zondag, februari 21, 2010

zonder zon -dag

DraakImage by jensjeppe via Flickr

Heb je al eens buiten gekeken? Niet doen! Het is nat, overtrokken mottig weer, geheel in tegenstelling met zijn naam...
Gisteren heb ik Bart gebeld dat hij vlug eens moest kijken op de TV op één... Ik hoop dat hij het heeft gedaan, en vooral dat hij heeft genoten, misschien nog het meest van de herinneringen... Op de TV speelden het filmpje Peter en de draak (Disney), een film die we met gans het gezin, toen de kinderen nog klein waren zijn gaan bezoeken in wijlen de cinema Rex in Oudenaarde... Zo vaak zijn we niet naar de film geweest, en het was nog in de drie jaren die we in de stad Oudenaarde hebben gewoond, dus Bart kan nog geen 6 jaar oud zijn geweest...
Zoals gezegd, naar de cinema gaan, dat was een heel zeldzaam ding, we gingen veel liever eens wandelen of een autoritje maken of in hetMuziekbos gaan spelen (Ronse), of iets dergelijks. We gingen veel meer musea bezoeken dan cinema's !
Eén keer waren we met de trein naar Brussel gegaan, om de grootstad eens te bezichtigen, en met een kaartje en enkele aanduidingen begonnen we onze wandeling door de stad. In de namiddag waren we allemaal steenstokkedoodmoe, en de kinderen waren lastig... Plots zag ik een cinemazaaltje, en daar speelde op dat moment een film van de Pink Panter... Wij naar binnen, bleek het een samenstelling te zijn van tientallen en tientallen tekenfilmpjes van The Pink Panter... We hebben ons goed geamuseerd, en zijn met ontspannen en tevreden kinderen weer de trein opgestapt en naar huis gereden...

Veel, veel later zijn mama en ik nog eens met Koen (de anderen waren al getrouwd), naar Jurassic Park gaan kijken, een meesterwerk qua trucage, waar ik nu nog steeds van kan genieten als hij weer eens op TV te zien is.

Ik ben dus nooit een groot cinema-ganger geweest, eigenlijk nooit veel uitgegaan. Eens op restaurant gaan, of eens gaan dansen? Vergeet het, dat zijn dingen die we zelfs in onze vrijersperiode nooit hebben gedaan. Als we nu eens gaan eten, dan is dat nog steeds een uitzonderlijk feit, en iets waar we daardoor wellicht meer genieten dan vele anderen. Niet dat we dan copieus gaan tafelen of zo, nee, we bestellen één gerechtje, en dat is het... Want veel eten doen we niet, en als we overdrijven, dan beklagen we ons dat door lichamelijke ongemakkelijkheid...en dat is niet wat we zoeken. Maar eens gemakkelijk aan tafel zitten, voor Anny, zonder dat ze zelf heeft moeten koken, dat is het feest.

Ik heb vrienden die regelmatig eens "gaan eten", en sommigen doen dat dan ook nog eens uitgebreid, een goed Bourgondisch tafelen... Nee, dat is niet meer voor ons. Niet dat ik al die lekkere dingen niet lust, maar nadien heb ik dan last van mijn maag of mijn lever of weet ik veel van wat nog allemaal, en dan moet ik heug tegen meug 's avonds nog eens een kleinigheid eten, want ik mag mijn pillen niet slikken op een lege (???) maag... Zo is het dan net geen feest meer... dus doen we het met matigheid en met een lekker gerechtje. Gewoonlijk nemen we dan niet eens hetzelfde, en kiezen we ieder het ding dat ons het meest bevalt.

Maar we zijn dus geen "uitgaanders". Waarom niet? Ik heb er niet echt een antwoord op, we denken er doodgewoon niet eens op. Het lijkt wel of we alles hebben wat we verlangen in ons huisje, in ons samenzijn...zelfs al zijn er dagen dat we wellicht geen honderd woorden tegen elkaar spreken. We hebben dat spreken ook niet meer zo nodig, na al die jaren voelen we elkaar zo goed aan, dat woorden niet nodig meer zijn.

Geluk ? Ja, maar niet dat soort geluk waar ze in de boekjes over schrijven, en waar de mensen naar trachten, waar ze op jagen... Je mag niet lopen achter het geluk, want dan hol je het voorbij! Geluk dat is gewoon blij zijn met wat je bent, met wat je hebt, gewoon aanvaarden... Kijk, we hebben beiden veel en diep verdriet in het verlies van onze Koen, maar toch zijn we gelukkig. Omdat we zelfs in die situatie tevreden zijn met wat we wel hebben, wel aan elkaar hebben... Geluk is niet flamboyant, geluk, dat is veeleer een klein onooglijk bloempje tussen de scherpe stenen in. Zoek dus niet naar orchideeën, of lelies, aanvaard dat kleine als het van het, want dat is het geluk.

tot de volgende ?

Reblog this post [with Zemanta]

1 opmerking:

An zei

Dag Toontje,

Cache-pot is wel degelijk goed taalgebruik. Bovendien heb je het ook juist gespeld.
Nederlanders hebben er ook nog een ander woord voor : de ompot. Een woord dat Vlamingen dan weer niet gebruiken.

Beste groeten !