Courgette !!

Vanmorgen eens goe uitgeslapen, en toen we de voordeur opendeden, lag daar één (maar wat voor een)grote courgette!
Luc courgette heeft weer toegeslagen!
Een beetje onbegrijpelijk, want courgettes zijn nogal gevoelig aan vocht, en het heeft de laatste tijd genoeg geregend om alle courgettes van nu en de nabije toekomst te doen rotten ! Het kan ook niet dat dit de enige overlevende is, want die zouden ze (hopelijk) toch wel eerst zelf hebben opgegeten.
In ieder geval een grote dikke danke Luc !

Ik ben begonnen aan John Flanders...heerlijk wegdromen in een horrorsfeertje met oerslechte rechters, sadistische gevangenisbewakers en diergelijke...
Het eerste van de elf boeken (boekjes) is reeds ter ziele, ik heb genoten met volle teugen. En ik weet nu dat ik minstens één deeltje van mijn fantasieën te danken heb aan John Flanders...Die man heeft mij indertijd geleerd hoe heerlijk het aanvoelt om je twee voetjes van de grond te nemen en te zweven in je eigen wereld...De wereld die je zelf schept, de wereld waarin jij iedereen laat doen wat je wilt dat ze doen, de wereld waarin jij God bent... "Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten" van wie is dat weer ??

Ik heb je reeds verteld dat wij als kinderen een taal hadden waarin wij in fantasie konden leven, de tijd waarin wij het werkwoord "zallen" (in 't Oostends zaan)gebruikten, aangevend dat het niet echt was, maar echt zou moeten zijn...en dan zallen we.... Herinner jij je dat nog Claude? Ik weet, het ligt heel ver in onze jeugd terug, maar ik wou dat ik er nog een heen kon gaan, nog eens kon leven in de "echte" fantasiewereld die wij ons maakten...

De tijd dat de afgesneden tak van de wilg zorgvuldig met een pennemesje versierd werd, en dan was dat ons zwaard, met een echte damascener kling, en een snee die dwars door al de zwaarden van die slechterikken sneed, die daar dan beteuterd stonden te staan, vol bewondering voor onze wapenuitrusting. Dat die vijand op dat moment een bos onkruid was, dat kon ons niet schelen, wij hakten ze wreedaardig in twee. Nu mag dat allemaal niet meer, het onkruid is beschermd, en een tak afbreken is strafbaar. Wij speelden tussen groen, de kinderen van nu spelen tussen regelmentjes...

Wij zaten te vissen in de lak (een vijver in het Maria Hendrika park) met een stok, daaraan een twijndraadje, een lucifertje als dobber, en een regenworm aan het uiteinde vastgeknoopt. We hielden die regenworm zorgvuldig in de gaten, keken hoe de gulzige stekelbaarsjes de worm inslikten, en als hij ver genoeg binnen was, trokken wij de lijn op met het stekelbaarsje die een halve worm in zijn muil had er bij. We trokken het visje van de worm, visje in de bokaal met water, en de worm terug het water in, voor het volgende slachtoffer. Nu zijn stekelbaarsjes beschermd. Stokken zijn beschermd. En met briquets kun je geen dobber maken...

Natuurlijk, wij zijn nog wezens van uit de oertijd, we leefden van de jacht (mussen en spreeuwen) en van de visvangst (stekelingen en palingen) en wapenden ons met stokken en stenen...Barbaren, dat waren wij ! Maar gelukkig jongens, gelukkig, je hebt er geen gedacht van... Nu spelen ze met hun nintendo en sms-en naar elkaar over hun lief al zijn ze nog maar 10 jaar oud.
Zondag zag ik dat Ewoud voor straf een week zijn gsm was afgepakt.
Van mij mag het allemaal, maar ik heb heimwee naar de tijd waarin we ons nog mochten zwart maken, de tijd waarin een scheur in je broek genaaid werd, en je een hele tijd met een broek met littekens moest rondlopen, want wij hadden geen kast vol broeken...we hadden er een voor de week en een voor de zondag (misschien twee voor de week om te kunnen wassen?) maar veel hadden we er echt niet, en we hadden er ook geen behoefte aan. In de school droegen we nog een "schabbe" een stofjas in het abn, en ook daar zaten veelal stukken op de ellebogen...en we droegen kleren van onze broer die er uit gegroeid was, zonder dat wij ook maar één complex kregen. Merkkledij was nog niet uitgevonden...en mode was een onbekend begrip, zeker in de kinderwereld. NU daarentegen....


Ik heb het gevoel dat we niet alleen maar vooruitgegaan zijn... Het lijkt mij een beetje zoals een van mijn leden ooit tegen me zei: "Ooit hebben we gevochten om regenkledij te krijgen, omdat het niet menselijk was te moeten werken in van dat miezerig weer, waarin je doornat werd, ook al had het niet echt geregend...We verkregen die regenkledij, en nu mogen we werken in de gietende regen, en worden nog veel natter dan vroeger, omdat die regenkledij geen zweet doorlaat, en je nat bent van je eigen zweet in plaats van de regen... We hadden beter gezwegen dan die regenkledij te vragen."
Zo is het ook een beetje met onze vooruitgang, we zijn er ook het slachtoffer van, niet alleen de genieter.

Enfin, 'k zal maar stoppen, anders ga ik weer de moraliserende grootvader spelen...
tot de volgende ?