 |
| Mean surface temperature change for 1999–2008 relative to the average temperatures from 1940 to 1980 (Photo credit: Wikipedia) |
Zonnepanelen op het dak, niet omwille van de propere energie, maar omwille van het persoonlijke profijt.
Windmolens zijn ook goed, maar niet in het gezichtsveld, want ze vervuilen het landschap, ze werpen slagschaduwen en ze zijn nefast voor de trekvogels...
We verbruiken steeds meer energie, zowel in de gezinnen als in de industrie, hoe dan ook moeten we die energie produceren, maar niet meer met kernenergie, niet meer met verbranding van fossiele brandstoffen (Steenkool, petroleum), en nu ook al niet meer met windmolens, want dat zijn lelijke dingen om op te kijken...
Wat we willen zijn wel de lusten, maar niet de lasten, om het eens op een ouderwetse manier te zeggen.
Ik kan me niet van de indruk ontdoen, dat dit een van de symptomen is van de huidige maatschappij: wel de lusten, niet de lasten. Zwaar werk moet lichter gemaakt worden, dus schakelt men meer machines in, daardoor gaan er arbeidsplaatsen teloor, en dat mag ook niet.
Ik heb geen idee hoeveel ambtenaren we momenteel in ons landje tewerkstellen, maar hoe dan ook, deze ambtenarij wordt betaald door de productieven van dit land. Stel dat we 20 % ambtenaren hebben (dit zal de werkelijkheid sterk benaderen) , dan wordt hun loon opgebracht door 80% van de productieven. Of om het simpel te zeggen, er werken 4 man om de vijfde te betalen.
Kent men in het land ook nog een behoorlijk zware werkloosheid, dan moet ook hun inkomen opgehoest worden door de actieven.
Ik denk dat we het systeem eens moeten herdenken... Hebben we zoveel ambtenaren nodig (Hebben we überhaupt zoveel ministeries en zoveel soorten regeringen nodig ?) , en wat is de reële kost van een werkloze ?
Een werkloze kost niet alleen werkloosheidsvergoeding, ze betekent ook een vermindering van de inkomens in de sociale zekerheid en een verhoogde uitgave uit die zelfde bron. Bovendien hebben die mensen minder koopkracht, waardoor ook de economie stagneert. Hoe meer werklozen, hoe zwaarder die druk.
Maar we hebben ook ambtenaren nodig om de werklozen te controleren, uit te betalen, aan werk te helpen.
Ik vraag me af of het niet een stuk goedkoper zou zijn om dan inderdaad die mensen in het circuit te houden.
Ik vraag me af of inderdaad de kostprijs van de tewerkstelling niet te hoog ligt, of we de sociale zekerheid en de belastingen inderdaad hoofdzakelijk uit arbeid moeten halen.
Stel dat we de sociale zekerheid minstens gedeeltelijk ook uit de BTW zouden halen, welk effect zou dit hebben? Dat we de sociale zekerheid minstens gedeeltelijk ook uit kapitaal zouden halen, wat zou het effect daarvan zijn?
Denk niet dat dit onvermijdelijk zou leiden tot stijging van kosten (BTW of anders)... Er zou in feite vooral een verschuiving ontstaan, die net zo goed vermindering als vermeerdering van de kosten zou betekenen. Maar die verschuiving zou misschien meer ademruimte scheppen voor tewerkstelling, via een betere concurrentiepositie met het buitenland.
Ach, ik ben geen econoom, geen deskundige, maar soms heb ik de indruk dat men nu en dan eens meer zou moeten werken op het buikgevoel, dan wel op allerlei wetenschappelijke of semiwetenschappelijke extrapolaties... Misschien moeten we een keer meer de slogan van wijlen Achiel Vanacker volgen: "Eerst handelen, dan denken !" (Hij zei dat in het Frans met een Brugs accent: zazie d'abord, et pui z'y pense)
We moeten ook af van het oerwoud van regeltjes en regelgeving ! Ik weet wel dat die allemaal ontstaan zijn als antwoord op bepaalde misbruiken of op zaken die mis liepen...maar niettemin geraken we stilaan in een systeem waar je met geen mogelijkheid nog kunt bewegen zonder een overtreding te doen of niet meer te voldoen aan een of andere absurde eis.
Ik heb er al eerder voor gepleit, en ik pleit er nog steeds voor: herschrijf eens onze volledige wetgeving, in klare heldere wetteksten, en maak dat men de teksten niet meer gaat interpreteren naar de letter, dan wel naar de geest. een wetgeving wordt immers niet gemaakt om naar de letterlijke tekst te luisteren, maar om een richtlijn te geven waarnaar men moet handelen. Door het systeem van het voortdurend op de letter te stellen, is voor veel zaken uiteindelijk de echte bedoeling van de wet niet meer terug te vinden in het oerwoud van bijkomende specificaties...
Maar ja... Wie maakt de wetgeving op? De juristen. Wie zijn dat ? De advocaten. Wie beurt er geld uit al die verwarring?... Juist, diezelfde advocatuur...
Soms heb ik het gevoel dat we een heleboel zaken maar eens op een hoop moesten gooien, en er dan de brand in steken... Maar ja, dat mag ook niet, je mag geen vuurtje meer stoken.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten