Ik heb je al verteld dat ik een heel pak boeken van Karl May op de kop heb kunnen tikken, ze zijn ondertussen bijna allemaal uit, al hoewel ik tussen ieder boek van Karl May telkens een ander boek las, om niet oververzadigd te worden... En dat zou kunnen, want ik herinnerde mij absoluut niet meer dat de schrijver regelmatig zijn missionarisneigingen op de lezer losliet in lange passages vol diep christelijke overdenkingen....Des al niettemin, toffe boeken van lang geleden.
Gisteren ben ik voor het eerst weer eens naar een rommelmarkt geweest, naar Lierde, gekoppeld aan een bezoek bij Bart en Els en de kinderen.
En daar vond ik opnieuw een stem uit een ver verleden ! Ik weet niet hoeveel van mijn lezers in hun jeugdjaren verslaafd waren aan de Vlaamse Filmpjes (Flimkes?), kleine boekjes met een spannend verhaal er in. Regelmatig kwam daar de schrijver John Flanders in voor, en zodra wij die naam zagen wisten wij dat we weer een fantastisch boek in handen hadden, en waren wij aan het lezen zodra het maar enigszins kon.
Die man schreef altijd fantastische en spannende verhalen, en schreef er heel veel van!
Pas veel later hoorden wij wat over de schrijver als persoon, Jean-Marie De Kremer, in Frankrijk beter gekend onder zijn pseudoniem Jean Ray, was zelf een geheimzinnig persoon. Het is zeer moeilijk om de waarheid uit de verdichtselen rond zijn leven te halen.Een wonder man was hij zeker, en zijn oeuvre was omvangrijk.
Gisteren vond ik op de rommelmarkt een omnibus van John Flanders, met 11 verhalen in...Ik weet nu al dat ik zal genieten !
Het was geen grote rommelmarkt, maar toch was het hoog tijd dat ik mij kon zetten bij Bart. We bleven nog wat babbelen, en zijn dan rond 5 uur naar huis gekomen om te eten en mijn pillen te nemen. We zagen dat Veerle bezig was met de laatste grote stukken uit haar huis te verhuizen met een camion van de vriend van Frederik, en ik ging eens kijken hoe het er nu voor stond... Ik heb het niet gezegd, maar ik verging van het zeer, juist van die 20 meter te wandelen naar hun huis!
Vannacht heb ik wakker gelegen tot na 2 uur in de morgen, en heb dan toch nog geslapen tot 7 uur. De pijn is iets verbeterd, maar nog niet weg.
Het is toch erg wat die diarree mij heeft aangedaan !
Nu ja, een kermis (John Flanders) is een geseling waard zei ons vader altijd...
Jammer dat dit bij mij zo letterlijk is op te vatten!
Gisteren hebben we geen drasj national gekregen, voor één keer was het deftig weer op de nationale feestdag. Nu ja, ons normaal weerbeeld is naar de knoppen, vandaar dat het nu altijd regent uitgenomen op de dagen dat het zou moeten regenen...
Ik ben nu al héél lang bezig met het verwerken van een kalebas naar een soortement fantasie-dier,met behoud van een "nuttige" pot om iets in te bergen... Het was mij niet zo moeilijk om dat beest te vormen met papier maché, maar hoe krijg je papier maché met een gladde opperlaag???
Ik heb er serieus zitten op studeren, en al zoekend op internet heb ik de oplossing gevonden! Je moet gewoon eindigen zoals je begon !
Om een figuur te maken in papier maché, moet je eerst een "karkas" maken in kippengaas, dan neem je repen gazette-papier, leg dat in behangerslijm, en wikkel de plakkerige banden papier rond de karkas. Laat dat dan drogen, en dan kun je daar op je figuur boetseren met papier maché. Dat kende ik allemaal, maar ik bleef met een oneffen oppervlakte zitten toen alles gedroogd was. Welnu, je kunt het effen krijgen door opnieuw te dekken met reepjes krantenpapier ! Natuurlijk neem je dan geen lange repen, maar aangepaste stukjes papier. Simpel, maar je moet het weten!
Eens dat gedaan is, zal ik het beest in een grondverf zetten, en nadien afwerken in een fantastisch kleurenpalet. Het wordt mijn inziens een totaal nieuwe vorm van kalebas verwerking. Nochtans heb ik mijn inspiratie opgedaan bij de inca's...Zij werken weliswaar niet met kalebassen, maar gaven hun potten ook de meest fantastische vormen.
Als pot 1 af is, heb ik nu al een idee voor pot twee, nog veel meer gebaseerd op de vorm van de kalebas dan de eerste ! Wacht maar af !
Maar ik moet eerst (eindelijk) eens enkele zaken afwerken die er zo maar liggen te liggen, terwijl er nog alleen een kleinigheidje aan te doen is... Dat heb ik nu altijd! Als ik het resultaat dat ik beoogde heb bereikt, dan is de honger over, en moet ik mezelf dwingen om het echt af te werken... Ik ben dan eigenlijk al weer in gedachten bezig met het volgende werk...Dat zal wel eigen zijn aan creatieve mensen, want ik heb dat al bij velen ook vastgesteld.
Ik kan mij niet herinneren wanneer ik ben begonnen met creatief bezig te zijn, naar mijn gevoel al altijd...en al altijd heb ik moeite gehad om het af te werken, eens ik het beoogde bereikt had. Sinds enkele jaren ben ik onder meer daarvoor begonnen mijn schetsboeken bij te houden. Vroeger hield ik die niet bij, en als ik dan eens per (on)geluk een oude schets terug tegen kwam, gaf mij dat bijna telkens een stimulans om een nieuw idee uit te werken. Nu hou ik deze boeken allemaal bij, en nu en dan blader ik eens terug naar de gedachten van vroeger...
Daaraan ook zie je dat het verleden werkelijk een deel van je inspiratie is, van je leven van nu, niet alleen van het verleden. Je verleden is geen ballast, het is een voortdurende verrijking van je leven van nu. Wellicht is dat ook de reden waarom je harde schijf, je geheugen, zo netjes alles selecteert wat je nuttig is, en weg zwiert wat belastend is. Vandaar dat je altijd de ervaringen hebt over de "goede" oude tijd, het kwade, het storende is van je geheugenschijf gedeleted... Oh, het zit er nog wel ergens, maar zo ver weg dat je er bijna nooit meer aan denkt, tenzij je plots met iets uit die dingen opnieuw geconfronteerd wordt.
In Gent hebben wij ooit het museum voor volkskunde bezocht, met ma, oma voor de toen nog kleine Koen, Bart en Els... Nu nog spreken de kinderen daar soms van! Oma zag al de dingen uit haar jeugd daar plots voor zich, en vertelde ons en vooral haar kleinkinderen wat dat allemaal was, hoe het leven toen was...Wij hebben uren in dat museum rondgedwaald, genietend van het plezier dat oma had aan al die dingen van toen... Heerlijk was dat, niet alleen voor ons, maar vooral voor de kinderen en voor oma!
Als je ooit eens in Gent bent, en de tijd hebt, moet je een het museum voor volkskunde aan de kraanlei bezoeken. Na het bezoek kun je de brug weer overwandelen en een bezoekje brengen aan "Het Waterhuis aan de Bierkant", of aan het dreupelkot (in hetzelfde etablissement, een andere ingangsdeur) in het ene kun je kiezen uit meer dan 100 soorten bier, in het andere uit massa's soorten jenever... We hebben ooit eens met een grote groep in het Waterhuis gezeten elk een andere soort bier genomen, een slokje ervan genomen, en de pint doorgeschoven naar de volgende. We hadden dus in feite elk maar één pint binnen, maar wel van een hoop soorten...Wil je geloven dat we het "voelden", van eigenlijk maar één pint !
Dat museum is gebouwd in een oud begijnhof of zoiets, en je gaat van het ene huisje in het andere, terwijl je steeds binnengaat in een ander "milieu", bij de apotheker, de beenhouwer, de brouwer, de huiswever en noem maar op! Doen !!!
Voila, ik ga stoppen, ik heb je weer maar eens meegenomen naar het verleden, ik hoop dat ik je de weg heb gewezen om eens rond te struinen in jouw heerlijke momenten...
tot de volgende?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten