Onderaan mijn scherm staat een icoontje dat me verwittigt dat er updates zijn... Ik ben even gaan loeren, maar het gaat over de installatie van de nieuwe versie van Linux Mint... en ik heb nu echt geen tijd...
Geen tijd...
Ergens is dat stom.
Toen ik ging werken, was ik lange dagen op baan, en toch raakte alles gedaan in huis wat er moest gedaan zijn. Natuurlijk was Anny dan ook nog in bloedvorm, en zij deed enorm veel van de karweien, maar toch... We schilderden het huis, behingen de muren, gingen met de kinderen op stap, gingen wel eens toneel kijken of naar een museum... En het leek of er nooit gebrek aan tijd was.
Nu we op pensioen zijn, lijkt het of er steeds tijd tekort is. Goed, ik kan niet zoveel meer zelf doen, en nu is Anny ook niet meer in staat om nog veel te doen, maar zelfs daar rekening mee gehouden: wij hebben tijd tekort.
Natuurlijk is dat niet echt zo !
Er zijn een deel factoren die ons dat gevoel geven.
We leven anders, veel rustiger, veel bedachtzamer, veel trager.
We leggen andere prioriteiten.
We richten onze dag in naar dingen die we willen zien of doen. ('s Namiddags wil Anny graag naar "Thuis" kijken om maar een voorbeeld te noemen.)
We verwachten dat we alles nog kunnen doen aan de snelheid van vroeger...
en wellicht zijn er nog een pak factoren die ik nu vergeet.
(Dat is er ook eentje: we moeten de dingen doen als we er op denken, anders is de kans groot dat we er niet meer op denken)
(Gisteren nog meegemaakt tijdens het winkelen "Helpt ne keer onthouden dat we huppeldepup moeten meebrengen !" Sta je aan de kassa als je pas weer op huppeldepup denkt. "Dju - weer vergeten !")
Ach, erg is het allemaal niet, maar om de dag naar de kiné lijkt in de gegeven omstandigheden een echte loodzware belemmering van het rustige dagritme... We moeten vandaag gaan winkelen, want morgen moeten we naar de kiné... De kiné duurt ongeveer drie kwartier... En we praten of de ganse dag daarmee voorbij is. Nee, maar hij is wel in tweeën gehakt !
Ik snap niet dat we eeuwen nodig hadden om een bedenker te vinden van de relativiteitstheorie... Ieder weldenkende mens weet dat zo, zonder nadenken. Tijd duurt veel langer in de wachtzaal van de tandarts dan tijdens een lekkere maaltijd in een goed restaurantje met aangenaam gezelschap...
Deze namiddag is het Crea... Lap, weer een namiddag weg.
"Toon, zet een keer thuis op de tv, zodat ik het niet moet missen..." (Die knop op tv is soms een hatelijk ding ! Vroeger was voorbij ook weg, nu kun je het toch nog bekijken... Ik heb het al wel tien keer getoond en uitgelegd aan Anny, zodat ze het zelf zou doen, maar nee, ze valt me liever lastig. Nu ja, lastig... Het houdt eigenlijk niets in om dat te doen, maar ben je soms ook niet eens een beetje kribbig om zo'n piepkleine dingen?
Tijd... We hebben er zeeën van in vergelijking met vroeger. En heel wat mensen die door een handicap belet worden tot het verrichten van heel wat van de normale dagelijkse dingen, vervelen zich dood... Wij niet, wij hebben tijd te kort. djudedju.
Ik moet voortdoen, straks is het crea !
Tot de volgende ?
dinsdag, december 08, 2015
maandag, december 07, 2015
keuring
Vanmorgen, al heel vroeg naar de garage, auto smeren, nazien voor de keuring en nakijken in het algemeen... Kostelijk ! Maar wat ik eigenlijk al wel gewaar werd, een nieuwe batterij, wat ik niet wist: een stoplicht was stuk...
Dan naar de keuring, slechts één auto voor me...
Toen ik halverwege de straat van de keuring was, was het etenstijd en nam een andere man de zaak over. Wellicht had die al gegeten, of at hij later ?
Maar tegen 10 uur was ik al weer thuis...
Met een gekeurd voertuig.
"Anny, ga jij het stickertje van vorig jaar losweken, en het nieuwe aanbrengen? " Ik rij immers met een lichte vrachtwagen, dus wordt ik gekeurd en krijg ik een stickertje als bedrijfswagen. Ik heb geen bedrijf, maar moest wel mijn rolwagen in de auto kunnen zetten...
De mensen van de keuring zijn héél vriendelijk, en ik ook tegen hen. Ik vraag hen altijd beleefd of zij zelf de manoeuvres willen doen, want op al die schuddende en bevende dingen...Die doen pijn aan mijn rug.
Anny was verrast dat ik zo vroeg terug was. Ik eigenlijk ook, want voor hetzelfde geld staat er aan de keuring een hele rij voor je.
Met de man van de keuring had ik een babbel over het milieu, de man vertelde me dat er een mooie en leerrijke uitzending was gisterenavond op Discovery of een van die zenders. Ik zei "Ja, ze zeggen dat we maar zeventig jaar meer tegoed hebben !" "Neenee," zei de man, " Het is veel minder, ik ga het normaal gezien nog meemaken !"
Ik dacht aan mijn garagist... Toen hij de wagen in orde had gebracht, reed hij naar buiten, en deed de motor heel fel draaien, zodat zwarte roetwolken uit mijn wagen braakten. Dat is iedere keer zo... Niet dat mijn wagen extra vervuilend is, in tegendeel, maar omdat ik nooit ofte nooit snel rij of mijn motor doe brullen in inhaalmanoeuvres of zo... Dan komt het normale roet eigenlijk onvoldoende uit de uitlaat, en daar men bij de keuring wel de motor doet draaien als gek, moet de garagist in mijn geval de knalpijp eens "door blazen"... Gek eigenlijk. Omdat ik minder vervuil, moet men dan plots heel vervuilend gaan doen, om te tonen dat ik niet vervuilend ben. djudedju.
En zeggen dat ik, onder meer uit milieubewustzijn koos voor een diesel ! In die tijd hoorden we dag in dag uit dat de benzinemotor de grote vervuiler was ! Nu is het andersom. Maar hoe dan ook, ze zijn alle twee duidelijk vervuilend, en je moet de wagen niet gebruiken als het niet nodig is, en je moet ook niet gek doen zodat je motor meer vervuilt dan nodig is.
Toch hoor je nog hele dagen mensen die beweren dat het allemaal zo'n vaart niet zal lopen, dat het helemaal niet zo erg is met de vervuiling... Hebben die mensen hun ogen in hun zakken?
Natuurlijk zie ik hier maar een klein stukje van de natuur... Ik ga niet kijken in Afrika of aan de polen walvissen gaan spotten. Maar toen ik nog gezond was, gingen we met de rugzak op pad, grote lange trektochten te voet. Dan zie je pas het milieu, en zie je ook de vervuiling. Echt, het is meer dan hoog tijd dat we er iets aan doen ! En steek het niet op de nijverheid, wij zijn allemaal schuldig, dus moeten we allemaal proberen ons steentje bij te dragen.
Ik ga stoppen voor vandaag...
Tot de volgende ?
Dan naar de keuring, slechts één auto voor me...
Maar tegen 10 uur was ik al weer thuis...
Met een gekeurd voertuig.
"Anny, ga jij het stickertje van vorig jaar losweken, en het nieuwe aanbrengen? " Ik rij immers met een lichte vrachtwagen, dus wordt ik gekeurd en krijg ik een stickertje als bedrijfswagen. Ik heb geen bedrijf, maar moest wel mijn rolwagen in de auto kunnen zetten...
De mensen van de keuring zijn héél vriendelijk, en ik ook tegen hen. Ik vraag hen altijd beleefd of zij zelf de manoeuvres willen doen, want op al die schuddende en bevende dingen...Die doen pijn aan mijn rug.
Anny was verrast dat ik zo vroeg terug was. Ik eigenlijk ook, want voor hetzelfde geld staat er aan de keuring een hele rij voor je.
Met de man van de keuring had ik een babbel over het milieu, de man vertelde me dat er een mooie en leerrijke uitzending was gisterenavond op Discovery of een van die zenders. Ik zei "Ja, ze zeggen dat we maar zeventig jaar meer tegoed hebben !" "Neenee," zei de man, " Het is veel minder, ik ga het normaal gezien nog meemaken !"
Ik dacht aan mijn garagist... Toen hij de wagen in orde had gebracht, reed hij naar buiten, en deed de motor heel fel draaien, zodat zwarte roetwolken uit mijn wagen braakten. Dat is iedere keer zo... Niet dat mijn wagen extra vervuilend is, in tegendeel, maar omdat ik nooit ofte nooit snel rij of mijn motor doe brullen in inhaalmanoeuvres of zo... Dan komt het normale roet eigenlijk onvoldoende uit de uitlaat, en daar men bij de keuring wel de motor doet draaien als gek, moet de garagist in mijn geval de knalpijp eens "door blazen"... Gek eigenlijk. Omdat ik minder vervuil, moet men dan plots heel vervuilend gaan doen, om te tonen dat ik niet vervuilend ben. djudedju.
En zeggen dat ik, onder meer uit milieubewustzijn koos voor een diesel ! In die tijd hoorden we dag in dag uit dat de benzinemotor de grote vervuiler was ! Nu is het andersom. Maar hoe dan ook, ze zijn alle twee duidelijk vervuilend, en je moet de wagen niet gebruiken als het niet nodig is, en je moet ook niet gek doen zodat je motor meer vervuilt dan nodig is.
Toch hoor je nog hele dagen mensen die beweren dat het allemaal zo'n vaart niet zal lopen, dat het helemaal niet zo erg is met de vervuiling... Hebben die mensen hun ogen in hun zakken?
Natuurlijk zie ik hier maar een klein stukje van de natuur... Ik ga niet kijken in Afrika of aan de polen walvissen gaan spotten. Maar toen ik nog gezond was, gingen we met de rugzak op pad, grote lange trektochten te voet. Dan zie je pas het milieu, en zie je ook de vervuiling. Echt, het is meer dan hoog tijd dat we er iets aan doen ! En steek het niet op de nijverheid, wij zijn allemaal schuldig, dus moeten we allemaal proberen ons steentje bij te dragen.
Ik ga stoppen voor vandaag...
Tot de volgende ?
zaterdag, december 05, 2015
Pony
In de wei naast mijn huis, loopt een pony, een grote pony. Als een kleine uitgave van een trekpaard, zwaar gebouwd en wat log. Maar dat is maar schijn, want als het dier plots schrikt, dan is het verdomd rap.
Gisteren zag ik Mario, de eigenaar in de wei, met zijn twee Duitse Schapers. De pony reageerde nogal agressief op de aanwezigheid van de honden, en nu en dan sprong hij er plots naar toe, poogde hen te raken met zijn hoeven.
De honden vonden het een prachtig spel, en kwamen telkens weer terug, uit dagen, en telkens weer schoot de pony er heen, soms met zijn vier poten slaand, en de honden - veel sneller- weer weg, en in één ruk er weer naar toe.
Eén van de honden poogde zelfs even naar een paardenbeen te happen, en dat was het moment waarop het baasje reageerde. Zijn stem sneed als een mes, en de hond zakte ineen en was plots al zijn élan kwijt. Gelukkig stampte het paard dan niet, maar ook dat beest was getroffen door de scherpe klank in de stem van zijn meester, en ook hij stond stil.
Het was mooi om zien.
Het eigenlijk zwakke mensje dat zo'n groot paardenbeest en twee vervaarlijke honden met één kreet stil legt. Wat is het toch dat de mens zo makkelijk kan regeren over dieren... en dat ook voortdurend poogt te doen over zijn medemensen???
In de tuin zit een roodborstje met één witte pen in de vleugel. Daaraan ken ik hem uit de anderen. Maar ik ken hem ook aan zijn gedrag. Hij is de baas. Als er mezen of mussen aan het eten zijn in het voederhuisje, dan komt hij daar aan, en verjaagt al de anderen, gaat pront op het voeder zitten, met een air van bezitter. Als er een meesje poogt te naderen, draait hij zijn kop even naar de boosdoener, die meteen terugtrekt.
Zelfs merels naderen behoedzaam, en als het roodborstje zijn veren opzet, zijn vleugels halfopen om zich groter te tonen dan hij is, dan durven ze ook niet zomaar het voederhuisje binnen. Zevluchten niet echt, blijven op de rand, en pikken van de rand wat zaadjes weg.
Het was mooi omzien.
Het eigenlijk zwakke roodborstje dat zo'n groot merelbeest en de kwetterende mussen met een gebaar stil legt.
Wij vinden het roodborstje agressief, zijn wat kwaad dat hij de kleintjes onderdrukt, bewonderen hem wat als hij zelfs de merel wat weet te imponeren... Wij bewonderen de man die met één woord én paard én honden weet te bedwingen.
Gek eigenlijk.
De honden willen maar spelen, en wellicht ziet ook het paard het veeleer als een spel dan als echte agressie... Bij het roodborstje gaat het over behoud van eten, al het eten, voor mogelijks een lange harde winter.
Agressie
Macht
Bezit
Vrede lijkt niet echt van deze wereld.
Zelfs die mooie vogeltjes, die je zo verblijden met hun hemelse gezang, zitten niet graag dicht bij elkaar. Ze gaan op pikafstand zitten, net ver genoeg om geen pik te kunnen krijgen.
Honden vechten regelmatig ondereen om het meesterschap, om de dominantie om het recht op voortplanting.
Kippen vechten voor de pikorde.
Planten gaan hun bladeren breed uitspreiden op de grond om andere planten te beletten het licht te zien.
Alles en iedereen lijkt wel voortdurend te vechten, om te domineren, om te overleven, om het recht zich voort te planten, voor voedsel, voor macht...
Vrede op aarde...
Welke aarde ?
djudedju
tot de volgende ?
Gisteren zag ik Mario, de eigenaar in de wei, met zijn twee Duitse Schapers. De pony reageerde nogal agressief op de aanwezigheid van de honden, en nu en dan sprong hij er plots naar toe, poogde hen te raken met zijn hoeven.
De honden vonden het een prachtig spel, en kwamen telkens weer terug, uit dagen, en telkens weer schoot de pony er heen, soms met zijn vier poten slaand, en de honden - veel sneller- weer weg, en in één ruk er weer naar toe.
Eén van de honden poogde zelfs even naar een paardenbeen te happen, en dat was het moment waarop het baasje reageerde. Zijn stem sneed als een mes, en de hond zakte ineen en was plots al zijn élan kwijt. Gelukkig stampte het paard dan niet, maar ook dat beest was getroffen door de scherpe klank in de stem van zijn meester, en ook hij stond stil.
Het was mooi om zien.
Het eigenlijk zwakke mensje dat zo'n groot paardenbeest en twee vervaarlijke honden met één kreet stil legt. Wat is het toch dat de mens zo makkelijk kan regeren over dieren... en dat ook voortdurend poogt te doen over zijn medemensen???
In de tuin zit een roodborstje met één witte pen in de vleugel. Daaraan ken ik hem uit de anderen. Maar ik ken hem ook aan zijn gedrag. Hij is de baas. Als er mezen of mussen aan het eten zijn in het voederhuisje, dan komt hij daar aan, en verjaagt al de anderen, gaat pront op het voeder zitten, met een air van bezitter. Als er een meesje poogt te naderen, draait hij zijn kop even naar de boosdoener, die meteen terugtrekt.
Zelfs merels naderen behoedzaam, en als het roodborstje zijn veren opzet, zijn vleugels halfopen om zich groter te tonen dan hij is, dan durven ze ook niet zomaar het voederhuisje binnen. Zevluchten niet echt, blijven op de rand, en pikken van de rand wat zaadjes weg.
Het was mooi omzien.
Het eigenlijk zwakke roodborstje dat zo'n groot merelbeest en de kwetterende mussen met een gebaar stil legt.
Wij vinden het roodborstje agressief, zijn wat kwaad dat hij de kleintjes onderdrukt, bewonderen hem wat als hij zelfs de merel wat weet te imponeren... Wij bewonderen de man die met één woord én paard én honden weet te bedwingen.
Gek eigenlijk.
De honden willen maar spelen, en wellicht ziet ook het paard het veeleer als een spel dan als echte agressie... Bij het roodborstje gaat het over behoud van eten, al het eten, voor mogelijks een lange harde winter.
Agressie
Macht
Bezit
Vrede lijkt niet echt van deze wereld.
Zelfs die mooie vogeltjes, die je zo verblijden met hun hemelse gezang, zitten niet graag dicht bij elkaar. Ze gaan op pikafstand zitten, net ver genoeg om geen pik te kunnen krijgen.
Honden vechten regelmatig ondereen om het meesterschap, om de dominantie om het recht op voortplanting.
Kippen vechten voor de pikorde.
Planten gaan hun bladeren breed uitspreiden op de grond om andere planten te beletten het licht te zien.
Alles en iedereen lijkt wel voortdurend te vechten, om te domineren, om te overleven, om het recht zich voort te planten, voor voedsel, voor macht...
Vrede op aarde...
Welke aarde ?
djudedju
tot de volgende ?
vrijdag, december 04, 2015
papier ? papier !!!
Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik vraag het je toch maar... Herinner je je nog dat men ons een papierloze toekomst voorspelde ? Met de opkomst van de computer zou het papier verdwijnen, zouden bomen weer de tijd krijgen uit te groeien tot reuzen... De computer zou ons toelaten te gaan leven in een wereld zonder papier.
Brieven, boeken, papers zouden allemaal tot het verleden gaan behoren...
We weten ondertussen allemaal dat er nog nooit zoveel papier is vuilgemaakt en volgeschreven dan sinds de opkomst van de computer in het leven.
En het is heus niet alleen op de burelen dat die toename merkbaar is ! Misschien is het zelfs nog meer merkbaar in de modale huiskamer dan op het bureel! In haast ieder huis vind je wel een computer met daarbij een printer, veelal van een type die ook kopieën kan maken en foto's kan afdrukken. In kleur.
"Opa," vraagt kleindochter lief "Wil je eens die brieven af printen van op deze stick?" ... Je krijgt dan een stick waarop massa's dingen staan... "Wat moet ik printen?" " Mijn stageverslagen, opa..." "'t Zijn er maar drie"... Ze zegt er niet bij dat ieder verslag ettelijke pagina's omvat... Ju! opa, hop hop, vooruit !
Papier... Laatst heb ik er weer een pak of drie meegebracht van Auchan, ze stonden in grote aanbieding... Papier... Als er één ding verminderd is, dank zij de computer, dan zijn het de brieven. We sturen nog maar heel zelden een brief, een mailtje is veel makkelijker. Maar buiten dat hebben we wel tien keer meer papier nodig dan vroeger.
Maar er komt een oplossing !
Epson heeft een machine gemaakt die papier recycleert ! Straks heb je dus niet alleen meer een kopieermachine staan, neen daarnaast (of daaronder ?) zal er een recyclagetoestel staan, om meteen van je oude papier nieuw papier te maken !
Nee, het is niet iets wat je papier weer proper maakt, het maakt echt weer nieuw papier van je oude papierafvalberg ! Je kunt zelfs opgeven van welke dikte je de nieuwe vellen wilt hebben, of van welk formaat (A4 of visitekaartjes-formaat?)...
Wat het toestel zal kosten heb ik niet kunnen ontdekken in het artikel, maar het zou ter onzer beschikking komen vanaf 2016... Werp dus je papier niet meer weg, je kunt het recupereren. Straks, aan een nog onbekende kostprijs. Maar duur kan en mag het niet zijn, anders is het veel beterkoop om nieuw papier aan te kopen.
Wat er ook niet bijstaat, is de impact op het leefmilieu... Misschien hebben we straks allemaal massa's nieuw maagdelijk wit papier met massa's, gestockeerd in een bureel waar het niet is uit te houden van de stank. Of zitten we hele dagen in een walm van huppeldepupethyleen, waarvan men u na enkele jaren meldt dat het kankerverwekkend is...
Weet je wat? Ik wacht nog wat af... Ik heb toch nog enkele pakken liggen van in de aanbieding bij Auchan..
djudedju
tot de volgende ?
ps: Het is werkelijk zo, ik heb het artikel echt gelezen, en het ziet er dus naar uit dat we straks echt zo'n machine kunnen hebben !
Brieven, boeken, papers zouden allemaal tot het verleden gaan behoren...
We weten ondertussen allemaal dat er nog nooit zoveel papier is vuilgemaakt en volgeschreven dan sinds de opkomst van de computer in het leven.
En het is heus niet alleen op de burelen dat die toename merkbaar is ! Misschien is het zelfs nog meer merkbaar in de modale huiskamer dan op het bureel! In haast ieder huis vind je wel een computer met daarbij een printer, veelal van een type die ook kopieën kan maken en foto's kan afdrukken. In kleur.
"Opa," vraagt kleindochter lief "Wil je eens die brieven af printen van op deze stick?" ... Je krijgt dan een stick waarop massa's dingen staan... "Wat moet ik printen?" " Mijn stageverslagen, opa..." "'t Zijn er maar drie"... Ze zegt er niet bij dat ieder verslag ettelijke pagina's omvat... Ju! opa, hop hop, vooruit !
Papier... Laatst heb ik er weer een pak of drie meegebracht van Auchan, ze stonden in grote aanbieding... Papier... Als er één ding verminderd is, dank zij de computer, dan zijn het de brieven. We sturen nog maar heel zelden een brief, een mailtje is veel makkelijker. Maar buiten dat hebben we wel tien keer meer papier nodig dan vroeger.
Maar er komt een oplossing !
Epson heeft een machine gemaakt die papier recycleert ! Straks heb je dus niet alleen meer een kopieermachine staan, neen daarnaast (of daaronder ?) zal er een recyclagetoestel staan, om meteen van je oude papier nieuw papier te maken !
Nee, het is niet iets wat je papier weer proper maakt, het maakt echt weer nieuw papier van je oude papierafvalberg ! Je kunt zelfs opgeven van welke dikte je de nieuwe vellen wilt hebben, of van welk formaat (A4 of visitekaartjes-formaat?)...
Wat het toestel zal kosten heb ik niet kunnen ontdekken in het artikel, maar het zou ter onzer beschikking komen vanaf 2016... Werp dus je papier niet meer weg, je kunt het recupereren. Straks, aan een nog onbekende kostprijs. Maar duur kan en mag het niet zijn, anders is het veel beterkoop om nieuw papier aan te kopen.
Wat er ook niet bijstaat, is de impact op het leefmilieu... Misschien hebben we straks allemaal massa's nieuw maagdelijk wit papier met massa's, gestockeerd in een bureel waar het niet is uit te houden van de stank. Of zitten we hele dagen in een walm van huppeldepupethyleen, waarvan men u na enkele jaren meldt dat het kankerverwekkend is...
Weet je wat? Ik wacht nog wat af... Ik heb toch nog enkele pakken liggen van in de aanbieding bij Auchan..
djudedju
tot de volgende ?
ps: Het is werkelijk zo, ik heb het artikel echt gelezen, en het ziet er dus naar uit dat we straks echt zo'n machine kunnen hebben !
donderdag, december 03, 2015
Nieuwjaarsbrief
Bij het woord klimaat kun je aan verscheidene dingen denken... Aan het weer, aan de sfeer, aan de politiek en ga zo nog maar een eindje door.
Maar als vandaag het woord klimaat valt, dan hebben we het over het klimaatakkoord...Waar we als Belgen weer eens ons zelf tonen als de mislukkeling van de wereld.
Nog tijdens het voortdurende geklungel van de regering, sluit de minister bevoegd voor het milieu, een akkoord om de kerncentrales met barsten in, toch nog maar wat langer open te houden, met alle risico's van dien.
Ik heb de petitie getekend om alsnog te proberen dat tegen te houden, want veilig is de situatie helemaal niet. Zoals het er nu uitziet, hebben we helemaal geen terroristjes nodig om hier doden te doen vallen, we doen het meteen groots, we zorgen voor een kernramp...
Ik weet wel, zeker is de ramp niet (gelukkig maar), maar talrijke studies wijzen uit dat de situatie echt wel risicovol is. Scheuren van 18 cm zijn zeker niet zonder gevaar, daar hoef je echt geen kenner voor te zijn.
Maar ik wil uw dag niet vergallen met negatieve berichten... Laat ons proberen om eens alle zorgen en alle besognes aan de kant te zwieren, en eens positief naar de toekomst te kijken ! Het is er "de moment" voor, straks mogen we weer onze Nieuwjaarsbrief gaan voorlezen... Hoog tijd dus dat we ons gaan bezinnen over de inhoud van de brief.
Aan wie gaan we die brief richten, Lieve Ouders, Lieve Peter of Lieve Meter gaat voor mij al lang niet meer, dus wil ik mijn Nieuwjaarsbrief eens richten aan jullie, lezers en lezeressen...
Beste NN,
Op deze eerste dag van het nieuwe jaar wil ik beginnen met u een goed, vredig, en vooral gezond jaar toe te wensen. Ik wens u de spoedige val van de regering, want die bende klungelaars moeten we hoognodig kwijt. Ik wens u goede verkiezingen, waarbij u gezond verstand gebruikt, en u niet laat meeslepen door slogans en populistische kreten. Ik wens dat u eindelijk eens beseft dat al wie al verkozen was, al bewezen heeft dat hij of zij ronduit onbekwaam is, en dat u dus voor totaal nieuwe mensen stemt, in de hoop dat dit dan wel iets betere zouden zijn. Ik wens jullie toe dat ze eindelijk de coöptatie afschaffen, zodat alleen de werkelijk verkozenen zetelen. (En wij dus op zijn minst een schijn van democratie zouden halen)
Ik wens u werk (maar niet TE veel), een goed inkomen zodat u kunt leven zonder u echte financiële zorgen te maken. (Ik wens u dus ook niet TE veel geld, opdat dit je ook niet wakker zou houden).
Ik wens u vreugde en voorspoed voor uw kinderen en kleinkinderen, en ik wens u veel liefde en Liefde. Waarbij ik enerzijds duid op uw gezinssituatie (echteno(o)t(e) en kinderen) en gans uw familie, maar ook liefde voor al uw evenmensen, een gave die we wellicht in de komende jaren meer dan ooit zullen moeten oefenen.
Ik wens u toe dat u alle mensen over de zelfde kam scheert, zonder onderscheid. Dat u eerbied hebt voor ieders overtuiging, dat u mens bent met de mensen.
Ik wens u veel vergevingsgezindheid, want dat hebben we steeds vaker nodig in deze wereld.
Ik wens dat u met zijn allen bewuster gaat leven, niet de wagen neemt als het niet nodig is, vermijdt om zaken te kopen met plastic-verpakkingen, geen vuilnis in de natuur werpt, bewust kleren koopt die niet gemaakt werden door onderbetaalde mensen, geen energie verbruikt die niet nodig is, de tv eens uitzet om samen met het gezin te zijn, meer let op suikers en vetten; meer...
Ach, het wordt weer zo'n grote waslijst dat het haast onmogelijk is waar te maken... voor u en voor mij, want ik schrijf deze brief eigenlijk ook voor mezelf...
Weet je wat, laat ik herbeginnen:
Ik wens u een jaar zonder pijn, zonder pijn te doen aan jezelf en de anderen.
(dan zit die liefde, de regering, de suiker en de plastic er allemaal in één klap in vervat !!!)
Tot de volgende ?
Maar als vandaag het woord klimaat valt, dan hebben we het over het klimaatakkoord...Waar we als Belgen weer eens ons zelf tonen als de mislukkeling van de wereld.
Nog tijdens het voortdurende geklungel van de regering, sluit de minister bevoegd voor het milieu, een akkoord om de kerncentrales met barsten in, toch nog maar wat langer open te houden, met alle risico's van dien.
Ik heb de petitie getekend om alsnog te proberen dat tegen te houden, want veilig is de situatie helemaal niet. Zoals het er nu uitziet, hebben we helemaal geen terroristjes nodig om hier doden te doen vallen, we doen het meteen groots, we zorgen voor een kernramp...
Ik weet wel, zeker is de ramp niet (gelukkig maar), maar talrijke studies wijzen uit dat de situatie echt wel risicovol is. Scheuren van 18 cm zijn zeker niet zonder gevaar, daar hoef je echt geen kenner voor te zijn.
Maar ik wil uw dag niet vergallen met negatieve berichten... Laat ons proberen om eens alle zorgen en alle besognes aan de kant te zwieren, en eens positief naar de toekomst te kijken ! Het is er "de moment" voor, straks mogen we weer onze Nieuwjaarsbrief gaan voorlezen... Hoog tijd dus dat we ons gaan bezinnen over de inhoud van de brief.
Aan wie gaan we die brief richten, Lieve Ouders, Lieve Peter of Lieve Meter gaat voor mij al lang niet meer, dus wil ik mijn Nieuwjaarsbrief eens richten aan jullie, lezers en lezeressen...
Beste NN,
Op deze eerste dag van het nieuwe jaar wil ik beginnen met u een goed, vredig, en vooral gezond jaar toe te wensen. Ik wens u de spoedige val van de regering, want die bende klungelaars moeten we hoognodig kwijt. Ik wens u goede verkiezingen, waarbij u gezond verstand gebruikt, en u niet laat meeslepen door slogans en populistische kreten. Ik wens dat u eindelijk eens beseft dat al wie al verkozen was, al bewezen heeft dat hij of zij ronduit onbekwaam is, en dat u dus voor totaal nieuwe mensen stemt, in de hoop dat dit dan wel iets betere zouden zijn. Ik wens jullie toe dat ze eindelijk de coöptatie afschaffen, zodat alleen de werkelijk verkozenen zetelen. (En wij dus op zijn minst een schijn van democratie zouden halen)
Ik wens u werk (maar niet TE veel), een goed inkomen zodat u kunt leven zonder u echte financiële zorgen te maken. (Ik wens u dus ook niet TE veel geld, opdat dit je ook niet wakker zou houden).
Ik wens u vreugde en voorspoed voor uw kinderen en kleinkinderen, en ik wens u veel liefde en Liefde. Waarbij ik enerzijds duid op uw gezinssituatie (echteno(o)t(e) en kinderen) en gans uw familie, maar ook liefde voor al uw evenmensen, een gave die we wellicht in de komende jaren meer dan ooit zullen moeten oefenen.
Ik wens u toe dat u alle mensen over de zelfde kam scheert, zonder onderscheid. Dat u eerbied hebt voor ieders overtuiging, dat u mens bent met de mensen.
Ik wens u veel vergevingsgezindheid, want dat hebben we steeds vaker nodig in deze wereld.
Ik wens dat u met zijn allen bewuster gaat leven, niet de wagen neemt als het niet nodig is, vermijdt om zaken te kopen met plastic-verpakkingen, geen vuilnis in de natuur werpt, bewust kleren koopt die niet gemaakt werden door onderbetaalde mensen, geen energie verbruikt die niet nodig is, de tv eens uitzet om samen met het gezin te zijn, meer let op suikers en vetten; meer...
Ach, het wordt weer zo'n grote waslijst dat het haast onmogelijk is waar te maken... voor u en voor mij, want ik schrijf deze brief eigenlijk ook voor mezelf...
Weet je wat, laat ik herbeginnen:
Ik wens u een jaar zonder pijn, zonder pijn te doen aan jezelf en de anderen.
(dan zit die liefde, de regering, de suiker en de plastic er allemaal in één klap in vervat !!!)
Tot de volgende ?
woensdag, december 02, 2015
djudedju
Vanmorgen ben ik wat vroeger opgestaan, alleen voor u, beminde lezer ! Ja, want straks komt Luc hier om samen te werken aan een slide-show, zonder dat we beschikken over de (altijd) dure programma's onder de kap van Windows. Gelukkig zijn er verschillende mogelijkheden binnen de groep "gratis", die zowat dezelfde mogelijkheden hebben, en evengoed zijn.
Wellicht komt Luc naar hier, omdat hij weet dat ik in al die gratis dingen nogal thuis ben.
Nu moet ik zeggen dat ik zelf nog nooit een slideshow met foto's en dergelijke heb gemaakt, maar ik weet wel waar ik het allemaal kan vinden, zelfs op meerdere plaatsen, waarvan er zeker enkele zijn die Luc straks ook zonder problemen kan installeren op zijn Windows-computer.
Maar ik weet dus dat we nog wat gaan moeten zoeken en tasten om alles op zijn plaats en de juiste manier te monteren... Dus moest ik wel heel vroeg opstaan om jou niet zonder blog te zetten, en te voldoen aan mijn verslaving ...
Zaterdag kruip ik weer eens in de huid van een Turk... Hopelijk wordt ik onderweg van mijn huis naar de turnzaal van onze plaatselijke school, niet tegengehouden door alerte politieagenten... Zoals ze gisteren deden in Brussel, en een volmaakt onschuldige mens tegen de combi drukten, armen wijdopen gesperd alsof men hem zou kruisigen, zijn zakken geleegd, zijn GSM open gemaakt en onderzocht... hij leek op een gezochte????
Zaterdag ben ik dus Turk, met een lange baard en een soort kleed (een soort djellaba?) aan... Geef toe, in politie-ogen het toppunt van verdacht zijn...
Alleen, ik ben gewoon wat ik ieder jaar weer rond deze periode van het jaar ben, een personificatie van de goedheilige man, Sinterklaas... Tegenwoordig een risicovolle job.
Heb je er al eens op gelet dat de mijter van tegenwoordig veel minder Christelijk is dan vroeger ? Je moet er eens op letten ! Vroeger was een mijter van een bisschop of kardinaal versierd met een kruisteken, nu niet meer... Oh ja, denk je, dat is zo bij Sinterklaas, die steeds minder te maken heeft met geloven... Neenee ! Kijk maar eens naar de stoet kardinalen in het Vaticaan, ik zag er maar eentje meer met een kruis op zijn mijter, al de anderen hadden gewoon een op zijn kop staande T op de mijter. Ik denk dat je eerder bij de Sinterklazen nog een kruisteken vindt dan bij de kardinalen. Een teken des tijds ?
Nu ja, geloof heeft weinig uitstaans met uiterlijkheden. Veel belangrijker is het dat men werkelijk poogt te zijn dan te tonen... In onze geseculariseerde wereld is het steeds meer uit den boze om uiterlijk te tonen dat men gelovig is. Alle kruisbeelden moesten uit de publieke ruimte verdwijnen, maar men discussieert wel over het al dan niet dragen van een hoofddoek.
Ik snap het niet.
Als ik niet gelovig ben, dan doet dat kruis of die hoofddoek of een ander teken mij niets. Het stoort me ook niet, want ik geloof er niet in, en het interesseert me dus niet. Het is hoogstens een versiering of een modeverschijnsel... Maar nee, in onze wereld zijn de niet-gelovigen veeleer anti-gelovigen (dat lijkt me sterk op een religie op zich), en dus ageren ze tegen alles wat ook maar iets zou kunnen te maken hebben met geloof. Gek.
Ik vind het eigenlijk allemaal heel eenvoudig: in ieder geloof en evengoed bij de niet-gelovigen in de moraal, is er één gebod dat je telkens en overal terugvindt: bemin je evenmens zoals jezelf. De woordkeuze kan wat anders zijn, maar de inhoud is altijd en overal dezelfde. Dat is knap moeilijk ! Met of zonder geloof. Wie gelovig is maakt het nog wat moeilijker door die liefde dan ook nog eens te richten op God, de Schepper, een onzichtbaar iets. Maar in deze blog, die ik poog neutraal te houden, stel ik dus dat we allemaal zeker één gebod gemeen hebben: bemin je evenmens !
Of hij of zij dan een kruis hangen heeft, of een hoofddoek draagt, of een of ander uiterlijk teken van een religie, of gewoonweg geen uiterlijke kenmerken draagt, het zijn allemaal evenmensen, mensen zoals u en ik.
Wie niet op die manier kan redeneren, wie zijn evenmens gaat onderverdelen in goede en slechte, in bleke en donkere, in gelovige of ketter of ongelovige, die is fundamenteel verkeerd bezig. We zijn mensen, en er is er maar één soort van.
Mensen die zich boven evenmensen plaatsen, of hen haten of hen vervloeken of kwaad doen, zijn dus verkeerd bezig. Er is maar één soort mensen en ze zijn allemaal gelijkwaardig. Ook als ze arm zijn of werkloos of een minder job hebben (Wat is een mindere job??? Kun jij je onze wereld indenken zonder de man van de vuilkar ???)... Wie zich aanmeet boven de anderen te staan is verkeerd bezig, wie zich aanmeet een ander bevelen te kunnen geven is verkeerd bezig... We zijn gelijken, en ook op het werk zou men uiteindelijk moeten komen tot een zinnige verdeling van het werk op basis van bekwaamheden en mogelijkheden, zonder daar meer- of minderwaarde aan te hechten.
Maar we moeten zo nodig naast religie ook nog een ander, nog hogere God te stellen: Geld en Macht.
djudedju !
Waar is het mensDOM mee bezig ???
tot de volgende ?
Wellicht komt Luc naar hier, omdat hij weet dat ik in al die gratis dingen nogal thuis ben.
Nu moet ik zeggen dat ik zelf nog nooit een slideshow met foto's en dergelijke heb gemaakt, maar ik weet wel waar ik het allemaal kan vinden, zelfs op meerdere plaatsen, waarvan er zeker enkele zijn die Luc straks ook zonder problemen kan installeren op zijn Windows-computer.
Maar ik weet dus dat we nog wat gaan moeten zoeken en tasten om alles op zijn plaats en de juiste manier te monteren... Dus moest ik wel heel vroeg opstaan om jou niet zonder blog te zetten, en te voldoen aan mijn verslaving ...
Zaterdag kruip ik weer eens in de huid van een Turk... Hopelijk wordt ik onderweg van mijn huis naar de turnzaal van onze plaatselijke school, niet tegengehouden door alerte politieagenten... Zoals ze gisteren deden in Brussel, en een volmaakt onschuldige mens tegen de combi drukten, armen wijdopen gesperd alsof men hem zou kruisigen, zijn zakken geleegd, zijn GSM open gemaakt en onderzocht... hij leek op een gezochte????
Zaterdag ben ik dus Turk, met een lange baard en een soort kleed (een soort djellaba?) aan... Geef toe, in politie-ogen het toppunt van verdacht zijn...
Alleen, ik ben gewoon wat ik ieder jaar weer rond deze periode van het jaar ben, een personificatie van de goedheilige man, Sinterklaas... Tegenwoordig een risicovolle job.
Heb je er al eens op gelet dat de mijter van tegenwoordig veel minder Christelijk is dan vroeger ? Je moet er eens op letten ! Vroeger was een mijter van een bisschop of kardinaal versierd met een kruisteken, nu niet meer... Oh ja, denk je, dat is zo bij Sinterklaas, die steeds minder te maken heeft met geloven... Neenee ! Kijk maar eens naar de stoet kardinalen in het Vaticaan, ik zag er maar eentje meer met een kruis op zijn mijter, al de anderen hadden gewoon een op zijn kop staande T op de mijter. Ik denk dat je eerder bij de Sinterklazen nog een kruisteken vindt dan bij de kardinalen. Een teken des tijds ?
Nu ja, geloof heeft weinig uitstaans met uiterlijkheden. Veel belangrijker is het dat men werkelijk poogt te zijn dan te tonen... In onze geseculariseerde wereld is het steeds meer uit den boze om uiterlijk te tonen dat men gelovig is. Alle kruisbeelden moesten uit de publieke ruimte verdwijnen, maar men discussieert wel over het al dan niet dragen van een hoofddoek.
Ik snap het niet.
Als ik niet gelovig ben, dan doet dat kruis of die hoofddoek of een ander teken mij niets. Het stoort me ook niet, want ik geloof er niet in, en het interesseert me dus niet. Het is hoogstens een versiering of een modeverschijnsel... Maar nee, in onze wereld zijn de niet-gelovigen veeleer anti-gelovigen (dat lijkt me sterk op een religie op zich), en dus ageren ze tegen alles wat ook maar iets zou kunnen te maken hebben met geloof. Gek.
Ik vind het eigenlijk allemaal heel eenvoudig: in ieder geloof en evengoed bij de niet-gelovigen in de moraal, is er één gebod dat je telkens en overal terugvindt: bemin je evenmens zoals jezelf. De woordkeuze kan wat anders zijn, maar de inhoud is altijd en overal dezelfde. Dat is knap moeilijk ! Met of zonder geloof. Wie gelovig is maakt het nog wat moeilijker door die liefde dan ook nog eens te richten op God, de Schepper, een onzichtbaar iets. Maar in deze blog, die ik poog neutraal te houden, stel ik dus dat we allemaal zeker één gebod gemeen hebben: bemin je evenmens !
Of hij of zij dan een kruis hangen heeft, of een hoofddoek draagt, of een of ander uiterlijk teken van een religie, of gewoonweg geen uiterlijke kenmerken draagt, het zijn allemaal evenmensen, mensen zoals u en ik.
Wie niet op die manier kan redeneren, wie zijn evenmens gaat onderverdelen in goede en slechte, in bleke en donkere, in gelovige of ketter of ongelovige, die is fundamenteel verkeerd bezig. We zijn mensen, en er is er maar één soort van.
Mensen die zich boven evenmensen plaatsen, of hen haten of hen vervloeken of kwaad doen, zijn dus verkeerd bezig. Er is maar één soort mensen en ze zijn allemaal gelijkwaardig. Ook als ze arm zijn of werkloos of een minder job hebben (Wat is een mindere job??? Kun jij je onze wereld indenken zonder de man van de vuilkar ???)... Wie zich aanmeet boven de anderen te staan is verkeerd bezig, wie zich aanmeet een ander bevelen te kunnen geven is verkeerd bezig... We zijn gelijken, en ook op het werk zou men uiteindelijk moeten komen tot een zinnige verdeling van het werk op basis van bekwaamheden en mogelijkheden, zonder daar meer- of minderwaarde aan te hechten.
Maar we moeten zo nodig naast religie ook nog een ander, nog hogere God te stellen: Geld en Macht.
djudedju !
Waar is het mensDOM mee bezig ???
tot de volgende ?
dinsdag, december 01, 2015
Orchideeën
Gisteren ben ik met 5 vrouwen op pad geweest... Om je gerust te stellen: de mijne was er ook bij.
We zijn op verkenning gegaan bij een Orchideeënkweker: Coupé in Melle.
Een behoorlijk groot serre-complex, vol met orchideeën.
De man kweekt hoofdzakelijk Phalaenopsis, ofte in het Nederlands: de vlinderorchidee...
(Tot mijn vreugde kweekt hij ook Venusschoentjes,
mijn lievelingsorchidee !)
Wij reden met twee auto's, elk op eigen houtje. Anny en ik waren er de eersten en moesten maar een paar minuutjes wachten op de rest.
Dan zijn we samen naar binnen gegaan, en mochten eens vrij ronddwalen in de serres. Ik zag er een prachtig wijnrood venusschoentje, maar dat was een nieuwe kruising, en dus niet te koop... Jammer !
We bewonderden de prachtige bloemen, zowel qua grootte als qua kleur.
Nadien kwamen we terug samen in de winkel, en natuurlijk gingen we niet zonder orchideeën naar huis ! Toen ik verzocht om een paar mooie orchideeën, haalde de dame van de winkel er de kweker zelf bij.
We babbelden wat, en hij kende Kurt Vandenbroucke, (een oompjeszegger die ook orchideeën kweekt) van op de veiling. Hij had er weliswaar geen contact mee, maar wist te vertellen dat het regelmatig een oudere heer was die er de leveringen deed op de veiling... Dat is dan mijn schoonbroer, die wel eens wat helpt in het bedrijf van zijn zoon. Hij zei dat Kurt nog een "jonge gast" was... Nu ja, hij is toch ook al de veertig gepasseerd, dacht ik bij mezelf, denkend en vergelijkend met de leeftijd van mijn kinderen.
We worden oud...
Ik herinner me een collega die echt in een dipje zat, toen hij 40 jaar oud werd. Hij voelde zich plots zo oud... Mijn kinderen zijn al boven die magische veertig, en zelfs ik voel me niet oud. Mocht ik niet sukkelen met mijn rug, dan zou ik me nog drie-maal-zeven voelen. Maar het lijf wil niet meer mee.
Na het bezoek zijn we samen nog een kop koffie gaan drinken... en wat nakaarten. Dat we de orchideeën gaan bezoeken als uitstap van Ziekenzorg staat nu wel vast. We zijn nog niet helemaal rond over wat we na dit bezoek zullen doen. We gaan wel naar Oostakker, maar gaan we nu pannenkoeken of boterhammen eten? We komen er wel uit, ik gok op pannenkoeken, daar leek nu al een meerderheid over te ontstaan. Mij is het allemaal goed, ik heb niet echt een voorkeur.
We moeten in ieder geval tijdig zorgen dat we voldoende rolwagens vastleggen voor de mensen die slecht te been zijn, en zorgen dat het weer een liftbus is.
... en zo zijn we altijd maar bezig... Ik denk dat één van de manieren is om goed te leven. Stil zitten kan niet gezond zijn. Je moet bezig zijn, binnen de perken van je mogelijkheden. Je mag en kunt jezelf best wel eens wat pijn doen, dat kan geen kwaad, in tegendeel, als je het niet overdrijft, is dat nuttig om je mogelijkheden te behouden, misschien zelfs een klein beetje uit te breiden. Stilzitten daarentegen is je capaciteiten laten weg smelten. Natuurlijk oppassen dat je niet overdrijft, en in het begin is dat wel wat zoeken en tasten om te weten hoe ver je kunt en moogt gaan, om alleen maar pijn te hebben op het moment van je bezigheid, en niet te komen tot een ontsteking of tot wat ik noem "vast zitten", waarbij de pijn dagen blijft hangen op een veel te hoog niveau.
We hebben nu beiden pijn, reageren beiden op een andere manier op dingen, en moeten nu niet alleen onszelf aftasten op onze mogelijkheden, maar ook elkaar, om samen zoveel mogelijk te kunnen doen, en mekaar bij te staan. Het leven blijft spannend !
tot de volgende ?
We zijn op verkenning gegaan bij een Orchideeënkweker: Coupé in Melle.
Een behoorlijk groot serre-complex, vol met orchideeën.
De man kweekt hoofdzakelijk Phalaenopsis, ofte in het Nederlands: de vlinderorchidee...
(Tot mijn vreugde kweekt hij ook Venusschoentjes,
Wij reden met twee auto's, elk op eigen houtje. Anny en ik waren er de eersten en moesten maar een paar minuutjes wachten op de rest.
Dan zijn we samen naar binnen gegaan, en mochten eens vrij ronddwalen in de serres. Ik zag er een prachtig wijnrood venusschoentje, maar dat was een nieuwe kruising, en dus niet te koop... Jammer !
We bewonderden de prachtige bloemen, zowel qua grootte als qua kleur.
Nadien kwamen we terug samen in de winkel, en natuurlijk gingen we niet zonder orchideeën naar huis ! Toen ik verzocht om een paar mooie orchideeën, haalde de dame van de winkel er de kweker zelf bij.
We babbelden wat, en hij kende Kurt Vandenbroucke, (een oompjeszegger die ook orchideeën kweekt) van op de veiling. Hij had er weliswaar geen contact mee, maar wist te vertellen dat het regelmatig een oudere heer was die er de leveringen deed op de veiling... Dat is dan mijn schoonbroer, die wel eens wat helpt in het bedrijf van zijn zoon. Hij zei dat Kurt nog een "jonge gast" was... Nu ja, hij is toch ook al de veertig gepasseerd, dacht ik bij mezelf, denkend en vergelijkend met de leeftijd van mijn kinderen.
We worden oud...
Ik herinner me een collega die echt in een dipje zat, toen hij 40 jaar oud werd. Hij voelde zich plots zo oud... Mijn kinderen zijn al boven die magische veertig, en zelfs ik voel me niet oud. Mocht ik niet sukkelen met mijn rug, dan zou ik me nog drie-maal-zeven voelen. Maar het lijf wil niet meer mee.
Na het bezoek zijn we samen nog een kop koffie gaan drinken... en wat nakaarten. Dat we de orchideeën gaan bezoeken als uitstap van Ziekenzorg staat nu wel vast. We zijn nog niet helemaal rond over wat we na dit bezoek zullen doen. We gaan wel naar Oostakker, maar gaan we nu pannenkoeken of boterhammen eten? We komen er wel uit, ik gok op pannenkoeken, daar leek nu al een meerderheid over te ontstaan. Mij is het allemaal goed, ik heb niet echt een voorkeur.
We moeten in ieder geval tijdig zorgen dat we voldoende rolwagens vastleggen voor de mensen die slecht te been zijn, en zorgen dat het weer een liftbus is.
... en zo zijn we altijd maar bezig... Ik denk dat één van de manieren is om goed te leven. Stil zitten kan niet gezond zijn. Je moet bezig zijn, binnen de perken van je mogelijkheden. Je mag en kunt jezelf best wel eens wat pijn doen, dat kan geen kwaad, in tegendeel, als je het niet overdrijft, is dat nuttig om je mogelijkheden te behouden, misschien zelfs een klein beetje uit te breiden. Stilzitten daarentegen is je capaciteiten laten weg smelten. Natuurlijk oppassen dat je niet overdrijft, en in het begin is dat wel wat zoeken en tasten om te weten hoe ver je kunt en moogt gaan, om alleen maar pijn te hebben op het moment van je bezigheid, en niet te komen tot een ontsteking of tot wat ik noem "vast zitten", waarbij de pijn dagen blijft hangen op een veel te hoog niveau.
We hebben nu beiden pijn, reageren beiden op een andere manier op dingen, en moeten nu niet alleen onszelf aftasten op onze mogelijkheden, maar ook elkaar, om samen zoveel mogelijk te kunnen doen, en mekaar bij te staan. Het leven blijft spannend !
tot de volgende ?
maandag, november 30, 2015
de zes donkere weken
Ik weet niet hoe het komt, maar mijn jaarlijkse dipje door het donkere weer blijft lang uit. Ik denk dat ik gewoon geen tijd heb om buiten te kijken. Om de twee dagen naar de kine met Anny, twee keer per dag mijn oefeningen doen voor mijn voet, iedere dag mijn turnoefeningen, het boekhouden voor Ziekenzorg (Dat is mijn persoonlijke hel ! Ik hou niet van cijfers !) en nog zoveel meer.
De afgelopen week heb ik echt niet veel gedaan aan hobby of knutselen... Het komt er gewoon niet van. Ik heb meer pijn dan anders, die voet ambeteert me, ik probeer Anny wat bij te staan...
Dus heb ik geen tijd om buiten te kijken, om te zien dat het nu nog donker is.
Dus ook geen tijd voor mijn dipje.
Bovendien vind ik het politieke klimaat zowel nationaal als internationaal al donker genoeg. En om het eens niet over IS te hebben, denk ik nu vooral over het klimaat... Wij zijn wellicht het enige land op heel de wereld die de luxe heeft van vier (4) ministers van het klimaat... En we zijn er net daardoor niet in geslaagd om voor ons eigen, piepkleine landje een akkoord af te sluiten. djudedju ....
Ik ben pessimistisch gestemd over het behalen van een globaal klimaatakkoord... Men zal weer vastgepind zitten op nationale belangen, op macht, op economie, op winst... en men verhaspeld daarvoor een ganse planeet. Dat van die dertig zilverlingen blijft het adagio van de wereld.
"Het zal mijn tijd wel duren" zal ook wel mee spelen om niets te doen. Maar zal het nog de tijd duren van je kinderen? ....mmmh ....misschien, maar zeker niet meer van je kleinkinderen ! En wat meer is, je kunt het eigenlijk niet meer uitstellen, het is niet vijf voor twaalf, de eerste slagen van 12 zijn al gevallen ! Hoe langer je wacht om iets te doen, hoe minder kans je hebt op een behoud van wat er nu nog is, en als we de gevolgen wat willen terugschroeven, dan moeten we héél drastische maatregelen gaan nemen.
Kris Peeters (de uitvinder van het warm water) is een actie begonnen om te controleren of het juist is dat de fabrikanten de dingen die ze maken programmeren op stukgaan net na de garantieperiode... Natuurlijk is dit zo ! Je moet maar eens luisteren naar de mensen om je heen. Ik had het onlangs ook voor met mijn GPS, en u, waar heb jij weer zo'n gekke breuk vastgesteld, net na het verlopen van de garantieperiode???
Het is inderdaad hemeltergend dat men op die manier een economie kunstmatig hoog houdt, je moet maar eens denken aan alle energie die nodig is om telkens en telkens weer nieuwe machines te maken, grondstoffen te plunderen, hoogovens te stoken... Maar anderzijds zit er misschien een klein beetje voordeel in ook... We zien dat de moderne machines minder energie vreten...
Maar dat beetje voordeel weegt niet op tegen de energie die men stopt in de productie van telkens en telkens weer nieuwe machines die telkens en telkens weer net stukgaan na het verval van de garantieperiode...
Ik las ooit een artikel over een Frans bedrijf dat het eens over een andere boeg wilde gooien: ze maakten daar wasmachines om nooit meer stuk te gaan. Ze bieden de garantie dat het systeem zeer lang mee zal gaan, maar ook dat men altijd zal beschikken over vervangende onderdelen en dat aan een billijke prijs. Men zou dat beter ook doen voor auto's en dergelijke... Moet je echt een auto die 240 km/uur kan rijden? Je mag toch hooguit 120 per uur... Moet je echt weer een nieuw model, met iets andere koplampen en rondere vormen? Een auto moet je van hier naar naar kunnen brengen, op een manier dat je niet nat wordt van de regen en de afstand op een comfortabele manier kunt maken. Meer heb je niet nodig. Voor een vrachtwagen komen daar ook nog vereisten bij voor het vervoeren van diverse soorten goederen. Punt. Ik zit niet droger in een rode wagen dan in een witte.
Kortom, ik pleit voor een andere economie, een economie van duurzaamheid.
En men mag van mij rustig de lopende band weer afschaffen, en komen tot een systeem waarbij de mens nog echt iets maakt, en niet zijn leven vult met dagdagelijks de vier zelfde bouten in de zelfde wielen te draaien...
Geef de mens weer waardigheid.
Oh, we zullen inboeten aan rijkdom.
Welke rijkdom ? De rijkdom van verveling, van mensen die uitgesloten worden, de rijkdom van het doen van een job die je haat, de rijkdom van jaloersheid, de rijkdom van vergelijken met een ander, de rijkdom waarbij minder begaafden uitgesloten worden, de rijkdom waarbij ouderen in hokjes gestopt worden om niet tot last te zijn van hen die iedere dag moe en verbitterd van een saai en moordende job terug thuis komen??? Die rijkdom? Omwille van die auto en dan weer een ander, die tv met zo'n groot scherm, omwille van het regelmatig eens te kunnen uit gaan eten, de rijkdom van het kunnen verorberen van ongezond voedsel, van het slikken of snuiven van drugs om te ontsnappen aan de realiteit???
Of van die rijkdom waarbij wij andere werelddelen leegroven om hier onze status zo hoog te kunnen houden?
Van die rijkdom waarbij wij kleren kopen die gemaakt zijn in landen waar ze onderbetaald worden?
Nee, ik wil niet terugkeren naar de tijd van toen, maar laat ons eens de verworven kennis gebruiken voor een betere manier van leven, voor ons, voor onze kinderen, kleinkinderen, hun kinderen... en voor gans de wereld. Denk je echt dat IS veel succes zou hebben in een maatschappij waar iedereen geschoold is en beschikt over een zekere vorm van welvaart ? In een wereld waar ze niet moeten opkijken naar delen van de wereld waar ze meer eten op de vuilnisbelt gooien dan zij ooit zullen hebben???
Nee, laat ons eindelijk eens bouwen aan een logische, menselijke wereld.
maar wellicht is dat weer een ijdele droom van een veel te idealistische opa.
djudedju
tot de volgende ?
De afgelopen week heb ik echt niet veel gedaan aan hobby of knutselen... Het komt er gewoon niet van. Ik heb meer pijn dan anders, die voet ambeteert me, ik probeer Anny wat bij te staan...
Dus heb ik geen tijd om buiten te kijken, om te zien dat het nu nog donker is.
Dus ook geen tijd voor mijn dipje.
Bovendien vind ik het politieke klimaat zowel nationaal als internationaal al donker genoeg. En om het eens niet over IS te hebben, denk ik nu vooral over het klimaat... Wij zijn wellicht het enige land op heel de wereld die de luxe heeft van vier (4) ministers van het klimaat... En we zijn er net daardoor niet in geslaagd om voor ons eigen, piepkleine landje een akkoord af te sluiten. djudedju ....
Ik ben pessimistisch gestemd over het behalen van een globaal klimaatakkoord... Men zal weer vastgepind zitten op nationale belangen, op macht, op economie, op winst... en men verhaspeld daarvoor een ganse planeet. Dat van die dertig zilverlingen blijft het adagio van de wereld.
"Het zal mijn tijd wel duren" zal ook wel mee spelen om niets te doen. Maar zal het nog de tijd duren van je kinderen? ....mmmh ....misschien, maar zeker niet meer van je kleinkinderen ! En wat meer is, je kunt het eigenlijk niet meer uitstellen, het is niet vijf voor twaalf, de eerste slagen van 12 zijn al gevallen ! Hoe langer je wacht om iets te doen, hoe minder kans je hebt op een behoud van wat er nu nog is, en als we de gevolgen wat willen terugschroeven, dan moeten we héél drastische maatregelen gaan nemen.
Kris Peeters (de uitvinder van het warm water) is een actie begonnen om te controleren of het juist is dat de fabrikanten de dingen die ze maken programmeren op stukgaan net na de garantieperiode... Natuurlijk is dit zo ! Je moet maar eens luisteren naar de mensen om je heen. Ik had het onlangs ook voor met mijn GPS, en u, waar heb jij weer zo'n gekke breuk vastgesteld, net na het verlopen van de garantieperiode???
Het is inderdaad hemeltergend dat men op die manier een economie kunstmatig hoog houdt, je moet maar eens denken aan alle energie die nodig is om telkens en telkens weer nieuwe machines te maken, grondstoffen te plunderen, hoogovens te stoken... Maar anderzijds zit er misschien een klein beetje voordeel in ook... We zien dat de moderne machines minder energie vreten...
Maar dat beetje voordeel weegt niet op tegen de energie die men stopt in de productie van telkens en telkens weer nieuwe machines die telkens en telkens weer net stukgaan na het verval van de garantieperiode...
Ik las ooit een artikel over een Frans bedrijf dat het eens over een andere boeg wilde gooien: ze maakten daar wasmachines om nooit meer stuk te gaan. Ze bieden de garantie dat het systeem zeer lang mee zal gaan, maar ook dat men altijd zal beschikken over vervangende onderdelen en dat aan een billijke prijs. Men zou dat beter ook doen voor auto's en dergelijke... Moet je echt een auto die 240 km/uur kan rijden? Je mag toch hooguit 120 per uur... Moet je echt weer een nieuw model, met iets andere koplampen en rondere vormen? Een auto moet je van hier naar naar kunnen brengen, op een manier dat je niet nat wordt van de regen en de afstand op een comfortabele manier kunt maken. Meer heb je niet nodig. Voor een vrachtwagen komen daar ook nog vereisten bij voor het vervoeren van diverse soorten goederen. Punt. Ik zit niet droger in een rode wagen dan in een witte.
Kortom, ik pleit voor een andere economie, een economie van duurzaamheid.
En men mag van mij rustig de lopende band weer afschaffen, en komen tot een systeem waarbij de mens nog echt iets maakt, en niet zijn leven vult met dagdagelijks de vier zelfde bouten in de zelfde wielen te draaien...
Geef de mens weer waardigheid.
Oh, we zullen inboeten aan rijkdom.
Welke rijkdom ? De rijkdom van verveling, van mensen die uitgesloten worden, de rijkdom van het doen van een job die je haat, de rijkdom van jaloersheid, de rijkdom van vergelijken met een ander, de rijkdom waarbij minder begaafden uitgesloten worden, de rijkdom waarbij ouderen in hokjes gestopt worden om niet tot last te zijn van hen die iedere dag moe en verbitterd van een saai en moordende job terug thuis komen??? Die rijkdom? Omwille van die auto en dan weer een ander, die tv met zo'n groot scherm, omwille van het regelmatig eens te kunnen uit gaan eten, de rijkdom van het kunnen verorberen van ongezond voedsel, van het slikken of snuiven van drugs om te ontsnappen aan de realiteit???
Of van die rijkdom waarbij wij andere werelddelen leegroven om hier onze status zo hoog te kunnen houden?
Van die rijkdom waarbij wij kleren kopen die gemaakt zijn in landen waar ze onderbetaald worden?
Nee, ik wil niet terugkeren naar de tijd van toen, maar laat ons eens de verworven kennis gebruiken voor een betere manier van leven, voor ons, voor onze kinderen, kleinkinderen, hun kinderen... en voor gans de wereld. Denk je echt dat IS veel succes zou hebben in een maatschappij waar iedereen geschoold is en beschikt over een zekere vorm van welvaart ? In een wereld waar ze niet moeten opkijken naar delen van de wereld waar ze meer eten op de vuilnisbelt gooien dan zij ooit zullen hebben???
Nee, laat ons eindelijk eens bouwen aan een logische, menselijke wereld.
maar wellicht is dat weer een ijdele droom van een veel te idealistische opa.
djudedju
tot de volgende ?
zondag, november 29, 2015
Spesnoten
Na jaren zoeken heb ik eindelijk de hand kunnen leggen op een spesnoot !
Het is er maar eentje, en heel erg schitterend ziet het er niet uit, eerder een beetje verschrompeld en wat bruin, maar ja, zo zien wel meer soorten noten er uit. Men verzekerde mij dat de noot er uit ziet zoals hij er uit moet zien.
Nu heb ik de noot heel voorzichtig, in een opvallende verpakking in de diepvries gelegd, want de spesnoot moet eerst een vorstperiode doorstaan vooraleer hij kiemkrachtig wordt.
Precies vijf dagen aan min 18 hebben ze me gezegd, dat is de periode en de temperatuur die het meest kans biedt om een goed groeiende spesboom te kunnen kweken.
Na die vijf dagen moet ik de noot ijs en ijskoud in een isomodoos laten ontdooien. Die isomoverpakking moet er voor zorgen dat het ontdooien slechts heel langzaam gaat. Niets mag schokkend zijn voor de spes.
Na veertien dagen mag ik de verpakking openen, en mag ik de spesnoot planten, in een bloempot van minimum 18 cm diameter, liefst iets groter. De grond moet bestaan uit gewone potgrond (50%) en zand (25 %) en orchideeënmengsel (25%). Deze luchtige grond zou het ideaal zijn.
Je moet heel voorzichtig water geven, zodat de aarde vochtig is, maar niet nat, en zo dat er zeker geen vocht in het schaaltje blijft staan. Geef het om de twee dagen water, zodat er een redelijk constante vochtigheid is. Let op, gebruik regenwater, en laat dit eerst op kamertemperatuur komen, zodat er geen temperatuurschok ontstaat. Want spes is zeer gevoelig, zeker in de aanvangsperiode.
Zodra je de kiem ziet doorkomen, moet je nog één keer water geven, en dan de bloempot in een grote klaar doorzichtige plasticzak stoppen, je blaast de zak op, en sluit hem dan met een elastiekje af, zodat je een gesloten ruimte creëert. Ze de pot zo goed in het licht, en laat nu het plantje zijn gang gaan.
Eens spes boven de grond is, groeit hij tamelijk vlug, en zodra het tweede bladpaar er staat en volgroeid is, mag je de plasticzak openen, maar zorg er wel voor dat de zak als het ware recht blijft staan (gebruik eventueel een viertal stokjes), zodat het plantje niet onverhoeds tocht krijgt te verduren.
Nu moet je heel zorgvuldig te werk gaan om het plantje verder te laten groeien... Geef niet zo maar wat water, maar vernevel op temperatuur gebracht regenwater op de plant.
Controleer dagelijks de plant meerdere keren, want er is niets wat zo rap weggevreten wordt als spes !
Zodra de plant drie maand oud is, en minstens zeven paar bladeren heeft, en we geen nachtvorst meer hebben, mag de spes buiten geplant worden in volle grond. Maak een ruim plantgat, met de hierboven vermelde aarde, maak het goed nat, en plant het jonge boompje er zorgvuldig in. Zet vier stokjes langs het plantje, met wat draad rond, zodat het niet door een plotse wind kan gekraakt worden.
Ga het dagelijks bekijken, geef zo nodig water, en vergeet niet het iedere week op dezelfde dag mest te geven (20/20/20)...
Met wat geluk heb je op het einde van de zomer een boompje van zo'n meter hoog, met reeds enkele vertakkingen. De bladeren zijn stevig en donkergroen, en vallen niet af ! Vergeet dus niet te zorgen voor steun !
Oh ! U kent de Spes niet ?
Ik zou zeggen... neem een Latijns woordenboek, dan zult u zien dat ik het over de hoop heb... Een heel teer plantje, maar het kan, als je het goed verzorgt, als je het koestert, als je het niet laat overwoekeren, uitgroeien tot een stevige boom, die je beschutting biedt...
Ik wens het je toe ! Zeker in deze tijd.
tot de volgende ?
Het is er maar eentje, en heel erg schitterend ziet het er niet uit, eerder een beetje verschrompeld en wat bruin, maar ja, zo zien wel meer soorten noten er uit. Men verzekerde mij dat de noot er uit ziet zoals hij er uit moet zien.
Nu heb ik de noot heel voorzichtig, in een opvallende verpakking in de diepvries gelegd, want de spesnoot moet eerst een vorstperiode doorstaan vooraleer hij kiemkrachtig wordt.
Precies vijf dagen aan min 18 hebben ze me gezegd, dat is de periode en de temperatuur die het meest kans biedt om een goed groeiende spesboom te kunnen kweken.
Na die vijf dagen moet ik de noot ijs en ijskoud in een isomodoos laten ontdooien. Die isomoverpakking moet er voor zorgen dat het ontdooien slechts heel langzaam gaat. Niets mag schokkend zijn voor de spes.
Na veertien dagen mag ik de verpakking openen, en mag ik de spesnoot planten, in een bloempot van minimum 18 cm diameter, liefst iets groter. De grond moet bestaan uit gewone potgrond (50%) en zand (25 %) en orchideeënmengsel (25%). Deze luchtige grond zou het ideaal zijn.
Je moet heel voorzichtig water geven, zodat de aarde vochtig is, maar niet nat, en zo dat er zeker geen vocht in het schaaltje blijft staan. Geef het om de twee dagen water, zodat er een redelijk constante vochtigheid is. Let op, gebruik regenwater, en laat dit eerst op kamertemperatuur komen, zodat er geen temperatuurschok ontstaat. Want spes is zeer gevoelig, zeker in de aanvangsperiode.
Zodra je de kiem ziet doorkomen, moet je nog één keer water geven, en dan de bloempot in een grote klaar doorzichtige plasticzak stoppen, je blaast de zak op, en sluit hem dan met een elastiekje af, zodat je een gesloten ruimte creëert. Ze de pot zo goed in het licht, en laat nu het plantje zijn gang gaan.
Eens spes boven de grond is, groeit hij tamelijk vlug, en zodra het tweede bladpaar er staat en volgroeid is, mag je de plasticzak openen, maar zorg er wel voor dat de zak als het ware recht blijft staan (gebruik eventueel een viertal stokjes), zodat het plantje niet onverhoeds tocht krijgt te verduren.
Nu moet je heel zorgvuldig te werk gaan om het plantje verder te laten groeien... Geef niet zo maar wat water, maar vernevel op temperatuur gebracht regenwater op de plant.
Controleer dagelijks de plant meerdere keren, want er is niets wat zo rap weggevreten wordt als spes !
Zodra de plant drie maand oud is, en minstens zeven paar bladeren heeft, en we geen nachtvorst meer hebben, mag de spes buiten geplant worden in volle grond. Maak een ruim plantgat, met de hierboven vermelde aarde, maak het goed nat, en plant het jonge boompje er zorgvuldig in. Zet vier stokjes langs het plantje, met wat draad rond, zodat het niet door een plotse wind kan gekraakt worden.
Ga het dagelijks bekijken, geef zo nodig water, en vergeet niet het iedere week op dezelfde dag mest te geven (20/20/20)...
Met wat geluk heb je op het einde van de zomer een boompje van zo'n meter hoog, met reeds enkele vertakkingen. De bladeren zijn stevig en donkergroen, en vallen niet af ! Vergeet dus niet te zorgen voor steun !
Oh ! U kent de Spes niet ?
Ik zou zeggen... neem een Latijns woordenboek, dan zult u zien dat ik het over de hoop heb... Een heel teer plantje, maar het kan, als je het goed verzorgt, als je het koestert, als je het niet laat overwoekeren, uitgroeien tot een stevige boom, die je beschutting biedt...
tot de volgende ?
vrijdag, november 27, 2015
Vredesduif à l'orange
Je neemt de vredesduif, snijdt hem liefdevol de keel over, laat het diertje goed uit bloeden terwijl je het stevig vasthoudt bij de pootjes.
Je haalt het olijftakje uit zijn verstijfde bekje.
Je dompelt het beestje kortstondig onder in kokend water, teneinde het pluimen te vergemakkelijken.
Na het pluimen schroei je met een gasbrandertje de laatste stoppeltjes af.
Je snijdt het duifje open aan de buik, haalt er de ingewanden en interne lichaamsdelen uit.
Je houdt de lever en het hartje, de longen en de rest werp je weg.
Je spoelt de buikholte uit.
Je kruidt het diertje met peper en zout, en plaatst een takje rozemarijn in zijn bekje.
Je bakt het diertje goudbruin in een pan met olijfolie en boter.
Als het diertje mooi gekleurd is, zet je het voor drie uur in de oven, in een pot met deksel.
Smakelijk !
Alternatief:
Indien je per ongeluk een oude vredesduif hebt gevangen (Vredesduiven leven gewoonlijk maar héél kort), dan kun je van de oude duif een lekkere soep koken.
Soep van duiven is heel lekker.
Je kunt dan eventueel het duifje opeten, maar de ervaring heeft me geleerd dat er duiven zijn die na vier keer afkoken nog niet mals waren...
Vredesduif à la méthode pacifique:
Je laat de vrededuif vliegen in beschermd gebied zoals een natuurpark.
Je richt een leger van parkbewakers in om de vredesduif te bewaken.
De parkbewakers schieten vredesduifstropers onverbiddelijk af.
Recept voor het bereiden van een stroper:
Je neemt een stroper bij de benen...
Wist je dat duiven helemaal niet zo vredelievend zijn ? Ze kunnen heel gemeen onder elkaar vechten, letterlijk tot de dood. De duif is dus eigenlijk niet echt een goed voorbeeld van Vrede... Misschien moesten we in de plaats een ander dier zoeken, want geef toe, de mens is al helemaal niet geschikt. Zelfs een heleboel winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede zijn helemaal niet vredelievend te noemen.
Vrede lijkt niet echt iets dat bereikbaar is voor het mensdom.
Volgens de bijbel was er in de tweede generatie van het mensdom al sprake van moord en doodslag. En dat is dan nog wel een heilig boekwerk.
Bij de mensapen lijkt het er op dat er alvast één soort is, die behoorlijk vredelievend is: de bonobo. Daar lost men ruzies op met seks in plaats van oorlog. Al zijn er ook daar uitzonderingen vastgesteld, en zag men ook daar al wel eens een moord. Maar dat is er eerder uitzonderlijk.
Je zou dus denken dat het mogelijk moet zijn voor de mens om in vrede te leven...
En dat is het ook. Kijk om je heen... Hoeveel moorden heb jij al meegemaakt in je onmiddellijke kennissenkring? Wellicht geen enkele. We gaan iets verder: in je uitgebreidere kennissenkring? Wellicht ook geen enkele. Moorden zijn dingen die je leest in je krant, maar zelden of nooit echt ziet of kent in je omgeving.
Met andere woorden, ook al lossen we onze ruzies niet op met seks, we zijn behoorlijk vredige wezens... Tenzij we gaan kijken naar de macht, de landen, de ruzies om de macht, om de landgrenzen, over religies... Maar ook daar spreken we meestal ook over macht en niet echt over de religie... Religie wordt er misbruikt om de macht te dienen.
En dan - heel gek- worden mensen op een of andere manier het moorden opgedrongen.
Noem het dienstplicht, sociale druk, religieuze druk of wat dan ook... Maar de echte stoker, de echte ruziemaker, die blijft meestal buiten schot.
Tenzij een oorlog echt heel duidelijk gewonnen wordt, want dan worden de aanstokers, de machthebbers van de verliezende partij openbaar terecht gesteld, als voorbeeld, om zeker te zijn dat er nooit meer zoiets gebeurd...
(Je zou haast denken dat ze de verkeerde hebben uitgeroeid, want de oorlogen blijven maar komen !)
Waarom zou je in vredesnaam ruzie maken?
Is er iets zo belangrijk dat je er je leven voor zoudt op het spel zetten?
Haast iedere dag weer zie ik publiciteit op TV om een job te doen in het leger...
Ik zou zeggen: hoe leger het leger is, hoe beter !
tot de volgende ?
Je haalt het olijftakje uit zijn verstijfde bekje.
Je dompelt het beestje kortstondig onder in kokend water, teneinde het pluimen te vergemakkelijken.
Na het pluimen schroei je met een gasbrandertje de laatste stoppeltjes af.
Je snijdt het duifje open aan de buik, haalt er de ingewanden en interne lichaamsdelen uit.
Je houdt de lever en het hartje, de longen en de rest werp je weg.
Je spoelt de buikholte uit.
Je kruidt het diertje met peper en zout, en plaatst een takje rozemarijn in zijn bekje.
Je bakt het diertje goudbruin in een pan met olijfolie en boter.
Als het diertje mooi gekleurd is, zet je het voor drie uur in de oven, in een pot met deksel.
Smakelijk !
Alternatief:
Indien je per ongeluk een oude vredesduif hebt gevangen (Vredesduiven leven gewoonlijk maar héél kort), dan kun je van de oude duif een lekkere soep koken.
Soep van duiven is heel lekker.
Je kunt dan eventueel het duifje opeten, maar de ervaring heeft me geleerd dat er duiven zijn die na vier keer afkoken nog niet mals waren...
Vredesduif à la méthode pacifique:
Je laat de vrededuif vliegen in beschermd gebied zoals een natuurpark.
De parkbewakers schieten vredesduifstropers onverbiddelijk af.
Recept voor het bereiden van een stroper:
Je neemt een stroper bij de benen...
Wist je dat duiven helemaal niet zo vredelievend zijn ? Ze kunnen heel gemeen onder elkaar vechten, letterlijk tot de dood. De duif is dus eigenlijk niet echt een goed voorbeeld van Vrede... Misschien moesten we in de plaats een ander dier zoeken, want geef toe, de mens is al helemaal niet geschikt. Zelfs een heleboel winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede zijn helemaal niet vredelievend te noemen.
Vrede lijkt niet echt iets dat bereikbaar is voor het mensdom.
Volgens de bijbel was er in de tweede generatie van het mensdom al sprake van moord en doodslag. En dat is dan nog wel een heilig boekwerk.
Bij de mensapen lijkt het er op dat er alvast één soort is, die behoorlijk vredelievend is: de bonobo. Daar lost men ruzies op met seks in plaats van oorlog. Al zijn er ook daar uitzonderingen vastgesteld, en zag men ook daar al wel eens een moord. Maar dat is er eerder uitzonderlijk.
Je zou dus denken dat het mogelijk moet zijn voor de mens om in vrede te leven...
En dat is het ook. Kijk om je heen... Hoeveel moorden heb jij al meegemaakt in je onmiddellijke kennissenkring? Wellicht geen enkele. We gaan iets verder: in je uitgebreidere kennissenkring? Wellicht ook geen enkele. Moorden zijn dingen die je leest in je krant, maar zelden of nooit echt ziet of kent in je omgeving.
Met andere woorden, ook al lossen we onze ruzies niet op met seks, we zijn behoorlijk vredige wezens... Tenzij we gaan kijken naar de macht, de landen, de ruzies om de macht, om de landgrenzen, over religies... Maar ook daar spreken we meestal ook over macht en niet echt over de religie... Religie wordt er misbruikt om de macht te dienen.
En dan - heel gek- worden mensen op een of andere manier het moorden opgedrongen.
Noem het dienstplicht, sociale druk, religieuze druk of wat dan ook... Maar de echte stoker, de echte ruziemaker, die blijft meestal buiten schot.
Tenzij een oorlog echt heel duidelijk gewonnen wordt, want dan worden de aanstokers, de machthebbers van de verliezende partij openbaar terecht gesteld, als voorbeeld, om zeker te zijn dat er nooit meer zoiets gebeurd...
(Je zou haast denken dat ze de verkeerde hebben uitgeroeid, want de oorlogen blijven maar komen !)
Waarom zou je in vredesnaam ruzie maken?
Is er iets zo belangrijk dat je er je leven voor zoudt op het spel zetten?
Haast iedere dag weer zie ik publiciteit op TV om een job te doen in het leger...
Ik zou zeggen: hoe leger het leger is, hoe beter !
tot de volgende ?
donderdag, november 26, 2015
???
Dit is zomaar een dag uit zomaar een week in zomaar een maand van zomaar een jaar... op aarde.
De aarde ... Ik las vandaag een zinnetje: "We geven miljarden uit om leven te ontdekken op andere planeten, en geven triljarden uit om het leven op de onze kapot te maken."
We doen als België weer alleen voor de schijn mee aan de klimaatconferentie, we hebben het zo kunnen orchestreren dat de gewesten van ons land niet eensgezind naar voren treden, en dus helemaal niet naar voren kunnen treden... En het grote voordeel is dat ieder gewest het op de onwil van de ander kan steken. Typisch Belgische on-politiek.
El Nino dreigt sterker dan ooit met abnormaal weer.
Onze rijke landen kunnen de kusten met dijken beschermen, maar er dreigen heel wat landen gewoon van de kaart geveegd te worden door het steeds maar stijgende waterpeil van de oceanen. Voor wie nu al ligt te mekkeren over dat grote aantal vluchtelingen: er zijn er zo'n 250 miljoen op komst ten gevolge van het klimaat ! Wat gaan jullie dan zeggen?
Oh ja, sommige van die landen horen bij een religie, terwijl de omringende landen tot een andere religie behoren, en nu al verkondigen dat zij hen niet willen.
Waar zijn we mee bezig ?
Ik kijk naar buiten, en zie dat prachtige landschap van de Vlaamse Ardennen, met een prachtige belichting voor mijn ogen. Alles is vrede en vreugde. 50 km verder zit je in een bezette stad.
We hebben een Eerste Minister die zegt "Nous sommes en guerre !"
djudedju
Gelukkig zie ik er hier niets van, maar ik denk aan hen die in de steden wonen, waar je struikelt over bewapenden militairen en politie. Waar men een student drie uur opsluit om er zeker van te zijn dat zijn schriftje van wiskunde geen verborgen code bevat.
Of zoiets.
Zo iets onwaarschijnlijks
Zo iets om de angst te doen groeien
Zo iets om volgende stappen aanvaardbaar te maken.
Zo iets om iedereen weer te knechten.
Zo iets om iedereen in een hoekje vol schrik te jagen opdat de sharia hier niet zou komen.
Terwijl het verschil tussen de twee steeds futieler lijkt te worden.
Terwijl we steeds minder vrijheid kennen --- voor onze veiligheid, meneer ! --- djudedju.
Terwijl we voortdurend van links naar rechts worden gemept met "waarheden".
Terwijl mensen van onze gemeenschap werkelijk in oorlogsgebied zitten, aan beide zijden van het front.
Ik krijg er de "seskes" van. Straks moet je voor mij zo'n rode neus kopen, omdat ik geestelijk de druk niet meer aan kan? Of omdat ik teveel twijfel aan de heersende waarheden?
Ach, laat ik maar stoppen, laat mij maar weer naar buiten kijken, naar dit mooie vredige landschap, geef mij een paardenbril zodat ik noch links noch rechts iets zien kan, geel mij een bit in de mond zodat ik alleen in de richting kan lopen die men mij aangeeft. Geef mij een wapen en een bevel zodat ik mijn medemens kan doden, zonder de kans te krijgen op gewetensbezwaren. Leer mij in de rij te lopen, de rij der dwazen. De rij van het slachtvee.
Stop me in een loopgracht, met mijn voeten in de kille modder, en leer me schieten op de mens daar ergens aan de overkant, de slechte kant.
Zal ik dan een goeie zijn?
Tenminste als ik behoor tot de winnende partij?
Of juist tot de slechte, als ik in het verkeerde kamp gecommandeerd wordt?
Waar zijn jullie mee bezig ?
Hebben jullie na al die oorlogen het nog niet door ?
tot de volgende ?
De aarde ... Ik las vandaag een zinnetje: "We geven miljarden uit om leven te ontdekken op andere planeten, en geven triljarden uit om het leven op de onze kapot te maken."
We doen als België weer alleen voor de schijn mee aan de klimaatconferentie, we hebben het zo kunnen orchestreren dat de gewesten van ons land niet eensgezind naar voren treden, en dus helemaal niet naar voren kunnen treden... En het grote voordeel is dat ieder gewest het op de onwil van de ander kan steken. Typisch Belgische on-politiek.
El Nino dreigt sterker dan ooit met abnormaal weer.
Onze rijke landen kunnen de kusten met dijken beschermen, maar er dreigen heel wat landen gewoon van de kaart geveegd te worden door het steeds maar stijgende waterpeil van de oceanen. Voor wie nu al ligt te mekkeren over dat grote aantal vluchtelingen: er zijn er zo'n 250 miljoen op komst ten gevolge van het klimaat ! Wat gaan jullie dan zeggen?
Oh ja, sommige van die landen horen bij een religie, terwijl de omringende landen tot een andere religie behoren, en nu al verkondigen dat zij hen niet willen.
Waar zijn we mee bezig ?
Ik kijk naar buiten, en zie dat prachtige landschap van de Vlaamse Ardennen, met een prachtige belichting voor mijn ogen. Alles is vrede en vreugde. 50 km verder zit je in een bezette stad.
We hebben een Eerste Minister die zegt "Nous sommes en guerre !"
djudedju
Gelukkig zie ik er hier niets van, maar ik denk aan hen die in de steden wonen, waar je struikelt over bewapenden militairen en politie. Waar men een student drie uur opsluit om er zeker van te zijn dat zijn schriftje van wiskunde geen verborgen code bevat.
Of zoiets.
Zo iets onwaarschijnlijks
Zo iets om de angst te doen groeien
Zo iets om volgende stappen aanvaardbaar te maken.
Zo iets om iedereen weer te knechten.
Zo iets om iedereen in een hoekje vol schrik te jagen opdat de sharia hier niet zou komen.
Terwijl het verschil tussen de twee steeds futieler lijkt te worden.
Terwijl we steeds minder vrijheid kennen --- voor onze veiligheid, meneer ! --- djudedju.
Terwijl we voortdurend van links naar rechts worden gemept met "waarheden".
Terwijl mensen van onze gemeenschap werkelijk in oorlogsgebied zitten, aan beide zijden van het front.
Ik krijg er de "seskes" van. Straks moet je voor mij zo'n rode neus kopen, omdat ik geestelijk de druk niet meer aan kan? Of omdat ik teveel twijfel aan de heersende waarheden?
Ach, laat ik maar stoppen, laat mij maar weer naar buiten kijken, naar dit mooie vredige landschap, geef mij een paardenbril zodat ik noch links noch rechts iets zien kan, geel mij een bit in de mond zodat ik alleen in de richting kan lopen die men mij aangeeft. Geef mij een wapen en een bevel zodat ik mijn medemens kan doden, zonder de kans te krijgen op gewetensbezwaren. Leer mij in de rij te lopen, de rij der dwazen. De rij van het slachtvee.
Stop me in een loopgracht, met mijn voeten in de kille modder, en leer me schieten op de mens daar ergens aan de overkant, de slechte kant.
Zal ik dan een goeie zijn?
Tenminste als ik behoor tot de winnende partij?
Of juist tot de slechte, als ik in het verkeerde kamp gecommandeerd wordt?
Waar zijn jullie mee bezig ?
Hebben jullie na al die oorlogen het nog niet door ?
tot de volgende ?
woensdag, november 25, 2015
Dit jaar: Geen Kerstmis...
Paus Frans zegt dat Kerstmis maar een schijnvertoning wordt, in een wereld vol oorlog...
Franske, heb jij dan al één jaar meegemaakt waar er op deze aardkloot geen oorlog was ? Ik niet !
Ik heb hier ergens een boekwerk van Amnesty International waar ze (haast) allemaal netjes staan opgesomd...
Maar je hebt gelijk, Frans, er is iets veranderd ! Vroeger was oorlog een min of meer plaatselijk fenomeen, ergens op een of ander, of op meerdere slagvelden. Nu is de oorlog overal, ook op plaatsen waar de mensen zich gisteren nog niet bewust waren van een oorlog.
Zo'n honderd jaar geleden zijn er soldaten gefusilleerd omdat ze stopten op elkaar te schieten, en samen kerstliedjes gingen zingen. Nu is dit niet meer denkbaar. Kerstmis is geen feest meer van de Vrede, kerstmis is een vreetfeest.
Allemaal aan de feestdis, goede spijs overgoten met lekkere wijn, en als er al gezongen wordt, dan heb je meer kans op drinkliederen dan op kerstliederen.
Misschien wordt het dit jaar door de dreiging nog wat minder de sfeer van kerstmis.
Op het nieuws zien we misschien meer soldaten dan ooit, en de kerk is een plaats waar mensen samen komen, en dus een mogelijk doelwit van terroristen.
Misschien wordt het allemaal nog een graadje erger, want plots hebben we weer ook een soort koude oorlog met Rusland.
Weet je wat ik weet ? Dat ik niets echt met zekerheid weet...
Ik hoor de regering, de tv en de radio een waarheid verkondigen, ik lees en hoor en zie op internet wel honderd andere waarheden, en ik heb niets om de waarheid aan te toetsen.
Ik heb uit ervaring geleerd dat ik mijn eigen regering niet echt kan geloven, en die anderen, die ken ik niet, hoe kan ik daar echt vertrouwen in hebben ?
Maar ik weet wel, dat het voor heel veel mensen echte waarheid lijkt wat ze horen en zien, en wie al door een of andere reden geneigd is die of deze kant te geloven, krijgt massa's argumenten toegespeeld om zich te sterken in zijn of haar overtuiging... Terwijl ik, die alles lees en alles bekijk wat ik te pakken krijg, het helemaal niet meer weet.
Ooit las ik een studie over het getuigen van mensen bij een ongeval. Uit deze studie bleek dat mensen die hetzelfde feit zagen gebeuren in hun getuigenis niet hetzelfde relaas gaven, blijkbaar hadden ze elk iets anders gezien? Maar het wordt nog straffer ! Als men de getuigen eerst een tijdje bij elkaar laat staan wetende dat ze straks een getuigenis moeten gaan afleggen, dan veranderd hun getuigenis op basis van wat de anderen zeggen. Je kunt dus van één getuige twee andere getuigenissen hebben, terwijl de getuige zelf overtuigd is dat hij de waarheid vertelt, hij heeft het toch zelf gezien !
Met andere woorden, zelfs zonder (bewust) te liegen, weet je als buitenstaander eigenlijk nog niet wat de waarheid echt is.
Gisteren las ik een reportage van een fotograaf (De Redactie), die ons toonde hoe hij twee keer hetzelfde beeld fotografeerde, met een andere lens en/of vanuit een andere positie, en dat hij daarmee een heel andere sfeer kon oproepen. Op de ene foto beklemtoonde hij Brussel als "Bezette stad", op de andere foto gaf hij de indruk dat het echt niet zo erg was... Op de normale foto was het noch het een noch het andere...
Politici zijn specialisten in het voorliegen. De ene kan je helder uitleggen, met bewijzen op tafel dat onze begroting in evenwicht is, terwijl de andere je de miljarden tekort toont... Mits wat zoeken vind je er wellicht zelfs een die je kan overtuigen dat we overschot hebben in de staatskas. En echt liegen doen ze niet, ze vertellen ook niet de waarheid. Ze doen net als die fotograaf, ze belichten het beeld vanuit een andere hoek.
Ben je socialist, dan ben je geneigd de verklaring te geloven die de socialistische politici je geven, ben je liberaal, dan geloof je de liberale versie... Je beseft het niet eens dat je zelf eigenlijk al een eerste stap zet naar vooringenomenheid, naar geloven van die ene stelling boven de andere.
Ik probeer neutraal te zijn... Probeer, want echt neutraal is wellicht niemand. Maar hoe meer je je best doet om neutraler te staan, hoe moeilijker het is om je een beeld te maken, want wellicht is er geen waarheid meer te vinden in het kluwen van leugens.
Het mooiste voorbeeld is de geschiedenis... Je krijgt nooit een echt beeld van een oorlog, je krijgt het beeld dat de winnaar je geeft. Ik vraag me af of er ooit een werkelijk verlag van de feiten zal komen... Zelfs na duizenden jaren horen we nu pas dat de Kelten (Galliërs) niet die barbaren waren, dat ze in veel opzichten moderner en vooruitstrevender waren dan de Romeinen, maar de Romeinen wonnen de oorlog en tot op heden leren de geschiedenisboekjes ons dat onze verre voorouders barbaren waren, en dat wij beschaafd werden door de Romeinen. Niet dus ! Eindelijk heeft men de bewijzen van het tegendeel gevonden. Maar een eerlijk verslag over de gebeurtenissen die krijgen we wellicht nooit meer.
Benader dus al wat de media je voorschotelen met het grootste wantrouwen, en probeer voor jezelf een beeld te vormen van de feiten, probeer je voorkeur te vergeten, of probeer het eens bewust anders te bekijken, gewoon in een poging wat van de realiteit te zien...
En vergeet het niet, wie de macht heeft, die vertelt zijn eigen waarheid, niet DE waarheid.
tot de volgende ?
Franske, heb jij dan al één jaar meegemaakt waar er op deze aardkloot geen oorlog was ? Ik niet !
Ik heb hier ergens een boekwerk van Amnesty International waar ze (haast) allemaal netjes staan opgesomd...
Maar je hebt gelijk, Frans, er is iets veranderd ! Vroeger was oorlog een min of meer plaatselijk fenomeen, ergens op een of ander, of op meerdere slagvelden. Nu is de oorlog overal, ook op plaatsen waar de mensen zich gisteren nog niet bewust waren van een oorlog.
Zo'n honderd jaar geleden zijn er soldaten gefusilleerd omdat ze stopten op elkaar te schieten, en samen kerstliedjes gingen zingen. Nu is dit niet meer denkbaar. Kerstmis is geen feest meer van de Vrede, kerstmis is een vreetfeest.
Misschien wordt het dit jaar door de dreiging nog wat minder de sfeer van kerstmis.
Op het nieuws zien we misschien meer soldaten dan ooit, en de kerk is een plaats waar mensen samen komen, en dus een mogelijk doelwit van terroristen.
Misschien wordt het allemaal nog een graadje erger, want plots hebben we weer ook een soort koude oorlog met Rusland.
Weet je wat ik weet ? Dat ik niets echt met zekerheid weet...
Ik hoor de regering, de tv en de radio een waarheid verkondigen, ik lees en hoor en zie op internet wel honderd andere waarheden, en ik heb niets om de waarheid aan te toetsen.
Ik heb uit ervaring geleerd dat ik mijn eigen regering niet echt kan geloven, en die anderen, die ken ik niet, hoe kan ik daar echt vertrouwen in hebben ?
Maar ik weet wel, dat het voor heel veel mensen echte waarheid lijkt wat ze horen en zien, en wie al door een of andere reden geneigd is die of deze kant te geloven, krijgt massa's argumenten toegespeeld om zich te sterken in zijn of haar overtuiging... Terwijl ik, die alles lees en alles bekijk wat ik te pakken krijg, het helemaal niet meer weet.
Ooit las ik een studie over het getuigen van mensen bij een ongeval. Uit deze studie bleek dat mensen die hetzelfde feit zagen gebeuren in hun getuigenis niet hetzelfde relaas gaven, blijkbaar hadden ze elk iets anders gezien? Maar het wordt nog straffer ! Als men de getuigen eerst een tijdje bij elkaar laat staan wetende dat ze straks een getuigenis moeten gaan afleggen, dan veranderd hun getuigenis op basis van wat de anderen zeggen. Je kunt dus van één getuige twee andere getuigenissen hebben, terwijl de getuige zelf overtuigd is dat hij de waarheid vertelt, hij heeft het toch zelf gezien !
Met andere woorden, zelfs zonder (bewust) te liegen, weet je als buitenstaander eigenlijk nog niet wat de waarheid echt is.
Gisteren las ik een reportage van een fotograaf (De Redactie), die ons toonde hoe hij twee keer hetzelfde beeld fotografeerde, met een andere lens en/of vanuit een andere positie, en dat hij daarmee een heel andere sfeer kon oproepen. Op de ene foto beklemtoonde hij Brussel als "Bezette stad", op de andere foto gaf hij de indruk dat het echt niet zo erg was... Op de normale foto was het noch het een noch het andere...
Politici zijn specialisten in het voorliegen. De ene kan je helder uitleggen, met bewijzen op tafel dat onze begroting in evenwicht is, terwijl de andere je de miljarden tekort toont... Mits wat zoeken vind je er wellicht zelfs een die je kan overtuigen dat we overschot hebben in de staatskas. En echt liegen doen ze niet, ze vertellen ook niet de waarheid. Ze doen net als die fotograaf, ze belichten het beeld vanuit een andere hoek.
Ben je socialist, dan ben je geneigd de verklaring te geloven die de socialistische politici je geven, ben je liberaal, dan geloof je de liberale versie... Je beseft het niet eens dat je zelf eigenlijk al een eerste stap zet naar vooringenomenheid, naar geloven van die ene stelling boven de andere.
Ik probeer neutraal te zijn... Probeer, want echt neutraal is wellicht niemand. Maar hoe meer je je best doet om neutraler te staan, hoe moeilijker het is om je een beeld te maken, want wellicht is er geen waarheid meer te vinden in het kluwen van leugens.
Het mooiste voorbeeld is de geschiedenis... Je krijgt nooit een echt beeld van een oorlog, je krijgt het beeld dat de winnaar je geeft. Ik vraag me af of er ooit een werkelijk verlag van de feiten zal komen... Zelfs na duizenden jaren horen we nu pas dat de Kelten (Galliërs) niet die barbaren waren, dat ze in veel opzichten moderner en vooruitstrevender waren dan de Romeinen, maar de Romeinen wonnen de oorlog en tot op heden leren de geschiedenisboekjes ons dat onze verre voorouders barbaren waren, en dat wij beschaafd werden door de Romeinen. Niet dus ! Eindelijk heeft men de bewijzen van het tegendeel gevonden. Maar een eerlijk verslag over de gebeurtenissen die krijgen we wellicht nooit meer.
Benader dus al wat de media je voorschotelen met het grootste wantrouwen, en probeer voor jezelf een beeld te vormen van de feiten, probeer je voorkeur te vergeten, of probeer het eens bewust anders te bekijken, gewoon in een poging wat van de realiteit te zien...
En vergeet het niet, wie de macht heeft, die vertelt zijn eigen waarheid, niet DE waarheid.
tot de volgende ?
dinsdag, november 24, 2015
bezette stad versus boerenbuiten
Heb je ook die beelden van Brussel bekeken? Wellicht wel ! Wie niet ?
Vond je het ook zo triestig ?
Een paar maanden geleden waren we nog voor enkele dagen in Brussel, op toeristische uitstap, genietend van al het moois dat een grote stad je kan bieden.
En vooral genietend van de massa mensen.
Voor ons, wonend in een kleine landelijke gemeente, in het hartje van de Vlaamse Ardennen, is dat een haast vreemd fenomeen: een massa mensen. Daar moeten we al voor naar Gent, naar de Veldstraat of de Lange Munte... op de winkeldagen.
Dan zijn wij een beetje stil, een beetje overdonderd door de drukte die we niet gewoon zijn.
In Brussel hebben we enkele keren op een terrasje gezeten, genietend van het mensjes kijken.
Hoewel we Mater niet meer buiten moeten om ook al eens een zwarte medemens te zien, of eentje met spleetogen, stonden we daar een beetje verbluft van het zien en horen van al die vreemde mensen. Voor ons is dat "iets van de stad".
In Ronse hebben we al heel wat meer van die inwijkelingen. Dat is wellicht te danken aan het tweetalige statuut van de stad, en aan het feit dat de meeste van de daar aanwezige inwijkelingen komen uit vroegere Franse kolonies, of gebieden die onder de Franse invloed stonden. Zij moesten dus bij hun komst niet dat moeilijke Vlaams gaan leren. (En ik spreek dan nog niet van het Ronsische dialect, die héél speciaal is !).
Mij valt vooral op dat het allemaal mensen zijn.
Het is geen andere soort.
Ze schelen hoogstens een tintje in huidskleur, maar de rest bewijst dat we allemaal behoren tot één soort. Misschien vind je die zin een beetje raar, maar er is geen boer die een koe zal weigeren omdat het beest niet roodbont is... Als het maar een goede koe is, die of veel melk geeft of behoort tot een soort met veel vlees. Geen mens zal er over denken dat dit geen koe is omdat hij een ander kleurtje heeft. We zijn het allemaal, zonder één uitzondering eens, dat een koe een koe is.
Maar als het over mensen gaat, dan zijn er plots die niet meer op diezelfde manier redeneren. Gek.
De taal ? Ach mens, ik behoor tot de mensen die ooit nog gespeeld hebben met de vinken ! En vinkenkenners weten dat er bij de vinken meerdere talen bestaan. De Vlaamse vink zingt een liedje dat eindigt op "suskewiet", krijg je een vreemde (een Waalse noemen we dat) vink in handen, dan zingt die een lied eindigend op "Suske wèèèw". In de zangwedstrijden voor de beestjes is het hier verplicht dat ze Vlaams zingen, dus de suskewèèw is verboden... Maar je kunt een vink Vlaams leren ! Je kunt een vink leren om Vlaams te zingen, en de ondervinding heeft geleerd dat ze dat meestal beter doen dan de echte Vlamingen.
Dus werden "Waalse" vinken in kooitjes gehouden, om de Vlaamse zang te leren.
Vreemd? Bah neen...
Kijk eens naar de mens.
Een uitgeweken Vlaming in Wallonië is veel Waalser dan de echte Waal ! Hij moet zich immers (ook voor zichzelf) bewijzen dat hij er echt thuishoort, dat hij een echte, een betrouwbare medeburger is...
Maar ook hier bekijken velen dit niet met het nuchtere oog van de buitenmens...
Nee, ze maken er heel wat ophef over, gaan zwaaien met rassen en taalgroepen en vergeten dat we allemaal gewoon behoren tot die ene soort mensen...
Bij mijn weten zijn er geen dieren met een religie... Dat lijkt wel puur menselijk te zijn. Maar ook hier weer is men er in geslaagd om wel duuzend soorten religies te maken, en onderling ruzie te gaan maken, discussiërend en vechtend over de echte God van Liefde... djudedju.
Soms heb je de indruk dat men die religie er bij gemaakt heeft, om toch nog maar een bijkomend verschil te maken tussen de mensen onderling.
Hier op de buiten, waar we, God zij dank, nog met de natuur in aanraking komen, kunnen we haast niet anders dan geloven. Dat wil niet zeggen dat ze hier allemaal kerkelijk zijn, of publiek hun geloof belijden, dat wil gewoon zeggen dat ze zoveel dingen om zich heen zien dat ze niet anders kunnen expliqueren dan met een Oppermachtig iets dat al die dingen doet groeien en bloeien... Mits de boer zijn werk goed doet, want een veld overgelaten aan God staat rap vol onkruid.
Met andere woorden, hier, op de buiten zien wij het leven nog simpel.
Wij hebben geen geleerde uitleg nodig: we weten dat een koe een koe is, en een mens een mens, en dat het een wonder is dat de perelaar zo mooi bloeit en van die lekkere peren geeft, als we er goed voor zorgen.
Mensen in de stad leven zo dicht opeen, en in zo'n vierkante blokjeswereld, dat ze eigenlijk maar één zaak kunnen beoordelen: hun evenmens en zijn bezittingen. Daarom dat ze heel angstvallig gaan letten op dat tintje verschil, op dat accentje, die taal... Dat is het enige wat ze kunnen indelen.
Hier hebben we akkers en weiden, koeien en paarden en schapen en bloemen en graan en bomen en... Wij hebben hier een hele wereld vlak voor ons. Ik moet maar mijn hoofd een beetje naar links draaien, en heel die mooie Vlaamse Ardennen ligt voor me, in al haar diversiteit, en die bruine mens? Die kan er best bij. Daar ligt geen mens van wakker.
Oh, hij spreekt Frans? Wel dan doen we ons best hem toch te helpen, al is het met een beetje kiskezjevoe-Frans... Wat kan het ons schelen, voor ons deur groeit het brood van morgen !
tot de volgende ?
Vond je het ook zo triestig ?
Een paar maanden geleden waren we nog voor enkele dagen in Brussel, op toeristische uitstap, genietend van al het moois dat een grote stad je kan bieden.
En vooral genietend van de massa mensen.
Voor ons, wonend in een kleine landelijke gemeente, in het hartje van de Vlaamse Ardennen, is dat een haast vreemd fenomeen: een massa mensen. Daar moeten we al voor naar Gent, naar de Veldstraat of de Lange Munte... op de winkeldagen.
Dan zijn wij een beetje stil, een beetje overdonderd door de drukte die we niet gewoon zijn.
In Brussel hebben we enkele keren op een terrasje gezeten, genietend van het mensjes kijken.
Hoewel we Mater niet meer buiten moeten om ook al eens een zwarte medemens te zien, of eentje met spleetogen, stonden we daar een beetje verbluft van het zien en horen van al die vreemde mensen. Voor ons is dat "iets van de stad".
In Ronse hebben we al heel wat meer van die inwijkelingen. Dat is wellicht te danken aan het tweetalige statuut van de stad, en aan het feit dat de meeste van de daar aanwezige inwijkelingen komen uit vroegere Franse kolonies, of gebieden die onder de Franse invloed stonden. Zij moesten dus bij hun komst niet dat moeilijke Vlaams gaan leren. (En ik spreek dan nog niet van het Ronsische dialect, die héél speciaal is !).
Mij valt vooral op dat het allemaal mensen zijn.
Het is geen andere soort.
Ze schelen hoogstens een tintje in huidskleur, maar de rest bewijst dat we allemaal behoren tot één soort. Misschien vind je die zin een beetje raar, maar er is geen boer die een koe zal weigeren omdat het beest niet roodbont is... Als het maar een goede koe is, die of veel melk geeft of behoort tot een soort met veel vlees. Geen mens zal er over denken dat dit geen koe is omdat hij een ander kleurtje heeft. We zijn het allemaal, zonder één uitzondering eens, dat een koe een koe is.
Maar als het over mensen gaat, dan zijn er plots die niet meer op diezelfde manier redeneren. Gek.
De taal ? Ach mens, ik behoor tot de mensen die ooit nog gespeeld hebben met de vinken ! En vinkenkenners weten dat er bij de vinken meerdere talen bestaan. De Vlaamse vink zingt een liedje dat eindigt op "suskewiet", krijg je een vreemde (een Waalse noemen we dat) vink in handen, dan zingt die een lied eindigend op "Suske wèèèw". In de zangwedstrijden voor de beestjes is het hier verplicht dat ze Vlaams zingen, dus de suskewèèw is verboden... Maar je kunt een vink Vlaams leren ! Je kunt een vink leren om Vlaams te zingen, en de ondervinding heeft geleerd dat ze dat meestal beter doen dan de echte Vlamingen.
Dus werden "Waalse" vinken in kooitjes gehouden, om de Vlaamse zang te leren.
Vreemd? Bah neen...
Kijk eens naar de mens.
Een uitgeweken Vlaming in Wallonië is veel Waalser dan de echte Waal ! Hij moet zich immers (ook voor zichzelf) bewijzen dat hij er echt thuishoort, dat hij een echte, een betrouwbare medeburger is...
Maar ook hier bekijken velen dit niet met het nuchtere oog van de buitenmens...
Nee, ze maken er heel wat ophef over, gaan zwaaien met rassen en taalgroepen en vergeten dat we allemaal gewoon behoren tot die ene soort mensen...
Bij mijn weten zijn er geen dieren met een religie... Dat lijkt wel puur menselijk te zijn. Maar ook hier weer is men er in geslaagd om wel duuzend soorten religies te maken, en onderling ruzie te gaan maken, discussiërend en vechtend over de echte God van Liefde... djudedju.
Soms heb je de indruk dat men die religie er bij gemaakt heeft, om toch nog maar een bijkomend verschil te maken tussen de mensen onderling.
Hier op de buiten, waar we, God zij dank, nog met de natuur in aanraking komen, kunnen we haast niet anders dan geloven. Dat wil niet zeggen dat ze hier allemaal kerkelijk zijn, of publiek hun geloof belijden, dat wil gewoon zeggen dat ze zoveel dingen om zich heen zien dat ze niet anders kunnen expliqueren dan met een Oppermachtig iets dat al die dingen doet groeien en bloeien... Mits de boer zijn werk goed doet, want een veld overgelaten aan God staat rap vol onkruid.
Met andere woorden, hier, op de buiten zien wij het leven nog simpel.
Wij hebben geen geleerde uitleg nodig: we weten dat een koe een koe is, en een mens een mens, en dat het een wonder is dat de perelaar zo mooi bloeit en van die lekkere peren geeft, als we er goed voor zorgen.
Mensen in de stad leven zo dicht opeen, en in zo'n vierkante blokjeswereld, dat ze eigenlijk maar één zaak kunnen beoordelen: hun evenmens en zijn bezittingen. Daarom dat ze heel angstvallig gaan letten op dat tintje verschil, op dat accentje, die taal... Dat is het enige wat ze kunnen indelen.
Hier hebben we akkers en weiden, koeien en paarden en schapen en bloemen en graan en bomen en... Wij hebben hier een hele wereld vlak voor ons. Ik moet maar mijn hoofd een beetje naar links draaien, en heel die mooie Vlaamse Ardennen ligt voor me, in al haar diversiteit, en die bruine mens? Die kan er best bij. Daar ligt geen mens van wakker.
Oh, hij spreekt Frans? Wel dan doen we ons best hem toch te helpen, al is het met een beetje kiskezjevoe-Frans... Wat kan het ons schelen, voor ons deur groeit het brood van morgen !
tot de volgende ?
vrijdag, november 20, 2015
winkel in, winkel uit...
Gisterennamiddag was het weer eens winkeldag... En niet zo maar een winkeldag, nee, we moesten heel wat soorten dingen hebben uit heel wat soorten winkels, en van heel wat dingen wisten we dat het zou zoekwerk worden... We waren immers op weg voor crea...
Ik ben gek.
Ik weet het, maar ik probeer consequent alles zo goedkoop mogelijk aan te kopen, zodat de leden niet te veel kosten hebben... Dus reden we naar de Action, vandaar naar de Ava, vandaar naar Horta en dan naar de Lidl en dan ook toch nog naar Kiekeboe... Want één ding vond ik niet in de goedkopere winkels.
Het zou veel makkelijker zijn meteen naar de hobby-winkel te rijden, maar daar zijn ze gewoonlijk een stuk duurder dan in die andere winkels. Nadeel: je moet geluk hebben dat wat je zoekt ook net voorradig is...
En dus heb ik vandaag weer pijn en Anny ook. Van het sjokken door die lange winkelgangen.
Eigenlijk moet ik nog een en ander gaan zoeken, maar dat is dan niet voor crea, maar voor mijn eigen knutselwerkjes, thuis. Dat doe ik dan wel op een andere keer.
Heb je het al gezien? We gaan stilaan echt naar de herfst, ja, naar de winter toe. 's Morgens is het lang donker, 's avonds vroeg donker, de temperatuur daalt en het weer is slecht, en nu en dan hebben we te maken met stormwind. Kortom: herfst !
Nu zijn bijna alle bomen kaal (zoals gewoonlijk is mijn linde een van de laatsten die nog wanhopig een deel van zijn bladeren vast houdt)... We hebben al heel wat bladeren samen geveegd en tussen de planten gelegd, als warme deken en als voedsel. Als de temperatuur echt onder nul gaat, dan zullen we onze palmboom nog eens in een vlies wikkelen om hem wat bescherming te bieden, en ook aan zijn voet leggen we een dikke laag bladeren.
En dan ligt de tuin in winterwerk. Het onkruid werd verwijderd, en wij hebben hier en daar een beschermlaag gelegd... De rest is voor de natuur.
We hebben met zijn tweeën die bladeren bijeen geharkt en tussen de planten gelegd, en zelfs dat is voor ons heel belastend. Op zo'n momenten voel je jezelf zo nutteloos. En nu we beiden in dat geval zijn, voel je dat nog dubbel. We moeten vreemden er bij halen om ons te helpen, in de tuin en in huis. Ik hoop dat je nooit moet weten wat dat betekent. We zijn niet ziek in de zin dat we ons ellendig voelen, dat we koorts hebben, bedlegerig zijn, maar we kunnen haast niets meer doen zonder pijn te hebben.
Nu heb ik daar nog die pijnlijke voet bij, die veroorzaakt dat ik anders mijn voeten neerzet, en die wijziging in beweging maakt dan weer dat ik meer en rapper pijn heb in die rug van mij ! djudedju.
De dagen zijn tegenwoordig goed gevuld ! Drie keer in de week naar de kinesist met Anny, maandag weer naar de specialist en dezelfde namiddag naar de kine... Niet schrikken als mijn blog er eens niet door raakt... Het ligt aan al die dingen waar we niet zo meteen zelf pak op hebben.
Maar we doen ons best, en maken van ons leven wat er van te maken is.
We zitten niet bij de pakken neer, we gaan in het weekend ook nog wel eens rommelmarkten en we gaan ook eens naar een expo van neerhofdieren... Dat zijn twee dingen waarvan we weten dat we er pijn gaan van hebben, maar waar we in de afweging bewust voor kiezen. Bovendien zijn dat de dingen waar we ook nog eens wat beweging hebben, en dat is ook belangrijk, alle pijn ten spijt.
tot de volgende ?
Ik ben gek.
Ik weet het, maar ik probeer consequent alles zo goedkoop mogelijk aan te kopen, zodat de leden niet te veel kosten hebben... Dus reden we naar de Action, vandaar naar de Ava, vandaar naar Horta en dan naar de Lidl en dan ook toch nog naar Kiekeboe... Want één ding vond ik niet in de goedkopere winkels.
Het zou veel makkelijker zijn meteen naar de hobby-winkel te rijden, maar daar zijn ze gewoonlijk een stuk duurder dan in die andere winkels. Nadeel: je moet geluk hebben dat wat je zoekt ook net voorradig is...
En dus heb ik vandaag weer pijn en Anny ook. Van het sjokken door die lange winkelgangen.
Eigenlijk moet ik nog een en ander gaan zoeken, maar dat is dan niet voor crea, maar voor mijn eigen knutselwerkjes, thuis. Dat doe ik dan wel op een andere keer.
Heb je het al gezien? We gaan stilaan echt naar de herfst, ja, naar de winter toe. 's Morgens is het lang donker, 's avonds vroeg donker, de temperatuur daalt en het weer is slecht, en nu en dan hebben we te maken met stormwind. Kortom: herfst !
Nu zijn bijna alle bomen kaal (zoals gewoonlijk is mijn linde een van de laatsten die nog wanhopig een deel van zijn bladeren vast houdt)... We hebben al heel wat bladeren samen geveegd en tussen de planten gelegd, als warme deken en als voedsel. Als de temperatuur echt onder nul gaat, dan zullen we onze palmboom nog eens in een vlies wikkelen om hem wat bescherming te bieden, en ook aan zijn voet leggen we een dikke laag bladeren.
En dan ligt de tuin in winterwerk. Het onkruid werd verwijderd, en wij hebben hier en daar een beschermlaag gelegd... De rest is voor de natuur.
We hebben met zijn tweeën die bladeren bijeen geharkt en tussen de planten gelegd, en zelfs dat is voor ons heel belastend. Op zo'n momenten voel je jezelf zo nutteloos. En nu we beiden in dat geval zijn, voel je dat nog dubbel. We moeten vreemden er bij halen om ons te helpen, in de tuin en in huis. Ik hoop dat je nooit moet weten wat dat betekent. We zijn niet ziek in de zin dat we ons ellendig voelen, dat we koorts hebben, bedlegerig zijn, maar we kunnen haast niets meer doen zonder pijn te hebben.
Nu heb ik daar nog die pijnlijke voet bij, die veroorzaakt dat ik anders mijn voeten neerzet, en die wijziging in beweging maakt dan weer dat ik meer en rapper pijn heb in die rug van mij ! djudedju.
De dagen zijn tegenwoordig goed gevuld ! Drie keer in de week naar de kinesist met Anny, maandag weer naar de specialist en dezelfde namiddag naar de kine... Niet schrikken als mijn blog er eens niet door raakt... Het ligt aan al die dingen waar we niet zo meteen zelf pak op hebben.
Maar we doen ons best, en maken van ons leven wat er van te maken is.
We zitten niet bij de pakken neer, we gaan in het weekend ook nog wel eens rommelmarkten en we gaan ook eens naar een expo van neerhofdieren... Dat zijn twee dingen waarvan we weten dat we er pijn gaan van hebben, maar waar we in de afweging bewust voor kiezen. Bovendien zijn dat de dingen waar we ook nog eens wat beweging hebben, en dat is ook belangrijk, alle pijn ten spijt.
tot de volgende ?
donderdag, november 19, 2015
de kern van de zaak
België heeft de twee kerncentrales die scheurtjes vertonen, opnieuw goedgekeurd ...
Ik ben geen deskundige, en kan niets dan hopen dat de lui die deze beslissing namen, wel deskundig zijn. Dat het geen beslissing is van een minister die meestal alleen kan voortgaan op wat men hem vertelt, en dan een politieke beslissing neemt.
In Fukusjima heeft men na de ramp een een zone met een diameter van 50 km onbewoonbaar verklaard... Je moet dat eens doen vanuit Doel en vanuit Tihange... Dat onbewoonbaar, dat wil zeggen dat het stralingsniveau daar te hoog is om in te blijven leven. Hoe dichter je bij de vervuiling komt, hoe dodelijker.
Dat wil niet zeggen dat het op km 51 plots wel veilig is... In tegendeel.
Tot heel ver in de Oceaan treft men misvormde en aangetaste vissen aan, vermoedelijk door de kernramp van Fukusjima...
De Schelde stroomt in de Noordzee, en straling stopt niet op de grond, nee, het gaat in de lucht (wind), en het gaat in de grond (grondwater)...
Dergelijke straling breekt héél langzaam af, dus de gebieden zijn voor honderden jaren gevaarlijk en te mijden, en de toevoer van straling in de omtrek neemt niet af, maar cumuleert...
Men vertelt dat er nu, in ons land, nog jaarlijks slachtoffers zijn van de ramp in Tchernobyl !
Zolang men geen oplossing heeft voor de kernafval vind ik kerncentrales niet te verantwoorden. Ik heb dus niet rechtstreeks iets tegen kernenergie, maar het moet én veilig zijn, én er moet een oplossing zijn voor het afval.
We moeten meer en meer de kaart trekken van de hernieuwbare en milieuvriendelijke energie. Niet dat dit zo makkelijk is, en onze politieke onbenullen bakken er dan nog eens een zootje van, waardoor zonnepanelen eerder een straf veroorzaken dan wel een winst voor iedereen. (En in de plaats van een echte oplossing te zoeken maakt men er dan een politiek kunstwerkje van om de andere partij(en) in diskrediet te brengen, en zo de eigen zotskap te vergulden)
We ondervinden steeds weer dat onze regeringen, mede door hun verdeeldheid, niet echt komen tot het nemen van echte beslissingen. We zijn steeds meer de risee van Europa en van de wereld.
Ik kan Willem Vermandere goed geloven als hij verteld dat "ze lachen als je zegt dat je Belg bent...". Al ligt het globaal gezien niet aan de modale Belg, dan wel aan zijn regeringsvormen... Steeds meer hoor ik Vlamingen verklaren dat ze op zoek zijn naar een woning net over de taalgrens. Je kunt dit ook al zien aan de prijzen van de woningen in de randgemeenten. Dit is op zich een bewijs van de absurde verdeeldheid van ons landje.
Op Facebook las ik over een NVA-er die voorstelde om het Frans maar te schrappen als leervak... Moeten ze zeker doen ! Ik stel nu al vast dat onze jongeren geen ordentelijk gesprek kunnen voeren in het Frans, terwijl ik vaststel dat ik in Wallonië meer en meer mensen ontmoet die je in het Nederlands aanspreken. Vroeger was dit omgekeerd ! De Vlamingen veroverden de beste posten als er een vereiste was voor tweetaligheid... Dat zal nu wel omgekeerd worden, en dan zal het weer de schuld zijn van de Walen...
We zijn maar een voorschoot groot, en ze verdelen ons in stukjes en brokjes, elk met een eigen wetgeving en eigen normen... Straks mag je in Vlaanderen op de gewone wegen maar 70 km/uur meer rijden, en eens de taalgrens over mag het weer 90 zijn...
Absurd
Kafkaiaans
belachelijk
Ik stel vast dat zelfs de kerncentrales met scheurtjes netjes verdeeld zijn over de twee taalgebieden. Toeval ?
een mens zou er aan twijfelen.
djudedju
Soms is het voor een buitenstaander niet meer te volgen...
Vroeger hadden we twee politiediensten: de rijkswacht en de gemeentelijke politie.
Men heeft de politiediensten nu tot één geheel gemaakt: een stuk federaal en een stuk...juist ja...
djudedju
tot de volgende ?
Ik ben geen deskundige, en kan niets dan hopen dat de lui die deze beslissing namen, wel deskundig zijn. Dat het geen beslissing is van een minister die meestal alleen kan voortgaan op wat men hem vertelt, en dan een politieke beslissing neemt.
In Fukusjima heeft men na de ramp een een zone met een diameter van 50 km onbewoonbaar verklaard... Je moet dat eens doen vanuit Doel en vanuit Tihange... Dat onbewoonbaar, dat wil zeggen dat het stralingsniveau daar te hoog is om in te blijven leven. Hoe dichter je bij de vervuiling komt, hoe dodelijker.
Dat wil niet zeggen dat het op km 51 plots wel veilig is... In tegendeel.
Tot heel ver in de Oceaan treft men misvormde en aangetaste vissen aan, vermoedelijk door de kernramp van Fukusjima...
De Schelde stroomt in de Noordzee, en straling stopt niet op de grond, nee, het gaat in de lucht (wind), en het gaat in de grond (grondwater)...
Dergelijke straling breekt héél langzaam af, dus de gebieden zijn voor honderden jaren gevaarlijk en te mijden, en de toevoer van straling in de omtrek neemt niet af, maar cumuleert...
Men vertelt dat er nu, in ons land, nog jaarlijks slachtoffers zijn van de ramp in Tchernobyl !
Zolang men geen oplossing heeft voor de kernafval vind ik kerncentrales niet te verantwoorden. Ik heb dus niet rechtstreeks iets tegen kernenergie, maar het moet én veilig zijn, én er moet een oplossing zijn voor het afval.
We moeten meer en meer de kaart trekken van de hernieuwbare en milieuvriendelijke energie. Niet dat dit zo makkelijk is, en onze politieke onbenullen bakken er dan nog eens een zootje van, waardoor zonnepanelen eerder een straf veroorzaken dan wel een winst voor iedereen. (En in de plaats van een echte oplossing te zoeken maakt men er dan een politiek kunstwerkje van om de andere partij(en) in diskrediet te brengen, en zo de eigen zotskap te vergulden)
We ondervinden steeds weer dat onze regeringen, mede door hun verdeeldheid, niet echt komen tot het nemen van echte beslissingen. We zijn steeds meer de risee van Europa en van de wereld.
Ik kan Willem Vermandere goed geloven als hij verteld dat "ze lachen als je zegt dat je Belg bent...". Al ligt het globaal gezien niet aan de modale Belg, dan wel aan zijn regeringsvormen... Steeds meer hoor ik Vlamingen verklaren dat ze op zoek zijn naar een woning net over de taalgrens. Je kunt dit ook al zien aan de prijzen van de woningen in de randgemeenten. Dit is op zich een bewijs van de absurde verdeeldheid van ons landje.
Op Facebook las ik over een NVA-er die voorstelde om het Frans maar te schrappen als leervak... Moeten ze zeker doen ! Ik stel nu al vast dat onze jongeren geen ordentelijk gesprek kunnen voeren in het Frans, terwijl ik vaststel dat ik in Wallonië meer en meer mensen ontmoet die je in het Nederlands aanspreken. Vroeger was dit omgekeerd ! De Vlamingen veroverden de beste posten als er een vereiste was voor tweetaligheid... Dat zal nu wel omgekeerd worden, en dan zal het weer de schuld zijn van de Walen...
We zijn maar een voorschoot groot, en ze verdelen ons in stukjes en brokjes, elk met een eigen wetgeving en eigen normen... Straks mag je in Vlaanderen op de gewone wegen maar 70 km/uur meer rijden, en eens de taalgrens over mag het weer 90 zijn...
Absurd
Kafkaiaans
belachelijk
Ik stel vast dat zelfs de kerncentrales met scheurtjes netjes verdeeld zijn over de twee taalgebieden. Toeval ?
een mens zou er aan twijfelen.
djudedju
Soms is het voor een buitenstaander niet meer te volgen...
Vroeger hadden we twee politiediensten: de rijkswacht en de gemeentelijke politie.
djudedju
tot de volgende ?
woensdag, november 18, 2015
il est cinq heure, Paris s'éveille
Vanmorgen draaide ik mijn voorhistorische radio aan, en haast onmiddellijk na het gebrom van de opwarmende lampen, vulde het geluid van schoten mijn kamer...
Sinds drie uur vanmorgen is er een waar vuurgevecht bezig in St Denis, een voorstad van Parijs, men zou er de verblijfplaats hebben gevonden van Aabaaoud, het vermoedelijke brein achter de aanslagen van 13/11...
Wij zijn in oorlog.
Ik haat het idee, maar men beslist dergelijke zaken boven mijn hoofd.
We zijn in oorlog, tegen een haast ongrijpbare vijand.
Het doet een beetje op guerrilla denken, maar het is een nog ambetanter vorm van vechten, één waarbij je vanuit het niets, met onherkenbare middelen aanslagen gaat plegen.
Moeten we nu bang zijn als we iemand zien met een dikke boekentas?
Moeten we schrik hebben van iemand met een dikke buik (Wee de zwangere vrouwen en obese mannen (waar ik ook bij hoor!)...)
Nee, we mogen GEEN schrik hebben, zegt men ons, want als we schrik hebben, dan zijn ZIJ gewonnen. En dan schaffen ze (zij die zeggen dat we geen schrik mogen hebben) de voetbal af in een paniekreactie.
Al dat geschiet in St Denis is wellicht ook geruststellend bedoeld ?
Ik vond het artikel van een Franse Journalist die bij de aanslagen van 13/11 zijn echtgenote verloor, veel sterker, veel hoopgevender, "Jullie krijgen mijn Haat niet !"
(Ik publiceerde het artikel op Facebook).
Mijn haat krijgen ze ook niet.
Veeleer mijn compassie.
Want hoe hopeloos moet je wel niet zijn om zo maar willekeurige medemensen te gaan doden?
Hoe diep moet je zitten, om te denken dat geweld, willekeurig geweld, jou uit de penarie gaat halen?
Wat hebben ze je aangedaan, dat je jezelf zo haat dat je jezelf als dodelijk wapen gaat gebruiken?
Hoe hebben ze je geïndoctrineerd om je te doen geloven dat een God je dergelijke daden vraagt?
Hoezeer ben je jezelf verloren, mijn vriend, om niet meer zelf te kunnen, te mogen denken?
Wie heeft je zo diep gestampt ?
En dan moet ik met schaamte bekennen dat het mede mijn volk is, en de volkeren rond ons, onze buren, die jou zo diep hebben getrapt in de modder. Zij zijn het die je volk hebben onderdrukt of laten onderdrukken om je land leeg te roven van de aardolie, die je naar hier hebben gehaald om je het vuile en zware werk te laten doen in de mijnen, zij zijn het die je gewoon op de klank van je naam geen huis willen verhuren, zij zijn het die je puur omwille van je vreemd-klinkende naam geen job geven... toch niet zolang er andere arbeiders te krijgen zijn...
Nee, al die dingen verrechtvaardigen die aanslagen niet, maar ze maken wel dat ik probeer je - ondanks alles- te begrijpen.
Nee, ik haat je niet.
Ik heb ook geen schrik van je, toch niet in die zin dat ik een straatje zou omlopen als ik er ene met een rugzak zie lopen... Maar ik zou wel schrik hebben als er plots schoten om me heen vliegen, want ik ben echt niet gehaast om te sterven... Oh ja, ze vertellen dat je een martelaar zult zijn, en recht het paradijs binnen zult vliegen, als beloning voor je "heldendaad"... Geloof je dat echt? Geloof je echt dat de God die de mens creëerde naar zijn beeld zijn schepsels zo maar zou dood willen laten schieten?
Geloof je echt dat al die onbekenden de facto allemaal slecht zijn? Allemaal ongelovig zijn?
Je doet me heel erg denken aan die stomme kruisvaarders " Heer, hoe herkennen we de christenen onder hen?" "Dood ze maar allemaal, God zal er de zijnen wel uithalen..." ... Dit zal wel behoren tot de wraakroepende zonden... Je weet wel zonden die om wraak schreeuwen, wraak die jouw leitmotiv is... Maar wraak is nooit een oplossing, het noopt alleen tot nieuwe wraak.
Daarom ook dat ik je niet haat.
Ik wil een einde aan al dit geweld
Laat ons eens al die politici en al die religies -die al lang bewezen hebben dat ze geen oplossing bieden- de toegang ontzeggen, en laat ons, met gewone mensen ondereen, eens rond de tafel gaan zitten. Oh ja, pak gewone arbeiders en kleine boertjes, je weet wel van die mensen die wel gezond verstand MOETEN hebben om te overleven tussen de kapitalisten, de politiek en de religies...
Mensen die geleerd hebben om beleefd te knikken naar de baron, en de burgemeester, die hun hoed afdoen voor de pastoor en 's zondags naar de kerk gaan omdat ze misschien ooit wel eens die politieker zouden kunnen nodig hebben...
Mensen die die leerden dat riet niet breekt met te buigen voor de wind...
Laat hen geen nieuwe macht vormen, bied hen alleen de kans om een beetje meer armslag te krijgen, om iets minder door het stof te moeten kruipen, om wat van het te zware werk te mogen en kunnen verdelen... Om wat eten te hebben en een zacht bed...
Laat hen een wereld ontwerpen waar Macht en Geld verboden zijn, en waar religies alleen een geloof zijn, en geen machtige organisaties...
Maar ik ben aan het dromen...
Er zullen er altijd weer zijn die macht willen, geld hebben, baas willen spelen, doctrines willen gebruiken als dwangmiddel...
djudedju
(Ik heb bewust de foto genomen van de aanslagen in Oslo, waar het een blanke was, die uit blank-extremisme handelde, om te tonen dat absurditeit overal thuis is )
tot de volgende ?
Sinds drie uur vanmorgen is er een waar vuurgevecht bezig in St Denis, een voorstad van Parijs, men zou er de verblijfplaats hebben gevonden van Aabaaoud, het vermoedelijke brein achter de aanslagen van 13/11...
Wij zijn in oorlog.
Ik haat het idee, maar men beslist dergelijke zaken boven mijn hoofd.
We zijn in oorlog, tegen een haast ongrijpbare vijand.
Het doet een beetje op guerrilla denken, maar het is een nog ambetanter vorm van vechten, één waarbij je vanuit het niets, met onherkenbare middelen aanslagen gaat plegen.
Moeten we nu bang zijn als we iemand zien met een dikke boekentas?
Moeten we schrik hebben van iemand met een dikke buik (Wee de zwangere vrouwen en obese mannen (waar ik ook bij hoor!)...)
Nee, we mogen GEEN schrik hebben, zegt men ons, want als we schrik hebben, dan zijn ZIJ gewonnen. En dan schaffen ze (zij die zeggen dat we geen schrik mogen hebben) de voetbal af in een paniekreactie.
Al dat geschiet in St Denis is wellicht ook geruststellend bedoeld ?
Ik vond het artikel van een Franse Journalist die bij de aanslagen van 13/11 zijn echtgenote verloor, veel sterker, veel hoopgevender, "Jullie krijgen mijn Haat niet !"
(Ik publiceerde het artikel op Facebook).
Mijn haat krijgen ze ook niet.
Veeleer mijn compassie.
Want hoe hopeloos moet je wel niet zijn om zo maar willekeurige medemensen te gaan doden?
Hoe diep moet je zitten, om te denken dat geweld, willekeurig geweld, jou uit de penarie gaat halen?
Wat hebben ze je aangedaan, dat je jezelf zo haat dat je jezelf als dodelijk wapen gaat gebruiken?
Hoe hebben ze je geïndoctrineerd om je te doen geloven dat een God je dergelijke daden vraagt?
Hoezeer ben je jezelf verloren, mijn vriend, om niet meer zelf te kunnen, te mogen denken?
Wie heeft je zo diep gestampt ?
En dan moet ik met schaamte bekennen dat het mede mijn volk is, en de volkeren rond ons, onze buren, die jou zo diep hebben getrapt in de modder. Zij zijn het die je volk hebben onderdrukt of laten onderdrukken om je land leeg te roven van de aardolie, die je naar hier hebben gehaald om je het vuile en zware werk te laten doen in de mijnen, zij zijn het die je gewoon op de klank van je naam geen huis willen verhuren, zij zijn het die je puur omwille van je vreemd-klinkende naam geen job geven... toch niet zolang er andere arbeiders te krijgen zijn...
Nee, al die dingen verrechtvaardigen die aanslagen niet, maar ze maken wel dat ik probeer je - ondanks alles- te begrijpen.
Nee, ik haat je niet.
Ik heb ook geen schrik van je, toch niet in die zin dat ik een straatje zou omlopen als ik er ene met een rugzak zie lopen... Maar ik zou wel schrik hebben als er plots schoten om me heen vliegen, want ik ben echt niet gehaast om te sterven... Oh ja, ze vertellen dat je een martelaar zult zijn, en recht het paradijs binnen zult vliegen, als beloning voor je "heldendaad"... Geloof je dat echt? Geloof je echt dat de God die de mens creëerde naar zijn beeld zijn schepsels zo maar zou dood willen laten schieten?
Geloof je echt dat al die onbekenden de facto allemaal slecht zijn? Allemaal ongelovig zijn?
Je doet me heel erg denken aan die stomme kruisvaarders " Heer, hoe herkennen we de christenen onder hen?" "Dood ze maar allemaal, God zal er de zijnen wel uithalen..." ... Dit zal wel behoren tot de wraakroepende zonden... Je weet wel zonden die om wraak schreeuwen, wraak die jouw leitmotiv is... Maar wraak is nooit een oplossing, het noopt alleen tot nieuwe wraak.
Daarom ook dat ik je niet haat.
Ik wil een einde aan al dit geweld
Laat ons eens al die politici en al die religies -die al lang bewezen hebben dat ze geen oplossing bieden- de toegang ontzeggen, en laat ons, met gewone mensen ondereen, eens rond de tafel gaan zitten. Oh ja, pak gewone arbeiders en kleine boertjes, je weet wel van die mensen die wel gezond verstand MOETEN hebben om te overleven tussen de kapitalisten, de politiek en de religies...
Mensen die geleerd hebben om beleefd te knikken naar de baron, en de burgemeester, die hun hoed afdoen voor de pastoor en 's zondags naar de kerk gaan omdat ze misschien ooit wel eens die politieker zouden kunnen nodig hebben...
Mensen die die leerden dat riet niet breekt met te buigen voor de wind...
Laat hen geen nieuwe macht vormen, bied hen alleen de kans om een beetje meer armslag te krijgen, om iets minder door het stof te moeten kruipen, om wat van het te zware werk te mogen en kunnen verdelen... Om wat eten te hebben en een zacht bed...
Laat hen een wereld ontwerpen waar Macht en Geld verboden zijn, en waar religies alleen een geloof zijn, en geen machtige organisaties...
Maar ik ben aan het dromen...
Er zullen er altijd weer zijn die macht willen, geld hebben, baas willen spelen, doctrines willen gebruiken als dwangmiddel...
djudedju
(Ik heb bewust de foto genomen van de aanslagen in Oslo, waar het een blanke was, die uit blank-extremisme handelde, om te tonen dat absurditeit overal thuis is )
tot de volgende ?
dinsdag, november 17, 2015
5 uur 's morgens
We zijn vandaag precies 48 jaar man en vrouw...
48 jaar gelden was het een stralend zonnige dag, zo warm dat men in hemdsmouwen buiten liep.
Vandaag slaat de regen tegen het raam van mijn slaapkamer. Ik duw de wekker af, nog voor hij kan aflopen (de buren niet wakker maken! )...
Geeuwend gaan turnen, mijn neusspoeling doen, me wassen en het bed opmaken, naar beneden de al geurende koffie gaan drinken...
Straks komt Kimberly hier aan, om naar haar stageplaats gevoerd te worden, en om kwart voor drie mag ik ze weer gaan ophalen in Opbrakel...
48 jaar geleden stond ik nu wellicht zenuwachtig dat nette pak aan te trekken en keek ons moeder of alles wel in orde was... Dan naar Loppem rijden, om in de thuis van Anny mijn bruid te gaan afhalen, met het bruidsboeket in mijn handen...
De autosnelweg van Oostende naar Brugge had toen nog maar twee rijvakken.
We reden langs de boerderij waar Anny is opgegroeid.
God wat is dat allemaal lang geleden... Anny zoekt eens in de grote doos met alle souvenirs van die dag en van alle speciale dagen van ons huwelijk... geboorten, communies, feesten, huwelijken van de kinderen...
Ons vader zaliger had de menu op rijm opgesteld... en met wat verbijstering zitten wij samen te lezen wat wij in die tijd allemaal binnen speelden... Niet te doen !
Ook dat is iets van een andere tijd... Feesten was toen echt "Eens goe gaan eten", waarbij de broeksriem stiekem een paar gaatjes wijder werd gezet, om plaats te hebben voor het volgende op de spijskaart. Jonge mensen zullen dit niet begrijpen, maar het was een tijd waar bijlange niet gegeten werd zoals nu... Er stonden dan niet meer dan één soort toespijs op tafel, en op was op. Brood was er aan volonté, maar de toespijs was duur.
Wellicht was dat de reden waarom een feestmaal ook zo copieus was... Lekker en veel !
Mochten ze ons nu een dergelijk menu voorzetten, we zouden na de tongreepjes al meer dan genoeg hebben ! Nu ja, wat ijs of taart misschien, om de gaatjes te vullen, maar dat is meer van goesting dan van trek. En we zouden weten dat we echt overdaad aan het doen zijn, en er niet gemakkelijk zouden van zijn...
In die tijd nam ons moeder, vóór ze naar zo'n feest ging, al een pilletje voor de lever, kwestie van eens goed te kunnen eten, zonder last te hebben...
Zo was de tijd toen...
Bijna een halve eeuw geleden.
Ann was 20 en ik net 21... We voelden ons héél volwassen. Toen mijn kinderen huwden waren ze ouder, en ik vond ze nog zooooooooooooooooooo jong... Maar ook zij zullen zich heel volwassen gevoeld hebben.
Binnen twee jaar vieren we -bij leven en welzijn - ons 50 jaar huwelijk... een halve eeuw.
we worden oud...
Met weemoed kijken we nog even naar de foto's van toen...
De meesten zijn er al niet meer, zelfs mijn broer is er al niet meer...
De kinderen en kleinkinderen hebben hun plaats ingenomen, oompjeszeggers en hun kinderen...
we worden oud...
De wereld van toen is niet meer.
... en in die van vandaag gaan mensen met een bommengordel om eerst mensen doodschieten en dan laten ze zichzelf ontploffen, hopend op nog meer slachtoffers...
de tijd van toen...
djudedju
tot de volgende ?
48 jaar gelden was het een stralend zonnige dag, zo warm dat men in hemdsmouwen buiten liep.
Vandaag slaat de regen tegen het raam van mijn slaapkamer. Ik duw de wekker af, nog voor hij kan aflopen (de buren niet wakker maken! )...
Geeuwend gaan turnen, mijn neusspoeling doen, me wassen en het bed opmaken, naar beneden de al geurende koffie gaan drinken...
Straks komt Kimberly hier aan, om naar haar stageplaats gevoerd te worden, en om kwart voor drie mag ik ze weer gaan ophalen in Opbrakel...
48 jaar geleden stond ik nu wellicht zenuwachtig dat nette pak aan te trekken en keek ons moeder of alles wel in orde was... Dan naar Loppem rijden, om in de thuis van Anny mijn bruid te gaan afhalen, met het bruidsboeket in mijn handen...
De autosnelweg van Oostende naar Brugge had toen nog maar twee rijvakken.
We reden langs de boerderij waar Anny is opgegroeid.
God wat is dat allemaal lang geleden... Anny zoekt eens in de grote doos met alle souvenirs van die dag en van alle speciale dagen van ons huwelijk... geboorten, communies, feesten, huwelijken van de kinderen...
Ook dat is iets van een andere tijd... Feesten was toen echt "Eens goe gaan eten", waarbij de broeksriem stiekem een paar gaatjes wijder werd gezet, om plaats te hebben voor het volgende op de spijskaart. Jonge mensen zullen dit niet begrijpen, maar het was een tijd waar bijlange niet gegeten werd zoals nu... Er stonden dan niet meer dan één soort toespijs op tafel, en op was op. Brood was er aan volonté, maar de toespijs was duur.
Wellicht was dat de reden waarom een feestmaal ook zo copieus was... Lekker en veel !
Mochten ze ons nu een dergelijk menu voorzetten, we zouden na de tongreepjes al meer dan genoeg hebben ! Nu ja, wat ijs of taart misschien, om de gaatjes te vullen, maar dat is meer van goesting dan van trek. En we zouden weten dat we echt overdaad aan het doen zijn, en er niet gemakkelijk zouden van zijn...
In die tijd nam ons moeder, vóór ze naar zo'n feest ging, al een pilletje voor de lever, kwestie van eens goed te kunnen eten, zonder last te hebben...
Zo was de tijd toen...
Bijna een halve eeuw geleden.
Ann was 20 en ik net 21... We voelden ons héél volwassen. Toen mijn kinderen huwden waren ze ouder, en ik vond ze nog zooooooooooooooooooo jong... Maar ook zij zullen zich heel volwassen gevoeld hebben.
Binnen twee jaar vieren we -bij leven en welzijn - ons 50 jaar huwelijk... een halve eeuw.
we worden oud...
Met weemoed kijken we nog even naar de foto's van toen...
De meesten zijn er al niet meer, zelfs mijn broer is er al niet meer...
De kinderen en kleinkinderen hebben hun plaats ingenomen, oompjeszeggers en hun kinderen...
we worden oud...
De wereld van toen is niet meer.
... en in die van vandaag gaan mensen met een bommengordel om eerst mensen doodschieten en dan laten ze zichzelf ontploffen, hopend op nog meer slachtoffers...
de tijd van toen...
djudedju
tot de volgende ?
maandag, november 16, 2015
De klok
In Pairi Daiza hangt in de Chinese tuin zo'n enorme klok. Er hangt een briefje bij: "Eenmaal luiden brengt geluk, tweemaal luiden ongeluk"...
We voerden een hele plechtigheid uit, we kregen een wierookstokje en gingen dat offeren aan een van de vele Boeddhabeelden (Amasté) , en gingen dan één voor één de klok luiden.
Bij een kleine klok of gong, stopt het trillen van het metaal zodra er je hand op legt, maar die grote klok galmt en zindert onverminderd voort.
Ik moest aan die klok denken toen ik vanmorgen het nieuws beluisterde op de radio... Die aanslagen blijven door zinderen en galmen...
Parijs is dan ook een enorme klok, en heel de wereld hoorde het geluid en hoort het galmen nog steeds.
Ook nu weer ben ik verbaasd dat het galmen blijft duren, ook al leggen we er met miljoenen mensen vol mededogen onze hand op.
"De meeste generaals zijn als kind begonnen met een onschuldige vliegenmepper..." (Jan-Willem Overeem)...
"Zij die in oorlog zijn met anderen, zijn niet in vrede met zichzelf" (William Hazlitt)
Gek hoeveel wijze woorden er geschreven zijn over oorlog en de waanzin, en hoe weinig er naar luisteren...
Oorlog is een verschrikkelijk ding, terrorisme brengt de oorlog naar de huiskamer.
Die laatste is er eentje van mij, en het geeft aan hoe terrorisme eigenlijk de oorlog overstijgt. Een normale oorlog speelt zich af op het slagveld, terrorisme maakt de hele wereld tot zijn slagveld. Dat is het beangstigende, en ik luister huiverend naar al die dappere woorden van " Als wij de schrik laten overheersen, dan hebben ze gewonnen", en net daarmee geven ze aan dat schrik hebben, dat ze zich bewust moeten gaan verzetten, dat het onderhuids wel leeft...
Gelukkig hebben ze daarmee niet gewonnen.
Haat kan nooit winnen.
Je kunt ook nooit iets opbouwen met haat.
Wat je ook lijkt te verwezenlijken, het staat op drijfzand, omdat de basis siddert van schrik onder de dwingelandij.
Dat is ook een beetje de doem van de dictatuur... Vele dictators vallen onder een opstand, maar uit dit nieuwe geweld komt er meestal alleen een nieuwe dictator. Het lijkt haast ondoenbaar om van het ene systeem recht in het andere te stappen.
Het lijkt wel of het goede langzaam moet groeien, niet kan ontstaan in één klap.
...
We zijn hier al een paar dagen wat ziekjes, niet erg, wat mottig, wat op flanellen benen lopend. Anny heeft een dag gehad met vaak overgeven, ik had en heb veel meer pijn dan anders. Vanmorgen kon ik amper uit mijn bed, door een nieuwe pijn: als ik mijn linkerbeen ophef, dan is het net of ze steken met een mes in mijn lies en onderbuik... Als ik wat beweeg, dan gaat het weer wat beter, maar na wat zitten of liggen is de beweging weer de hel... Reuma of artrose of zoiets zeker ? 't Is van zelf gekomen, we geven het even de tijd om vanzelf weer weg te gaan hé...
tot de volgende ?
We voerden een hele plechtigheid uit, we kregen een wierookstokje en gingen dat offeren aan een van de vele Boeddhabeelden (Amasté) , en gingen dan één voor één de klok luiden.
Bij een kleine klok of gong, stopt het trillen van het metaal zodra er je hand op legt, maar die grote klok galmt en zindert onverminderd voort.
Ik moest aan die klok denken toen ik vanmorgen het nieuws beluisterde op de radio... Die aanslagen blijven door zinderen en galmen...
Parijs is dan ook een enorme klok, en heel de wereld hoorde het geluid en hoort het galmen nog steeds.
Ook nu weer ben ik verbaasd dat het galmen blijft duren, ook al leggen we er met miljoenen mensen vol mededogen onze hand op.
"De meeste generaals zijn als kind begonnen met een onschuldige vliegenmepper..." (Jan-Willem Overeem)...
"Zij die in oorlog zijn met anderen, zijn niet in vrede met zichzelf" (William Hazlitt)
Gek hoeveel wijze woorden er geschreven zijn over oorlog en de waanzin, en hoe weinig er naar luisteren...
Oorlog is een verschrikkelijk ding, terrorisme brengt de oorlog naar de huiskamer.
Die laatste is er eentje van mij, en het geeft aan hoe terrorisme eigenlijk de oorlog overstijgt. Een normale oorlog speelt zich af op het slagveld, terrorisme maakt de hele wereld tot zijn slagveld. Dat is het beangstigende, en ik luister huiverend naar al die dappere woorden van " Als wij de schrik laten overheersen, dan hebben ze gewonnen", en net daarmee geven ze aan dat schrik hebben, dat ze zich bewust moeten gaan verzetten, dat het onderhuids wel leeft...
Gelukkig hebben ze daarmee niet gewonnen.
Haat kan nooit winnen.
Je kunt ook nooit iets opbouwen met haat.
Wat je ook lijkt te verwezenlijken, het staat op drijfzand, omdat de basis siddert van schrik onder de dwingelandij.
Dat is ook een beetje de doem van de dictatuur... Vele dictators vallen onder een opstand, maar uit dit nieuwe geweld komt er meestal alleen een nieuwe dictator. Het lijkt haast ondoenbaar om van het ene systeem recht in het andere te stappen.
Het lijkt wel of het goede langzaam moet groeien, niet kan ontstaan in één klap.
...
We zijn hier al een paar dagen wat ziekjes, niet erg, wat mottig, wat op flanellen benen lopend. Anny heeft een dag gehad met vaak overgeven, ik had en heb veel meer pijn dan anders. Vanmorgen kon ik amper uit mijn bed, door een nieuwe pijn: als ik mijn linkerbeen ophef, dan is het net of ze steken met een mes in mijn lies en onderbuik... Als ik wat beweeg, dan gaat het weer wat beter, maar na wat zitten of liggen is de beweging weer de hel... Reuma of artrose of zoiets zeker ? 't Is van zelf gekomen, we geven het even de tijd om vanzelf weer weg te gaan hé...
tot de volgende ?
zaterdag, november 14, 2015
terrorisme
Ik geloof niet in geweld.
Bij oorlog zijn alle partijen slachtoffer, met uitzondering van de wapenleveranciers en toebehoren.
Ons Vader zei altijd dat oorlog een vorm van economie was.
De opstanden, revoluties, oorlogen in het Midden Oosten heeft zo'n lange geschiedenis, dat het haast niet meer te doen is om schuldige en slachtoffer zo maar aan te duiden. Het begon met kolonialisme en economische kolonisatie, met Joden die van de holocaust gebruik maakten om een eigen stukje wereld op te eisen... en ga zo maar door, het is een eindeloze lijst.
Terrorisme zien we echter in een ander kader, daar worden willekeurige onschuldige mensen gedood, veelal buiten oorlogsgebied. Het is een verschrikkelijke manier van vechten: je gaat in een vredige stad naar een drukke markt en laat daar een auto ontploffen midden de mensenzee.
We verdragen deze vorm van vechten niet !
Soldaten tegen soldaten, dat is oorlog ! Doden van onschuldige burgers, dat is misdaad.
Maar ook in onze eigen geschiedenis lezen we over dergelijke misdaden, lezen we over het willekeurige doden van burgers ! Nazi Duitsland bombardeerde burgerdoelen in het Verenigde Koninkrijk, en op hun beurt bombardeerden de geallieerden Dresden plat, en gooiden de Amerikanen atoombommen op Nagasaki en Hiroshima...
En het is niet nieuw, bij een van de kruistochten (!!!) vroeg men aan de legerleiding: "Heer, er zijn ook christenen in de stad, hoe zullen wij hen herkennen? " " Sla ze allemaal dood, God zal er de zijnen wel uithalen !"...
Toch stellen we deze daden niet volledig gelijk met terrorisme, omdat het in een oorlog gebeurde, en tegen de vijand. (ook al betrof het hier burgers).
Terrorisme lijkt ogenschijnlijk veel willekeuriger. Neem nu de aanslagen van deze nacht in Parijs. Frankrijk vecht weliswaar tegen IS, maar we zien het niet alsof Frankrijk in oorlog is, want de bedoeling is het herstellen van de vrede, van de democratie... Leuk als je daar woont, en je huis plat gebombardeerd wordt, en de helft van je gezin dood is.
Toch is terrorisme anders dan het optreden van een leger. Het zijn burgers (of ze lijken burger), en ze treden doelbewust op om paniek te veroorzaken, om burgers te treffen, om te ondermijnen.
Maar eigenlijk mogen we als mens geen enkel vorm van oorlog aanvaarden, of het nu van reguliere legers is, of van opstandelingen of terroristen.
Het is ook geen oplossing. Frankrijk zal zich echt niet terugtrekken uit de strijd omwille van die aanslagen, integendeel, men zal wellicht een bijkomende reden hebben om ginder ver nog wat meer aan oorlog te doen, het uitroeien van het terrorisme als rechtvaardiging. En zij zien in deze aanvallen dan weer een reden om met alle middelen zich te verdedigen, en aan te vallen, te veroveren... Want zij willen een Kalifaat oprichten, dat wil dus zeggen dat alle huidige legitieme regeringen in die streek moeten verwijderd worden...
Ik geloof niet in geweld, ik geloof niet in onderdrukking.
Ik geloof in de mens.
Ook nu !
Ik besef wel dat het mensdom zich laat manipuleren door regeringen, religies of wat dan ook.
Ik weet dat mensen in een massa niet redeneren als mens, maar als groep, en dat dit mede gebruikt wordt om menen op te zwepen tegen de menselijke natuur in.
en toch geloof ik nog steeds in de mens.
Ik weet dat macht en kapitaal de echte boosdoeners zijn.
Ik weet dat we de neiging hebben om de Aarde te bezitten, terwijl we eigenlijk maar een deeltje van die aarde zijn.
Imagine... Luister eens naar het lied van J. Lennon.
Lees eens over het omsmeden van zwaarden tot ploegscharen.
probeer eens mens te zijn.
tot de volgende ?
vrijdag, november 13, 2015
snelheidscontrole
Vandaag houdt men weer een speciale actie, en wordt de snelheid meer dan anders gecontroleerd.
Gek, maar dit doet me denken aan onze oude pastoor Georges Van Hoolandt, die ooit eens predikte over zijn auto... Hij sprak zijn verwondering uit over het feit dat hij rond kon rijden in een voertuig dat werd voortbewogen door ontploffingen in de motor, dat aan de waanzinnige snelheid van 50 kilometer per uur door de dorpskom raasde... Ik ga zijn preek en zijn les er uit niet herhalen, maar eigenlijk had hij gelijk...
Wij hebben geen besef meer van de snelheid.
De rapste lopers halen zo'n 30 km per uur, en houden dat maar een honderd meter vol... U en ik halen dat dus nooit, wij kunnen die dertig kilometer per uur gewoon niet halen.
Toen ik klein was, hadden wij thuis een Opel Olympia, en op de kilometerteller was het hoogste aangegeven cijfer 120... "Pa, kun je 120 km per uur rijden?" "Bah neen, manneke, dat staat daar maar op voor de reclame!"...
100 km per uur was een fantastische snelheid, zo fantastisch dat ons vader het nooit reed, toch niet met die auto's van toen.
En toch hadden wij ook toen het idee dat we heel rap reden.
Een auto was toen nog een uitzonderlijk iets. Was het geen auto van het bedrijf geweest, we zouden ook die luxe niet gekend hebben. Iedere avond schreef ons vader de kilometers op. Dat moest, want alles moest verantwoord worden.
Maar niettemin reden wij met een auto. We zaten met drie kinderen achteraan, en toen onze Lieve er nog bij kwam, zat die op de schoot bij mama, vooraan... Dat mocht en kon toen nog.
De snelheidscontrole gebeurde toen nog door middel van twee kabels over de rijweg. Je reed over die kabels, en het tijdsinterval was de basis om uw snelheid te berekenen. Ooit zag ik een vrachtwagen voor die kabels in de remmen gaan, en onder zijn geblokkeerde wiel werd de kabel in frut getrokken...
Er waren er dus ook toen al die aan een overdreven snelheid reden.
Toen... waren de Ardennen nog echt ver weg, en niemand zou ooit op het idee zijn gekomen om eens een uitstapje te doen naar de Ardennen en nog dezelfde dag terug thuis te zijn... Dat was haast niet mogelijk. De auto's waren niet zo snel, en de wegen waren nog niet zo goed, en er waren haast nog geen autosnelwegen. Nu is dat een doodgewoon uitstapje... En in betere tijden, toen ik nog gezond was, deden wij dat ook wel eens. En regelmatig ging oma dan ook mee, en zaten we dus ook met zes in de auto...
Wij denken er gewoon niet meer aan, dat die snelheid eigenlijk niet iets van ons is, dat het iets vreemd is, iets ongewoons.
Als ik rond me kijk, dan staat mijn huis vol met dingen die pas de laatste eeuw de huizen binnen kwamen. Radio, tv, computer, telefoon, gsm, tablet, elektrisch kookvuur, elektrische wasmachine, droogkast, en ga zo het rijtje maar af...
De wasmachine die we thuis hadden was weliswaar elektrisch, maar we moesten de was er in tot koken brengen met een vuur te stoken onderaan de machine. Droogzwieren was er niet bij, je nam de was uit het hete sop met een houten tang, en je draaide het tussen twee stangen door, zodat zoveel mogelijk water er uit gewrongen werd.
Hoe komt het toch dat wij al die dingen van vandaag zo gewoon vinden?
Dat wij er ons niet echt meer over verwonderen dat iedereen nu echt overal bereikbaar is?
Dat je zo naar een piepklein achterafstraatje kunt rijden zonder éénmaal een kaart te bekijken of de weg te vragen?
Het zal wel aan mij liggen, maar ik blijf me verwonderen.
Ik pieker me gek over de werking van een smartphone.
Ik doe machines die stuk zijn wel eens open, niet om te pogen ze te herstellen, maar gewoon om te kijken hoe dat allemaal in een zit...en dan vind je een chipje en wat verbindingen en dat is het.
Ik heb hier boven weer een radio staan, een echte radio, een uit de jaren 1950... Een houten kist, met lampen en draaiknoppen om de posten te kiezen, en met een draadje verschuift er een naaldje om je te tonen waar je die of deze post kunt vinden.
Het duurt een tijd voor dat ding ook teken van leven geeft.
Voor de muziek er door komt, hoor je eerst het gebrom van de lampen en dan pas komt de muziek er door. Er zit al FM op, iets wat ik heb weten ontstaan, en dat toen "het van het" was...
Nu staat er hier een radio beneden die de posten digitaal zoekt en afspeelt. (DAB: Digital Audio Broadcasting)
De klank van dit moderne ding is heel zuiver. De radio van boven heeft een veel warmere klank.
Wellicht is het ook dat gevoel dat mensen van nu doet teruggrijpen naar de oude LP's, boven de cd.
Deze dingen doen me denken dat het misschien allemaal een beetje te snel gaat, en dat we soms op zoek gaan naar dingen van vroeger, om het te installeren als een soort geestelijk rustpunt.
Nu gaat alles zo snel dat we wellicht geestelijk niet altijd aangepast zijn aan het nieuwe systeem.
Eén ding blijft me verwonderen. Hoe zou het toch komen dat we, ondanks al die middelen, niet komen tot echte democratie ? In een tijd dat de regering besluit dat iedereen te bereiken is per sms als er een ramp is, moeten ze toch ook beseffen dat iedereen op die manier zijn stem kan uitbrengen ???
Maar ja, dan zijn ze wel hun vetbetaalde postje kwijt...
djudedju
tot de volgende ?
Gek, maar dit doet me denken aan onze oude pastoor Georges Van Hoolandt, die ooit eens predikte over zijn auto... Hij sprak zijn verwondering uit over het feit dat hij rond kon rijden in een voertuig dat werd voortbewogen door ontploffingen in de motor, dat aan de waanzinnige snelheid van 50 kilometer per uur door de dorpskom raasde... Ik ga zijn preek en zijn les er uit niet herhalen, maar eigenlijk had hij gelijk...
Wij hebben geen besef meer van de snelheid.
De rapste lopers halen zo'n 30 km per uur, en houden dat maar een honderd meter vol... U en ik halen dat dus nooit, wij kunnen die dertig kilometer per uur gewoon niet halen.
Toen ik klein was, hadden wij thuis een Opel Olympia, en op de kilometerteller was het hoogste aangegeven cijfer 120... "Pa, kun je 120 km per uur rijden?" "Bah neen, manneke, dat staat daar maar op voor de reclame!"...
100 km per uur was een fantastische snelheid, zo fantastisch dat ons vader het nooit reed, toch niet met die auto's van toen.
En toch hadden wij ook toen het idee dat we heel rap reden.
Een auto was toen nog een uitzonderlijk iets. Was het geen auto van het bedrijf geweest, we zouden ook die luxe niet gekend hebben. Iedere avond schreef ons vader de kilometers op. Dat moest, want alles moest verantwoord worden.
Maar niettemin reden wij met een auto. We zaten met drie kinderen achteraan, en toen onze Lieve er nog bij kwam, zat die op de schoot bij mama, vooraan... Dat mocht en kon toen nog.
De snelheidscontrole gebeurde toen nog door middel van twee kabels over de rijweg. Je reed over die kabels, en het tijdsinterval was de basis om uw snelheid te berekenen. Ooit zag ik een vrachtwagen voor die kabels in de remmen gaan, en onder zijn geblokkeerde wiel werd de kabel in frut getrokken...
Er waren er dus ook toen al die aan een overdreven snelheid reden.
Toen... waren de Ardennen nog echt ver weg, en niemand zou ooit op het idee zijn gekomen om eens een uitstapje te doen naar de Ardennen en nog dezelfde dag terug thuis te zijn... Dat was haast niet mogelijk. De auto's waren niet zo snel, en de wegen waren nog niet zo goed, en er waren haast nog geen autosnelwegen. Nu is dat een doodgewoon uitstapje... En in betere tijden, toen ik nog gezond was, deden wij dat ook wel eens. En regelmatig ging oma dan ook mee, en zaten we dus ook met zes in de auto...
Wij denken er gewoon niet meer aan, dat die snelheid eigenlijk niet iets van ons is, dat het iets vreemd is, iets ongewoons.
Als ik rond me kijk, dan staat mijn huis vol met dingen die pas de laatste eeuw de huizen binnen kwamen. Radio, tv, computer, telefoon, gsm, tablet, elektrisch kookvuur, elektrische wasmachine, droogkast, en ga zo het rijtje maar af...
De wasmachine die we thuis hadden was weliswaar elektrisch, maar we moesten de was er in tot koken brengen met een vuur te stoken onderaan de machine. Droogzwieren was er niet bij, je nam de was uit het hete sop met een houten tang, en je draaide het tussen twee stangen door, zodat zoveel mogelijk water er uit gewrongen werd.
Hoe komt het toch dat wij al die dingen van vandaag zo gewoon vinden?
Dat wij er ons niet echt meer over verwonderen dat iedereen nu echt overal bereikbaar is?
Dat je zo naar een piepklein achterafstraatje kunt rijden zonder éénmaal een kaart te bekijken of de weg te vragen?
Het zal wel aan mij liggen, maar ik blijf me verwonderen.
Ik pieker me gek over de werking van een smartphone.
Ik doe machines die stuk zijn wel eens open, niet om te pogen ze te herstellen, maar gewoon om te kijken hoe dat allemaal in een zit...en dan vind je een chipje en wat verbindingen en dat is het.
Ik heb hier boven weer een radio staan, een echte radio, een uit de jaren 1950... Een houten kist, met lampen en draaiknoppen om de posten te kiezen, en met een draadje verschuift er een naaldje om je te tonen waar je die of deze post kunt vinden.
Voor de muziek er door komt, hoor je eerst het gebrom van de lampen en dan pas komt de muziek er door. Er zit al FM op, iets wat ik heb weten ontstaan, en dat toen "het van het" was...
Nu staat er hier een radio beneden die de posten digitaal zoekt en afspeelt. (DAB: Digital Audio Broadcasting)
De klank van dit moderne ding is heel zuiver. De radio van boven heeft een veel warmere klank.
Wellicht is het ook dat gevoel dat mensen van nu doet teruggrijpen naar de oude LP's, boven de cd.
Deze dingen doen me denken dat het misschien allemaal een beetje te snel gaat, en dat we soms op zoek gaan naar dingen van vroeger, om het te installeren als een soort geestelijk rustpunt.
Nu gaat alles zo snel dat we wellicht geestelijk niet altijd aangepast zijn aan het nieuwe systeem.
Eén ding blijft me verwonderen. Hoe zou het toch komen dat we, ondanks al die middelen, niet komen tot echte democratie ? In een tijd dat de regering besluit dat iedereen te bereiken is per sms als er een ramp is, moeten ze toch ook beseffen dat iedereen op die manier zijn stem kan uitbrengen ???
Maar ja, dan zijn ze wel hun vetbetaalde postje kwijt...
djudedju
tot de volgende ?
donderdag, november 12, 2015
Nacht
Heb je dat soms ook ?
Je ligt in je bed, tegen weg soezelen aan, en dan plots val je in een put.
Grijp je dan ook om je heen, schiet je half-recht, ben je ook in paniek?
Gisterennacht was het weer van dattum...
Ik viel in die eindeloze zwarte leegte, maar hoe ik me ook weerde, ik kon de val niet tegenhouden !
Ik viel en viel maar, spartelend, zwaaiend en maaiend met mijn armen en benen. Ik voelde en hoorde de wind langs me heen zoeven.
Ik was in paniek !
Je hebt geen grond meer, maar in die roetzwarte ruimte is er ook geen boven meer, geen links en geen rechts, geen vooruit of achteruit ! Je zit als het ware in de eindeloosheid.
Na een tijdje voelde ik dat ik trager en trager viel, dat de wind niet meer zo bulderde, en na een tijd was het of ik dwarrelde als een herfstblad in de eindeloze nacht...
Plots kwam ik neer op andere mensenlijven. Protesterende stemmen gingen op.
"Kijk waar je je voeten zet ! Idioot ! Haal je vinger uit mijn oor !"
Ik probeerde me zo klein mogelijk te maken, tastte voorzichtig in het zwarte niets naar een veilige plaats, maar waar ik ook voelde, ik lag boven op een wriemelende berg mensen.
Ik kan je verzekeren dat het even duurt vooraleer je je voldoende zeker voelt om iets te vragen, om uitleg te vragen, om te weten te komen waar je bent !
"Ben jij ook in die put gevallen tussen slapen en waken in?" "Tientallen "Ja!" klonken uit de nacht. "Hoelang lig je hier al?"
Plots beving mij de schrik dat ik hier nooit meer uit zou komen...
Er klonk een wirwar van antwoorden, allemaal door elkaar heen, zodat het onbegrijpelijk was. Ik duwde met mijn hand iemand aan... "Hoelang lig jij hier al?" "Nog niet zo heel lang... Ik hoop dat ik nog weer naar boven kan !" "Hoezo ?"
"Wel, sommigen gaan plots weer naar boven, maar er zijn er hier die hier al heel lang liggen..." Hij greep mijn hand die op zijn buik lag... "Kijk !" hij duwde mijn hand op iemand anders, en daar voelde ik dat ik als het ware door het vlees heen duwde... Ik huiverde. "Deze ligt hier al zo lang dat hij aan het oplossen is."
Ik rukte mijn hand weg. "Je moet geen schrik hebben !" Het doet je niets !"
Ik lag weer wat stil, te luisteren naar de sombere gesprekken om me heen, en naar de regelmatige toevoer van nieuwelingen, die ook weer uitleg vroegen en kregen. Soms hoorde je zo nog iets nieuws. Eentje vroeg "Zijn het hier allemaal mannen? Komen hier geen vrouwen?" Hé, dat benieuwde me ook ! "Jawel, maar die liggen allemaal daar!" De man wees blijkbaar in mijn richting, want zijn wijsvinger priemde net in mijn zij..."Maar je moet er niet heengaan ! Wie zich vergrijpt aan een vrouw raakt hier zeker nooit meer weg ! Bovendien hoorde ik dat het toch een onmogelijke relatie is ! Als je probeert te bewegen dan ben je net als een ballon, en zij ook, en je botst tegen elkaar en je raakt elkaar, maar dat aanraken stoot je ook meteen weer van haar weg !"
Ik vond het beeld leuk ! In al mijn ellende lag ik te lachen als ik mij die situatie voorstelde.
Plots rees mijn gesprekspartner omhoog... Ik hoorde hem naar adem snakken, zou het ? Ja ! Hij steeg weer op !
Maar ik bleef liggen.
Je hebt geen idee van tijd, van dag of nacht. Eentje vertelde dat er ooit iemand was met een uurwerk met fosforiserende cijfers... Maar die uurwerken zijn al zo lang verboden, dat dit wel heel lang geleden moet zijn ! Bovendien moest je die dingen opwinden, en in die tijd liepen die klokken ook nog niet zo klokvast... Toch niet als ik me het ritueel van mijn vader voor ogen haalde, die iedere dag voor de radio stond te wachten op het signaal van 8 uur, om zijn uurwerk bij te regelen...
Tijd kan eindeloos lijken...
Iedere keer er een nieuwe tot bij ons zakte, zuchtten wij in wanhoop, iedere keer er eentje de massa ontsteeg hielden we de adem in, in stille hoop dat het straks...
Ik heb er dan ook geen idee van hoelang ik in het zwarte niets verkeerde... Maar ik begon me af te vragen of ik soms dood was ??? Of dit nu de hel was ? Of was dit eerder het vagevuur ? Of wat is het eigenlijk ?
Toen ik het niet meer verwachtte steeg ik plots weer omhoog...
Ik vloog door brullende winden gejaagd weer omhoog, voelde plots mijn bed, greep me uit alle macht vast...
Ik ben terug !
Ik ben terug !
God, wat was dat een enge droom... Of was het geen droom ? Het leek zo echt.
Tot de volgende ?
Hé, dat is gek ! Ik heb gisteren geen blog gemaakt !!!
Je ligt in je bed, tegen weg soezelen aan, en dan plots val je in een put.
Grijp je dan ook om je heen, schiet je half-recht, ben je ook in paniek?
Gisterennacht was het weer van dattum...
Ik viel in die eindeloze zwarte leegte, maar hoe ik me ook weerde, ik kon de val niet tegenhouden !
Ik viel en viel maar, spartelend, zwaaiend en maaiend met mijn armen en benen. Ik voelde en hoorde de wind langs me heen zoeven.
Ik was in paniek !
Je hebt geen grond meer, maar in die roetzwarte ruimte is er ook geen boven meer, geen links en geen rechts, geen vooruit of achteruit ! Je zit als het ware in de eindeloosheid.
Na een tijdje voelde ik dat ik trager en trager viel, dat de wind niet meer zo bulderde, en na een tijd was het of ik dwarrelde als een herfstblad in de eindeloze nacht...
Plots kwam ik neer op andere mensenlijven. Protesterende stemmen gingen op.
"Kijk waar je je voeten zet ! Idioot ! Haal je vinger uit mijn oor !"
Ik probeerde me zo klein mogelijk te maken, tastte voorzichtig in het zwarte niets naar een veilige plaats, maar waar ik ook voelde, ik lag boven op een wriemelende berg mensen.
Ik kan je verzekeren dat het even duurt vooraleer je je voldoende zeker voelt om iets te vragen, om uitleg te vragen, om te weten te komen waar je bent !
"Ben jij ook in die put gevallen tussen slapen en waken in?" "Tientallen "Ja!" klonken uit de nacht. "Hoelang lig je hier al?"
Plots beving mij de schrik dat ik hier nooit meer uit zou komen...
Er klonk een wirwar van antwoorden, allemaal door elkaar heen, zodat het onbegrijpelijk was. Ik duwde met mijn hand iemand aan... "Hoelang lig jij hier al?" "Nog niet zo heel lang... Ik hoop dat ik nog weer naar boven kan !" "Hoezo ?"
"Wel, sommigen gaan plots weer naar boven, maar er zijn er hier die hier al heel lang liggen..." Hij greep mijn hand die op zijn buik lag... "Kijk !" hij duwde mijn hand op iemand anders, en daar voelde ik dat ik als het ware door het vlees heen duwde... Ik huiverde. "Deze ligt hier al zo lang dat hij aan het oplossen is."
Ik rukte mijn hand weg. "Je moet geen schrik hebben !" Het doet je niets !"
Ik lag weer wat stil, te luisteren naar de sombere gesprekken om me heen, en naar de regelmatige toevoer van nieuwelingen, die ook weer uitleg vroegen en kregen. Soms hoorde je zo nog iets nieuws. Eentje vroeg "Zijn het hier allemaal mannen? Komen hier geen vrouwen?" Hé, dat benieuwde me ook ! "Jawel, maar die liggen allemaal daar!" De man wees blijkbaar in mijn richting, want zijn wijsvinger priemde net in mijn zij..."Maar je moet er niet heengaan ! Wie zich vergrijpt aan een vrouw raakt hier zeker nooit meer weg ! Bovendien hoorde ik dat het toch een onmogelijke relatie is ! Als je probeert te bewegen dan ben je net als een ballon, en zij ook, en je botst tegen elkaar en je raakt elkaar, maar dat aanraken stoot je ook meteen weer van haar weg !"
Ik vond het beeld leuk ! In al mijn ellende lag ik te lachen als ik mij die situatie voorstelde.
Plots rees mijn gesprekspartner omhoog... Ik hoorde hem naar adem snakken, zou het ? Ja ! Hij steeg weer op !
Maar ik bleef liggen.
Je hebt geen idee van tijd, van dag of nacht. Eentje vertelde dat er ooit iemand was met een uurwerk met fosforiserende cijfers... Maar die uurwerken zijn al zo lang verboden, dat dit wel heel lang geleden moet zijn ! Bovendien moest je die dingen opwinden, en in die tijd liepen die klokken ook nog niet zo klokvast... Toch niet als ik me het ritueel van mijn vader voor ogen haalde, die iedere dag voor de radio stond te wachten op het signaal van 8 uur, om zijn uurwerk bij te regelen...
Tijd kan eindeloos lijken...
Iedere keer er een nieuwe tot bij ons zakte, zuchtten wij in wanhoop, iedere keer er eentje de massa ontsteeg hielden we de adem in, in stille hoop dat het straks...
Ik heb er dan ook geen idee van hoelang ik in het zwarte niets verkeerde... Maar ik begon me af te vragen of ik soms dood was ??? Of dit nu de hel was ? Of was dit eerder het vagevuur ? Of wat is het eigenlijk ?
Toen ik het niet meer verwachtte steeg ik plots weer omhoog...
Ik vloog door brullende winden gejaagd weer omhoog, voelde plots mijn bed, greep me uit alle macht vast...
Ik ben terug !
Ik ben terug !
God, wat was dat een enge droom... Of was het geen droom ? Het leek zo echt.
Tot de volgende ?
Hé, dat is gek ! Ik heb gisteren geen blog gemaakt !!!
Abonneren op:
Posts (Atom)