Gas voor drinkwater...

Image via WikipediaFluxys heeft het gevonden, ze gaan zoet water leveren aan de Arabische landen, in ruil voor gas... Ik heb daar toch enkele bedenkingen bij !
Eerst en vooral, voor woestijnbewoners is drinkwater uiteraard goud waard, Als je dorst hebt, is drinken alles. Maar drinkwater verkopen, dat lijkt me nu net een brug te ver. Ethisch lijkt het me niet erg verantwoord, want op die manier creëer je een markt voor een normale menselijke behoefte. Wat op zich de bijna wiskundige zekerheid in zich heeft, dat de koper het drinkwater met winst, dus duur zal verder verkopen aan zijn onderdanen of medeburgers... En waar de armen dus voor een elementair deel van hun bestaan veel te veel gaan moeten betalen, misschien zelfs onbetaalbaar veel. Want in die rijke olielanden is slechts de toplaag stinkend rijk, en de rest verkeert bijna nog in de middeleeuwen.
Dat is één bedenking...
Ik heb er nog een tweede, een egoïstische...
Wij betalen nu al behoorlijk veel voor ons drinkwater, en bij iedere periode van hitte horen wij dat we moeten zuinig zijn dat we moeten spaarzaam omgaan met het water, want er is hier wel veel water, maar maar heel weinig drinkbaar water. Er gaan zelfs stemmen op om de waterleidingen te ontdubbelen, in een leiding met drinkwater en een leiding met gewoon zoet maar niet drinkbaar water.
Nu kon ik niet afleiden uit het artikel of het gaat over drinkwater of over gewoon zoet water... (Wat dan zou kunnen dienstig zijn voor bevloeiing en dus voor tuinbouw/landbouw in die droge contreien.)
Maar als het over drinkwater gaat, dan vrees ik dat we bezig zijn ons zelf te ondermijnen.
Gaat het over gewoon zoet water, dan heb ik minder problemen, maar zou ik niettemin prefereren dat men hier eerst daadwerkelijk overgaat tot de ontdubbeling van ons waterleidingsysteem, om zo het tekort aan drinkwater te vermijden. Misschien hebben we dan wel genoeg om zelfs een gedeelte weg te geven.
Het helpt immers niemand als wij ook gaan dorst leiden... Want wat wij hen kunnen leveren zal nooit voldoende zijn voor de hele bevolking ginder, en zou hier ook tekorten veroorzaken... Met gedeelde dorst is geen halve dorst, maar dubbele dorst!

En dan heb ik nog geen moment stil gestaan bij de vraag of wij, de gemeenschap, van het verkopen van ons zoet water ook met zijn allen goedkoper gas gaan krijgen... Iets waar ik héél sterk aan twijfel, want bedrijven kennende (en Fluxys is een bedrijf), is hun enige doel de winst vergroten, ook al gaat dit ten koste van de gebruikers. Onze enige kans bestaat in concurrentie tussen bedrijven, maar ja... in die business is er echt niet zoveel concurrentie als men ons doet geloven...

Zo krijg je regelmatig een kettingmailtje in je box, om je aan te zetten actie te ondernemen tegen de duurte van de benzine... En dan stelt men voor om de grootste firma aan te pakken, er van uitgaande dat die de uiteindelijke prijsbepaler is, en gedurende een maand of langer geen benzine meer te kope van Shell... De bedenker van die actie heeft nog niet gezien dat alle petroleum uiteindelijk uit één grote invoerdepot wordt getapt, en dat de olieproducerende maatschappijen er lak aan hebben welk merk er nu meest van hen afneemt...

Het probleem is eigenlijk heel goed vergelijkbaar met drinkwater, we leven in een maatschappij waar we bijna niet meer zonder hun producten kunnen... Eigen drinkwater putten is haast niet meer haalbaar door de bodemvervuiling. En zonder benzine valt onze economie zo goed als stil.

De fout ligt dus aan onze maatschappij die het systeem heeft gemaakt tot wat het is: onmisbaar voor iedereen. En dat Fluxys zo maar ons water kan uitvoeren zonder dat daar een haan over kraait, dat is op zijn minst bedenkelijk en onrustwekkend! There is something rotten in the Kingdom of Belgium, maar dat weten we al langer...

tot de volgende ?

Zaligverklaring...

Image via WikipediaOnze vorige paus is nu al, zeer vroeg, zalig verklaard...
Het verschil tussen zalig en heilig is: Zalig verklaard heeft de figuur alleen betekenis voor een bisdom, heiligen hebben betekenis voor heel de Kerk.
't Kan best dat die man ook echt heilig is en goed en wel in de hemel zit, maar of een wonder nu het bewijs is dat hij er werkelijk zit ??? (of ligt, of staat of hangen ze daar te zweven???)
Ten eerste geloof ik niet zo heel erg in mirakels. Eén van de dingen die mij stoort is dat er in zo wat alle geloven mirakels gebeuren, zelfs daarmee kan je het ware geloof dus niet ontdekken. Ten tweede, ik ben er van overtuigd dat de menselijke geest veel meer kan dan we bevroeden, en dat, als iemand zichzelf zo weet in te prenten dat hij/zij geneest, dat dit in veel gevallen ook gebeurt. Het gekke is dat we dat meestal niet zo maar kunnen, we hebben een "iets" nodig waarop we dan dat onmetelijk vertrouwen kunnen projecteren, iets wat ons vertrouwen heel hoog doet uitstijgen boven het normale kunnen. Of dat iets er dan echt is of niet eens echt bestaat, lijkt geen belang te hebben... Tenzij, en dat is de derde mogelijkheid, God zich boven al dat menselijke geharrewar en gekissebis stelt, en God is er voor iedereen, hoe men Hem ook aanroept. (zelfs al is het dan via een overledene...?)

Wat mij het ergst stoort aan die hele poespas van heiligverklaringen, is het feit dat een gewone Jan modaal of Mie Modaal geen of verdomd weinig kans heeft om ooit op die heiligenkalender te geraken. Het gaat alleen op voor bekende figuren, mensen die tijdens hun leven op een of andere manier naam hebben gemaakt om een of andere reden.

Dat wil niet zeggen dat ik hun de heiligheid wil ontnemen omdat ze levend een zekere roem hadden, maar volgens mij zijn er legio gewone moeders en vaders en broers en zussen en kinderen die net zo goed op die kalender zouden mogen prijken, maar... men kent hen niet, dus worden ze ook niet aanroepen, dus gebeurt er ook geen "mirakel" door dat aanroepen, dus worden ze nooit heilig verklaard...

Wat ik ook tegen al die kalenderheiligen heb, is hun levensbeschrijving... Van iedere heilige wordt er wel één of meerdere boeken vol geschreven, en de meesten komen uit die beschrijvingen te voorschijn als figuren waar ik nachtmerries van krijg. Nooit eens een foutje, nooit eens een vloek, nooit eens een zondeke... Als je het mij vraagt knoertvervelende mensen! Mensen waarvan je altijd op voorhand kunt zeggen: en nu gaat hij dit doen... want er is voor hem/haar altijd maar één antwoord: het goede... Knap vervelend !

Eén van de weinige heiligen waar ik wel wat voor voel is een Damiaan, die durfde ruzie te maken met het hoofd van zijn orde, met zijn bisschop, maar die gewoon, als gewone mens, zijn plicht deed, en zelfs veel meer dan dat... Hij oversteeg het gewone... Maar doet niet iedere moeder dat wel eens voor haar kinderen? Hier en nu, in onze weelderige wereld is dit minder vaak nodig, maar in hongertijden zijn er legio moeders die zich het eten uit de mond letterlijk sparen voor hun kinderen. En zij staan niet op die kalender.

Ik denk dan ook, dat ieder mens die probeert goed te doen, ook al lukt hij daar niet iedere keer in, toch recht zou moeten hebben op die eeuwige zaligheid... Je moet geen 100% van de punten hebben om geslaagd te zijn ! En ken jij echt mensen die geen goeie kanten hebben? Nee, ik durf niet zo rap te veroordelen, want ook ik zelf ben niet zonder fouten. Ik zal dus wellicht ook nooit op die kalender prijken, maar als ik ergens een achterafplaatsje krijg in zaligheid, dan is dat voor mij al lang goed genoeg.

Er is maar een vorm van eeuwigheid waar ik angst zou voor kunnen hebben, dat is een eeuwig bestaan in een eeuwig niets... Dan zou ik veel liever hebben dat de dood het werkelijke einde is. Dan is er gewoon niets meer, en van "niets" kun je moeilijk schrik hebben hé?

Ooit hoorde ik de hel op die manier beschrijven, en ik moet zeggen, dat leek mij dan ook de werkelijke hel. Veel erger dan de gewone voorstellingen. Stel je maar eens voor dat je levend (bewust zijn) in je kist ligt te liggen voor eeuwig en ervig... bewust van dat feit, niets kunnen zien, horen, voelen, maar wel bewust zijn van al die feiten. Nee, dat zou pas de hel zijn !

Sjonge jonge wat ben ik weer zwaar op de hand !
En dat allemaal voor een zaligverklaring...

Maar als ik buiten kijk, dan is dat zwaarmoedige geen wonder, het is al grijs wat ik zie...

tot de volgende ?

Wikipedia 10 jaar !

Image via CrunchBaseKijk, Internet kan dus wel mooi zijn ! Wikipedia, een enorme encyclopedie, opgemaakt door gewone mensen, die hun kennis spuien in een nieuwvormige encyclopedie. Ik vind dat briljant !
En wat niemand leek te geloven, de juistheid van deze verzameling is fantastisch ! En bovendien, het is gratis!
En dat zou kennis altijd moeten zijn...
Wetenschap en kennis zouden altijd moeten open staan voor iedereen.
En niet, zoals het nu veelal is, beperkt blijven tot een elite.
Wetenschap kan en mag niet elitair zijn.
Wikipedia is een van de dingen die mij doen houden van dat grote wereldwijde web. Het bewijst dat er nog steeds mensen zijn die willen delen, en willen helpen.
Het enige wat ik persoonlijk een beetje jammer vind, is het feit dat Wikipedia versplinterd is in velerlei talen. Als je op de Nederlandstalige Wikipedia gaat kijken, dan staat er veel minder ter uwer beschikking, dan op de Engelstalige. Het zou natuurlijk wenselijk zijn dat er steeds een vertaling gebeurt is iedere taal, maar dat is dus niet het geval, en voor wetenschappelijke onderwerpen is een "vertaalmachine à la Google en co" nu net een beetje te onnauwkeurig om betrouwbaar te zijn...
Dus moeten we maar zien dat we voldoende Engels kennen en daar gaan zoeken. Maar ook dat is niet zo evident. Velen kennen een mondjevol Engels, maar om dan wetenschappelijke artikels te gaan lezen????
Maar al die kleine minpuntjes terzijde gelaten, kunnen wij niet anders dan vaststellen dat met Wikipedia een grote stap is gezet naar een positief internet.
Ik ben de initiatiefnemers van Wikipedia dan ook dankbaar voor hun briljante encyclopedie !

Vandaag zijn we voor de eerste maal dit jaar, weer naar de rommelmarkt geweest, te Laarne... Dat was zowat de eerste markt die voor ons echt bereikbaar is in het nieuwe jaar.

We waren beiden content om weer eens onze weekend-uitstap te hebben, want zonder dat gaan we echt niet veel uit!

Heb je al eens buiten gekeken ? Mooi weer ! En de eksters zijn blijkbaar overtuigd dat de lente er al is, want ze zitten al vollen bak aan hun nesten te werken! Maar de mezen en mussen komen druk weer fourageren aan de mezenbollen, die denken precies dat er ons nog heel wat winter te wachten staat. Nu eens kijken wie de beste weermannen in dienst, de mezen of de eksters...

tot de volgende ?

Ervaringen in The Cloud

Image via WikipediaIk ben nu al een tijdje aan het werken met Jolicloud, een van de vele Clouds... Ik heb deze gekozen, omdat het poepsimpel is hem te installeren naast (in, bovenop?) je bestaande programma.
Ik moet zeggen dat de ervaring positief is tot op heden.
Ik heb vooral zitten nadenken over de gevaren van The Cloud.
Ik heb geen grote geheimen, dus ben ik een "veilig" gebruiker, in die zin, dat het geen ramp zou zijn, mocht iemand mijn documenten kunnen lezen. Ik ga hier dus niet gaan vertellen dat het systeem veilig is of niet, alleen heb ik enkele bedenkingen !
Ik schrijf nu mijn briefwisseling in the clouds, en bewaar ze ook daar ergens in die vreemde constellatie. Dit biedt alvast enkele voordelen, als ik ze ginder bewaar, dan nemen ze geen plaats in op mijn computer. Bovendien mag ik rustig de nieuwe versie van mijn Ubuntu of Uw Windows of wat dan ook installeren, en ik kan zo naar mijn briefwisseling en dossiers teruggaan, zodra ik in het nieuwe systeem maar jolicloud heb geïnstalleerd. Ik moet dus geen backups maken van mijn documenten, want die hangen veilig op de verre zolder van Jolicloud.
Ik las ook bedenkingen van andere mensen. Zijn die Clouds wel veilig ? Wellicht is er geen enkel systeem echt veilig, maar ik kan me wel voorstellen dat het bestaan van the Clouds valt of staat met die veiligheid, en dus zullen die mensen er alles op alles zetten om het systeem zo waterdicht mogelijk te maken. Ik veronderstel dus dat ze daar veiliger zullen zitten dan op mijn eigen computer. Ik las zelfs een bemerking dat de politie wellicht toegang zal kunnen eisen van de documenten in the clouds, en dat ze dat bij je eigen PC niet kunnen, tenzij met een bevel tot huiszoeking.
Onafgezien van het feit dat ik niets te verbergen heb voor de politie, meen ik dat er ook voor het inbreken in the clouds wel een bevelschrift zal nodig zijn... Het enige verschil zou er dus kunnen in bestaan dat dit bevel naast mij passeert, zonder dat ik daar weet van heb.
Persoonlijk vind ik het veel erger dat men mij overal kan traceren op basis van mijn GSM, op basis van mijn gebruik van mijn bankkaart, op basis van de ontelbare camera's die me overal filmen in winkels, op straat, in parkeergarages en waar dan ook. Ik vind dit veel erger, want daar is geen bevel voor nodig. En dat voel ik veel meer als een aantasting van mijn vrijheid.
Voor de rest vind ik het werken in the clouds best leuk, snel en vlot, en eigenlijk gebruik je dus bijna geen ruimte op je eigen pc, en heb je dus geen of heel weinig harde schijf nodig.
Wellicht ligt het aan mij, en aan het feit dat ik geen computertechneut ben, maar ik heb tot op heden nog niet gezien of gevonden hoe ik programmaatjes kan downloaden van op dat grote wereldwijde web, buiten de vele programma's die ter beschikking staan binnen Jolicloud. Niet dat ik er veel behoefte aan heb, maar ik hou van die idiote solitairespelletjes met de kaarten, dus heb ik op mijn computer enkele van die dingen zitten, terwijl ik maar een (groot) pakket vind op Jolicloud.

Algemene conclusie? Het lijkt mij een zeer handig systeem, het is gratis, het vergt maar een zeer lichte machine om het te kunnen gebruiken, zonder veel harde schijf. Het heeft zijn beperkingen in die zin dat je dan ook geen vreemde spelletjes of programma's kunt bij downloaden, maar er staan er enorm veel ter beschikking in het systeem zelf. Voor de rest werk je er mee als met een gewone computer.

Jolicloud is gebaseerd op Ubuntu las ik ergens, maar eigenlijk kun je dat niet zien. Het systeem werkt zoals bijna alle systemen.

Voor mij is het dus een goed systeem, en zie ik er weinig of geen tekortkomingen in. Bovendien heb je dus heel weinig basismateriaal nodig. Er is in feite maar één groot minpunt !
Dat is dat je dus internet moet hebben, want je werkt dus niet op je eigen systeem, je werkt voortdurend ergens in die wolken, dus in het wereldwijde web...
Als je niet voortdurend de beschikking hebt over internet, dan staat het systeem niet voor je open. Wil je dus op beide systemen kunnen werken, dan moet je toch een voldoende harde schijf hebben, en moet je dus de nodige gelijklopende programma's hebben, zodat je voorbereidend werk kunt doen buiten dat internet...en of die verbinding naderhand mogelijk is, dus dat je bijvoorbeeld je briefwisseling opmaakt zonder internet, bewaart op je harde schijf, en het nadien ophaalt en kunt doormailen via the Clouds ??? is voor mij nog een grote vraag, maar als het er niet is, dan lijkt mij dat dit een van de dingen is die men zou moeten inbouwen in het systeem. Uiteraard vervalt op die manier een beetje het feit dat je geen harde schijf nodig hebt, je zou dan in ieder geval enkele basisprogramma's en wat schrijfruimte te beschikking moeten hebben , dus een ... beperkte... harde schijf.

Maar voor mensen zoals ik, die hun kwampjoeter alleen gebruiken voor hun ontspanning en nu en dan wat brieven en artikeltjes, die kunnen heel makkelijk en wellicht ook heel veilig werken via The Clouds, op een zeer lichte en goedkope computer, mits ze internet hebben...

Bovendien heb je dan, net zoals in Ubuntu en andere Linux-systemen, een gratis systeem, en wat helemaal nieuw en verrassend is, je programma's zijn steeds up to date, je moet nooit een nieuwe versie gaan kopen of zelfs maar gewoon gaan downloaden, je hebt steeds de laatste versie ter beschikking, zo maar.

Je moet het zelf maar eens installeren en uitproberen, het is best handig !

tot de volgende ?

En weer een begrafenis...

Image via WikipediaTwee dingen vallen op:
1) Hoe ouder je zelf wordt, hoe meer uitnodigingen je krijgt voor begrafenissen van bekenden, vrienden, familieleden...
2) In de winterperiode zijn er werkelijk meer overlijdens dan in de zomer (tenzij bij hittegolf). Het donkere, sombere, natte en killige weer is niet goed voor de mens.

Nu, vandaag is het een begrafenis die in mijn ogen minder droef is, het is al een oud mensje, en ze is gegaan in één zucht... zomaar.
Als je moet gaan, lijkt dat mij de mooiste dood. Natuurlijk is het voor kinderen en familie, altijd een verliezen, en doet het plotse er van op zich ook pijn, maar toch, als je een geliefde moet zien liggen afzien en er niets kunt aan doen, dat vind ik veel erger. En voor de stervende, en voor de familie.

De dood is een bizar iets, het ene moment ben je er nog en het volgende ben je weg. Gelovigen geloven, hopen op een beter leven, op TV hoorde ik Surinamers zeggen dat ze eindelijk echte rust hadden gevonden, en nog anderen geloven dat de dood het werkelijke finale is, boem, uit en weg.

Ik weet het niet, ik ben gelovig en hoor dus bij de grote hoop hopenden. Maar ik verloor reeds een kind, en eeuwig leven of niet, ik hoor, zie weet niets meer. Geloven is dan héél moeilijk. Zelfs hopen is niet makkelijk meer.

Toch blijf ik bij dat geloof, niet tegen beter weten in, maar omdat ik eerlijk vind dat Geloof voor de mensheid een verrijking is, een leidraad, een houvast, een zingeving aan en van het leven. Best mogelijk dat het een bedrog is, een soort fopmiddel, maar niettemin, het is en blijft een middel om redenen te hebben je aan normen en reglementen te houden. Dat alleen al is een prachtig iets. En veel makkelijker dan reglementen te aanvaarden zonder motivering, zonder echt doel. Dus; zelfs afgezien van het Goddelijke, van de eeuwige belofte, is Godsdienst een goed ding voor de maatschappij. Zelfs al wordt het (nog veel te vaak) misbruikt door de leiding van de godsdiensten, dan nog biedt het de gelovigen een alternatief voor het plotse niets meer.

Wellicht maak ik het mezelf als gelovige veel te moeilijk, gewoon door te veel na te denken, te veel te redeneren en niet gewoon te kunnen aanvaarden. Maar kijk, straks zit ik weer op een begrafenisdienst, en misschien weer bij een pastoor die zijn tekstje geschikt voor alle lijkdiensten weer eens bovenhaalt, en nietszeggende woorden over de meute laat zweven. En dan erger ik me weer blauw en zwart. Wellicht hoor je dan weer een pastoor, die de overledene misschien amper kent, vertellen hoe goed en braaf de overledene wel is geweest . En ook daar hoor je weer een bijna vastgebakken tekst opdreunen met enkele ampele persoonlijke woordjes er bij.

En dan denk ik weer aan de begrafenis van onze Koen, en hoe weinig soelaas dergelijke woorden dan zijn.

Wij hebben in Vlaanderen een gewoonte na de begrafenis met familie bijeen te komen, iets te eten, iets te drinken en in gemeenschap het verdriet af te reageren. Na zo'n begrafenisdienst is dat veel waardevoller, en zo hoort het niet te zijn. Ik weet dat het niet makkelijk is voor een pastoor om telkens en telkens weer een werkelijk individuele dienst te houden, maar toch hoort het zo te zijn, hoort het zo vanuit zijn functie, hoort het zo, naar de familie en vrienden toe, te zijn.

Ik ken de overledene nu niet eens, maar wel de dochter en haar man... En ik ga dan ook niet uit verdriet, maar uit medeleven voor de vrienden die hun moeder verloren, want zelfs al is ze oud, een moeder verlies je altijd, die gaat niet zo maar dood, daar is altijd een intens gevoel van verlies bij.

Ik ga stoppen... het is weer een droevig blogje, over de dood... in de donkerte van deze winterdagen.

tot de volgende ?

Daar kwamen drie koningen met een program',

Image by CarolienC via FlickrDaar de geschiedenis het gekke kenmerk heeft steeds weer in herhaling te vallen, verwondert het mij geen zier dat we nu weer een triumviraat zien opduiken in onze Vaderlandsche Geschiedenisse...
Of zijn het de drie wijzen?
En krijgen wij dan, als het kindje Jezus gekke onnuttige geschenken ?
Wie geeft er nu aan een pasgeboren kind goud, wierook en mirre? De twee laatste voorwerpen vallen onder de geurstoffen en waren misschien bedoeld voor de koninklijke neuzen van de wijzen die niet goed tegen de stallucht konden?

Maar de terugkeer van drie wijzen of een triumviraat zou bij hen zelf de alarmklok moeten doen luiden !

Kijk de bijbel maar eens na, na die korte vermelding van die drie vreemde bezoekers verdwijnen ze spoorloos en er is geen mens die nog weet waar ze heen zijn. Verdwenen, weg, disparu, verschwunden...
Bij het triumviraat ging het nog slechter, eerst werden er twee van vermoord, opdat er maar één Caesar zou kunnen zijn, en die is op zijn beurt ook gedood omdat hij een beetje te dictatoriaal werd.

Met andere woorden, het kunnen dus in ieder geval geen drie wijzen zijn, anders zouden ze weten dat hun lot zeer, zeeeer onzeker is, en dus blijft alleen een herhaling over van het triumviraat, drie bietekwieten met één ambitie: de macht in eigen handen nemen.

Met alle voorspelbare gevolgen vandien.

De hamvraag is dan natuurlijk: Wie wordt de nieuwe (zeer tijdelijke) Caesar ?

Laten we hun kansen eens inschatten...
1) Di Rupo: persoonlijk geef ik hem weinig kans, hij vertoont een zeker gebrek aan mannelijkheid.
2) Vande Lanotte: is een serieuze kanshebber, was eertijds sportman, en er blijft altijd wel iets hangen van de oude conditie.
3) De Wever: Waarschijnlijk de grootste kanshebber, is geoefend in het gewichtsheffen, zwaait heel regelmatig met grote porties frieten in het rond. Bovendien is hij door zijn gewicht op zijn minst letterlijk onverzettelijk. (Verzet zo'n blok maar eens!) Bovendien hoeft hij eigenlijk geen echt geweld te gebruiken, als hij zich kan laten vallen op een van zijn opponenten, dan is die hopeloos verloren.

Natuurlijk kunnen de drie bietekwieten ook de geschiedenis kennen en gelezen hebben over die drie gebroeders, waarvan de laatste overblijvende de drie vijanden wist uit te schakelen, door hard weg te lopen, en gebruik makend van het feit dat hij de vijanden dan één voor één kon te pakken nemen terwijl ze amechtig achter asem stonden te snakken. (Hoe noemden die drie broers ook weer ??? Ik word oud !)

Kortom, wie er Caesar wordt is de uiteindelijke vraag, maar dat er politieke lijken gaan vallen, dat lijkt wel zeker.

Nu kan ik een wreedaard lijken, maar hoe meer politieke lijken er vallen, hoe beter ik me voel. Ik ben immers nog uit die tijd dat we appelen op zolder bewaarden voor heel de wintertijd, en daar moesten we ook de rotte uithalen en weggooien. Niet dat ik een politieker wil vergelijken met een lekkere appel, alleen met het ...

Stel nu dat de drie toch tot een vergelijk komen... Weet jij dan de oplossing ?
Ik wel.
Althans voor een gedeelte, een kostbaar gedeelte...
Ze zullen om iedereen te "paaien " aal alle deelnemende partijen met milde handen ministerpostjes en staatssecretariaten cadeau doen, zodat ons land nog veel meer dan de huidige 55 ministers zal tellen.
Zo worden ongeschoolden ook aan het werk gezet.
In ieder ministerie moeten er dan een deel partijgenoten een djobke krijgen, en daarnaast moeten ze (eindelijk!) ook een paar bekwame mensen aanwerven, die het echte werk gaan moeten doen, ondanks het feit dat ze telkens gaan beknot worden door partijreglementjes en faveurkes voor de kiezers.
Kortom, ons land zal weer geregeerd worden...

djudedju.

Weet je, als ik dat allemaal zie gebeuren, dan vind ik het huidige druilerige duistere donkere natte kille weer nog zo mooi als een stralende lentedag.
Je ziet alles heeft zijn voordelen, dergelijke staatszaken doen je al de rest als veel beter en veel schoner aanvaarden.

tommetoch

Kunnen we de politici van dit moment niet opzetten, zodat op zijn minst de toekomende generaties duidelijk kunnen zien waar ze voor moeten opletten ?????

tot de volgende ?

Waarom wij zo'n wielrenner-fanaten zijn....?

Image via WikipediaIn heel de wijde wereld zitten TV-kijkers verstomd te kijken naar de massa's toeschouwers en supporters langs Vlaanderens wegen bij wielerkoersen...
Dat is gewoon omdat al die buitenlanders geen jota benul hebben van de Belgische manier om politiek te beoefenen!
Mocht je eens een diepgaand onderzoek willen instellen naar al die toeschouwers, dan zou je vaststellen dat de overgrote meerderheid van die kijkers bestaat uit inwoners van kleinere deelgemeenten, terwijl de "stedelingen" gewoonlijk een betaald zitje nemen aan "den arrivee".
Dat al dat volk zich zo posteert langs Vlaanderens wegen, heeft niets of heel weinig te zien met de koers op zich. Dat kun je merken aan het feit dat deze "supporters" in veel gevallen al uren vooraf zich gaan posteren op een goede plaats om de weg goed te zien. En dat is de kern !
Zij gaan er niet omwille van het koersgebeuren, zelfs niet omwille van de sTommeke Boonens of andere vedetten, nee, ze staan er hoofdzakelijk om de weg, het parcours te bekijken!

U, die niet vertrouwd bent met de Belgische en Vlaamse politiek zit nu waarschijnlijk met grote vraagtekens in de ogen naar deze blog te turen, maar het antwoord is heel simpel.

Ik geef je op een briefje, dat er dit jaar nog meer toeschouwers zullen staan langs Vlaanderens wegen, want er is ons een strenge winter gepasseerd...

Kijk, ik ga mezelf als voorbeeld nemen, dat praat (of schrijft) makkelijker. Ik woon in Mater, een deelgemeente van de "stad" Oudenaarde. In de "stad" heeft men in feite alleen maar oog voor de kern van de fusiegemeente Oudenaarde, dus voor Oudenaarde, Eine, en een beetje in het kielzog de dicht aansluitende parochies Bevere en Leupegem. De rest van de gemeenten zijn letterlijk "une quantité négligeable" voor de stedelijke politiekers. Mater bijvoorbeeld is zeer uitgestrekt, maar heeft weinig inwoners.
Dus gaat de stad er van uit, dat het onderhoud van de wegen hier geen noemenswaardige hoeveelheid stemmen kan kosten noch opleveren... dus laten ze de boel verkommeren...tenzij...

Tenzij die weg plots zichtbaar wordt voor heel de wereld, dat die weg op het parcours ligt van een wielerkoers... Want dan moet die weg vlugvlug opgeknapt worden, worden alle putjes gevuld, worden die ambetante bulten om het verkeer af te remmen weer binnen gepakt, en kan de inwoner weer op een normale manier met de fiets of de wagen het verkeer beoefenen.

Op wegen waar geen koers komt, daar kunnen de inwoners van de buitengemeenten rustig blijven slalommen tussen de ellendig diepe kuilen op de weg, kunnen de voetgangers telkens er een auto passeert een gratis stortbad van modderig water over zich heen krijgen... Geen politieker die er van wakker ligt.

Daarom, Geachte Dames en Heren inrichters van Wielrennerijen, mag ik u bidden, smeken, om zoveel mogelijk koersen te willen leggen in ons mooie Mater? Zo hebben wij althans een mogelijkheid om het wegdek van onze wegen te laten herstellen, ook al is het telkens maar wat oppervlakkig, voor een jaartje maximum, want het dient immers alleen maar voor de koers. Niet voor die boeren die er wonen.

Wij, Maternaren, kunnen u bieden: enkele grandioze kasseistroken die geklasseerd zijn, talrijke mooie wegen op een heuvelend parcours, mooie holle wegen die prachtige beelden opleveren, steile klimmen en scherpe bochten in de afdalingen... Kortom, de natte droom van iedere inrichter van serieuze koersen. Bovendien hebben wij langs de wegkanten meestal brede graskanten, waar honderden, wat zeg ik, duizenden toeschouwers kunnen plaatsnemen op de heuvelruggen, om de meute renners aan te moedigen, en aldus kleurige beelden biedend aan de rest van de TV-kijkende wereld.

Van ons hoef je zelfs de aankomst van de Ronde Van Vlaanderen niet naar Oudenaarde te brengen, als je hier, in die verloren deelgemeenten, maar voldoende rond toert, zo dat onze wegen ook eens weer bruikbaar worden.

Dan zul je mij, en hele meutes anderen weer zien juichen bij de passage van sTommeke en andere coryfeeën ! Beloofd op ons communiezieltje ! (Dat is ook een voordeel van de kleine gezellige buitengemeenten, hier hebben ze nog communiezieltjes... en putten in de wegen)

Mag ik suggereren, dat je zeker mijn straat, en vooral het verlengde, de Hoek, in uw parcours opneemt, want daar zijn meer putten dan er nog stukken asfalt zijn. En vergeet ook de Holleweg niet, dat is zelfs een Nationale Route, ene met een rugnummer, daar liggen de kasseien afwisselend in een diepe kuil en afwisselend op een hoge bult. En wel te verstaan, één kassei in de put, gevolgd door de kassei op de bult, en dat kilometers aan een stuk herhaald. Met de wagen kun je er alvast niet meer op een ordentelijke manier overheen dokkeren.

U ziet, we hebben u, Dames en Heren Wielrenners van doen... Smekend zitten wij hier neder, op onze knietjes: Geef ons meer koersen !

djudedju

tot de volgende ?

Wintertime

Image via Wikipediaand the living is heavy... Wintertime and the cotton seems dead.
Ik heb de cafaar, the bleus, de winterdepressie
't Is potdomme 9 uur gepasseerd, en het is hier nog altijd donker.
djudedju
'k Wou dat ik een zwaluw was, en met de zon mee naar het zuiden was getrokken.

De lucht zit potdicht met grijze wolken. Hoe zou het weer in Brazilië zijn, loopt Luc daar nu in shorts rond te kijken naar de bloemetjes en de bijtjes ? Vooral dat laatste, want bijen, die houdt hij sinds enige tijd in de gaten. En naar het schijnt zitten er daar in die regionen rassen die nog veel agressiever zijn dan de bijtjes die hem zo liefdevol omzwermen... (The killer-bees !)

Ik zie dat hij nu en dan een computer opendoet, want sinds hij daar zit, heb ik een lezer in Brazilië... Dus zal hij bij het lezen van dit artikeltje weer zitten grijnzen. En onderwijl een lastige bij wegwuiven. Eigenlijk had ik al eens een Zuid Amerikaans mailtje verwacht, enkele foto's van een zonnebadende Luc tussen de Braziliaanse schonen. Zou hij heel ver weg zitten van Rio en het carnaval ? Of mag hij daar niet naartoe van zijn madam? Kwestie van de bekoring weet je...

Hij zit daar nu in een van de opkomende grootmachten van deze aarde. Naast China en India, horen we voorlopig wel nog minder van Brazilië, maar de laatste weken heeft men plots ontdekt dat daar een immens land is, met een immense bevolking en enorme bodemschatten. Als we nog wat willen meespelen in de wereldhandel, moeten we voortmaken met de eenmaking (de werkelijke eenmaking!) van Europa, want er zijn heel grote nieuwe spelers aan het opkomen. Zelfs met een echt hecht Europa zullen we maar een underdog zijn... laat staan als een pietepeuterig België, en zeker niet als we ook nog eens gaan splitsen. Op wereldvlak zouden we dan wellicht beter bekend worden als Micronesië nummer twee. Want och Here, wat is Vlaanderen, Wat is Wallonië ??? Samen zijn we nog maar een vliegenscheet op de wereldbol. Heb je ook al eens op een wereldkaart op je computer je thuis moeten aanduiden? Je moet heel goed mikken, want veelal is het pijltje van je muis al groter dan heel ons Absurdistan. En in dat onnozel klein stukje, daar, onder je pijltje van je muis, daar liggen we te ruziën en te spreken van splitsing! En ook qua bevolking zijn we niet veel soeps, er zijn steden waar meer inwoners zijn dan in heel ons ongesplitste land(je).

Als die bietekwieten gelijk krijgen, dan leef ik binnenkort in het grensgebied, bijna op "de schreve" zoals ze het zo kernachtig zeggen in West Vlaanderen. Dat komt omdat daar eigenlijk ook niet echt een grens was, maar een kunstmatige lijn, een schreef op de kaart, en aan de ene kant klapten ze West-Vlams en aan de andere kant...ook... Hier zou dat ook zo zijn, in Schorisse op de Koekamer zouden ze de grens overgaan en plots in de Cocambre staan, waar de mensen gewoon buren zijn en dan toch plots anders.

D' Hoppe zou plots ophouden te bestaan en alleen nog La Houppe mogen heten, en de Vlaamssprekende inwoners zouden scheef bekeken worden als verdacht, wellicht heulend met de vijand. Misschien zou men wel weer dat oude Zwartzakken en sales boches boven gaan halen.
Racisme in eigen boezem.
En dat alles, in dat land dat je niet vindt omdat het pijltje van je muis veel te groot is.
djudedju

Och, ik weet wel, er zijn dingen die nodig moeten worden rechtgezet, maar kijk, ik ben al meer dan 43 jaar getrouwd, gelukkig getrouwd, en al die kleine akkevietjes die er ooit wel eens geweest zijn, hebben niets veranderd aan dit samenleven. Met de Walen leven we al 180 jaar samen, en er zijn vele akkevietjes geweest, maar moeten we na al die tijd daarom plots gaan scheiden van tafel en bedde ? We zouden veel beter eens knuffelen en een boeketje bloemen meenemen.... Zou veel wijzer zijn, en dan eens beslissen van, in plaats van ruzie te maken over de meeste plaats in het bedde, twee eenslapertjes zetten, in één kamer, zodat er geen ruzie meer kan zijn over de juiste plaats, en we toch nog eens lekker dicht kunnen kruipen eens bij de een dan eens bij de ander... Heerlijk knuffelen en mekaar warmen. Wedden dat we na een tijdje de twee beddekes samen zouden schuiven, want de winters zijn hier zo koud tegenwoordig !

och, ik ben aan 't dromen, maar allee, is dat geen veel heerlijker beeld dan de vechtscheiding die men nu aan het opvoeren is ? En het gaat ! Het kan ! Wij doen het hier al meer dan 43 jaar !

tot de volgende ?

politieke chaos

Deze moet u echt eens rustig bekijken...

Witte wereld...

Image by Peter Keyngnaert (pkeyn) via FlickrPas gisteren schreef ik over lentesymptomen, en vanmorgen sta ik op in een witte wereld... Rijm, en geen klein beetje, alles, banen incluis zien wit.
Het is wel mooi weer, heldere lucht, zon en ... witte waterkristalletjes die zich op alles en nog wat hebben neergezet en de wereld oplichten in de laagzittende ochtendzon... Nu ja, ochtend, de zon is er al een beetje, maar echt nog niet zo heel lang. Blijkbaar is zijn wekker stuk, of misschien loopt dat ding wel wat stugger door de rijm op de tandwieltjes ?
Meteen zijn de vogels er weer, en belegeren weer de mezenbollen, en in de achtertuin zitten de mussen weer te ruziën op de bak met vogelzaad. In de lucht zijn weer van die lelijke witte strepen te zien van bijna onzichtbare vliegtuigen.
Een beetje angstig kijk ik naar al die vogeltjes rond mijn huis...Oef ze vliegen nog, ze leven nog, en in mijn vijver zag ik nog maar twee goudvissen die gesneuveld zijn door de voorbije ijstijd... Een mens zou schrik beginnen krijgen. Wie of wat doodt nu die vogels en vissen, en hoelang zal het nog duren voor zoogdieren (en daarbij is de mens) gaan doodvallen "en bloc", zomaar, zonder aanwijsbare reden.

Ik durf bijna niet meer te surfen op internet rond dit thema, want het aantal complottheorieën rijst de pan uit. Wie zijn toch die doemdenkers, die er precies plezier in hebben de mens schrik aan te jagen? En eerlijk, ze brengen het met verve en overtuiging, je begint, na het lezen van al die theorieën zo waar een beetje angstig over je schouder te loeren. Een voorbeeldje zijn de vele complotten die openbaar gemaakt zijn rond 9.11, de aanslagen in Ameurika, waar we met zijn allen verbaasd zaten naar te kijken tijdens rechtstreekse uitzendingen wereldwijd... Als je al die complotten leest, dan weet je echt niet meer wie of wat je nog moet geloven. En na Wikileaks weten we met zijn allen dat de officiële versie lang niet altijd het evangelie is...

Even "leuk" zijn de sites over de buitenaardsen en de ufo's... Zelfs met foto's en video's er bij om je te overtuigen van hun gelijk en van de waarheid, HUN waarheid.

Ik weet het niet, en ik trek het me eerlijk gezegd niet zo heel erg aan wat ze vertellen, noch de officiële versies, noch die van de doemdenkers. Ik probeer gewoon mijn ding er over te denken, gebaseerd op wat ik meen te weten. Meen te weten, want op de duur weet je echt niet meer wat je nog kunt geloven, kunt aannemen.

Wellicht is dat precies de reden dat de overgrote massa er eigenlijk onverschillig bij loopt. Ze weten toch niet meer wat ze kunnen geloven, dus trekken ze het zich gewoon niet meer aan, negeren het, in de hoop dat het wel zal overwaaien. We zien die houding ook tegenover de vervuiling en het vernietigen van ons leefmilieu.

Hier iets verder, op de hoek van de Jagerij, lag ooit een van de vele stapeltjes sluikafval... De een of andere goedbedoelende burger zette er een bordje bij om dit sluikstorten aan te klagen. De tekst op het bordje is al lang niet meer leesbaar, maar iemand vind het nu leuk om net onder dat bordje telkens en telkens weer zijn afval te storten. Er liggen massa's blikjes (de dader lijkt zo op het oog ook nog eens een alcoholverslaafde ?). We leven hier in een prachtig stukje Vlaanderen, en men vindt het nodig om het op te "sieren" met afval. Ik krijg er de "seskes" van !

Nu kun je zeggen, dat is minder erg dan het afvalwater van een fabriek die geloosd wordt en de vissen vergiftigt, maar ik vind het even erg! De fabriek zondigt in verhouding met zijn grootte maar even erg als die man of vrouw met zijn blikjes, flessen en co. De impact is uiteraard groter bij de vervuiling door de fabriek, maar als honderden mensen hun afval zo maar zouden storten in de Jagerij, dan wordt de Jagerij op zich net zo onleefbaar! (De Jagerij is een van die eigenlijk wel mooie holle wegen in ons heuvelende landschap)

Die onverschilligheid van de massa is te zien op alle gebieden. Het gaat heus niet alleen over die bizarre stervende vogels, of over de aanslagen in Amerika, of over de pedofilie in de Kerk, nee, het is een algemeen symptoom van onverschilligheid. Laat mij gerust en ik laat u ook gerust. Als je met de mensen eens serieus praat, in een klein gezelschap, dan blijkt dat de mensen niet echt helemaal onverschillig zijn, maar ze durven zich niet meer te uiten. Wat zouden de anderen ervan denken als ik ...

Vroeger gingen veel mensen de zondag naar de kerk, want iedereen ging, en wat zouden ze er van zeggen als ik niet zou gaan??? Nu gaan er wellicht velen niet naar de kerk, want bijna niemand gaat, en wat zouden ze er van zeggen als ik wel zou gaan. De mens is doodgewoon een kuddedier. Een van de grootste bekommeringen van de mens is niet opvallen, zich kunnen verschuilen in de massa. Doen zoals de anderen, dan kun je niet misdoen... Maar is dat wel zo? Misdoen we niet als we doen zoals iedereen?

De wereld en zijn fouten netjes toedekken onder een net laagje rijm... ?

toch maar eens over nadenken...

tot de volgende ?

Blij verrast

Image via WikipediaGisteren ben ik, in een vliegende stormwind, naar tanteke gegaan, op ons wekelijks bezoekje. Nu en dan sloeg de regen ook nog eens tegen de wagen aan, maar toen wij ter plaatse kwamen, was het al weer eens droog... Heel voorzichtig uit de auto geklauterd (deur goed in de hand houden, voor de windrukken !).
We wandelden dan langs het paadje naar de ingang van het rusthuis, en zie!
In het grasperk zagen wij tientallen madeliefjes bloeien !
8 januari 2011 bloeien de madeliefjes, in een bodem die amper een of twee dagen sneeuwvrij is.
Het kan me niet schelen dat vanmorgen de wereld weer zo lang donker bleef, dat gisteren de nacht al viel rond 17 uur, nee, het kan me allemaal niks schelen: ik heb de Lente gezien !

Het zijn maar piepkleine dingetjes, maar het zijn bloemen, met bloemblaadjes, die heerlijk wit staan te blinken in het wat matte groen.

Ik weet niet of het een normaal verschijnsel is, of dat we weer eens getuige waren van een klein mirakel, maar ook dat interesseert me eigenlijk niet zo erg, ze stonden me, en ze kondigen de lente aan!

En kijk, als ik nu buiten kijk, zie ik, na al die bewolkte weken, weer een blauw uitspansel. En voor een keer zie ik geen meesjes aan de mezenbollen hangen. Hoor ik de kippen weer tokken in hun ren (want ook die beesten kwamen haast niet meer buiten in die donkere, sombere natte dagen!). Het lijkt of de wereld plots voor het eerst weer een voorzichtige teug adem haalt, na een duik in de duisternis.

Ik weet wel, morgen is het misschien opnieuw winter, maar niets kan nog de lente weren, ze breekt door, met stille volharding, en her en der zul je steeds meer sporen zien van de opbloeiende hoop. Sneeuwklokjes zullen komen piepen, en dan komen de mooie camelia's weer tot hun verrassende bloei.

(Ik moet er aan denken mijn visgerief na te zien en weer klaar te maken voor een heel seizoen visplezier)

Ach, ik weet het wel, ik laat me meeslepen door die piepkleine bloempjes in een vaal winters grasveld, maar laat mij maar, het doet deugd om te dromen.

Stel je maar eens een wereld voor waarin we niet meer kunnen dromen, waarin we geen verwachtingen kunnen hebben. Dat zou pas erg zijn, dat zou pas de hel zijn. Een wereld van doemdenkerij. Een wereld waarin we het slecht hebben en alleen het nog slechtere kunnen verwachten, zonder hoop, zonder enige kentering in het slechte, het zure, het bittere... Nee, geef mij maar mijn dromen. En ik hoop dat u ook nog kunt dromen!

Blijf niet zitten in een plas verdriet, sta op en wandel naar dat idiote grasveld waar enkele piepkleine madeliefjes staan te wenken naar een betere, warmere wereld. Hoog, Sammy, kijk omhoog, want daarboven blinkt de zon !

En zie, ik zie de zon schijnen op de kale takken van mijn lindeboom, en plots lijken alle kleuren veel vriendelijker. Licht is niet alleen een natuurlijk verschijnsel, het gaat veel dieper, tot in de geest van de mens. Tot onder de grond, waar het het nieuwe leven wekt.

Gek dat de meeste mensen 's nachts dromen, ik prefereer te dromen in de dag, en creëer vrolijke franjes aan de anders maar gewone dagdagelijkse dagen. Noem het optimisme, ik noem het franjes breien aan gewone dingen. Je kunt een saaie keukenstoel mooi en vrolijk maken met een likje verf en wat stoffering, doe dat dan ook met je dagen !

mag ik je heerlijke dagdromen toewensen ?

tot de volgende ?

Het kruis van de Kerk

Image via WikipediaIk heb lang getwijfeld of ik nog eens zou reageren op al het tumult over en op de Kerk.
Het is moeilijk om de zaken objectief te benaderen, wellicht zelfs onmogelijk. Ik ben niet erg voor de Kerk als instelling, omdat heel het verleden en zelfs nu nog dat orgaan riekt naar Macht omwille van de macht. Eigenlijk in tegenstelling met het evangelie dat door diezelfde Kerk wordt gepredikt.
Maar ik ben wel gelovig.
ik zal beginnen met een stukje geschiedenis van de de Kerk, niet de grote feiten, eerder de kleine dingetjes. Weet u dat nog een heel stuk in de Belgische geschiedenis, dus na 1830, de kerk heel duidelijk een standenmaatschappij huldigde? Om een klein voorbeeldje te geven, bij de begrafenis van een arme sloeber kwam het lijk niet verder dan het portaal, gegoede burgers haalden het midden van de kerk, en de adel en de hele rijken en de priesters haalden het koor... Het was heus niet iets Indisch, het kastenstelsel, het had een ander gezicht, maar het was er duidelijk.
De socialisering, het zich open stellen voor de kleine man naast de rijke, was een kwestie van een heel lange tijd... Er was een encycliek (de Rerum Novarum) nodig om de boel langzaam los te weken, en de eerlijkheid gebiedt ons te stellen dat die encycliek er slechts kwam na het groeiend succes van het socialisme.
Ik vertel dit, om duidelijk te maken dat de Kerk zichzelf een plaats had toegemeten naast adel, rijke burgerij en het gezag van het land. Zij hoorden bij "de elite".
Zelfs na de socialisering bleven heel wat hoge kerklui (sorry voor deze wat kleinerende term) veel meer geneigd zich aan te sluiten bij de rijken en de machthebbers, dan wel bij de kleine man.
Dat was ook één van de redenen dat onder meer hier in ons Belgenland, het socialisme zich fel afzette tegen het katholicisme. Er zijn ook talrijke pogingen bekend van de kerk om de politieke macht te vergroten (ook in onze tijd!) ik herinner me nog heel goed dat in het bisdom Brugge er gepredikt werd tegen de Volksunie... ( Ten tijde van Mgr Desmedt)
Dat alles brengt met zich mee dat de Kerk hier zeker, voor heel wat mensen "De Vijand" bij uitstek is.
En iedere kans om de vijand onderuit te halen is dan ook geoorloofd.

En ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de pedofilie die momenteel bekend wordt, niet ten laste wordt gelegd van de dader, maar van de Kerk.
Misschien is dat ook een beetje Belgisch op zich, we herinneren ons dat bij het ontsnappen van Dutroux niet de rijkswachters die in de fout waren gegaan vervolgd werden, maar dat de koppen van de bevoegde ministers moesten rollen... Heel onlogisch als je het mij vraagt, maar wellicht typisch voor ons Absurdistan?

Want goed beschouwd kun je toch heel moeilijk volhouden dat de instelling, het ministerie, de werkgever verantwoordelijk is voor de daden van zijn "ondergeschikten". Een absurd voorbeeld? Een werknemer drinkt zich een stuk in zijn gilet en rijdt met de wagen van het bedrijf een mens dood. Is dan de werkgever de schuldige ?

Kijk, ik ben heel weinig vergevingsgezind tegenover daden als pedofilie. Voor mij lijkt het duidelijk dat de slachtoffers de gevolgen van die daden levenslang meesleuren, dus kan ook de misdaad niet verjaren. Ik vind het ook zever dat het opgelegde celibaat de reden zou kunnen zijn van meer pedofilie in de kerk. Ik las dat het aantal pedofiliegevallen in een gezin hoger liggen dan in de kerk, en daar zijn het duidelijk geen celibatairen. (Dat ik geen voorstander ben van een verplicht celibaat is hier buiten de kwestie).

Maar voor mij is de Kerk niet de schuldige, wel de daders op zich.
Natuurlijk kun je niet vermijden, als een bisschop pedofiel is, dat ook de kerk vernoemd wordt, maar dat is heel iets anders dan de hetze die we nu hebben tegen het Kerkorganisme. Dit lijkt mij absurd. Ik heb het niet zo erg voor de Kerk, maar je moet eerlijk blijven !

Als je dan kerkleiders er bij krijgt, die ten allen prijze het blazoen van de Kerk willen hooghouden, en daarbij de slachtoffers wat lijken te vergeten, dan is dit koren op de molen van hen die de kerk willen aanvallen. Maar als we eens echt willen nadenken, dan hebben de pedofilie en de Kerk op zich niets met elkaar te maken. Stel dat een figuur als een Dutroux bij Bayer werkte, zouden we dan de aspirientjes moeten afzweren?

. . . . .

De sneeuw is eindelijk volledig gesmolten in onze straat. En dan denk ik aan onze Waalse broeders, waar de dooi voor erge overstromingen zorgt... Wie zouden we daar de schuld kunnen van geven ? Eventjes nadenken... De global Warming komt voort uit de vervuiling, de Waalse staalnijverheid was sterk vervuilend. Kunnen we hen niet aanvallen voor de overstromingen???

tot de volgende ?

plasspelletjes....

Image via WikipediaIk herinner me nog dat we als kind, in de verse sneeuw poogden onze naam al plassend in de sneeuw te schrijven... Dat was niet makkelijk, want schreef je te klein, dan had je een plas over, schreef je te groot dan had je "materiaal" te kort.
Ik zag al in de urinoirs van horeca-bedrijven dat er een vlieg ingebakken zat in het porselein van de pot, zo dat de mannen iets hadden om op te mikken.
En dan, dan is mijn inspiratie qua plasspelletjes op.
Maar ik ben dus geen spelletjesingenieur bij een softwarebedrijf, want bij SEGA is men druk bezig met het maken van software voor plasspelletjes.(Echtig en techtig waar !!!) Ik heb er geen idee van hoe dat zal zijn, maar ik beeld me dan in dat je moet pogen al plassen een virtueel balletje in een al even virtueel doelnet te krijgen... Of zoiets...

Ik wacht met spanning de wedstrijden af, zodat we op TV kunnen genieten van hele rijen plassers die om ter vlugst en om ter meest ballen in het net plassen. Zal mooi zijn. En verheffend. Cultureel.

Als de spelletjesdeskundigen geen inspiratie hebben, dan kunnen zij hier handsvollen deskundigen vinden in de bendes politici die hier nu al 208 dagen lang het spelletje spelen: zij dronken een glas, ze deden een plas, en ze lieten alles zo als het was... Ik geef toe dat er in dit spel weinig verheffends zit, of weinig spanning, maar het grote nut van het spel is dat de plassers er in moeten lukken dit te doen aanvaarden door de goegemeente, en ja, ze worden er zelfs dik voor betaald.
Geef toe, om dat te kunnen moet je ofwel een virtuoos zijn, of... je moet beschikken of doodbrave simpele geesten als bevolking...

En we zijn nog heel ver weg van het vormen van een regering, of geloof je me nu nog niet dat de NVA er helemaal geen nut bij heeft om de zaak op te lossen of zelfs maar gedeeltelijk op te lossen. Op het ogenblik dat ze hun doel bereiken hebben ze geen bestaansreden meer, en als ze tot een compromis overgaan, dan is dat voor hen zo goed als een totale nederlaag en zal de kiezer hen niet meer geloven en hen afstraffen... Zij kunnen maar bestaan als oppositie... en ze zijn per ongeluk zo sterk uit de verkiezingen gekomen, dat ze bijna genoodzaakt zullen zijn mee te regeren en zo zichzelf op te blazen. Al wat ze kunnen doen is het been stijf houden en hopen dat ze alsnog een regering vormen zonder hen, waar bij zij dan luidkeels oppositie kunnen voeren....

Zolang formateurs, preformateurs, koninklijke bemiddelaars en andere prutsers dit niet beseffen, zullen we blijven ter plaatse trappelen, en niemand durft het aan om terug tot verkiezing over te gaan, want dan kan het nog véél moeilijker gaan worden....

Ons land is onbestuurbaar geworden... Vroeger hadden we drie partijen, een bijna volmaakt systeem, tot op de dag dat men binnen de partijen de verkozenen niet meer liet stemmen, maar de partijen lieten stemmen. Want dan kregen wij een heel pak volksvertegenwoordigers en senatoren, die in werkelijkheid niets te piepen hebben, de echte machthebbers waren enkel kopstukken in de partijen. Soms kreeg je dan een volksvertegenwoordiger die dit niet meer wilde volgen, en dan wipte hij doodleuk over naar een andere partij, in de hoop dat daar democratie geen ijdel woord was. Dit heen en weer wippen werd bijna een trend, en het gevolg is dat de partijen geen gezicht meer hebben. Socialisten zijn geen socialist meer, Tsjeven geen tsjeef meer, en blauwen zijn niet liberaal meer... Dus begonnen er sommigen zich af te scheuren om zich duidelijker te profileren. Dit was slechts tijdelijk, want als de splitsing lukte, dan werd dit ook een partij, met een strikte partijdiscipline, en zonder democratie. Maar het gevolg was dat we nu met een massa partijen en partijtjes zitten, zonder gezicht, zonder democratie en zonder kans op een werkelijke beleidslijn... Oh ja, niet vergeten, op een moment heeft men ook zowat alle partijen nog eens gesplitst in een Vlaamse partij en een Waalse...

Reken daarbij dat we het beleid ook nog eens onderverdeelden in gewesten, federale, provinciale en noem maar alles op wat je kunt bedenken... Wij hebben voor iedere bevoegdheid meerdere ministers en/of staatssecretarissen...

En er gebeurt niks. Er kan ook niks meer gebeuren, het systeem heeft zichzelf stilgezet.

Ik predik geen revolutie, maar de enige oplossing is alles overboord kieperen en herbeginnen, met een systeem van maximum drie partijen, zonder taalsplitsing, of door het werkelijk splitsen van het land, en ook binnen ieder deel maximum drie partijen. Zolang wij de boel niet fundamenteel op zijn kop zetten, gaan we blijven sukkelen, zullen de vroede (?) heren het land verder uitmelken, meer en meer postjes creëren en ons steeds meer en meer kosten.

Ik weet wel, ik vertel het hier heel simpel, maar geef toe, hoe moet je anders praten tegen mensen die al die dingen tot op heden zo maar slikken???

maar verheug u, we kunnen nog altijd elkaar al spelend onder plassen.

tot de volgende ?

Sociaal netwerken ?

Image via WikipediaIk ben al een heel tijdje op Twitter en Facebook te vinden, maar ik deed er eigenlijk niets mee, alleen dagelijks eens kijken wat anderen wel deden op dat medium... Maar op een dag ben ik begonnen met nu en dan te reageren op bepaalde van die berichten, vond ik vrienden terug op lijstjes van andere vrienden en breidde het netwerk zich steeds meer en meer uit. En sinds enige tijd meld ik mijn blog telkens netjes aan op die dingen, en zie mijn lezersaantal langzaam maar zeker stijgen, tot in Ameurika toe! En gek genoeg krijg ik regelmatig aanvragen van voor mij vreemden om "vriend" te worden... Het verrast me telkens en telkens weer dat daar zo veel vrouwen bij zitten. Blijkbaar is Facebook eerder vrouwelijk van aard ?
Ik vermoed dat heel wat van die "vreemden" komen van andere vrienden, want het gekke is dat je ook deels ziet wat er gebeurt op de sites van je vrienden, die niet tot jou is gericht. Zo kijk je ongewild (nu ja...) binnen bij je vrienden op momenten dat ze niet met jou bezig zijn. Beetje gluurderig wat ?

Ik zag zo net tussen mijn mailtjes weer zo'n aanvraag staan om vriend te worden, en weer een vrouw... Ik voel me in mijn oude dagen een beetje als een Casanova per briefwisseling... De platonische vriendschap is opnieuw uitgevonden bij gratie van het sociaal netwerken.... Bij sommigen weet ik min of meer hoe ze er uit zien, omdat er naast hun naam ook een piepklein fotootje bij staat, maar ik twijfel of ik ze zou herkennen mocht ik er eentje ontmoeten op een rommelmarkt of zo. Ik heb er ook niet meteen behoefte aan... Ik vind wat mee gluren in het leven van anderen al dik voldoende.

Misschien wijd ik nog ooit een blog aan dergelijke "briefwisseling" tussen mensen, die met elkaar babbelen via de onzichtbare draden van het grote internetdraadwerk... Een beetje zoals Jos Ghijsen of Verbeeck deden in hun dagelijkse stukjes in de krant, en verhaalden over gesprekken bij de bakker en zo...Ik zie het al zitten, want er zit soms heel bizarre stof tussen. Lees ik een Koen klagen over zijn zweet en stof bij zijn werkzaamheden aan zijn badkamer, terwijl ik zijn vader het zware werk zag doen. Of kwam ik er op een slecht (?) moment voorbij? Toen ik dat meldde op Koen's Facebook gaf hij ruiterlijk toe dat hij maar de knecht was tijdens de werken... Maar dit is een slecht voorbeeld, want ik was in dat geval niet alleen lezer, maar ook in werkelijkheid toeschouwer. Heerlijk om lezen zijn ook de vele liefdesmailtjes die de jeugd via dat netwerk zo maar te kijk zet. En dan denk ik, djudedju, ooit waren wij ook zo gek...Maar bij ons was dit heel erg geheim en in het verdokene... Nu smijten ze alles zo maar te kijk, "Kijk maar eens naar mijn lief, is ze niet knap?" (Soms denk ik dan: "Nu ja, smaken verschillen, en ik ben al oud...)

Maar ik merk dat ik heel stillekens, beetje bij beetje, ook in dat netwerk aan het binnensukkelen ben, dat ik het nu plezant begin te vinden om te antwoorden of te reageren op dingen die andere mensen zeggen en doen. Een beetje tot mijn eigen verbazing voel ik me kiplekker in dat wereldje. een wereldje die mij tot voor kort wat vreemd en wat te open leek... Ik ben niet oud, ik word jong (of kinds?)...

Ik herlees mijn tekst nog eens, en zie weer heel wat rood-onderlijnde woorden staan, woorden waarvan de spellingscontrole zegt dat ze dit of fout vindt, of niet kent. Vooral het laatste, want ik hou er nu eenmaal van Vlaams te schrijven, te spelen met die heerlijke taal, en als Gezelle het mocht, dan mag ik ook wel eens wat dialect er tussen gooien... Maar... er is een maar! Ik stel vast dat ik nu regelmatig lezers heb in andere landen. Het kan natuurlijk zijn dat dit net altijd uitgeweken Nederlandstaligen zijn, maar het kan ook best dat anderstaligen zijn, die mijn blog moeizaam lezen bij middel van zo'n vertaalprogramma... Heb jij dat ook al eens gedaan ? Nee? Moet je eens doen, het werkt! Alleen krijg je soms zinnen die je wel twee keer moet lezen omdat de woordvolgorde in andere talen veelal anders is dan in ons Vlaams... En soms krijg je dan een woord dat het machine niet kan vertalen, en dat staat er dan in zijn oorspronkelijke versie tussen. Heerlijk vind ik dat, het prikkelt mijn taalgevoel én mijn fantasie !

Je moet het echt eens doen. Je kunt het heerlijk én leerrijk maken, als je bijvoorbeeld op een van die vele sites gaat waar e-books te lezen zijn. Je kiest er een thriller uit, of een roman, in een vreemde taal, en je doet het vertalen door een van die machinetjes... Kun je genieten van mooie boeken die nooit werden vertaald... en om eerlijk te zijn, boeken lezen in een vreemde taal, dat is vermoeiend !

tot de volgende ?

Nieuw boek ?

Ik hoorde dat er reeds een contract is opgemaakt ! De titel is al bekend: "Bart Dewever:"Mijn dieet".
De laatste boekenbeurs heeft het duidelijk gemaakt, er zijn nog twee soorten van boeken die het goed doen: kookboeken en dieetboeken.... De volgorde is duidelijk belangrijk, eerst koop je een kookboek, het jaar nadien sla je aan het diëten....
Je kunt je TV niet meer opzetten of je duikelt wel ergens een kookprogramma binnen. De room en de boter loopt tegenwoordig als het ware van het scherm! En dan krijg je zelfs alternatieve kookprogramma's cadeau, waar de boter vervangen wordt door Solo Light en de room door Soya light... (Ik weet niet zeker of er familierelaties zijn tussen de twee, maar het zou me niet verbazen.)

De derde fase zijn dan de dieetboeken. Er zijn er legio, bijna ieder BV of bijna BV krijgt vroeg of laat te maken met de gevolgen van zijn vele recepties en galadiners, en moet dan zo nodig aan het diëten... Omdat dit heel moeilijk is zonder degelijke begeleiding, en begeleiding duur is, schrijven ze dan een boek daarover, kwestie van de kosten wat te drukken. Want hoewel BV's algemeen beneden worden voor hun rijkdom, is dat, net als het BV-dom op zich, fictie... Niet dat ze niet dik verdienen, maar om hun naam als BV op peil te houden, zijn ze verplicht heel breed en heel rijk te leven, zodat het geld hen als water door de vingers stroomt.

Het gevolg is dat ze uiteindelijk het slachtoffer zijn van een soort dubbelleven... Ze leven rijk, maar ze zijn het niet. Om hun imago hoog te houden, zijn ze dan ook verplicht allerlei kunstgrepen uit te halen, om toch maar geld in het bakje te krijgen, teneinde hun rijkdom te kunnen etaleren, terwijl ze in werkelijkheid heel arm zijn..; De weinigen die het materieel uiteindelijk toch breed krijgen, vertonen dan , tengevolge van de façadebouw aan hun leven, uiteindelijk een heel arm zielenleven...

Laatst zag ik zelfs een publiciteit voor een uitzending over "Stille weldoeners" ... Heel rijke mensen, die enkele dagen van hun leven cadeau geven aan de armen en een weel gaan werken bij organistaies voor daklozen en dergelijke... Heel stil en heel onbekend ??? voor het oog van de camera ???? djudedju... Ik heb niet eens willen kijken... Daar weet niet alleen de linkerhand wat de rechter geeft, daar weet heel de wereld het !

Ik zou dit syndroom willen noemen: De doem van het Imago"... Want volgens mij is dit op zich een soort ziekte! Je naar buiten toe steeds anders, beter tonen dan je in werkelijkheid bent. (Er zijn uitzonderingen, die als handelsmerk precies een heel ruw imago opbouwen, niets doen dan vloeken en ketteren, grove taal gebruiken en iedereen door de stront trekken... Op zijn minst eentje is op die manier zelfs verkozen in ons parlement en riep, allemaal voor zijn imago, "Leve de republiek", tijdens de eedaflegging van Albert II... om geen namen te noemen...)
Maar die mensen leven dus bij gratie van hun imago... (Vandaar de vergelijking van de politiek met het toneel ?) Dat moet lastig zijn... Eén keer uit je rol vallen is voldoende om hele bladzijden te vullen in de sensatiepers... (Is er nog een andere pers heden ten dage???) Je loopt als het ware heel de dag op eieren.

En het is dus niet alleen niet echt lucratief, het is verarmend voor de geest en dikwijls zelfs voor de huishoudportemonnee... Want, wat het ook kost, het imago moet hoog gehouden worden.

Ik ben liever gewoon Jan Modaal, een grijs mensje in de grijze massa. Veilig verscholen en de anderen observerend. Nee, niet van uit een ivoren toren, maar krek tussen de mensjes in. Levend met en tussen, weet je wel. Genieten van wat je ziet, van wat je hoort. Maar soms is zelfs dat moeilijk, want je mag je mond niet laten glimlachen als je iets geks ziet of hoort, je moet werkelijk verdwijnen in de achtergrond. Want de mens heeft lange tenen... Toon nooit dat je binnenpretjes hebt bij het aanhoren van de gesprekken tussen de beenhouwer en de cliënte... Nee, doe alsof je niets ziet, niets hoort, verdwijn tussen de droge worst en de hammen...en lach pas als je weer alleen bent. (Maar dan sla je zelf ook een gek figuur!)

Ik krijg het donkere vermoeden dat de Sioux van Belgacom bij monde van onderaannemers mijn verbinding met het internet zonet hebben verbroken... Als deze blog pas heel laat verschijnt... dan weet je meteen de reden.

Ze hebben immers een nieuwe stap gezet in hun werkzaamheden, zijn niet alleen uit hun tentjes gekropen, maar hebben er nu nog een graafwerktuig bij gehaald, om des te beter mijn hortensia's te kunnen "verdemolieren"... Ik ga stoppen, de waakzaamheid gebiedt me hen te observeren, ongezien... zodat ze hun pijlen niet nog meer op mij en mijn voortuintje richten !

tot de volgende ??? (het is nu 9.43 uur, je zult wel zien wanneer de tekst gepubliceerd wordt !)

Sioux bij de vleet

Image by martijn.munneke via FlickrJe zou het niet verwachten, maar sinds enige tijd zitten wij hier met een probleem van asielzoekers, klof voor onze deur. De onverlaten hebben hier, vermomd als arbeiders in dienst van de telefoonmaatschappij, eerst meerdere putten en loopgraven gegraven, en hebben er nadien drie tenten neergezet, netjes verdeeld over mij en mijn gebuur, (elk zowat 1.5 tent) en wij kijken nu niet alleen uit op een soort oorlogsgebied vol loopgraven, maar dus ook op drie witte tenten. Wit, zodat je de nationaliteit van de daders niet zou kunnen zien, maar hun verentooi heeft hen verraden ! Het zijn Indianen !
Zij hebben het land van de vrijheid ontvlucht omdat zij er nog steeds onderdrukt worden, en ik hoorde dat ondanks een, zegge en schrijve één, zwarte president, er ook nog duizenden en duizenden zwarte medemensen op het punt staan het land van de vrijheid te ontvluchten om te pogen de echte vrijheid te vinden, desnoods in tentjes en loopgraven.
Ik hou mijn hart vast, want ze zien in mijn hortensia's duidelijk een oor om zich in te verschuilen en wellicht zullen ze binnen enkele maanden gecamoufleerd met grote bloembollen verscholen zitten voor de steeds alerte en speurende politiemacht in onze contreien.
Daar ik nogal wat sympathie heb voor de onderdrukte medemens, heb ik hen de raad gegeven zich steeds te verplaatsen met een koersfiets en in trainingspak, dit soort weggebruikers is immers vrijgesteld van iedere controle en hoeft zelfs de wegcode niet te kennen, laat staan respecteren...

Mensensmokkelaars aller landen, wil je hier in ons Absurdistan hele stammen "sans papiers" invoeren, je loopt geen enkel risico als je ze allemaal op koersfietsen zet en in groep ons land laat binnenrijden. In dit uniform ben je immers in ons teerbeminde vaderland vrij van elke controle. Mocht het hier oorlogsgebied heten, dan ben je in dit uniform veel veiliger dan onder de vlag van het Rode Kruis.

Ondertussen speuren mijn arendsogen een nieuwe toevloed van schijnbare werklieden in als werkmateriaal vermomde busjes aankomen. Ze komen, gewapend met schoppen en helmen naar de loopgraven en begroeten de reeds ondergedokenen in de loopgraven met wilde oorlogskreten als "Godverdomme d'er stoa woater in!" en dergelijke.

Heel voorzichtig, om de vijand te misleiden, grijpen ze nu de tentjes vast, en verzetten die een paar meter, om zo luchtopnames in de war te brengen, en om mijn buur en mij het onmogelijk te maken de woonst alsnog te verlaten. We leven in oorlogsgebied, en geen mens die ook maar opkijkt !

Ze zijn zeer uitgeslapen en wantrouwig, en terwijl er één graafwerkzaamheden verricht, houden de anderen de wereld in de gaten.

Ik ga moeten voortmaken, want als ze zien dat ik hen in de gaten heb, hakken ze mijn verbinding met het internet door en laten mij hier zonder verbinding met de buitenwereld zitten. Vraag het maar aan mijn buurman, hem hebben ze al liggen gehad, en toen zijn de echte mensen van de echte telefoonmaatschappij, met levensgevaar de verbindingen moeten komen herstellen, terwijl ze voortdurend belaagd werden met dreigende oorlogskreten !

Ik ga dus heel stillekens stoppen, in de hoop dat ze mij niet zien zitten schrijvelen over de bezetting. Ik voel me net een lid van de Witte Brigade, of nee, zij hebben witte tenten, nu ja, dan ben ik brigada rosso of zoiet hé...

tot de volgende ? (inderhaast kon ik een foto nemen van hun schuilplaatsen onder mijn hortensia's)

Winterse vissen

Image by brian.gratwicke via FlickrGisterenmorgen gingen we in de voormiddag naar Lierde, om de beesten te gaan voederen... Onze dagelijkse taak als Bart en co op congé zijn...
Maar dit keer was het anders. Gewoonlijk gaat Anny recht naar de stal om het voer van de geiten en de kippen klaar te zetten om dan haar laarzen aan te trekken en naar ginder te sjokken met een emmer water en een emmer voeder.... Maar ik zag bij het binnenkomen dat er iets loos was met de aquarium... Het water leek troebel, en toen ik nader ging hoorde ik niet het vertrouwde lawaai van de pomp, en even tasten aan de ruiten deed me schrikken: ijskoud ! Voor tropische vissen een regelrechte ramp. Ik keek even en zag een schijnbaar dode vis liggen... Grote paniek. Ik deed Anny eerst verder doen met de geiten en de kippen, gaf zelf de kat en het konijn eten en drinken, en dan beiden naar het aquarium....
Eerst naar de zekeringkast: één zekering duidelijk gesprongen, en de zekering van de wasplaats was ook in off-stand... Maar ik dacht dat dit misschien een veiligheid was voor de wasmachine...
De zekering weer aangezet, niets werkte... In het bureel van Els een bureaulampje gehaald, en er bleek geen stroom te zijn op de bewuste wandcontactdoos... De kabel losgemaakt en in een andere wandcontactdoos gestopt, oef... alles werkte... een minuutje dan sprong de zekering weer... Nog eens geprobeerd, en dan zag ik dat het verwarmingselement stuk was, ik zag duidelijk de vonken vliegen binnen het glas. Ondertussen had Anny het lumineuze idee om de andere zekering van de wasplaats ook aan te zetten, en kijk de wandcontactdoos bleek daar op aangesloten... Alles in gang gezet wat nog kon, onder meer de pomp, zodat het water weer zuurstof kon opnemen en het vuil wat werd afgezogen. Maar het water was ijskoud...
Ik probeerde hen op te bellen, maar ze hebben daar een telefoon met duizend en één knopjes, en ik heb ze allemaal ingedrukt, maar kreeg niet eens de kiestoon, laat staan dat ik kon telefoneren... Eén ding vond ik wel, het nummer van de GSM van Bart... Ik bij de buren om te vragen daar te mogen bellen... Buren sliepen nog. Naar de andere kant, andere buren... Die waren héél wantrouwig, en ik maar expliqueren dat er niets meer werkte bij Bart en na een hele uitleg mocht ik met zijn GSM bellen, buiten op de straat staande... Bart dacht dat er nog wel een verwarmingselement in de kelder zou liggen... Wij naar de kelder...Niets gevonden... We beslisten naar huis te komen, wij hadden wel nog wel een reserve liggen, weliswaar niet zwaar genoeg voor die twee-meter-bak, maar alle baten helpen.
Toen we terugkeerden vonden ze het in Brakel nodig een Nieuwjaarsreceptie te houden voor de bevolking: omleiding. Djudedjudedjudedju....
Nu had ik mijn GSM bij me gestopt en belde naar Bart... Geen gehoor. Naar Els...geen gehoor, ewoud dan maar Oef.... Bart had zijn GSM afgezet omdat hij al op weg was naar huis met de wagen. Gevraagd hoe ik de chauffage kon aanleggen... "Ik sta nu voor de thermostaat, wat moet ik hier doen? dan idem terwijl ik voor de ketel ging staan..." Dju toch, in eigen huis weet een mens dat allemaal, nu stond ik daar uitgekleed!

De chauffage aan de praat gekregen... Alles bleef koud. Nog maar eens gebeld. Alles is normaal, heel de boel moet opgewarmd worden en dat duurt altijd wel een kwartiertje... 't Bleken er drie kwartieren te zijn ! voor we de eerste sporen van "warmte" bespeurden aan de buizen.

Ondertussen leegden wij de aquarium met één emmer, je kent de procedure wel, darm in het water en aan het andere end van de buis gaan zuigen om het hevelsysteem in gang te zetten ... Vuil water weggegoten en lauwwarm water weer meegebracht, en dit langzaam via de filterkamer waar de pomp in zit, in de bak terug te gieten... Dit procedé wel meer dan twintig keren herhaald, tot de bak weer een hopelijk goede temperatuur had... Geen thermometer te zien. 's Avonds vertelde Bart dat er een in de aquarium is, niet gezien, niet gevonden. (Zie iets hoger: thuis weet een mens dat allemaal!!!!!!)

De vissen begonnen terug rond te zwemmen. Oef... We zagen geen dooie. nog eens oef.

Dweil gezocht om de boel wat op te kuisen. Geen dweil te vinden (zelfde opmerking als hierboven), dan maar de dweilen die om de tapijtjes zaten gepakt en daarmee het meeste water opgedroogd op de vloer. Handdoek gezocht om de aquarium en de standaard af te drogen. Geen handdoeken te vinden. Waar stopt dat mens alles toch ? Gevloekt. Na lang zoeken paar verse schotelvodden gevonden...

Ik was tegen die tijd door en door koud... Ik had immers mijn pull afgedaan om met mijn armen tot beneden in de aquarium te kunnen om zoveel mogelijk vuil op te zuigen en weg te scheppen... in dat koude water in dat koude huis...De radiatoren begonnen dan ook al lauw te worden...

Trui terug aan en naar huis... Om twee uur middagmaal "genoten"...
djudedju

Aan Els vragen om tegen de volgende keer te zorgen voor een gids... Met aanduiding waar we handdoeken, dweilen en co kunnen vinden, hoe de gekke telefoon gaat en al die nuttige info om in een vreemd huis je draai te vinden...

djudedju
Normaal zouden we in de namiddag naar tanteke gaan... Geen van beiden kon het nog, we waren alle twee geradbraakt. Nu nog zit ik met verschrikkelijke pijn, 't was nog niet helemaal over van die begrafenis, en nu dan weer dit. Ik ben een sukkelaar, best dat ik nog wat compassie krijg van mijn eigen zichzelven...
Vanmorgen zware pil bij gepakt...

tot de volgende ???

De tyrannosaurus in mijn tuin...

Image via WikipediaJe gelooft me niet? Toch heb je ongelijk, allee, toch een beetje... Want ik heb kippen in mijn tuin, en het schijnt bewezen dat de kip en de tyrannosaurus rex heel, heel erg dichte familie van elkaar zijn. De Rex zou de voorvader zijn van onze kip...
En dan heb ik het iet of wat te kwaad...
De tyrannosaurus Rex is toch uitgestorven? Hoe kan hij dan nakomelingen hebben?

En dan zit ik weer te fantaseren, fantasie is voor mij de oplossing om antwoorden te vinden waar er geen zijn. En ik zou kunnen opteren voor een hernieuwing van het scheppingsverhaal, waarbij de Heer wat stof van de Rex nam en daar de kip uit boetseerde...maar dat lijkt mij niet zo leuk als mijn andere verhalen. Het is zo wat een overschrijven van een oude tekst, en dat is dan plagiaat, en dat mag niet. Dus eens graven in mijn fantasie...
De geleerden zijn het er (bijna, want geleerden hebben de eigenschap het nooit ergens volledig over eens te zijn!) over eens, dat het uitsterven van de dino's te wijten is aan het inslaan van een enorme meteoor op de aarde... Laat ons daar dus mee beginnen...

Alle dino's waar ook ter wereld hieven de kop op, stopten waar ze ook mee bezig waren, en keken verbaasd hemelwaarts... Een brullend geluid, een vurige streep liep van einder naar einder over het uitspansel, en terwijl ze nog aan het bekomen waren van de verbazing volgde een verschrikkelijke aardschok... Bomen ontwordelden, rotsen verguisden, diepe scheuren ontstonden in de bodem en de aarde leek geen vastheid meer te bieden maar te schudden, te beven, te wiegen en te waaien... Waaien? Nee, een verschrikkelijke stormwind bulderde over dat alles heen, zo erg dat beginnende bosbranden uitgeblazen werden als een kaars op een verjaardagstaartje... Het was een hete wind, vol met stof en steentjes en zand die je vel geselde... en die wind leek wel de wereld rond te gaan, want ze hield dagen, ja weken aan, nu eens hard, dan weer iets minder hard. Ondertussen bleef de aarde dooreen schudden, uit de grote scheuren in de aardkorst kwam brandende lava omhoog die de wereld niet alleen in brand stak, maar ook nog de atmosfeer vervulde met rook en gassen en stof... Zoveel stof dat de nacht wel leek te blijven duren... Heel wat dieren waren na de eerste klap al dood, en de kleine restanten die toevallig ergens achter een heuvelrug min of meer gespaard werden van de vuurwind, moesten in het duister en op de tast hun eten zoeken... Kadavers en groen waren er nog voor handen, maar het groen dat ze op aten kwam, door het gebrek aan licht slechts sporadisch terug, en was na enkele weken niet meer te vinden... Alleen de vleeseters hielden het zo wat langer uit... terend op de vele karkassen van steeds sneller stervende planteneters...

Toch ging het leven voort, maar kijk, evolutie kan ook wel eens andersom gaan... Waar de rovers vroeger steeds sterker en groter leken te worden, om de struggle for life te doorstaan, leek het nu aangewezen om kleiner te worden... De voorraad werd immers steeds kleiner en kleiner. Bovendien werd het steeds kouder, en werden de uren waar de dino buiten kon komen steeds geringer. Sneeuw, ijs zijn niet precies het milieu dat is aangewezen voor naakte beesten ! En zie, alras ontstonden klein dinootjes, die bedekt waren met een vreemde nieuwe materie: pluimen, veren....

Veren waren handig, je kon die netjes tegen je aan houden en dan waren ze niet te warm in de warmere dagen, en je kon ze ook dik opzetten, zodat er rond je lijf een dikke isolerende laag ontstond. Een deel van de dino's liepen al lange tijd alleen op hun achterpoten, en toen ze hun voorpoten niet meer benutten om de prooien mee te vatten, zagen we dat bij sommigen ook die voorpoten bevederd werden... en zie, enkele generaties later viel er een dino van een rots, spreidde zijn voorpoten in paniek breed uit, en ...hij zweefde zachtjes naar beneden... Vliegen was het nog niet, maar toch al bijna...

In dit verhaal gaan we er dus van uit, dat de kip wel degelijk is voortgekomen uit de dino Rex, en dat dino's warmbloedig waren (Daar zijn de geleerden het ook nu nog niet over eens !)... Maar het heeft wel een mogelijk idee over de evolutie van dino naar vogel, die min of meer aanvaardbaar is. Natuurlijk ging het allemaal niet zo vlug als ik het hier schreef, maar toch... Soms lijkt evolutie wel reuzenpassen te maken waar hij meestal heel langzame wijzigingen aanbrengt...

Ik ga stoppen, ik moet mijn tyranosaurussen rex nog gaan voeren, en hun eieren gaan rapen...

tot de volgende ???

Nieuwejaarke zoete

Image by flash.pro via FlickrVanmorgen, al heel vroeg, een telefoontje... Veerle kan niet komen eten vanmiddag, ze zit met de buikgriep. Diarree en overgeven, zoveel je wilt.
We hebben ze wat medicamenten gegeven (wij hebben altijd voorraad) en ook wat Oscillococcinum, in de hoop dat het vlug zou gedaan zijn, en met het bevel dat de rest van het gezin alvast maar een keer of twee Oscillococcinum moest gaan nemen, als voorbehoedsmiddel...
't Begint al goed hé !
Vanmiddag gaan we dan maar wat eten met de kleinkinderen en Frederik... Veerle mag uitzieken...
djudedju !

Och, erg is dat niet, zo'n griepje, normaal is dat in een paar dagen vergeten en weg. Je kunt er echt niet zo heel veel tegen doen, als je het niet voelt afkomen, dan is het eigenlijk al wat te laat om veel te doen buiten uitzieken. Je moet om goed te zijn, zodra je je ook maar enigszins mottig, grieperig, voddig voelt, beginnen te reageren. Op die manier houden wij hier al jaren de griep buiten. (Hopelijk lukken we daar altijd in !).

Maar voor de rest is hier alles goed, en we hopen voor jullie allemaal hetzelfde ! (Niet letten op mijn rug, daar zitten nog steeds de naweeën in van de begrafenis...(Anny zegt dat ik maar wat meer pijnstillers moet pakken en ontstekingsremmers...maar ik doe dat zo node)
Dus, van harte: Een Gelukkig en Voorspoedig, Gezond Nieuwjaar in Welzijn en Welvaren voor U en al de uwen !

We gaan deze voormiddag nog maar eens naar Lierde rijden... de beesten moeten ook op nieuwjaar gevoederd worden, de eieren geraapt en alle post uit de brievenbus gehaald (post zal er niet zijn, maar we vinden heel wat briefjes en kaartjes in de bus die er door buren en bekenden zo zijn ingestopt.)

Als ik het goed heb, komen ze morgen weer naar huis... Is onze taak weer gedaan. Eigenlijk ging Veerle vandaag eens gaan, maar ja, ze ligt in haar bedstee...

Een Nieuw Jaar... gek idee dat je dit laat beginnen op 1 januari... Dat is ook nog niet zo heel erg lang zo, vroeger in de Romeinse tijd begon het jaar op 1 maart. En in heel wat andere maatschappijen heb je heel andere "jaren en nieuwjaren". Het enige voordeel is dat ons jaar ongeveer correct is ten opzichte van het zonnejaar en de seizoenen. Onze lente begint altijd op ongeveer dezelfde dag, en onze seizoenen zijn correct ingedeeld over het jaar, zodat landbouwers en tuinders er staat kunnen op maken. Maar voor de rest is het dus louter toeval dat wij het jaar aanvatten op 1 januari (hebben wij te danken aan de Kerk...).

Niet alle kalenders volgen strikt het zonnejaar, en daar verschuiven de seizoenen dus ieder jaar weer. Ik zit me af te vragen hoe je daar dan je verjaardag viert ? Bij kortere jaren ben je dus veel ouder dan je hier zou zijn geweest, en bij langere jaren net jonger. Maar ja, ook dat verjaren is zo'n gek ding... Eigenlijk ook al een "moderne" uitvinding. Toen ik klein was, was daar maar heel weinig aandacht voor, men had meer aandacht voor je feestdag, de naamdag van de Heilige naar wie je genoemd was. Maar ook daar was geen feest voor, hoogstens een welgemeend "proficiat met je feestdag" en daarmee was de kous af.

Nu echter is een verjaardag een gelegenheid om een cadeautje te geven (te krijgen)... Als de commercie maar draait.

Ook nieuwjaar is zoiets verworden... Net als alle andere feestdagen, je moet op die dagen iets meer eten, iets meer drinken iets vieren en liefst van al: veel geld uit geven... Tot meerdere eer en glorie van de economie.
De economie wie is dat eigenlijk ?
Ja... niet wat, maar wie!

tot de volgende ? (Ik moet de geiten gaan voederen)