Image via WikipediaWij hebben de kaap van de 1.000 opnieuw bereikt !!!Er is niemand meer in leven dan de eerste generatie om dit nog even te mogen meemaken !
Om dit artikel te schrijven heb ik dan ook in de bibliotheek de oorspronkelijke documenten van onze missie moeten raadplegen om u kort te kunnen schetsen hoe alles is verlopen...
Het moet zo'n 130 aardse jaren geleden zijn dat de eerste ontsnappingsschepen zijn vertrokken van een stervende aarde. Het milieu was zo erg verpest, dat er geen zelfherstel meer mogelijk was,en Amerika en Europa besloten een poging te wagen om de mens te exporteren naar andere werelden. er waren al heel wat exo-planeten gekend, en ongetwijfeld waren er nog veel meer. Ten koste van enorme inspanningen werd een vloot van ruimteschepen gebouwd, met ieder zo'n tweeduizend mensen aan boord. Deze mensen werden in een soort kunstmatige coma gehouden, teneinde het voedsel en zuurstofverbruik zo laag mogelijk te houden, en naast de enorm gesofisticeerde computerbesturing waren maandelijks vijf
bemanningsleden van dienst om het schip te besturen...
Vermoedelijk moet er tijdens de vlucht iets zijn misgelopen bij de maandelijkse wissel, in ieder geval moet het moederschip zonder menselijke besturing hier zijn toegekomen, en werden de passagiers in schepen naar de oppervlakte gedirigeerd, terwijl ze uit de kunstmatige coma werden gehaald via de monitoring.
Er moet heel wat zijn mis gelopen, want in plaats van tweeduizend, telden we bij het grote ontwaken maar 1000 overlevenden. We hoopten nog dat er een gedeelte op een ander continent was geland, maar we hebben nooit meer iets van levenden gevonden...
De eerste tijd brachten we door met het bouwen van een woonruimte, en het vrijmaken van voldoende landbouwgrond om een massa van 1000 mensen in leven te houden. De woonruimte lukte zonder veel moeilijkheden, het vrijmaken van landbouwruimte lukte heel wat moeilijker door de enorme woekering van de inheemse planten. Ondertussen werd er onderzoek verricht naar de eetbaarheid van de inlandse planten en diersoorten. Gelukkig bleek dat mogelijk, mits het aanpassen van de darmflora van de mensen. Gelukkig waren de meeste van onze geleerden bij de overlevenden, zodat dit onderzoek en de aanpassing redelijk vlot verliep. We verloren maar een 15-tal mensen die allergisch reageerden op bepaalde planten en/of dieren.
Erger was het feit dat bijna iedereen ademhalingsmoeilijkheden kreeg. Blijkbaar was de samenstelling van de lucht anders dan de aardse, wel inadembaar, maar het tastte blijkbaar langzaam de longblaasjes aan. Het kostte meer dan honderd mensen het leven vooraleer de geleerden, dank zij een dna-aanpassing bij de overlevenden, onze longen wisten aan te passen aan de lucht van ter plaatse. De dna-ingreep lukte wonderwel, en de nieuwgeborenen, verwekt na de ingreep, bleken de aanpassing te vererven.
Maar toen stelde men vast dat steeds meer en steeds sneller de mensen last begonnen te krijgen van hun ogen, eerst was het een brandend gevoel en een roodheid, maar alras zagen wij mensen die stilaan blind aan het worden waren. Dit onderzoek vergde heel wat meer tijd en inspanningen, mede door het feit dat ook de geleerden aangetast werden, en ze hun resultaten steeds slechter konden beoordelen, omdat ze het zelf nog amper zagen... Door een bijna toevallig idee, wijzigde men de ogen, via dna-wijziging, in een totaal ander soort lichtgevoelige cellen, in een structuur die wel wat weg heeft van de ogen bij de aardse insecten. Maar daar deze ogen zeer complex zijn en als bollen op het gezicht komen te staan, leidde dit tot een wijziging van heel de gelaatsfysionomie... We zien er heel anders uit dan de mensen die hier oorspronkelijk zijn geland. De oude foto's van de aarde bewijzen dit. Maar nu lijkt het er op dat we volledig zijn aangepast aan het licht van onze twee zonnen.
Dit was niet het laatste van de moeilijkheden, maar één na één wisten we de problemen op te lossen, en ons zelf te muteren naar menselijke wezens die thuishoorden op onze nieuwe wereld. Want naast de aanpassingen van onszelf, moesten we ook de nieuwe wereld leren beheersen, moesten we planten en dieren veredelen en aanpassen aan de domesticatie, om de productie te kunnen opvoeren naar een leefbaar systeem. We werden ook regelmatig het slachtoffer van die natuur. Sommigen werden verscheurd door wilde dieren, anderen vergisten zich in de planten en werden vergiftigd, nog anderen verdwenen en weten we niet wat er gebeurd is.
We moesten ook zoeken naar grondstoffen, om onze manier van leven te kunnen behouden, ook mits de aanpassingen aan de wereld... Dit vergde heel wat inventiviteit, want we hadden te maken met heel wat vreemde elementen, die anders reageerden, vlugger oxydeerden, te bros of net te taai waren... het was een eindeloos gevecht om de wereld aan te passen aan ons, en ons zelf aan de wereld.
Op een gegeven moment waren we maar met een goeie zeshonderd overlevenden... en we waren eigenlijk nog midden in de tweede generatie... Maar lager is het niet meer gekomen, in tegendeel, we zijn weer toegenomen in aantal, en door kunstmatige ingrepen zijn de geleerden er in geslaagd om de genen in zoverre te doen verschillen, dat inteelt in feite niet mogelijk meer is. Bij iedere bevruchting, of het nu op een natuurlijke of een kunstmatige manier is, worden de genen gecontroleerd, en zo nodig aangepast om de diversiteit te bevorderen.
En vandaag is het dus feest... Vandaag is onze duizendste bewoner geboren. Zijn we terug aan ons startpunt, of liever, zijn we eindelijk aan onze nieuwe start begonnen.
Omdat we niet in de oude fouten willen hervallen, zetten wij alles op alles om de totale mensheid maar één taal te laten spreken, zodat het eenheidsgevoel wordt bewaard, en zijn we er in geslaagd om ook maar één "ras" te hebben, hier is iedereen blank, met zwart haar en rode oogbollen.
De wereld wordt gebruikt, maar niet misbruikt, en alles gebeurt op zo'n natuurlijk mogelijke manier.
De menselijke verblijfplaats, nu is er nog maar één, is zo goed mogelijk afgeschermd van de buitenwereld, niet om de mens te beschermen (alhoewel dat ook meespeelt) maar vooral om de wereld zo min mogelijk aan te tasten.
We lijken eindelijk op weg om als soort volwassen te worden, en ons bewust te zijn van het feit dat wij slechts kunnen overleven als deel van de wereld, en niet als uitbuiters van de wereld. Ieder levend onderdeel van de wereld heeft zijn functie in het geheel. Dus mogen wij als soort ook niet te dominant en te overheersend aanwezig worden. Wij moeten het evenwicht zien te behouden. Wij zijn op een of ander manier één deel van het geheel, en ook al zijn wij hier kunstmatig ingeplant in dit geheel, wij moeten niet de wereld aanpassen aan ons, maar onszelf aan de wereld.
Wij hebben niet veel wetten, dat is ook niet nodig, omdat alles moet ondergeschikt zijn aan deze wetten, en de wetten heel simpel zijn, en alles omvattend. We moeten leven met de anderen, zoals we willen dat ze met ons leven, en we moeten leven met de wereld zodat de wereld kan leven met ons. Godsdienst is er ook op onze wereld, maar die is ondergeschikt/nevengeschikt aan de eerste twee.
De meesten zijn godsdienstig, en de godsdienst is hier ook maar in één vorm aanwezig. We hebben de godsdiensten van de mensen die hier op deze wereld zijn toegekomen, en leven, door een computer laten analyseren en in één overkoepelend geheel laten gieten. We hebben dit dan geëvalueerd, en zijn, na enkele kleine aanpassingen, overeengekomen dat dit voortaan de enige wereldgodsdienst zal zijn. Allen hebben dit aanvaard, de oude bronnen werden verzameld, en zijn in de gesloten afdeling van de bibliotheek bewaard, waar ze alleen toegankelijk zijn voor de leider van de godsdienst. Ook die beslissing is gekaderd in het idee dat we echt geen nieuwe bron van oorlogen moeten hebben. We willen een wereld in vrede.
Hopelijk lukken wij daar in...
Wij willen geen rijken, geen armen, geen ondergeschikten, geen heersers, wij willen samen bouwen aan onze nieuwe wereld, een wereld waarin we gewoon deel zijn van het geheel...
Dit is geen verhaal, het is een wensdroom...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten