maandag, februari 01, 2010

Staphorst en de Bijbel...

20061230 Drieluik kruisiging ChristusImage by Henk-Jan van der Klis via Flickr

Ik weet dat vriend Henk het niet eens zal zijn met me, maar ik kan er niets aan doen, ik ben nu eenmaal niet zo'n letter-gelovige, als ik die term mag gebruiken...
In Staphorst hebben ze een kaart gemaakt van het ganse grondgebied, waarop ook archeologische vindplaatsen en dergelijke vermeld zijn. Nu staan daar ook vermoedelijke data bij, en dat is net de bron van de heibel in de gemeente... Sommige gelovigen steigeren dat de kaart voor hen beledigend is, want er staan zaken op met een leeftijd van meer dan 6.000 jaar oud, terwijl de bijbel stelt dat de aarde maar 6000 jaren oud is... Er wordt een nieuwe kaart aangemaakt met een bijgevoegde verklaring dat er tussen wetenschap en religie soms nogal wat verschillen zitten...
Ik heb de bijbel (meerdere) malen gelezen, en ik heb nergens gelezen dat de aarde maar zesduizend jaar oud is, maar ja, blijkbaar zijn er mensen die alles wat ze vinden in de bijbel hebben bijeengeteld en zo komen ze aan die plusminus 6000 jaren... Kijk, we weten door nauwkeurig onderzoek (mede dank zij de gegevens verstrekt door de Bijbel zelf) dat Kristus niet in het jaar 1 is geboren, maar wellicht omtrent zeven jaren vroeger. Dat is nog maar pas(!) een goeie tweeduizend jaar geleden, en daar zitten dus al rekenfoutjes in... Dus zou ik - zelfs al was ik een gelovige van de letter- toch dat cijfer met de nodige voorzichtigheid benaderen.

Maar volgens mij is het scheppingsverhaal net wat de naam zegt, een verhaal... Trouwens, als ik me niet vergis staan er zelfs al twee versies in de bijbel zelf, zelfs in hetzelfde hoofdstuk Genesis, bekijk maar eens de schepping van de mens, daar zijn twee versies in één hoofdstuk van. Nu, dat is voor mij niet erg, heeft geen belang, omdat het een verhaal is, en alleen de bedoeling heeft te stellen dat de mens in een onvolmaakt stadium verkeert (de zondeval), en moet streven naar volmaaktheid, en dat via de weg door God aangeduid. Ik ga niet ontkennen dat vanaf een bepaald ogenblik in de bijbel niet alleen maar godsdienstige zaken staan, maar ook historische, al dan niet bijgekleurd in functie van het boek, in functie van het doel.

Trouwens, voor mij doet dit niet terzake, het gaat hem over de geest van het verhaal, de geest van de boodschap, de filosofie om het eens anders te zeggen. Want heel de Kristelijke boodschap is op zijn minst een filosofie zoals de boodschap van een Boeddha, een Confucius, een Lao Tse, een Mohammed, en zo verder. Aan sommigen van die filosofieën is ook een Godsdienst gebonden, maar afgezien daarvan is het een stramien, een rode draad voor het leven, een houvast, een leefregel.

En zelfs voor niet-adepten van de godsdienst, kan het belang van de filosofie niet ontkend worden. misschien mede door het feit dat het als Godsdienst een hele wereld heeft beïnvloed.
Maar het gekke is, dat wij wel geloven dat andere godsdiensten verhaaltjes zijn, kapstokken, maar dat de godsdienst waar wij in geloven "goddelijk geïnspireerd" is, en dus volledig correct. Vandaar het feit dat een deel van de mensen dan ook woordelijk geloven en niet de geest van het verhaal. Bij de Islam is dit bijna nog sterker, want daar mag het boek alsdusdanig eigenlijk niet vertaald worden, in die zin, dat een vertaling niet het boek is. In het Kristelijk geloof is er wellicht geen van de oorspronkelijke teksten puntgaaf bewaard, en is alles vertaling. (Met inderdaad de nodige discussies over tekstinterpretaties)

Het erge is, dat je op die manier, in zowat alle godsdiensten, het ontstaan kent van sekten, die dezelfde godsdienst aanhangen, maar discussiëren over bepaalde interpretaties van de tekst. Nog erger is dan dat die sekten elkaar gaan bekampen, als de ware ridders van het Woord...

Of je nu gelooft dat de wereld is geschapen in één machtige beweging, of dat het een geleidelijk proces was, vanuit de big bang groeien naar een wereld waarop de mens ontstond, met intellect begiftigd... dat doet toch niets af van het al dan niet geloven? Van het al dan niet geloven in die of die God ? Voor mij is het grote, het grootste wonder, het ontstaan van het leven zelf, en het wondere feit dat uit dat eerste klompje levende materie alle leven is ontstaan. Dat is mijn basis voor mijn geloof in God. En dat ik dat doe binnen één bepaald geloof, heeft wellicht veel meer te maken met de plaats van mijn geboorte en het geloof van mijn ouders, dan met dat specifieke geloof.

Als ik, met dat beetje verstand dat ik heb, andere geloven bestudeer, dan merk ik dat de werkelijke essentie eigenlijk altijd hetzelfde is. We moeten goed leven, in overeenstemming met maatschappij en natuur, om te groeien naar het eeuwige leven. De stappen daartoe lijken soms wat te verschillen, soms zelfs via reïncarnatie en zo, maar inse is het dezelfde boodschap, een boodschap van Hoop een boodschap van Liefde...via Geloof... Maar om Paulus te citeren, daarvan is de Liefde de grootste.

Ik lig wakker van het feit dat anderen me zeggen dat ik, in mijn geloof, niet zalig zou kunnen worden??? Want dat is ook een van de vele gelijklopende absurde dingen, die veeleer des mensen zijn dan des Godes... om het met antieke naamvallen te beklemtonen.

Dus, ook die lettergelovige kan zalig worden, als hij tenminste, een ander geen pijn doet... Ik hoop dan ook dat ik met dit blogje niemand heb pijn gedaan, want dat is niet de bedoeling, ik predik (!) alleen de ultieme verdraagzaamheid.

tot de volgende ?

Reblog this post [with Zemanta]

Geen opmerkingen: