prentjes

DAB RADIO 2008 (Photo credit: Wikipedia)

Oef, na lang zoeken heb ik terug toegang tot mijn fotootjes als versiering van mijn blog. Eigenlijk ligt het aan mij... Ik stel vast dat ik steeds meer miserie heb met al dat technisch Engels op die sites. Mijn Engels was veel meer verbaal dan wel schrijvelen en lezelen... (In dat laatste zit duidelijk ezel... En dat duidt dan op mijn technologische kennis.) Nu, ik heb het gevonden, met trial and error om het eens in datzelfde Engels te zeggen.
Nu ja, geef toe, in onze taal zit tegenwoordig heel wat Engels. Van de laatste moderne woorden zal er wel een dikke 90 % uit vreemde talen komen, en dan vooral uit het Engels.
Dat is dan de globalisering van de taal.
In La douce France hebben ze daar niet zoveel moeilijkheden mee. Dat komt omdat je op de Franse TV steevast de cowboys en Harry Potter Frans hoort spreken. Hier luisteren we naar de originele versies met onderschriften in 't Nederlands. Tenzij bij tekenfilms, daar bestaat gewoonlijk ook een Nederlandstalige filmversie van. Kleuters kunnen nog geen Engels, dus mogen wij voor één keer ook luisteren naar de film.
Dat wil niet zeggen dat er geen onderschriften bij zijn !!! Ik denk dat VTM en VRT zodanig gewoon zijn om overal onderschriften bij te zetten, dat ze dat dan ook doen bij Vlaamse of Nederlandse sprekerds...
Eigenlijk vind ik dat een beetje beledigend voor de spreker(s)... Precies of ze willen stellen dat we onbegrijpelijk aan 't broebelen zijn...

Of... misschien is dat niet zo bedoeld, en is dat voor de slechthorenden.
Ik heb enige tijd ook genoten van TV voor slechtzienden. De zaterdagvoormiddag kon je dan indertijd naar Witse kijken. Je hoorde dan niet alleen de conversatie, maar was er nog een zwoele stem die zei" Witse draait het hoofd, en grijnst"... Je had dat wel gezien, maar dat was dan voor de slechtzienden. Een luisterspel met beelden.

Vroeger hadden we luisterspelen op de radio, lang voor de TV waren we niet weg te slaan van de radio, en zaten te luisteren naar een moord... Je hoorde dan voetstappen in het grind, een galopperend paard, een voorbijrijdende auto, zonder dat je iets zag. Dat was net het omgekeerde van die TV voor slechtzienden...
In die tijd was er geen kat die zich bekommerde voor de slechthorenden. Die moesten maar de gazet lezen als ze moorden willen beleven.

Die hoorspelen waren heel goed, en we waren er echt een beetje aan verslaafd, net zoals je dat nu ziet bij de TV. Er is niets nieuws onder de zon. Ik zie ons nog zitten aan tafel, allemaal heel stil en ingespannen luisterend naar de radio, waar griezelige geluiden uit kwamen, deuren piepten altijd afgrijselijk, en aan al de huizen lag er blijkbaar grind, waarop je de sluipende stappen verdomd duidelijk hoorde afkomen. Je kon veelal aan de stem de slechterik al vooraf herkennen, want zoals je vroeger bij de film je zelf zat af te vragen waar ze die mensen vonden met die ongure koppen, hadden ze in de radio mensen met een onsympathiek, kil, griezelig stemgeluid. Ik ken er zo geen een ! Maar ze werkte op de radio.

Ergens was het een beetje zoals met de stomme film... Heb jij in de echte wereld al mensen gezien die zo overdreven gesticuleren en/of bekken trekken? Nee hé, en toch leek het logisch, want hun mimiek en gebaren moesten daar het verhaal vertellen... De eerste sprekende films was dan ook het einde van een heleboel van de acteurs uit de stomme film. Het was immers een heel andere manier van werken.
Ach... Het duurt allemaal zijn tijd...
Misschien komt er morgen wel echt die echte driedimensionale film, waarbij de paarden echt in je huiskamer rondlopen, en de pijlen echt langs je oren zoeven... Dan is het maar een heel klein stapje meer om het zooo echt te maken dat je bloedend uit je zetel valt door een verdwaalde kogel van een cowboy...
djudedju

Weet je, ik denk dat ik eens ga googelen naar die oude luisterspelen, ze zijn er nog te horen ! Echtig en techtig waar !

tot de volgende ?