weemoed

Vandaag moest ik naar de bank van tanteke, om een en ander te regelen. Die bank is vlak bij het acv, en dus mijn oud bureel...
Ik ben eens binnengeweest, er waren er nog twee van in mijnen tijd...
Ze vertelden me dat de zitdagen van hout en bouw meer niet dan wel opgevolgd worden...
God, wat heb ik gewroet en gewerkt om dat alles uit te bouwen en op te bouwen...en nu behandelen ze mijn kind als een ik weet niet waddeke...
Goh, ik werp geen stenen, er is zoveel veranderd, dat ik niet weet wat nog kan en niet kan, maar 't doet me toch pijn. Veel pijn.

't Is weer heel de tijd aan 't smuiken, zo van de schotse mist die de vlamingen nat maakt. Echt herfstststweer. Alles is grijs en vervalt tot een heel sober kleurenpalet. Zelfs de zogeroemde herfstbladeren liggen nu allemaal op de grond en verzinken zachtjes in en tot modder.
Voor mijn deur staat echter nog steeds het veld in een fel groen kleed. Het lijkt nu duidelijk dat het geen groenvoer is, maar dat het zal dienen tot groenbemesting. Normaliter is dat al allemaal herleidt tot gele stokjes met hangende flinters van verlepte blaren, maar nu, er is nog geen echte vorst geweest, staat het onnatuurlijk groen te zijn. Het past eigenlijk niet in het palet.

Ik ga weer kosten hebben aan mijne computer, mijn dvd-lezer en mijn cd-rom lezer-schrijver hebben het opgegeven. Van mijn dvd wist ik dat al lang, maar nu ook mijn cdrom-drive...Nu ja, die is meen ik al heel oud, dateert nog van mijn vorige pc... Vroeger gingen alle dingen veel langer mee, maar hoe meer dingen er aan zitten, hoe meer er aan kan kapot gaan... Gelukkig zijn dat geen dure stukken, en kan men ze steeds verder gebruiken, ook in een andere pc.

Mijne computer staat nu nevens mij te werken, zonder haar kleren aan. Ik zie het binnenwerk voornamelijk draadjes in allerlei kleuren, grijze linten vol gestopt met draden, en groene plaatjes en platen, vol met lijntjes en met kleine "huizekotjes" in dat kunstmatige gazon.
............................en stof.........................stof.................

Gisterenavond kreeg ik onder mijn voeten van Anny. Ik was naar boven gegaan, en Anny deed de lichten uit en haalde haar fles water voor 's nachts (met haar vals gebit heeft ze veel meer een drogen mond dan vroeger). Ik had al mijn kleren uit, mijn pyama aan, en zou naar het wc gaan, toen het mij opviel dat Anny er nog niet was, en ik hoorde beneden ook niets...Ik de trap af, de deur open. Anny stond daar met de electrische vliegenmepper, ze had een mot zien vliegen... "Ik was al ongerust"...dat had ik niet mogen zeggen, ze is niet ziek, ze doet nu alles wat ze moet doen, ze zal nu toch...............

Inwendig zal ze wellicht toch blij zijn met mijn bezorgdheid, maar meer nog voelt ze zich aangetast in haar "eer"... Best dat zij niet veroordeelt is tot niets meer kunnen, ze zou de muren oplopen...

Natuurlijk heb ik weer pijn, de pijn lijkt me niet echt meer te verlaten, wellicht door de spanning en de onrust, maar vannacht heb ik toch geslapen, in tegenstelling met de vorige nacht, dan heb ik bijna de ganse nacht gelezen... Ik denk dat mijn onrust stillekes zal moeten wegebben, maar er zal altijd wel een stukje onrust blijven zitten...

Ik heb van uit de bank een deel documenten die moeten getekend worden door tanteke. Hopelijk lukt haar dat nog, heeft ze een goede dag. Vorige vrijdag was ze weer redelijk goed, ze wandelde mee naar de cafetaria, en haar pintje smaakte haar. Voor het eerst in haar leven had ze ook belangstelling voor de ziekte van een ander, anders is het altijd van "ja, een ander kan ook eens iets hebben...", duidelijk makend dat het hare (al heel haar leven) veel erger was dan alle andere leed van heel de wereld. Nu vroeg ze Anny of het nu ging... We waren er beiden van geschrokken. Wij kennen tanteke al heel haar leven als een mens die gans de wereld rond haar eigenzichzelvens ziet draaien... Niet dat ze slecht was, maar ze kon binnenkomen en iets zien staan, en als ze dat mooi vond, dan was ze wat gestoord als ze het niet kreeg. Gaf je het haar mee, dan kreeg je negen keer op tien een cadeau die tien keer zoveel waard was, maar ze had het gevoel dat ze "iets kreeg", dat ze belangrijk was. Nu, hier was dat niet erg, maar ze deed dat bijvoorbeeld ook in een restaurant of zoiets... tja, tanteke... Eigenlijk is het geen wonder dat er bijna niemand meer bij haar op bezoek komt...Toch zit er geen kwaad in, ze is gewoon tanteke, en je moet haar zo maar nemen ook...

Ik ga stoppen, tot de volgende ?

Nuttig

Vorige week weer eens zo'n telefonische reclamemadam afgesnauwd en toestel dichtgesmeten. Ze belde verdorie terug om me te melden dat ik me dan maar op de robinsonlijst moet zetten...Nee, madam, ik zet me niet op die lijst, anders ontvang ik ook niet meer wekelijks mijn pak leesvoer ! En die is voor mij belangrijk !
Als je de reclamefoldertjes allemaal min of meer op de zelfde breedte vouwt, en dan stuk voor stuk op één rolt, dan krijg je een dikke keiharde rol. Als je dat niet onmiddellijk gebruikt, bevestig het dan met een lakje, of een elastiekje, of een touwtje of wat dan ook.
Heb je zelf géén allesbrander, bezorg je folders aan iemand die er wel een heeft. Zo'n rol geeft je meer dan een uur warmte ! En die stomme madam zou mij dat afpakken? No way !
Ik heb het truukje ook aan Veerle gezegd, in hun kachel kun je dat ook branden.
Het principe is eigenlijk simpel, het meeste papier is gemaakt van hout, door het zo hard op te rollen, bezorg je het terug de eigenschappen van hout, en je zult zien dat het net als een stuk hout langzaam opbrandt.

Dus, reclame is zeker nuttig in een periode waar de kostprijs van de petroleum zo hoog is.

Daar ik dat ambetante madammeke niet in mijn kachel kan steken (ik weet begot niet eens van waar ze zit ambetant te doen), wil ik geen telefonische reclameboodschappen. nah !

Bovendien heb ik het gevoel dat men de zaken weer eens aan 't omdraaien is met die robinsonlijst..., het is zoiets als prikkeldraad rond mijnen hof moeten zetten. Iedereen weet dat het mijnen hof is, het is duidelijk vast te stellen aan de structuur waar mijn hof eindigt en die van de buren beginnen... Voor ons hoeft daar dus eigenlijk geen draad in te zitten...maar het zijn niet allemaal buren (brave buren!), mocht er geen draad staan, dan zouden in de kortste keren onverlaten onze tuin gebruiken om een hoek af te steken om op de baan te komen. Het gekke is, als je dat toestaat, er na een tijd rechten toegekend worden aan het ontstane wegeltje.
Gekke wereld ? Nee, gekke mensen die nog gekkere wettenmakers aanstellen.

Ik zat vandaag weer eens op een van mijn favoriete Franse sites te kijken, en plots zag ik daar een artikel met meer dan 20 foto's (!) er bij, van de betoging in Brussel voor de éénheid van België... Hoewel het artikel eerder neutraal was, heb ik het idee dat de doorsnee fransman, die ziet hoe we hier zitten te klooien, platligt van het lachen. Hij heeft nog gelijk ook, onze verkozenen doen onsterfelijk belachelijk !
Ik kreeg hier ooit een mailtje met al de beledigingen en misverstanden en fouten van onze formateur tegenover de anderstaligen in ons landje...Het lijkt ook mij, als vlaming, niet echt meer de meestgeschikte persoon om een evenwichtig bestuur samen te stellen...En ondertussen hebben al zijn gesprekspartners zich uiteraard aan dezelfde fouten bezondigd, en zij die niet uitgenodigd werden niet minder...Eigenlijk resten er ons binnen de bestaande partijen geen één meer die nog aanvaardbaar is voor de andere groepen. De enige logica zou dan ook herkiezing zijn, maar op voorwaarde dat alle lijsten zouden gezuiverd zijn, maar dat kan niet, om twee redenen, er kan geen herverkiezing zijn zolang BHV niet opgelost is, en ten tweede er zijn geen "zuivere" politiekers meer te vinden in ons absurdistan !

Mochten het auto's zijn, ze hebben zich vastgereden tot over de assen !

En waar toe dient dit allemaal ??? Geen mens die het nog weet, wel kunnen ze u de prijs berekenen van al dit zinloze gedoe! En het kost ons wat ! Het leuke is dat het die heren en dames geen moer kan schelen, zij worden, hoe dan ook, betaald... Mocht er één privé-bedrijf ooit op die manier werken, dan was hij al na een kwartaal in faling. Dat systeem niet, omdat ze hoe dan ook blijven putten uit de zakken van de massa. Ergens zouden wij eens het systeem van de keizer van China moeten kunnen toepassen, het zou vlug veranderen !

De keizer van China betaalde zijn dokters een vorstelijk loon, uitgenomen als hij ziek was, dan stopten onmiddellijk alle betalingen, en als de keizer kwam te sterven, dan hielpen ze de doctoren ook om hem daarbij te vergezellen...

De logica zou dus zijn dat niemand ook nog maar een eurocent belasting zou betalen aan het land gedurende de ganse periode dat we geen werkende regering hebben. (Dus ook niet aan diegenen die de lopende zaken bijhouden...) (Ik zit nu te grinniken, ik zie de zaken al lopen, en daarachter de uittredende ministers en co, wanhopig proberend bij te blijven...Verhafstoot zou zeker nog eens van zijn vélooke vallen en zijn armpje pijn doen, en crootie van zijn paard...)

Nee, de oplossing is het nog niet, om zeker te zijn dat ze echt hun best doen zouden ze gedurende die periode hun wedde niet alleen moeten ontzegd worden, ze zouden hem moeten betalen aan het land dat door hun tekortkomingen verlies lijdt !

Maar de vraag blijft...moeten dergelijke kl...uivers echt ons land beSTUREN ??? Ik zou ze nog op geen driewielerke laten zitten zonder bijkomende zijwieltjes...

Ons land gaat kapot aan het stilzwijgen van de meerderheid ! Bovendien worden we gemanipuleerd dat het niet schoon meer is ! Ik heb nu de tijd om 's middags naar het nieuws te kijken op één, en 's avonds op vtm, en je moet echt eens horen hoe anders de accenten liggen in hun weergave van de "feiten" !!! Bekijk ook eens de nieuwsberichten op je pc, van de verschillende kranten, en indien mogelijk bekijk ook eens de waalse gazetten... 't is om bij te bleiten !
En dan moet je eens de mensen horen praten, je kunt in sommige gevallen duidelijk horen welke gazet ze lezen, of welke tv-zender ze bekijken...maar het is maar héél, hééééééél zelden dat er nog eens iemand een poging doet om de feiten eens te bekijken zoals ze werkelijk zijn ! We hebben nog nooit zoveel ingangen en toegang gehad tot allerlei informatie, en we zijn nog nooit zo bij het handje genomen en in de richting geduwd die ze ons willen duwen...
We krijgen bijna geen echte informatie meer, maar wel kilo's desinformatie !

Ik ga stoppen, ik zit me hier kwaad te maken, en wat baat het !
Ik ga een nieuw lied schrijven, gebaseerd op de internationale... Sta op, misleiden der partijen.

tot de volgende ?

vergeefs...

't Is weer van da' !
't Is gisterenmorgen, dievelings, begonnen.
't Is misschien beter dat ik het maar zo laat ?

Gisterenmorgen, werd ik wakker, en zag juistekes nog Anny haar peignoir aandoen, Waar gaat ge naar toe ? Koffie maken ! Maar dat is nie' nodig! Laat mij maar doen !
Vanmorgen, was ze al beneden toen ik het hoorde...
Ik heb de indruk dat ze, ook in deze triviale dingen, haar draad weer wil oppikken.
'k Zal ze maar laten doen zeker ? Ik wil dat ze zich goed voelt, en blijkbaar hoort koffiemaken daar bij...Nu ja, ik begrijp het wel een beetje, er zijn een heel pak dingen waarbij ze zich plots een beetje aan de kant gezet voelt... Bij de chinees, iedereen een aperitiefje, Mama een appletise...bij het eten een wijntje, mama een appletise...en zo ging het maar door... Gelukkig had Bart, om mij te plagen, enkele flessen mee met wijn zonder alcohol, thuis bleek dat het eigenlijk een soort fruitsap met kruiden en bruisend water betreft. Mama heeft dit gedronken, en het bevalt haar ! Dus er is een oplossing om ook voor haar een aperitiefje te schenken.

Het is wel een beetje zoeken en tasten om één en ander te vinden waarbij zij zich ogenschijnlijk bij de rest kan aansluiten, en toch haar regime blijft volgen. Ik herinner me nog diezelfde moeilijkheid van in de tijd toen ik stopte met roken. Nu is stoppen met roken veel makkelijker dan toen! Nu heb je de sympathie van iedereen, en iedereen probeert je te helpen in je strijd tegen de tabak. In mijne tijd was dat wel anders ! Iedereen lachte je uit, en blaasde de rook ostentatief in je gezicht. Mijn antwoord was: een pakje sigaretten in mijn zak, en hen vragen of ze er nog eentje wilden... Natuurlijk was dat een zware opgave, dat verleidelijke pakje bij je hebben, maar het was tenminste een oplossing om al die rook-in-het-gezicht-blazers te doen stoppen !

Ik denk dat Anny nu een beetje hetzelfde ervaart... Als wij een aperitiefje drinken, en tegen haar praten, dan walmen wij de alcoholgeuren in haar gezicht, Anny at iedere avond een of enkele wafeltjes, als ze niet kon slapen hoorde ik haar wel eens opstaan en terugkomen en een wafel eten...terwijl ze met haar blote voeten op de grond zat, om af te koelen. Iets niet mogen eten of drinken, of lezen of wat dan ook: verboden vruchten zijn altijd verleidelijker dan wat is toegelaten. Toch houdt ze stug vol, zonder ook maar eens te struikelen. Dat is ook de enige manier om er te komen ! Ik had al eens gestopt met roken voor meer dan twee jaar, dacht dat ik nu wel ijzersterk was ...één sigaret, in compagnie, en ik was weer vertrokken, en het leek wel of ik de verloren tijd moest inhalen, ik rookte nog meer dan vroeger ! Stoppen is dus echt stoppen, zonder ook maar één fout, anders rol je zo de berg af.

Gek is dat. Sommige dingen zijn helemaal niet onder de categorie te stoppen van de verslavingen, neem nu suiker, maar toch is het niet makkelijk om over te schakelen op een suikervrij bestaan ! Ik eet nu ook heel weinig of geen suiker, gewoon omdat we nu alles op die manier bereiden of zulke producten kopen...maar ik weet dat ik, als ik goesting heb, ik een stukje chocolade of iets anders kan nutten...dus heb ik geen last! Het is het feit van niet mogen die het lastig maakt ! Waarom ???? Heb jij daar een zinnig antwoord op ?

Buiten is het weer geen weer... Heb je ook gelezen wat die weerman uit great brittain vertelde ? Dit komende weekend krijgen we een orkaan boven onze contreien, of liever, juist naast ons, het ergste zou nederland en duitsland vangen... Hij voorspelde dit veertien dagen geleden, en dan lachte iedereen hem uit, nu is het maar één week meer af, en sommige weermannen beginnen hem gelijk te geven...we houden het in de gaten (en stoppen alle gaten dicht om zeker geen schade te hebben...Wind van 250 km per uur...'k mag er niet op denken !)

Nu is er nog niets van wind te zien, maar we volgen het weerbericht met een klein beetje meer onrust dan anders op...Hij voorspelde ook grote overstromingen. Leuke man !

Het is nu nog gewoon somber, grijs en vuil weer. Echt van dat typische herfstweer zoals we al heel de zomer hebben...Je kunt wel denken hoe vuil en smerig de wereld is in zo'n weer. Bovendien zijn de boeren nu volop bezig met een en ander op de velden, komen dan met hun trekteurs op de baan, hun banden vol klonten vruchtbare grond, die ze dan uitsmeren op de banen, in een wanhopige poging om hun grondgebied uit te breiden, en alle auto's in de gracht te krijgen...

Veerle is vandaag naar Denderleeuw, om een cursus van de vdab te volgen. Hopelijk gaat het goed, en kan ze daardoor een passend werk vinden. Eigenlijk zijn het twee cursussen, een voor kwampjoeter, en een voor winkeljuffrouw, maar eigenlijk alle twee in functie van winkelbediende. Allee, hoop doet leven.

Tot de volgende ?

Tao Pei (Chérie)

We hebben heerlijk gesmoefeld van de chinese kookkunst. De sfeer was ook goed, en de kleinkinderen waren redelijk braaf en hebben veel gegeten. (De tweeling at wel frietjes met kip...)

Bij het einde van de maaltijd kregen de kindjes een cadeautje, een mooi hartje met een roosje. Wij kregen als feestvarkens een zeer mooi porseleinen chinees theeservies en een mooi wandtapijtje. Het theeservies is versierd met de chinese draken, brengers van het geluk ! Toen wij het nog aan het bewonderen waren, kregen we ook nog een doosje chinese thee...

Els en Veerle waren heel blij met hun italiaanse kookboek "De zilveren Lepel", en we zijn nu al gevraagd voor kerstmis bij Bart, en het zal Italiaans eten zijn... Frederik en Bart waren ook heel blij met hun grote kist met materiaal, 101 stuks aan tangen, sleutels schroevendraaiers en zo meer.

Na het eten hebben we nog wat gezellig bij ons thuis gezeten en wat nagekaart. Een mooie en gelukkig kalme dag. Ik zag er wat tegen op, tegenwoordig moet ik mij voor al die dingen een beetje in gang lopen...Ik heb het je al verteld voor de uitstappen van onze gepensioneerdenbond, ik heb dat een beetje met alles... Het is een wet uit de fysica, een voorwerp in rust wil in rust blijven...

Bij de chinees kriijg je ook een klantenkaart, en daar Bart daar regelmatig gaat, hebben we alles op zijn kaart laten zetten, hij heeft op slag bijna twee kaarten vol...dus zullen ze met tweeën gratis kunnen gaan eten.

Vandaag zijn we naar de rommelmarkt geweest in Waregem. het was niet fameus, maar voor mij was het groot genoeg, de drukke dagen zitten in mijn rug... Wel vond ik er een leuk boek (in 't Frans- je ziet dat ik nog steeds belg ben hé) over de tandarts. Een heerlijk boek met veel oude foto's, maar vooral veel prachtige oude affiches over tand-producten, en een massa cartoons over de tandarts.

Dus, weer een bron van inspiratie om te tekenen en te branden op hout.

Voila, vandaag een heel kortje, mama is bezig met de afwas, op de tv zijn ze politiek aan 't zeveren, en ik ben moeoeoeoeoeoeoeo................................;;;
tot de volgende ?

Het weer

Veertig jaar geleden was het een schitterende herfststdag, we kunnen dit bewijzen met fotootjes, waarop je de nette heren in hemdsmouwen een frisse neus ziet halen terwijl ze het massale voedselaanbod wat laten bezinken... Menslief, wat werd er gevreten in die tijd !

Vanmorgen een prachtige zonnige dag, maar ik zou je niet aanraden om in je hemdsmouwen buiten te lopen, de wereld is witgerijmd en het ziet er koud uit !!!

Veertig jaar geleden was het 's nachts plots bitter koud geworden, iedereen die naar huis wilde moest eerst terug binnen komen om wat warm water te halen om de wagen te ontdooien. Een prachtig weer om voor de eerste keer na héél véél jaren weer met tweeën in een bed te kruipen. Toen ik klein was sliep ik bij mijn broer in een bed, later kreeg ik het hoekkamertje voor mij alleen. Het was een heerlijke manier om weer te wennen aan het slapen met twee...

Nu ik veel wakker lig, en dan lig te lezen, stelde ik al eens voor om in een andere kamer te kruipen, maar Anny wil niet dat ik het echtelijke bed verlaat...Mooi hé !

Veertig jaar geleden stond ik me nu wellicht bloednerveus aan te kleden en op te blinken...vandaag deed ik wel iets beter kledij aan, we gaan uit eten, maar dat is alles. Om 12 uur moeten de kinderen hier zijn, en dan rijden we samen naar het restaurant. We gaan de wens van mama volgen, en dus gaan we chinezen. Als je tegen Anny zegt gaan we eens uit eten?, dan is het antwoord steevast: chinezen. Ze houdt van die totaal andere smaak en kleur van dit eten. Deze week zijn wij al eens naar dit restaurant geweest om eens te proeven en om te reserveren. Het is wéér een totaal ander smaakpallet dan de zoveel chinese restaurants die we al deden, maar het is er echt lekker ! Het is niet verwonderlijk dat je zoveel soorten chinees eten tegenkomt, het is een immens land, groter dan europa, en kijk maar eens naar de spaanse, italiaanse, portugese, franse duitse en noem maar op keuken in ons europa... Gelukkig hebben we nog de kans gehad om enkele van die landen te bezoeken, en te kunnen genieten van hun regionale smakenpallet..

Wij kunnen allebei niet veel meer eten, maar het is precies of we meer hebben leren genieten van de smaken, de kleuren, de geuren van al die soorten eten waarvan we kunnen genieten. We gaan niet vaak uit eten, zodat het telkens een hoogtepuntje is, en we proberen dan ook nogal dikwijls te veranderen van gelegendheid...kwestie van ervaringen op te doen.

We zijn er niet de beste klanten, we nemen er zelden of nooit een menu, nee, we kiezen één gerecht op de kaart uit, en beperken ons daartoe. Het heeft geen zin om meer te nemen, we krijgen het toch niet op, of zijn er nadien ongemakkelijk van. Dat is uiteraard niet de bedoeling. Wellicht geven wij aldus een beetje de indruk dat we gehaaste werkende mensen zijn, die maar tijd hebben voor één gerecht...

Vroeger was dat anders...niet alleen omdat we dan veel meer konden eten, maar ook omdat de tijden anders waren... Kijk maar eens naar de oude menukaarten van huwelijksfeesten van heel lang geleden, zeg veertig jaar...verbazend wat we dan allemaal binnenspeelden ! Je zag dan werkelijk mensen die hun broeksriem een gaatje wijder zetten, of zelfs het bovenste knoopje open zetten...om het toch maar binnen te krijgen, en niets te missen van die uitzonderlijk lekkere dingen. Uitzonderlijk, want feesten waren de enige gelegenheden waarop er een goed getafeld werd! Plechtige communies en trouws, en dat was alles...Oh ja, ook op jubileums van 25 en 50 en soms zoals mee en pee, van 60 jaar huwelijk...Maar daar buiten ? Geen mens kreeg het in zijn bolleke om zo maar eens, doordeweeks eens even een restaurant binnen te wippen...

Deze week zei iemand me nog, moesten we nu leven zoals 50, 60 jaar geleden, we zouden ons geld niet op krijgen... En dan zit ik weer in dat verre verleden...en knik, en denk op onze heerlijke pureepatatjes met een putje waar moeder wat heerlijk gesmolten boter in goot...ons middageten...Als we nu eens geen vlees zouden hebben, zouden we denken dat er iest verschrikkelijks mis is.

Als je nu bijna dagelijks hoort verkondigen hoe we moeten eten, dan zaten we er vroeger dichter bij dan nu, maar zeg mij eens hoe het dan komt dat de mensen vroeger, met het veel gezondere menu, veel minder lang leefden??? Ik weet het niet, en breek er ook mijn hoofd niet over. Als ik hen hoor beschrijven, dan heb ik het gevoel dat ik behoorlijk gezond eet, met veel groenten en veel fruit. In ieder geval veel beter dan in mijn jaren als jong-volwassene, waar we nog volop wilden genieten van onze gestegen koopkracht, en dat vooral uitdrukten in caloriën in ons bord.

Ik ga stoppen, vanmiddag met de kinderen en kleinkinderen lekker bijeen zitten, hopelijk ons goed amuseren en niet te veel denken aan Koen, die er ook moest bij geweest zijn...

tot de volgende ?

wat is één jaar ?

Toen de dokter vroeg hoelang er tussen de beide valpartijen van Anny zat, dachten wij beiden: één maand ongeveer, bij nazicht bleken het er veeleer twee te zijn...
En zo gaat het met alles.
En hoe ouder je wordt hoe vlugger de tijd schijnt te "affeseeren".
Ik stel zelfs vast dat het wachten bij de dokter mij veel minder lang duurt dan vroeger? Als men mij in de tijd een vol uur had laten zitten in een wachtzaal, dan zou ik waarschijnlijk al 5 keer aan het plafond hebben gehangen en weer afgedaald...Nu zit ik daar gewoon, in mezelf gekeerd te denken en stel vast dat ook die tijd veel vlugger dan vroeger passeert...
Heb je dat ook, dat gek gevoel dat je steeds meer het "vermogen" hebt om in je zelf, te dwalen, te mediteren, rond te struinen, weg te zijn uit de wereld en in je zelf te keren ??? Ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen, maar dat is het gevoel dat ik heb, ik slaag er in op een of andere manier mij zelf uit de circulatie te nemen, en in een eigen circuit rond te dwalen, tot iemand plots roept "Meneer Goderis" of "Mevrouw Vandenbroucke"...en dan val ik meteen terug in de wereld van de anderen. Anny heeft dat niet, zij kan dan zitten zuchten en blazen, dus is het misschien ook een kwestie van oefenen, ik heb al zo véél uurtjes doorgebracht in wachtzalen allerhande dat ik mezelf een vluchtweg heb gebouwd.

Wat mij wel wat verontrust, is dat ik het ook buiten de wachtzalen begin te doen... Anny ziet graag "Familie", terwijl mij dat geen lor kan schelen, en soms zit ik dan ook weg in mijn wereld, wellicht omdat dit ook een wachtperiode is, vooraleer we slapen gaan. Niet dat het een vaste regel is dat we samen op hetzelfde tijdstip moeten gaan slapen, maar 99.9% van de keren gebeurt het toch zo. Het is maar als ik nog eens (heel uitzonderlijk !) naar iets wil kijken, of omgekeerd dat ik te veel pijn heb, dat we niet samen naar boven trekken. Vroeger, toen ik nog werkte, en meer avonden laat thuis kwam dan er andere waren, bleef Anny steeds op mij wachten, tot ik thuis was en tot na dat ik wat was bekomen (ik kan nooit rechtstreeks van buiten naar boven gaan)... Het was zelfs zo erg, dat toen we nog in Oudenaarde stad woonden, ik een garage had die ongeveer twee straten van thuis lag. Ook toen kwam ik thuis, Anny trok haar frak aan, en we gingen de wagen wegzetten, en wandelden rustig door de stille straten naar huis. Als je dat niet zag, dan wou dat zeggen dat er zieken in huis waren en dat Anny niet mee kon of durfde.

Eigenlijk is deze blog ook zoiets, ook een ronddwalen in mijn hoogst persoonlijke tijdsruimte.

En net zoals in de wachtzaal spring ik in deze blog soms van hot naar her.

Zou dat de reden, of één van de redenen zijn, waarom bij het ouder worden de tijd steeds vlugger lijkt te gaan??? Ik vermoed dat ik niet alleen ben, als je om je heen kijkt, dan zie je veel mensen die in zichzelf gekeerd zitten te zitten, waarbij je steeds het gevoel hebt: aan wat zit die nu te denken ??? En kijk maar naar schilderijen van oudere mensen, op veel van die schilderijen zie je ook die typische blik van de in zichzelf gekeerde denkende mens. Ik ben dus geen uitzondering, misschien alleen een uitzondering omdat ik het besef en er bij stil sta.

Ik heb het al gezegd, met ouder worden hebben wij immers een ware schatkamer opgebouwd van herinneringen, wetenswaardigheden, leuke en triestige momenten, zoet herinneringen en wrede dingen die nu nog zeer doen...een ganse immense bibliotheek, die bij een fervent boekenlezer als ik ben, nog eens is uitgebreid met de herinneringen van talloze schrijvers, de fantasiën van vele science-fiction-boeken en noem maar op...te veel om op te noemen...maar het IS een ganse grote wereld om in rond te kuieren !

Met te denken aan sciencefiction, denk aan het boek de plasticvreters, een boek dat me, ik weet niet waarom steeds als eerste te binnenschiet als ik op sf denk. Het is geen boek die bij de meesterwerken gecatalogeerd staat, het is eerder terug te vinden in de stationsliteratuureluur.
Maar op een of andere manier heeft dat boek mij dus geraakt. De inhoud is eigenlijk simpel, een geleerde zoekt een oplossing om al die onverteerbare kunsstoffen die de wereld vervuilen, toch op te ruimen, en hij ontwikkeld een bacterie die allerlei soorten plastic opvreet...Door een stom ongeval ontsnappen die beestjes, en beperken zich niet tot het plastic in de vuilnisbelten, maar eten lustig alle plastic op, alle electriciteit valt uit, vliegtuigen storten neer, boten drijven stuurloos rond en noem maar op, liften vallen, je ziet mensen die vast kleven aan hun vinyltapijt enz...enz... Wellicht omdat het zo makkelijk is om zelf de rampen in te vullen dat het boek en het idee me steeds weer terugkomt, en misschien omdat je beseft dat je ooit op de tv hoorde dat men inderdaad bezig was met zoeken naar systemen om die kunststoffen op te ruimen...????

Voila, dat is dus een schoolvoorbeeld van dwalen in mijn privé-wereld. En geef toe, het is er spannend, helemaal niet vervelend, en dus vliegt de tijd in deze wereld voorbij, en de tijd in de normale wereld vliegt mee...en het wachten in de wachtzaal wordt helemaal niet zo erg meer.

De laatste dagen zit ik in die schat aan herinneringen vooral te dwalen in de laatste 40 jaren...Vandaag was het 40 jaar geleden een donderdag, want ik ben op een vrijdag getrouwd. Vanavond lag ik 40 jaar geleden plat op mijn buik op d het tapijt te lezen in een Suske en Wiske, en kwam -? Frans Goegebuer ?- binnen met de Raak , het gazetje van de KWB.

De man kon niet begrijpen dat ik er zo rustig bij lag te lezen... Precies of het zou helpen om heen en weer te springen van de zeenuween... Ik heb die dag ook zeker nog twintig preken vol goede raad gekregen, die ik allemaal naast me neerlegde, want morgen was ik mijn eigen baas...Hoe dikwijls heb ik in de beginjaren nog aan al die raadgevingen gedacht ? Niet erg veel, het was in die tijd genoeg om me te zeggen dat ik het zo en zo moest doen, om het precies andersom te proberen... Ik was een typisch geval van het middenste kind, ouderen die altijd wijzer waren (ook al wist je soms heel goed dat ze ook domme dingen deden) en jongere die iets meer mochten of het leek zo... Bovendien was het bij mij wellicht nog erger door het feit dat ik zes jaar de jongste was geweest en pas dan in een derderangsrolletje terecht kwam, en bovendien was ik in die zes jaar overbeschermd geweest omdat ik zo vaak en zo erg ziek was...Mijn val van het pjeedestalleke was bij mij veel dieper dan bij de meeste anderen... Toch waren er die nog diepere vallen beter wisten te doorstaan dan ikke...Ik kende een vriend die zo lang na alle anderen geboren was, dat de kinderen van zijn broers en zusters hem beconcureerden op zijn plaats in het gezin...Hij was nonkel van kinderen die ouder waren dan hijzelf... Je hoorde aan zijn verhalen dat hij ook niet gelukkig was met die concurrentie... Gek dat dit allemaal een leven lang meegesleurd wordt, en ook al zit je te grinniken met je ideeëngoed van toen, toch zitten er heel diep nog restjes...

Hoe zeer ik ook mijn best deed om dat te vermijden, stelde ik vast dat Bart ook revolteerde tegen zijn plaatsje in 't midden... Gek allemaal... Weet je, ik heb ooit eens, gewoon op basis van iemands reactie gevraagd of hij broers of zusters had, en ja hoor, bingo, hij was inderdaad ook een midden-kind...

Ik ga stoppen, ik zit nu weer een beetje weg te dromen, ik vraag me af hoe het zit bij de kinderen zoals bij Kristel, daar is één oudste zus, en dan een tweeling...Wie van die twee zou daar de middenrol op zich genomen hebben???

tot de volgende ? Als er morgen geen blog is, je weet waarom.

Distributie

We kregen een laconiek briefje dat we tijdens de dag onze tv mochten op de vuilkar gooien, ze werken aan de distributie, van dag x tot dag y...'s Avonds mogen we wel nog kijken, maar of dat ons past ? Dat interesseert die mannen geen fluit. (geen trommel ook niet)
Normaliter kijken wij 's morgens naar AVS, onze regionale zender, zodat wij op de hoogte blijven van het regionale nieuws. 'Middags kijken we naar Ling op nederland, en dan naar het middagnieuws op één, gevolgd door thuis of het heerlijk frisse villa politica, waar je kunt vaststellen dat de actieve aanwezigheid van onze -zo duur betaalde- politiekers bijna de volle 2 procent haalt. Het is verfrissend vast te stellen dat wij idioten zijn (in mijn geval waren) om ook nog maar iets te doen op het werk, het grote voorbeeld toont ons dat we zelfs geeneens moeten tegenwezig zijn (of aanwoordig?) om het grote geld (belastingvrij !) te verdienen...Nu ja, verdienen ??? correctie:Ontvangen. Om kwart voor vijf schakelen we dan over op BBC2, om te kijken naar Flog-it, een programma zoals "schatten op zolder", waar je antiek van de gewone man ziet naar de verkoopzaal gaan en soms verbijsterende sommen ziet opbrengen, een programma om je weer happy te voelen te midden van al je oude brol. en dan wordt het avond, de laatste loodjes, een beetje van hier naar daar zappen, nieuws op vtm en afsluiten met moeders "Familie"...tenzij er een cultureel hoogstandje te bekijken valt nadien, zoals de Kotmadam of Lily en Marleen of iets diergelijks... Dan gaan we slapen.

Onze actieve kijkuren zitten dus voor meer dan 80 % in de dag, in de uren dat die kluivers van Telenet, die ook je telefoon vervuilen met reclameboodschappen, ons ook de mogelijkheid ontzeggen om tv te kijken... Van zodra de regionale zenders ook op tv-vlaanderen zitten, schakel ik over ! goe weten.

Ja, maar de meerderheid van de mensen...daar ben ik niets mee, ik ben de meerderheid niet ! Ik zou wel willen dat ik de meerderheid was, dan zou je ondermeer veel meer volk in het parlement zien zitten, want de andere zou ik er als meerderheid directamente uitbonjouren !

Ze zitten hier vlak voor mijn raam te "werken"...tenminste, het kastje van telenet staat wijdopen, en zij zitten in hun camionetteke, druk te doen met het ronddraaien van dat gele licht boven op hun kerre... Je moet toegeven, dat licht wekt de indruk dat ze iets doen hé ! Er zijn tegenwoordig meer en meer van die rondflasjende lampen op onze wegen te zien, en allemaal bij verdachte zaken... Je ziet ze op pikdorsers (je weet wel, het signaal voor maïsdiefstallen) op grote vrachtwagens die melden dat ze veels te breed geladen zijn om op de weg te mogen en je van verre verwittigen dat je moet uitwijken want zij zijn de grootste... Bij boeren die melden dat ze er aankomen met een zeikstuk of met andere soorten giftige chemicaliën... Je ziet ze zelfs in diverse kleurtjes, de flikken hebben er ook, om nu en dan aan te tonen dat ze soms ook echt werken (of dat hun diensttijd er bijna opzit en ze op tijd binnen moeten zijn?)en zo kun je wel meer van die dingen zien...

Het mooiste stuk dat ik ooit zag, was een vervoer van een enorme ketel voor de suikerproductie. Het ding werd vervoerd met een enorme camion, niet te doen ! Voorop reed een klein camionnetteke, verlicht als een kerstboom, gevolgd door 4 camionettekes met elk één flikkerlamp (zouden daar allemaal flikkers inzitten?). Aan ieder draad over de weg stopten ze, berekenden de hoogte van de betreffende draad en zonodig werd de draad tijdelijk verwijderd (Hallo, met den 100 ???Hallooo, Halloooooooo....)dan kwam de kolos met wel 30 flikkers erop en errond, langzaam en voorzichtig tot voorbij de draad gereden. Achter de kolos reden weer enkele van die kleine flikkerende camionettekes, die midden de weg parkeerden om de draad terug te hangen...en zo vorderde het kerstspectakel meter voor meter langs de grote baan... Ik heb er een uurtje deugd van gehad, van Ronse tot de eerste weg naar nukerke...zeker 3 km per uur ! Cool jong, mega bangelijk, shit, heavy shit...

De ganse tijd dat ik dit hier zit neer te pennen hebben die heren nog geen vin gebougeerd, die hun snelheid is dus nog veel lager dan die suikerketel.

Het leuke was dat, ondanks het late uur, er overal mensen naar buiten kwamen om dat gevaarte te zien passeren. Gelukkig was het zomer, want de kledij was soms nogal nachtelijk.

Wat ook leuk was, toen ik dat kleine straatje in reed, volgden er meteen een hele rij auto's die later wellicht vaststelden dat mij volgen niet hun oplossing was, want ik reed dan via allerlei kleine straatjes naar Mater, en niet terug naar de N60... Ik heb dat ook eens gedaan... In Brussel zaten wij plots met een omleiding, en moesten de kleine ring verlaten. Later las ik dat er een zwaar ongeval in een van de tunnels was gebeurd. Ik wist niets beter dan de grootste hoop auto's te volgen, maar weldra zat ik daar ik weet niet waar...rond te rijden in de woestijn van straten...Plots zag ik een rijkswachtkazerne, niet verlet, joep de poort binnen en mij daar ergens geparkeerd. Dat mocht duidelijk niet, want ik was in no time omringd door een massa onvriendelijke uniformdragers. Ik vertelde mijn moeilijkheid, en de massa verdween, en ik kreeg een zeer deskundige uitleg en een getekend plannetje om terug op den juiste weg te geraken...

Je ziet, er zijn ook vriendelijke gendarmes... Ik herinner me dat ik eens van een van mijn lieven naar huis reed, in den donker, met mijne vélo...Plots twee gendarmes...stoppen! uw achterlicht brandt niet ! De jongste van de twee wou mij al direct een bonneke schrijven, maar de oudere, die zich wellicht herinnerde dat hij ook al wel eens, lang geleden, te laat was vertrokken bij zijn lief, bekeek mijn fiets en maakte het lampje, zodat ik volledig wettelijk verlicht weer verder kon... Brave gendarme.

Ik ga stoppen, je ziet, ik had eigenlijk niet om over te schrijven. Luc (courgette) heeft al eens gezegd dat dit mijn beste stukken zijn, als ik niets te zeggen heb...
tot de volgende ?

Zon !!!

Ja! Echt waar ! De zon schijnt !! Over een kouwe kille mistige wereld weliswaar, maar ze schijnt ! Ik kan je de toestand van de bomen niet beschrijven, ze zijn zachtjes toegedekt met een gouden mist.

Ps. Is er iemand die weet welk jubileum wij vieren ? 25 is zilver, 50 is goud, maar 40 ?????

Hé, ik zie zachtjes de kerk van Horebeke te voorschijn komen, heel vaag in een gouden licht, precies een schilderij van Turner...Mooi !

Wij zullen belast en beladen naar het eetpartijtje gaan, want we hebben de kinderen en kleinkinderen bezworen dat ze ons niets mogen geven, wij hebben al alles wat we van doen hebben, en geen plaats meer om nog iets te zetten... Maar ik besliste, met Anny, om de zaken eens om te keren, en wij zullen de kinderen iets geven, niet de kleinkinderen, maar iets nuttigs aan de kinderen. Zij hebben nog geen volledig uitgebouwd nest, en we kochten voor Bart en Fré iets, en voor Veerle en Els ook iets. Ieder paar krijgt exact hetzelfde, en ik ben zeker dat het voor de twee paren een nuttig iets zal zijn.

Maar we zullen belast en beladen zijn, want 't zijn verdomme zware pakken !

Ik ga vandaag nog proberen bij de kapper te geraken, mijn pluimen zijn te lang naar mijn gedacht. Ik kan me niet voorstellen dat je je haren lang laat groeien, van zodra mijn haar iets te lang is, kriebelt dat aan mijn oren, en zit ik voortdurend te krabben. Bovendien heb ik vet haar, en als het een beetje langer is, wil het ook steeds vlugger vet worden...en mijn haren wassen, dat is voor mij een heel karwei! Ik moet dan op mijn knieën gaan zitten voor het bad, en over het bad geleund zo mijn haar wassen. Er is nog een tweede methode, dat is helemaal in de badkuip kruipen en ondertussen zelf ook een bad nemen. Een douche zou veel makkelijker zijn, maar dat is helaas bijna niet te doen! Ik zou ofwel mijn badkamer helemaal moeten verbouwen, van a tot z, of te wel een badkamer moeten bijplaatsen in de garage, en wat dan met mijn auto ? of boven de garage, maar daar kan ik enkel bij via een trapje, en ik weet niet of trapjes haalbaar zullen blijven voor mij.

Dus: vroeger naar de kapper gaan is een pak zever minder.

Ik laat dan ook iedere keer mijn baard bijknippen, anders zou hij wellicht al ergens over mijn buik hangen. Het gekke is dat de mensen dit nooit schijnen op te merken. Hoewel er dus telkens zowat 5 cm afgaan, valt dit blijkbaar niet op.

Anny loopt hier te hoesten en te snuffen, ze heeft natuurlijk de vallingen die hier al een tijdje rond "wareeren" moeten oppikken, na een ligkuur van een week in een veel te warm hospitaal.

Gisteren in Auchan ben ik de apotheek binnen gegaan om voor haar een busje neusdruppels te halen. Ze had geen beetje adem meer door de neus, en liep daar te snotteren en te snuiten dat het niet mooi meer was. Ik moest expliqueren dat het geen familie mocht zijn van vicks, want daar is ze allergisch aan. Gelukkig waren het goeie, en was ze gered, en kon ze weer rustig winkelen.

Mijn rug is al heel de tijd redelijk, het lijkt wel of ik wat meer mogelijkheden krijg als Anny er wat minder heeft. 't Zal wel niet altijd passen, maar "t is toch meegenomen. Ik durfde Anny ook niet alleen te laten in de winkel, dus ben ik al de rijen met haar mee gegaan, wat ik normaal nooit doe, ik ga naar een stand van pc of cd's en neus daar tot Anny mij komt halen nadat zij gedaan heeft. Desondanks heb ik het uitgehouden, en na een beetje zitten in de bar en het drinken van een cola-light, was ik weer redelijk en in staat om naar huis te rijden zonder te veel pijn.

Voila, ik ga stoppen, tot de volgende ?

goe weere...

Vanmorgen zijn we in de drup naar Auchan gereden, en 't is juste ! Als 't hier drupt, dan geit het in la douce France...'t was dus eerder in la France Humide...

Heel de weg, heen en terug genoten wij met volle teugen van het wolkengezever, en van iets voor de schreve was't geen zeveren meer, maar overlopen...

Ik heb dat eens echt gezien, biechtewaar ! In de tijd hadden wij hier in Oudenaarde een club van vogelliefhebbers, waar ik ook in het bestuur gesukkeld was (Luc vissen is nog steeds een goeie vriend en was daar medebestuurslid). Op een mooie avond hadden wij weer een bestuursvergadering, en op dat moment was daar ook een postbode lid van het bestuur (Hij is niet lang in het bestuur geweest, en niet lang facteur geweest). Die man kwam daar duidelijk bezopen toe, maar hij deed iets wat al de anderen, mij incluis verstomd deed staan ! Toen hij zich neerzette op een stoel, liep het bier hem zomaar uit de mond, over zijn kin en kleren... Wij keken verbaasd naar het fenomeen en dan naar elkaar, en waren unaniem in de conclusie: de man liep gewoon over, hij zat vol tot aan de krop, en met het gaan zitten zakte alles wat in elkaar en liep hij dus doodgewoon over...
Dit is dus het ultieme bewijs dat de tooghangers meer kunnen drinken dan diegenen die aan een tafeltje zitten...ze lopen rechtstaande niet zo vlug over...

Die zijn vrouw deed ook eens iets tofs, ze had een mooie parkiet om te exposeren, en bij het kuisen van het hok was het beestje haar ontvloden...recht tegen een van die ouderwetse vliegenvangers. 't Beestje kleefde helemaal, en ze vond niet beter om de lijm te verwijderen, dan gebruik te maken van ether...Iedere keer als ze dicht kwam met haar propje ouate met ether op, zakte het parkietje netjes ineen... 't Brave kind wist niet dat ether een sterk verdovingsmiddel is, die vroeger zelfs wel eens bij operaties gebruikt werd, maar zeer gevaarlijk was. 't Parkietje heeft geen exposities meegemaakt, en pas na een jaar zag 't beestje er convenabel uit, en kon het weer leren vliegen...

Toen ik in Beernem werkte in het instituut voor geesteszieken, hadden wij daar een tijdje een dokter die verslaafd was aan ether... Tijdens de ontwenningsperiode moesten wij hem driemaal daags een suikertje geven met x aantal druppeltjes ether op (steeds afbouwend)...Die man kon verschrikkelijk reageren als we iets later waren dan gewoonlijk ! Verslaving, ik heb daar een en ander gezien ! Gek genoeg, in die tijd 1968 of 69 zat daar ook een jongeman omdat hij homo was...tijden veranderen hé ?

Gisteren, bij het vertellen over ons leven, dacht ik ook aan de cola en limonade... Er stonden op de speelplaats van de vakschool ook enkele automaten, en die ondingen hoorden ook tot mijn taak. Ik moest die opvullen, de geldlade legen en het bedrag controleren, en zonodig kleine herstellingen uitvoeren. Als ik het niet kon regelen, dan moest ik de verdeler opbellen, maar dat was een ramp, want blijkbaar was dat een goede bron van inkomsten voor de school... Ooit ontdekte ik dat er ne kleinen het leuk vond om wafels uit die bak te halen met kwartdollars in plaats van 5 frank... Dat waren zilverstukken, en ik stak braafjes vijffrankstukken in de plaats, en heb nog steeds die zilveren stukken hier ergens liggen... Ik vraag me af of de kwartdollar nu nog steeds in zilver is ??? Aan de huidige prijs van de dollar zou dat gek zijn, want het zilver staat veel hoger dan de nominale waarde van die stukken !

Een heleboel pannes van die automaten kwam van het gebruik van valse stukken of van vreemd geld, maar die kwartdollars die werkten dus netjes en wel...

Wij hebben een hele tijd in Auchan doorgebracht met zoeken naar koekjes voor Anny, maar we hebben er geen gevonden zonder suiker. Ik ga het eens moeten vragen aan Roland, die zit er ook mee, misschien weet hij of er zoiets bestaat, en waar we het kunnen vinden... We hebben wel nog een soort frisdrank gevonden, die Anny meebracht, gewoon om andere smaken te hebben. Ik drink al jaren frisdrank zonder suiker, maar Anny smaakte daar volgens haar die andere smaak aan, en wilde dat niet hebben...Nu moet ze wel, maar ik zit er maar steeds aan te denken dat ze het nooit ofte nooit lekker vond. 't Is altijd zo dat ze net dat verbieden waar je het meest van hield... Heb je dat ook al vastgesteld ?

Nu ja, beter dat dan een been gebroken.
tot de volgende ?

het feest nadert...

Zaterdag is het zover...40 jaar getrouwd...Ik herinner me nog de mooie foto op de kast bij ma, herinnering aan hun 25 jarig huwelijk...Een foto waar pa nog niet getekend was door zijn ziekte. Er is nadien geen feest meer geweest, en ik weet begot niet hoelang pa en ma gehuwd waren toen pa stierf... Ik herinner mij wel de woorden van ons ma toen ik haar terug naar huis voerde na het sterven van pa. Wij waren juist samen "van wacht" toen pa was gestorven, en ik had verdriet en woede gevoeld. Toen wij naar beneden kwamen langs de trap van het hospitaal, lieten ze juist het bezoek binnen, en een massa vrolijke mensen met bloemen stormde langs ons heen naar boven, wij naar beneden...Ik had lust om ze allemaal naar beneden te verdommen...Maar terug naar de woorden van ons ma, toen we terugkeerden met de auto, van het hospitaal naar huis. Wij zagen Mee, onze stokoude buurvrouw juist de straat oversteken, en ons moeder zei, wat bitter: "Kijk daar, die zijn al langer getrouwd dan mijne vent is mogen oud worden..."

Nu zaterdag ben ik 40 jaar getrouwd...Er spookt van alles door mijne kop. Hoe onze ouders ons een beetje meewarig bekeken toen we wilden trouwen, zo jong (wij voelden ons al lang volwassen)en vlak daarop denk ik aan Veerle en Bart, die nog snotjongens waren toen ze trouwden - ze waren begot ouder dan wij waren ! L'histoire se répète...

Ik had nog moeten scharrelen om werk te hebben, want mijn contract op de mailboat was teneinde, en via een collega van pa raakte ik aan werk in St Amandus te Beernem, het "zottekot", als hulpverpleger. Ik verdiende er 4.500 fr in de maand, en de huispacht was 1.200 Fr...Toen ik de kans kreeg om als portier in de vakschool te Brugge te gaan werken, nam ik dat mee, het was een loonsverhoging, en een aangenamer werk, portier en manusje van alles, magazijn, stencils en noem maar op...
In 1970 kon ik beginnen in de Christelijke Centrale van Hout en Bouw, mijn vader was boos dat ik daar was, men zou hem verdenken dat hij mij daar binnen had geduwd...('t was mijn moeder zonder dat pa het wist)
En hier zit ik nu, al meer dan 12 jaar thuis wegens ziekte...
We hebben veel mooie dagen gehad, maar ook veel zware om dragen...Toch waren en zijn we nog steeds meer gelukkig dan iets anders...
Geluk, wat is dat ?
Eén ding weet ik zeker, probeer nooit gelukkig te zijn, dat is een zekere formule om het nooit te bereiken. Probeer het leven te nemen zoals het komt, en peur er al het goede uit, en zet dat in het étagèreke van uw hart en uw geheugen...dat is geluk. Aanvaarden wat er gebeurd, en zelfs in de donkerste dagen naar het goede zoeken.
Ik denk weer aan de sterfdag van pa...De onderpastoor kwam op bezoek, we zaten allemaal rond de tafel, en vertelden over ons vader de humorist, en zaten te lachen met de zachte milde herinneringen. Suzanne kon dat niet, dat paste niet. Ik meen nog steeds van wel, ik meen nog steeds dat ik liever de goede dingen herinner dan de trieste. Ik denk wel dat den onderpaster een beetje raar zat te kijken, wellicht had hij maar heel zelden lachende mensen rond zich op zo'n moment, ik denk dat er veel meer zijn zoals Suzanne, die niet alleen, zoals wij, het verdriet voelden, maar het ook wensen duidelijk te maken. Och, wellicht had zij ook meer verdriet dan wij, omdat wij konden terugvallen op de goede herinneringen, en zij alleen op het verlies...
Ik hoop dat als ik sterf, men ook over mij de dingen gaat vertellen die de aangename herinneringen vormen, en dat het verdriet iets persoonlijks blijft, en verzacht wordt door de goede herinneringen...
40 jaren... Anny was maar 20, ze is nu drie keer zo oud als op die dag...Ik was er maar 21, snotjongens als wij het nu bekijken, maar je ziet dat ouderdom niet bepalend is om een goed huwelijk te hebben... Wat dan wel ?
Oh, geen grote dingen...Leren samenleven, dat is al! Ik ga niet niet zeggen dat wij de ideale formule hebben gevonden, maar wel de formule die ons past. Het is ook niet zo dat bij ons iemand baas is, we hebben na ondervinding van jaren geleerd dat er dingen zijn waar Anny veel gezonder en beter over redeneert dan ik, daar neemt zij de eindbeslissing in, andere bleek ik beter in, daar nam ik de eindbeslissing...Lees goed: eindbeslissing, want meestal was er overleg en beraad vooraleer tot een beslissing over te gaan, en het kan goed dat ik de eindbeslissing neem gebaseerd op wat Anny opmerkte...of omgekeerd.
We hebben vooral geleerd de kleine kantjes van de ander te aanvaarden, het niet toelaten uit te groeien tot ergernis. Jezelf voorhouden dat jezelf ook van die scherpe hoekjes en kantjes hebt, die de ander moet verdragen van jou... Kortom de ander nemen zoals ze is...Probeer nooit iemand om te turnen tot een persoon die past in jou gietmodel...om eens als beeldhouwer te spreken.
En dat is ook het Geluk, dat is geen reuzegroot iets, nee, geluk is een heel klein vlammetje, net genoeg om de duisternis van de nacht zo te verlichten, dat je nergens tegenloopt.

Ook Liefde is zoiets, als je jong bent, is liefhebben niet moeilijk, maar eens dat het lijfelijke aspect ervan weg is, struikelen er velen... Weet dat liefde een werkwoord is, je moet soms echt heel zwaar werken en zweten om liefde te behouden, uit te bouwen... Het lijfelijke heeft daarin een steeds kleiner aandeel, maar blijft toch ergens de lijm, niet sterk genoeg op zijn eentje, maar helpend om met al de vele lieve dingen samen de volwassen liefde te vormen... Liefde is ook een verantwoordelijkheid ! Je hebt iets op de wereld gezet, iets opgebouwd, en je moet het blijvend steunen om het rechtop te houden...Liefde is ook mooi, het is het zout in de soep, de suiker in de pap, de smaakgever in het leven.

40 jaar...ik zie ons weer staan, heel netjes opgetut, poserend voor de klassieke fotoalbum, die je na enkele jaren soms per ongeluk eens in handen krijgt, en vol weemoed bekijkt... We hebben nog alle kaartjes die we toen ontvingen, en als we die eens bekijken, dan zien we dat de meesten of ons ontvallen of uit ons leven verdwenen zijn...40 jaar, een hele geschiedenis, één zucht.

tot de volgende ?

Water, wasser, eau, water

Vanmorgen zijn we naar Kalken gereden naar de rommelmarkt. In het doogaan was het redelijk, maar in het terugkeren heb ik op sommige plaatsen serieus snelheid moeten minderen om nog veilig te rijden, het regende niet, het gooot! En plots, van 4, 5 auto's achter ons kwam er ne zot voorbijgestoken! Had er een wagen van de andere kant gekomen zonder lichten, dan was het boempataat ! En er zijn er, die zelfs in zo'n archieslecht weer het toch nog riskeren zonder lichten te rijden. Als de wagen voor mij meer dan 50 meter van mij af was, zag ik zijn achterlichen al niet meer, laat varen dat ik de auto nog zag. Bovendien was de testpiloot dan ook nog met een donkerblauwe auto, het kleur waarvan bewezen is dat het de minst zichtbare kleur is !

Het was weer de rommelmarkt van de vrouwenbasket van Laarne. Dat is een keer of drie per jaar, een keer voor iedere ploeg denk ik. Iedere keer weer komt de voorzitter ons een handje geven, precies of wij oude bekenden zijn... Ik kocht er (natuurlijk) weer een bloempje als steun voor de club. Het waren weer orchideeën, en ik merkte plots een prachtige gele miltonia-kruising op...Het bleek volgends de aanwezige kweker een rariteit te zijn, hij had maar één zo ene in gans zijn kweek. Ik vond hem mooi en kocht hem voor Anny. Toen ik hem vastnam bleek dat hij een enorme wolk van parfum verspreidt ! Hij staat hier nu aan mijn bureel heerlijk te rieken.

De rommelmarkt zelf was iets minder dan vorige jaren, misschien omdat het op een zondag is, en er dus veel vaste markten zijn?

We hebben toch genoten van ons eerste uitstapje na de hospitalisatie...Maar echt gerust ben ik niet, ik hou haar in het oog, en als ik haar niet kan zien, dan zit ik te luisteren of ik niets abnormaals hoor. Hopelijk is het nu met die medicatie veel beter, maar ik denk dat het een tijdje zal duren voor ik weer wat gerusterderder ben... Ik toon het niet, want anders zit ze te ronken dat ze niets heeft... Eén ding is zeker, ze slaapt nu 's nachts als een roosje, zelfs als ik een boek lees, dan merkt ze het niet eens, en als ze toch eens wakker wordt, dan reclameert ze, maar voor haar zin uit is is ze al weer vertrokken...

Het enige probleem is het zoekwerk om iets te drinken. Vrijdag in de home was er een suikervrije en lekkere limonade, nu heeft ze een beetje heug tegen meug colalight gedronken. Ik nam soep. Als je er niet mee bezig bent, dan valt het niet op dat er zo weinig suikervrije dranken op de kaart staan... Nu ja, we komen er wel uit. Nu is ze haar haren gaan wassen, ik moet het ook nog doen, maar veel helpt het niet, zodra je buiten komt wordt je natgeregend en is je haar weer naar de knoppen. Bij Anny gaan de krullen er uit of worden kroezig, bij mij wordt het direkt weer vet. Vet haar is ambetant, je moet het vaak wassen, en hoe meer je het wast, hoe rapper het vet wordt. Bovendien stel ik iedere keer weer vast, als ik na de wasbeurt mijn haren kam, dan t er steeds weer een deel verdwenen zijn...'t wordt herfst op mijn bolleke...

Ik heb al een paar dagen minder pijn, zelfs de zeurpijn zit op een laag niveau, en ik kon de rommelmarkt uit doen zonder te eindigen als een kromgewroet oud peetje, ik had uberhaupt dan wel pijn, maar ik ben erger gewoon.

Voila, dat is weer dat, ik ga de wapens neerleggen (vandaag moet dat !)
tot de volgende ?

Bloot is niet sexy

Kijk maar eens naar mijn Linde...en de populieren wat verder weg...de nog verderdere zie ik niet dank zij het vrolijke heldere weer van vandaag...
We zijn negen uur voorbij, en je kunt nog niets doen zonder licht (buiten slapen).

Ik heb linde met een hoofdletter geschreven, omdat ik mij meen te herinneren dat ik hier ooit een doopkaartje zag van een Linde... van een Merel ook al.. In mijne tijd mocht dat nog niet, anders had ik gepoogd mijn kinderen te zegenen met een sterke naam : beer of wolf of zoiets, en mijn dochter wat meer weerstand: Egeltje.

Dat zijn dan nog vlaamse namen, waarvan je ergens een voorstelling van hebt, maar je ziet en hoort nu ook namen die ergens op de tv gekomen zijn in een documentaire over poepelanezen uit micranesië. Ik hoorde onlangs een naam waarvan ik de fiere grootmoe vroeg vanwaar dat kwam, en het bleek dat het jonge paar heel inventief met lettertjes gepuzzeld had tot ze iets vonden dat leuk klonk, dan in het grote boek met voornamen gecontroleerd om zeker te zijn dat het origineel was...Nu ja...van mij mag het, en ik moet toegeven, het klonk leuk, alleen dacht ik door de eind aa-klank dat het een meisje was, maar nee, 't was een manneke...allee, het had alle dingen om tot man uit te groeien, buiten zijn naam dan...

Nee, van mij hoeft het niet. Ik vertelde er toen wij nog volop in de kinderproductie zaten altijd een mopje over...Ik zou mijne kleine Godfried noemen, of Goederik... Dat klonk zo lekker om te reclameren en te schelden: Godfried Goderis goat godverdomme gedoan zien (zijn)!!!! Zeker voor mijn westvlaamse tong geeft dat nogal wat vuurspetterende g-klanken ! Goederik had nog een tweede reden, daar zit m.i. de oorsprong van onze naam. De voornaam Goederik heeft echt bestaan, en kwam veelvuldig voor. De zoon van Goderik of goederik was dan Goderik's Toone, en de klank is al bijna volledig onze huidige Goderis...

Ik hou wel van Vlaamse namen, gewoon omdat die eigen zijn. Ik lig er niet wakker van als er iemand zijn kinderen vreemde namen geeft, maar het is niet echt mijn keus. Maar ik ben wel gelukkig dat het niet meer is zoals vroeger, dat het de naam van de peter (meter) moest hebben. Ik kreeg er zo op mijn bureel, ik vroeg gewoonlijk de pas als ik de naam moest noteren, om schrijffouten te vermijden, en dan las ik Louis, en sprak de man met Louis aan, bleek hij Albert te zijn, maar die Louis, dat was het officiële... Ja zeg.

Het grappigste in verband met identiteitskaarten was een dametje, een oud weduwetje, ik las tot mijn verbijstering dat zij in 1823 geboren was... Ik heb van die pas een copietje gemaakt, en uitgehangen in de refter, met een rood pijltje naar het geboortejaar... Klein typfoutje op 't stad ?

Je komt ook wel eens rare familienamen tegen, in het brakelse zitten nogal wat vandeneucker's, en ik moest wel eens op onderhandeling bij Denaeyer...Maar de mooiste was in Kachtem tegen het Westvlaamse Izegem... Daar stond op een wei, langs de verschrikkelijke kasseiweg, een oude boerenkar met daarop een reclamepaneel:

"Kledingszaak Deckmyn - Pype"

What's in a name ?

Ik veronderstel dat ze gespecialiseerd waren in herenbroeken.

Ah, ik zie, amper, maar toch, ik zie de kerk van Horebeke weer staan, ze hebben ze teruggezet, of het klaart ietske op.
Ik ga stoppen, 't trekt er weer niet op.
Alles gaat hier redelijk goed, dank u
Wij hopen van jullie hetzelfde, en zo mogelijk nog veul beter

tot de volgende ?

thuis en al druk in de weer

Vannacht heeft ze geslapen als een kleinverkske (geluid en al)...
Vanmorgen zei ze dat ze mijn koffie ging maken en naar boven brengen. Ik heb gezegd dat dit echt niet nodig was...Ik lag zo wat te denken hoe dat voorrecht eigenlijk ontstaan is... Waarom kreeg ik koffie aan bed ?

Plots schoot het me te binnen. Heel lang geleden gingen de kinderen met de bus naar school, en nog iets vroeger kwam Verbruggen hier met Davy om hier op de bus te wachten. De ouders van Davy zaten in de vleeshandel, en moesten vroeg weg, vandaar...
Dus was Anny vroeg op, haalde de kinderen uit bed, gaf ze eten, maakte hun boterhammekes klaar voor 's middags, en kroop na hun vertrek weer wat tussen de warme lakens, en bracht voor mij een heerlijk kopje koffie mee. Ik dronk dat op, en dan was het tijd voor mij om op te staan en me te wassen.
De kinderen zijn allang het huis uit, en nog veel langer dat ze niet met de bus mee moesten, maar mijn koffie bleef. Toen Koen werkte bij Danilith, was er weer een bus, en kregen we een "natuurlijke" voortzetting van de koffie aan bed...

Idioot, maar het is wel heerlijk. Nu heb ik het gedaan gemaakt, ook aan mooie liedjes komen een eind.

Straks gaan we boodschappen doen, we zitten zonder fruit, en Anny wil eens zoeken achter een en ander om te drinken, en waar geen suiker in zit. We gaan dus wellicht wat meer tijd nodig hebben.
Ik ben vanmorgen nog naar de huisdokter gegaan om enkele voorschriften, want er waren niet genoeg pillen om het weekend door te komen. Het zou weer een wonder zijn mochten het weer geen medicaties zijn waarop je geen terugbetaling krijgt ! Ik was meer dan 100 euro's kwijt, en het is nog niet eens een volledige lijst van haar medicaties ! Gelukkig waren er nog enkele van haar vroegere, waar er nog wat voorraad van is. Ik begrijp het systeem van de terugbetalingen niet goed, het is precies of je deze medicamenten neemt uit goesting, en zonder noodzaak !

Zo moet ik een soort vitamines nemen voor mijn rug, tegen de ontstekingen. Als ik die laat (ik heb het geprobeerd !) dan zit ik na korte tijd weer met ontstekingen en véél pijn. Niettemin zijn ook deze vitamines niet terugbetalend, alhoewel het hier dus ook een noodzaak en een voorschrift betreft. Nog al een geluk dat wij met zo'n verstandige beleidsmensen zitten ... Kijk maar eens naar wat ze nu allemaal zitten te (ver)prutsen....

Ik ga stoppen, we gaan inkopen doen.

Tot de volgende ?

De dokter...

Gisteren heb ik eindelijk de dokter gezien en gesproken. Het blijkt eigenlijk allemaal niet zo erg te zijn, er zijn een boel kleinigheden, maar als alles eens samenvalt...boempataat...
Nieuwe medicatie, regime, en noem maar op zouden het leed verhelpen. Ze heeft wat suiker, maar moet er nog geen medicatie voor nemen, wellicht zal voorzichtig zijn qua eten en drinken afdoende zijn. Ze mag bv geen snoep eten, geen pintje drinken, geen taartjes, geen cola of limonade (te veel suiker)...Enfin, het zal een beetje aanpassen zijn.

Maar het is beter zo dan dat het werkelijk suiker was en ze onder medicatie zou moeten. Ze zal wellicht regelmatig onder controle moeten om na te kijken of de suiker toch niet doorbreekt.

Vandaag komt ze naar huis. Joepie ! En kwaad dat ze is ! Hopelijk raken we weer vlug op onze gewone draai, ik heb nog een beetje schrik, want momenteel krijgt ze nog behoorlijk veel verdoving, men is reeds aan het afbouwen, maar toch... Ik hoor van haar buur in de kamer dat ze nog veel slaapt.

Vandaag komt Suzanne en Robert ook langs, om eens te zien of hij toch niets kan doen om toch wat warmte te hebben in het huis van Veerle... Hij denkt dat hij wel een en ander kan herstellen, wat die mannen ook vertellen. Laat ons bidden...

Mijn valling is al weer wat beter, ik heb siroop genomen en één keer neusdruppels, en het gaat al veul beter. Ik druk op één keer neusdruppels, omdat ik, net als mijn vader, mijn nonkel en ook een tijdlang onze Bart, verslaafd was aan die ondingen van neusdruppels. Volgens de dokter is de reden eigenlijk simpel. Als je wat lang met een neusvalling loopt, en daardoor wat langer die neusdruppels neemt, dan worden op een bepaald moment die neusdruppels de reden van de verstopping ! Je hebt eerst het gevoel dat je weer lucht krijgt, maar nu korte tijd krijg je als reactie op het middel een zwellen van de neusslijmvliezen, waar door je weer verstobt bent...en weer druppels in doet en weer en weer en weer... Het is niet zo simpel om er vanaf te raken ! Bij Bart is het gelukt met een homeophatisch middel, maar toen ik dat ook probeerde had ik helemaal géén lucht meer ! Ik heb dan van de dokter een soort poeder gekregen dat ik moest opsnuiven via een speciaal spulleke...en het is gelukt. Maar omdat ik nogal eens hervallen ben, ben ik nu echt bang om eens neusdruppels te nemen...

Veerle is ook al weer in haar normale doen... enfin je ziet alles komt weer op zijn pootjes...Ik heb alleen schrik voor de nachten ! Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt, en vééééle uurtjes liggen lezen, nu ga ik weer moeten stilliggen in de donker...

Tot de volgende ?

Oef...

Gisterenavond had iemand gebeld terwijl ik aan de telefoon hing met Suzanne...Dus was hij door de moderne techniek onmiddellijk doorverwezen naar voice-mail...
Ik had gedaan met mijn gesprek met zus, en daar rinkelde de foon alweer...Ik hoorde wat gebroebel en in 't westvlaams, maar zo kort dat ik de stem niet herkende...Dus koos ik voor de dure optie en liet Belgacom (de al zeer rijke) het nummer zelf opbellen...Ik kreeg Bart aan de lijn, vanuit het hospitaal : Mama mag donderdag (morgen !!!!!!) naar huis !
Oef !

Alles schijnt nu vastgesteld, en het lijkt allemaal niet erg te zijn, maar er zijn een hoop factoren die samenspelen...Ze moet wat op dieet, moet vermageren enz...enz...alles samen niets ergs, maar als het allemaal samenkwam op hetzelfde ogenblik was het boempatat en ze lag er...

Ze krijgt ook een deel nieuwe medicamenten, en enkele van haar oude worden afgeschaft.

Hopelijk zijn we nu van de ellende van af... Wellicht zullen we wel nog enkele keren naar de dokter moeten om alles op te volgen, maar allee, we zijn toch al een beetje geruster.

Hier is het nu ook miserie, Veerle zit nu met de griep, dus moet ik mijn plan alleen trekken, maar voor een paar dagen gaat dat wel lukken, 't zullen boterhammen zijn, maar daar ga ik niet dood aan, ik ben een brood-fanaat, dus geen probleem. Ze zijn bij Veerle geweest voor de centrale verwarming, ze zullen een nieuwe ketel plaatsen op aardgas...Er is één klein probleempje, er ligt nog geen gas hier. Ondertussen moet ze zich maar verwarmen met een kapotte ketel, zonder pomp. Leuk ! Ze willen geen pomp meer plaatsen omdat de ketel toch stuk is, er komt dus alleen wat verwarming door de buizen omhooggekropen door dat warm water lichter is, en dus stijgt. Zouden ze tussen komen in het hogere verbruik van mazout ????

Je ziet, het stopt maar niet hé...

Frederik is vandaag gaan werken, het is droog en niet echt koud. Hopelijk krijgt hij ook niet de griep. Eerst hebben de kinderen er mee gezeten, nu Veerle, en ik zit hier ook al te hoesten. Ik neem voor alle zekerheid nu al oscillococcinum, om de griep te vermijden. Mama die daar een week in de warme kamers van de kliniek heeft gelegen zal wellicht daardoor ook wat minder weerstand hebben...Ik moet zien dat ze ook niet ziek wordt !

Straks rij ik even tot de apotheek om iets tegen de valling en de hoest.

Ik probeer al heel de morgen Suzanne op te bellen, maar ik krijg altijd: "please call later" te horen...Wellicht is er ergens iets aan de lijn... Is dat ook niet van Belgacom ? tju toch ! Als Eddy dat leest zal hij grommelen...

De visboer is juist langsgekomen, ik heb een stukje heilbot gekocht om te eten van middag en/of vanavond. Ik praat altijd westvlaams tegen de visboer, alhoewel hij een oostvlaming is, maar hij begrijpt door zijne job perfect het Oostends, en probeert dan mee te klappen... Ik zit dan altijd met binnenpretjes, maar laat het niet zien, anders zal hij het wellicht niet meer doen en ben ik mijn pret kwijt.

Voila, dat zal het zijn voor vandaag...tot de volgende ?

sugar babe

Hebben ze eindelijk een stukje van de sluier opgelicht ? In ieder geval was er gisterenmorgen plots wat paniek onder het verplegend personeel...De suiker (het suiker ?)stond plots véél te laag en er dreigde een hypo (een nijlpaard ?) Als de schrijfwijze van hypo kerveerd is, sorry, de materie is mij vreemd, ik ga straks eens grasduinen op internet...

Ik ben niet lang bij Anny geweest, ze had 's middags geen eten gekregen, en moest nog een onderzoek ondergaan. Rond 15 uur kwamen ze haar halen, en ben ik naar huis gegaan...al een beetje gerusterder nu ze toch iets gevonden hadden. Stel je voor dat ze niets vinden, en er dus ook niets kunnen aan doen...je hebt geen gerust moment meer !

Als het suiker is, dan zullen we straks wat dieetregels krijgen... Nu, dat is niet erg, ik zie dat bij Roland, een vriend, die moet ook oppassen voor zijn suiker, maar het lijkt me niet zo'n erg regime, alleen moet hij opletten voor bepaalde dingen, en altijd druivesuiker bij hebben.

Wat verontrustender is, Anny zou blijkbaar iets hebben moeten voelen van die lage suikerstand, maar ze voelde niets niemendalle... Dus wellicht zit de kans er in dat er zal moeten gemeten worden...

De zon komt er door...Heb je er ook al eens opgelet dat de kleur van het licht in de herfststst en winter véél geler is 's morgens vroeg ? Waarschijnlijk door het feit dat het zonlicht veel schuiner invalt dan in de zomer ? Wellicht zouden de moderne onheilsprofeten daaraan toevoegen dat de verkleuring van het licht het gevolg is van de vervuiling, van het stof in onze atmosfeer. Ik heb je al meerdere keren gezegd dat dit dikke zever is ! Toen wij echt veel stofdeeltjes in de lucht hadden, dan hadden wij in London ook te maken met smog, en vielen er iedere winter hopen doden die stierven omdat ze geen lucht meer hadden. Nu hebben wij dat niet meer, of bijlange zo erg niet meer als toen.

Let op, je hoort mij niet zeggen dat we geen inspanningen moeten doen om wat minder te vervuilen, maar ze moeten mij niet zeggen dat het nu slechter is, nee, het is juist al iets beter dan pakweg 50 jaar geleden. En het feit dat op Mars en Venus blijkbaar ook een stijging van de gemiddelde temperatuur te zien is, wijst er op dat de schuld van de opwarming niet alleen een zaak van vervuiling is. (Ik vraag me af hoe ze dat weten dat op Mars en Venus er ook een stijging van temperatuur is ? Wegsmelten van de polen? Zoals hier ?)

Ik denk dat de meeste mensen niet beseffen wat het smelten van de polen voor ons zou betekenen !
Het is niet alleen een kwestie van een hoeveelheid water die vrijkomt (Gelukkig is dat veel minder dan je zou denken, als ijs smelt, dan is het volumeverschil tussen ijs en water niet zo enorm, erger is de zuidpool, waar het geen drijvend ijs betreft, maar een enome ijsmassa op land)
Het erge van een stijgend waterniveau is niet dat het peil van de zee stijgt, maar dat dit betekent dat het zeewater moet verhinderd worden om binnen te stromen via de rivieren. Als het zeewater een halve meter stijgt, dan wil dat zeggen dat je bv de Schelde moet beschermen tegen het binnenstromende water, want de rivierdijken zijn niet voorzien op een bijkomende stijging van die halve meter. Dat betekent dat je niet alleen alle rivieren beter en hoger moet indammen, maar ook dat je alle sluizensystemen moet aanpassen. Dat betekent dat je ook het "blijvend" waterniveau moet optrekken om scheepvaart van op de stroom naar de zee en omgekeerd toe te laten. Dat blijvende water betekent ook toenemende druk en noodzakelijk onderhoud van de rivierbeddingen. De kosten zullen de pan uit vliegen !...of je geeft land prijs aan de zee. Dat is wat er in de arme landen (4/5 !) staat te gebeuren. Heel wat van de paradijselijke stranden zullen - met een groot stuk van het hinterland - verdwijnen. Maar dit betekent ook dat er én woonruimte, én landbouwgebied (en het vruchtbaarste gedeelte !) zullen verdwijnen. Dat betekent ook dat er een migratiedruk zal ontstaan naar de hogere gebieden, en een escalatie van honger en van oorlogen... We kunnen er niet naast kijken, en dat zijn de werkelijke redenen waarom men zit te hameren op het nemen van alle mogelijke maatregelen, niet de stijging van het water op zich, maar de druk op de wereldbevolking die er het gevolg van zal zijn. Ieder beetje winst is belangrijk in die optiek.

Veerle is weer aan 't kuisen, en Frederik die thuis is wegens weersomstandigheden is bezig de tapijten uit te kloppen tegen mijn linde. Wat heeft die boom hem misdaan?

Vannacht heb ik redelijk goed geslapen, de pijn is dus ook wat beter.

Tot de volgende ?

bezoek

Gisterenvoormiddag kwam Luc (vissen) eens binnengesprongen om te horen hoe het was met Anny.
Terwijl we op bezoek waren bij Anny, met Veerle en de tweeling, kwamen Eddy en Martine er ook op bezoek, en toen ik thuis was, kwam plots Jan op bezoek. Heel toevallig, hij wist nog niet dat tante Anny in het hospitaal lag...
En zo was de dag vlug voorbij, maar niet de nacht...
Vannacht weer slecht geslapen, en toen ik eindelijk in slaap was, hoorde ik plots dat Bobbie onpasselijk was, en alle geluiden maakte die gewoonlijk gevolgd worden door overgeven. 't Beest was uit zijn mand gekomen, maar stond wel op het tapijt. Ik haalde het tapijt van onder hem vandaan, en op slag waren zijn braakneigingen voorbij...Maar ik was wel weer wakker, en lag te luisteren of hij toch niet...
Vanmorgen opgestaan met behoorlijk veel pijn (waarom zeggen we behoorlijk als het in feite héél onbehoorlijk is ?)

Goh, wat ben ik toch een sukkel als ik alleen ben. Gelukkig dat Veerle hier alles komt doen, van koffie zetten, over eten maken, naar bedden opmaken en kuisen...Ook Bart belde of ik niet bij hem wilde komen eten, of dat hij eten moest brengen... Bovendien gaan ze dan ook nog regelmatig op bezoek bij mama. We kunnen in ieder geval niet klagen van onze kinderen.

Wel ben ik gisteren iets minder lang bij Anny geweest, want de tweeling vondt het knoertgezellig in die kliniek... Toen een van hen het etiketje zag aan het bed met "Vandenbroucke Anny Maria" stonden ze een poosje stil...Hebt gij twéé namen oma ? Ja, opa ook... Ja Opa ? ja, Antoon Louis.
Ze dacht een ogenblik en flapte er dan uit dat moest Jozef geweest zijn hé ? Maria daar hoort toch Jozef bij...ze dacht verder, en Koen zou dan Jesus geweest zijn... Ze vonden het wreed plezant...
Alleen al binnenkomen in de kliniek was leuk... Ik wist dat ze niet echt liefhebber zijn van een lift, maar daar is er een lift in glas, je ziet werkelijk het stijgen en dalen terwijl je er in staat. Dat was natuurlijk grandioos, en het was verschrikkelijk jammer dat oma maar op het eerste lag... De schrik voor de lift zal er nu wellicht uit zijn (ze zaten eens een halfuurtje vast)

In (wellicht) ieder hospitaal kun je gratis parkeren met de parkeerkaart (invalieden)... Dat zat een beetje in mijn maag ! Er zijn een pak voorbehouden plaatsen voor bezitters van de parkeerkaart, maar daar mag je alleen staan met de kaart in je wagen. (Logisch). Maar als je de kaart in je wagen laat liggen, dan kun je het gratis kaartje niet ontvangen voor de parking. Ik vroeg aan de dame hoe ik dat kon oplossen. Het blijkt dat ze een fotokopie van de kant met de foto, aanvaarden als bewijs. Dus heb ik nu een kleurkopietje gemaakt op mijne kwampjoeter, en dat netjes uitgeknipt...Toen ik het bekeek, heb ik ook een kopie gemaakt van de andere kant, en ik heb die twee netjes tegeneen gelegd en geplastificeerd...Precies een echte kaart....

Ik ga stoppen voor vandaag. Blijkbaar werkt de afwezigheid van Anny ook op mijn inspiratie...
tot de volgende ?

nieuwe tekst: Eén oogje zo blauw...

Nu zie je niet meer alleen het propere naaiwerk, haar oog is vrolijk rondom gekleurd. Onder haar oog hangt er nu precies een blauw zakje.
De dokter is langs geweest, en vroeg of ze goed kon slapen... 't zal wel heeft Anny gezegd, met 4 valiums op een dag...Ah, dan zullen we dat een beetje minderen...Maar er is nog geen mindering vastgesteld.
En als ik het goed heb, dan is het niet helemaal juist van dat slapen! Nu heeft Anny mogen luisteren naar haar buur die lag te snurken... Die twee zagen op hun eentje heelder bossen af... 't Is zo als in dat mopje van Basiel, Basiel was opgeroepen bij de controleur van den dop...Wat is Uw beroep? Jager op everzwijnen zei Basiel. Maar d'er zijn hier geen everzwijnen ! Awel, zei Basiel t'is daarom dan'k doppen hé !

Zo zagen die twee daar nietbestaande bossen om.

Waarschijnlijk wordt het dinsdag dat ze naar huis mag. Gisteren zijn Veerle en Fré mee geweest, en vandaag gaan ze er nog eens naartoe met de kinderen. Zo passeert de tijd wat.

Veerle is al bezig met de voorbereiding van het middageten. Straks komen de kinderen af vermoed ik, want ze kunnen niet lang zonder hun ma.

Vannacht redelijk geslapen, tot halzes, dan waren de honden weer wakker en moest ik ze weer proberen stil te houden. Tijdens de dag gaat het nog, maar 's avonds zit mijn papegaai die honden dan op te jagen...Hij roept dan telkens, met de stem van mijn vrouw: "kom, kom...". Als Anny hier is, dan reageren ze niet op die papegaai, maar nu, schieten ze alle twee recht, zitten met gespitste oren te luisteren en soms zou sloeber beginnen blaffen ook. Blijkbaar is de nabootsing toch beter dan we dachten !

Wie weet doet hij dat 's morgens héél vroeg ook, en horen de honden dat (ik niet !)en is dat de reden waarom ze iedere morgen zo vroeg op willen. Als ze beneden komen, dan staan ze aan de deur, precies of ze moeten heel erg, en als Anny hier is, blijven ze rustig nog enkele uurtjes langer, zonder dat ze zooo heel erg moeten. Bovendien laat ik ze voor dat we naar boven gaan nog eens alle twee buiten. Bij Anny is dat anders, heel de avond doen ze Anny nu en dan de deur open doen, precies of het een spelletje is, want als ze met mij alleen thuis zijn, doen ze dat niet...dan spelen ze 's morgens héél vroeg met de voeten van 't baasje...

't Is echt herfstweer, grijze luchten, en een vochtige kilte. Zie ze vallen, de zieke zomerblâren zou Gezelle zeggen. Veerle heeft de blaren al een opgekuist, en je ziet het al weer niet meer. Den einder is niet meer groen, maar bruin van de takken en takjes van de bomen. Valerius de Saedeleer zou direct achter zijne ezel kruipen om weer die typische landschappen van onze Vlaamse ardennen te konterfeiten onder een vlagenzwangere hemel. Alleen, nu zou hij de fruitbomen niet meer moeten bekleden met een kalk-jasje, nu sproeien ze in plaats van te kalken. Wij hebben hier nog steeds enkele schilders die in zijn stijl de landschappen schilderen. Heel mooi, maar sommigen maken het net zo mooi dat het precies van die vakantiepostkaarten zijn, te schoon, te blauw, te zonnig om echt te zijn... Als ik naar zo'n schilderijen kijk, dan proef ik suiker in mijne mond.

Ik heb ooit wat staan kijken naar zo'n schilder. Het enige wat die man bekommerde was de indruk geven van "kijk eens hoe mooi", terwijl het landschap op een foto naast hem helemaal niet zo schoon was. Maar de kloeke boerenhoven werden bij hem oude hovekes, met lieflijk doorhangende daken en scheefhangende poorten... Moest stedebouw in zijn schilderijen kunnen andelen, dan zijn al die koten direkt op de lijst van "onbewoonbaar" gezet...Maar 't is zo poëtisch hé??? Hier en daar een dakpan uit de reke en het dak is veel leuker om te zien, maar wel vochtig om in te wonen.
Nu, ze doen maar ! Maar voor mij is het dan veel mooier om de werkelijkheid weer te geven. En als je dan jou visie op de dingen wilt geven, doe dat dan door meer of minder nadruk te leggen op de dingen... Wat zo postkaart-achtig werkt is ook het feit dat die schilders alles even scherp op doek brengen...Als je kijkt naar een boom, dan zie je die boom scherp, maar de achtergrond is in het beeld dat je noteert in je hersenen, helemaal niet zo gedetailleerd, nee, het is wazig, het is...achtergrond... Op die manier kun je als kunstenaar heel precies klemtonen in je doek leggen, kun je de kijker als het ware dwingen te zien wat jou heeft getroffen...

Ik ga je niet vervelen met technische knepen van schilders, maar kijk maar eens naar schilderijen van die schilders die jou treffen, en probeer dan vast te stellen waarom je dit schilderij nu zo goed vind !

Ik ga stoppen, 't is voor mij ook zondag, tot de volgende ?

recht of scheef ?

Vlak voor mijn raam staat een lantaarnpaal. Vroeger was dat zo'n betonnen onding, maar sedert enkele jaren liggen de kabels nu ondergronds en staat hier een moderen metalen (en geplastificeerd !) verlichtingspaal.
Aan die paal zijn enkele historietjes verbonden...
Toen wij hier kwamen wonen, stond hier dus een betonnen paal, maar zonder verlichting. Onze huizen waren wel in orde (alleen de centrale verwarming was nog niet compleet), maar we hadden nog geen voetpad en geen oprit. Je moest dus heel goed kijken waar je je voeten zette, wilde je niet in de modder of het water zitten. Maar zonder verlichting gaat dat niet...je zag hier geen klop !
Al de andere huizen van de wijk hadden dus wel verlichting, op een plaats stonden er zelfs twee op één meter van elkaar, een oude betonnen en een nieuwe moderne, alle twee lustig te verlichten.

Ik belde naar de eerste schepen, ene van "onze" kant, maar die zei dat hij mij niet kon helpen, dat dit de bevoegdheid was van de ingenieur van den heiligentriek... Ik naar die man gebeld, maar hij kon mij niet helpen, eerst moest dit door de schepen geregeld zijn in de gemeenteraad...

Ik dacht terug aan wat ons moeder ooit eens deed met de gasmaatschappij, en belde de ingenieur terug op, na weer een vruchteloos gesprek met de schepen... Ik vroeg hem wat gazet hij las ? Want ik zou nu onmiddellijk naar alle kranten een schrijven richten met foto's van de twee palen naast elkaar, en de twee woningen in het helleduister...en dat zijn naam er in vetjes zou bijstaan, evenals zijn antwoord...

Toen ik 's middags thuis kwam hing er een mooie nieuwe lamp aan die oude betonnen paal...

Heel wat jaartjes later kwam een goede vriend, die ook veiligheidadviseur van de bouwnijverheid is, eens op bezoek en wees mij op de paal, zeggende dat ik een aangetekend schrijven moest richten naar de electriciteitsmaatschappij, dat zij verantwoordelijk waren bij eventuele schade aan mijn woning of eigendommen mocht die paal die duidelijk betonrot vertoonde zou omvallen.

Twee dagen later stonden hier controleurs te controleren en ik ontving ook een aangetekend schrijven dat er van betonrot geen sprake was. Ik schreef hen terug dat ook bij een omgevallen paal het nog duidelijk zou te constateren zijn, en dat zij in ieder geval de verantwoordelijken waren.

Ongeveer een maand later stond hier dan een mooie nieuwe paal ... Ik heb wel met verwondering vastgesteld dat zo'n paal meer dan 2 meter in de grond steekt !

Nu zit mijn oprit weer in het duister...Mijn mooie linde staat netjes voor de paal en verduistert met zijn massieve schaduw mijn oprit, maar daar mag en kan ik niets van zeggen hé...

Mijn linde is nu bijna volledig geel, en er hangt een hele streep lichtbruine bladeren in van mijn duitse pijp die zich door die takken heeft geslingerd.

Sommige van die klimplanten zijn echt fantastische planten hé ? Ik heb in mijn tuin enkele passieflora's staan. De gewone passieflora is in ons klimaat winterhard, maar draagt slechts uiterst zelden vrucht, wel produceert hij massaal de prachtige passiebloemen. Dat is ook een klimplant, en wat voor één ! Op een jaar groeit hij 5, tot 7 meter ver, in alle denkbare richtingen. Nu en dan knippen wij hele takken weg, met veel leedwezen, want we knippen ook de bloemen weg die gans de zomer lang verschijnen op deze snelle groeier. Van in maart april dit jaar, het was zeer vroeg al redelijk warm, hebben wij bloemen, en nu nog staan er tientallen te bloeien. Als je weet dat zo'n bloem maar 3 dagen zichtbaar is...

Met Anny gaat het beter, ze jaagt zich wat minder op in haar verblijf, en ze aanvaardt het nu dat het wellicht ten vroegste maandag zal zijn voor ze eventueel "gelost" wordt. Ze hebben al van alles onderzocht aan haar, maar bij haar weten was alles wat ze onderzochten in orde. Ik weet niet of alles zichtbaar is aan je lichaam... Ik heb al jààààààààààààààààààààààààren een been dat aan een kant gevoelloos is, ik ben daar voor ook eens vijf dagen opgenomen geweest, heb dan naar Jette moeten gaan voor bijkomende onderzoeken, en op den lange duur hebben ze moeten zeggen dat ze niets vonden...Nu denk ik dat dit wellicht het eerste signaal is geweest van wat er in mijn rug aan 't gebeuren was ... Misschien had ik dan al sporen van osteoporosis ??? Wel heeft Anny nu al enkele andere medicamenten gekregen, maar wat het is ? Daar hebben we het raden naar...

Gelukkig is het blijkbaar een "aangename" madam waar ze bij ligt... Ze babbelen wat, en zitten wat te kijken naar de tv en blijkbaar ontleden ze zelf ook hun "ziekte" en keuvelen over al wat ze al tegenkwamen in hun leven... Die madam is ook een rommelmarktster, en ook voor boeken ! Ik heb wel de indruk, aan wat ze daar ligt te lezen, dat ze meer franse boeken leest. Ik kan dat wel lezen, en begrijp ze ook, maar ik kan mij er niet in inleven, ik moet teveel inwendig zitten te vertalen om echt plezier te hebben aan dat boek. Misschien zou ik het toch moeten doen, en zou zo mijn frans weer meer actief aanwezig zijn in mijn kopke... Want dat is gek ! Als ik een dag met Erwin babbel in het frans, dan is mijn frans 's avonds al weer veel beter dan 's morgens. Ik merkte dat indertijd ook op toen we gingen wandelen in Schotland...De eerste dagen moest ik weer zoeken naar mijn woorden, maar na enkele dagen was ik weer in staat met iedereen te converseren.
Raar is dat ! Het zit er dus wel, maar het is precies of het ergens opgestapeld ligt in een berghokje, en dat je het eerst weer moet gaan opzoeken, afstoffen vooraleer je het weer kunt gebruiken...

Voila, dat is het voor vandaag. Ik heb vannacht weer niet veel geslapen, en aan het gekraak van het bed van de buren te horen was Eddy ook meer wakker dan slapende... Ik hoop dat het niet mijn schuld is, ik heb alles zo stil mogelijk gedaan, en het was pas rond zes uur dat ik miserie begon te hebben met den hond.

tot de volgende ?

aldereiligen

Vanmorgen zag ik op AVS (onze regionale zender) een bevraging van de mens op de markt over "Allerheiligen"...Het merendeel wist het niet juist te vertellen, en verwarde het met allerzielen.

Al van toen mijn kinderen thuis kwamen van school en ik hun lessen godsdienst bekeek, wist ik dat de toekomst zo zou zijn... Hun lessen hadden immer nog weinig te doen met geloof, was veeleer een soort aan een godsdienst geliëerde zedenleer.

Ik heb er geen oordeel over, wij werden vooral opgekweekt met verboden, nu met normen. Ik vind dat wij het iets makkelijker hadden, weten wat je niet mag is makkelijker dan eerst te moeten oordelen of het al dan niet binnen de christelijke normen valt. En wat te vrezen valt is uitgekomen, nomen schuif je op naar noodzaak en wens...met alle gevolgen van normvervaging vandien.

Er was ook weer ophef over de hoofdoeken in de stadsdiensten... Ik heb er geen moeite mee, maar ik had ook geen moeite met het aanwezig zijn van een kruisteken of wat dan ook. Het probleem is groter geworden door het verbieden van de aanwezigheid van het kruisteken in een "neutraal"gebouw. Het is normaal dat die mensen nu zeggen dat ze dan ook hun kruisbeeld terug willen (zelfs al is dat voor de meesten meer een gewoonte dan een overtuiging). Het zou van rascisme getuigen als we reageren op het joodse keppeltje, want joden zijn sinds de holocaust vrij van alle hinder en alle gelach... Ik vraag me één ding af, ben je beter als christen als je een kruisje draagt (hoe groter kruis hoe beter, hoe heiliger ?) ben je een beter jood als je ostentatief met dat rare hoedje op loopt ? Beter als je een burka draagt ? Ben je kortom beter als je een uiterlijk teken van Het Geloof draagt ?

Ik ga er niet over doorbomen, want over sommige van die dingen kan ik mij dik maken, en ik ben al dik genoeg. Maar mens zijn heeft met die mens in kwestie te zien, niet met zijn kledij of met uiterlijkheden. En laat in vredesnaam iedereen gelukkig zijn in zijn overtuiging en zijn kledij, als hij of zij zich daar happy bij voelt, wat kan ons dat eigenlijk schelen?

Anny ligt zich te vervelen tegen de sterren op. Hopelijk doen ze vandaag alle onderzoeken, of vinden ze de oorzaak zodat ze weer naar huis kan... Het is lastig daar te liggen te liggen. Als ik daar zou zijn, dan nam ik enkele boeken mee, en ik weet niet eens meer dat ik daar ben of ergens anders, maar Anny kan zich niet bezig houden met een boek of een tijdschrift, dus zit ze daar te kijken naar de TV, en vermits haar gebuur daar het eerst lag en de knopjes heeft, zit ze nog al vaak te kijken naar franse posten waar ze weinig van begrijpt. Ze sliep vannacht slecht zegt ze, maar haar buur zegt dat ze regelmatig lag te snurken...dat zal dus zijn zoals thuis, het gevoel hebben dat je niet sliep, terwijl ik haar hoorde "slapen". Ik heb het al eens verteld, ik lig in een boek te lezen, naast mij ligt Anny te snurken tegen de sterren op, plots stopt het gesnurk, en zonder één onderbreking zegt ze: "ligt ge nu nog te lezen, ik lig al heel den tijd wakker"...Ik mag daar niet mee lachen, want ik lieg...

Veerle is al gekomen om de was te halen, om koffie te zetten en dergelijke, en straks komt ze hier het eten klaarmaken voor heel de bende. Dat is gemakkelijkst, zo heb ik warm eten en zij moet maar één pot maken... Morgen komt ze boven kuisen. Tegen dat mama weer thuis is zal alles netjes aan de kant zijn.

Normaal zouden we vandaag naar tanteke gaan, dat gaat dus ook niet door. Ik zal eens bellen naar de home, zodat tante niet zit te wachten, als ze het zou beseffen dat we komen. Soms zien we dat ze dat inderdaad weet, andere keren is ze totaal verrast.

Voila, dat is dat, tot de volgende?

early in the morning...

Om 6 uur zat ik al aan mijne kwampjoeter...
Dat komt zo: Je zag dat ik gisteren heel plots mijn blog heb beëindigt, dat komt omdat Anny gisteren plots weer, zonder enige oorzaak, is gevallen. Nu echter wat ernstiger, want ze moet tegen de rand van de deur zijn gevallen, en heeft een open wonde van zo'n 3 cm van haar wenkbrauw naar omhoog...en bloeden !
Ik heb natuurlijk onmiddellijk de dokter weer doen komen, die heeft haar verzorgd, maar we moesten onmiddellijk naar de spoed, en Anny moest terdege onderzocht worden, de reden van haar plotse bewustzijnsverlies moet gevonden worden, en zo mogelijk moet er iets aan gedaan worden. Anny is dus in de kliniek in Ronse moeten blijven, vermoedelijk voor een dag of 3, 4, om haar terdege te kunnen onderzoeken.

Vannacht was er met Sloeber, de poedel (oorspronkelijk van Veerle, maar met de scheiding hier beland) geen kot te houden. Heel de nacht zat hij te draaien en te keren, zacht te janken, en vanmorgen rond 4 uur heeft hij dan ook nog overgegeven, en mocht ik de boel opkuisen. Ik moest daarvoor ook zijn kussen uit zijn mand halen, en daar ik de reserves niet weet zitten, moest hij het maar zonder kussen stellen.(Ik kan moeilijk 's nachts heel mijn kot afzoeken, de buren moeten niet wakker liggen omdat ik niet kan slapen) Hij kroop dan in de mand van Bobbie en bobbie ging op het tapijt liggen. Maar het gejank en gedraai en gekeer bleef duren, en ik ben maar opgestaan...Misschien moest hij eens buiten ? Niets van...Ook hier zit hij nu nog ambetant te doen. Hij mist duidelijk zijn vrouwtje. Ik had al gemerkt dat hij bijna niets heeft gegeten, en ook nu bekijkt hij zijn etensbak nog niet. Hij zal er toch moeten aan wennen.

Een geluk dat het beest al wat verbeterd is bij in het begin dat hij hier was! Het beestje had zoveel slagen en stampen gekregen van de ex, dat hij alle mannen wantrouwde, en ook naar mij zat te grollen en te grauwen. Gelukkig is dat stadium voorbij, maar het is dus nog altijd zo dat zijn vrouwtje zijn baas is, niet ik. Bij Bobbie is dat gek genoeg netjes andersom.

Ik hoop dat Anny vannacht beter heeft geslapen dan ik. Natuurlijk, met al die commotie had ik gisteren al veel pijn, en ben zodra Anny naar een kamer mocht, vertrokken naar huis om mijn pillen te nemen + nog een bijkomende pijnstiller. Nadien ben ik terug naar haar geweest met wat benodigdheden. Ze kwam net terug van een paar onderzoeken, waar nog niets bij is ontdekt.

Ze had een kamer alleen gevraagd, maar blijkbaar waren er gene, ze ligt in een kamer van twee. Persoonlijk heb ik dat liever, maar Anny ligt liever alleen...

Vanmiddag gaat Veerle voor mij eten klaarmaken, en ze zullen allemaal hier eten. Gisteren heeft Veerle al gekuist. Ik heb ook Caroline afgebeld, die zou gisteren namiddag langskomen met een pot voor op Koen's graf, en wij hebben er hier een voor op Patrick's graf. Ik heb nu gezegd dat ze haar pot maar moet beschouwen als van ons, en wij gaan hetzelfde doen met de pot die voor Patrick bestemd was, en die bij Koen zetten. Ze zal dan later eens op bezoek komen, als de situatie hier opgeklaard is.

Voila, nu weet je alle nieuws...
tot de volgende ?

fictie

Stel je wordt wakker in een wereld waarin je niets ziet, er hangt een mist die zo dik is dat je je eigenvoeten niet ziet. In de radio hoor je dat dit een wereldwijd fenomeen is...
Je hoort ook niets...De fabrieken draaien niet bij gebrek aan arbeiders en de auto's rijden niet omdat ze het niet kunnen in deze abnormale mist...

De wereld lijkt wel dood.

Tegen de middag lijkt het wel of de mist afneemt, maar ik zie de linde voor mijn raam nog niet eens staan. Tot plots ik toch iets meen te zien, maar dat kan niet...mijn linde staat niet meer waar hij stond ! Hij staat nu midden in de rijweg, de rijweg is overwoekerd door gras en struiken, sommige herken ik als de struiken uit het voortuintje van mijn buur.

Voorzichtig open ik de voordeur, ruik eens voorzichtig, ruik niets buitengewoons, en stap buiten...Er is geen spoor meer van de straat te zien, de huizen zijn plots allemaal begroeid met klimop en andere planten, op de vensterbanken groeit mos en varens...Je ziet alleen nog de gaten van de ramen en de deuren. De zon komt er door, en ik zie een haas wegrennen. Gek, het is al heel lang geleden dat ik een haas zag. Ik hoor vogels zachtjes fluiten en zie dikke kevers en torren over de grond kruipen...De natuur heeft teruggeslagen... Op de hoek zie ik een eigenaardige hoop, ik ga wat nader en zie dat het ooit een auto was, nu een massa roest doorweven door planten en takken. Ik denk aan mijn auto, keer me om naar mijn garage, maar die is volledig overwoekert en volgegroeid met struiken en dikke bomen...

De lucht ruikt heerlijk, bijna puur...

Hoe zouden we met zijn allen nog moeten leven om te overleven in die natuurlijke wereld ? Geen kans ! Wij kunnen niet meer zonder de volledig omgewerkte natuur, die alles behalve natuurlijk is. Gek is dat, we praten en richten "natuur"-reservaten in, en gelijktijdig doen we er alles aan om dezelfde natuur om te turnen tot een wereld aangepast aan een veel te grote mensenmassa.

Ik hoorde dat het aidsvirus ontstaan is in een labo, en in afrika is uitgelaten om daar de overbevolking in te tomen op een verschrikkelijk wrede manier. Men had er niet op gerekend dat het ooit tot hier zou komen...

Maar de wereldbevolking mag inderdaad niet veel meer toenemen, het wordt onhoudbaar, alle moderne landbouw ten spijt. De oplossing is simpel ! Kijk eens waar er welvaart is, daar zijn er automatisch veel minder kinderen ! Geef dus welvaart aan de ganse wereld ... Maar daarvoor is er net niet voldoende... of toch ?

Dit is geen fantasie, maar bittere werkelijkheid ! Als de wereld kapot gaat, dan zal dat wellicht het gevolg zijn van ongebreidelde voortplanting van de mens. Ik geloof niet dat we het ooit uithouden tot we vernietigd worden door de stervende zon... Tenzij men er in slaagt de bevolkingsaangroei daadwerkelijk te stoppen. Het aidsvirus zou de bedoeling hebben gehad om net zoals de mixomatose bij de konijnen te zorgen voor een drastische uitroeiing van mensen.

Dus lijkt het er op dat er ergens iemand is die op een onmenselijke manier de boel probeert te beheersen...En dan krijg ik schrik dat de werkwijze van ene Hitler wel eens zou kunnen terug opgeraapt worden, en dat zieken, ouden, invalieden gewoon "beëindigd" zouden worden. Een nieuwe endlösung...

Echt optimistisch hé ? en toch, denk er maar eens over na, zoek maar eens op vanwaar aids komt, en begin ook maar eens te denken.

Ik ben bezig aan American Psycho, een heel bizar boek. Het boek is gescheven in de ik-figuur, en gaat over een steenrijke jongeman, die in alles het ultieme genot probeert op te zoeken, steeds meer over de lijn gaat, en na een tijdje de ultieme kik vindt in moorden, en ook daar wordt hij steeds meer en meer bizar, zoekt steeds wredere manieren om mensen te vermoorden, om zo nog tot een kick te komen... Naar het schijnt heeft dit boek heel wat stof doen opwaaien bij verschijning, ik kan dat goed geloven, het is de ultieme degeneratie van de mens... Het is een verschrikkelijk boek, vooral omdat het in de ik figuur is geschreven en van een bizarre logica getuigt. Het is zeker geen boek om aan iedereen te geven, het is een boek waarvan ik denk dat de vroegere "indeks" wel zin heeft. Men heeft die lijst van verboden boeken afgeschaft, welnu, voor een dergelijk boek zou het goed zijn het zeker niet te geven aan labiele personen, maar wie

ik moet stoppen, tot de volgende

dodenakker

Enkele dagen geleden kreeg ik een foontje van Lieske, van Toon, mijn oude baas, om eens te babbelen. Ze hebben daar ook al hun deel gehad...'t Is overal iets hé, en waar het nog niets is staat het voor de deur zou Lea zeggen...
Ze vertelde dat ze daar nu zo mooi woont, en vanuit ??de keuken?? hebben ze een mooi zicht op het kerkhof, en ze vertelde hoe de opkuis en bloemen al volop aan gang waren. Het deed me een beetje denken aan het liedje van Boer Bavo (Miel Cools) over de boer die ging wonen waar hij een kijk had op de plaats voor zijn zerk...

Maar het is zo ! Veerle is met Anny het zerk gaan kuisen van nonkel Julien, en er een pot gaan op zetten van tanteke en van ons...en hoewel het zondag was, waren er veel mensen aan diezelfde werkzaamheden bezig...

Ergens stoort me dat... ik kan er niet goed mee over weg dat de doden nu plots massaal moeten herdacht worden, en de rest van het jaar mag je ze vergeten...
Wie zoals wij, zelf een verlies hebben, weten dat je niet alleen op één dag aan de doden denkt. Het is niet voor niets dat Anny iedere dag opnieuw een oliepitje aanmaakt bij de foto van Koen, en een ander bij enkele foto's van andere overledenen...Daar zijn een paar vaste bij, oma, nonkel Julien en zo, en dan de "passanten" mensen die we heel goed hebben gekend en die onlangs zijn overleden, en die dan een tijdje er bij blijven staan.

Wij gaan heel zelden naar het kerkhof, daar hebben wij geen enkele binding mee. Wij gedenken onze Koen hier in zijn en onze thuis. en wij gedenken hem levend.

Mijn vader pleegde altijd te zeggen dat er geen groter huwelijksbureau bestond dan het kerkhof... En ergens zat daar een waarheid in, een weduwnaar kwam er treuren, zag een treurende weduwe en ze klapten wat over hun overledenen en hun verdriet en...vonden elkaar over de doden heen.

Dat is misschien het enige goede aan een kerkhof, want dan bindt het leven...

Lea lacht soms " en ze hebben er een grote steen op gelegd, om zeker te zijn dat hij er niet weere uitkruipt...". En dat is ook zo, op oude kerkhoven zie je pareltjes van beeldhouwkunst en van de speciale architectuur van de dood. Op de moderne kerkhoven heb je dat niet meer zo, daar zijn de plaats en mogelijkheden strikt omschreven, en zijn mega-grafstenen niet meer toegelaten, ook de "eeuwige" vergunning ( !!) is niet meer bestaand...en dus verdwijnen beetje bij beetje die oude monumenten van de dood. Alleen op enkele speciale kerkhoven brengt men dan illustere doden bijeen in speciale graven want zelfs in de dood moeten die mensen publiek domein blijven...

Als het niet zo triestig was, zou je er zelfs mee kunnen lachen hé ?

Tanteke was (is) een schoolvoorbeeld van het exposeren van verdriet, en ze ging ieder jaar weer zorgvuldig de potten tellen, en zat dan uit te fineren wie het dit jaar aangedurfd had geen pot te zetten... Ik wil haar ook nu nog dit niet helemaal ontnemen, vandaar dat ik haar heb aangeboden het graf te kuisen en er voor haar een pot te zetten...Gek was dat zij nooit potten zette bij andere overleden familieleden... Nee, die eer was en moest alleen aan haar doden te beurt vallen... Raar tanteke...

Ik ben er zeker van dat er nu bijna geen potten meer zullen komen, nu tanteke het niet meer kan controleren. Want die potten kwamen er niet voor de doden, maar voor de controle van tanteke en haar mogelijke erfenis... Gekke mensen.

Een van de redenen waarom ik voor tante zorg is medelijden omdat zij niet bevatten kan dat de mensen vroeger niet voor haar kwamen, maar voor nonkel. Nonkel was niet alleen zeer sympathiek, hij was ook altijd gereed om te helpen, en tanteke was maar iets dat er bijgenomen werd, omwille van nonkel.

De populieren zijn nu helemaal kaal, en ook het silhouet van de andere bomen begint te veranderen, er komen gaten in, ze zijn niet meer zo massief. De winter staat weer voor de deur.
Ik las dat, waar je ook woont, iedereen altijd evenveel uren dag heeft...waar de zomerdagen veel langer zon geven, daar geven ook de winterdagen veel meer duisternis. Aan de evenaar is dag en nacht elk precies twaalf uur lang. Aan de polen duurt de dag zes maand en de nacht ook zes maand.Geef mij dan maar de tussenzones, ook al hebben wij dan die duistere wintermaanden, we hebben ook de heerlijk lange zomerdagen (alleen van dit jaar zag ik het niet zo goed door de eeuwige regen). Iedere winter denk ik weer dat ik in de zomer eigenlijk veel bewuster zou moeten lééven in het daglicht, en met de kiekens opstaan en slapen gaan...maar nee, wij leven bij de klok, veel meer dan bij de natuur...

Ik ga stoppen, tot de volgende ?

Verwarming...

Ik meen dat ik je al vertelde dat Veerle zonder centrale verwarming zit...
Ze zitten daar nu met twee petroleumvuurtjes de boel min of meer op te warmen, nu en dan het ene vuurtje uit doen, als het weer wat frisser wordt weer aanmaken...
Gisteren belde Luc (courgette) mij op dat hij een kleine kachel had zien staan, een soort open haardvuur, maar om in de schoorsteen te zetten als een kachel... Ik snapte er niets van, maar laat maar komen...
Luc met zijn aanhangwagentje gaan kijken, de kachel was er nog (gratis dingen blijven soms langer staan dan dure ) en hij had dat loodzware ding alleen op zijn aanhanwagentje gesjouwd...

Het past perfect, we moeten het gat van de schoorsteen maar twee centimeter verhogen en het zal ok zijn... Het is een zeer mooi en modern ogend iets, maar het is inderdaad open, maar de vuurrooster om er voor te zetten was er ook bij... Deze namiddag ga ik Fré helpen om dat ding te plaatsen...Het is dringend, want ondertussen zitten ze ook nog met Kimberly die ziek geworden is...

een ongeluk komt nooit alleen...Ik bel zonet nog eens naar de bouwmaatschappij om de ernst van de situatie nog maar eens te beklemtonen, maar ze melden me dat het bouwverlof is...dus zullen wij tenhoogste op de nooddienst kunnen beroep doen, nooddienst die er is om dringende HERSTELLINGEN te doen, niet om een nieuwe ketel te plaatsen, wat nodig is...

Ik ga dus niet te lang bloggen, zodra Veerle terug is van het hospitaal (ze moet foto's laten nemen van haar schouder (je weet wel toen ze uit de boom viel) de pijn gaat niet echt weg, en van het minste dat ze doet komt de pijn weer op, ze zal waarschijnlijk moeten rustig zijn met die arm, dus ook daarmee nog eens zorgen... Probeer maar een een gezin drijvend te houden met een arm dat je niet mag bewegen...Fré doet wel veel in het gezin, maar als hij gaan werken is... Vandaag is er geen probleem, 't regent, dus kan hij niet werken in de tuinbouw.

Dat is een beroep dat nog veel meer onderhevig is aan weersomstandigheden dan de bouw. Wellicht wordt het volgend jaar beter, want dan zal hij veel meer in de tuinaanleg zitten, en daar is de regen niet meteen een stop. Maar als het zo erg regent kunnen ze nu geen onderhoud van grasperken doen, zeker niet waar het schuine bermen betreft, vorige week had hij echt schrik toen zijn machine met hem erbij begon weg te glijden... Gelukkig is er niets gebeurd, maar ze zijn toch moeten stoppen, het was niet te doen.

Vanaf volgend jaar zal hij meer in de particuliere tuinaanleg en tuinonderhoud zitten, daar zal er wellicht minder gevaar zijn bij regen, en zal men ook langer kunnen doorwerken. Je ziet dat die klotezomers niet alleen ambetant zijn om naar te kijken ! ook om in te werken !

Voila, ik ga stoppen, tot de volgende ?