Het relaas van Snieklaas...

Image by jimforest via FlickrGisteren was ik dus Sint Nicolaas, de echte, trek maar eens aan mijne baard !
In feite was mijn taak hoofdzakelijk het brengen van jet jaarverslag, eventjes stilstaan bij de overleden leden, en meteen de nieuwe welkom heten... Nog eens melding maken van de kaartkampioen en de petanquekampioen, de fiets- en sneukeltochten en ga zo maar door, en tot slot de vorige Sint, die moest afhaken wegens gezondheidsredenen danken en eventjes in de bloemen zetten...
Alleen in de inleiding mocht en kon ik eens eventjes mezelf zijn, mijn eigen rol spelen... Maar ik durfde niet goed, ik ken het publiek van Okra niet goed genoeg om eens eventjes uit de bol te gaan, en beperkte me tot de melding dat het mijn laatste optreden was van het jaar, Ah ja, want mijn naamdag is eigenlijk al voorbij. En het is tijd dat het gedaan is, want van in oktober sleuren ze mij nu al van de ene GB naar de andere Delhaize. Maar ja, op een zin ben ik nog content, want hierboven, in den hemel is het ook niet alles meer zulle !!! We zitten daar nu ook met de vrouwen emancipatie! Kijk, ik ga er niet veel woorden aan vuil maken (in feite had ik oorspronkelijk heel veel woorden hier voor!), maar ge ziet op TV en ook hier, dat er tegenwoordig ook vrouwelijke Zwarte Pieten zijn... Maar zeg dat niet meer hé, ze staan er tegenwoordig op dat ze gerespecteerd worden om hun sexe... In het vervolg noem je dus dat ding daar neven mij niet meer Zwarte Piet, maar Zwarte Miet, en dus zingen we nu: "Daag Sinterklaasje, daa-aag, daa-aag Zwarte... "Heel de zaal " MIET !!!"
Volgende keer kan ik dus gerust een beetje verder uit de bol gaan.
Eén zaak heb ik nu... met mijn lange grijze baard zal ik nu wel Sint Niklaas blijven voor heel Mater...

De rest van de namiddag was gevuld met leuke muziek (een sax, een accordeon en een drumstel en een heleboel oude liedjes om mee te zingen). Nadien lekkere boterkoeken (ik heb er 4 opgegeten en Anny ook !) en tot slot een tombola tot steun van de activiteiten...
Daarmee heb ik mijn entree in Okra gemaakt... Wellicht zal ik geen zeer actief lid zijn, want mijn taak als leider van de Hobby bij Ziekenzorg is voor mij al een heel zware inspanning... Maar ik doe het graag. Wat mij wel wat bevalt is dat Okra ook kaartingen doet, maar het gaat over een kampioenschap, dus wordt er heel serieus gekaart, en daar heb ik schrik van, voor mij is kaarten maar een spel... En verliezen is me net zo goed als winnen. Ik ben dan ook geen partner voor deelname aan een kampioenschap. Bovendien ben je dan ook quasi verplicht er steeds te zijn... Nee, ik ga nog wat uitkijken...
Ik kan tegenwoordig niet zo goed verplichtingen aan, iedere druk zet zich precies op mijn rug. Hoe ontspannender ik door het leven ga, hoe minder last ik heb. Vraag mij niet hoe dat mechanisme in zijn werk gaat, maar het is er, net zoals het weer op de pijn kan werken, doet stress dat duidelijk ook, en hoe gevoeliger je wordt, hoe vlugger je dat voelt.
Het is nog steeds koud, nu en dan valt er al weer wat sneeuw, en straks moet ik naar de garage, ik moet naar de keuring, en laat dus eerst eens mijn karre nakijken... Hoe laat ik thuis raak ???
Hopelijk wordt het intussen niet glad... Want hoe dan ook, om thuis te raken moet ik de berg omhoog... Dat is dan het nadeel van op de berg te wonen.

Ik ga sluiten, ik moet weg... naar de jaarlijkse keuring. Geld in 't bakje van Vadertje staat. Nu ja, als je naar Cancun een delegatie wilt sturen van meer dan 150 man, dan moet je geld hebben als staat, veel geld... Heel veel geld ....
djudedju

tot de volgende ?