dinsdag, februari 09, 2010

De witte wijven

Spook 10Image by TheoJunior via Flickr

Gisteren was er geen blog, we zijn er eens op uit geweest, maar vandaag ga ik het goed maken, ik doe jullie een echt verhaal cadeau, een vertelleinge, met dialectwoorden doorspekt, omwille van de sfeer en het...bangelijke...

In de vooravand waren de drie Tjampies afgezakt tot bij Dzeef, om er een boom te kaarten. 't Is nog vroeg donker, dus stond de Lampe Belze op tafel, en daarneven de de dreupelflasse, mee goeie dzeneuver. Den tweede boom aa wa lange geduurd, en 't was nog te vroeg om al naar huis te gaan en te laote om nog een boom te kaarten, en dus had den Dzeef zijn Lampe Belze uitgedroaid, en zo'n klein nachtpitje op pieterolie aangestoken, en ze gingen met hunne stoel en de flasse dzeneuver bij den haard zitten. Veel vlamme was er niet meer in, maar de gloeiende asse gaf nog wat licht en heel veel warmte.

Den ene vertelde wat, den anderen vertelde wat, en djuust os 't wat stille viel, schraapte Dzeef zijn kele, spikkelde eens in de gloeiende asse...
" 't Moet à peut près rond dezen tijd geweest zijn, 'passeerde joar, da'k een hele dag was goan karweien voorbij Tjolliesveld, bij Lampies... en in den avond vroeg de bazinne mij om mee aan te zitten en we aten een telloorke kirrepap en een schelle van den balk, en dronken daarachter nog een druepel of twee, en tons da 'n 'ik voorts gingen, was 't al goe donker... As ik bijkans aan 't bos van Tjollies was, viel het mij op, hoe endelijk donker dat geworden was, der was geen moane, geen sterreke, en over de velden hing er ook nog een dikke mist...'k Liepe precies door de zwarten velours... En stille, doodstille...der was niet dat roerde, er was geen loverke wind, alles leek dood... 'k ben nie rap benauwd, mor zo alleene in diene donker... 'k liepe niet op mijn gemak; ne mens hoort zo van die vertelleingen...
En al mê ne keer hoor ik in de verte muziek...Midden in de stikken, en in den pekkedonker ! Ik stond op slag stille, en tedju, diene muziek kwamp dichter en dichter. 't Was precies van diene bohemermuziek, van dat wild en jachtige dingen, ge weet wel, schone moar driftig en jachtig en opwindend... En aol mê ne keer zagen'k vanuit de donkerte twee witte wijven komen...Precies engelen, schone, schone, ge n'hebt er geen gedacht van! Helegans in 't wit, moar ze 'n hadden geen vleren, en z'hadden pikzwart hoar en zwarte ogen, schone ogen, ge voeldigde uw eigen verdrinken in die ogen, ze sleurden eu mee in diene wilden dans... en willen of niet, ge kost niet stoppen, ge moest mee, altijd maar jachtiger, altijd moar driftiger, ge vergat er uw eigen deure...ge wierd er noar toe getrokken...
Ik wist op gien joar waar da'we noar toe dansten, 't ging veels te zeere, en ik zage moar die ogen, die diepe schone ogen, die lokten en blonken en trokken...

En al meteens schoten d'er vlak voor mij, twee grote groenige vlammen uit de grond, 'k verschoot zo daonig dan'k piepten van schrik, en 'k zei " Djezus, Maria, Djozef !" en zie, 't kraakte en 't donderde, de vlammen, de wijven, de muziek ... 't was al weg... En ik stonden doar, vlak voor den groten vijver! Nog één stap en 'k was begot verzopen ! 'k stond al in de zomp, het koude water kwam al aan mijn knoesels, en tedju, ik was mijn klompers kwijt !

Ik ben die nacht gelopen, op mijn kouselinge voeten, deur alles deure, thuis zage'k dat mijn handen vol scharten stonden van de bramen, en 'k had zelfs een scheure in mijne broek...Moar 't koste mij allemoal niet schelen, 'k was thuis...en 'k heb nog nooits mee zoveel overtuiginge en devotie mijne Vaderons gebeden als dienen avond...

Dzeef zweeg een wijle, en niemand en roerde of durfde ook maar adem te halen...

'k Ben 's anderendaags in den klaren mijn klompers gaan zoeken, maar ik heb ze niet gevonden...En mijn benen deden zeer, 't was precies of ik had te voete naar Halle weest beewegen en weere... Mij en krijgen ze nie meer in zo'n weere buiten... Dzeef spikkelde nog eens in de asse.

De drie broers stonden, op...'t Was hogen tijd om naar huis te gaan.
En buiten, in den donker, klapten ze luide tegeneen, en liepen met grote armzwaaien, zodat ze malkander steeds weer even aanraakten... naar huis...
djudedju


tot de volgende ?

Reblog this post [with Zemanta]

1 opmerking:

Henk zei

Tjonge Toon, we zijn in die 150 jaar taaltechnisch toch aardig uit elkaar gegroeid. Het is dat ik wat woorden dialect spreek en ook al het een en ander van je heb geleerd, anders zou ik gedacht kunnen hebben dat je aardig van de dreupelflasse met dzeneuver hebt geproeft.