niet

Ubuntu is nog niet (volledig) geïnstalleerd... We hebben wat moeilijkheden om de verbinding met internet in orde te krijgen. Het programma zelf is zonder moeilijkheden geïnstalleerd. Ik kan dus al wat oefenen, maar nog niet via deze weg bloggen...
Deze middag komt Roelof nog verder werken om alles ok te krijgen.
Toen ik bij hem was voor de demonstratie vertelde hij mij van zijn passie voor één bepaald computerspel. Een soort virtuele oorlog. Hij is daar sniper (sluipschutter), ik dacht bij mezelf, nu ja, ieder zijn meug, en hoorde aan dat dit voor heel veel mensen een echte passie was. Nu misschien dacht ik, is dat een manier om op een onschuldige manier je agressie kwijt te raken, maar Roelof ziet er helemaal niet agressief uit...Gisteren hoor ik dat hij 's nachts werkt, als beveiligingsbeambte, hij rijdt iedere nacht honderden kilometers om bedrijven te beveiligen...Ik zei hem ah, nu weet ik waarom je sniper bent in dat spel...Hij grinnikte.

Het is bij mijn weten de eerste keer dat ik contact heb met iemand die beveiligen als beroep heeft. Het klinkt waarschijnlijk veel sensationeler dan de werkelijkheid is. Hopelijk...

Heb je gisteren wat kunnen knauwen op mijn "wijsheid"? Ik heb er alvast nog twee, uit dezelfde serie:
" Als er geen Hel is, waar is dan de ultieme rechtvaardigheid?"

"Als er geen Hemel, en geen Hel is, dan is er pas Léven...en wordt sterven verschrikkelijk..."

Daar, nu kun je weer wat filosoferen, of vlugvlug deze doordenkertjes van je af werpen...Bang om wat je zou denken?

Zoals je ziet aan deze blog, mijn Windows is niet weg, ik heb nu dus twee systemen op mijn pc staan, maar de bedoeling is wel om uiteindelijk volledig te gaan werken met ubuntu, als ik het systeem gewoon ben geworden. Als vakbonder ben ik helemaal niet happy met de bijna monopolistische positie van een Microsoft, en vooral juich ik gratis systemen toe, omdat die open staan voor iedereen. Als je de kosten opmaakt vooraleer je met microsoft een machine hebt waarmee je echt kunt werken, dan is dat zeker in de arme landen, niet te doen voor de gewone man.Men mag dan nog zitten te praten over pc's die "maar" 100 dollar kosten, als je er de programma's bij telt, dan kom je nog aan minstens 6,700 dollar...Kijk eens hoeveel een kongolees verdient, en hoeveel levens hij moet sparen om die som aan de kant te kunnen leggen??? Nee, die 100 dollar voor de pc is dan al een enorme som !Laat de rest dan aub maar gratis zijn!
Internet stelt de wereld open voor iedereen...Als je de middels hebt! Voor ruim 3/4 van de wereld is internet niet of heel moeilijk bereikbaar.

Je ziet, waar het hart van vol is...Ik zal wel altijd vakbondsmens blijven! Het zit in mij gebakken dat de wereld inderdaad voor iedereen op dezelfde manier moet openstaan! Ik weet dat dit een wensdroom zal blijijijven, maar we moeten dan ook blijven vechten om er zo dicht mogelijk bij te raken.

Als kind ging ik al regelmatig mee met pa naar vergaderingen, ik heb het inderdaad met de paplepel binnengekregen... Ik kan me niet herinneren dat mijn broer of zus ooit mee gingen op vergaderingen, maar ik ging nu en dan mee. Wel hebben we allemaal moeten helpen aan het vakbondswerk, we zaten avonden enveloppen te voorzien van een adresklever, postzegel, plooiden de uitnodigingen en noem maar op...Ik heb zelfs dagen op het bureel bij pa adressen zitten typen op klevers...Kwampjoeters waren er dan nog niet ! Ik was al meer dan veertig toen ik er zelf mee in aanraking kwam.

Ik heb dan ook altijd mijn werk graag gedaan, ook al vloekte ik soms als ik voor een of ander geen oplossing vond, of de oplossing niet kon verwezenlijken.

Hier voor mijn huis staan nog steeds de erwtenmachines stil te staan. Eergisteren waren ze er met enkele mensen aan bezig, maar het ging niet goed...Ik hoorde voor het eerst sind héél lange tijd, westvlaamse vloeken rollen van wanhopige mekaniekers... het was van "Wat de miljaarde godverdomme moet we wieder hier aan dat klotemasjien zitten prutsen, d'er is godverdomme geen kloten meer goed aan !"
Ik geef hier dan nog een enigszins gekuiste versie weer, het echte was nog veel plastischer...
Of het masjien nu eindelijk hersteld is of niet, weet ik niet, maar ze staan hier wel te staan, vlak voor mijn neus, en beletten mij het mooie zicht op de Vlaamse Ardennen en op Horebeke... Hoe zeer ik ook de spitsvondigheid van dergelijke apparaten bewonder, ze mogen ze wel ergens anders zetten.

Bovendien zijn die dingen plots helemaal niet spitsvondig meer als ze zich verplaatsen van veld naar veld, want dat doen ze op de gewone wegen, de wegen waar u en ik willen op rijden met onze auto... En dan zijn die dingen plots veels te groot, veels te breed en vooral veels te traag !
Bovendien hebben wij aan de structuur van onze verrukkellukke landschappen te danken dat de wegen bij ons zeer bochtig zijn...Dit betekent dat onze wegen qua verf-onderhoud zeer kostelijk zijn, veel kostelijker dan in de rest van Vlaanderen! Overal zie je in het midden van de weg losse streepjes staan, bij ons zijn dat zowat overal volle lijnen, dus veel meer verf! Maar de kostprijs van die verf is niet zo erg, het erge is dat je als automobilist niet over dergelijke volle lijnen mag rijden? Nee, je moet dan angstvallig aan de rechtse kant van die volle lijn blijven, dus achter die tergend langzame landbouwmachines, kilometers aan één stuk door.
Als je dan eindelijk eens een stukje hebt waar je toch voorbij dat kelereding raakt, dan zie je een dolgelukkige boer in zijn spiegeltje turen naar de lange rijen achter zijn prachtmachine... Ik heb nog geen boer gewurgd, maar ik ben er al dikwijls héél dicht bij geweest!

Vroeger kon je daar een stukje van een oplossing voor vinden, je reed alleen op zondag! De boeren waren in de tijd heel katholiek, en zondagswerk gedijdde niet, dus was je de zondag vrij op de baan, vrij van die trage boeremasjienen...Maar helaas, driewerf helaas ! De boeren geloven niet meer en zijn de zondag nu ook op de wegen te vinden, zelfs meer! Nu hebben ze clubs opgericht van bezitters van oude trekteurs, en regelmatig kun je nu achter een hele kolonne van extra trage oude stinkende, dampende en rokende trekteurs rijden...Als je dan wanhopig probeert deze hindernis te ontwijken via een vluchtweg, dan zit je gegarandeerd achter een bende wielerterroristen aan te klooien...

Hoe heerlijk is het toch een uitstapje te doen in onze mooie streek !

Gisteren zag ik dat heel "mijn" straat volstaat met bordjes verboden te parkeren op...Ik ben gestopt om te lezen wanneer, en het is voor vandaag, vanavond...van 18 tot 23.30 uur.... ???VRAAGTEKEN?????
Wat zal er nu door mijn straatje komen???
Als ik het zie, hoor of voel, zal ik het u weten te zeggen...
Ondertussen zit ik mij alleen maar ongerust te maken...
tot de volgende ?

dinsdag, juli 17, 2007

Grappig

Soms lachen we toch met een stomme kleinigheid.
Gisteren zat ik op het toilet, en hoorde Anny naar boven komen. Ik vroeg haar om attent te zijn op het WC-papier.
"Haal als je naar het toilet komt eerst een nieuwe rol uit." Normaal doe ik dat zelf, als ik zie dat de rol bijna op is, dan zet ik een nieuwe klaar, Anny doet hetzelfde. Maar nu zit ik met nogal veel pijn, en het toeval wil dat de voorraad bijna op is, en dat je dus héél diep in de kast moet gaan om een nieuwe rol te nemen.
Anny antwoordde me dat er nog een nieuw, ongeopend pak stond, en dat ik dat mocht openen...
En toe kwam ik op dat gekke idee...
Ik zei haar dat het verkeerd was om het oude papier steeds beneden in de kast te laten staan, kijk, ik heb heel oude boeken, en het papier daarvan wordt zo bros als iets, je moet heel voorzichtig een blad omdraaien, anders breekt het in stukken...Seffens halen wij een rol papier uit de kast die daar al zo lang in zit...dat het bros is geworden...
Wij hebben wel vijf minuten zitten lachen en fantaseren over dat brosse wc-papier...
En weet je, dat doet deugd ! Heerlijk zorgeloos lachen met een stomme kleinigheid.

Ik denk dat er in de Colruyt ook mensen zijn die lachen met mij... Nu en dan vraagt Anny mij om iets in de rekken te gaan zoeken terwijl zij de gewone dingen haalt met de grote kar.
Ik doe dat dan altijd zeer gewetensvol (Ik heb tijd, en heb maar dat te doen op dat moment) en zit dan alle producten te vergelijken qua prijs en efficiëntie. In de Colruyt kan dat betrekkelijk gemakkelijk omdat je niet alleen de prijs van het produkt hebt, maar ook de prijs per liter of kilo. Zo heb ik ook eens WC papier moeten (mogen) bij halen, Ik heb daar minuten over gedaan om alle etiketten te bestuderen, de prijs en de hoeveelheid vlletjes, en hoeveelheid laagjes papier ten opzichte van elkaar... Dan heb ik het voordeligste wc-papier meegenomen. Het is dat pak dat er nu nog steeds ongeopend staat... Hopelijk is het niet alleen de beste koop, maar ook goed...Ik veeg niet graag mijn poep af met schuurpapier....

Eigenlijk is dat nu een beetje de story van mijn leven...De tijd aangenaam vullen. Me niet vervelen, want dat zou voor mij Het Einde zijn. Ik doe daarvoor allerlei dingen, dingen die voor een ander wellicht vervelend zijn, maar voor mij tijd- op- vullend.
Ik doe dit niet altijd bewust, soms let ik er op als ik al een tijd bezig ben, dat zou ik vroeger zeker niet gedaan hebben...nu dus wel. Soms zit ik ook diepzinnige dingen te bedenken, zo kwam er gisteren een leuke bij mij op:
Weten dat er geen Hemel is, dat is de Hel...
Diep hé? Kun je eens op knabbelen.

En zo kom ik de dag door. Nu heb ik dus een nieuw speeltje: UBUNTU;
Ik ben gisteren bij die man geweest en kreeg een boeiende en uitgebreide demonstratie. Vandaag komt hij ubuntu bij mij installeren, naast mijn windows, zodat ik steeds terug kan vallen. Want ubuntu is heel interessant, heel compleet, maar ook héél anders. Ik zal opnieuw moeten leren kwampjoeteren... Het wordt weer precies zoals toen ik op het werk in Brussel een Pc meekreeg, en ik een document moest maken op pc, een belangrijk werk, van heel veel bladzijden... Ik had nog nooit op een pc gewerkt, en nu kreeg ik dat ding ook nog in losse onderdelen mee naar mijn bureau...
Ik heb waarschijnlijk alle records gebroken inzake telefoneren... Ik telefoneerde naar het hoofdbureau telkens ik vastzat, tekst kwijt was, iets haperde...ik denk dat ze ginder op den duur bang waren de telefoon op te nemen...
Nu krijg ik weer een nieuwe uitdaging, maar zonder brussel om op terug te vallen...Er is wel een heel degelijke helporganisatie, ook in het nederlands, die je binnen de kortste keren weer op weg zetten.(hoop ik...)
Maar ik heb weer een uitdaging ! Leuk
Nu moet ik naar Zingem; de waterdienst komt kijken naar het lek bij tanteke, dat alles in het kader van een vermindering van de kostprijs...Hopelijk lukt het...

Tot de volgende ?

maandag, juli 16, 2007

Donder en bliksem

Vanmorgen vroeg gewekkerd door plots hevige donderslagen, helle bliksemflitsen, maar vooral daar het binnenregende door het open raam.
Tegen dat ik op was, wad de donder weg, maar was met groot geraas de erwtenmachine gestart (In de modder???) Maar niet lang (De modder???) ik zag de machine stilstaan en er lag een mecanieker aan te prutsen.
Ondertussen lijkt de machine even gestart, maar opnieuw stilgelegd -Mecanieker spoorloos.
Het is nu weer aan 't donderen.

Donder doet mij denken aan Koen.
De laatste reis die we maakten, ik was dan al ziek, was met Koen en Mama naar de kastelen van de Loire. Ik had de reis helemaal uitgestippeld op de kwampjoeter, langs kleine routes départementales, en we hadden een prachtige reis met Koen als chauffeur.
Toen we 's morgens om 7.30 uur hier vertrokken, was het aan 't donderen en bliksemen en water aan 't gieten. Bah, binnen een paar kilometer zijn we dat vergeten was de slogan....We reden naar Ronse en dan de weg naar Valenciennes und so weiter... Het bleef een lang onweer tot een heel stuk over Valenciennes. We zaten uren in de de donder en de bliksem !

Ik zie dat er nu al twee mekaniekers rond de erwtenmachine lopen.Terwijl ik dit schrijf arriveren er steeds meer...Het regent mekaniekers (en stuurlui aan wal??)Er lopen er hier nu al 8 rond, en er stoppen nog auto's.
Grosse paniek !

Ik kan niet zeggen dat ik blij ben dat mijn voorspelling is uitgekomen, maar ik had het tegen Anny gezegd, in dat weer, in die modder en met zo'n natte erwten... Ik weet natuurlijk niet of dat de reden is, maar ik weet wel dat het voor machines zéér moeilijk is om door die gladde modder vooruit te raken...De wielen draaien door de blubber en zakken steeds dieper weg.
In het begin dat we hier woonden was het ook zo'n nat jaar, en de velden konden absoluut niet bewerkt worden. Op een bepaald ogenblik stonden hier voor mijn deur 5, 6 tractoren die in een poging om de ander los te trekken zelf vast zaten. Dan zijn ze met een enorm zware tractor hier op de baan gaan staan, en hebben met kabels één voor één de andere tractoren uit de prut getrokken...
Leuk was dat hier iets verder een klein oud boertje lustig en rustig zijn veld aan het bewerken was...Hij werkte nog met een koetje voor zijn ploeg...
Nu kun je dat ook hier nooit meer zien, met de dood van dat boertje is de laatste gestorven...Jammer! Ik meen dat ik hem nog ergens op een dia heb staan...

Hé ! Het is plots stil ! Het regent niet meer (of toch niet met veel geraas), de machines liggen nog steeds stil, en de donder is bezig met op adem te komen (?).

Mijn papegaai is er niet gerust in, en zit met zijn traliewerk weer timmerman te spelen. Van hem mag het niet te stil zijn. Anny steekt de radio ook weer aan. (Zelfde ziekte ?)

Heb jij al eens zo'n erwtenmachines gezien? Ik heb hier zicht op twee van die bakbeesten. Van ver gezien zijn het precies grote autobussen, maar dan zonder zijraampjes. Van voor hangt er bovenaan een glazen hok, waar de bedienaar in zit, en alles voor en zijds van hem kan zien. Onder hem hangt dat een soortement bak, het trekt een beetje op de messen van een pikdorser, maar er zijn geen zo'n messen aan, het is een soort bak met dinges in. Sorry, beter kan ik het niet beschrijven, het is complex om het voorzichtig uit te drukken. Ik vermoed dat het geheim eigenlijk binnen in de "bus" zit, dat daar de erwten geplukt worden van de struik, maar zeker ben ik daar niet van... In ieder geval, Anny is eens gaan kijken naar het erwtengroen, en daar zit geen een erwtje meer aan ! Straf spel !
maar 't is kapot....

Waar is de tijd? Erwten heb ik nooit per veld weten zetten, maar ik herinner me de schone dagen dat wij patatten gingen gaan rapen. Ze hadden dan al een "maschien" om de patatten uit te rijden. Dat was niet meer dan een systeem met mechanische rieken die de patatten naar boven brachten.
Wij zaten daar met man en macht (die macht waren dan Moniek en Nora, de dochters van boer Omer)te rapen. We sleepten de manden met ons mee. Er waren nog enkele oude manden in vlechtwerk, maar de meeste waren toen al van gegalvaniseerde draad.
Onder het rapen zochten we naar de jongen van de leeuweriken, en die werden dan meegenomen om te zingen in een leeuwerikenkooi. Een speciale mand, met in het "dak" een laken gespannen, want een leeuwerik zingt al "hangend" in de lucht, en dat doet hij ook in een kooi. Zonder dat laken zou hij zich kwetsen...
Hier in oostvlaanderen zitten ze me dan aan te staren met grote ogen, want leeuweriken waren hier helemaal geen kooivogels zoals bij ons. Hier hielden ze kwartels, wat bij ons niet gedaan werd...

Ik heb in mijn kinderjaren nooit wilde kwartels gezien. Hier wel, in kooitjes, maar ook in de velden. En ik meen dat ik enkele nachten geleden weer het mooie kwikmedit van het haantje heb gehoord.

Gek hoe ook dergelijke dingen verschillen van streek naar streek. Op een avond kwam ik thuis van een vergadering, en ik had in de graskant, niet zo ver van huis glimwormen zien zitten. Oma was hier "op vakantie", en had dit in haar leven nog nooit gezien. Dus wandelden we met Oma en een hele groep jonge gasten uit de wijk naar de plaats waar de glimwormen zaten, en ik ving er één om die eens te kunnen zien in het licht, en dan weer los te laten.
Toen we thuis kwamen waren er al ouders in paniek, want alle jongeren waren verdwenen...
Toen ze hoorden wat de reden was, zijn er nog verscheidene van de ouders ook eens gaan zien...

Herinneringen... Ligt het aan het feit van mijn "immobilisatie" dat ik zo vaak aan al die kleine faits-divers zit te denken? Of is dat nu oud worden? Of is dat gewoon mijn geest die niet kan stil"zitten"???

Ik ga stoppen, deze namiddag eens gaan kijken naar de Ubuntu aan 't werk...
Tot de volgende ?

zondag, juli 15, 2007

microsoft

Al langer dan vandaag sukkel ik met mijn windows. Trouwe lezers zullen zich nog wel herinneren dat ik reeds maanden geleden aan 't klagen was.
Ik heb de fout in Windows nog steeds niet kunnen herstellen, en de enige oplossing zou waarschijnlijk zijn om alles van mijn pc af te zwieren, en windows volledig opnieuw te installeren.
Met het risico binnen de kortste keren weer miserie te hebben.
Ik ben dus aktief op zoek gegaan naar een betere oplossing. Maar zo eenvoudig is dat niet, iedereen weet dat Mac een beter systeem is, maar dat betekent een nieuwe computer, en ik heb geen goesting om zoveel geld uit te geven...Dus zoeken maar!
Ik denk dat ik het uiteindelijk gevonden heb!
Na alles (nu ja - toch veel) afgestruind te hebben op internet, kwam ik op het spoor van een gratis systeem (da's al iets !)waarvan iedereen het eens was dat het een zeer degelijk iets was, en volgens de meesten zelfs veel beter dan het beruchte Vista...
Ik heb heelder bladzijden tekst gelezen en alles leek picobello, maar toch, je schakelt niet zo maar over van het ene systeem naar het andere hé...Tot ik plots op een citaat stuitte uit de mond van niemand minder dan Bill Gates, die Ubuntu het beste systeem vond op de markt...
Nu is Ubuntu het systeem dat ik al maanden aan het besnuffelen ben...
Maandag ga ik bij een man die zich vrijwillig heeft aangemeld om Ubuntu te demonstreren en zo nodig ook te komen installeren.
Nieuwsgierig? Kijk maar eens via google (of een ander zoekprogramma) naar Ubuntu, en oordeel zelf ! Kijk ook eens via Youtube naar de filmpjes over ubuntu.

Ik heb mijn idee ook aan Erwin bekendgemaakt, en die is nu op een tweede PC aan 't werk met Ubuntu, om een idee te krijgen van de mogelijkheden.

Het enige probleem is dat een paar van de automatismen die ik nu heb aangekweekt, zullen moeten veranderd worden. Maar erg is dat niet, ik heb windows ook moeten leren, dus nu zal ik Ubuntu ook wel leren.

Er is nog een GROOOOOOOT voordeel aan Ubuntu ! Je kunt met een oude pc (zelfs een 286) makkelijk met ubuntu werken op internet. Met andere woorden, het vreet véél minder geheugen dan het logge windows.
Bovendien is ubuntu een volledig pakket! Dat wil zeggen dat je niet een pak bijkomende programma's moet bijkopen, je hebt in het systeem een volwaardige office, een fotobewerkingsprogramma (volgens sommigen evenwaardig aan het dure photoshop) en noem maar op, zo wat alle denkbare zit er in het systeem ingebouwd. Dit is wellicht ook de reden waarom het veel minder geheugen inneemt, er zijn geen dubbele maps op die manier.

Waarom ik dat vertel? Omdat ik wellicht in de nabije toekomst één of enkele dagen zal afwezig zijn op mijn blog, door 1) de installatie van Ubuntu, en 2) eventueel omdat ik nog moet leren "werken" met het systeem.

Oh ja, Ubuntu is geen alleenstaand iets, er is ook edubuntu, speciaal voor studerende jeugd en leerkrachten, Kubuntu voor grafische werkers en er zijn zo nog enkele andere systemen, er zelfs een heel dun pakket voor mensen die maar een bepaald segment nodig hebben, en die snelheid boven alles stellen. (Alhoewel Ubuntu ook al snel is)

Nu, je moet het maar eens bekijken... en ja, het is familie van Linux, maar dan in een systeem gegoten zodat alles er ingebouwd zit, en zo dat de enorm lastige installatie van Linux hier een fluitje van een cent wordt. Kortom, het is een afstammeling van Debian, maar veel beter geconfigureerd.
Je moet echt eens gaan zien op youtube hoe mooi het grafisch is uitgebouwd!Prachtig gewoon!

Nu, ik hou jullie natuurlijk op de hoogte!

(Mochten Linux en Debian je vreemd in de oren klinken? Zoek dan maar eens deze namen op, het zijn de pioniers van het gratis alternatief ! En wellicht heb jij ook hier of daar wel gratische programmatjes staan, die zijn echt niet slechter hé? Nee, zelfs soms veel beter!)

Vandaag is het zondag, warm, maar niet zonnig! Het enige wat mij bevalt is dat er door die plotse warmte tientallen passieflora's allemaal op hetzelfde moment verkozen in bloei te staan! De prachtige bloemen pronken ten alle kante in mijn tuin. Binnenkort zal ik er eens moeten in snoeien! Passieflora's zijn klimplanten, maar ook enorm snelle groeiers! Dus in te tomen !

Vannacht weer niet veel geslapen. Bij het in mijn bed stappen schoot er plots een pijnscheut in mijn rug, en ik heb nu nog steeds pijn er van. Verkeerde beweging? Ik ben niet anders dan anders in mijn bed gestapt, alleen zal er nu weer een zeenuwee ergens tussen geklemd geraakt zijn...met alle gevolgen van dien.
't Zal ook wel overgaan zeker?

Oh ja, Microob leeft nog altijd, ziet er zelfs goed uit, met een dik gedronken buikje. 't Zal zo te zien toch blijven leven...

Voila, ik ga er mee stoppen voor vandaag, tot de volgende ?

zaterdag, juli 14, 2007

lege bovenkamer te huur

Ik weet begot niet waarover ik vandaag moet schrijven...
Gisterenavond, zoals iedere (nu ja...)vrijdag, kwam Bart eens langs. Dit keer moest hij niet naar de kinesist, dus had hij iets meer tijd. Dus is hij eens mee geweest tot bij Veerle en Fré, en heeft de stapels nog te bergen goederen bewonderd, alsook microob, het mini-kittentje.

Net zoals ik, denkt Bart dat het beestje het niet zal overleven...Het is zo miniem. We hoorden wel dat er verschrikkelijke vechtpartijen geweest zijn ten huize van Veerle! De twee andere katten wilden eens op kraambezoek gaan, maar de moeder was daar niet mee akkoord, en de beide vrolijke bezoeksters zijn lelijk gehavend uit de strijd gekomen...Krabben en bijtwonden... Het is dus geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, die fiere moeder...

Veerle had schrik dat de kinderen zouden van de brokken delen, en verbood hen tussenbeide te komen. Dat was niet echt nodig, want de moederkat was zo schrikwekkend, dat de kinderen er verbauwereerd stonden op te koekeloeren...

Gek welke vormen moederliefde al niet aannemen...De katten kennen elkaar door en door, en leven normaliter is pais en vree...

Het is sinds gisteren plots warm! Ik vind het niet echt goed weer, want het is geen gewone warmte, het is drukkend als voor een onweer. Het zou mij dan ook niet verwonderen als we er nog van langs zouden krijgen!

Weet je, het is echt abnormaal weer, maar zeker niet wat men een stijging van de temperatuur kan noemen, en waar ze al heel de tijd over jeremiaden. Globaal gezien is het een koude julimaand tot heden, deze enkele hete dagen uitgezonderd. Ik weet niet of het een kouderekord zal blijken, maar ik kan mij toch niet herinneren dat ik vroeger ooit de verwarming heb doen werken in de maand juli! Bovendien ben ik een fan van de korte broek, en buiten vandaag heb ik van de ganse maand nog mijn korte broek niet bezien!

Nee, bij mij moeten ze niet afkomen met de zeer sterk politiek benutte klimaatsverandering ! ik geloof veeleer dat het een heel natuurlijke klimaatswijziging betreft, na de ijstijd een eerste dus richting warme tijden. Bovendien komt het duidelijk van de zon uit, want ze stellen op Mars en Venus ook vast dat het warmer wordt ! (Dit zien ze ondermeer aan de grootte van de ijskappen).
Maar het komt juist van pas in het politieke straatje, dus moet iedereen inleverenom de wereld te redden! En ze weten dat het tot succes zal leiden binnen een 40 tal jaren...Want dat is de prognose op basis van eerdere dergelijke vaststellingen.

Al een op gelet dat ze telkens spreken van vaststellingen sinds de waarnemingen? Nochtans, we weten ook héél behoorlijk hoe het weer was voor de waarnemingen! We hebben niet alleen de beschrijvingen van vroegere tijden, maar we kunnen nog véél verder achteruit in de tijd om vaststellingen te doen over de weersomstandigheden. Op basis van de jaarringen in de planten (en sommige diersoorten) kan men heel behoorlijk vaststellen welk globaal weerbeeld er vroeger was, en men kan er zelfs heel nauwkeurig een jaartal op plakken ook... Waarom ze daar niets van zeggen? Nogal wiedes, ze zouden moeten bekennen dat het niet zo abnormaal is, en dat het niet ligt aan de mens...Laat je niet vangen ! (Mee betalen zullen we wellicht wel moeten..., tenzij we met genoeg mensen zijn om de stelling van de schuld van de mens aan te vechten - Maar makkelijk zal dat niet zijn, gezien het feit dat ze er nu al behoorlijk in slagen om de meeste andersdenkende profs monddood te maken)

Ik kreeg een opmerking omdat ik op 11 juli niet had gesproken over Vlaanderen... Nee, en ik denk niet dat ik daar nog echt veel ga over vertellen. Ik ben Vlaming, in hart en nieren, maar ik ben net zo goed Belg en Europeaan... Ik hou van mijn taal en van mijn cultuur, maar als we proberen te evolueren naar een echt (hecht) europa, dan lijkt het mij zo absurd hier een omgekeerde beweging te doen... Wat echt belangrijk is, is dat we binnen europa ieder volk, ieder eigenheid erkennen en waarborgen geven tot het voortbestaan. We moeten voorkomen dat het één europese soep wordt, en aan iedereen zijn taal, zijn cultuur waarborgen. Maar wat nu hier gebeurt? Te gek om los te lopen! We hebben de grenzen van Vlaanderen, Wallonie en de Duitse taalgemeenschap vastgesteld, binnen die grenzen moeten ze de kultuur en het taalgebruik waarborgen, en dat zou alles moeten zijn ! Ik lig er niet van wakker dat een waalse moeder gemiddeld één dag langer in de materniteit verblijft dan de vlaamse, of wel zijn de vlaamse iets sterker, ofwel hebben we betere dokters, ofwel zijn we gieriger op onszelf...dat is alles. Er zijn dingen waar we jaloers zijn op de walen, en omgekeerd...Maar ik heb nog nooit vastgesteld dat het moeilijker is om vriend te zijn van een waal dan van een vlaming! DE enigen waar ik het moeilijk mee heb zijn de politiekers! Die hebben het nodig geacht om alles zo te splitsen dat ze nu in totaal veel meer ministerpostjes te verdelen hebben dan vroeger. Omdat zij die bijkomende postjes moeten beschermen, creëren ze allerlei (meestal denkbeeldige) moeilijkheden, zodat de "burger" de noodzaak van een sterk vlaanderen, een sterk wallonie zou nodig achten... Met andere woorden, ze scheppen voortdurend nieuwe noodzaken om hun jobjes veilig te stellen.
Het gekke is dat deze ziekte niet erkend is als ziekte, maar plots erkend werd door heel wat mensen die er een oplossing in vonden om ook hogerop te klimmen...en we zagen de politieke partijen splitsen, de ziekenkassen, de vakbonden en overal waren in plaats van één op eens 3 voorzitters van doen! Eén Vlaamse, één Waalse en één Overkoepelende... en daar stopt het niet ! Ook drie secrtarissen, drie schatbewaarders enz...enz...met als gevolg een steeds scherper groeiende uitgavenpost...die natuurlijk moet gevuld worden door de kleine man. Nodig dus om die kleine duidelijk te maken hoeveel profijt ze eigenlijk doen met het aanvechten van die éne dag langer materniteit in de Waalse ziekenhuizen te behouden/af te schaffen !

Neen, zo'n Vlaming ben ik niet! Ik hou van mijn taal, mijn cultuur mijn volkseigenheid, maar daar zit geen haat (geen echte en geen opgeklopte) in voor anderen... Na een periode van bezetting door nazi-duitsland zijn we allemaal overtuigd dat het zoeken van een zwart schaap (de joden in die episode) een slechte zaak is...maar tegen de walen reageren, dat is een goede zaak???

Nee, zo een Vlaming weiger ik te zijn, ik zie mijn taal als een eigenheid, een eigendom, een recht, en ik wens ieder volk datzelfde toe.

Meer kan en wil ik daar niet over zeggen, ik droom er alleen van dat we binnen een sterk verenigd europa een eigen plaats, een eigen cultuur, een eigen taal en volkseigenheid zullen zijn en blijven tot in der eeuwigheid.

Tot morgen?

vrijdag, juli 13, 2007

cim klijsters (of is't andersom)

Ik hoor net dat ze om 8 uur vanmorgen getrouwd is...Mij leek nochtans dat ze nu niet meer zo gepresseerd moest zijn????
Nu ja, andere tijden, andere zeden...alhoewel...

Vanmorgen vroeg rinkelde de bel van de voordeur dringend. Ik dacht, de kinderen zijn er weer, en ja hoor!
Wij moesten dringend met hen mee, ze hadden een verrassing, neen twéé verrassingen.
Wij hielden vriendelijk plagend de boot wat af, en alras konden ze het geheim niet meer verzwijgen... Blacky was terug ! Blacky was de kat die na een periode van internering om aan het huis te wennen, toch weg gelopen en weggebleven was...
Blacky was ook de kat waarvan we dat wel een beetje verwacht hadden... Dat is niet echt een huiskat, en is ook niet gediend van de manieren die de kinderen hebben met hun katten. Ze spelen met de katten als waren dat levende poppen. De twee andere (één van Veerle, en één van Frederik, laten zich dat welgevallen, maar Blacky verzet zich met tand en klauw tegen dergelijke ontering van zijn kat-zijn.
Het verwonderde me dan ook dat Blacky terug was, tot de tweede verrassing verraden werd door de opgewonden (en aflopende?) tweeling...
Blacky had vannacht een kitten gekregen, ééntje maar, en daardoor mochten ze het houden, en het was zo mooi, en zo klein, en zo....
Ik ging dus maar eens mee, om dat wonder der natuur te bekijken. Er was inderdaad maar één jong, en 't was inderdaad een kleintje, zo klein als ik nog nooit zag bij een kat...kop en lijf samen hooguit 12 cm schat ik zo... Staart heb ik niet gezien, maar ik mocht ook niet nader komen. De kinderen mochten wel, maar ik, vreemdeling werd weggeblazen door een woedende kattin...
Ik bekeek dan ook de kitten van verre, hooglijk verwonderd door het minieme ding... Ik zei, 't is net een microob...en Hé, dat zou een goede naam zijn voor zo'n klein ding!
De tweeling was direct enthousiast, en dus noemt de kitten microob...Hopelijk voor de kinderen blijft dat minieme wezentje in leven, hopelijk voor de volwassenen gaat het spoedig dood...Twee katten was al genoeg, nu de derde terug met een kitten erbij...Ik mag er niet aan denken. Nu, ik denk dat die van Fré niet lang zal leven, die gaat ieder open deur binnen, zat al in diverse woningen, kruipt in iedere openstaande auto, en loopt hier over de baan...en dat is voor katten dodelijk!

Dat is niet alleen een te lieve kat, het is ook een mooi katje, het lijkt zwart, maar als ze dichtbij komt zweemt ze naar bruin, een havannabruin?, en dan zie je dat het een gestreepte kat is, streepjes van donkergrijs-zwart op donkerbruin-zwart. Mooi !

Jammer dat dit wellicht het eerste verkeersslachtoffer wordt van de katten van de kinderen...

Drie katten, prutske, hierboven uitvoerig beschreven, dan vlekje, een zwart-wit gevlekte (wat had je verwacht?) kat, Blacky, een zwarte langharige en nu nog microob, een op het oog pikzwart wezentje... Veel is niet genoeg !

Gisteren heb ik met fré drie ladingen gevoerd, en vandaag wellicht nog enkele. Nu is bijna alles weg, buiten nog enkele grote stukken, waarvoor de vriend van fré nog eens komt met de camion. Oef, het lijkt -bijna- voorbij.
Voor ons, want in het huis van Veerle liggen nog stapels "goederen" die moeten op plaaats gezet en gelegd worden. Gisteren kwam Erwin ook nog eens op bezoek, en had weer twee zakken kledij mee voor de kinderen. Ik had goesting om te zeggen, leg maar bij de hoop, maar dat doe je niet... We zijn heel dankbaar dat we kledij voor die snelgroeiende tweeling krijgen, het is er al moeilijk genoeg om rond te komen. Misschien gaat alles een beetje beter met fré er bij, maar er zal eerst nog een periode van herstel van de financiën moeten komen voor ze weer van sparen gaan kunnen praten. Fré is tuinier, dat betekent dat zijn werk voor een groot stuk seizoensgebonden is, en dat hij dus ook in de andere perioden veel werkloosheid kent... Dus ook niet meteen het beroep van véél verdienen, maar och, als ze gelukkig zijn, dan gaat alles, en dan gaat het altijd goed.

Ook hier huldig ik het principe van "laat ze doen"...Maar met Fré is dat wel iets moeilijker, hij komt met alles en nog wat bij mij...Wellicht geleerd van Veerle? Maar dat wil dus ook zeggen dat ik ondanks mijn goede voornemens toch wel in hun gezinnetje betrokken raak...Maar dus alleen als ze het zelf vragen, anders laat ik ze doen, ook als ik zie dat het anders beter kan. Ik herinner me nog te goed mijn eigen periode, en de talrijke botsingen met mijn schoonmoeder... Ik had het ook slecht getroffen daarin, het was juist een van die mensen die steeds proberen een ander te dicteren...Ik ben dan ook nooit een goede schoonzoon geweest... En ik kon ook niet zoals mijn schoonbroer, die altijd heel mooi luisterde, knikte, dankte ...en dan toch zijn weg ging... Ik heb nooit mijn kwebbel kunnen houden...Als het mij niet aanstond, dan moest dat ook van mijn hart...Verkeerd natuurlijk bij een dergelijke schoonmama. Nu ja, ik ben er mij van bewust dat ik dus altijd de slechte schoonzoon was, maar ik ben desondanks altijd de goede man gebleven voor Anny, en dat nam schoonmama mij én Anny kwalijk... Ik hoor dat Bart net in dezelfde situatie zit...'t Zal erfelijk zijn zeker ???

Ik mis dat wel een beetje bij Veerle, ze is helemaal niet onafhankelijk... Wellicht heeft ze dat brave van Anny mee...Ik ben nooit zo braaf geweest...

Als er iets gebeurde dan had mijn moeder nog al dikwijls het gezegde in de mond: "'t zijn allemaal geleende broodjes"... Daarmee duidde ze dat alles terug kwam. Ik heb al meermalen vastgesteld dat het klopt ! Alles komt terug !
Ik herinner me dat mijn broer de steel van vaders houweel brak. Vader kwaad. "Mijn vader werkte héél zijn leven met die houweel, ik werk heel mijn leven met die houweel, en jij pakt dat in je handen en 't is kapot !" Mijn broer riposteerde dat het dan al een héél oude steel was, maar dat mocht niet helpen. Toen hij ook de steel brak van het pikhouweel was het hek van de dam...

Nu zie en ervaar ik die dingen ook...en net als wij vroeger, zwijgen mijn kinderen als ze iets van mijn dingen hebben gebroken...Mijn eerste reactie is dan van, wacht tot ik hem /haar zie, maar gelukkig gaat daar steeds wat tijd over, en is mijn reactie al heel wat afgezwakt...En heb ik al de tijd gehad om te denken aan al de dingen die ik ooit brak...

Ik ga stoppen, want ik zit weer in 't verre verleden te wroeten...

tot de volgende???

donderdag, juli 12, 2007

Herfststssssssssssssssssttt

In mijn tuin staat onder meer een klimplant met trompetvormige rood-gele bloemen. Als deze plant bloeit weet ik dat de herfst er is. De plant bloeit nu!
In de tuin van mijn buur Rob staat een lijsterbes. Lijsterbessen dragen in de herfst hele trossen rode bessen, die een prima wintervoer zijn voor de vogels. De bessen zijn nu rood en rijp.
Kortom we zijn héél zeker in de herfst!
En dan vertellen die kluivers ons hele dagen over de opwarming van onze planeet. Het is de eerste keer dat ik in juli mijn chauffage moet aanleggen!
Gisteren waren de bladeren van mijn linde nog van dat lichte groen, met een tikkeltje geel van de onvolwassenheid er in, nu bereiden ze zich blijkbaar al voor op het bruin worden en afvallen. Hun groen is niet meer fris, maar oud, donkergroen.
Herfst verdomme!
en 't is nog geeneens zomer geweest !

Weten ze dan niet dat ik een hekel heb aan herfst en winter ! Of is het daarom dat ze het doen?

Is mijn liefde voor de natuur een liefde in één richting? Wordt ik beantwoordt met haat? (en de bijhorende kou?)
Of is het zo dat ik het slachtoffer ben van natuuronminnende massa stadsnerds?
Tedju, dat is nie serieus hé ! Ik hou van zon en warmte, van hel blauwe luchten en gekwinkeleer om 4 uur 's morgens!!

Ik ga er over stoppen, maar het is erg!

Gisteravond, plots twee ambulances in onze straat, een mug en een gewone. Op een mum van tijd stond de straat vol met nieuwsgierigen. "'tIs bij Ireneke" Ze bleven heel lang binnen in huis, en onder tussen werden er druk pronestieken gemaakt over haar toestand... Toen ze later buitenkwamen bleek het niet Irene te zijn, maar haar oudste zuster die op bezoek was, was van de trappen gevallen...Irene is in de tachtig, haar oudste zuster ??? Enfin zeker geen ouderdom om van de trap te tuimelen.

Die MUG doet mij en Anny telkens weer denken aan die mug die om Koen kwam... Het duurde gisterenavond weer een tijdje voor ik insliep...

Vandaag is Martine jarig! Ik mag niet zeggen hoe jong ze is, want ze is op de leeftijd waarop dames liever niet meer weten dat er een jaartje bij komt. Maar het is toch fantastisch dat we er nog zijn? Het is groots dat wij zoveel mogen en kunnen ervaren! Honderd jaar geleden was de gemiddelde leeftijd lager dan wij nu al "oud" zijn, en we voelen ons nog lang niet oud!

We moeten nog niet zo ver achteruit gaan ! In onze jeugdjaren waren de oude mensen werkelijk oud, krom gebogen, gerimpeld en slecht ter been...Nu praat je tegen een wielertoerist die de weg vraagt, een man van een jaar of vijftig denk je, en dan blijkt hij in de zeventig te zijn !!! En hij is geen uitzondering, de mensen zien er veel beter uit dan vroeger. Zelfs in de home bij tanteke, zien de mensen er niet zo oud uit als onze grootouders vroeger! Er is daar een dame van meer dan 100,103 als ik het goed heb, en buiten het feit dat ze in een rolstoel zit, ziet ze er nog altijd héél goed uit, ik zou zeggen zoals wij ons een zeventig-jarige voorstellen, want onze voorstelling is nog hoofdzakelijk gebaseerd op vroeger, op de inprenting uit onze jeugd. Dus Martine, proficiat, en profiteer van het leven, er zijn geen oude mensen meer, dus jij bent nog piepjong, en hebt nog het leven voor je!

Zo is het toch? Gisteren zag ik in de apotheek Robert van Lierde uit Horebeke, bleek dat hij ondertussen al zeventig jaar oud was...Hij is wat grijzer dan vroeger, maar voor de rest is hij nog steeds de Robert van vroeger. Ik heb soms de indruk dat de mensen zich zelf wat verwonderen over hun leeftijd in jaren...wellicht ook omdat zij niet voldoen aan het beeld in hun gedachten van een mens van die ouderdom?

Wij leven wat dat betreft, in een grandioze tijd! Misschien dat de generatie achter ons nog langer goed zal blijven en nog langer van het leven zal kunnen genieten...en dan denk je dat er misschien toch iets in zit dat men toch wat langer zal moeten werken dan nu... Niet dat de periode van genieten moet beknot worden, maar gewoon omdat het aantal "genieters" te hoog zal worden om draagbaar te blijven voor degenen die nog werken. We leven immers niet met het pensioen dat wij spaarden, maar met het geld dat de werkenden inbrengen voor de huidige gepensioneerden...

Tja, de man die dat ooit zal moeten invoeren zal vervloekt worden dat het niet schoon meer is, maar ik denk dat het ooit onafwendbaar zal worden, dank zij de stijgende levensduur...Tenzij dat fenomeen niet blijvend zou zijn...

Pessimist? Nee, niet echt, maar ik heb de indruk dat alles in de wereld werkt met de beweging van een slinger aan een klok...we gaan steeds van het ene uiterste naar het andere... Heb je gisteren gehoord dat de jeugd bezig is te evolueren naar een meer strengere educatie??? De huidige generatie heeft de jeugd heel erg los gekweekt, maar de vruchten daarvan neigen alweer naar de andere kant toe...En zo gaat het steeds, en naar mijn gevoel in alles...

Ik heb dus hoop dat binnenkort de jaren met herfsten in juli weer zullen wijken voor jaren met herfsten in december...

tot de volgende ?

woensdag, juli 11, 2007

erwtjes

erweetses, erwitjes,enfin, van die lekkere groene bolletjes in een groen (lekker) jasje...
Van morgen vroeg ben ik gewekkerd door het geraas van twee grote machines op het veld voor mijn deure, de erwtjes verdwijnen in ijltempo...

Daar ik vannacht weer héél weinig geslapen heb, had ik weer veel tijd om te liggen denken. Onder andere over deze blog...
Toen ik aan de blog begon, dacht ik aan een soort "kursiefjes" àla Jos Ghijsen, en cosoorten...Maar daar ik maar heel weinig buiten kom, heb ik ook heel weinig kans om de mens rondom scherp te observeren en figuurlijk te kijk te zetten...dus evolueerde mijn cursiefje naar een mengelmoesje van dagboek, klaagmuur, preekuurtje, spreekuurtje, en wat nog al meer, maar vooral naar een plaats waar ik mijn gedacht kon zeggen, en waar niemand mij rechtstreeks kan tegenspreken. Uiteraard krijg ik soms reacties, soms op de blog, en door de voorzichtigen op een apart mailtje... Eén keer zelfs doodsbedreigingen op een blog die onder tussen al maanden oud was.
Een beetje tot mijn verbijstering hoor ik regelmatig dat er nogal wat mensen zijn die mijn blog lezen, en wat mij nog het meest verwondert, blijven lezen.

Ik heb eens zelf teruggebladerd in mijn blogs, en tot mijn verbazing vastgesteld dat de meeste inderdaad "leesbaar" zijn, soms eens de wenkbrauwen doen fronsen, soms eens doen lachen, soms eens doen grinniken... Blijkbaar heb ik inderdaad een goede (nu ja) pen.

Nochtans kan ik met de beste wil van de wereld geen boek schrijven(ik heb het al verscheidene keren geprobeerd)... Daar zijn twee redenen voor: ten eerste, ik vind geen onderwerp waarover ik honderden pagina's kan klappen, ten tweede en voornaamste, ik heb te weinig doorzettingsvermogen en inzet om mezelf te dwingen alle dagen weer verder te werken aan dat zelfde ding. Ik denk dat dit voor een deel komt omdat ik een "springerige" geest heb, ik kan niet lang op het zelfde punt blijven zitten, plots doet één woord, één beweging, één geluid mij afwijken en denken aan totaal andere dingen.

In mijn blogs zie je dat ook! Soms maak ik echte sprongen, van het ene onderwerp naar het andere, en als ik dat nu herlees vraag ik mij af, hoe kwam ik daar nu bij?

Ik heb te veel fantasie! Dat was als kind al mijn doem! Dat is onder andere de reden dat ik geen wiskundige knobbel heb, ik stel mij al die dingen te veel voor. Als we een vraagstuk hadden over twee treinen die vertrokken uit de stations X en Y, aan die en die snelheid, stoppen aan die en die stations, wanneer ontmoeten ze elkaar? Dan zag ik die crash van de zware locomotieven, hoorde ik het gekrijs van gewonden, rook ik de brandgeur en het verhitte metaal...Begin zo maar eens te rekenen...
Ook zo met het bad met zes kranen, allemaal met een ander debiet, en drie gaten in het bad, ook allemaal met een ander debiet... Ik zag dat bad, de moeder die wanhopig stond te dweilen en de loodgieter die grinnikend stond toe te kijken...reken zo maar eens...Het gaat niet!

Goed, goed, ik weet wel men probeerde de vraagstelling plastisch te maken, maar net dat was er te veel aan, en ik moet eerlijk toegeven, als men mij dergelijke vraagstukken gaf zonder ze "in te kleden", dan ontbrak mij de lust evenzeer, want waarom zou ik iets uitrekenen dat absoluut geen enkel doel had. Je ziet het ik had kortom geen wiskundige geest... En dat ging héééééél ver! Toen ik economie moest studeren, dan deed mij dat denken aan cijfertjes, en cijfertjes geven mij weerzin...dus....

Ergens doe ik dat ook in mijn blog, ik mijd bepaalde onderwerpen, of ik omschrijf ze dusdanig dat je wel weet waarover ik lig te memmen, maar zo dat het niet mogelijk is echt te spreken van persoonlijk worden.

En doet iedereen dat niet? Heeft niet iedereen bepaalde zaken waar hij eens wil over doordrammen, maar het niet kan omdat hij dan te persoonlijk wordt? In een blog kan het dus wel, want in schrift kun je, veel makkelijker dan in een gesprek, alles zeggen zonder iets te verraden.

Bloggen is heerlijk!

Bloggen is een medium waarin je zonder meer gal kunt spuwen, ridiculiseren, aaien, smeken, lachen, afreageren...
En dat is precies de reden waarom ik me steeds blijf verwonderen over het feit dat er uberhaupt lezers zijn ! Tenzij ze zijn zoals Luc (courgettes)die het precies daarom lezen...of zoals mijn oudste zuster, die wil weten hoe het met iedereen van de familie gaat, en wellicht de rest voor lief neemt.
En ik hoor ook dat er zijn die het lezen voor de humoristische manier van zeggen???Ik moet eerlijk zeggen dat ik dan in de meeste gevallen humor bedrijf zonder het te weten, of dat ik het zo zeg, om het gif wat te verzachten.

Ja, eigenlijk is mijn blog ook een soort klaagmuur. Ik begrijp precies hoe de joden zich voelen als ze hun miseries op papier zetten en in de voegen tussen de stenen van de muur steken, heel anoniem, heel veilig... En ik vraag me nog steeds af of die joden er echt niet wakker van liggen dat er altijd weer plaats is in die voegen tussen de stenen...Met andere woorden dat er blijkbaar joden zijn die geen briefjes komen steken, maar komen uithalen en lezen, met veel binnepretjes de smart en het verdriet en de geheimen van hun medemens savoureren...

Enfin, je ziet het, ik weet er een en ander van, maar lang niet alles...Niet alles over de reden waarom ik schrijf, niet alles over de reden waarom jij leest...
Maar dat is niet erg!
Ik weet alleen dat het mij deugd doet om te bloggen, en dat het u blijkbaar deugd doet om mijn blogs te lezen...
Is dat niet méér dan genoeg ?

tot de volgende ?

dinsdag, juli 10, 2007

Ste Amelberga

Vandaag 10 juli zijn we zoals ieder jaar gewekt door de massa's voorbijkomende paarden. Het is weer de jaarlijkse ommegang, en er zullen weer om en bij de driehonderd paarden door Mater stappen, draven,lopen (er wordt drie keer rond gegaan, telkens in een andere stap).
Iedereen die ook maar iets met Mater te zien heeft is die dag te Mater, of probeert dat toch te zijn.
Het is de Materse Hoogdag !
Reeds vorige week werden wij van huis tot huis uitgenodigt tot het feest door de nar, de trommel en het fluitje. Die drie vrijwilligers stappen heel Mater af (98 km banen en weggetjes !) om iedereen uit te nodigen.
Daarbij bieden ze ook het bedevaartsvaantje aan, wat door iedereen gekocht wordt en een vrolijk vaantje is. Het is ruitvormig, met een afbeelding van de heilige. Twee prentjes worden op een stokje gekleefd, zodat de twee zijden de heilige tonen, en aan de drie vrije hoeken wordt een pluimpje gekleefd, de onderst hoek zit op een stok gekleefd, zodat je ook met het vaantje zou kunnen wuiven. Ook alle ruiters op de ommegang dragen fier hun vaantje mee!
Na de ommegang is er een plechtige hoogmis, druk bijgewoond door alle oude dametjes (ik zag er nooit jongvolk uit de kerk komen - mijn excuses als ik de godsvrucht hier tekort doe)Maar bijna iedereen begint na de ommegang der paarden aan zijn ommegang, van alle café's en cafeetjes van Mater... Rond 16 uur komen de eersten dan al naar huis om te noenmalen...Met veel ambiance bij de vrouwen (alleen bij diegenen die niet mee de ommegang deden, want de meesten doe ook mee...
Het is nog een echt volksfeest, en een eeeeeeeeeeeeeeeeeeeuwenoude traditie, die zeker niet verloren mag en kan gaan!
Het is dan ook geen wonder dat trommel en fluitje en de nar uitgenodigd werden door de verenigde staten van Amerika bij het tweehonderd jarig bestaan. Ze nodigden al de oudste tradities uit de oude thuislanden uit, dus ook trommel en fluitje...

Het feest begon eigenlijk al gisterenavond, met de inhaling van de Nar, trommel en Fluitje, die na hun driedaagse taak weer aan de parochiekerk verschijnen. Er klinken luide kanonschoten en het muziek speelt ook een deuntje, en de echte beginnen dan al hunne ommegang van de herbergen. Ooit heb ik meegemaakt dat ze Louis uit zijn bed moesten halen, hij was zijn auto "vergeten" midden op de straat voor de kerk, bijna kon de ommegang niet doorgaan. Louis vertelde dat hij 's nachts dat "ding" overal gezocht had, maar niet gevonden...Kan gebeuren in de beste gezinnen hé?
Ik had die avond bijna heel de avond voor niet gedronken, Louis Roman, de brouwer trakteerde...

Nu kan ik dat helaas ook niet meer, niet de drank mis ik, wel de ambiance en het proberen tellen van de paarden... Gelukkig krijgen we steeds het juiste aantal van de inschrijver, anders zouden we het nooit zeker weten.

Als je ooit 10 juli in Mater wilt meemaken, dan moet je wel reeds om 8uur aan het kerkplein staan, en je wagen zo goed en zo veilig mogelijk parkeren buiten het parcours, want vergeet niet dat al die paarden ook via die invalswegen en weggetjes moeten komen, en erger nog ook weer weg moeten, nadat ze behoorlijk van den Oudenaardsen bruinen hebben genoten...Maar doe het toch maar, het is echt de moeite !

Toen de huidige pastoor hier op de parochie kwam, poogde hij dat af te schaffen...Hij is amper ontsnapt aan de volkswoede, en doet nu braafjes zijn plicht, zegent de paarden en doet de speciale hoogmis...Het geloof is weer gered.

Gisteren heb ik 3 keer mijn camionette laten laden, bomvol met verhuis door Veerle en Frederik. Telkens werd ook Veerles auto vol geladen en ze gingen na mij nog één keer. Vandaag gaan ze alle goederen aan de kant zetten, en morgen zal ik vermoedelijk weer enkele keren moeten rijden... Het huis raakt stilaan leeg, en dat hier in Mater stilaan vol.

Als ik denk op Jan, die ik al 5 of 6 keer heb weten verhuizen (Bart is een vriend van hem en gaat telkens helpen, zo weet ik dat)dan rijzen mijn haren ten berge !
Het verwondert mij geenszins dat zij al meubels hebben gehad die niet meer samen te steken waren, en mochten afgevoerd worden !

Enfin, het zal ook wel passeren! Ik vraag mij af wat ze zullen doen met het huis van tanteke, daar staan duizenden postuurkes en honderden soorten bierglazen op een verhuis te wachten... Leuk zal dat worden ! Ik ben benieuwd of er zelfs ook maar één opkoper zal zijn die het WIL leeghalen...

Ik ga stoppen, tot de volgende ?

maandag, juli 09, 2007

Vakantie !

Deze morgen was het abnormaal stil voor een maandagmorgen. Toen pas bedacht ik dat voor de meesten de langverwachte vakantie aangebroken was!
Bart nog niet, die neemt zijn vakantie altijd in augustus, maar bijna al de anderen hebben hun verlof nu.
Het is merkelijk stiller hier, op de grote baan hoor ik ook veel minder verkeer.
Alles komt tot rust.
Maar waar iedereen hoopte op goed weer, het slechte weer is niet op vakantie.

Gek hoe je daar pas op let als het zo ver is, als je zelf niet meer naar die vakantie toe leeft... Je wordt ook niet meer gealarmeerd door de plotse studieijver van de kinderen voor de grote examens, want de kinderen zijn allemaal de deur uit. Neen er is niets dat je wijst op "vakantie", want je bent al altijd thuis, naar mijn gevoel veel te veel thuis, maar ja, dat is een van de gevolgen van mijn ziekte...

En zo zie je, dat bijna alles je terug met de neus op je ziekte drukt. Dat is een van de lastige dingen aan ziek zijn, je kunt je er niet van los scheuren, je wordt er steeds weer met de neus op gedrukt.

Gisteren kwam Veerle hier binnen met drie zakken boeken... Ze had ze gekregen van Geertrui, een vriendin, om ze aan mij te geven. Geertrui is ook een pijnpatiënt, ze lijdt aan CVS (Chronisch-Vermoeidheids-Syndroom) Ze heeft veel pijn, en een boek "leest" ze niet, wel soms via cassettes, vertelde Veerle mij.
CVS is een ziekte die blijkbaar alleen voorkomt in het rijke westen. Waarschijnlijk is er dus een binding met onze manier van leven, maar men heeft nog niet de vinger kunnen leggen op de echte oorzaak, en evenmin op een doeltreffende geneeswijze. Het feit dat het alleen voorkomt in het rijke westen, heeft nu nog steeds tot gevolg dat sommige dokters zeggen dat het tussen de oren zit. Gelukkig zijn er steeds meer aanwijzingen dat het een echte ziekte is, want vroeger hadden die patiënten heel wat miserie om te "bewijzen" dat ze werkelijk ziek zijn. Ik hoorde zelfs nu nog in de pijnkliniek opmerkingen in die zin van dokters.
Het moet dubbel erg zijn als je echt ziek bent en de dokters zeggen dat je helemaal niet ziek zijt...Gelukkig zijn er nu al enkele tastbare zaken die wijzen op het werkelijke bestaan van CVS, en zijn er wat minder moeilijkheden om aanvaard te worden als ziek door de mutualiteiten. Vroeger moesten die mensen naast hun zikte ook nog eens een gevecht aangaan om hun ziekte te bewijzen! Gelukkig is dat stilaan aan het beteren!
Als boekenworm ben ik extra blij met die stapel boeken...Ik heb wel een probleem! Ik heb in mijn boekenkasten zo'n 4.500 boeken zitten, en heb nu al een serieuze stapel zo maar op de grond liggen...Ik vermoed dat ik nu al een stukje boven de 5000 boeken zit... Dat zal wat worden als ik ooit mijn pijp uitklop !!! Ik tel dan nog niet eens de stapel heiligen-levens mee die ik als erfdeel kreeg van een groottante. Die tante had gevraagd dat ik ze naderhand zou schenken aan 't gevang... 't Menske was héél erg katholiek, en hoopte wellicht dat die heiligenlevens nog het zieltje van een of andere bandiet zouden treffen en tot bekering treffen... Ik zie echter geen gevang die ook maar zou geïnteresseerd zijn in dergelijke boeken, en nog minder een gevangene. Het zij oude boeken, dat wil zeggen dat ze veel langdradiger zijn dan nu in onze tijd, en bovendien zijn ze allemaal om ter zeemzoetst, en dat is ook al uit de tijd...Neen, ik durf het niet aan een gevangenis voorstellen, die mannen zouden wellicht niet meer bekomen van 't lachen... Ik durf die stapel echter ook niet goed wegdoen...dat is net iets wat dan weer wringt met mijn geweten. Mocht u een of ander klooster kennen die interesse heeft???? Misschien houdt er hier of daar nog wel een nonneke van die soort literatuur?

Dus, alhoewel ik dus al enkele weken geen rommelmarkten meer doe, neemt mijn boekenstapel toch toe... Ik doe inderdaad geen rommelmarkten meer, omdat ik nog steeds niet echt herstelt ben, en nog steeds heel snel veel pijn heb, en de pijn niet echt helemaal wegebt tot zijn normale pijnpunt... Ik weet, die verhuis van Veerle zal daar misschien ook voor iets tussen zitten, maar toch...

Ik ga stoppen voor vandaag...
tot de volgende?