Leentje (artiestennaam Kate Leen)

Leentje was een buurmeisje. Ze woonde hier iets verder, aan de overkant van de straat.
Toen al was het een mooi meisje, en als tiener heeft ze nog wat verkeerd met een jongen die wij ook heel goed kennen. Om een of andere reden is dat afgesprongen, zoals dat meestal gaat met tienerkoppeltjes...

Heel vaak zag ik haar niet, ze was iets ouder dan onze kinderen, en hoorde dus niet bij die bende die ik hier regelmatig in huis zag zitten.

Een tijd lang verloren wij haar uit het oog, tot we hoorden zeggen dat ze een café openhield langs de hauwaert... Vermits voor mij een café heel weinig bijval heeft, heb ik haar daar - in al die jaren - één of hooguit twee keer gezien.

Ze was nu geen mooi meisje meer, maar een mooie dame.

En de herberg draaide, het is een goede herbergierster, mooi, en als ze wel kon mee praten en meelachen, wist ze duidelijk afstand te houden. ( Dat zag ik gebeuren in die enkele keer dat ik daar was !)

En plots hoorden wij dat Leentje nu begon op te treden als zangeres. En haast iedereen sprak er lovend over.

Heel wat jaartjes terug zagen we haar, en ja, ze was inderdaad goed, niet alleen qua zang, maar vooral wist ze het publiek te animeren.

Nu maandag, 1 april is ze opgetreden bij Samana (Ziekenzorg), waar ik in het bestuur zit.

Ik denk dat zowat iedereen content was, het was een mooie show, en ze wist het publiek te bespelen. (Ook bij mij kwam ze wat "flodderen", tot jolijt van het publiek.

Weet je, eigenlijk ben ik verwonderd dat ze mijn naam nog weet, want ochgot, zo vaak hebben wij elkaar niet gezien. Ook al was het dit keer niet zo lang geleden dat ze hier bij ons kwam aanbellen. De kat van haar pa (die hier nog steeds iets verder woont) was spoorloos, en ze vroeg of we die niet gezien hadden. Ik gaf haar de raad eens op Facebook te informeren...

Ze treedt hier in de streek heel vaak op, bij allerlei organisaties en feesten, en dat bekom je slechts als je de mensen weet te entertainen. Het is dus geen wonder dat ook wij tevreden waren.

We brengen met Samana twee keer in het jaar een "feest"-namiddag, waar we telkens voor een "attractie" zorgen. Dat is niet makkelijk ! We zoeken zo goed mogelijk uit wie geschikt is, wie een aangename middag weet te brengen, en wie financïeel b haalbaar is... De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit niet iedere keer even goed lukte... maar nu was het echt heel goed en leuk.
Dankzij dat buurmeisje van vroeger !

djudedju ! Wie had dat gedacht ?

De neus heeft het, de neus heeft het !!!

En krijgt de neus het niet, dan krijgen de ogen het.

Och, ik zit maar te lachen met het parlement van The United Kingdom... The no's have it...
Daar zit minder archaïsch Engels in dan in "The Ayes have It"... Dat Aye, Aye hoor je ook wel eens bij het gehoorzamen van militaire bevelen in films. Ook daar grijpen ze terug naar een oude traditie.

Traditie... Ik denk dat dit begrip in de UK is uitgevonden !

Daar houden ze van al die dingen uit het verleden. En traditie staat hoog in het vaandel.

Ik moet ze niet... Toen we in Scotland op verlof waren, hoorden we hoe gehaat de Engelsen zijn in hun eigen land, en thuis hoorde ik ook al niet zoveel goeds. En toen ik jobstudent was, kreeg ik veel met hen te maken en ik moet ze nog minder.

Ze waren onze bevrijders... Maar ik hoorde vooral hoe ons moeder ze verwenste toen ze vertelde hoe een Britse soldaat een halve doos Corned Beef onder zijn voeten platstampte in de modder, vlak voor een hongerend kind. We hadden afgezien van de Duitse bezetter, we leefden in sperrgebiet... en konden overleven dank zij de haring. We waren blij dat we bevrijd werden, maar, zei ons moeder "Dat heb ik nooit een Duitser zien doen, als ze over hadden dan gaven ze het aan een hongerig kind.

Ik heb dit niet meegemaakt, maar ik woonde heel mijn jeugd in Oostende, waar de Engelsen massaal op verlof kwamen... Ze kochten alleen als het Very cheep was... En het was nooit goedkoop genoeg voor hen. Ze zopen zich ook strontzat. In hun land werden de pubs gesloten om 10 uur, hier konden ze blijven drinken. Bovendien is ons bier iets sterker dan de gewone pint in England.

Nee, ik moet ze niet. (Ik stel een beetje tot mijn verbazing vast dat ik op die manier eigenlijk ook wat "racistisch" ben. )

Ik denk dat we ook beter af zouden zijn met een Europa zonder de UK... Kijk maar eens hoe vaak zij de eeuwige dwarsligger waren ! En ze zijn nog steeds wat triest omdat ze hun "splendid Isolation" kwijt zijn. Ze denken nog steeds dat "They rules the world"... Sorry, mannekes, uw Gemenebest stelt echt niet zoveel meer voor.

En het lijkt nu wat belachelijk als je op die oude glorie wil blijven teren. Net zoals ik het belachelijk vind dat er Vlamingen zijn die zich nog opwarmen een de Slag van de Gulden Sporen... (Die niet eens een echt Vlaamse slag was, Namen vocht met ons mee, en was niet onbelangrijk in het geheel.)

... en weet je, als ik hun gekonkel en idioterie zie in hun regering, dan denk ik weer aan onze parlementen... Misschien kunnen we specialisten in stommiteiten aan hen uitlenen ??? 

Heb jij al eens nagedacht voor wie jij straks zult kiezen ? En heel onbescheiden: "Zou jij nog gaan kiezen mocht je de keuze hebben ?"
Ik zou echt willen dat kiezen een recht was, en niet een plicht... Misschien zouden we dan eens zien hoe de mens denkt over onze parlementairen... Of liever zien dat haast niemand nog gelooft in wat zij van de democratie hebben gemaakt !

Dat ze dit nog democratisch noemen !

djudedju....

Nog maar antibiotica

Ik dacht dat ik volledig genezen zou zijn, na die eerste kuur antibiotica, maar niets van, ik bleef maar hoesten... Terug naar de dokter, en nu een hele zware dosis van een andere antibiotica... Op hoop van zegen...

Best dat die brol bestaat... Ik heb het al gezegd, er zonder was ik er niet meer.

Maar ik voel me niet echt ziek meer. Alleen, blijven hoesten en piepen en brommen... Nu ja, dat zal dus ook wel passeren met voorbijgaan.

Buiten schijnt (eindelijk) de zon weer eens ! Het voelt direct beter, leuker, lichter (op beide betekenissen van dit woord). Gek, dat licht zo'n invloed heeft op de mens. Tegen depressies - vooral winterdipjes - schrijft men een lichtkuur voor. Moet je in een ruimte zitten met heel sterk licht, en de weldaad van die nep-zon over je laten komen.  Het schijnt te helpen... Maar ik heb niet vlug een dipje, en als ik al eens mijn oren laat hangen, dan duurt dat niet lang, zodra ik er in luk (en dat gaat heel vlug) om op iets anders te denken, dan ben ik het dipje voorbij... Dat kun je wellicht niet echt een dipje noemen ?

Ik denk dat dit iets is wat aangeboren is, je hebt mensen die altijd het halflege glas zien, en mensen die altijd het glas halfvol zien. Het is krek hetzelfde, maar je bekijkt het anders.

Is dit goed ? Ik weet het eerlijk gezegd niet... Het lijkt me dat het ook zijn voor en tegen heeft. Het kan aanleiding geven om rap tevreden te zijn met de behaalde resultaten... en dat is in onze wereld niet altijd positief.
Toch denk ik dan wel eens dat de wereld verkeerd is.
Ik ben niet echt "preneur" van de huidige gang van zaken in de wereld. Het is mij allemaal véél te rechts. Het moet allemaal opbrengen, iedereen moet netjes binnen de lijntjes kleuren, en ze zwaaien ons om de oren met reglementen en wetten en besluiten en... Te veel om op te noemen !

Neem nu een zone dertig... Na 10 uur 's avonds loopt daar in heel wat straten, wijken, geen kat meer, en is er amper verkeer. Dat is dan "le moment suprême" om je als flik,verdoken op te stellen en processen uit te schrijven voor al wie "te" snel rijdt. Logisch ? Ik vind van niet. Voor mij hoeven die borden er niet echt ! Ik rij niet te snel, en pas mijn manier van rijden aan aan de situatie... en volg netjes de voorschriften. Ik heb in die zowat 50 jaar dat ik met de auto rij al één proces verbaal gehad... Dat komt niet in eerste instantie door het slaafs volgen van al de voorschriftjes en wetjes, maar hoofdzakelijk omdat ik probeer defensief te rijden, te voorkomen dat er iets mis zou kunnen gaan... Dus rij ik regelmatig trager dan men mag, omdat ik vind dat dit veilig is...

Braaf ? Ik zou het niet durven zeggen... Wellicht heb ook ik al heel dikwijs geluk gehad dat er geen snelheidscontrole was, want geef toe, er staan zoveel borden dat je door het bos de bomen niet meer ziet... Ook zijn er bij die héél onlogisch zijn... Neem nu die borden van dorpskern. Heel regelmatig heb ik de indruk dat ik het bord van het einde van die zone niet zag, omdat ik al een heel end rustig door de velden en weiden rij... En dan zie plots enkele grote villa's, en pas daar voorbij dan "einde van de bebouwde kom"... Dat er verder nog wat gewone huizen staan, minder luxueus heeft blijkbaar geen belang, wel die villa's van die *°§!2é... (censuur)...

Ik weet zeker dat ik op dergelijke stukken wel eens te rap reed, maar dan heb ik geluk gehad...

... en ik blijf een optimist !

tot de volgende ?

Beter...

Vanmorgen iets beter opgestaan... Bijna niet gehoest, maar dat mag ook wel, de antibiotica is immers op. Anti-biotica...tegen leven... 't Zegt meer dan we wellicht mogen horen ?

Maar ja, dank zij de moderne Westerse geneeskunde ben ik er nog, heb kinderen kleinkinderen en een schat van een vrouw, en zeggen dat ik zonder de penicilline geen 2 jaar oud zou zijn geworden.

Gek, maar hoewel ik dus nog geen 2 jaar oud was, herinner ik me de verpleegsters van het Wit-Gele kruis nog. Ik zie ze nu nog voor me... Ik kreeg om de zes uur een inspuiting, dag en nacht. Die dames kwamen met de fiets door nacht en ontij om mij te genezen.

Was ik enkele jaren vroeger geboren, dan was die eerste antibiotica er nog niet, en ik dus wellicht ook niet. Ik ben van kort na de oorlog en kon dus genieten van dit moderne geneesmiddel.

Misschien vind je me idioot, maar ik denk daar nog regelmatig op... Stel dat ik het niet gehaald had, met wie zou Anny dan gehuwd zijn geweest, waren er dan kinderen, kleinkinderen?

En wat was er met mij ? Zat ik in de eeuwige dood, het eeuwige niets? of zat ik nu rijstpap te eten met gouden lepeltjes ? Of was ik allang hier terug, wedergeboren... en in wat of in wie ?  Heb jij soms ook van die bizarre gedachten? Of ben ik ook daarin een speciaalke ? Och, je hoeft het me niet te vertellen, ik heb er immers geen zaken mee, maar wie weet... Misschien heb ik je ideeën gegeven? Misschien doe ik je nu ook eens denken op dat ondenkbare ?

Je hoeft er geen schrik van te hebben, alle opties zijn nog open, en voor haast alle opties zijn er bewijzen te over, met andere woorden zelfs bewijzen zijn niet waterproof... De mooiste vind ik die van dat Amerikaanse instituut dat zich bezig houdt met het ontdekken van wat niet te ontdekken is... Men heeft er "bewezen" dat de ziel blijkbaar bestaat. Hoe ? Te gek om los te lopen, maar het is gebeurd ! Een stervende heeft zich laten plaatsen in een soort aquarium, die men volledig luchtdicht heeft afgesloten. Heel dat spel, aquarium met de stervende, stond op een zeer gevoelige weegschaal. En ja hoor, na het overlijden woog dit alles plots iets minder, er was dus (volgens de onderzoekers) iets wat na het overlijden het lichaam (en het aquarium) heeft verlaten. Weliswaar onzichtbaar, maar het heeft blijkbaar toch wat van gewicht.. Hoe weinig ook... Maar ja, misschien was het juist een slecht voorbeeld, en is hij te licht bevonden ? (grinnik)....

Zo zijn er ook mensen die overledenen zien, en er zelfs mee praten... En er zijn behoorlijk gedocumenteerde gevallen van reïncarnatie... Misschien heeft het wel te maken met wat we zelf geloven, zelf willen/wensen ? (Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten)...

Ik maak me er niet ongerust in, ik zal wel zien (of net niet)...

Wat voor mij van belang is, is dat we proberen te leven als een goed mens. Een mens die rekening houdt met de andere mensen (en alle andere leven)...  Met hoe meer we hier rondlopen op deze aardkloot, hoe moeilijker die opdracht is. Je moet immers met steeds meer menselijke dingen rekening houden. Nu en dan is er iemand opgestaan, die ons probeerde een algemene leidraad tegeven... Boeddha, Zoroaster, Mozes, Jezus, Mohammed, en nog een heel pak anderen, en iedere keer zijn er dan die deze wijze woorden in hun kaderke inpassen en het gebruiken tot eigen verrijking en het verkrijgen van macht. (Er is één uitzondering: het Jaïnisme...). Ik vind de leer van al deze verlichte personen niet moeilijk te begrijpen, duidelijk als richtlijn... als je het ontdoet van alle invloeden van de mensen, de predikanten...

Ik probeer dan ook mezelf te beperken tot de essentie van al die wijze woorden (ze zeggen eigenlijk allemaal zowat hetzelfde !)... Maar omdat dit blijkbaar voor de meesten niet haalbaar is, heeft men overal wat machtswellustelingen die de anderen wetten gaan opleggen. (Soms wellicht zelfs met goede bedoelingen (?).) Maar de maatschappij wordt er alleen moeilijker en moeizamer door, dus maken ze nog wat wetten er bij, en nog, en nog en nog...

We worden betutteld dat het niet mooi meer is.
En dan zijn ze verwonderd dat er geen vertrouwen meer is in de politici...
djudedju (Zouden er politici zijn na de dood ? Anders opteer ik voor het niets...)

Waar blijft de zomer ?

Ik heb het gevoel dat dit een annus horribilis is voor mij ! Sinds we naar Le Douce France reisden, en een wondermooie reis hadden in het "Land der Katharen", ben ik op de sukkel ! De ene bronchitis na de andere. Ik ben reeds 11 kilo kwijt ! (Nu ja die kilo's mogen er af, maar liefst niet door ziekte !)...

Hoog tijd dat de zon er terug is, met de zo nodige vitamine D... Maar ik heb bloedgroep O, en het schijnt dat je dan veel minder vitamine D op doet via het zonlicht dan een ander, dus slikken we, naast al die andere brol ook nog eens mietevietemientjes...

Ik hou me ook redelijk aan mijn bloedgroependieet... dat zou ook goed en gezond zijn. Dus eet ik (bijna) geen varkensvlees meer, en geen tarwe-producten.... Dat we nu hoofdzakelijk ons vlees gaan halen bij de Arabische beenhouwer, komt dus ook netjes in dat dieet terecht ! We halen er ook onze verse vis, maar die viswinkel is slechts twee voormiddagen in de week open, en dan is het aanschuiven geblazen.

Ik eet ook regelmatig dadels, soms zelfs vers van de boom. (Je moet die eten zoals de mispel, op het moment dat de vrucht lijkt te gaan rotten, is hij het lekkerst !)

Je ziet, het bloedgroep O dieet wordt behoorlijk gevolgd... Niet dat ik nooit eens zondig... Ik koop nu en dan een baguette (Frans brood) bij de Marrokaanse bakker, en ga dan de straat over, om in de Colruyt wat gehakt te kopen... Gek, maar zoiets simpels smaakt me dan echt !

Oh ja, de meeste producten zijn in die Arabische winkels stukken beterkoop dan in andere winkels. (Hoe doen die dat ? Of zijn zij tevreden met een kleinere winstmarge ?)

Maar ik heb, hoe dan ook, het goede weer nodig ! Laat me maar weer rustig aan de waterkant zitten, in de zon, turend naar de dobber... Of de vis nu bijt of niet, het daar zitten, midden in de natuur, is heerlijk, en gezond.

Binnenkort kunnen we ook weer regelmatig naar Pairi Daisa gaan, en er genieten van de prachtige tuinen, de dieren en de lekkere restaurantjes... en natuurlijk zijn ook de rommelmarkt er straks weer in openlucht...

In de winter - en zeker met al die bronchitis - zijn we veel te weinig buiten !

Zon, Waar blijf je ???

Wat doen we hier ?

Natuur is in. Klimaatbetogingen, sterke opkomst van vegetarische tot veganistische levenswijze...

Het doet me allemaal nog wat meer stilstaan bij het geheel van de natuur.
Misschien ben ik een dromer, een uitzondering, maar ik verwonder me steeds weer en steeds meer over de samenhang van alle levende dingen, over het feit dat we steeds meer en meer vaststellen dat ons verstand helemaal niet zo uitzonderlijk is, en dat zowat ieder levend ding een of ander soort "verstand" heeft.

Maar waar ik in een knoop raak, dat is de samenhang van alle levende dingen. Een regenworm is niet alleen een nuttig diertje voor de kwaliteit van de bodem, niet alleen een prooidier, nee, waar de regenworm verdwijnt, raakt heel wat uit evenwicht. Zonder die worm hebben andere levensvormen minder of geen kans.

De wolven in dat Amerikaanse natuurpark, zijn een fantastisch voorbeeld. (Ik denk dat het Yellowstone-park is, maar mijn geheugen kan me bedriegen).

Men achtte de wolven een gevaarlijk en te sterk roofdier, dus werden ze uit het park gehaald (verjaagd en vooral afgeschoten). Men verwachtte dat daardoor het aantal beren, herten... en dergelijke sterk zouden toenemen. Niets was minder waar ! Alles ging aan het slabakken, er kwamen steeds minder herten, en andere dieren, en over die ganse "voedselpiramide"  liep een en ander mis, en moest er voortdurend opgetreden worden in de hoop de zaak wat in leven te kunnen houden.

Tot... ja, tot men de wolven terug zette in het park. Deze toppredatoren hadden het wondere gevolg dat alles begon te herleven, dat er terug herten kwamen, veel meer dan voorheen, en dat alle andere diersoorten ook deze goede invloed ondergingen.

Met andere woorden, het geheel van de natuur leefde op als de natuurlijke samenhang gerespecteerd werd !

Wij, de mens, heeft alleen nog een negatieve invloed op de natuur. (Misschien met uitzondering van de weinige gebieden waar de mens nog leeft in en met de natuur...Maar daar moet men zonodig grondstoffen gaan zoeken, "opvoeden", "bekeren" om ook daar de boel scheef te trekken.

Wij hebben geen plaats meer in het geheel, we nemen er plaats. We plooien alles naar onze manier van leven, en plooien de fauna en flora naar onze wil, en om ons te (over)voeden... We leven met aantallen die onmogelijk in het geheel kunnen ingepast worden. Bomen planten, dieren beschermen... Allemaal lovenswaardig, allemaal stapjes in de goede richting, maar die eigenlijk heel weinig bij brengen aan het geheel van de natuur.

Het klimaat is maar een klein aspect binnen dit geheel.

We weten zelfs niet eens meer hoe we moeten leven als onderdeel van het geheel.

Wij hebben onszelf buitenspel geplaatst !
Waar gaan we naar toe ?

rituelen

Wellicht is het een symptoom van het ouder worden, maar soms kan ik me niet ontdoen van de indruk dat we vastroesten in wat je rituelen zou kunnen noemen... Dingen die je steeds weer op steeds dezelfde volgorde op steeds zowat het zelfde tijdstip doet...

Soms leggen ze het ons van buitenaf op... Neem maar medicamenten: drie keer daags na het eten, en daar zit je dan mee, gedurende heel de tijd dat die ziekte duurt, of dat het doosje pillen meegaat.

Hier zitten we echter met zijn twee, en beiden verheugen we ons in het feit dat we chronisch ziek zijn, en dat bepaalde pillen al jaren ons doen en laten in een bepaald kader dwingen. Andere medicaties zijn maar tijdelijk, of in tijden van heel veel pijn...Maar ook die horen eigenlijk in het levensritueel van de pijnpatiënten thuis...

Soms zijn er zoveel rituelen, dat ik voor mezelf, inwendig het lijstje moet aflopen: heb ik niets vergeten...

Ik sta 's morgens op, en ga eerst wat turnen. Momenteel zijn een deel oefeningen niet mogelijk, door een ontsteking van twee pezen en het slijmbeursje in mijn linkse schouder, maar ik begin toch maar iedere dag met turnen. Dan ga ik naar de slaapkamer en doe mijn pyjamavest uit, om naar de badkamer te trekken. Ik neem de fles met het middel voor mijn kalkhuishouding, meet daar netjes de vereiste hoeveelheid af, en slik dit door. Maatbekertje uitspoelen en afdrogen. Ondertussen het warmwater laten lopen, zeezout in mijn neusspoelbeker doen, het water op lichaamstemperatuur brengen, en dit water in de neusspoeler doen. Ik zet me op de rand van de badkuip, vlak tegen de lavabo, hou het hoofd schuin en spoel mijn neus. Eerst het ene neusgat, dan het andere. Dan neus goed snuiten, zodat de neusgang weer "droog" is. Dan ga ik naar de slaapkamer, waar Anny ondertussen de antibioticadruppels aan het schudden is, ik leg me op mijn rug, en Anny doet in ieder neusgat drie druppeltjes. Ik ga (snuivend) rechtop zitten, en Anny smeert mijn pijnlijke schouder in.
Terug naar de badkamer. Ondertussen vlug eens op de weegschaal staan, om te zien of mijn gewicht zowat stand houdt...
Tanden poetsen. Mond spoelen. Een deel van het water in het glas laten, want ik moet dan nog het middel voor mijn atypische ouderdomsastma diep inhaleren, en dan onmiddellijk zeer zorgvuldig de mond spoelen (gevaar voor mondschimmel !!!). Dan glas terug vullen met lauw water, uitdrinken voor de vooruitgang van de achteruitgang (werkt minstens evengoed dan de middeltjes die je in de apotheek koopt !). Vals gebit poetsen en op zijn plaats steken. Dan, zoals ieder mens me wassen en mijn haar kammen. Terug naar de slaapkamer. Anny is in die tijd naar beneden getrokken waar ze het ontbijt klaar zet, naast mijn medicamenten. Ik doe mijn kleren aan, maak het bed op, en zet het raam open om de kamer te verluchten.

Beneden neem ik eerst de twee zakjes granulaten voor mijn chronische darmontsteking, met wat fruitsap, dan mijn zes pillen met de rest van het fruitsap. Ik leg een laagje lekkere sinaasappelconfituur op mijn rijstwafel en eet die op. Dan neem ik een banaan, pel die breek die in twee, een stuk voor Anny en een stuk voor mij, tegen de spierkrampen...
Einde van de morgendrituelen...

Er zijn ook zo'n (gelukkig minder complexe) rituelen voor het noenmaal, het avondmaal en bij het slapengaan, maar daar wil ik jullie niet mee vervelen. (Ik denk dat jullie de morgen al vervelend genoeg vonden...

Maar je ziet, het is werkelijk een ritueel, waarbij de volgorde bepaald is, de werkwijze en het tijdstip... Het bepaalt dus mee het leven van elke dag.
Verbaast het je, dat ik soms voor de spiegel in de badkamer sta, te denken: heb ik nu alles gedaan wat moet?
Of is dit ook een symptoom van het ouder worden???
(durf niet te knikken hé !!!)

Tot de volgende blog ?