Image by fotoopa via Flickr
Maar zelf kan ik het niet, door mijn fysieke toestand, en ook Anny kan het niet, want ze is helemaal niet stout op ladders... en zonder ladder en zonder durf, was je dat ding niet af.
Maar Erik had beloofd dat hij zou komen om het te doen, en gisteren was het zo ver... Het regende ook nog! Maar misschien was dat wel een voordeel, want wellicht was de groene aanslag daardoor net wat "voorgeweekt", en het ging er redelijk makkelijk af !
Het gevolg is dat Martine nu heel ongelukkig kijkt naar haar stuk van die gemeenschappelijk uitsprong op ons dak... Alhoewel haar stuk al met al nog heel proper is, in verhouding met hoe het onze was.
Maar nu is het hagelwit en blinkt het weer in de zon. Hopelijk is het weer goed voor een paar jaar!
Anny is content, en zit nu te popelen om ook het raam (glas) binnen en buiten te wassen, en het geheel te doen schitteren als een mister Propre reclame...
Die pvc dingen zijn gemakkelijk, je moet nooit meer schilderen, maar ze hadden er niet bijgezegd dat je ze wel, ook op die onmogelijke plaatsen, moet afwassen. Nu ja, het is dus weer eens in orde, voor een tijd(je).
Met dank aan Erik...
Bij Lieve thuis had er een rups in de tuin gezeten: "Zo'n beest!" Ze toonde met haar handen een beest van zo'n vijftien centimeters aan. Erik duwde haar handen een stukje dichter bij elkaar, zodat er een tien cm overbleven... Niettemin een respectabele afmeting voor een rups in ons landje. "Ne groenen, met zo'n staartje aan!" Ik dacht op een lindepijlstaart, maar bij nazicht leken die niet te voldoen aan het kleurenpatroon. Uiteindelijk ontdekten we dat het wellicht een windepijlstaart moet geweest zijn, een beest dat zelf nogal wat kleurvariaties vertoont, maar wel voldeed aan het algemeen beeld... Volgens de website, zo'n 8 cm...Nu ja, 't is een warme zomer geweest, misschien at het beest wel twee centimeter meer winde op? Maar het is een serieus grote rups!Wij hebben hier ooit zo'n beest gehad, maar dat was een lindepijlstaart. Koen nam het beest mee naar een van zijn collega's die een hele verzameling heeft van alle mogelijke en onmogelijke vlinders. ie man heeft het beestje gedetermineerd, eten gegeven, laten verpoppen, laten ontpoppen en dan netjes ge-euthanaseerd om het uiteindelijk vast te prikken op zijn plaatsje in de grote tentoonstellingskasten vol overleden collega's...
Mooi om zien is het wel, zo'n kasten vol mummies van vlinders van klein naar groot, motjes idem, nachtvlinders... De man stond in zijn tuin met grote sterke lampen en een soort vlinderval om 's nachts de nachtvlinders aan te lokken en te vangen. Heel zijn tuin stond vol planten voor die vlinders, en hij had boeken vol met info over hoe en met wat je rupsen kunt grootbrengen om te laten overgaan tot uiteindelijk de begeerde vlinder. Wist je dat er ergens zaken bestaan waar je vlindereitjes kunt aankopen ??? Nee, ik weet niet of die dan ook in een piepklein piepschuimen doosje zitten verpakt per twaalf, houdbaar tot...
Maar soms zag je in die man zijn huiskamer van die hele grote exotische vlinders rondfladderen, in de mooiste kleuren.
De planten in zijn huis waren veelal niet de planten die je ziet bij Jan en Alleman, maar planten die geschikt waren als voederplant voor rupsen van die of die familie... Als je daar een plant zag met halfopgevreten bladeren, dan was dat voor hem dus een mooie en goede plant...
Vandaag kreeg ik in mijn mailbox foto's van die rups ten huize van zus Lieve en haar Erik... Alle foto's hadden één gemeenschappelijk kenmerk: ze waren iets of wat wazig. Er waren ook foto's van prachtige vlinders in haar tuin, haarscherp...Ik vraag me af of de fotograaf wat beefde van schrik van die grote groene dikke rups... (grinnik, grinnik)
Woensdag ging ik vissen, in het park, met Luc. Ik heb weer zo'n enorm karperbeest aan de lijn gehad! Ik had hem tot zo'n vijf centimeterkes van het net gekregen zodat Luc hem kon scheppen, toen hij plots van de haak schoot... Jammer, maar we hadden toch het immense plezier gehad van de spanning en van het zicht op dat mooie dier. Maar ik heb de nacht van woensdag op donderdag bijna geen oog dicht gedaan van de pijn...Het beest had mij zeer gedaan! Ik vermoed dat het vooral gekomen is door het plotse losschieten, waardoor je plots een onverwachte beweging maakt...Of misschien omdat het zo'n een vechter was, en het gevecht om hem zo dicht te krijgen heel wat minuten in beslag nam, en je heel die tijd net zo strak gespannen staat als je vislijn...
Nu is het al weer wat beter. Dank u.
Vandaag moet ik Anny naar de kapper doen, en ik ga meteen ook mijn pluimen nog eens laten knippen, lekker kort, fris en zomers.
Tot de volgende ?
Dat zou de windepijlstaart moeten zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten