zaterdag, februari 06, 2010

Rugpijn, de oplossing ???

Manne, Geef Acht !!Image by gmourits via Flickr

Je herinnert je ongetwijfeld dat ik hier al eerder over het boek over rugpijn aan het praten ging, en er op wees dat het vooral door het verbeteren van de houding, ook een oplossing bood voor rugpijn... Dat klopt, maar leek toch niet geheel en al het antwoord te bieden... Ik denk, ik geloof dat ik nu het daaropvolgend antwoord heb gevonden... Ook al is dit niet zo maar in één, twee, drie op te lossen.

Mijn rugpijn situeert zich, zoals bij zovelen, vooral in de lage rug, zeg maar de lendenen. Dus meende ik, naar aanleiding van dat boek, mij vooral te moeten focussen op die lendenen, en ik was dan ook duchtig bezig om altijd en overal te proberen mijn bekken te kantelen, om die onderrug recht te wringen.

Maar, na een tijdje wandelen, of winkelen, of wat dan ook, kreeg ik weer pijn, misschien iets later dan vroeger, maar toch, de pijn kwam er terug. Dat was het moment waarop ik begon met het doen van hersengymnastiek, waarop ik mij begon af te vragen wat ik verkeerd deed... En vooral, hoe kwam ik ooit tot de blijkbaar verkeerde houding?

Wat mijn lendenen aangaat, daar was het antwoord tamelijk vlug gevonden, als ik pijn had, dan is het voorovergebogen houden van de lendenstreek, een van de oplossingen om wat minder pijn te hebben. Wellicht is het vooroverbuigen een manier om de zenuwen in de rug wat meer plaats te geven, en dus de druk op de zenuwen, en dus op de pijn, wat te milderen. Dus was de verkeerde houding van mijn lendenen ontstaan uit het vermijden van de pijn, en was dus niet echt meteen de oorzaak van de pijn. Dus de oorzaak van de pijn moest ergens anders liggen...

Je weet dat ik iedere morgen oefeningen doe, om mijn rug weer soepel te maken, en dat ik daar inderdaad reeds veel baat heb en had gevonden. En het was net tijdens die oefeningen, dat ik bemerkte dat ik eigenlijk niet (alleen) mijn lendenen in een te grote curve hield, maar vooral dat ik ook mijn hogere ruggedeelte gebogen hield. Ik ga niet zeggen dat ik met een bult liep, maar ik liep met mijn rug voorovergebogen. Ik begon na te denken, waarom, hoe, wanneer ik met die verkeerde houding was begonnen, want het oplossen van die verkeerde houding bleek veel moeilijker dan die van mijn lendenen. Met andere woorden, het leek wel of ik die verkeerde houding of altijd had gehad, of dat ik het al zoooo lang deed, dat het "ingebakken" was.

Ik heb daar meerdere dagen over gedaan, om de oplossing te vinden, het was niet zo makkelijk, omdat de moeilijkheden wellicht dateren van in mijn kind zijn, ja, zelfs van in mijn kleutertijd! Ik heb, vóór mijn twee jaar, een paar keer op sterven gelegen, tengevolge van longontsteking, en bleef gans mijn kindertijd - tot ik puber werd- zeer gevoelig, en zat verschrikkelijk veel thuis met bronchitis. Ons moeder hield mijn broer en zus voortdurend uit mijn buurt, want als ik mij te druk maakte, dan had ik zo'n verschrikkelijk zware hoest, dat ons moeder er bang van was.
En net daar zit mijn oplossing van het vraagstuk! Heb je al eens iemand gezien met een zware bronchitis ? Heb je gezien hoe hij zich houdt? Hij trekt de schouders wat omhoog, en buigt zijn bovenrug, om op die manier meer ruimte te hebben voor een hoge, oppervlakkige ademhaling. Want diep ademhalen, dat doet je hoesten, en hoesten doet pijn en beneemt je tijdelijk nog meer de adem, en je hebt het al zo zwaar... Ik zat dus héél dikwijls in die houding, en dat gebogen houden van mijn rug, die ronde rug opzetten, dateert wellicht uit die tijd...Geen wonder dus, dat het verleren van die vastgeroeste houding, niet zo makkelijk is. Je moet het maar eens zelf proberen, terwijl je hier zit te lezen, laat eens je borstkas in elkaar zakken, je rug gaat automatisch rond staan, maar vooral, je ademhaling wordt veel oppervlakkeriger en dus met minder kans op een hoestbui, mocht je nu toevallig een bronchitis hebben...

Antwoord gevonden!

Ik stel vast dat ik hier en nu, en eigenlijk altijd, met gebogen rug, met ineengeklapte borstkas, zit te bloggen... Het vergt een voortdurende aandacht om mijn rug te strekken, en ik heb moeite bij het lezen van mijn teksten, want ik zit niet op mijn gewone afstand, dus moet ik anders focussen op mijn scherm... Dit om maar te zeggen dat die (verkeerde!) houding, werkelijk ingebakken zit. Maar als ik er op let, als ik het doe, dan heb ik minder pijn.

Als je dus binnenkort ergens een oude vent met een lange witte baard zo stijf als een hark ziet voorbijwandelen, dan heb je veel kans dat ik het ben. Of je ziet iemand stijf en stram aan een tafeltje zitten, dan ben ik dat...als ik er op denk die houding in te studeren, aan te leren, tot tweede natuur te maken... In de hoop nog een stap te zetten in de pijnbestrijding...

Nog een stap, want ik ben internet, mijn turnoefeningen en het boek over rugpijn heel, heeeeel dankbaar voor de verbetering die ik nu al heb bekomen... Volhouden dus!

Maar er is meer! Mag ik u aub vragen om eens goed te kijken naar je kinderen en/of kleinkinderen, en hen eventueel terecht te wijzen, en wijs hen maar op mijn jarenlange onafgebroken pijn, misschien motiveert hen dat om nu al, nu ze nog geen pijn hebben, de pijn te voorkomen... Dank u, in hun naam!

tot de volgende ?

Reblog this post [with Zemanta]

Geen opmerkingen: