miserie

Bergmannsleuchter; Volkskunst von 1950 (Photo credit: Wikipedia)

Heb je gisteren vergeefs naar je vertrouwde blog zitten zoeken?
Er was er geen !
Ik ben er nog niet goed van!
Een hele dag zonder kwampjoeter... Ik heb van arremoe mijn Waalse vriend Erwin moeten bellen om mij te komen depanneren, en die is ook een heel eind zoekende geweest naar het euvel. Vraag mij niet wat het is, maar het is iets aan de videokaart, maar dan niet aan de kaart, maar aan de software.Nu kan ik weer werken, maar ik moet een omwegje maken, tot men bij Ubuntu de bug heeft opgelost...

Je kunt niet geloven hoezeer ik die computer heb gemist.Gelukkig kon ik nog wat kijken naar mijn tablet, maar daar kun je niet zoveel mee doen als met een echte computer, en een blog schrijven op een virtueel klavier die dan ook nog een querty is...Nee, daar had ik geen lust in.

Maar allee, ik ben er weer.Ik heb gisterenavond nog al mijn vertrouwde apps en spelletjes en programma's terug gezet, en nu kan ik weer normaal bewegen op mijn scherm, en kan ik weer bloggen.

Nee, lieve zus, ik ben dus niet ziek ( ooit kreeg ik een telefoontje toen mijn blog nog eens mankeerde, of ik ziek was...)
Ik leef, en ik ben weer Pietje boven Jantje. Ik kan weer Bloggen ! Met Hoofdletter !

Gisterenavond, net toen mijn computer weer teken van leven gaf, kwam Bart binnen met zijn bende, en nadien Frederik en ook nog eens een van de tweeling die eens over en weer binnenkwam... Ze zaten samen met Erwin, de computerman, zich vrolijk te maken over opa die niet zonder zijn computer kan, en over Ubuntu (met Windows heb je dat niet !) en zo voort und so weiter... Tot ze wat uitgelachen waren en ze zelf begonnen over het feit dat Linux veel rapper is, en dat er voor netwerken geen beter systeem is dan Linux...  Ik begon weer adem te halen.

Ik ga binnen afzienbare tijd (van het werkwoord afzien) een gastoptreden moeten doen in het peuterklasje van juf Els... Ik moet er een en ander gaan maken in pyrografie, dus branden in hout. Dat zou dan moeten dienen als geschenkje voor vaderdag... Opa mag er zelf voor arbeiden... Maar ik denk dat het wel leuk zal zijn met al die kleine ukjes. Ze zijn daar amper 2.5 jaar oud... Echte kakkebroeken in sommige gevallen. En weet je, ik ben benieuwd om eens het leven van een juf mee te maken.  Ik denk dat het best zwaar werk kan zijn. Van een ding heb ik schrik! Ik hoorde dat een test heeft uitgewezen dat bij die juffen het geluidsniveau de gevarendrempel overschrijdt. Het is me niet duidelijk of dat geluid dan komt van de peuters of van de juf.Dat hebben ze er niet bijgezegd...

Ik heb nog niet gekeken naar mijn twitter en mijn facebook, want daar zitten soms ook nog berichtjes voor mij op, mijn mails heb ik gisterenavond nog bekeken, maar ik heb er heel weinig doorgemaild, geen tijd ! Te druk !

En deze namiddag terug naar de keramiekklas... Weer in de clinch met een weerbarstige juf (Ik heb iets met juffen vandaag de dag !), die allergisch is aan het woord beeldhouwen. En die grondig van mening verschilt met mij over het begrip keramiek. Kijk, ik ben van mening dat de vorm primeert, en dat je duizend kleurtjes kunt gebruiken, als de vorm niet goed is, dan is het niet mooi. Als de vorm wel goed is, dan heeft het niet echt een kleurtje nodig, maar dat kleurtje kan het wel nog wat opwaarderen.
Een bord in felle kleuren kan best mooi zijn, maar als het bord geen mooie vorm heeft, giet dan maar met kleurtjes, je kunt het niet mooi maken. Je kunt hoogstens wat experimenteren op zo'n ding. Ik maak in haar ogen de fout te dikwijls het woord beeldhouwen te gebruiken... Maar dat is een restantje van vroeger, en een beetje weemoed, omdat ik niet meer echt kan beeldhouwen met die rug van mij.

En als ik al eens durf stellen dat iets helemaal geen kleur hoeft, dan ben ik een slechterik, en zal wellicht nooit een echte keramieker worden. Nu ja, dat is dan maar zo... Kijk, Kloos zei ooit: "Kunst is de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie !" en hij heeft en had gelijk !
Ik ga nog een heel stuk verder ! Ik beweer dat een Kunstenaar (met hoofdletter) pas een Kunstenaar is, als hij één werk heeft gemaakt dat werkelijk de toets van de eeuwen kan doorstaan, en die de meerderheid van de mensen echt raakt. En ik durf nog verder te gaan: als een Kunstenaar 10 werken van een dergelijk gehalte maakt, dan hoort hij in de galerij der grootsten, en daar hangen er nog niet veel in ! Ik ken heel wat grote kunstenaars, maar het is niet omdat ze een grote naam hebben verworven, dat alles wat ze doen ook Grote Kunst is... Ik zie er veel momenteel, die ooit een briljant iets hebben gemaakt, en de rest van hun leven teren op de roem van dat ene echt goede werk.

Ik heb geen ambitie om in die galerij terecht te komen... Ik ben maar een liefhebber, die best wat leuks kan, maar ik voel me zelf veel meer thuis in de rij van de volkskunstenaars, mensen die voor zichzelf en de hunnen iets weten te maken die hun huis een eigen toets geeft, en die best aardig is, die dat huis dat eigene weet te geven. Net zoals de mens van 200 jaar terug, die met veel geduld, tijdens de lange winteravonden, zijn stoelen zat mooi te maken met sjablonen en vrolijke kleuren. Die stoelen van dat onbekend mensje gaan nu stukken van mensen, want dat eigene, dat straalt er ook nu nog van af. En ook al is het dan niet meer echt van hen zelf, de koper leent dat eigene om zijn moderne huis er iets mee te geven.

Als ik dat zou kunnen bereiken, dan ben ik al lang content...
Heel content.
En is het niet met zo'n stukje keramiek, misschien dan wel met ... mijn blog ?

tot de volgende ?
Ik doe niet mee aan