Het waarheidsgehalte in de politiek

Image by Valodja via Flickr

Het is een gekend feit, dat wie liegt in het kleine, dat wellicht ook in het grote doet...

Herinner je je nog dat ik enkele dagen geleden schreef over mini ster Decroo ? Waar hij breed lachend en saluerend verkondigde dat hij nog in deze school had gezeten?

Dat was in Michelbeke, waar hij woont, en altijd woonachtig was, dus ik twijfelde niet aan zijn woorden. Maar onlangs was er hier een goede vriend van mij, die ook van Michelbeke afkomstig is, en ook te Michelbeke school liep... Watte ? Hij heeft hij daar nooit gezeten! Hij zat op de Gemeenteschool, net zoals ikzelf! Oorspronkelijk ging ik bij de nonnen, maar mijn vader werkte in de melkerij van Decroo (de vader) en die verplichte al zijn werknemers dat hun kinderen naar de gemeenteschool moesten! Ah, dedju, wat vertelt hem daar ! Hij bij de nonnen naar 't school ? Nooits van zijn leven, de leugenaar !
De man maakte zich waarempel kwaad. Moet hij zelfs daarover liegen! Nog een vloek. Allee, op de gemeenteschool, als hij er al was, want hij was in zijn jongte meer ziek dan dat hij op school zat! Ha diene tedju, hij vertelde ook eens op de TV dat hij later op de trein zat met de fostmannen als hij naar Geraardsbergen naar het college ging ! De leugenaar ! De fostmannen zaten op de trein van 3 uur in de morgen, en zo vroeg moest hij niet in 't college zijn! Dedju, hij moet altijd liegen, zelfs over zo'n stomme dingen !Mijn vriend begon rood te zien van colere. (Voor de Nederlanders: fostmannen, dat waren mijnwerkers, die werkzaam waren in de mijnen van Henegouwen. Uit de streek van Brakel vertrok er iedere morgen een hele trein van die tjoolders.)

Maar ergens heeft hij natuurlijk gelijk, het is niet van aard om vertrouwen te hebben in mensen die zelfs liegen over dergelijke kleinigheden. En ik denk hier heus niet alleen aan die ene politieker, maar scheer ze gemakshalve allemaal over dezelfde kam, want allemaal zijn ze in hetzelfde beddeke ziek...ze blinken zo graag hun eigen blazoen op...

Mocht de oude riddereer ook voor hen nog tellen, dan zou je geen blazoen meer zien van al de schandbalken die er door zouden lopen.

Net zoals de meeste gemeentennamen heeft ook Michelbeke een betekenis, ook al is die in de loop der eeuwen ook wat in nevelen gehuld, omdat sommige woorden niet meer gekend zijn in de huidige spreektaal... En met alle excuses aan de inwoners van Michelbeke, hun gemeente heeft eigenlijk helemaal geen mooie betekenis... Michelen is gewoon een plat woord voor pissen, tegenwoordig zouden wij dus spreken van zeikbeke... Als min heer de mini ster het al weet, dat zal hij wel zwijgen, want dat past heeltegans niet op zijn blazoen...djudedju.

Maar laat ik mijn inkt niet besmeuren met politiek... Inkt is immers niet zwart genoeg om over dat onderwerp te schrijvelen. Laat ons de inkt gebruiken om de natuur en zijn blommen op te hemelen! Ik ben daar juist eens buiten geweest om te kijken naar wat er allemaal uit de grond aan het kruipen is... Heerlijk als je dan de prachtig camelia's ziet bloeien (de rode en de witte, de roze nog steeds niet, alhoewel net dat boompje bomvol bloemknoppen staat!). De camelia is duidelijk mijn numero uno ! Voornamelijk omdat hij én zo vroeg bloeit met grote mooie bloemen, én omdat hij me ook in de winter vol overtuiging zijn groene blaren laat zien!

Maar overal zie je uit de grond pril groen naar boven komen. De eendagslelies staan al zeker een dikke tien centimeter hoog met hun tere groen te pronken, en de gele dovenetel krijgt al weer nieuwe scheuten, die straks vol blommen zullen staan. Ik geraak niet meer tot bij de bossen, maar wellicht staan daar de blauwkousjes ook al weer boven, en zullen binnenkort de hellingen weer blauw kleuren (boshyacinth), hier en daar onderbroken met stukken wit met een zacht roze tintje van de bosanemonen... Wie wil er in Godsnaam nog een TV als er bossen zijn?

tot de volgende ?

Nijlganzen

Image by zoetnet via Flickr

Ik zie ze iedere dag of over lijn huis vliegen, of op het veld staan, als onbeweeglijke sfinxen. Nijlganzen zijn mooie dieren, maar ze zijn, net zoals de Canadese gans, bezig heel Europa te veroveren, wellicht ook weer uit parken en tuinen ontsnapt.
Maar mooi zijn ze wel, ze hebben echt iets exotisch.
Naast de genoemde Canadese ganzen, en de halsbandparkiet, komen ook zij dus onze fauna verrijken. Ik hoor de groene jongens al steigeren, en roepen dat zij onze fauna aantasten en...en...
Allemaal goed en wel, maar ze zijn er. En je kunt moeilijk op twee toonaarden gelijktijdig gaan zingen. Als we zeggen dat de vreemdelingen die hier binnenkomen moeten beschouwd worden als een verrijking van onze cultuur, dan moeten we bij de dieren meten met dezelfde maat, en ook daar de "vreemdelingen" welkom heten en beschouwen als een verrijking! En welbeschouwd zijn ze dat! Ook al zullen er binnen de bestaande fauna wel wat verschuivingen en aanpassingen komen, en misschien zelfs enkele soorten erg in de verdrukking komen, dat gebeurt op natuurlijke wijze net zo goed! Kijk maar naar de Turkse tortel, die hier vanzelf is gekomen, op eigen kracht, en die als gevolg heeft dat je onze eigen inlandse tortels wel bijna helemaal verdwenen lijkt.(Blijkt?)

Net zoals de Chinezen met hun lekkere eten, de Maghrebijnen met hun godsdienst en andere taal, de Turken die je overal de grondwerken in onze regio ziet verrichten en noem maar op, zo kleuren die vreemde vogels ons landschap net iets anders in. Ik las dat de muisparkiet in Amerika ook zo'n veroveringstocht is begonnen, wanneer laat er hier eens een "vogelliefhebber" een kudde van die schreeuwerds los ? Want hoe mooi de muisparkiet ook is, er is geen beest dat meer schreeuwt dan hij! Een krassende schreeuw waarbij meeuwen en kraaien ware nachtegalen lijken.

Maar de meeste immigranten komen "sans-papier"! Ook bij de dieren! Je ziet ze niet, tot ze plots in een waanzinnig hoog aantal om je oren zoemen, het loof van je aardappels opvreten, grote webben door je huiskamer weven of stilletjes in je brooddoos kruipen en hun eitjes deponeren in je dagelijkse snee brood... Ze komen mee als blinde passagier tussen de vracht van vliegtuig en/of schip. Ongezien en soms heel gevaarlijk. De meesten kunnen (gelukkig) niet overleven in ons klimaat, maar anderen kunnen dat onverhoopt toch, en dan hoor je een jubelkreet bij de spinnenliefhebbers dat ze weer een nieuwe soort hebben ontdekt.

Anderen komen binnen met papieren... gewoonlijk omdat er een sanspapierinsekt tot een plaag is uitgegroeid, en men officiëel en met veel tamtam de natuurlijke vijand uit de verre streken hier binnenhaalt om weerwerk te bieden tegen dat kwalijke kleine beestje...En zo krijg je een nieuwe plaag zoals in Australië waar de ingevoerde kikkers een echte plaag geworden zijn, veel erger dan het beestje dat zouden komen bestrijden... Weg grote trom van het jubilate binnenhalen, en massaal dat tot ondier gedegradeerde reddertje met alle macht gaan bestrijden. Misschien zouden ze de natuurlijke vijand van dat beest ook eens kunnen invoeren??? hihihihi...

Och ja, het is niet de schuld van de mens dat nu plots die giftige spinnetjes hier zijn kunnen blijven, dat komt door de opwarming van de planeet. Ach, die opwarming is ook onze schuld ? Maar gaat het dan over de invoer of over de warmte ? Nu ja, warm, deze winter merkten we daar niet veel van... Zouden die beestjes nu allemaal dood zijn? Of zouden ze toch ook die winterkou hebben kunnen doorstaan? En wat dan met die mooie theorie over opwarming?

Het moge duidelijk zijn, hoe we het ook draaien of keren, wij, de mens zijn het faunavervalsende element nec plus ultra... Wij zijn het die de fauna aantasten door onze manier van leven. Wij kunnen nu eenmaal niet overleven zonder de natuur naar onze hand te zetten, dus vervormen we die natuur en gaan dan mekkeren over die fauna die aangetast is... Een beetje van luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden. En we vervormen vol goede bedoelingen steeds meer en meer en steeds verder en verder de natuur! We leren bij, we kappen nu niet meer alleen de bossen, nee, we planten ze terug weer aan ook!...Alleen, we zetten dan heel dat terrein vol met één soort, snelgroeiende en productieve bomen, die op zich helemaal geen uitstaans meer hebben met het oorspronkelijke en natuurlijke plantenbestand. En dus ook niet meer met de natuurlijk daar voorkomende dieren en planten... Productie, dat is wat telt.

Over mijn huis vliegen de nijlganzen...

Gisterenavond hebben ze mijn twee kleindochters gehospitaliseerd. Die waren al een paar weken wat op de sukkel, en ondanks onderzoeken wist en weet men niet wat er scheelt. Ze hebben koorts, niet overdreven hoog, maar toch koorts.

Anny en ik zeggen stilletjes tegen elkaar...vroeger noemden we dat groeikoorts, en dat ging voorbij met passeren...Nu is dat een hele ramp. Misschien hopen we dat meer dan dat het werkelijkheid is, maar zo is een mens nu eenmaal, ook grootouders...
We wachten nu, een beetje bibberend en bevend, op de uitslag van het onderzoek.
Maar toch blijft het bij mij wat knagen: zouden wij indertijd zo vlug groot alarm geslagen hebben, of een aspirientje gegeven en hop, naar school, 't zal wel overgaan???
Afwachten... misschien waren wij vroeger wel verkeerd.
't kan zijn.
't kan ook zijn dat het niet kan zijn.

tot de volgende ?

Minister Reynders

Image by unforth via Flickr

...dacht er het voorbije jaar tweemaal aan te stoppen met de politiek!

Dit bericht verbaast me hooglijk!
Niet alleen het feit dat hij gedacht heeft, hij deed het zelfs twee maal !!!!
Alleen, ver brengt hij het niet met zijn denken, hij weet het niet te voleinden, niet te voltooien, en zo blijft hij dus rustig politieker - gedachtenloos...

djudedju


Otto Weiss zei het al: " Politieke leiders moeten vooral dan beslistheid aan de dag leggen, wanneerzij niet weten, hoe zij zich er uit moeten redden..."
Simon Cameron: " Een oprecht politicus is iemand, die als hij eenmaal omgekocht is, ook omgekocht blijft;"

Voor Dedecker past dan weer deze van Franklin Delano Roosevelt: " Een radicaal is iemand die zijn beide voeten stevig in de lucht heeft."

en voor ons aller Leterme, deze van Charles John Darling: " Zijn eer aan zijn partij opofferen is zo'n onbaatzuchtige daad, dat zelfs onze edelmoedigste staatslieden niet geaarzeld hebben het te doen"...

Ik kan zo nog uren afschrijven uit mijn citatenboek, maar jullie moeten het zelf maar eens lezen, iedere degelijke bibliotheek heeft er wel eentje, en zoals alle goede boeken is dat er eentje die zelden wordt ontleend. (die is van mij)

Dat politiek een woord is dat is afgeleid van stad (polis) bewijst dat het zelfs niet van plan is uit te groeien tot iets wat thuishoort op staatsniveau... (ook van mij)

Ik ga stoppen met gevleugelde woorden te gebruiken, het is te lastig om ze op papier te zetten, ze dreigen steeds weer te vervliegen.

Vandaag moet Monique binnen in het hospitaal, voor een knieoperatie... We gaan ze dus tijdelijk wat moeten missen. Onder meer op de volgende crea zal ik er alleen voor staan. We zullen haar missen, want dat wil zeggen dat ik de leiding ook werkelijk in handen zal moeten nemen. Nu doe ik dat niet echt, want ik heb steeds de ruggesteun en de humor van Monique bij. Nu, 't zal wel loslopen, ik heb door mijn werk al bijna heel mijn leven ergens de touwtjes in handen moeten nemen...Ik was net aan het gewoon worden (door mijn ziekte) dat niet meer te moeten doen.

Ik hoop dat de operatie goed verloopt en dat ze niet te veel pijn heeft, 't menske is al zo sukkelachtig te been (ze heeft een dropvoet, een voet die ze niet meer kan oplichten, die er bij hangt... Dat heeft wellicht te danken aan een voormalige hersenoperatie. 't Menske heeft al een en ander doorgemaakt)

Het is natuurlijk niet zo, dat het leed van een ander je zelf minder pijn bezorgt, maar toch, ergens doet het je beseffen dat je niet de enige bent met pijn. Dat er nog zijn, en sommigen aan wie je het ziet dat ze er erger aan toe zijn dan jij zelf. Dat doet je op zijn minst een beetje je eigen ellende in een juister kader bekijken, en wat te minder erg in te schatten. Ik denk dat bedevaartsoorden alvast dat sterke punt hebben, dat de zieken zien dat er nog veel mensen zijn die er slechter aan toe zijn.

Maar Monique, dat is een bloedbroeder (of zuster zo je wilt), dat is iemand die, net als ik zelf, inziet dat bezig zijn een heel voorname therapie is, en die ook een heel deel van haar krachten gebruikt om anderen zich daar ook van bewust te maken. Een toffe madam! Soms zie je haar gezicht vertrekken van de pijn, maar steevast glimlacht ze daarna, en zegt dat we (zichzelf inbegrepen) daar niet mogen op peinzen, er is te veel te doen...en ze zit werkelijk nooit stil! Ik weet niet in welke besturen en organisaties ze allemaal zit, maar ze is steeds actief bezig met een of andere werking. Ik ken haar al van toen ze nog werkte in de textiel, en delegee was bij de firma Santens en bestuurslid en...en... Haar man stond altijd aan haar zij, hij steunde zijn Monique door dik en dun. Zelf leek hij mij niet zo'n leidersfiguur, maar hij was steeds er bij en steunde al waar zij zich voor inzette. Als Monique nu nog eens van hem praat, dan hoor je nog de liefde in haar stem en de weemoed naar voorbije dagen...

Het is een van die mensen waarvan je echt denkt dat ze onmisbaar zijn. We weten wel dat dit niet zo is, dat iedereen te vervangen is, maar bij dergelijke mensen twijfelen we toch een beetje...

Vrijdag is het weer boekenbeurs in Kortrijk. Bart en Els gaan er heen, en wij (Anny en ik) mogen mee. Kan ik weer een snuffelen in een onafzienbare hoop boeken! Heerlijk! Ook al zoek ik niets speciaals, heb ik het vaste voornemen niets mee te brengen...ik weet op voorhand dat ik zal sneuvelen. Gisteren op de rommelmarkt had ik ook weer een paar boeken mee. Het enige wat gebeurd is, is dat ik mij meer en meer weet te beperken tot één genre, nu is dat hobby geworden...

Want ik wil proberen om toch zoveel mogelijk plezier te geven aan de leden van mijn (nu ja mijn) crea ...

tot de volgende ?

Dag mevrouw!, Dag Meneer !

Image by Erf-goed.be via Flickr

Vanmorgen zijn we, naar jaarlijkse gewoonte, naar de rommelmarkt geweest in Caritas te Melle... Dat is een verzorgingstehuis voor mensen, laat het mij eens op zijn Vlaams zeggen, waar er een hoek af is... 't Zij door druggebruik, door zenuween (ook Vlaams) of door God weet welke depressie dan ook.
Het was er druk, heel druk, en ik moest mijn auto tussen de sparren parkeren, en tussen de takken door uit mijn auto klauteren. Toen we weer op de weg kwamen kwamen daar twee vrouwelijke patiënten aan, waarvan er eentje heel luid en heel duidelijk articulerend: "Dag Mevrouw !(uitroepteken) Dag Meneer !(Uitroepteken) zei... Je hoorde dat het patiënten waren, aan de manier waarop ze dat uitsprak... Ik wenste hen ook een goede dag, en wandelde door het mooie terrein met het vervelende autogedruis naar de zaal... Autogedruis is zacht uitgedrukt, want de E 40 loopt op enkele meters van je vandaan...Eigenlijk niet echt een terrein om een gebouw neer te zetten, waar mensen moeten tot rust komen...Maar wellicht stond het huis er al vóór de autosnelweg...

Het is er een klein, knus rommelmarktje, wellicht ten voordele van Caritas, en wellicht trekt het mede daardoor veel volk... Als het mooi weer is (maar 't regent), dan zie je er veel van die patiënten lopen, en dan zie je soms wat van de wonderlijke wereld van mensen die eigenlijk niet helemaal op deze wereld vertoeven. We zien ze, en ze zien ons, maar alleen op het raakvlak tussen die twee werelden. Mij valt telkens weer op dat we bij hen procentueel veel meer gelukkige gezichten zien dan in onze harde wereld. Het lijkt wel of zij gewoon een wereld voor zichzelf hebben gecreëerd, waar al het slecht, al het kwaad, al het harde is buiten gehouden.

Wij hebben medelijden met dergelijke mensen, maar ik vraag me soms af, of zij niet beter medelijden met ons zouden hebben, wij die vasthangen aan al die dingen die het leven hard en ongemakkelijk maken. Zij leven op hun uiterst individueel eilandje, met alleen raakvlakken naar plezante dingen van die andere wereld, want als het niet plezant is, dan schuiven ze de gordijnen dicht en sluiten heel die buitenwereld van zich af.

Och, ik ga nu niet gaan vertellen dat ik jaloers op hen ben, nee, maar ik geloof toch ergens dat wen niet echt medelijden met hen moeten hebben, en ik vraag me af of wij wel goed bezig zijn, als we ten allen prijze hen uit hun wereld willen sleuren. Ik spreek hier niet van mensen bij wie deze geestesgesteldheid een vlucht is uit de werkelijkheid, waar ze uit weggevlucht zijn! Dat zijn andere patiënten, die ook in die wereld niet hun thuis hebben gevonden, mensen die als het ware statenloos zijn en uit angst van alles vluchten. Nee, ik heb het over die mensen die van nature nooit tot onze wereld hebben behoord.

Als we bv naar dementen kijken, dan zien we daar duidelijk twee soorten in, mensen die hun wereld verloren hebben, en zich perfect gelukkig voelen in die nieuwe wereld, en anderen, die ergens, diep in zich, de wanhoop en het onvervulbare verlangen voelen naar de vroegere wereld. De eersten zijn gelukkig, de tweeden zijn diepongelukkig...

De menselijke geest lijkt wel wat boven de natuur uit gestegen, en houdt zich in een wankel evenwicht overeind in een maatschappij die ze vanuit die toestand hebben gecreëerd... en bij kortsluiting in de hersenen zie je dat sommigen terugvallen naar wat je "natuurlijk" zoudt kunnen noemen, omdat het de eenvoud zelve is, waarin voedsel, rust en spel de hele wereld zijn.

Een mens zou zich kunnen afvragen of onze evolutie naar "verstandelijke" wezens, niet eerder een onnatuurlijk gegeven is, en als je ziet wat wij de wereld, de natuur aandoen, dan heb je redenen te over om dat te denken. Zijn wij echt de hoogste trap op de evolutieschaal? of zijn we veeleer een bizarre afwijking? Iets wat niet meer het vermogen heeft om op een natuurlijke wijze te leven, te zijn.

Wat dan ook, we zijn mensen, en we moeten er het beste van maken...Maar laat ons in Godsnaam dan ook eens proberen dat te doen in evenwicht met de rest van de wereld, de natuur...

tot de volgende ?

druk

Image by goya via Flickr

Vanmorgen naar Merelbeke, al heel vroeg in de morgen, voor een lesvoormiddag, les voor de medewerkers, leraars onze werkgroep...Vandaag was ik niet van dienst, dat is pas voor een van de volgende keren. Wel links en rechts wat gaan bijzitten, en desnoods een handje (een heel kleintje) bij steken.
Het was wel leuk om weer mee te maken, en ik leerde weer enkele nieuwe materialen kennen. Dus kreeg ik eerder les dan ik er moest geven. Ne mens is nooit te oude om, juist...

Maar dat duurt nogal lang, dus is mijn tijd wel heel beperkt, zeker als je weet dat tanteke ook op de zaterdag moet bezocht worden.
Het wordt dus een heel klein blogje, een echt weekendbeestje...

Gisteren vertelde ik je over het uitbreken van een nest boeren, vandaag zijn de wielertoeristen uitgebroken, een hele meute met een keer. Langs mijn raam flitsen (nu ja...) allerlei kleurige outfits voorbij van hijgende en dampende vélorijders die zojuist de berg op geklommen zijn. De meesten staan hier voor mijn raam recht op de trappers, om even de lendenen te rekken en te strekken, want dat klimwerk...na die winter van stilzitten...niet evident.

Welke soort terroristen het is, is een grote vraag, want nu reeds hangen hier diverse soorten pijlen en staan er diverse soorten wegaanwijzers op de baan geverfd... Wie volgt wat ? Er is duidelijk ook een grote organisatie bij, want deze hebben allemaal een blauw bordje met een nummer op, aan hun stuur hangen. Dat zal wellicht de omloop van het Nieuwsblad zijn voor liefhebbers, tot spijt van de randbewoners...

Ik moet toch eens nadenken over een nieuw verkeersbord! Hier zie je dat niet zo vaak in ons Vlaanderland, maar in Wallonië kennen ze zo'n een bordje: "Sauf riverains" "Alleen voor oeverbewoners"...andere mensen niet toegelaten. We moeten zoiets ontwerpen om die terroristen hier weg te houden. Ik zag weer al van die ambetante exemplaren: een groep van één man, of hij dacht het toch, klof midden op de rijweg, middenderder kon niet! djudedju...Heer geef mij ontzaglijk veel verdraagzaamheid, vooral tegenover wielerdinges... (Een mirakelke is ook al goed, zodat ze plots allemaal vierkante wielen hebben)

Het zal weer niet evident zijn om tot bij tanteke te geraken...de Lange Ast zit ook nogal vaak in het parcours... de mooie brede fietsbaan er naast is voor mietjes.

Nogal een geluk dat ik weet, als de bloempjes bovenkomen, de vogeltjes beginnen te fluiten de boeren uitvliegen en de wielerterroristen gevaarlijk doen, dan komt ook het visweer er aan...Je weet wel, aan een grote plas, waarin geen boeren, geen fietsers, maar wel grote karpers zwemmen... heerlijk... naar het dobbertje turen, de hoed iets naar beneden geschoven om de zon uit mijn ogen te houden...heerlijk, heerlijk, heerlijk...

tot de volgende (weer twintig wielerdinges !)

d'ou elle ainsi ni d'homme

Image via Wikipedia

Gek Frans ? Ja... maar wel historisch! Toen Louis Bonaparte Koning van Nederland was, gaf hij een ereteken uit met de kenspreuk: "Doe wel en zie niet om"...Lees nu nog eens de titel, dat was de manier hoe Lowietje zijn eigen spreuk onthield.
Kijk, dat is nu een klein hoekje van het menselijke aspect van Geschiedenis, want geschiedenis, is de manier waarop we het verleden beschrijven, in het licht van wat en wie we nu zijn.
Logisch gezien zou geschiedenis dus een vast gegeven moeten zijn, maar daar het steeds bekeken wordt door mensen die het bekijken vanuit hun visie, is het dat allerminst.
Dat is de reden waarom geschiedenis in het katholieke onderwijs niet identiek is aan de geschiedenisles in het officiële onderwijs, dat is waarom de Belgische onafhankelijkheidsstrijd in de Nederlandse geschiedenisboekjes héél anders is dan in de Belgische...en dat is ook de reden waarom men nu weer een Napoleon op een schavotje plaatst, waar men hem jaren heeft verguisd.

Het geheugen van de mensen is kort... Toen ik nog jong was, hoorden we nog tal van ouderen foeteren op de Duitsers, die wel altijd oorlogszuchtig waren geweest en altijd zo zouden zijn... Wellicht was dat een of twee generaties vroeger krek zo met de mensen over de eeuwige Franse overweldigers, maar na enkele keren Duitsers waren de Fransen al lang van alle blaam gezuiverd. Gek is dat niet, gewoon omdat het collectief geheugen strikt gebonden lijkt aan de ervaringen van de waarnemers. Er waren geen mensen meer die konden meeklappen over de Franse overweldigers, maar des te meer van hen die de Duitsers hier zagen...

Alles wat verder ligt dan wat aanwezig is in het geheugen van aanwezigen, dat is Geschiedenis uit de boeken. Bij natuurvolken is dit niet zo, omdat ze daar geschiedenis overdragen op een verbale manier, vaste redevoeringen, geijkte teksten die van man naar man werden doorgegeven en aangeleerd aan de volgende generaties. In hoever die ijking ook werkelijk vast was, is uiteraard niet meer te achterhalen, de kans is echter groot, dat net als in onze geschiedenisboekjes, de teksten wel eens evolueerden naargelang de omstandigheden.

Maar dat is net wat Geschiedenis zo leuk maakt! En het jammere is, dat men dat aspect niet (durft) er bij vermeldt, want men wil aan "den volke" wijsmaken dat er maar één geschiedenis is, de echte, de ware, de hunne... En het leuke daaraan is, dat men zich net op die manier blootstelt aan alle kritieken, en alle bewijzen van het tegendeel, bewijzen die, op hun beurt, net zo weerlegbaar zijn...

Het feit dat ik een geschiedenisfreak ben, en dus ga neuzen in allerlei bronnen, maakt mij dus eigenlijk niet echt slimmer, hooguit iets wijzer, en niet eens inzake geschiedenis dan wel in de menskunde (als dat al een wijsheid is...)

Ik ben voor het ogenblik bezig aan het doornemen van een Nederlands geschiedenisboek, vandaar mijn binnenpretjes over de stukken die wij "gemeenschappelijk" beleefd hebben, maar toch, och zo verschillend bekijken. Het kan u misschien gek in de oren klinken, maar ik jeun me verschrikkelijk in dat vergelijken en bestuderen van de menselijke kleinheid, want geef toe, de geschiedenis inkleuren naar gelang je eigen inzicht, opinie en vooral doel, geeft niet echt blijk van grootheid...

Hier naast me op het veld is het nu en dan mistig: een boer rijdt hier aan behoorlijke snelheid over het veld terwijl hij kalk strooit... Het op die manier "vernevelen" is ongetwijfeld een goede manier om het gelijkelijk te verdelen over het veld, want wat rest na het neerdalen der kalknevel, is een witbesneeuwd veld...

Is het bij jullie ook zo? Is er ook in jullie omtrek een heel nest boeren uitgevlogen, die plots een hevige activiteit aan de dag leggen ? Eergisteren nog waren ze hier het veld aan het opentrekken, gisteren reden ze met grote karren mest rond, die ze meteen in de grond inspoten, en vandaag werpen ze het vol kalk...En het is niet alleen hier op het veld voor mijn deur, nee, je ziet ze overal, met grote zware tractoren over de wegen scheuren, haast je haast je naar het volgende veld om ik weet niet wat te doen... De winterslaap is voorbij en nu moet er weer gewerkt worden.

Ik heb een véél te levendige fantasie, en zie meteen voor mijn geestesoog, de boer en de boerin in hun alkoof, onder dikke stapels dekens snurkend en schurkend de winter doorslapen, wachtend op het eerste beetje warmte van een nog bedeesde zon... Zie je hem ook liggen, met zijn blauw en wit gestreepte slaaphemd aan, de rode neus met een bosje haar eruit, en maar snurken? De beer in zijn hol, de boer in zijn bedde...

Ik weet het wel, het is niet zo, de beesten moeten gevoederd, de koeien gemolken en ga zo maar door, maar het plots uitrijden der tractoren doet mij anders denken...

dagdromen...
mensjes kijken
en fantaseren


tot de volgende ?

Auchan Leers

Image by maartenzam via Flickr

Voila, we hebben weer ons grote inkopen te Frankrijk verricht...dus vooral aperitief zonder alcohol. Maar we hebben ook vis , verse vis mee, schartong, zalm en tonijn, en ook nog eens mosselen (voor vanavond ?)...
Dat is dus de reden dat vroege bloglezers zullen vastgesteld hebben: tiens, het is er nog niet... De zaterdag en de zondag valt dat geregeld voor, want dan gaan we wel eens rommelen op de rommelmarkt, maar in de wee zelden, alleen omwille van een Franse reden... (Les excuses sont faits pour s'en servir).

En nu heb ik dus een vlugge hap Frans brood (baguette) gegeten, met een bordje soep. Want het is te laat om nog te gaan koken, bovendien, er zijn straks mosselen... Geen Zeeuwse, in la Douce France koop je uiteraard Ierse mosselen (voor St Patricksday).

Nee, normaal koop ik er de lekkere Bouchotmosselen, maar er waren er geen, dus maar eens Ierse, die zien er ook een beetje uit als de bouchot... Hopelijk zijn ze ook zo lekker. Volgens de visboer zijn ze in ieder geval veel lekkerder dan de Zeeuwse.

Bijna hadden wij op de heenreis een geblutste auto, in la France! Op een rond punt (een Franse uitvinding, die groeien daar in het wild)kwam er een jonge deerne bijna het rondpunt opgesnord, toen ze zag dat ze het niet meer zou halen, en dan piepende remmen en een mooie zwarte streep op het beton...Oef, 't was wel een mooi kind, maar niet om er blutsen van te krijgen.

Op AVS hoorde ik een leuk zinnetje: "Als echtparen echt paren, dan hebben echtgenoten echt genoten..." Vind ik leuk. Heeft niet veel om het lijf, maar dat kan ook niet omwille van dat echt genieten hé.

Heb je het ook gelezen? In België heeft 17,2 % van de bevolking vertrouwen in de politiekers. Ik ben verwonderd dat het er nog zo véél zijn ! Maar het voelt goed aan bij de meerderheid te zitten. Ik denk dat het vooral de uitzendingen zijn op TV van de vroede dames en heren aan het werk... met hun gsmmetje, met hun blackberrytje, met een gazet, met een dik en lijvig boek (Gejaagd door de wind - genre)of gewoon slapend. Ik zag er toch ook een aktieve!!! die was aan het geeuwen. djudedju... en soms krijg je dan een mailtje met de bedragen die die gasten daarvoor krijgen. Op het mailtje staat foutievelijk: verdienen...maar ik denk niet dat zij ook maar iets verdienen, ze stoppen hun verdiensten héél goed weg...achter een gazet, een boek, een blackberry...

tot de volgende ?

Spam

Image by marketingfacts via Flickr

Iedereen heeft er mee te maken, wat je ook doet, spam overspoelt het internet. In Gmail zit een goede spamverwijderaar, maar niettemin komt er toch nog wel nu en dan iets door, waar je niet weet waar dat nu weer vandaan komt. Eventjes aanduiden dat ook dit spam is, en het leed is geleden. Je moet dan wel nu en dan eens kijken of er per ongeluk iets dat je wel wou zien, niet is uitgefilterd, maar dat is wel heel minimaal (ik heb het bij mijn weten nog niet gehad). Nu onlangs kreeg ik echter plots een paar keer spam door, en ik weet niet hoe ik die kan tegenhouden!

Het slachtoffer?
deze eigenste blog...
Je weet wellicht, beminde lezer ende lezeresse, dat je op deze blog kunt reageren, daartoe is een link voorzien. Ik krijg dan deze reactie binnen, en als je het niet op naam deed, voorafgegaan door "anoniem"...
Welnu, nu hebben onverlaten dit middel gevonden om hun spam door te mailen naar mij. Als ik het als spam aanduid, dan zal ik ook de ernstige opmerkingen van een anonieme lezer(es) niet meer ontvangen. Dus... niets aan te doen, tenzij, jullie, beminde lezers en lezeressen, niet meer anoniem reageren...
(Wat ook leuker is voor mij)

Want die reacties, dat is voor mij een leuk iets, zelfs als het een boze reactie is van de makers van Viagra, omdat ik wat ironisch over hun blauwe pilletje schreef. Over een penis in erectie mag echter geen ironie gaan... dit weze gezegd.

Ik weet het niet, maar ik heb ergens het gevoel dat de moderne mens door al de programma's op TV en radio, al de artikels in de boekjes, en de "wijs"-gerige praat van ene Goedele Lieckens, tegenwoordig veel te geobsedeerd zijn over hun jongeheer (alhoewel het dan meestal geen jonge meer betreft)... Het is net of sex het enig zaligmakende is binnen het huwelijk (en volgens de programma's ook er buiten!)...

Ik ben de laatste om dit aspect van het menselijke leven te onderschatten, maar laat ons nu niet net het omgekeerde doen, en na een periode waar sex taboe en ongewenst was, plots sex op het hoogste schavotje plaatsen. Als het gaat, zo veel te beter en te leuker, maar als het niet gaat, dan staat toch wel de zon weer op...en het leven gaat door. Ik vind seks héél leuk, maar het is voor mij helemaal niet het nec plus ultra! Het is niet iets om je zorgen over te maken! Wel in tegendeel! En weet je, net dat zorgen maken is mede de oorzaak van veel ellende op dat gebied. Laat komen wat komt, geniet er van, en komt het niet, dan is het ook maar zo. Zonder meer.

Maar die programmamakertjes (ik schat ze niet hoog of groot in), verwarren, zoals momenteel bijna iedereen, seks met liefde. Seks is lichamelijk, Liefde is héél wat meer. Seks kan een lichamelijke uitdrukking zijn van die liefde, maar het is niet de liefde ! Laat je in hemelsnaam geen complexen aanpraten door die zwabbers !

Hé, dat moest me even van het hart! Ik kan me zitten ergeren als ze aan het leuteren zijn over het belang van "goeie" sex. Dat men zou praten over het leuke ervan, totdaar, maar meer is het ook niet.

tot de volgende ?

De quisling

Image by Inferis via Flickr

Ik ben bezig de spreekbeurten van wijlen Sir Winston Churchill door te lezen... Plots botste ik op het woord quisling (meervoud quislings). De betekenis van het woord bleek uit de kontekst, maar waar komt het vandaan? Geen paniek, even gegoogled, en voila, bleek het de naam te zijn van een Noors Nationaal socialist, die meer dan meeheulde met de vijand. Hij werd minister president van Noorwegen tijdens de bezetting, en na de oorlog ter dood veroordeeld voor verraad...
Zijn geheul met de vijand was klaarblijkelijk zo in het oog springend, dat zijn naam een zelfstandig naamwoord werd, om hen die heulden met de bezetter aan te duiden. (Hier noemde men ze zwarten...)

De tandarts

Er is een vonnis uitgesproken tegen een persoon die tot twee keer toe een afspraak met de tandarts niet nakwam. 700 Euro ! Nu moet er wel bij vermeld worden dat het niet zo maar afspraakjes waren, maar twee keer een afspraak voor een groot werk, waarvoor 4 uur voorzien wordt. Dat stelt het wel iets of wat in een ander daglicht, maar toch... Het is een nieuw feit dat je kunt veroordeeld worden voor het niet nakomen van een afspraak met je tandarts...of je dokter? of je garagist? Ergens krijg ik toch een wat huiverig gevoel, dit vonnis zou wel eens de start kunnen zijn van een heleboel dergelijke eisen. In het bovenstaande geval gaat het wel over twee keer naeen een afspraak vergeten, maar geef toe, het is menselijk eens iets te vergeten, om dat nu meteen strafbaar te maken?
Ik heb begrip met de tandarts, in die zin, dat het zeker niet leuk is om twee keer vier uur te verliezen, maar waar ligt de grens voor dergelijke zaken? Moet men te maken hebben met het herhaaldelijk vergeten van een afspraak? Gaat het alleen over afspraken van 4 uur of meer ? Of kan men dergelijke uitspraken ook verwachten voor een simpele vergetelheid ? En kan men het omgekeerde dan ook ? Als ik een afspraak heb om 10 uur, en de dokter behandelt mij pas om 11.30 uur, mag ik dan een vergoeding eisen voor dat 1,5 uur wachten ? En waar ligt daar de grens? Op 5 minuten of vanaf een half uur ?
U ziet, als je het zo bekijkt, dan kunnen we nog heel wat leuke dingen verwachten...
Er zit iets idioots en gevaarlijks in rechtspraak over een dergelijk feit. Want waar ligt de grens ? Wat als er een betwisting is over datum of uur? Afspraken worden veelal telefonisch gemaakt, en jij of de doktersassistente schrijft het in op een verkeerde datum, wat dan? en hoe bewijs je dan je gelijk ? In sommige gevallen kan iemand verlof hebben opgenomen voor die afspraak... dat is niet meer te recupereren.
Nee, ik ben niet gelukkig met dergelijke dingen, het is als het openen van de doos van Pandora.

Decoratie

Het kan héél gevaarlijk zijn een ereteken opgespeld te krijgen door een Franse Minister ! De minister van Culture (en Français) spelde een ereteken op bij een actrice...Los door de bloes en recht in de welgevormde boezem...
djudedju

Nu is het opspelden van eretekens bij dames altijd een heikel iets! Ik heb in mijn loopbaan talrijke eretekens moeten opspelden, en iedere keer ik zag dat het een dame was, zat ik al van ver te kijken welke kleren ze aanhad, en waar ik dat ding kon spelden... Een ereteken heeft meestal twee speldpunten, zodat schouderbandjes niet altijd breed genoeg zijn... en met je handen in de décolleté duiken om de stof vast te nemen van het kleedje lijkt meer op een aanslag op de goede zeden dan op een vereremerking... Nee, ik was altijd op mijn ongemak als ik een dame moest vereremerken... Ooit was er eentje met een kleed die alleen bij gratie van de borsten bleef hangen, moet je daar eens een speld op steken... Ik heb de speld en het doosje zo meegegeven, na een bestuderen van de mogelijkheden, en dat alleen al lokte (terecht) hilariteit uit in de zaal. Ik zou de betrokken minister dan ook de raad geven bij décolletees het zekere voor het onzekere te nemen, en doosje en ereteken zo mee te geven...Of...Misschien komt men ooit tot eretekens aangepast aan "de" vrouw, en maakt men die hangend aan een koordje, maar dan wel met een sluitingetje er aan, ander krijg je dat klereding niet over de soms imposante hoeden of kapsels...
Vrouwen...niets dan last.

tot de volgende ?

half maart...

Image by Pieter Musterd via Flickr

Ik zie zonet 15 maart staan op mijn kalenderke... Ik kan het niet helpen, maar de tijd lijkt almaar rapper en rapper te gaan. Er is daar een heleboel wetenschappelijke en semi-wetenschappelijke uitleg voor, maar dat zal mij worst wezen: 't gaat alsmaar rapper!

Als ik mijn kleinkinderen hoor, dan zijn die bijna... en dan noemen ze de volgende streefdatum, hun volgende verjaardag. Voor hen gaat de tijd niet rap genoeg, voor ons veel te rap. Gek. Wij hadden echt geen Eistein van doen om de relativiteit van de tijd te kennen, we ondervinden dat verschijnsel dagdagelijks. Denk maar aan de trage minuten in de wachtzaal en de snelle minuten in een aangenaam gezelschap.

Ik ben ook telkens verwonderd hoe snel de tijd gaat als ik een boek zit te lezen, al gaat de tijd in het boek soms heel traag, of juist heel erg snel, de buitenwereld loopt altijd sneller dan ik had gedacht. De buitenwereld, want als ik in een boek zit, dan leef ik tijdelijk in het boek. Dat is net wat voor mij een boek altijd beter maakt dan de film: bij het boek creëer ik zelf de beelden, en die zijn uiteraard precies wat ik ervan verwacht. Bij een film worden de beelden mij voorgeschoteld.

Gisteren heb ik nogal wat reclame gemaakt voor de News Archive Search van Google, maar er zijn daarnaast ook heel wat andere websites die een vergelijkbaar medium bieden. Zelfs bij Nederlandstalige bronnen vind je soms heel interessante archieven. Je hoeft je dus niet beperkt te voelen aan de wat Amerikaanse kijk op... er zijn er heel veel! Ik heb ook gewezen op de vertaalmogelijkheden, en verwees naar Iraanse kranten als voorbeeld, tot mijn verrassing ontdekte ik daartussen een Nederlandstalige uitgave! Je ziet, verrassingen zijn er ook daar waar je het niet zou verwachten! Het gaat wellicht over een "krant" voor Iraanse ballingen, maar dus al niettemin... Leuk (om eens over hun muurke te loeren)!

Heb je het al gevoeld? De lente is er (bijna)! Het is iets warmer, iets droger, en je ziet de botten zwellen! Binnenkort moet ik de tuin in om de planten bij te snoeien voor de komende bloei, en alle dood materiaal te verwijderen die heel de tijd als deken diende voor het ondergrondse plantenleven. Je zult het zien, niet alleen het frisse groen komt piepen, ook hier en daar vroege bloemen, en de lucht heeft plots een andere geur, naar het fijnstof ruik je plots ook stuifmeel van de kleine, maar zo mooie madeliefjes. Atchoem!

Al meer dan een week is er een van mijn camelia's (de witte) aan het bloeien...en iedere keer weer zie je 's anderendaags de bloem weer opengaan, maar nu met rosse randjes van de nachtvorst. Ik weet niet waarom die éne camelia zoveel vroeger is dan al de andere??? Is het de soort? Het moet bijna wel zo zijn, want de planten staan op een meterke van elkaar. Die bloeit dus in de gegeven omstandigheden iets te vroeg om wel te wezen.

Maar nu zie ik bij de andere camelia's de bloembotten heel snel zwellen, en ze geven al wat kleur prijs.

De lente is er dus wel degelijk !!! Ik moet hoognodig kijken naar mijn visgerei! Weet je, minstens even erg als het leuke van het vissen, lokt mij het zitten genieten van de natuur aan de boord van het water, en ik zit nu al weer te denken of dit jaar de ijsvogel er terug zal zijn bij Pepé... (Luc is er bij geweest, en alles is goed met hem!)

Gisteren zijn we bij tanteke geweest, en ook met haar is alles goed, ze wordt wel beetje bij beetje wat dementer, maar lichamelijk gaat het heel goed. Toen ze nog thuis was kon ze bijna de trap niet op, en nu loopt ze die op en af alsof het niets is. Je ziet zo dat ze goed verzorgd is, en dat ze gelukkig is. Het enige waar ze soms over klaagt, dat is dat ze niemand meer ziet, wij zijn blijkbaar de enigen die nog op bezoek gaan? Ik moet toch eens navraag doen bij de verpleegsters, want het kan natuurlijk ook dat ze het bezoek reeds vergeten is, zodra ze de deur achter zich dichttrekken.

Deze namiddag gaan we eens uit eten, Herman gaat op pensioen, en dat vieren we met een gezamelijk etentje... Kunnen we weer eens gezellig bijkeuvelen...

Tot de volgende ?

Het archief

Image by magerleagues via Flickr

Gisteren had ik het al eens (te meer) over Google, maar er zijn daar nog plezante dingen te vinden! Zo heb je "News Archive Search", een groot archief !
Je kunt bijvoorbeeld Times Live opvragen, dan krijg je een tijdslijn, je klikt de gewenste periode aan (je kunt verfijnen tot op één maand !) en je ziet onderaan de resultaten verschijnen. Kun je lekker de berichten die toen zijn verschenen er op na lezen ! Maar er is meer, ik typte "Het Volk", kreeg heel wat over de Omloop van Het Volk, maar bv ook over het verdwijnen van de krant (een beeld uit Knack). Ik geef dit maar als voorbeeld dat het heus niet alleen Amerikaans nieuws is, je kunt ook wel één en ander vinden uit onze contreien.
Zo vond ik in Time Life een artikeltje over Koning Leopold III, vlak na de overgave van België, waar dan al een beschuldigend artikeltje verscheen onder de titel "De koning is dood, Leve België" (in het Engels uiteraard). Tijdsdocumenten... geven je soms een verrassende kijk op dingen die je dacht te weten!

Nu, ik weet het wel, ik ben naast taal nogal een fan van Geschiedenis, waarbij ik niet zozeer in de data dan wel interesse heb voor de verbanden en het menselijke aspect in de zaken...en ook wel een beetje om het verschil te zien tussen de ene bron en de andere... Ook dat is immers een menselijk aspect, en leert ons dat geschiedenis, in tegenstelling met wat je zou menen, helemaal geen statisch gegeven is !

Voor mensen die graag eens kijken wat men schreef over een bepaald onderwerp in een bepaalde tijd... zie News Archive Search !!! Ik ga straks eens kijken naar Eugenetica, om te zien of het Amerikaanse Google die Amerikaanse schande niet verdoezelt...

En eens kijken naar Jodenvervolging van voor wereldoorlog II, want dat was op dat ogenblik lang niet alleen een Duits fenomeen! Je zou er van verschieten!

Och, als je geschiedenis niet bekijkt als een vak, maar als een menselijk fenomeen, dan is het een fris en verrassend onderwerp, waar je heel wat van kunt leren, onder meer hoezeer de kinderen ook nu nog gedirigeerd worden in een Vaderlandse kijk en al naargelang het onderwijsnet, gedirigeerd op een al dan niet religieuse kijk op de dingen... En dan denk je: "Eigenlijk zou dat toch niet mogen !" Maar je ziet, het is er toch! Net omdat geschiedenis geen opsomming is van feiten, maar van menselijke gebeurtenissen bekeken door mensen.

En dat is net het dodelijke van het onderwijs in het "vak" geschiedenis...Daar wil men het juist laten uitschijnen dat het een opsomming is van feiten op een tijdslijn...Net wat het dus in werkelijkheid niet is! Ik ga ook eens neuzen bij Times Live naar de tijd van de Belgische onafhankelijkheidsstrijd... kan ik nog eens grinniken (of grijnzen?).

Je ziet, je kunt met je internet véél meer doen dan je misschien wel dacht! Het is werkelijk een onuitputtelijke bron van "kennis", tussen haakjes, want je moet er ook rekening houden met het menselijke aspect er van, heus niet alleen inzake geschiedenis. Neem nu het voortreffelijke Wikipedia, dat is een echte encyclopedie, maar geschreven door leken, door belangstellenden dus...Met andere woorden, wie daar schrijft over de taalstrijd, doet dat vanuit zijn standpunt, hoe neutraal hij ook denkt en poogt te zijn. Het zou misschien dan ook leuk zijn om de Nederlandstalige versie over dat onderwerp te vergelijken met de Franstalige... Kan geestig zijn.

Maar dat wil dus ook zeggen dat het heus niet allemaal evangelie is, het is gekleurd door mens en tijd...

Hé, ik las een leuke studie over het TV-programma Big brother en dergelijke. Men heeft een test gedaan. Men heeft na een zogenaamde selectieproef aan een groep mensen gezegd dat zij echt bij de heel erg slechtsten waren, en bij een andere groep vertelde men dan dat zij net tot de allerbesten behoorden. (Er zaten in beide groepen een megelmoesje van goeie en slechte). Men toonde dan aan iedereen individueel een filmpje van een meisje dat echt afging als een gieter. Het waren vooral de mensen uit de groep die hadden gehoord dat zij bij de allerslechtsten hoorden, die het meest plezier hadden met dit "afgaan"... Waaruit men rustig de conclusie kan trekken, dat leedvermaak dient om het eigen ego wat op te krikken... Ik maak daar ook de keerzijde van: mensen die er niet mee lachen hebben dus een groot ego, een groot gedacht van hun eigen kwaliteiten...

djudedju

Ik kan helemaal niet lachen met big brother en co...
Moet ik een groot ego hebben, ja ?

tot de volgende ?

Google Reader Play

Image by mirindas27 via Flickr

Ik ben nogal gek op zowat alles wat van Google komt...mede door het feit dat het ook voor de openbron heeft gekozen (zoals Linux), en dus (meestal) gratis bereikbaar en bruikbaar is.
Sinds een hele tijd maak ik via mijn Gmail ook gebruik van Reader, waar je al je favoriete blogs en nieuwsberichten dagelijks kunt lezen.
Nu is er weer iets nieuws, Reader Play, waarbij je alles wat in je reader zit, kunt gaan bekijken als een grote diashow, zelfs ieder filmpje die er in zit passeert de rij. Als je dat wilt bekijken, dan ben je uren zoet. Dus, heel mooi, maar niets voor mij. Ik kijk liever alleen naar wat ik zelf wil lezen, en niet alles wat er binnen mijn eventuele interesses valt (volgens Reader).
Van mij mag het dus rustig blijven wat het was, maar voor mensen die graag lui achterover genieten van wat Reader hun voorschotelt, zonder zich moe te maken met knopjes en co...

Maar eigenlijk wil ik het hier gewoon hebben op de voortdurende evolutie van Internet, niet alleen bij Google... Ik ben nogal geïnteresseerd in die dingen, en dus ben ik geabonneerd op een heel pak electronische posten, die zich onledig houden met het vermelden en uitleggen van al wat er gebeurt op het net, in de zin van nieuwigheden waar mee je je speeltje nu weer kunt uitrusten. Niet dat ik alles uittest, helemaal niet zelfs, maar de mogelijkheden interesseren me doodgewoon. Het is geen wonder dat ik dus heel wat van die dingen dagelijks binnenkrijg, en voeg daarbij nog het feit dat de evolutie van "alles rond de kwampjoeter" niet mijn enige interesse is, en het zal je wel niet verwonderen dat ik dagelijks meer dan 100 mailtjes krijg, zonder dus alle items op Reader te vermelden...

Nu ja, ik heb (jammer genoeg) veel tijd, en zoals ik je al zegde, het is belangrijk op alles en nog wat te denken en bezig te zijn, zolang het niet met je pijn, met je ziekte is...

Zo las ik dat er binnenkort een echt mirakel gaat gebeuren! (Als het doorgaat, want ik twijfel aan dit bericht, meer dan ik zeggen kan!) Al de mensen die netjes Windows 7 hebben aangekocht en daar mee werken, die zouden bij het verschijnen van Windows 8 (of hoe die opvolger ook gaat heten), gratis kunnen upgraden!!! Windows en gratis...het lijkt echt een sprookje! Maar we zijn nog lang niet één april, dus ik geef het bericht door voor wat het waard is... Ik heb maar twee zinnige uitleggingen (wat een woord): of Windows voelt dat Linux serieus veld aan het winnen is, en wil de markt niet helemaal verliezen, of wat ook een mogelijkheid is, Windows weet dat de huidige versie weer eens een miskleun van je welste is... 't Is 't één of 't ander...

Maar je ziet, je leest soms wel verrassende dingen, héél erg verrassend zelfs!

Maar de evolutie staat niet stil, iedere dag zijn er op het multimedia-front nieuwigheden te vinden. Als je een leuk en heel interessant en Nederlandstalige brief wilt krijgen (je kunt kiezen voor dagelijks of wekelijks), dan kan ik je Netties aanraden! Dat is een heel interessante nieuwsbrief, en je krijgt er nog heel wat gratis programma's bovenop. Het is ook heel goed leesbaar, want ik heb sommige van die nieuwsbrieven opgezegd, omdat ze zo technisch waren dat ik meestal niet eens goed begreep wat ze vertelden... Ik ben nu eenmaal geen techneut. Maar ik verwonder me iedere dag weer over het feit dat je via internet werkelijk een hele wereld onder een muisklik hebt liggen. Je denkt op iets, je zoekt het op via Google of een andere zoekmachine, en hop, daar krijg je véél te véél uitleg, zo veel dat je je moet beperken. Vroeger was de taal nogal eens een rem, maar met de vertaaloptie (Google !!!), kun je nu alles en nog wat lezen in een begrijpelijk Nederlands. (Let wel, geen correct Nederlands, want bij automatische vertaling moet je er op zijn minst rekening mee houden dat de zinsbouw soms wat abnormaal is...)

Ik heb onlangs de test eens gedaan, en een Japanse site zitten lezen. Hadden ze mij dat moeten zeggen enkele jaren geleden, dan zou ik het niet geloofd hebben. Nee, tegenwoordig ligt echt heel de wereld voor je open!

En -voor mij nog steeds het grootste wonder - je kunt bijna alles via gratis programma's doen. Geef toe, dat is iets wat in onze kapitalistische wereld niet zo gewoon is. Jammer dat we nog moeten betalen om op het net te geraken, zou dat nu echt niet onder het recht op informatie vallen???

Maar wat dan ook, we kunnen dus quasi onbeperkt rondstruinen van het ene werelddeel naar het andere, en overal lezen en kijken. Hé, ik moet eens zoeken naar Iraanse kranten, en die dan lezen, tenminste als de kranten daar net als hier sites hebben met de nieuwsberichten...Dan stellen we misschien vast dat de waarheid daar héééééééél anders klinkt dan hier! Want kijk, dat vind ik nu precies het voordeel van het inkijken in heel de wereld, je kunt ieders waarheid lezen! Het zou dus nu wellicht niet meer zo makkelijk zijn om een heel volk op te jutten met één waarheid (Denk maar aan wat in Duitsland gebeurde voor en tijdens de tweede wereldoorlog- en denk niet dat dit alleen daar gebeurde, het gebeurt nog dagdagelijks, je moet maar eens de Waalse pers vergelijken met de Vlaamse!)

Wijs zijn dus, en je licht opsteken in de diverse regionen, staten, werelden...

tot de volgende ?

het doosje

Image by tdietmut via Flickr

Gisterennamiddag was er vergadering van het korps der crea-leid(st)ers te Oudenaarde. Ik heb er mijn twee bloempotten, omgevormd tot cache-pots meegenomen en uitgelegd hoe het gemaakt moet worden.Maar dat wil zeggen dat wij ook andere technieken hebben gezien en besproken, en praktische schikkingen hebben genomen voor zaterdag 20 maart, waar we een "opleiding" in technieken gaan geven aan andere crea-leid(st)ers...
Een van de dingen die mij heel erg hebben bevallen, is iets heel simpels: een doosje...
Misschien denk je nu, wat is er nu aan een doosje ? Alleen maar het feit dat je het zelf maakt, en dat het een heel eenvoudige werkwijze is, en dat je een perfect passend deksel er bij maakt, wat het geheel "af" maakt.
Ik was zo enthousiast, dat ik gisterenavond, toen ik thuis kwam, meteen een doosje heb gemaakt! Ik heb modellen voor een heel gamma van doosjes en etuitjes, allemaal simpel te maken, maar het meest simpele is wel het doosje, en misschien door zijn eenvoud, raakt het mij... Wij hebben nu bijna gedaan met het maken van de halssnoeren en/of armbandjes met parels uit papier, misschien maak ik er wel voor iedereen een geschenkdoosje bij ?
Ik weet (bijna) zeker dat ook Els geïnteresseerd zal zijn, als kleuterjuf is ze voortdurend op zoek naar dergelijke dingen, voor vaderdag, of moederdag of dag van de grootouders of weet ik veel wat voor dagen nog allemaal... Els, ik heb een leuk model om paaseieren in te dragen voor de kleine ukjes...

Weet je, ik begin eigenlijk meer last te hebben van een te veel aan ideeën, dan wel aan een tekort. Wat voor mij (en dus waarschijnlijk ook voor mijn collega's) zo interessant is, is dat ik meestal met heel andere dingen kom aandraven dan zij doen. Dat betekent dat iedere vergadering telkens weer en weer voor mij een openbaring is, een stortbad van ideeën. En wellicht zien de anderen dan wel weer brood in mijn dingen, die dan weer iets anders zijn voor hen.

Nu, dat mag je niet weerhouden, mocht jij nog een of ander idee hebben, het me te laten weten hé, een mens is nooit te oud om bij te leren, en ik ben telkens weer aangenaam verrast met al de dingen die ik zie. Ik stel ook vast, dat het zien van een of ander ding, mij soms op ideeën brengt om andere dingen uit te proberen. Het enige wat uiteindelijk moeilijk is, is dat we telkens en telkens weer op zoek gaan naar goedkope grondstoffen. Je kunt vurrukkullukke dingen maken, als je een groot budget hebt, maar dat budget is er nu eenmaal niet bij onze leden, dus zoeken we naar andere, beterkope oplossingen. Ik heb wel de indruk dat mijn collega's daar minder zwaar aan tillen dan ik doe, maar ik hoor naar wat de mensen vertellen... Velen van onze leden zijn ook nog lid in andere bewegingen, en volgen ook daar soms hobby... en dan hoor ik hoe ze bij de Landelijke Vrouwen parels hebben gemaakt, maar dat die zo duur waren, terwijl de onze omzeggens niets kosten (buiten de lijm, de draad en de sluitingetjes...).
Dergelijke opmerkingen wijzen mij er op dat het voor hen een offer is om geld te besteden aan hun hobby... Dus doe ik mijn uiterste best om alles zoveel mogelijk te doen met gratis, recuperatie of zo goedkoop mogelijke middelen... Ik zie dat niet echt als een beperking, eerder als een uitdaging. Ik zag ooit een uil, maar nogal duur... Ik ben nu op zoek om die uil net zo mooi te maken, maar met goedkope materialen. (En zo, dat hij er net zo duur uit ziet!)

Soms heb je op die manier veel meer werk, om tot een even mooi resultaat te komen, maar is dat niet net hobby? Hobby is toch een tijdspassering? Dus tijd mag geen beletsel zijn, in tegendeel!

Maar ik ben wellicht weer aan het doordrammen over een onderwerp dat je niet echt interesseert...Want niet iedereen is hobbyist...

Vannacht heb ik bijna niet geslapen. Wat pijn, de koffie op de vergadering ? Ik weet het niet, maar ik heb daar niet echt moeite mee, ik ben nu eenmaal geen slaper, en ik heb van een slechte nacht geen of heel weinig last. Als Anny een slechte nacht heeft, is ze 's anderendaags geen mens. Ik heb dat altijd bizar gevonden, hoe komt het toch dat twee mensen zo verschillend reageren op een zelfde gegeven? Wellicht is dat net zoals pijn ervaren, de een ervaart de pijn veel scherper dan de ander. En dat is niet alleen het geval met lichamelijke pijn, ook zielepijn wordt door de een makkelijker verteert dan door de ander.

Wellicht is dat mede één van de redenen van wat onbegrip voor elkaar? Want wees nu eerlijk, als je een ander ziet zuchten en hoort klagen over iets wat jij de moeite niet waard vindt om er van te klappen, dan oordeel je vanuit jou ervaring de ander ? Maar je vergeet dat jou ervaring niet noodzakelijk zijn/haar ervaring is! Ik denk dat we ons dat te weinig voor ogen houden! We mogen de mensen niet bekijken door de spiegel van onze eigen gevoelens. We moeten proberen om ons in te leven in wat hun ervaringen zijn. Dat is niet makkelijk! Zelf maak ik die fout ook herhaaldelijk. Ik heb een hekel aan mensen die zich bij ziekte meteen "neer leggen", in plaats van te vechten, maar misschien voelen die mensen zich wel véél zieker dan jij bent met eenzelfde ziekte? Ik heb ook meegemaakt dat ik, als de pijn te fel is, dat ik er bij ga liggen, en draai en keer om de pijn te verlichten. Misschien is er dan wel een ander die, van uit zijn standpunt, mij een "krieper" vindt.

Kortom, net zoals in zovele andere dingen, bekijken wij ook bij ziekte of pijn, te veel de mens vanuit onze eigen ervaring. In plaats van te pogen het eens vanuit zijn of haar standpunt te bekijken...we zouden veel bij leren over omgaan met de mens.

tot de volgende ?

Help! De dokter is ziek

Image by Bibliotheek Kortrijk via Flickr

Ik kreeg een lakoniek briefje, met de vermelding dat de dokter geen consultaties meer kan doen, wegens ziekte...
Ik heb meteen Lea opgebeld, om haar de droeve mare te doen... Haar facteur komt later dan de mijne. Onafgezien van de konsekwenties voor mij als patiënt (ik moet nu een andere dokter zoeken), treft mij dat meer dan ik zelf verwachtte... In de loop van die vele jaren als patiënt is die dokter eigenlijk wel meer geworden dan gewoonweg dokter, het is een soort vriend, zo iemand waar je dingen aan vertelt die je alleen aan vrienden vertelt. Misschien met een iets ander accentje dan een gewone goede vriend, maar toch een heel stuk boven de dokter-patiënt relatie.

En vannacht lag ik er op te denken dat hij nu ook door de stadia van ziek zijn moet worstelen. Want dat is wel één van de dingen waarin ik dan specialist geworden ben, ervaringsdeskundige zo je wilt. Ziek zijn is immers zoveel meer dan ... ziek zijn. Ik bedoel, bij langdurige en/of chronische ziekte, komt er wel meer kijken dan gewoon ziek zijn.
Als je de griep hebt, dan ben je ziek, je voelt je ellendig, je kunt het tijdelijk niet meer aan, en gaat er letterlijk bij liggen. Dat is ziek zijn: je geest wordt volkomen ondergeschikt aan je lichamelijke ellende. Je hebt er niets meer aan te willen, je bent veel te ziek om je te verzetten. Je hebt het niet meer in handen, de ziekte regeert.

De meeste mensen vergeten dat, maar een langdurige en/of chronische ziekte begint ook zo! Je gaat eerst door het stadium van ellende heen. Of je wilt of niet, de ziekte blokkeert al je willen, al je kunnen.

Maar waar bij een griep, na die fase, de fase van herstel komt, met de geest die het roer weer in handen neemt, met het gevoel dat je weer een en ander kunt, is dat niet zo bij langdurige ziekten...daar blijft die onmacht, daar blijft dat niet-kunnen. Het beeld is misschien na verloop van tijd niet meer zo zwart/wit, maar het is het lichaam die de baas is, het lichaam dat -als het er op aan komt- regeert.

Dat is een harde en moeilijke periode! Ik grijp weer naar het beeld van de griep, iedereen kent dat verschijnsel wel van echt ziek zijn, geslagen zijn, niet kunnen...stel je voor dat dit week na week, maand na maand zo blijft. Dat geeft je een beeld van chronisch ziek zijn. Om het in één woord te zeggen: ONMACHT (in koeien van letters!) en je ongelukkig voelen omdat je jezelf niet meer in handen hebt, het is je lijf die jou in handen heeft.

Die periode duurt tot je op een bepaald moment de ziekte leert te aanvaarden. Niet berusten, want dan ben je verkeerd bezig! dan ben je aan het afglijden. En als dat aanvaarden al niet makkelijk is, het niet berusten is het ook niet! Het aanvaarden is eingelijk beseffen wat je wel en niet meer kunt, en daarbinnen leren leven. Dat wil zeggen dat je weliswaar een veel kleiner domein hebt, maar binnen die nieuwe grenzen kun je weer zelf functioneren. Zelf! Bij berusten in tegendeel, aanvaard je dat je niet meer kunt functioneren, en dat is dus heel wat anders, en helemaal uit den boze!
Je moet dus groeien naar een nieuw bewustzijn van je kunnen. Dit is positief benaderen van de werkelijkheid. Je kijkt veel minder (zo min mogelijk) naar wat je niet kunt, je kijkt integendeel naar wat je wel kunt, en dat doe je dan ook. Je gaat zelfs nu en dan bewust verder dan je echte kunnen, omdat je het plezier van het bezig zijn, gaat afwegen op de pijn, en bewust kiest voor wat meer pijn, omdat je dat plezier hoger inschat. Dat is de manier waarop ik naar rommelmarkten ga, ik weet dat het pijn zal doen, pijn doet, maar het plezier van te markten en mensen te ontmoetenen te keuvelen, zijn voor mij belangrijker dan die pijn, dus neem ik die pijn er maar bij. Je kunt dit uiteraard niet te ver uitrekken, want het is ook niet de bedoeling dat je weer terugkeert naar een situatie waarin de pijn overheersend wordt, en je dus weer de heerschappij aan je lichaam moet laten.
De laatste stap die ik nu heb bereikt (misschien komen er nog?), is het vaststellen van het feit dat de ziekte neveneffecten heeft. Bij mij is het sparen van belastende inspanningen de oorzaak van het feit dat je vastroest, je immobiliteit maakt je letterlijk stram en stijf, en bewegen veroorzaakt een pijn bovenop de pijn van mijn ziekte. Dat was voor mij het moment waarop ik bewust heb gezocht naar oefeningen in bewegen, oefeningen die niet alleen tot gevolg hebben dat ik mijn stramheid en stijfheid loswerk, maar die bovendien weer helpen om de grenzen van mijn ziekte een beetje op te schuiven! Met andere woorden, door het bestrijden van neveneffecten, heb ik ook winst op de ziekte zelf! Ik verbeterde mijn houding en werk dagelijks mijn ledematen en lijf los. Stel je daar geen grote zware oefeningen bij voor, want dat kan ik niet, dan zou ik weer te ver gaan, en zou de pijn mij weer blokkeren en mijn lijf weer de geest gaan overheersen. Nee, lichte dingen, armen zwaaien en dergelijke en vooral oefenen op een goede houding, omdat een goede houding minder belastend is dan een slechte... (Gek genoeg is het zo dat je bij erge pijn veelal ineenkruipt in een slechte houding, omdat die op dat moment je schijnbaar soelaas biedt, maar op termijn nefast is!)

Ziek zijn is, als ik het zo bekijk, een hele wetenschap!
Het is een kunst zó ziek te zijn, dat de ziekte je niet overheerst, maar dat jij heerst over de ziekte, met inachtneming van je -nieuwe- begrenzingen.

Bij mij heeft dit een hele tijd geduurd... Ik hoop dat dit artikeltje misschien hier of daar iemand zal helpen om vlugger door die diverse stadia heen te gaan, en vlugger te komen tot een aanvaarden van de grenzen, en een leven binnen de nieuwe grenzen.

Het middel bij uitstek is niet te veel bezig te zijn met de ziekte! Denk en doe van alles, als het maar in staat is je bij de ziektedoem vandaan te houden! Want je overgeven aan de ziekte, zitten denken aan je ziekte, aan je pijn, aan je ellende, dat is het slechtste wat je kunt doen! Je moet alles op alles zetten om op andere dingen te denken, weg van de ziekte. Of het nu een mooie film is, een goed boek of een hobby, dat speelt geen rol, zolang het je maar weghoudt van die doem van het ziek zijn.

Dat is ook de reden waarom ik het hebben van een hobby zo noodzakelijk vind ! Om het even wat dat ook mag zijn!

... om terug bij mijn dokter te belanden, weetje, beste vriend dokter, jullie zijn heel bekwaam in het pijn verhelpen, in het genezen van het lijf, maar begot, veel hulp bij het verwerken, het doorstaan, het overwinnen...dat geven jullie niet. Dat ligt misschien minder aan u, dan wel aan ons systeem van denken van benaderen van het idee ziekte... In onze maatschappij is het alleen de bedoeling de mens zo spoedig mogelijk weer aan het werk te krijgen, en voor chronische zieken is er eigenlijk geen plaats voorzien, dus is er ook geen tijd om hen - daarin, in dat chronisch ziek zijn, te helpen...

tot de volgende ?

Wat zeg je ?

Image by Elsie esq. via Flickr

Vandaag las ik in "De laatste met het Nieuws", dat je van pijnstillers doof wordt. Voila, daarom staat dus mijn TV altijd te luid volgens Bart... Ik hoor dat ding niet meer door het langdurig verblijf van pijnstillers in mijn buis van eustachius... (Of hoe heet dat ding ook weer ?)
Mijn haar valt uit door de pillen voor mijn hoge bloeddruk, en die hoge bloeddruk komt op zijn beurt van... Maar je kent het wel, aan ieder medicament die je mee brengt van de apotheek, hangt een ellenlange beschrijving van al de bijwerkingen die je kunt krijgen.
Ik lees die nooit !
Als ik het toch doe, dan wordt ik al ziek van het lezen alleen.
Ik ben zeker, moest ik alle bijwerkingen van alle pillen die ik neem, beginnen opsommen, dat ik meteen een blog heb met rekordlengte van onbegrijpelijke woorden.
Bovendien zijn die bijsluiters helemaal niet gemaakt om te lezen. Dat blijkt duidelijk uit de grootte van de letters die ze gebruiken. Wil je het toch lezen, dan moet je een heel sterk vergrootglas hebben, want je ogen zijn al lang dat niet meer, als gevolg van het nemen van huppeldepuppillen, en van het veelvuldig worstelen met ultrakleine lettertekens op bijsluiters.
Misschien zou ik op die bijsluiters ook kunnen lezen waarom ik zo'n verschrikkelijke jeuk heb aan mijn enkels, maar wellicht staat daar dan weer bij dat je dit kunt oplossen met het nemen van hoeperdepoeppillen of met appeldeflapzalf. (Op de bijsluiters van hoeperdepoeppillen en van appeldeflapzalf staat dan wel weer waar je daar jeuk van krijgt, maar dat is dan weer op te lossen met...tarararararara....

Van medicamenten verwacht een mens genezing of toch minstens soelaas. Zonder al die bijwerkingen. Maar ja, onze medicamenten zijn als onze milieuzorg... plaatselijke hulp, met verwoesting van de omliggende gebieden. Misschien komt dat omdat wij ook daar weer slimmer willen zijn dan de natuur. In wilg zit salicylzuur, een natuurlijke pijnstiller, maar de mens haalt daar zijn pijnstiller niet, neen, hij heeft dat salicylzuur onder het ontleedmes gelegd, de scheikundige samenstelling er van ontdekt, en maakt nu zelf een scheikundig equivalent van een natuurlijk middel. Op basis van dit gegeven is men verder gaan zoeken en tasten, en heeft van heel wat middelen "ontdekt" wat de werkelijk werkzame bestanddelen zijn van een natuurlijk middel... en men maakt dus niet meer de plant na, maar alleen het werkzame bestanddeel. Zonder zich af te vragen of die rest toevallig niet datgene is wat ergens het evenwicht weer moet herstellen na de bestrijding van de kwaal... En men is nog verder gegaan! Eens men ontdekte dat men met scheikundige middelen de ziekten kon bestrijden, is men gaan zoeken of men met allerlei mengseltjes van allerlei stoffen niet toevallig een medicament ontdekte... Ja dus, weliswaar met steeds meer en steeds zwaardere nevenverschijnselen, maar daar kun je weer leuke mengseltjes op uit proberen...
Ik weet, het klinkt héél negatief, maar in al die negativiteit, in al dat overdrijven, zit een kern van bikkelharde spijtige waarheid...
Als ik een ietwat manklopende vergelijking kan en mag maken, veel van die medicamenten zijn in feite een soort prothesen... dat werkt wel niet zoals het hoort, maar het ziet er toch aardig uit.

De laatste tijd gaan we nog een stapje verder, en zijn we begonnen met het prutsen aan het leven zelf... We weten er nog niet echt veel van, maar we foefelen toch al heel aardig. Het doet mij denken aan een kleine jongen die wel een prentje heeft van een mooie tractor, hij heeft ook honderden stukken meccano en vijsjes en moertjes, maar het is slechts toeval als hij er in lukt iets te maken wat op die tractor van zijn dromen lijkt... en zelfs al lijkt het er op, het is toch niet een tractor...

En wij, zieken, ondergaan.
Lijdzaam en vol verwachting op heil.
djudedju, heb ik al gezegd dat ik doof wordt? dat ik mijn haar verlies ? dat... dat...

En toch... De mens is er al knoeiend in geslaagd het leven te verlengen, de kwaliteit van het leven, desondanks te verbeteren... en de pijn onderdrukken ze echt behoorlijk. Ook al zijn er bijverschijnselen die we niet echt willen. Dat tractorke, dat is wel nog niet echt een tractor, maar het rijdt toch !

tot de volgende ?

overslapen...

Image by Palagret via Flickr

Sinds enige tijd hebben mijn kleindochters de beslissing genomen om "zelf op te staan", als mama is gaan werken. Tot vandaag werkte dit perfect...
Hedenmorgen kreeg ik een vertwijfeld telefoontje van Gwendolyn...Opa, ik heb mij overslapen... Wat doet een mens dan? Juist ja, Maak je vlug klaar en opa zal je voeren. Ze zou wel te laat zijn, maar beter te laat dan niet hé...
Ik weet die school zijn, dus rij ik naar de ingang... Blijkt dan dat ze eigenlijk aan de andere kant binnengaan (Wat is er toch met die scholen de dag van vandaag? In St Lucas stond ik ook al aan de verkeerde ingang... Ze veranderen de voordeur van straat zonder mijn toelating!) Nu ja, dat stukje kon ze wel lopen, want het is een eenrichtingsbaan...
Ik heb nu een mailtje gestuurd aan de directeur om de zaak ook nog eens uit te leggen...
en zo begin ik ook een beetje laat aan mijn blog hé... Maar de reden ken je nu...

Deze namiddag is het Crea, en als ik het goed heb begrepen, komt er misschien wel een of meer nieuwe leden... We groeien!!!

Anny zegt me zojuist: "Hé, je hebt de auto binnen gezet, je moet deze namiddag nog wel naar de crea hé!!!" "Weet ik, maar ik kruip liever in een warme auto dan in een diepvries..." Anny lachte eens, want het is weer aan 't vriezen op 9 maart !!! Gisteren heeft het heel de namiddag gesneeuwd. Gelukkig bleef het niet of maar een heel korte tijd liggen. Die opwarming voelt verdomd koud aan hé?

Donderdag is er dan ook vergadering van de Crea Midden Vlaanderen te Oudenaarde, waar we weer wat beslissingen gaan nemen voor de verdere uitbouw en werking. Ik moet er mijn bloempotjes mee naar toe nemen... kwestie van een nieuwe techniek te leren aan de andere werkers. Zij brengen dan ook wel een en ander mee, en ook zij leggen de werkwijze uit. Binnen kort gaan we dan echte werksessies organiseren om de groepleiders (klinkt goed hé) ook weer technieken aan te leren. En zo verspreiden we onze "wijsheid" over den lande... (klinkt weer goed hé?)

Ik zou eigenlijk veel beter alles in het vrouwelijk zetten, want ik lijk de enige man te zijn die het op zich heeft genomen om hobby aan te leren aan de zieken... Hé, mannen, waar blijven jullie ???? Want de eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat ik soms totaal uitgeteld ben! Als de dames daar bezig zijn over een nieuwe haaktechniek of breiversie, dan zit ik daar voor spek en bonen bij... (en ik heb eerlijk geen goesting nu te leren haken of breien...) Maar ergens ben ik toch geraakt, want ik ga nu toch ook in de garen en draad terecht komen, eens ik aan de lucet, bandweven en dergelijke bezig ben... En weet je, ik weet niet goed hoe ik het kan vertalen naar vandaag de dag, maar heel wat van die echte volkskunst uit een ver verleden, bijt me om het ook te doen... Ik zag, ondertussen al weer heel wat jaartjes geleden, eens in Nederland dametjes lopen in die prachtige klederdracht (Wellicht zullen het dames geweest zijn van een of ander heel streng Christelijk geloof), maar ik heb ze heel goed bestudeerd ! Ze hadden een soort kleine hoedjes op, en op die hoedjes stonden zeer mooie en kleurige dessins... Ik heb het van dicht bekeken, en volgens mij zijn die kleurtjes er met een soort textiel verf, dik op getoetst, zodat het bijna kleurige pareltjes lijken, maar niet zijn... Heel mooi ! allemaal puntjes, bolletjes bijna, kleurig in bloemige patronen... Het lijkt me niet echt moeilijk, maar ik weet begot niet op wat ik dat zou kunnen toepassen! Je zou het heel makkelijk op een bloesje kunnen doen, maar ik vrees dat door het feit dat het opliggende bolletjes zijn, de was- en strijk-baarheid van het bloesje meteen weg is. Bij een hoedje heb je dat niet, dat wordt niet rap vuil, en hoeft dus niet alle vijf voeten gewassen te worden... Misschien op een jasje ???

Ik denk ook aan het schilderen met sjablonen... Je kunt van oude stoelen heel mooie en fris ogende stoelen maken, of ze gebruiken als étagère om er een mooie bloempot op te zetten. Maar ik moet eerst weten of iedereen zo'n oude stoelen heeft, en welk model het is, want je moet uiteraard de sjablonen aanpassen aan het model. Misschien kunnen we beter beginnen met het ontwerpen van de sjablonen... Dat is ook al een leuk werkje, en voor iedereen bruikbaar.

Je ziet, die crea wordt bijna een obsessie. Als ik nu rondloop op de rommelmarkt, dan bekijk ik de dingen van uit het oog van "wat kan ik daar mee doen?"... Dat is een heel andere manier van rommelmarkten dan vroeger ! Ook zit ik weer in de boeken te neuzen, maar nu in het licht van de crea...Boekjes over "doe het zelf" en "hobby's", maar ook boeken met mooie bruikbare tekeningen voor pyrografie en dergelijke. Op internet idem dito. Ik zit nu, maar dat gaat verder dan de crea, weer verlekkerd te neuzen op sites over schilderen... Nu mijn houding verbetert, kan ik misschien weer denken aan olieverfschilderijen...de goesting daartoe is nooit weg geweest, maar ik kon het fysiek niet meer aan, ik denk, ik hoop dat het nu misschien weer zou kunnen, mits in acht neming van enkele zaken, zoals regelmatig kunnen leunen, dus met een tafelezel, en niet met een gewone vrijstaande schildersezel... Dat ik op die sites zit te kijken heeft heel veel van doen met het feit dat ik af wil van het pietepeuterig werk, want daar moet je heel lang, heel secuur en met vaste hand werken, en kun je niet anders dan "gespannen" zitten, en dat kan ik dus zeker niet meer aan. Ik wil meer gaan werken à la impressionisme, expressionisme, waar je minder de werkelijke gedetailleerde lijn weergeeft, dan wel de impressie ...

Bovendien stel ik vast dat men nu technisch anders werkt dan wat ik vroeger leerde... Dat is ook verrijkend... maar het moge je duidelijk zijn, ik predik niet alleen het bezig zijn, ik pas het ook zelf toe!

Het is lichamelijk, maar ook geestelijk gezond!

tot de volgende ?

1493° blog

Image by Chaval Brasil via Flickr

Bij het opstarten zag ik dat cijfertje staan... Eigenlijk zou ik moeten wachten tot de 1500° blog, maar ik moet toegeven dat ik niet altijd aandacht heb voor die kleine vermelding... dus waarom niet de 1493° blog gevierd ? Ik heb het eens nagerekend, dat is meer dan 4 jaar dat ik jullie ambeteer met mijn schrijfsels... Ben je het nog niet beu ?
Maar weet je, ik denk dat het voor mij veel meer is dan zo maar wat schrijvelen... het is wellicht een therapie. In de psydinges houden ze praatsessies, waarbij gebleken is dat "van je af praten" wel degelijk je psychè weer wat gezonder maakt. Ik ben niet zo een prater, toch niet in de zin van mezelf bloot te geven, mijn diepste gedachten te spuien...Maar al schrijven gaat dat me wel af. Ik kan daar wat rustiger over nadenken, en net zoveel bloot geven als ik wenselijk acht, of liever net zoveel achter houden als wenselijk... Maar ondertussen laat ik het dus wel opborrelen, en volgens mij zit daar net de therapie...
Dus, als mijn rug beter is (of liever dat ik mijn leed beter draag), komt dus wellicht niet alleen door mijn turnoefeningen, maar wellicht ook door het spuwen van mijn gal in je geprefereerde blog. (Nu ja geprefereerd?)

Maar wellicht is dat dus mede de reden dat ik kan blijven bloggen, als een blogwaterval. In werkelijkheid laat ik dus mijn gedachten in vrije loop gaan, met hier en daar een beetje zelfcensuur, zelfcensuur die mogelijk is door het feit dat er tussen het typen en het denken een ruime marge zit (Ik ben niet zo'n sneltyper, en typ met twee vingers en één duim...)

Maar ik kan het je aanraden, het is echt een manier om je geest te zuiveren. Kijk, ik kan niet makkelijk mijn verdriet verbaal uiten over het afsterven van mijn oudste zoon, ik heb dan last van een krop in de keel, en nu ja, ik kan er gewoon slecht over klappen...Maar via het schrijven kan ik dat wel, kan ik makkelijker mijn woorden kiezen, makkelijker echt omschrijven wat ik voel, of kan ik het net zo doen, dat ik de scherpe kantjes niet bloot geef, al naar gelang mijn stemming van dat moment.

Ook pijn beschrijven is niet zo makkelijk, maar weer, via mijn blog gaat dat veel beter, net door dat afgeremd zijn door mijn typsnelheid, krijg ik de kans de woorden beter te wikken en te wegen... Het is dus niet alleen een therapie, nee, het is ook een taalbad, waarbij ik met mijn geliefde taal kan spelen, kan jongleren, ja kan prutsen om zelf woorden aaneen te frutselen, die naar mijn gevoel preciezer zijn, leuker zijn, dieper snijden of wat dan ook.

Schrijvelen is daarvan een voorbeeld, het is voor mij een woord die beter omschrijft wat ik aan het doen ben, dan gewoon schrijven, het is wat rustiger, wat trager, wat dieper. Soms maak ik ook gewoon woorden omdat ze leuk klinkend zeggen wat ik zeggen wil. Leen ik ook woorden uit het dialect (niet altijd mijn dialect) of uit vreemde talen.

Kortom, ik doe het graag, het helpt me niet alleen, het is soms ook een spel.

Ik had nooit gedacht dat ik ooit zo'n kleine 1500 keer zou bloggen...Maar het is naast al dat andere ook een verslaving geworden. Ik kan het vergelijken met joggen. Iemand die regelmatig gaat joggen weet waarover ik praat. Als je loopt, dan ga je op een bepaald moment een stukje over een soort pijngrens, op dat moment komen de endorfines vrij, en die bezorgen je een euforisch gevoel, en die euforie dat is verslavend... Bloggen heeft ook zo'n effect. Wellicht niet via endorfines en co, maar gewoon omdat het goed voelt je eens te laten gaan. En wat goed voelt, dat is verslavend.

Ik kijk ook iedere dag weer hoeveel mensen mijn blog gelezen hebben. Dat zijn er maar een handvol, plus de toevallige bezoekers, waarvan er sommige blijven komen. Sommigen komen maar zowat eens in de week, en lezen dan een hele week bijeen... Maar het leukst vind ik het feit dat daar soms mensen bijzitten, die uit verre landen komen, andere talen op hun pc hebben zitten, en dus mijn blog lezen via een vertaalprogramma. Soms krijg je ook heel gekke dingen ! Ooit schreef ik een ironisch stukje over blauwe pompoenzaadjes die zouden werken als de Viagrapilletjes... Ik kreeg al twee keer een officiële opmerking van de producent van Viagra over dat artikel ... Blijkbaar gaat ironie verloren in de gekunsteldheid van die automatische vertaling... Of hebben fabrikanten geen gevoel voor ironie?
Je ziet, bloggen is niet alleen fijn om te doen, het is ook fijn om het op te volgen. Je kunt bijvoorbeeld in die statistieken ook lezen en zien welk onderwerp er het meest de aandacht trok. Zo kreeg ik eens op één dag meer dan 60 lezers, gewoon omdat ik op de actualiteit appeleerde met een artikel over sudoku en een prof die een formule zou hebben gemaakt om de puzzel zo maar op te lossen. Gek, want wat is er nog leuk aan een puzzel die je zo maar kunt oplossen????

Héhé... Kijk eens wat een spraakwoordenval voor een blogje met nummer 1493...

Heb je al eens buiten gekeken? Is bij jullie de lucht ook net gatenkaas ? Het is helemaal bewolkt, maar met massa's wolken en wolkjes, waartussen dan plots blauwe gaten piepen. En koud ! Mijn visvijver is weer grotendeels met ijs bedekt, alleen waar de luchtpomp blaast is het nog open water. Het blijft koud. Weet je nog? Vorig jaar was het ook zo lang winter, en dan kregen we een pracht van een zomer! Misschien lukt dit weer eens?

tot de volgende ?

Aolsjt

Image by BrittneyBush via Flickr

Vandaag was het rommelmarkt in de Florahallen te Aalst. Eigenlijk had de naam ons ongerust moeten maken, maar ja, hoe is een mens hé...Flora dat zijn bloemetjes, en bloemen zijn leuk, dus... Nee!!! Flora duidt er op dat het hallen zijn die oorspronkelijk gebouwd werden als bloemenveiling. Frigokoud dus ! En het is vandaag koud, dus was de bloemenzaal extra koud... Eén voordeel, je moet je voeten niet eens de een voor de ander zetten, je davert gewoon vooruit.
Anders was het wel een mooie rommelmarkt, met heel veel mooi antiek tussen, echt leuk om eens te bekijken. Al daveren.

Ik heb ook de genoegens van de GPS leren kennen... Op de terugweg heb ik zelf de baan uitgestippeld, dat was geen snelweg, maar meer dan 20 km korter... Nu ja, ik heb indertijd als optie gekozen voor de gemakkelijkste weg, en dat doet die madam van de GPS dus, ook al is dat een hele omweg... Ik denk dat ik de instellingen eens ga moeten bijstellen...

Ik heb ook gepoogd Aolssters te begrijpen, en vier ieren zal wel vier uur zijn, maar voor de rest is het voor mij grotendeels latijn. Nu ja, van latijn weet ik nog een en ander, van dat Aolsjters daarentegen...

Thuisgekomen heb ik eerst een grote kop warme soep genut, om ook mijn binnenkant weer op temperatuur te krijgen. De buitenkant was al ok door de autoverwarming, maar dju jongens, 't was daar kaa !

Gisteren bij tanteke vastgesteld dat het weer niet te doen was om er een gesprek mee te voeren. Nu waren de taxi's veel te duur geworden. Wanneer het mensje ooit nog een taxi heeft genomen is een open vraag, maar blijkbaar waren ze toen dus al vee te duur... We hebben ook gekeken naar Julien... Je herinnert je misschien dat ik je vertelde van dat dametje dat nu 103 (of is het ondertussen 104?) is? Welnu, vroeger kwamen iedere dag haar twee zonen langs. Maar enkele maanden terug is die ene zoon getroffen geweest door een beroerte, en zat hij ook in de home, bij zijn moeder... Gisteren viel het ons weer eens op hoe hij (Julien dus) achteruit gaat ! Nog een walmpke en het is exit Julien... Hij gaat wellicht nog voor zijn moeder piepedada zijn ! Het is verschrikkelijk om iemand in zo'n ijltempo te zien aftakelen ! En de andere broer, Hubert, is daar alle dagen, moet nu eerst zijn moeder naar het cafetaria brengen, haar dan een keer of tien zeggen dat hij Julien nog moet halen (soms roept ze dan nog waar hij nu weer zit), en dan komt hij met een wankele Julien aan tafel zitten... Denkt dan plots aan het feit dat hij sigaretten gekocht heeft voor een andere patiënt, en gaat die afleveren... Ik heb bewondering voor de inzet van die mens! Dagdagelijks is hij daar, en is bezig met zijn twee oudjes (Julien is jonger dan hij is!)

Weet je, eigenlijk zouden we allemaal nu en dan eens naar een home moeten gaan, en de sfeer van stillekes uitdoven opsnuiven... Het doet je nadenken.

Gisteren zijn we dus kaas gaan eten... Toen wij daar toekwamen, wie kwam er daar buiten??? Met zijn breedste Colgateglimlach ? De Croo, de belangrijkste burger van het land (vind hij zelf toch)... Nog in de mood van de vele supporters kwam hij met zijn hand uitgestoken naar ons, orerend dat hij daar nog school had gelopen... (De school heeft er gelukkig geen schade van gekend)... Wij hebben hem daar properkes, met zijn uitgestoken handje laten staan blinken... Zijn glimlach was meteen afgewassen... Kijk, dat deed mij deugd zie, eens zijn col een paar centimeter nauwer aantrekken...

Och, ik weet het wel, ik zou me niet moeten kwaad maken, maar ik heb het al niet op politiekers, maar op den dienen zeker niet! En ken jij nog veel van zijn voorgangers die zichzelf de belangrijkste burger van het land noemden??? Ikke niet, geen een... Wellicht moet hij zijn hemd niet eens open doen om hem aan te trekken, zijn nek is wellicht dikker dan zijn kop.

Ik ga stoppen, ik krijg precies een slechte smaak in mijn mond...

tot de volgende ?