Bezwangeren ?

Gelezen in de gazet: Ik bezwangerde mezelf met sperma uit een confituurpotje...
Onafgezien van het prachtige "bezwangeren" is het een leuk verhaal... Een echtgescheiden ( tegenovergestelde van valsgescheiden) echtpaar (idem) ligt in een echte vechtscheiding verwikkeld. De man beweert dat het laatste kind niet van hem is, niet van hem kan zijn vermits hij operatief steriel is gemaakt... Nee, zegt de vrouw, we wilden desondanks nog een kind, en vroegen samen de hulp van een gemeenschappelijke vriend, die zijn sperma in een gesteriliseerd confituurpotje naar hier bracht, en waarmee ik me dan bezwangerde...
Ik weet niet of het technisch mogelijk is op die manier, maar het is een prachtig verhaal.
"Mama, van waar kom ik ?" "Uit een confituurpotje, menneke"
De rechter weet blijkbaar ook niet goed wat hij er moet van denken, want de zaak is in beraad gehouden voor een hele termijn...
Ik ben in deze geneigd de vrouw te geloven, iemand die zo'n prachtig woord als bezwangeren op de wereld zet, verdient bij mij wat krediet... bezwangeren... Geef toe, het klinkt veel leuker dan bevruchten, alhoewel het bevruchten wellicht veel leuker is dan bezwangeren uit een confituurpotje...
Maar geef toe, in de doe-het-zelf wereld is het een totaal nieuw iets... Straks verkrijgbaar in de Gamma ? Hoe maak je het? Met Gamma...

Klonen is maar klein bier tegenover een doe het zelf baby.

En dat staat allemaal in de krant... Van verheffende lectuur gesproken.

Vandaag vertrekt Anny, in de namiddag, en op donderdagavond komt ze terug thuis. Ik heb alle onderrichtingen gekregen wat ik allemaal kan eten en waar ik het kan vinden en en en en. Zo veel dat ik nu al weet dat ik morgen zal moeten zoeken waar dit of dat nu staat, ligt of hangt. Maar ik trek mijn plan wel, er is hier in huis eten genoeg voor weken, als ik de diepvriezers bekijk. En 't is amper voor vier dagen en een bitteke.

Vandaag schijnt de zon, de kermis krijgt goe weer! Gelukkig maar voor al de organisaties die de handen hebben samengevoegd om weer een grandioos fata-morgana-achtig spel uit te bouwen tot vreugde van de talrijke aanwezigen. In Mater kan dit zonder probleem, hier maken de mensen nog geerne leute, en durven zich nog eens belachelijk maken voor de goede zaak, als we maar kunnen lachen. Het is een goed ding dat men dat doet, het maakt dat de mensen weer afdalen tot het niveau van mens... in plaats van hun rolleke in het toneel van de maatschappij te pogen op te houden... Geef toe, de laatste jaren is dat gemeenschapsgevoel in de meeste plaatsen verdwenen... door het feit dat we steeds meer en meer in een kastenstelsel gaan leven. Geef toe, een directeur kan zich toch niet verlagen tot deelnemen aan een zakkenloop... Hier gelukkig nog wel, de meesten toch... en men lukt er zelfs in de stroom van inwijkelingen grotendeels mee te trekken met de sfeer van het dorp. Hier zeggen de mensen nog goedendag tegen iedereen die ze tegenkomen.

Als ik iemand hoor spreken over "meneer" de burgemeester, dan heb ik altijd de neiging te zeggen dat ik veeleer geneigd ben meneer te zeggen tegen de man van de huisvuilophaling, want van die man zie ik dat hij mij een dienst bewijst, je héél de gemeenschap een dienst bewijst, en van diene burgemeester moet ik het eerste werk nog zien... 't Zal wel voor een stuk de invloed van mijn werk als vakbondsmens zijn, maar ik ben zo opgevoed, en heb ook mijn kinderen in die geest opgevoed! Er bestaan geen soorten van mensen, geen hoge en lage, geen mindere en meerdere, we zijn allemaal mensen die moeten eten om te overleven, en die voor dat eten op een of andere manier moeten werken. Er bestaat ook geen minderwaardig soort werk(buiten de politiek ) , ieder werk is er omdat het een schakel vormt in de maatschappij.
Stel dat er hier op een dag een situatie ontstaat zoals in Napels, en dat al het huisvuil op straat blijft liggen ! En toch zijn "de" mensen geneigd het beroep van "de man van de vuilkarre" denigrerend te beschouwen !

Ik denk dat wij heel wat van onze opvoeding moeten herzien... We moeten de veldheren en wereldveroveraars van hun sokkel smijten en er de vredesstichters en welvaartsbrengers op zetten, we moeten de eerbied voor iedere mens weer gaan aanleren, en duidelijk maken dat de "vakschool" niet minder is dan het "college", en dat er geen P.D.G. zouden zijn als er geen valabele arbeiders waren. We moeten ook de verloning van die mensen eens goed gaan bekijken, en ons de vraag stellen waarom een bediende andere en meer voordelen heeft dan de arbeider. Wij moeten ons veel meer gaan richten naar evenwaardigheid van alle mensen in de maatschappij. Ik weet wel dat je ook verantwoordelijkheid en dergelijke moet incalculeren, maar we moeten ons veel meer bewust blijven van het feit dat niemand onmisbaar is, maar ook niemand echt "misbaar"... We hebben allemaal recht op een plaatsje in de maatschappij, waar we ook moeten recht hebben op een werk die men aankan, en die recht geeft op een loon die passend is voor een goed bestaan in onze maatschappij... We zijn echter bezig om weer naar een maatschappij te evolueren van hele rijken en anderen... om niet te zeggen armen. Is het echt nodig dat er mensen zijn die in een jaar zoveel verdienen als anderen in een heel leven van arbeid ?

Och, ik ga er niet over doorbomen, het is immers niet zo maar op te lossen, er is ook geen echt goede formule om de verschillen tussen de verschillende soorten van werk en verantwoordelijkheid te meten en om te zetten naar een loon dat in alle verhoudingen rechtvaardig is... Maar een klein beetje gezond verstand zou al heel wat zijn...

Vannacht lag ik weer meer wakker dan dat ik sliep, en dus heb ik en veel gelezen, en veel liggen denken... aan van alles en nog wat... ik lag ook de luisteren naar het geluid van mijn haan die antwoordde op de hanen uit de verre omtrek, en dacht er aan dat ik een jonge haan moet uithalen voor Luc (vis), en eens met Bart moet afspreken om de rest van de jonge hanen te verkopen aan die handelaar die hij toevallig gevonden heeft. Ik moet dan ook zien hoeveel hennetjes er bij zitten, en eventueel er ook enkele aan Bart geven, om zijn kudde wat aan te vullen. Bij Bart zitten de kippen en de geiten samen, en dat maakt het laten uitbroeden van eieren zowat onmogelijk, tenzij hij de klokhen in een ander hok zet om te broeden, en dan krijg je moeilijkheden als je de klokhen met de kuikens weer bij de rest van de kippen wilt zetten... Dus ben ik gepromoveerd tot leverancier van kippen bij Bart. Want ook hij is verslingerd op die zijdehoenen.

Dat doet mij denken aan mijn kleinkinderen... Bij Bart is Lieselotje er in geslaagd een kip niet alleen tam te maken, ze leerde ze ook nog wat truukjes. Als zij in de kippenren gaat, dan zijn er twee drie kippen die meteen bij haar gaan om opgepakt te worden ! Bij de tweeling van Veerle hebben ze dan weer dwergkonijnen "gedresseerd"... Eén van de konijnen gaat doodliggen op commando, en opzitten, en wandelt aan de leiband mee door de wijk als een hondje.
Ik ben niet zeker dat het de beesten zijn die "raar" doen...

Maar het is positief dat ze van dieren houden, want wie van dieren houdt, houdt ook van mensen. En in onze kille wereld is het belangrijk dat we de kinderen leren van mensen te houden. Ik vraag me af wat de invloed van een Dutroux zal zijn op de generatie die nu opgroeit ? We hebben nu een hele generatie jongeren die opgekweekt wordt met: pas op voor, spreek niet met vreemden... en de ouderen zijn stilaan gedresseerd van niet meer te durven glimlachen naar een kind, want anders zouden ze wel eens durven denken dat ik ...
Toen ik kind was waren de volwassenen geen boemannen, met pee, onze gebuur, ging ik mee vissen, en een man in de straat - ik ben zijn naam vergeten- maakte voor mij een mooie boog en pijlen om mee te spelen. Ik heb nooit iets verkeerds ondervonden van die mensen, integendeel, zij waren een deel van het goed in mijn kindertijd... En ook nu nog begin ik iedere kennismaking met vertrouwen in de medemens, en dat net zolang tot hij/zij mij dwingt tot wantrouwen...Dus bij de meeste mensen blijf ik - gelukkig- vertrouwelijk omgaan met elkaar. Nu worden de kinderen opgevoed met het aangeleerde besef dat iedereen onbetrouwbaar is...Gaan ze dat heel hun verder leven met zich meedragen ? Komen wij in een maatschappij waarin iedereen iedereen wantrouwt ??? Ik mag er niet aan denken... want als het zo wordt, dan is het een arme, arme wereld... met niets dan eenzamen in een massa individuutjes...
djudedju...

de zon schijnt, een prettige zonzondag !
tot de volgende ?