Bertje den bleiter

Nee, ik ga niet over zijn geklungel schrijven, maar over het symptoom.
De laatste tijd horen wij niet anders dan allerlei misstappen, geklungel, verdachtmakingen, kortom dingen die je eigenlijk niet hoort te horen in een regering...
Ik ga al de ministers en ministeries niet opsommen die de laatste tijd in een van onze (te) vele regeringen plots in een kwalijk zonnetje stonden te blinken, maar er is iets aan wat me op zijn zachtst gezegd opvalt !

Wat het ook is, wat ze ook deden of juist niet deden speelt tegenwoordig echt niet meer mee! De regering(en) hebben tegenwoordig een nieuw kenmerk, ingevoerd door Guytje Verhafstoot, en gretig geadopteerd door alle bewindvoerenden in onze contreien...

Het volk moet, wat er ook gebeurde, een hecht front te zien krijgen, en alle gelederen moeten zich sluiten om het fronton, de pui, de voorgevel net te houden en heel te houden. Ze zijn maar één keer uit hun rol gevallen, en dat was bij Leterme, maar die kreeg dan ook veel te veel voorkeursstemmen, en deed af aan het gelijkheidssyndroom.

Het is nog niet gebeurd, maar zoals de tekenen nu zijn, kun je als minister rustig je schoonmoeder de kop in slaan, en je behaaglijk veilig weten in het cordon van de bewindvoerderskliek. Wat je ook deed of net niet deed, alles is goed te praten en wordt door de meerderheid weggelachen. De kliekjesgeest is nog nooit zo groot geweest.

Het is wellicht ontstaan na de heksenjacht bij de ontsnapping van Dutroux, waar ministers plots het veld moesten ruimen omdat de bedienden onder hun bevoegdheid een steek hadden laten vallen. Het was ook een bizar iets, net alsof je voor een foutje in een lap weefsel de grote textielbaron zoudt gaan afdanken... Maar zoals gewoonlijk in dit apenland, zijn ze weer van het ene uiterste in het andere gevallen. Nu mag en kan alles. Zolang je maar minister bent, ben je onaanraakbaar (zoals vroeger de melaatsen ?)...

Ik ga nu niet gaan beweren dat ze, als je fouten genoeg maakt, je kamervoorzitter maken, maar toch...

Walschap schreef het al: "Moeder, waarom leven wij ?"

Binnen Europa hebben wij wellicht de naam van ontwikkelingsland ? Of lopen wij voor op de ontwaarding van de rest van de wereld ?

Vannacht lag ik weer eens te denken... Over het Leven. Eigenlijk denken wij daar nooit over na, maar eigenlijk is het toch een fantastisch iets, dat Leven... Of het nu geschapen is, of ontstaan uit een oersoep of wat dan ook, neemt niets weg van het feit dat het wonderbaarlijk is ! Men heeft ooit in een labo aangetoond dat in een oersoep aminozuren ontstaan, die zowat de grondstof van leven vormen, maar nooit het ontstaan van het leven zelf. Laat ons nu eens veronderstellen dat het helemaal bij toeval is ontstaan, zo maar... een plots toevallig bijeenkomen van de nodige bouwstoffen die dan ook nog op de juiste manier aaneen zijn geklit, en die dan begonnen te leven. Het klinkt al onwaarschijnlijk, maar het verhaal is niet af ! Het leven is pas Leven geworden, op het moment dat in die bouwstoffen iets gebeurde, zodat er een vorm van voortplanting was... Fenomenaal toch ?
En het gaat nog veel verder! Want uit dat ene soort Leven splitsten zich dan, door evolutie, steeds meer en steeds nieuwere soorten af, die op een bepaald moment niet meer bestonden uit eencellige wezens, maar die gingen in een soort van kolonies leven, waarbij ieder deeltje een stukje van het werk deed om als geheel te Leven... En het gaat steeds maar verder en verder, tot er planten ontstaan, dieren en uiteindelijk ook de mens. (Hoewel het helemaal niet zeker is dat dit de laatste was, er zijn wellicht nog steeds dingen bezig te ontstaan?)...
Maar wat nog veel wonderbaarlijker is, is dat ondanks het feit dat door de evolutie er in feite een systeem ingebouwd zit om te overleven, het toch in zijn totaliteit één geheel is... Heel het systeem van leven hangt immers aan elkaar vast. Alles leeft met alles, in een vloeiend systeem.
Dat is wellicht het grootste wonder.
Wij hebben ondertussen, met veel vallen, vastgesteld, dat het verdwijnen van één soort een kettingreactie veroorzaakt. Maar desondanks zien wij dat telkens weer het systeem zich aanpast, en dat er telkens, op een wondere manier een nieuwe vorm van evenwicht ontstaat.
Met recht en reden beginnen we ons ongerust te maken of dat wel blijvend zo al gaan. Of we niet op een bepaald moment een onzichtbare grens zullen overschrijden, waar blijkt dat geen herstel meer mogelijk is, dat het evenwicht voorgoed naar de knoppen is.

Wij moeten ons dan ook meer en meer bewust worden van het feit dat leven als dusdanig heilig is, en dat leven, hoe miniem ook, moet geëerbiedigd worden !
Ieder plantje, ieder beestje heeft immers zijn waarde in het systeem!
En veel te dikwijls zien we, door misstappen onzerzijds, dat bepaalde soorten of verdwijnen, of integendeel explosief vermenigvuldigen en andere soorten gaan verdrukken.
En ik kan me niet van de indruk ontdoen, dat net de agressievere soorten door ons geklungel de overhand krijgen, dat het nieuwe evenwicht steeds minder lief is, meer agressief. Ergens is dat logisch, want overleven is dan meer dan ooit een daad van zijn plaats verdedigen.
Al die feiten doen mij vrezen dat wij al de grens overschreden hebben, en dat wij stilaan in een nieuwe wereldvorm zijn terechtgekomen, een wereld waarin alleen de sterkste soort overleeft.

En dan heb ik er grote twijfels bij, of wij wel die soort zijn... De Hopi-indianen kunnen heel goed gelijk krijgen dat wij aan een nieuwe aardtijd komen, de tijd van de insecten en de knaagdieren. Ratten en insecten.

Als ik rond me kijk, zie ik steeds meer van die bakken staan met rattengift, maar zie ik de rat niet verdwijnen. En ook de insecten minderen niet, alle insecticiden lijken alleen aanleiding te geven tot het ontstaan van sterkere, resistentere soorten...
Bij de mens lijken in tegendeel steeds weer nieuwe ziekten te ontstaan, en die leiden eerder tot verzwakking dan tot sterker worden van het ras mens...

En desondanks doen we voort met ongebreideld uitputten van de Aarde...
We graven ons eigen graf... in een steeds sneller tempo.
Er komt een nieuw evenwicht voor het leven op deze aarde, maar het lijkt er sterk op dat de mens daarin niet meer past.

Het is meer dan hoog tijd dat wij weer leren denken aan het leven als het Leven.
Dat wij ons inzetten om het Leven in zijn geheel in stand te houden.
Dat wij stoppen met de roofbouw op de aarde.
dat wij eerbied hebben voor het kleinste en onnozelste stukje leven...want het kadert in het Geheel van het Leven.

Thuisfront... Gwendolyn is gevallen.
Als haar knie niet is ontzwollen tegen zondag, moet ik haar dinsdag ook meenemen naar de kliniek, om foto's te nemen... Veerle mag wellicht dan uit de plaaster, en Gwendolyn er in ???
djudedju
en zeggen dat ze allemaal twee grote voeten hebben om op recht te blijven ! (Dat van die grote voeten is echt, bij ons leven ze allemaal op grote voet(en) !

tot de volgende ?