wensen

't Is weer de tijd van de wensen. Stilaan druppen de kaartjes binnen, stromen om ter mooiste (?) emails via je scherm in je huiskamer al dan niet met de oude vertrouwde kerstdeuntjes.
't Zal ook beginnen op de radio, nu en dan hoor je al eentje, maar de hoeveelheid zal weer toenemen met het stijgen van het cijfer op de kalender.
Aan de ene kant is het heerlijk dat de mensen weer -al dan niet gemeend- elkaar al het beste toewensen, alleen is het jammer dat die wensen zo vastgebonden zijn aan de kalender, en niet aan de mens op zich... Let op, vandaag wens ik je al het best denkbare, en morgen denk ik geeneens meer op je. Ben je lucht.
Gek toch ?
En toch doen we het, allemaal, ik ook... Nu kaartjes sturen en dan je in het verdomhoekje leggen voor de rest van het jaar. 't Is wat overdreven, maar er zijn er eerlijk gezegd bij, waarvan ik alleen via zo'n kaartje iets hoor of zie, en pas volgend jaar, omstreeks de zelfde periode hoor ik ze plots weer. Of liever lees ik hun kaartjes...
Eigenlijk zouden we een lijstje moeten hangen, waar we het iedere dag weer zien, met de namen van al onze bekenden. Nemen we het toilet, daar gaan we iedere dag, en terwijl we zitten zien we dan dat lijstje...en automatisch zouden we dan denken aan x of y, de naam waaraan onze blik bleef hangen... Hoe zou het met hem of haar zijn?
Wedden dat het kerst/nieuwjaarskaartje dan iets gemeender zou zijn ? Dat we misschien zelfs eens tegen onze partner zouden spreken over "Zeg, hoe zou het nog met y zijn?"...En misschien, heel misschien zou de partner dan iets hebben gehoord, en praat je weer over wat ooit een goede bekende was, en nu om God weet welke reden ook, in de grijze vergetelheid versukkeld is...
Ieder jaar krijg ik kaartjes van mensen die me ooit echt nauw aan het hart lagen, maar die door mijn ziekte een beetje uit mijn leven zijn verdwenen. Thuis zag ik dat ook, mijn vader was ziek geworden, en een jaar nadien zag hij nog hooguit enkele van al die vrienden die hij had . Had ?...
Nu, ergens heb ik daar natuurlijk ook zelf schuld aan... Ik ga niet graag ergens op bezoek. Ik krijg dolgraag bezoek, maar zelf eens gaan... Oh ja, ik heb daar een reden voor, het doet me pijn als ik niet kan zitten, liggen staan zoals ik wil, op mijn stoel of zetel. Als ik op bezoek ga dan zit ik anders, door de stoel? of door een vorm van beleefdheid?, maar ik krijg er steeds veel meer pijn van dan thuis...En eerlijk, zelfs thuis zijn er momenten dat ik pijn heb van het zitten babbelen...Want geef toe, het is niet evident om midden in het gesprek op te staan en te gaan languitliggen in de zetel...Wat ik wel doe als ik alleen ben en pijn begin te voelen... Wel ga ik thuis al zittende met mijn armen op de tafel "hangen" om de druk op mijn rug te verlichten...iets wat je niet zo hendig doet als je op een ander bent...
Zo komt het dat ik zelfs een restaurant uitkom met pijn en noem maar op. Zelfs de rommelmarkten zijn veelal eerder om Anny dan om mij...Ze zit door mij al meer dan genoeg binnen. Ik las vandaag toevallig dat wandelen heel goed is bij diabetes...weeral iets waar zij niet zal aan beginnen omdat ze mij niet alleen wil laten zitten...en ik kan het niet (meer)..

Zie je, dat allemaal maakt dat deze kerstperiode voor mij niet alleen onverdeeld vreugde brengt, maar ook weemoed. Weemoedig denken aan mensen van toen. Ook wel eens stilstaan bij de mensen die uit je leven verdwenen zijn, en dan denk ik niet alleen aan de doden, maar ook (vooral) aan hen die je om een of andere duistere reden niet meer ziet. Soms denk je dat ze kwaad zijn op je, sommigen zijn gewoon weg, verdwenen, hoor of zie je niets meer van.

Weet je, laat ons die mode van de kaartjes toch maar behouden. Ook al is het maar dat, het is toch iets, een teken van Leven van Liefde van Denken op je.
Zouden we niet eens beginnen om het één keer meer per jaar te doen? Neem nu 21 juni, iedereen een goede zomer toewensen ??? Met veel warmte en heerlijke vakantiedagen vol rust ontspanning en verrijking van de ziel...
Doen?
help het mij herinneren, want ik ben er ook zo een, een die ieder jaar het adressenboekje opneemt en zuchtend begin te schrijven...
Help

tot de volgende ?

lol

Twéé ! Twee stuks in ene keer !
Gek hoe weinig je dat vind !
Horror, dikketieves, thrillers en noem maar op, zelfs historische en geologische vind je overal en bijna altijd ...maar
LOL
nee, dat vind je zelden.
Humor dat is een dungezaaid soort boeken.
En dan moet je nog oppassen, er zijn er die zich als humor presenteren, maar alleen vuilspuiterij zijn...nee, echte humor, waarvan je deugd hebt, waarvan je zit te grinniken, of waarvan je zit te schudden van de lach...nee, die zijn zeer, zeer zeeeeer dun gezaaid.
Ik denk dat ik zowat alle boeken van Toon Kortooms heb en de meeste al meerdere keren gelezen heb (één heb ik bewust dubbel gekocht, omdat het oude, nog van bij mij thuis "Parochie in de Peel" bijna versleten is van het vele lezen - in één gezin ! ) Maar er zijn niet veel schrijvers die echte humor kunnen brengen! Soms lukken ze er één keer in, zoals "Veel Geluk, Professor!" van Aster Berkhof, die normaal gezien altijd nogal zwaar op de hand is, of "Tavi" van Valère Depauw, allemaal echt leuke dingen, "De kermis van rosse lei" en noem maar op... Er zijn er dus wel, maar ze verdwijnen in de massa's andere boekwerken... Vandaag twee gevonden, hopelijk zijn ze ook wat ze voorgeven. Een is zelfs aangekondigd als een humoristische thriller ??? Uitkijken dus. In ieder geval, ik ben al een stuk beter in mijn vel, gewoon van die boeken te zien.

Ik heb "Parochie in de Peel" al tientallen keren gelezen, en nog zit ik te schokken van de lach als ik dat boek weer lees...Als Anny ziet dat ik dat boek in handen neem om te lezen, dan zegt ze "Je gaat dat toch niet in je bed lezen hé ? Anders wordt ik weer wakker geschud van jou lachen !"

Ik ben jaloers van die mensen die zo kunnen schrijven ! Die hun medemensen een pint goed bloed bezorgen... Ik wou dat ik dat ook kon !
We hebben als kinderen heel wat toeren uitgehaald, ook heel plezante, maar om dat op zo'n manier te vertellen dat een ander daar ook nog eens plezier van heeft...niet makkelijk !

Claude en ik kwamen eens naar huis geslenterd, en om de verveling te mijden deden wij ondertussen belletje trek. Maar veel succes hadden we niet, het was mooi weer, het was verlofperiode, en blijkbaar was er bijna niemand thuis... We hadden er eigenlijk weinig plezier aan... Ik weet niet wat we daags nadien gedaan hadden, maar we kwamen weer door dezelfde straat naar huis, toen we plots een bel hoorden gaan...??? Bleek dat we een bel wat schuin ingedrukt hadden, zodat hij bleef hangen, die mensen waren blijkbaar niet thuis en die bel die bleef maar bellen... Daar we in feite wel rakkers waren, maar geen echt stoute bengels, hebben we de bel "bevrijd" en het gerinkel doen stoppen... Wat hadden we er aan dat het belde als er toch niemand kwaad werd ?
In onze straat woonde er vroeger een man die bij "Jehova" was, en men vertelde er steeds bij dat het een soortement bisschop was van Jehova... Op een dag hoorden we vertellen dat die man overleden was. Aan tafel zaten we dan er mee te lachen dat hij ging weerkomen in een beest, want wij waren ervan overtuigd dat die mannen zo'n dingen geloofden... Mijn broer en ik zijn dan een grote regenworm in zijn brievenbus gaan stoppen...met de gedachte dat zijn weduwe nu zou denken dat hij teruggekeerd was... Nu vind ik dat helemaal niet leuk meer, maar dan vonden wij dat zo'n mop... Best dat ze dat thuis niet wisten, we zouden er van langs gekregen hebben !
Iets verder in de straat op het hoekje was er een huis dat enkel leuk was in de verkiezingperioden... Man en vrouw waren voor een andere partij, en in de ene straat afficheerde meneer voor partij x en in de andere straat madam voor partij Z... Toen ik een tijdje terug een artikel las over Marcel Nevraumont in Geraardsbergen, waar hij en zijn vriend reclame maakten voor elk een andere partij, dacht ik weer aan dat huis in onze straat...
Kijk, dat zijn de dingen die echte humor zijn, zo maar langs de straat...maar laat Toon Kortooms dat beschrijven, dan bescheur je je...

Mijn vader zaliger lei zich iedere middag eens in zijn zetel om een dutje te doen (hier zeggen ze te noenstonden een werk?woord...). Na enkele minuutjes in zijn gazet te hebben gelezen, was hij vertrokken. Hij sliep met een bepaald geluidje, hij haalde adem door zijn neus, en blies uit door zijn mond, waarbij zijn lippen telkens een plofgeluidje maakten... Pierre nam eens een sigaretteblaadje uit de tabaksdoos van pa, en kleefde dat heel voorzichtig op de neus van pa. Zodra pa wilde inademen, sloeg dat sigarettevloeitje tegen zijn neus, en sneed zijn adem af...In paniek schoot ons vader recht, om ons te zien zitten proesten van de lach..."Smeerlappen" grolde hij dan, en sliep - heel voorzichtig - weer in.
Humor in het gezin...
Humor is de slagroom op de taart van het leven.
Is het omdat ik niet meer veel buiten kom, maar ik heb de indruk dat er nu minder gelachen wordt dan vroeger. Je hoort ook minder moppen vertellen. Ik weet niet wat de reden is, maar ik denk dat de tv er voor iets tussen zit. Door de tv is men overgeschakeld naar visuele humor, humor die veel makkelijker is om te vatten, je moet er maar stomweg zitten op te kijken...en als je al heel wat jaren tv achter de rug hebt, dan kun je je niet van de indruk ontdoen dat de humor altijd maar visueler wordt, en steeds minder inhoud heeft... Bovendien wil men er zeker van zijn dat men op het gewenste ogenblik lacht, en speelt men dan een bandje af met homerisch gelach... Waarschijnlijk omdat men ook beseft dat het gehalte van de humor eigenlijk niet hoog zit.

Men brengt geen humor meer waarbij je moet nadenken, of slechts hooogst zelden. Nee, voorgeknabbelde lachsalvo's en alles is ok.

Geef mij dan maar een uitzending van Toon Hermans, en zijn collega's Wim Kan, en Sonneveldt...die brachten heerlijke dingen. Er waren er nog buiten de drie die ik u noemde, denk maar aan de "Lachende Kerk" van Fons ....Jansen ? en Avelgem van Vermeersch...teveel om op te noemen, waar is die humor naar toe ? Als ik nu eens luister naar oude fonoplaten van toen, dan zit ik nog te lachen... Uit de "Lachende kerk": Een dominee en een pastoor komen elkaar tegen op een heel smal voetpad..."Ik ga niet uit de weg voor een ketter" sist de pastoor nijdig. "Ik wel, ik wel" glimt de dominee...
Daar grinnik je nu nog om, ondanks de oecumene...

zeg, vertel mij er nog eens ene, een goeie...
tot de volgende ?

Geloof in een grote Hoop Liefde...

Ik heb een heerlijke site ontdekt, iets om eens in rond te struinen...
Ik weet niet of je gelovig bent of niet, en eigenlijk doet het volgens mij niet ter zake, maar de site gaat wel over geloof... Het is een uniek document, waarin men de bijbel naast de koran stelt, en wel telkens onderwerp per onderwerp, zodat je kunt zien wat de bijbel zegt over een onderwerp, en wat de koran daarover zegt. Neem bv de schepping, eerst krijg je een kleine uitleg, en dan krijg je de teksten netjes naast elkaar. De site is niet pro bijbel of pro koran, neen, het poogt de zaken zo neutraal mogelijk naast elkaar te zetten.
Ik had al gehoord dat er heel wat stukken nogal sterk op elkaar lijken, ook gebaseerd zijn op dezelfde verhalen, maar het is echt verhelderend te zien hoe ze of identiek zijn, of waar ze van elkaar afwijken, en wat het verschil eigenlijk is.
Kijk maar eens op Bijbel & Koran, het is een nederlandse site. Ik heb hier de juiste naam: www.bijbelenkoran.nl . Doen zou ik zo zeggen !

Gisteren is Bart hier geweest en heeft een foto genomen van mijn laatste pyrografisch werk... Dus zal ik het u hopelijk binnen kort kunnen tonen op deze blog.

Ik heb over mijn pyrografie eens geschreven naar enkele producenten van vernis... Ik heb twee, drie problemen:
1)Als je vernist, dan wordt het hout altijd een tintje donkerder, wat de zichtbaarheid van de fijnste schaduwtonen in brandwerk ietwat verdoezeld
2)Als je hout (zelfs vernist) blootstelt aan licht, dan kleurt het hout vanzelf donkerder.
3)Bij het vernissen verdwijnen de niet sterk gebrande lijnen, sterker dan door punt 1 alleen kunnen verklaard worden...

Ik kreeg bijna per kerende antwoorden op mijn vragen ! En er zit een gedeeltelijke oplossing in vermoed ik, ik moet alles nog eens uittesten om zeker te zijn, maar het klinkt veelbelovend...
Hout zal altijd een tintje donkerder worden door het vernissen, er schijnen wel heel speciale vernissen te bestaan die dat niet doen, maar die zijn niet in de handel te verkrijgen en zijn niet zo resistent als gewone vernis. Dus dat euvel blijft.
Hout wordt duurder door de UV stralen in het licht. Er bestaan speciale vernissen die beweren dat euvel min of meer tegen te houden, maar dat zijn dan rode vernissen, dus ook niet bruikbaar.
Maar wat betreft de schaduwen kreeg ik wel een mogelijke tip ! Volgens de ingenieurs in vernissen, is het zo dat wateroplosbare vernissen ook de roetvorming oplossen en mee "uitsmeren"... Dat betekent dus dat mijn geliefde acrylvernis wellicht de oorzaak is van mijn probleem, en dat andere vernissen, niet op waterbasis, dit euvel niet zouden hebben...
Hopelijk werkt dat inderdaad zoals zij beweren ! Dan zouden een heel pak van mijn moeilijkheden verdwenen zijn ! Ik ga het in ieder geval eens proberen ! Als ik je later mijn laatste werk zal kunnen tonen, zul je zien dat voor dit werk meer dan ooit het belangrijk is dat lichte tonen zichtbaar blijven !!!

Ik had al veel eerder eens moeten mailen naar die vernisbedrijven.

Ik heb aan Bart een van de boeken die ik voor mezelf kocht getoond, een boek over Antoon Van Dijck, vooral over zijn etsen. Het is een prachtig boek, aan de onvoorstelbare prijs van nog net geen 5 euro! Bart die naar de academie ging om te leren etsen, zat vol bewondering voor het meesterschap van die mens en zijn confraters; ik ook, en ik denk dat een deel van die werken zeker materiaal bieden om ook eens in pyrografie te brengen !

Nu ik niet meer zo veel buiten kan, moet ik mijn inspiratie vooral zoeken in boeken en op internet. Gelukkig zijn beiden een onuitputtelijke bron van inspiratie. Soms volg ik deze nogal eens tamelijk letterlijk, soms (bij stadsgezichten bv) volg ik het beeld zeer precies, en andere keren gebruik ik som alleen de beelden als idee.
Je bent natuurlijk enigzins beperkt in je mogelijkheden, gewoon door de mogelijkheden van het medium op zich. Bij mijn laatste werk overschrijdt ik een beetje een grens, door in een pyrografie ook met verf te werken. Dat is geen nieuw idee, maar ik verwerk het wel anders dan de meeste anderen, ik verf niet de ganse tekening, maar slechts een of enkele elementen. Dit laat mij toe om dit sterk te belichten en naar voor te laten komen in bos van details. Het werk is desdanig gedetailleerd, dat anders het eigenlijke centrum van het beeld bijna zou verdrinken in de massa...
Vannacht heb ik redelijk goed geslapen, en ik ben dus al weer een stuk beter..
tot de volgende ?

drukdrukdruk pijnpijnpijn pijndruk drukpijn

Gisterenavond een telefoontje van Veerle (ze woont zeker 25 meter van ons)om te vragen of de kinderen bij ons konden vanaf 14 uur, ze moest gaan solliciteren. Ja zeker...
Dus vanmorgen vroeg naar Gent naar de boekenbeurs, in plaats van rustig vlug vlug, pijn pijn...bovendien zullen we nu moeten morgen naar tanteke gaan ipv vandaag...
Gelukkig hebben we alle cadeautjes die we moesten hebben ook daadwerkelijk gevonden op de boekenbeurs...maw...iedereen zal op een of andere manier met boek of papierwaren begiftigd worden... Tenminste iedereen op ons lijstje, en de petekinders en of kleinkinders (dat zijn zowat dezelfden...)

Mijn aquarium staat er schitterend bij. oef.

Buiten is het weer strontweer... Grijs grauw en kou.
Op de parking in Flanders expo hadden we een meevallertje, normaal moesten we heel ver gaan staan, maar met mijn parkeerkaart mocht ik door de afsluiting naar de parking vlak voor de deur van de beurs... Meestal krijg ik wel een plaatsje wat dichter dan de anderen, maar zo dicht hebben we het nog nooit gekregen.. Nog een geluk, want ik kon bijna kruipen ipv te gaan. En we hadden dan nog een pauze ingelast in de bar, om wat te herstellen.

Ik zie tot op heden geen speciale dingen staan op mijn kalender voor volgende week...Gelukkig maar, want ik zal wat rust nodig hebben om weer op mijn positieven te geraken.

Met Anny gaat het steeds beter, hopelijk gaat het zo verder, en kunnen we met de verdere vermindering van de medicamenten doorgaan, zonder een herval. Ik vermoed dat de suiker het gevaarlijkste zal zijn, want daar neemt ze nu eigenlijk geen medicatie voor. Als het dieet niet afdoende is, dan zullen we dit wellicht gewaarworden op een minder aangename manier.

Hetgene dat Anny het ergste vindt, is als we ergens iets gaan eten of drinken. Er zijn blijkbaar maar weinig cafés of restaurants die wat keuze hebben in de suikervrije drankjes...Meestal heb je de keuze tussen water en colalight...en dat zijn nu precies niet de lievelingsdrankjes van Anny. We hebben thuis een heel assortiment dergelijke drankjes (we zitten in de testfase) waarvan er al een paar goedgekeurd zijn. Bovendien hebben we in la douce France enkele soorten suikervrije en alcoholvrije aperitiefjes gevonden...Waarom hebben ze dat hier niet ? en in de restaurants en cafés ??? De enige café waar we wat meer keuze hebben gevonden tot op heden is bij Pallieter, waar de zoon ook suikerpatiënt is... Gelukkig is Anny niet echt een zoetekauw, maar toch, als iets niet mag, dan juist heb je goesting hé.

Ik heb in de boekenbeurs natuurlijk ook wel een paar boeken gevonden voor bibi...Nu ja, ik heb niet veel boeken hé , en ik mag toch ook iets hebben hé...
Voila, ik ga stoppen, teveel pijn...
tot de volgende ?

miljaardenonde...

Maandag heb ik een licht onderhoud gedaan van mijn aquarium, dit houdt niet veel in, een beetje vuil afzuigen en de filterpompen zo nodig wat kuisen...Bij het terug in gang zetten bleek een pomp het zeer moeilijk te hebben, er terug uit, nazien, conclusie...sleet...
Dinsdag is de aquariumwinkel in Oudenaarde en die in Lierde gesloten, dus beetje voortsukkelen...
Gisteren naar Lierde, we moesten toch nog boodschappen doen voor Veerle, dus dat was dan het dichtst...
Nieuwe pomp gekocht.
Thuisgekomen, nieuwe pomp gemonteerd, oude pomp uitgehaald, de darmen van oude naar nieuwe pomp verhuist...Pomp in de filter en joep, in den heiligentriek ! Het was een plezier, de pomp is veel krachtiger en het water in de aquarium circuleerde!!!!....niet...
Want ... door de veel vluggere wateromzet, bleek dat mijn filtermassa dit niet meer aankon, de massa was door het maanden filteren te dicht geslibd om nog zo vlug zo veel water door te laten...
Dus, filtermassa ook vervangen.
Ik heb daar een ingenieus systeem voor ontworpen. Daar die filter nogal onhandig helemaal achteraan in de aquarium zit ingebouwd, heb ik aan alle onderdelen van de filtermassa een koordeken gebonden, en ik moet dan maar stuk per stuk de vervuilde delen aan het koordeke ophalen, dus geen probleem... Alleen het koordeke van het onderste, het moeilijkst bereikbare stuk filter bleek niet meer vast te zitten... En dan begin maar te sukkelen... met een speciale tang kreeg ik het stuk niet te pakken...dan naar de garage een stuk ijzerdraad halen, een haak maken en beginnen te vissen...Oef, na 1432 pogingen had ik al beet ('t kan ook iets minder geweest zijn). Dan weet je dat er in de bak van de filter een grote massa slib ligt, en je doet er beter aan dit af te zuigen, zo niet blaas je al dat slib in je aquarium en door je nieuwe filter, die meteen weer aan het vervuilen is... Dus darm er in, Anny water aanzuigen...Ieder filterhok zo goed mogelijk leeggetrokken van slib (er rest altijd een beetje...) en dan de filter stuk voor stuk weer opbouwen, pomp er in...vaststellen dat er opnieuw water in de aquarium moet worden bijgedaan (kuisen van slib in filter), dus darm gehaald, kraan op de gewenste temperatuur ingesteld, waterdarm aankoppelen, bak bijvullen.
Filter aan zetten....grote wolk slib door de aquarium, geen vis meer te zien, te mistig. Maar het werkt, dus alle ok.
Dekglazen terug gelegd, lichtinstallatie teruggezet, deksel op de kast terug gelegd, front van de kast terug aangebracht...Anny kuist de ruiten nog wat, en ik kan niet meer zitten, staan of liggen...en hangplaatsen zijn er niet...
Moet nog naar de apotheek en naar de meelmarchand om kippevoer. Oef.
Mijn zetel... aah mijn rug... En zeggen dat ik de nacht voordien al bijna geen oog had dichtgedaan van de pijn...deze nacht was wonder boven wonder iets beter, maar wakker met pijn.
Moet bad nemen, moet naar dokter in Kortrijk.
En nu zit ik hier, tot uw groot jolijt mijn leed te vertellen. Schoon mannen gijlie !

Vanmorgen is mijn aquarium een bijoutje , en lach niet meer !

tot de volgende ?

De Vorst is op bezoek gekomen !

Dat men mij niet meer vertelt dat Hij alleen nog dienstig is voor protocol en dergelijke, hij is hier, bij mij, zomaar, op bezoek gekomen. Onaangekondigd !
Ik zag het meteen, dat is de Vorst !
Het lag wit op mijn duivenkot...

Maar dat betekent dat het vandaag licht is !
Het is natuurlijk dat winterse licht, een beetje goudkleurig ipv wit, maar toch ! de zon ! laura ! z'is er !
Geef toe, als je het spel van licht op de takken van de kale bomen ziet, dan heeft een skelet ook wat moois, wat levendigs...
Met licht is alles een beetje frivoler, een beetje mooier, blijer.

Bij Veerle zitten ze nog steeds massaal te sch...ten... De dokter moet nog maar eens langskomen. Normaal moest Veerle terug naar de rest van haar herscholing, maar het zal nog niet gaan. Jammer, maar niets aan te doen... Nu, binnen enkele dagen gaat het wel weer beter, griep duurt niet lang, maar men is er wel eventjes ziek van !

Gelukkig dat Fré niet moet werken, hij is nu verpleger van dienst, gelukkig heeft hij geen pijn van zijn zona. Volgens Lieve is dat een ziekte uit stress, en kan kinesietherapie je daarvan het vlugst genezen... Mag ik daaruit dan aannemen dat stress kan verwijderd worden door een kinesist ? 't Kan zijn, maar ik vraag me toch af... Las ik niet ergens dat je eigenlijk ook niet zonder wat stress kan? Het mag natuurlijk niet te veel zijn, maar wie bepaalt wat jij kunt of niet kunt verdragen?

Dat is net zo met pijn. Gesprekken met soortgenoten in de pijn, hebben mij geleerd dat je door de pijn ook steeds meer pijn kunt verdragen. Dus ook in pijn is het ergens "oefening baart kunst"... Ik heb het je al eens gezegd, ik kan nu zelfs voorbij de grens van de pijn gaan, en dan lijkt de pijn plots wat minder...Maar natuurlijk moet je het dan wel uitboeten nadien. Toch is het nuttig ! Stel dat je moet vluchten voor brand, dan kun je veel meer dan normaliter, dat is voorbij de grens gaan.

Toen ik nog werkte heb ik hier in onze regio niet zo heel veel met koppelbazen te maken gehad. Wel onrechtstreeks, mensen van bij ons die in de klauwen van koppelbazen uit brussel of wallonie gevallen waren. Eén keer hebben we hier een postadres gehad, zonder bewoner, van een koppelbaas, hier in Kruishoutem. Hoe ik daar nu plots op kom ? Juist ja, ik ben een boek aan het lezen over de maffia in onze contreien. Een boek van twee journalisten, dus wellicht nogal aan de waarheid gebonden. Ik kocht het omdat ik de problematiek van de maffia heb gezien. Ik had collega's die bang waren voor hun leven. Die werkelijk bedreigingen kregen, en bedreigingen van die mannen...

Gelukkig is er nooit iets gebeurd, maar de bedreigingen waren al erg genoeg, en ik vermoed dat er wellicht her of der een collega zal zijn geweest die de zaken niet opmerkte... uit schrik. Ik heb de indruk dat het probleem nu niet meer bestaat uit koppelbazen, men heeft allang de tactiek aangepast, en ondanks alle beperkende wetgevingen wordt er nu nog steeds gesjoemeld met onderaannneming...een andere vorm van koppelbazerij ...

De misdaad lijkt altijd wel een stapje voor, omdat de wetgeving slechts ontstaat in reactie op, en omdat men moet oppassen dat men ook de bonafide aannemers niet vleugellam maakt.

In het begin bekeken de mensen je nogal ongelovig als je sprak over de maffia, nu is iedereen er van overtuigd dat de maffia hier haar hoofdkantoor heeft. Wellicht omdat er nu ook nog de oosteuropese georganiseerde misdaad is komen meespelen in ons kleine landje. En die moet niet onderdoen voor de Italiaanse, en vergeten we niet dat ook de Amerikaanse maffia hier mee speelt.
Denk niet dat er hier dan veel typen rondlopen waaraan je duidelijk ziet dat het bandieten zijn, kijk liever naar degenen die er zo deftig en onkreukbaar uitzien, veel kans dat je daar veel vlugger op de maffia botst dan in ongure buurten. Schrik er niet van als het mensen zijn die aan liefdadigheid doen, iedere zondag in de kerk zitten, kortom gedegen burgers...in schijn.

Maar ik spreek liever over de zon!

Zonet is de visboer geweest, we hadden lust op wat heilbot (met patatten in de pelle), maar de heilbot was uitverkocht... Dan maar wat maatjes voor mij en wat roggevleugel in de gelatine voor Anny...eten we nog eens wat lekkers. Hoewel zijn vis er altijd goed uitziet, zal ik niet rap verse vis kopen van zo'n rondrijdend viskraam... Als ik vis wil, dan koop ik ze meestal in Auchan, waar je een grote keus hebt, en waar je duidelijk ziet dat de vis vers is. Bovendien is ze daar altijd goedkoper dan hier. Als kind van de kust, moet mijn vis vers zijn, anders moet ik ze niet hebben. En daar ik nu afgesneden ben van de rechtstreekse levering van vis, moet ik me behelpen met de beste bron in mijn bereik, tot spijt van de belgische visserij... Visserij waarmee het jammer genoeg heel slecht gaat. Hoe slechter het gaat, hoe hoger de prijzen, hoe minder ze verkopen...neem daarbij de quota, en je hebt alle wapens om de visserij te nekken. Je gaat de grens over, en daar liggen grote stapels verse vis te blinken... Wie maakt die wetten ? Wie verdedigt de belgische vissers ? Er stinkt iets, en het is niet de vis !

Ik merk ook steeds meer op dat de wetenschap van de voedselbewaring ingrijpt op de vis... Het mooiste voorbeeld is de garnaal...Omzeggens alle gepelde garnaal heeft een ommetje gemaakt naar Marokko of een ander lageloonland, om daar gepeld te worden. Nadien zie je ze in keurige doosjes liggen in de Aldi of de Gb of de... noem maar op, met een bewaardatum tot...
Als ons moeder garnalen pelde, dan moest je die beestjes geen week meer in de frigo laten liggen, in zo'n doosje kan het nog veel langer...??? Wat zit er in dat doosje naast de garnaal ? Heb je al gelezen hoe ze ons fruit en onze groenten weken goed houden, en met goed bedoel ik "plukvers", of het ziet er toch zo uit. Het is niet alleen een kwestie van bewaren op de juiste temperatuur, nee, ze bewaren het ook in een bepaalde atmosfeer, een gasmengsel om beter te bewaren. Of dit allemaal zo gezond is ??? Weet jij het ? En kun jij controleren hoe het blaadje sla op je bord gekweekt en bewaard is ?

Maar ja, 't is waar de vervuiling komt nu allemaal van onze auto hé, al die dingen hebben er niets mee te maken.

Nee, men is nu volop bezig ons allemaal een complex aan te praten dat we bezig zijn de wereld in de vernieling te helpen, iedere keer we onze auto uithalen doen we doodzonde, en iedere brand in een fabriek is juist gepast niet schadelijk voor de gezondheid van de omwonenden... Raar hé ? vind ik ook...
Niet dat het gezond zal zijn al die uitlaatgassen, je moet maar eens op het spitsuur uit de metro stappen te brussel, dan ruik je de gezondheid van al die auto's...Maar dat men niet zegt dat we nu plots zo erg vervuilen hé, dat is niet waar, het was veel erger zo'n vijftig jaar geleden, toen in London bij een week vervuilde mist (smog) tientallen doden vielen. Toen was er geel vis in de theems meer te vinden, in de schelde ook niet, maar nu is er weer vis, en is het smogalarm niet meer de oorzaak van tientallen doden, maar een alarm voor mensen met kans op ademhalingsmoeilijkheden. Heel wat anders hé??

Oh ja, ik wil ook terug een groenere wereld, maar dat bereik je niet met in ieder mooi landelijk dorp, ieder hoekje vol te zetten met grote kasten van huizen. Ik zie van hier uit de opbouw van een "woning", waarvan we dachten dat het op zijn minst een home of zoiets zou worden... Nee dus, gewoon een groot blok landschapsvervuiling. Is het niet hoog tijd dat men in de steden een aktief woonbeleid voert ? Het is geen oplossing alles vol te bouwen. Vroeger kon ik naar Brussel rijden langs wegen tussen groen, nu is het precies of het is een lange straat woningen, van hier tot in hartje brussel...Mooi is anders. Bovendien zet men bijna geen huizen meer, het zijn nu allemaal kastelen. Ik herinner me dat toen ik -pasgetrouwd- in Loppem woonde, er naast ons een kast van een villa stond, een restant van vroeger, met veel kamers en veel ruimten. Die villa noemden wij "'t kasteeltje", omdat het zo groot was. Het werd bewoond door een echtpaar die in samenwerking met de school van de paters van Zevenkerke, bijles gaf aan kinderen. Er woonden in de schooltijd naast ons een hele groep kinderen, onder meer zagen we daar ook koningskinderen die er les volgden... Het grote huis had dus een gebruik... Nu woon ik in een huis waar ik indertijd een stukje bijzette om de kinderen elk hun kamer te geven...en die nu voor ons twee eigenlijk wat te groot is...en ginder een kilometer van mij vandaan zetten ze nu een kot dat minstens twee "kasteeltjes" groot is... Ik vraag me af hoelang het zal duren voor het echtpaar, mede onder de torenhoge schuldenlast, uit elkaar zal vallen, het huis zal moeten verkopen... Ik zag er zo al die nog niet eens ramen en vloeren hadden... Ik hoorde die huizen ooit confituurhuisjes noemen...omdat de bewoners zoveel moesten afbetalen dat ze nog alleen confituur op de boterham konden kopen....

tot de volgende ?

korterster

De dagen worden dag na dag na dag korter, korterst,korterster...
De morgen blijft altijd maar langer in de nacht hangen, en de dag is zijn leven moe en sleept zich amper zichtbaar voort tot hij, in wat nog namiddag zou moeten zijn, hij zich overgeeft aan de nacht...
Ik zit in de namiddag voor het raam aan pyrografie te doen, en moet licht gebruiken.
Mensen die depressief zijn worden genezen met een lichtkuur.
Al de anderen mogen in de sombere dagen blijven zitten, pogend nog wat licht te vinden in de ogen van de ander...

Ik haat de winterperiode !

Niet voor de kou, niet voor de sneeuw en het ijs, maar voor het stelen van het LICHT. Wellicht al zo lang er mensen zijn, hebben ze de zon, het licht aanbeden, en toen dat ketters werd, was het veel makkelijker om de nieuwe god ook "het licht der aarde" te noemen, dan de aanbidding van het licht uit te roeien...
Mensen die nog amper mens waren, kinderen die nog amper het zicht hebben, allen keken en kijken zij op naar het licht, bron van leven en warmte...en hier in deze regionen zijn er die de herfst verheerlijken, wetend dat dit fenomeen ontstaat door het tekort aan licht , aan leven, aan warmte...

Ik wou dat ik een ode aan de zon kon schrijven, maar bij al die heerlijkheid, bij al dat ontastbare, bij al die warmte komt mijn woordenschat tekort...Er zijn geen woorden die leven geven, die warmte geven...alleen de lach, de warme glimlach komt ergens in de buurt.

Kunnen wij dan niet met zijn allen, de winter bestrijden met onze glimlach ? Kijk eens om je heen, in de drukke winkelstraat, waar je stroef doorheen stapt, op zoek naar het ultieme geschenk voor ... Kijk eens naar de mensen, kijk naar hun gezicht, en voel hoe je plots warmte voelt bij het zien van de lach van een kind, de glimlach van een moeder...Doe dat ook eens ! Glimlach de mensen toe, maak van de glimlach je gewone gezichtsuitdrukking, wees de bron van de menselijke warmte. Doe het, allemaal ! En kijk, je zult zien dat het besmettelijk is, dat jou glimlach ook op lippen van die bitse heer plots een verzachtende lach verschijnt.

Herinner je nog het gedicht van Van Ostaeyen ? Marc groet 's morgens de dingen, dag vis, dag visserke vis, dag vis met de pet...

Een kind, een klein kind, groet nog de dag, het licht, en straalt de dag, het licht weer verder uit...wij zijn dat vermogen kwijt ! Laat ons weer allen zonaanbidders worden, niet die bol aan het firmament, maar het licht, de warmte, niet op je gezicht, maar in je, die in je, en straal het uit naar de anderen, naar hun kern, in-nig !

In de winter nog veel meer dan in de zomer, lijkt het alsof je helemaal alleen loopt op de straat, alsof al de anderen maar objecten zijn, waar je alleen niet tegen mag lopen... Glimlach! steek je licht aan !

Ooit heeft de bond zonder naam gepoogd iets te lanceren om de mensen weer in contact te brengen met elkaar... Je kon een klein ankertje op je vest steken, als symbool dat je openstond voor een gesprek... Het heeft niet gewerkt. Het is ook niet de goede methode, de enige goede methode is zelf de opening te maken, met een glimlach, met een woord...een gebaar. Ik heb het al in veel wachtzalen gedaan, tot gisteren toe, in de wachtzaal van de autokeuring...en het lukte, we raakten meteen in gesprek, en toen het zijn beurt was om te betalen en te verdwijnen, draaide hij zich nog eens om "'t Beste hé, en goede eindejaarsfeesten !" "Voor u en de uwen ook" heb ik geantwoord, glimlachend, want ik was blij... blij met het warme woord.

De man zat er pertang nogal stuurs te kijken, hij kwam voor een herkeuring, nog eens geld kwijt... maar in het gesprek kwam hij tot de conclusie dat het misschien wel goed was dat men het euvel ontdekt had, voor hij een ongeval had of veroorzaakte..., gewoon door eens te klappen, van verbitterd tot begrip... The power off a smile...

tot de volgende ?

pootjebaden

Het klinkt gek, maar ik zat met natte voeten in mijnen auto ! Het bleek niet erg te zijn, alleen ergens een kleine verstopping aan de blazer... Maar 't kostte toch wel eventjes voor ze het gevonden hadden, en in de moderne auto's plaatsen ze zo veel mogelijk op zo weinig mogelijk plaats, zodat je er ook niet meteen bij kunt.
Nu, het is (hopelijk) hersteld, en mijne car is weer goedgekeurd voor een heel jaar van een lang jaar (echt waar, een lang jaar 366 dagen !)

Ik zat in de garage ongeveer drie kwartier te zitten, en aan de keuring zat ik een uur aan te schuiven, er waren 4 wachtenden voor mij, maar er waren onder meer twee bussen bij, en die worden naar mijn mening minstens zeven keer alles uitgemeten....

Nu staat mijn auto in mijn garage (met electrische poort) en met een raampje open om uit te drogen. Bovendien heb ik (verplicht) met heel warme voeten rondgereden. (Om het tapijtje weer droog te krijgen.)

Bovendien heb ik al altijd warme voeten. Ik ben vastbenoemd als persoonlijke voetenwarmer van Anny, die heeft altijd koude voeten. Je kunt je nu indenken dat ik hier aan mijne pc zit, met mijn voeten op de blote grond...kwestie van de domp te laten vrij komen. Eigenlijk zou ik nu een blazerke moeten hebben om diezelfde domp aan de andere kant te laten waaien, want nu zit ik precies in een kaaswinkel.

Ik mis blauw in de straat, niet OP de straat, daar zijn er al een heel pak, maar ik mis het blauw van de lucht in mijn straat. Nu is het een zwarte asfaltbaan, en erboven een donkergrijze lucht. Er moet ergens een begrafenis zijn, alles is in de rouw. Het is ook niet koud genoeg om de winterbloeiers in gang te trekken, dus zie je geen bloempje meer staan. Oh ja, ik zou liegen, ik heb een yucca gezien die in bot stond...Duidelijk nog voortgaand op de kalender van het oord van oorsprong van de plant. Aan mijn linde hangen nog twee restanten van blaadjes. Waarschijnlijk de kramp in hun handen, zodat ze niet weg geraken. Sjonge jongens, wat een kloteweer ! Toen ik vanmorgen wegreed naar de garage, zag ik aan de hoek van de jagerij een echte bergbeek passeren, maar niet met kristalhelder bergbekenwater, nee, met bruine smurrie, in hoog tempo de vruchtbare laag grond afvoerend. Waar de geiten in enkele honderden jaren de saharawoestijn hebben uitgebreid met duizenden vierkante kilometers, daar lukken onze boeren in in één generatie. Straks zitten wij hier ook in een woestenij ! Bovendien verdwijnt op die manier ook de enige zekerheid op droge voeten ! Als ze het lang genoeg volhouden zijn er hier geen vlaamse ardennen meer, alles weggespoeld als steun voor de verdronken gebieden.

Ik heb hier een folder van het mini - sterie, met richtlijnen hoe je zuinig en minder vervuilend moet rijden, tot baat van het milieu en van je portemonnaie...Ik heb daar bijna niets uit geleerd, ik rij al heeeeeel zuinig...Maar kom ik in de garage, dan testen ze ook de uitlaatgassen van je auto, en dan zeggen ze dat het slecht is, dat je voorzekers veel te zuinig rijdt, niet genoeg eens je gas wijd open zet...Dus moeten ze een of ander brol in je motor gieten, om de roetvorming te verminderen... Ondertussen zitten ze dan gas te geven dat het niet mooi meer is, en zie je rookwolken het milieu versieren... Hoe moet ik eigenlijk rijden ? Tja, er is geen goeie manier zegt de garagist...ik zou goed rijden, precies zoals het moet, als...als ze in de keuring dan niet overvloedig gas zouden zitten te geven...want dan rij ik duidelijk verkeerd...
't Is maar dat je het weet. Ik kreeg de raad om goed gas te geven in het rijden naar de keuring... en dan, nadien, weer mooi zuinig en milieuvriendelijk doen..

Ik heb een mooi groen papiertje gekregen dat mijn wagen technisch volkomen in orde is. Oef. Nu weer zuinig zijn, tot volgend jaar...

De oude zon krast in mijn hoofd
de kleine naampjes van de dood.
En van de vogel die nog rood
van vuur en warme dromen hoog
genesteld zat, resteert alleen
een bleke vlam, het boeiend
en vergeten hart dat klopt
en nog maar even wacht.

... (Jozef Deleu)

Je ziet, het moet niet steeds rijmen om mooi te zijn...

tot de volgende ?

De Qubus

Vandaag was er rommelmarkt in Oudenaarde in de nieuwe zaal "De Qubus", een heel ruim gebouw, stijl hangar, geschikt voor de vele weekendfeestjes voor de jeunesse en de jeugd, en ook voor...een rommelmarkt.
Bovendien was het een schone markt, met een aangename mixt van echte antiek, brocante en wat nieuwe dinges... Ik heb er bovendien twee heel mooie...nee, geen boeken, wandelstokken gevonden !
Vooral die ene is een zeer mooie ! Met een berenkop volledig uitgesneden in hout ! Heel mooi, wellicht kamerikaans, het is in een mij onbekende houtsoort, maar duidelijk hardhout. Heel mooi. De andere is er de zoveelste met een zwaard in. Tegenwoordig is het moeilijker om een wandelstok te vinden zonder zwaard, dan wel met een zwaard er in... Dat is ook geen antieke, maar een van die hele reeksen die nu (wellicht uit china) hier toe komen. Er zijn er archi-lelijke bij, maar nu en dan ook een mooie. Deze zijn niet echt duur, maar ik koop alleen de mooie. (en betaalbare!)

Ik ga ze nog eens moeten tellen...ik vermoed dat ik stilaan de honderd nader.

Nadien zijn we nog bij Luc (vis) langs geweest. We hadden Luc gezien aan de rommelmarkt, hij ging juist binnen als wij buiten kwamen, maar we moesten nog bij hem langs om de nieuwe bak voor de kooi van Jacko. Pepé van Wannegem heeft hem eindelijk afgewerkt, en nu moesten wij hem afhalen. Nadien moet ik hem nog eerst vernissen, want ook zink zou aangetast worden door de K.K. van de papegaai...zodoende.

We zaten nog wat te genieten van een lekker glaasje wijn (Anny fruitsap) toen Luc er al weer terug was.

Vanmiddag was het een boterhammeke...Morgen moet ik naar de garage om mijn auto in orde te stellen, en dan naar de keuring. Dus wellicht zal er geen blog zijn. We zien wel of ik nog tijd en goesting heb.

Donderdag moet ik dan naar de specialist, en vrijdag naar flanders expo naar de grote boekenbeurs. Druk druk druk, je hebt er geen gedacht van.

Mijn pyrografie gaat goed vooruit, en ik denk dat het zeer mooi zal worden. Het is zeer speciaal, helemaal anders dan anders, en één figuur komt in kleur ! Misschien zal ik er nadien een fotootje van nemen en het eens aan u allen voorleggen, we zullen wel zien of dat lukt, want het is een zeer gedetailleerd werk, en het is mogelijk dat het niet mooi is als je het te veel verkleind, omdat dan de details verloren gaan. Het is dus geen werk om van ver te bekijken, het is daarvoor te complex.

Ik heb het al gezegd, ik raak stilaan weer in vorm !
Bij Veerle is het heel anders ! Veerle is al weer iets beter, maar de tweeling zit dus met griep, maar het ergste is dat Fré met de zona zit ! Het is daar precies een klein hospitaaltje ! Ze moeten oppassen dat de kinderen niet aan de zona komen, want dat schijnt zeer besmettelijk te zijn ! Hij had nog geen pijn, maar veerle heeft (gelukkig) de dokter eens doen kijken naar die rare uitslag... Als er een steen valt is het toch altijd daar hé ?

Nu ja, 't zal ook wel passeren, en na de zeven magere komen de vette jaren moeten we maar denken.
Voila, nu weet je het nieuws! Tot de volgende ?

ziek

Veerle zit met wat griepachtigs, de tweeling zit met koorts, diarree en overgeven, enfin, alles gaat goed en wij hopen voor jullie hetzelfde schreef de loteling...
Wij zijn weest rommelmarkten, maar het was niet interessant...één mooi afrikaans beeld gezien, maar de prijzen zitten weer in een hausse, dus niet kopen nu.

Gisteren bij de specialist van Anny was alles picobello, maar we hebben weer eens bijgeleerd...
Ik was aan 't lachen toen hij Anny wou wegen, met haar suikerarme wafeltjes, toen hij zei dat dat eigenlijk ook niet goed was...Wafels zijn gemaakt van bloem en bloem dat is zetmeel, aardappelen ook, en zetmeel dat zet zich in de spijsvertering om in glucose, en glucose dat is suiker.... Oef.

Dus alles is suiker, of toch bijna.
Anny mag haar medicatie nog wat verder afbouwen, maar dat kan nu nog niet, ik moet eerst naar de apotheek, en dat wordt dus maandag. (Er zijn preparaten, en die krijg je toch niet mee, je moet toch terug en de apotheek is maar een halve dag open...

Nu, de meeste verminderingen kon ik nu al doorvoeren, maar die ene soort kan niet, ik zou moeten een pilleke in drieën delen, en dat gaat niet.

Het voornaamste is dat alles er goed uit ziet. Donderdag moet ik naar de specialist, maar dat is in feite alleen om mijn attest te krijgen voor het werk, want er is geen verandering. Alleen ook wat voorschriften, anders moet ik ook nog naar de huisdokter, alleen om voorschriften...

Hebt ge er al eens op gelet ???? het regent niet !!!
Maar ze geven er al weer voor de komende dagen, je moet dus niet ongerust zijn, je zult nog niet zonder regenwater vallen.

De rommelmarkt van vandaag was op Flanders expo, te drongen, het is daar momenteel één grote bouwwerf ! Eerst hebben ze een tramspoor en een groot en zeer mooi tramstation gezet, nu zijn ze bezig met het bouwrijp maken van de gronden voor Ikea en nog een deel andere dingen die er komen. Ik vond bijna de uitweg niet ! de oude borden wijzen naar links en er staan kleine bordjes naar rechts, en op de muur, de grote pijl met uitgang, daar hebben ze de punt weggeverfd, die gaat nergens meer naar toe... Dan moet je de aanduiding volgen voor e40 en e17, (er zijn geen andere !) maar gelukkig zag ik in de verte ook het bordje voor Zwijnaarde, anders moest ik een grote omweg maken... Overal ligt er puin en staan er machines en grote hopen aarde, een echt maanlandschap. Dat zal nogal wat zijn als Ikea daar is, ik ben al een paar keer naar Ikea te ternat geweest, dat is daar een grooooooooooooooote parking, maar bijna nog te klein, en de parking van de exporuimten moet daar dan nog bovenop komen.... Het zal een zee van auto's zijn ! Volgende week ga ik er nog eens heen, naar de boekenbeurs, dan is het betalend parkeren !
Ik vraag mij af wat het zal zijn als een Ikea en consorten er staat ? Zou dat geen aanleiding geven om de wagen te stallen bij een winkel en te voet te gaan tot de beurs ? Of zal alles gratis - of - waarschijnlijker - alles te betalen zijn ? Het kan natuurlijk ook een soort systeem worden zoals in de Colruyt, daar krijg je een nummer op je betaalstrookje, een nummer die de code vormt om van de parking te rijden.... Dat is zogezegd gratis, maar je moet wel iets gekocht hebben....
In de kliniek is het nu ook allemaal te betalen, maar met mijn parkeerkaart van invalide kan ik gratis staan, ik moet wel een copie van mijn kaart hebben, de kaart moet in de wagen blijven, en ik moet hem voorleggen aan de kassa, dus: een kopietje maken.
Van mij moet het niet gratis zijn voor de invaliden, het zou voldoende zijn dat we bijvoorbeeld dubbellang mogen staan voor hetzelfde geld. Want dat is precies waarover het gaat, wij hebben veel meer tijd nodig om een boodschap te doen. In Oudenaarde op de markt is het eerste kwartier gratis, je moet dus wel een ticketje halen, maar gratis. Als je echter met een gebroken been je boodschappen moet doen, dan zal je wellicht niet tijdig terug kunnen zijn, en moet je dus betalen... dat is wat er niet eerlijk aan is...Ook oude mensen die niet vlug ter been meer zijn, worden op die manier gestraft...

Nu ja, aan ieder systeem zal er wel iets zijn dat niet juist is...

Voila, 't is weer een kortje, tot de volgende ?

Call

't Zal een kortje zijn...we moeten nog naar de dokter met Anny. Hopelijk is alles goed, en mogen de medicaties wat verder afgebouwd worden...

Heb jij al eens gekeken op die site van de overheid in verband met de overstromingsvoorspellingen? Er zijn er nogal wat die blijkbaar nu en dan last hebben of kunnen hebben ! Ook bij onze Bart is het een gekleurde zone, en Bart zegt dat hij altijd net buiten het water blijft...Hopelijk blijft dat zo ! Ook de streek van de ijzer in W Vl is een echt rampengebied, nu nog maar in alarmfase, maar toch...Zoals het de laatste dagen regent ! En je moet zeggen, het is al heel het jaar aan 't regenen ! We hebben echt niet zoveel goede dagen gehad !

Her en der zie je ook nu nog maïs staan, de boeren zagen plots de prijzen van de maïsgranen stijgen, besloten allemaal hun groenvoer te laten vallen en de kolven te laten rijpen en dus later te oogsten, het waren er blijkbaar zo veel, dat ondanks de hulp van dievenbenden het niet allemaal op tijd van het veld raakte... Ik denk dat het nu de moeite niet meer zal lonen, met al die nattigheid zal het ofwel kiemen, ofwel rotten...

Het is triestig nu deze velden te zien, de kleur van de ganse maïsplant ziet er zo eng en doods uit, en je ziet nu al zwarte schimmel op die vaalgele stengels omhoog kruipen...bah... Bovendien is er nog een reuze nadeel aan die velden vol voedsel voor de ratten !

ik ga moeten stoppen, denk nu al maar aan de massa's ratten van volgend jaar !
tot de volgende ?

Grijs, grauw, goor,

Ik mag niet meer naar links kijken, het deprimeert me. Rechts is het leuker, daar is Anny bezig de laatste beeldjes op te poetsen en te boenen. Ik heb er gisterenavond zoveel mogelijk gedaan, tot ik zat te krimpen van 't zeer. En dan nog een paar... Gek, het is mogelijk om voorbij de grens van de pijn te gaan, ik heb het al enkele malen gedaan, en hoe gek het ook klinkt, dan lijkt de pijn een stukje te zakken...Maar, er is steeds een maar...nadien zit je dan véél langer met de pijn voor hij weer terugwijkt tot het gewone niveau. Dus zit ik nu nog met de naweeën van mijn forceren, en Anny met de rest van de beelden en beeldjes.
Nadien gaat Anny de kast ook boenen en kuisen, en kunnen die er weer tegen voor een maand of 6. Wel nu en dan afstoffen, maar het boenwerk globaal eens per jaar, en enkele beelden die gemaakt zijn uit houtsoorten die zeer vlug uitdrogen, twee keer per jaar.
Heel ons huis riekt nu naar de beschermingsolie. Ik ruik dat wel graag, maar nu is het toch wat erg. Nu ja, dat duurt maar een dag of twee, dan is of de geur weg, of onze neuzen ingesteld op de nieuwe leefruimte ?

Als ik zo de beelden zit in te wrijven met olie, dan zit ik ook te kijken naar het geniale van de lijnen in sommige van die beelden. Het zijn lang niet allemaal topwerken, maar er zitten pareltjes tussen, en ook een deel zeer oude en zeer waardevolle. Zo heb ik beelden waar de tovermiddelen nog in zitten, de meeste van deze beelden zie je zonder deze middelen, omdat zelfs de blanken bang waren van deze toverij, en het lieten verwijderen door de tovenaar... Ik heb er nog niets van ondervonden, in tegendeel, ik voel me heel gelukkig met het bezit van deze complete beelden. Dat zijn geen mooie, maar wel waardevolle !
Ik heb er die naar hier gekomen zijn, in het begin van de kolonisatie van het toenmalige kroondomein...Beelden met de handen afgehakt uit protest tegen de werkwijze van de blanke "opvoeders"... Ook die zijn behoorlijk waardevol, en ze zijn bovendien ook heel mooi gesneden.
Niet alle beelden zijn Afrikaans, er zitten er van diverse regionen bij, maar meestal keek ik naar het beeld op zich, het moet mij op een of andere manier aanspreken door zijn lijnenspel, het moeten mooie vormen zijn die iets zeggen. Ik heb er zelfs redelijk moderne tussen zitten, niet alleen in hout, ook in terra cotta. En zelfs eentje in een of andere kunststof, maar ook die is heel mooi, en past in mijn collectie. Die is dan wellicht niet waardevol in geld uitgedrukt, maar waardevol omwille van het beeld an sich.
Het deed mij eens deugd ze weer allemaal te bekijken, vast te hebben, te voelen. Het doet mij ook wat pijn dat ik niet meer kan beeldhouwen...

Ik ben bezig aan een pyrografie ! Ik vond een mooie tekening in de keltische kunst, en mij daarop inspirerend ben ik begonnen aan een nieuw werk, een werk waar ik kleur zal verwerken, heel miniem, en in slechts een figuur, om zo een bijkomend reliëf te creëren... Ik denk dat het mooi wordt ! Tot op heden ziet het er goed uit. Ik ga weer met volle goesting aan het werk, het lijkt dat ik eindelijk weer ben waar ik was voor mijn diarree.

Ik heb meer dan een half jaar bijna niets meer kunnen doen, raar is dat. Blijkbaar is ouder worden ook je recuperatievermogen zien en voelen afzwakken. Morgen moeten wij met Anny terug naar de dokter. Hopelijk gaan ze de medicatie nog wat verder verminderen, het is al verbeterd, maar ze slaapt ook tijdens de dag nog regelmatig, en dat is toch niet echt goed te noemen. Je kunt naar mijn gevoel niet spreken van uitrusten op die manier, het is meer dan dat, en dat moet dan wel komen van die grote doses medicatie. Nu, we gaan zien. Ik ga in ieder geval vragen of hij ook voor mij wat wil voorschrijven, anders moet ik weer mijn huisarts lastig vallen voor een deel voorschriften. Ik moet niet veel vragen, want volgende weel moet ik ook naar mijn specialist. We zijn een soort medische toeristen geworden, lijkt het wel.

Anders is Anny wel goed, ze eet meer dan vroeger, en de laatste dagen is ze wat actiever aan het worden ook, want de eerste tijd was ze precies niet geneigd echt eens in "gang" te schieten. Ze deed het hoognodige, en dan zat ze daar weer te zitten. Nu is ze al een paar keer zo maar begonnen aan dingen die niet dringend waren om die ook te regelen. Het wordt stilaan weer de oude. oef.

Voila, dat is het weer voor vandaag,
tot de volgende ?

Oh ja, wat heb jij gekregen van de goede sint ????

de poort

Ik duw op het knopje en de poort gaat open...
Ik heb we een systeem voorzien om bij electriciteitspanne toch de poort te kunnen openen. Je kunt nooit weten ! Maar je mag dat nooit of te nooit aanraken als er wel stroom is, anders ontregel je de mechaniek !
Ergens moet ik mij inhouden om eens niet te spelen met de knopjes, maar het systeem is al zo lang bekend dat het alleen voor mij nog nieuw is, en alleen voor enkele dagen, dan is het nieuwe er ook af...
Vanmorgen was ik nog zeker 30 meter van mijn garage af, als ik op de knopjes duwde... Anny was het voetpad aan 't kuisen en schrok toen plots de poort openging...ze haastte zich naar haar borstel die tegen de poort stond.

Het is gemakkelijk om zonder een poot te verzetten de poort te openen, en mijn facade ziet er ook al beter uit dan vroeger met de oude poort. Bovendien, daar het een soort veredelde rolluik-poort is, heb ik nog steeds geen hinder om de was uit te hangen in de garage, in tegendeel, er is meer plaats.

Het is weer een van die dagen dat het precies niet klaar wilt worden. De lucht is donkergrijs van dreigende wolkenmassa's zonder einde. Echt koud is het niet, zeker niet voor de tijd van het jaar, maar teneerdrukkend...

Het Schrijverke van Gaston Durnez...
Oh kribbelende krabbelende krantenman
met grijs cache-poussierke aan,
wat zien ik voortdurend uw kogelpen
al schrijvend op bladekes gaan.
Gij kribbelt en krabbelt en pent er zo snel
veel sneller nog dan gij peinst,
gij wendt en gij draait uwen zin zo wel,
of is uw geleerdheid geveinsd?
Gij slaat ook zo snel op een schrijfmachien,
gij slaat er eens naast af en toe.
Hoe traint gij die vingers alle tien
die nimmer van 't schrijven zijn moe ?

en zo verder, und so weiter.... Mooi hé ? Ik heb het je beloofd, nu en dan een stukje poezie...soms blij, soms zwanger van leed...
Ik kreeg van mijn jongste zusje nog het vervolg van Jacques Perk's Iris, om te bewijzen dat ze het inderdaad nog grotendeels kent, alleen maar van mij luidop te horen blokken... Luid op, want ik heb een veel beter auditief geheugen dan dat ik geschreven teksten kan leren... Ewoud heeft dat ook, en nu hij in 't middelbaar zit komt hij er niet meer met alleen zijn auditief geheugen, en moet hij beginnen blokken... Bart moet dan ook soms eens wat dwang gebruiken, en dan haalt hij weer zijn gewone schitterende resultaten... Hij (Ewoud) komt ook stillekes aan in zijn publiciteitsjaren, hij begint zich zeer netjes aan te kleden, moet steeds een das aan, kortom, daar roert entwat, daar loert entwat...

Waar is de tijd dat ik zelf voortdurend met mezelf overhoop lag ? En de tijd waar in mijn kinderen aan dit euvel leden... God jongens, het lijkt wel of dat een periode was waarin er geen dagen waren zonder botsingen... Ik moest mezelf voortdurend voor ogen houden dat ik ook zo geweest was... Toen ik eens bij oma mijn beklag deed, zei ze: "ik zou hem buitensmijten.." Ik zei, oma, ge hebt dat ook niet met mij gedaan...Ze zweeg en toen, ja, 't is eigenlijk waar hé, jij deed ook van die toeren... Ons ma zei altijd dat ze kinderen had in twee verschillende generaties, Suzanne en Pierre, de oudsten, redelijk volgzame kinderen, en ik en Lieve, kinderen van de revolutie, van het vrijvechten... Ze had gelijk, wij hoorden tot die nieuwe soort jongeren, die veel mondiger waren, veel minder dociel waren en veel rapper aan het discussiëren gingen ipv stillkes te gehoorzamen... De jeugd van nu is weer zo'n generatie die je antwoordt, die met je in de clinch gaat.., Och, ze zijn zeker niet slecht, maar ze moeten steeds eens proberen... Raar, dat dit alles terug komt... Mijn ouders waren behoorlijk streng, mijn generatie was dat iets minder (ook al was ik hier op de wijk wellicht een van de strengste) Ik zie dat mijn kinderen pogen weer wat strenger te zijn, omdat ze ook weer met een generatie zitten die probeert zich los te rukken... 't Zijn al geleende broodjes zou Oma zaliger zeggen, waarmee ze bedoelde dat alles terug komt...

Als we dat weten, als we dat beseffen, waarom doen we het dan niet goed, al was het maar alleen in de hoop dat wij dan alles zouden terugkrijgen???

Ik heb een artikel gelezen over ons verstand...blijkt voor meer dan 90% uit een instinct te bestaan...Het echte denkwerk is minder dan 10 procent van onze reacties op een bepaald gegeven... We moeten dus niet zo hoog oplopen met ons "verstand", het is echt maar een heel klein beetje... Ik moet dus al heel wat verbruiken om hier alle dagen te zitten bloggen...de rest van mijn dagen zal niet veel soeps meer zijn zeker ??? Of geloof je ook die "wetenschap" niet ? Ik ook niet...

Voila, 't zit er weer op voor vandaag, ik ga stoppen...
tot de volgende ?

early in the morning

Vanmorgen om 7 uur zat ik al in 't lang (steeds minder) en in 't breed (steeds, ja, juist) voor mijne pc...
Nee, ik ben niet uit mijn bed gevallen
Nee, ik ben geen aanhanger van morgenstond geeft goud in de mond
Ze komen vandaag voor mijn nieuwe garagepoort, maar het uur is onbekend...dus zit ik hier en zij zitten ook nog ergens, maar niet hier, niet aan mijn poort...
Ik moet dan ook nog over en weer naar Wannegem bij pépé, om mijn papegaaienbak te herstellen, en Veerle moest mij ook nog hebben....nu ja, alles loopt wel los...en oh ja, ik heb gezien dat ik eens aan mijn aquarium moet werken aan de pomp ook. (Gewoon kuisen, dus gewoon zoals nu en dan)

Ik heb het al gezegd, hoe meer tijd een mens heeft, hoe minder hij er heeft. Leg dat maar eens uit aan een zinnig mens; gelukkig lopen er niet veel zo'n mensen rond hé...

sorry, 't was niet op u bedoeld...

Vandaag gaat Veerle naar een winkel om werk te vragen. Hopelijk lukt het. Ze moet ook daarbij de nodige voorzichtigheid aan de dag leggen, en zoeken naar zaken waar geen te zware dingen moeten gehoffen worden.

Gisteren ben ik met hen naar de huurdersbond geweest, want er zijn ook nog altijd wat moeilijkheden met het beëindigen van zijn huurcontract (ondertussen al 4 maand geleden)... Wellicht heeft hij ook daar weer dingen ondertekend die hij beter niet had gedaan... Nu, hopelijk loopt het allemaal goed af, het blijft daar altijd maar iets... als er iets uit de lucht valt, is het ook altijd op hunne kop. Dat is altijd zo hé, als het eens tegenslaat is het altijd een hele rij na een. Kijk maar eens als er een machine in huis stuk gaat, reken er maar op dat er nog dingen stuk gaan. Tenminste, dat is ook mijn ervaring.

Ik zit ook al enkele dagen met meer pijn, wellicht door de wind ? Nu ja, dat gaat wellicht ook wel weer wat zakken als de wind zakt. Ik ben voor het eerst in lange tijd weer eens begonnen met knutselen. Blijkbaar is eindelijk de nasleep van mijn grote diarree aan 't wegebben...Je ziet, alles komt in orde, ook al duur het soms heel lang....

Ik ga stoppen, ik moet nog naar Wannegem....tot de volgende ?

Monsters

Ik heb het ja al verteld, ik ben bezig met het lezen van horror. In horror-boeken kom je vaak in contact met monsters...
Na dat gelezen te hebben denk ik steeds:
Monster = staal zonder waarde
Vroeger stond dit wel eens op een postpakket, dat was waarschijnlijk goedkoper om het te verzenden, en misschien ook veiliger, de moeite niet om te pikken...
Maar echt, net zoals in de horrorfilms, heb ik zelden, heel zelden een monster ontmoet die mij ook daadwerkelijk afschrikwekkend voorkomt... Meestal is het waarschijnlijkheidsgehalte véél te laag om mij echt te boeien.
De enige uitzonderingen die ik ooit ontmoette, waren in science fiction, omdat ze daar in een totaal vreemd kader zaten, waar de onwaarschijnlijkheid verdoezeld werd door de vreemde omgeving... Herinner je ook maar die film met dat monster die binnen geraakt was in dat ruimteschip, geef toe, die ziet er echt uit, omdat het kader je totaal vreemd is...
De anderen... nee, ik kan niet zeggen dat ik ervan schrik...

En dat is dan net wat een boek voor mij spannend maakt, het moet in staat zijn mij mee te nemen in de werkelijkheid van het boek. Zodat ik echt kan mee-leven echt kan in-leven in het verhaal. Ik heb je al verteld dat ik soms, in een toestand net tussen waken en slapen in, een nieuw, onbestaande versie van het boek in mijn handen zit te lezen...Ik fantaseer gewoon verder, in het boek, zonder het te lezen...dat zijn pas goeie boeken, die je zodanig meesleuren dat je er zelf in leeft.

Ik denk dat ik dat al als kind had, en wellicht mede daardoor, mijn spelletjes soms als een verhaal in een boek liet afspelen... Dan waren wij bezig in die heel speciale taal die aangaf dat wij ons wel bewust waren dat het niet echt was, maar tof genoeg om er in te spelen, te leven... In het Oostends klonk het dan :"en tons zaaln we..." "en dan zallen we..." Zallen is geen bestaande vorm van het werkwoord zullen, maar gaf voor ons een spelregie-werkelijkheid weer... God, wat was dat een zalige tijd...Ik mis dat bij de kinderen van nu. Ik hoor ze geen semi-werkelijkheid meer opbouwen om in te spelen...
Toen ik leider was in de Chiro, bij de jongknapen, dan deed ik nu en dan een dag in zo'n een schijnwereld, waarin ik dan die ganse groep meetrok... Wij speelden geen indiaantje, wij waren indianen. We zaten echt in een nieuwe realiteit.

Waar is de tijd, die tijd. Want als volwassene mag en kan je dat niet meer doen, ze noemen je dan wellicht schizofreen of zoiets, tenzij je schrijver bent, dan mag het , maar alleen in woorden op papier. Als je nu door de straten zou dwalen, terwijl je op je fiets zit te zingen, dan heb je kans dat je niet ver zou rijden... In de straat, tenminste als je alleen loopt, moet je bloedernstig voor je uit kijken, de indruk gevend dat je voortdurend bezig bent met zaken die van levensbelang zijn... Het doet me een beetje denken aan de man op kantoor die er even uit wil... Wat doet hij dan? Hij neme een blad papier, of een bundel papieren, en stapt doorheen het gebouw, steeds de indruk gevend dat hij gehaast is,strak voor zich uit kijkend, en na enkele toertjes kan hij dan, zonder dat er ook maar een vraag, een opmerking komt, uitgerust weer aan zijn bureautje gaan zitten... Doe het niet te veel, anders zeggen ze " als er een papiertje door de gang komt, dan hangt x er aan..." Werk je in de bouw, doe het zelfde met een stuk balk onder je arm...Kijk nu eens goed naar de chantier in je straat...wedden dat je na enige tijd zo'n exemplaren ziet ??? Of op het bureel waar je werkt? Leuk hé, mensjes kijken... Maar pas op, als men dat ziet, dan ben jij de pineut...beter een blad in je handen....

Zie je, de schijnwereld bestaat nog, maar men past hem heel verstolen toe, heel steels, want het mag niet...

Toen ik het "zottekot", het instituut voor geestesgestoorden, werkte, probeerde men mij eens een toer te lappen op de eerste april. Ze zonden mij om een niet bestaand iets. Daar het de baas was, kon ik veilig gehoorzamen...ik vertrok, maakte er een heerlijke wandeling van, ging zelfs een pintje drinken, en kwam enkele minuten voor het einde van mijn werktijd terug..."niet gevonden"...Ze hadden het wel door, maar konden het niet tonen zonder zelf gezichtsverlies te lijden... Ik heb wel een week lang geen goeiedag meer gekregen van de collega's die veel harder hadden moeten werken...Nu ja, ze hadden toch enkele minuten plezier gehad, tot ze voelden dat ik hen liggen had...

Ook dat was een soort schijnwereld...maar verder mag en kan je niet meer gaan, tenzij je het risico wilt nemen op internering. En toch is het jammer ! Toch zouden we nog eens moeten kunnen spelen, in een klein intiem wereldje, netjes volgens de regelmenten die je zelf had opgebouwd, weg uit de harde werkelijkheid...

In de home zie je dat die oudjes dat weer kunnen en mogen, "ze zijn dement meneer". Ik heb een vriend die - jammer genoeg - echt dement is, ik zie hem niet in een schijnwereld spelen, nee, hij zit daar te suffen, niet goed wetend wat hem nu weer overkomt... Nee, ik denk dat die oudjes daar, misschien aan het randje van dementie, gewoon de vrijheid nemen om nog eens te dwalen in hun eigen wereld, de hunne, van hen alleen...waar wij allen buitenstaan, en medelijdend het hoofd schudden. Onze wereld laat dit niet meer toe, zelfs niet aan het kind... Zelfs het speelgoed dat ze krijgen is zo sterk uitgebouwd dat de fantasie al lang en breed is uitgebouwd door de ontwerpers, en ze mogen de meeste andere dingen niet meer...Geen tak afbreken voor een zwaard, daar heeft de boom pijn van, en stokken zijn gevaarlijk...Niet alleen in het bos dwalen, zie dat er nog ergens een soortement Dutrou loopt... Niet praten tegen vreemde mensen, er zijn kinderlokkers... Niet spelen in de aarde, dat is vuil, wie weet heeft daar een hond... of misschien heeft de boer wel gesproeid... niet... niet... zet je daar bij de tv en kijk naar de tekenfilmpjes op Nickeodeon, waar al die aartslelijke figuurtjes over het scherm dwalen...en vermoordt je eigen spelwereld !

Waar zijn ze mee bezig ?

Wij hadden tenminste één stuk van ons leven in een mooie blije kleurige eigen wereld... maar ja, dat was slecht, dat mag niet meer...

Hebben wij geluk, dat we desondanks nog opgegroeid zijn tot waardige (?) burgers...
Burgers... In mijn jonge jaren waren dat de middenstanders, die noemden zelfs hun beweging voor de vrouwen "burgersvrouwen"...Nu zijn we plots allemaal burgers geworden, citoyens ????????????????????????

tot de volgende ?

donkerdag

De dag ging wenend
aan mijn raam voorbij.
Nog schreit hij rood
in de oude beukenrij.
Van al zijn uren
was geen enkel blij.
Hun trage stoet werd
één verdriet voor mij.
(A. Speekaert)

Ik heb op de rommelmarkt een declamatorium gevonden...je kunt je dus verwachten aan poëtische ontboezemingen...

Ik herinner mij dat er ook zo'n een leerboek was in mijn collegetijd, maar waar dat boek gebleven is, is mij een raadsel. Ik had ook een prachtig boek met de verzamelde werken van Annie M G Schmidt, maar ooit heeft iemand dat eens geleend, en nooit teruggebracht...
Ik hou wel van poëzie...
Soms zit ik zelf te rijmelarijen, soms op vraag, soms zo maar.
Ik ben nog van de oude school, mijn gewrochten moeten nog rijmen.
Maar in het boek dat ik nu heb, staan er verscheidene die helemaal geen rijm kennen, maar wel een mooie "melodie". Er zal wel een naam voor bestaan, maar de enige term die ik mij mij nog herinner over het ritme, de melodie in een gedicht, is de Catsiaanse dreun...Te danken aan de werken van Vadertje Cats.
Omwille van het smeer
likt de kat de kandeleer....
tadumtadumtadum,tadumtadum tadum...
Heel iets anders dan wat ik nu zie.
Sommigen spelen ook met klankkleuren, veel lange aaa's en eee's...leuk, en ik kan de mooiheid ervan niet ontkennen, maar 't moet verdomd veel moeilijker zijn om van buiten te leren...Maar ja, dat doet men niet meer.
Ooit had ik vergeten een gedicht van buiten te leren, en voor straf moest ik Iris van Jacques Perk van buiten blokken...een kanjer van bladzijden lang...maar het is zo mooi dat ik het nu nog graag lees, en hele stukken nog van buiten ken. Mijn jongste zus heeft het mij indertijd zo dikwijls horen opzeggen tijdens het blokken, dat zij ook er nog hele stukken van kent.
Ik ben geboren uit zonnegloren, en een zucht van de ziedende zee, die omhoog is gestegen, in wolken van regen, gezwollen van wanhoop en wee... Perk had niet alleen rijmen, hij maakte er ook nog tussenrijmen bij...dus in een zin twee rijmen... Prachtig ! geboren, zonnegloren, gestegen, regen zee en wee...zie je het ? Mooi hé ? Beetje bombastisch in onze nuchtere tijd, maar oh zo mooi.... 't Is bijna een rocococococococo-kerkje, je hebt het gevoel dat je verdrinkt in de eindeloze details, en ieder detail is schitterend, en meestal ook nog verguld...

Taal...op gevaar van te zagen, ik ben verliefd op taal !

Buiten is het donker en grauw. Echt een weertje om weg te kruipen in poëzie en te drijven op wolken van woorden.

Een late vlieg hangt voor het raam...Kijkt hij naar de vrijheid? Of is hij blij dat hij binnen zit? Mijn scherm is een bron van licht op mijn sombere bureel, ieder klein ledlampje lijkt een heldere feestverlichting. Mochten er hier konijnen zitten, dan zat er wellicht een jager op mijn boekenkast, zijn geweer gericht op mijn klavier, een helder verlicht plekje in een donkere kamer.

Ooit las ik een spannend boek, waarin men sprak over een jachtkatapult, waar mee de man konijnen schoot. Ik dacht, dat kan niet, maar als je een katapult bouwt met de goede en voldoende sterke elastieken, en je schoot met stalen kogels, dan kun je wellicht wel een konijn voldoende lang verdoven om hem op te rapen. Met een gewoon steentje schiet je toch ook ferme builen in een blikken doos. Vroeger kon ik daar zeer goed mee schieten, nu gaat dit niet meer...Ook daar zal het wel zijn van oefening baart kunst, en rust roest... Ik vond dit vroeger een schitterend iets, ook al omdat het verboden was!, maar daar ik er zeer goed mee kon mikken, was het ook leuk, en kon ik ook daarmee een stukje "macht" veroveren...

Ooit, toen mijn broer scherpschutter was in de belgischen armee, en daar thuis pluimen voor kreeg, daagde ik hem uit om e schieten met de katapult, dat is echt schieten, zonder vizier, zo, echt met je eigen vermogen. Ik won natuurlijk, en mijn broer sprak nog maar zelden over zijn trofeeën... toch waar ik bij was. Het was verschrikkelijk hoe jaloers wij op elkaar waren, en hoe ons leven één grote competitie was om elkaar te overtroeven... Hij was een slecht verliezer, wij tekenden beiden voor ons jongste zus, dieren voor haar schrift natuurkunde, toen ik, na jaren, eindelijk een schildpad tekende die iedereen van het gezin mooier vond dan het zijne, was ik heel tevreden, en hij tekende nooit meer als ik er was... Ik moest hem gewoon overtroeven, en hij kon het niet verdagen als ik daar in lukte...Zo leerde hij gevechtstechnieken, sprak daarover, en dus daagde ik hem uit...Op het gras voor onze deur zouden wij worstelen, en ons moeder was scheidsrechter...Ons moeder heeft ons op de duur doen stoppen en verklaarde het match nul, voldoende voor mij om te sneren dat die gevechtstechnieken ook maar niks waren... God, wat was ik een jaloers ventje, jaloers op de oudere broer, en mijn positie van kleinsten verloren aan mijn zusje... Later leerde ik dat mijn houding een typisch voorbeeld was voor het rollenmodel in het gezin...'t Kan wel zijn, maar nog zit ik er mee, nog steeds voel ik bij het denken aan wijlen mijn broer, een beetje wrevel, gek, erg, de duts is er lang niet meer, en toch blijft er iets zitten, diep in mij...

Ik vermoed dat er bij Bart ook zoiets is, waar Veerle nog regelmatig over Koen praat, hem idealiseert, hoor ik Bart bijna nooit over Koen praten.

Gek hoe we heel ons leven de vrucht zijn van de gezinspositie die we hadden in onze jeugd. Gek dat je dat nooit helemaal kwijtraakt, ook al ben je al lang in een eigen gezinnetje. Mij moet men niet zeggen dat we helemaal vrij zijn in onze keuzes, nee, van in onze jeugd zijn we al gevormd in een mal die we nooit meer kunnen verbreken. En wat nog erger is, pas als we oud worden beginnen we de waarheid te onderkennen, te beseffen dat het niet echt een strijd is, niet echt een veroveringstocht...

Buiten zitten twee eksters te vechten voor een of ander...Wie is daar de middenste uit het nest?

tot de volgende ?

Naakt

Hier links van mij staat er een helegans in zijn bloten. 't Trekt er niet op !
En zeggen dat 't anders zo'n schonen is, ne lindenboom. Nu is 't precies ne hoop stoofhout, maar rechtop gestapeld.
Eronder staan hortensen, die hebben nog hier en daar wat blaren aan, maar ze dragen nu allemaal van die bruine verrimpelde hoeden.
Nog dichter staan de resten van de sedums, hun vetblaren zijn nu zacht-crème-geel, en hulderen hoed is hier en door nog wat rood, maar 't gaat ook al no 't rost.
't Trekt er niet op.

En zeggen dat de winter nog moet beginnen. tju toch.

Het enige voordeel is dat het stof uit de lucht is gespoeld, en je ziet veel verder en veel klaarderder dan anders. Maar 't zijn allemaal doodse kleuren dat je ziet, met uitzondering van het veld voor mijn deur die nu veel te groen is.

Nu begint plots de zon te schijnen, en ook het zonlicht is anders, geler, niet zo licht als in de zomer. en 's morgens om 8 uur is't nog donker. Ik haat die donkere tijd. Mocht ik multimiljonair zijn, dan kwam ik hier zomeren, en ging ik overwinteren in Suid Afrika. Dan had ik een héél jaar lange zomeravonden. En de zomer hier heb ik nu en dan zelfs eens kans op een zomer.

Ik ben naar het schildersbedrijf geweest om mijn hall van op tot neer te laten behangen en schilderen, duur mijne jongen, duur...Maar ja, we kunnen het niet meer zelf, dus moet het maar eens, en hopelijk is het dan goed voor een lange lange tijd.

Vannacht weer slecht geslapen, en bovendien had Anny wat buikpijn, dus sliep zij ook slecht, en mocht ik niet rustig liggen lezen. Dan lig ik te kijken naar de cijfertjes op mijn klokradio...minuten kunnen wreed lang duren.

Mijn boek De Jagers is uit, prachtig boek, maar waarschijnlijk staat het op diverse indexen... Het is geschreven op zijn oud-koloniaals, met klemtoon op de blanke superioriteit, ('t loopt er af !) en bovendien schieten ze wild voor de lol, zelfs - oh toppunt van moed - gorilla's... Maar buiten dat, prachtig...En vermits ik nog dateer van die oude tijden, kan ik die boeken savoureren zonder me te ergeren. Wel zit ik soms te gniffelen hoe het centrum voor rassenbestrijding zou reageren, of de groenen ???

Ondertussen ben ik begonnen aan een horror-boek, een genre die ik niet zo vaak lees, en waar het aantal boeken dat mij echt bevalt heel wat lager ligt, maar ja, verandering van spijs geeft appetijt.

Ik ga stoppen voor vandaag, gisteren was het een hele boterham, nu een kleintje...
tot de volgende ?

letters...

Hebben we nu eigenlijk geluk of ongeluk met ons alfabet ?
Men heeft voor een heel groot aantal mensen een quasi uniform alfabet. Quasi, omdat er toch wel her en der nationale aanpassingen zijn per taalgroep. Denk gewoon aan het frans, met zijn éèàê en dergelijke. Ook in het spaans en in het duits vinden we dergelijke kleine aanpassingen. Wij hebben hier in feite zelfs voor onze taal twee letters te veel, de x en de y, die in onze taal nergens voorkomen, wij gebruiken ze wel, maar alleen in vreemde woorden die wij aangenomen hebben in ons taalgebruik...
Maar geef toe, ons alfabet heeft ook vele tekortkomingen ! In veel gevallen is het niet zo duidelijk hoe een woord nu juist moet uitgesproken worden. Denk gewoon aan ons letterteken e, in bed, in het, in benEden, en ik kan dit voor al onze klinkers, en dan spreek in nog niet van onze tweeklanken.
Het is zelfs zo dat er, voor het nederlands, een uitspraakwoordenboek is opgesteld door dr Paardekoper. Om dat te kunnen doen heeft Paardekoper zich gewend tot een phonetisch schrift. Een soort alfabet, waar iedere klank een andere letter heeft. In feite zou dit het ultieme alfabet kunnen zijn!
Ik herinner me de tijd toen de progressisten probeerden om een nieuw nederlands te scheppen, waarbij men schreef wat men hoorde. Zo schreef men polisie in plaats van politie, kompjoeter en ga zo maar verder. Maar een echte vereenvoudiging was dit niet, omdat men uiteindelijk ook daar met overeenkomsten werkte, neem de ui, wie heeft ooit bepaald dat u en i samen een ui-klank zijn ? of a en u een au klank ? Dat is een conventie, een overeenkomst, een benadering van de klank.
Mochten we allemaal overschakelen op een phonetisch schrift, dan zouden wij al heel veel verder zijn. Maar dan nog zijn we er in feite niet helemaal ! We schrijven dan nog steeds niet de klemtonen in een woord. In sommige talen kunnen eenzelfde woord drie, vier betekenissen hebben, al naargelang de klemtoon...
Dezelfde Paardekoper heeft daar ook een oplossing voor, en heeft een klemtoonteken ingebouwd in zijn uitspraak-boek. Het kan dus wel ! Denk eens aan de enorme voordelen die dit zou hebben ! Je zou perfect een welkomstgroet kunnen voorlezen in het chinees, ondanks dat dit juist een van de talen is waar de klemtoonverlegging een andere woordbetekenis heeft !
Het zou uiteraard ook de taalstudies heel wat simpeler maken, vooral voor de gebieden die nu met andere schrifttekens werken dan wij.
Maar voor ons is het te laat ! Ik heb in het woordenboek van Paardekoper zitten lezen, zitten worstelen is een beter woord, maar het zou een serieuze leertijd vergen om over te schakelen. Niettemin zou het kunnen uitgevoerd worden voor de jeugd, die vanaf het begin met deze vormen werkt zal er uiteraard geen moeite mee hebben. Het enige praktische nadeel zou het klavier van je schrijfmachine zijn, daar zouden véél meer toetsen op moeten zitten dan nu, maar zie maar eens wat de chinezen doen met hun schrijfmachines...Er is een oplossing en vooral een aanpassing mogelijk.
Het enige wat de jongeren dan nog zouden moeten leren is een correct nederlands, en dan zou het bijna onmogelijk zijn om fout te schrijven. Bovendien zouden we eindelijk de mogelijkheid hebben om de dialecten echt vast te leggen, met hun enorme klankenrijkdom !

Hoe ik daar op kom ? Wel ik lag te denken aan mijn oud-collega Oscar. Toen ik hem vanuit mijn westvlaamse roots aansprak met OScar, dan kreeg ik na enkele tijd onder mijn voeten dat hij niets had van een os, en dat zijn naam osCAR was ! Waarvan akte... Dat deed er mij aan denken dat westvlamingen bij heel wat woorden, andere klemtonen leggen dan bv oostvlamingen (en die misschien tov van brabanders enz, enz...). Dat bracht mij op het boek van Doctorandus Paardekoper, die het inderdaad nodig vond om ook de klemtonen voor eeuwig vast te leggen. Dit heeft dus echt zijn nut !

Niettemin stel ik geen verbetering vast in deze situatie ! Blijkbaar zijn er bitter weinig leraars die het nuttig vinden om zich ook qua klemtonen bij te scholen. Ik denk dan terug aan mijn kindertijd, toen ik in de school de uitspraak van de g en h ingestampt kreeg, en later alle moeite van de wereld had omdat weer te verbeteren, want ik kreeg het fout onderwezen !!! Ik heb nog steeds moeite daarmee, en ik wil echt niet overschakelen naar het belachelijke taaltje van een Vande Lanotte die nu zijn g en h's zit aan te blazen totdat je de indruk hebt dat er geen woorden bestaan die niet beginnen met g of h....
Wat wel raar is, en waarvan ik niet durf te stellen dat dit algemeen is, maar in gewoon taalgebruik, hoor ik het verschil niet. Het lijkt wel of ik op dat punt een soort klankdoofheid heb...

Dat is ook zo met het herkennen van een dialect... Soms betrap ik er mezelf, en ook soms Anny op, dat als we op de tv een dialect horen spreken dat we als het onze herkennen, we niet meer meteen kunnen zeggen of het nu west- of Oostvlaams was , want beide dialecten zijn zowat de onze geworden... Raar is dat. Zou mijne kozzen dat nu ook hebben met het brugse dialect tegenover het nieuwpoorts ? Ik vermoed van wel.

Genoeg over taal en letters...

Het is weer rot weer buiten. Gelukkig is het niet echt koud, want met de prijs van de mazout... Vanmorgen om 8 uur was het nog donker...we zijn weer in de donkerste weken van het jaar...Binnenkort vieren we weer met zijn allen het grote lichtfeest, de jaarlijkse terugkeer van de zon, wat ooit door keizer Constantijn hervormd werd tot de geboortedag van Kristus (Terwijl geen mens ook maar weet op welke datum dat echt gebeurd is).
We hangen weer blinkende bollen (om de heksen en het kwaad af te weren) in een altijd groene boom (belofte van terugkeer van het groen en het voedsel) steken overal feestverlichting (terugkeer van de zon) en ga zo maar door...
Ik lees echt te veel, een heleboel sprookjesachtige dingen worden plots iets heel anders als je het bekijkt vanuit een historisch oogpunt...

Is het beter als je veel weet ? Ik durf hier niet meer met een volmondig ja op te antwoorden... Het is een beetje als met een kind die plots ontdekt dat sinterklaas niet bestaat, er verdwijnt iets uit je leven, een stukje droom. Kennis is niet altijd een antwoord op. Soms is het een illusie minder.

Het is een beetje als met ver- en bewondering kijken naar de prachtige glasramen in een kerk...tot iemand je vertelt dat dit een voorstelling is van de bijbel, voor de gelovigen die niet konden lezen, of toch zeker niet het latijn van de diensten begrepen...Dan ga je op een ander manier naar die prachtige ramen kijken, en als je het betuttelende ziet, dan begin je ze plots helemaal niet mooi meer te vinden...

De menselijke geest...bizar... En hoe meer je weet, hoe meer je beseft dat je niets weet. Ook je weten staat onder druk van je gevoeligheden. En je gevoeligheden staan onder druk van je opvoeding, en je opvoeding staat onder druk van je omgeving, en je omgeving staat onder druk van de gebeurtenissen die ze ooit onderging, van de geschiedenis van het volk... en ga zo maar verder.

Als je dat eenmaal echt beseft, dan kun je niet anders dan meer begrip hebben voor mensen die uit een heel ander land komen, met een gans andere achtergrond... Ik heb hier zowel uit Christelijke als uit Socialistische zijde, boeken over de sociale strijd. In beide staan heel veel foto's en in her en der ook kleine gebeurtenissen verteld... Mij valt daar in eerste instantie op dat die mensen in die tijd allemaal veel meer getekend waren door het harde van het leven, er waren weinig echt mooie mensen onder. Een tweede is in de verhalen te vinden van de gebeurtenissen, de reacties toen waren veel harder, veel scherper, omdat die mensen vanuit een onderdrukking uit moesten kruipen. Ik ga niet beweren dat de situatie nu in die verre landen gelijk is aan wat bij ons was, maar het is er toch veel dichter bij, dan wij nu zijn ! Het is voor hen in die situatie ook nog een verbitterd vechten om van onder een kolossale druk uit te komen... De prijs voor een mensenleven is daar nog veel lager dan hier! Maar ooit was het hier ook zo, wij zijn niet echt anders ! Ook niet wat godsdienstig fanatisme betreft, hoelang is het geleden dat de pauselijk zouaven gingen vechten? En wie waren dat ? Juist, mensen van bij ons...

Ik ga stoppen, tot de volgende ?