Aolsjt

Image by BrittneyBush via Flickr

Vandaag was het rommelmarkt in de Florahallen te Aalst. Eigenlijk had de naam ons ongerust moeten maken, maar ja, hoe is een mens hé...Flora dat zijn bloemetjes, en bloemen zijn leuk, dus... Nee!!! Flora duidt er op dat het hallen zijn die oorspronkelijk gebouwd werden als bloemenveiling. Frigokoud dus ! En het is vandaag koud, dus was de bloemenzaal extra koud... Eén voordeel, je moet je voeten niet eens de een voor de ander zetten, je davert gewoon vooruit.
Anders was het wel een mooie rommelmarkt, met heel veel mooi antiek tussen, echt leuk om eens te bekijken. Al daveren.

Ik heb ook de genoegens van de GPS leren kennen... Op de terugweg heb ik zelf de baan uitgestippeld, dat was geen snelweg, maar meer dan 20 km korter... Nu ja, ik heb indertijd als optie gekozen voor de gemakkelijkste weg, en dat doet die madam van de GPS dus, ook al is dat een hele omweg... Ik denk dat ik de instellingen eens ga moeten bijstellen...

Ik heb ook gepoogd Aolssters te begrijpen, en vier ieren zal wel vier uur zijn, maar voor de rest is het voor mij grotendeels latijn. Nu ja, van latijn weet ik nog een en ander, van dat Aolsjters daarentegen...

Thuisgekomen heb ik eerst een grote kop warme soep genut, om ook mijn binnenkant weer op temperatuur te krijgen. De buitenkant was al ok door de autoverwarming, maar dju jongens, 't was daar kaa !

Gisteren bij tanteke vastgesteld dat het weer niet te doen was om er een gesprek mee te voeren. Nu waren de taxi's veel te duur geworden. Wanneer het mensje ooit nog een taxi heeft genomen is een open vraag, maar blijkbaar waren ze toen dus al vee te duur... We hebben ook gekeken naar Julien... Je herinnert je misschien dat ik je vertelde van dat dametje dat nu 103 (of is het ondertussen 104?) is? Welnu, vroeger kwamen iedere dag haar twee zonen langs. Maar enkele maanden terug is die ene zoon getroffen geweest door een beroerte, en zat hij ook in de home, bij zijn moeder... Gisteren viel het ons weer eens op hoe hij (Julien dus) achteruit gaat ! Nog een walmpke en het is exit Julien... Hij gaat wellicht nog voor zijn moeder piepedada zijn ! Het is verschrikkelijk om iemand in zo'n ijltempo te zien aftakelen ! En de andere broer, Hubert, is daar alle dagen, moet nu eerst zijn moeder naar het cafetaria brengen, haar dan een keer of tien zeggen dat hij Julien nog moet halen (soms roept ze dan nog waar hij nu weer zit), en dan komt hij met een wankele Julien aan tafel zitten... Denkt dan plots aan het feit dat hij sigaretten gekocht heeft voor een andere patiënt, en gaat die afleveren... Ik heb bewondering voor de inzet van die mens! Dagdagelijks is hij daar, en is bezig met zijn twee oudjes (Julien is jonger dan hij is!)

Weet je, eigenlijk zouden we allemaal nu en dan eens naar een home moeten gaan, en de sfeer van stillekes uitdoven opsnuiven... Het doet je nadenken.

Gisteren zijn we dus kaas gaan eten... Toen wij daar toekwamen, wie kwam er daar buiten??? Met zijn breedste Colgateglimlach ? De Croo, de belangrijkste burger van het land (vind hij zelf toch)... Nog in de mood van de vele supporters kwam hij met zijn hand uitgestoken naar ons, orerend dat hij daar nog school had gelopen... (De school heeft er gelukkig geen schade van gekend)... Wij hebben hem daar properkes, met zijn uitgestoken handje laten staan blinken... Zijn glimlach was meteen afgewassen... Kijk, dat deed mij deugd zie, eens zijn col een paar centimeter nauwer aantrekken...

Och, ik weet het wel, ik zou me niet moeten kwaad maken, maar ik heb het al niet op politiekers, maar op den dienen zeker niet! En ken jij nog veel van zijn voorgangers die zichzelf de belangrijkste burger van het land noemden??? Ikke niet, geen een... Wellicht moet hij zijn hemd niet eens open doen om hem aan te trekken, zijn nek is wellicht dikker dan zijn kop.

Ik ga stoppen, ik krijg precies een slechte smaak in mijn mond...

tot de volgende ?

zwateldag

Image by pieter.morlion via Flickr

Vandaag was het weer sjacherbeurs te Gent, en ook dag van de Kringloopwinkels, op de zelfde plaats: Flanders Expo... Druk, druk, druk...
Toch nog een babbel gedaan met kozijn Marc Pauwels. Hij beloofde deze zomer eens langs te komen. Wij zijn dus in blijde verwachting...

Deze namiddag naar tanteke, en vanavond gaan we kaas en wijnavond gaan doen in de school van Els. Drukke dagen! G'hebt er geen gedacht van !

Deze week is anders maar somber voorbijgegaan! Nu heeft Nederland ook zijn Blok, al hebben ze het daar meteen al een andere naam gegeven. Maar het is een beangstigend verschijnsel dat er zo'n sterke zwenking wordt gemaakt naar rechts!
Ik kan me niet ontdoen van de indruk dat Willem Vermandere de nagel op de kop klopt met zijn liedje "Bange Blanke Man"... Ik heb ook het gevoel dat het een vaag gevoel van schrik is, dat mensen doet kiezen voor een partij die "zekerheid" belooft, weliswaar, als je hun zekerheid wilt doorvoeren opteer je pas voor geweld!

En de mensen zijn niet gerust... Nu weer een madammeke doodgeschoten in Ukkel, en de daders zijn weer, aan de naam te horen, van een vreemde origine. Meteen klinkt dan weer de angst op, en de wrevel tegen al wat vreemd is...
Zijn die mensen slechter dan wij, inboorlingen? Ik geloof het niet, maar het is wel zo, dat dergelijk geweld het meest beoefend wordt door laag geschoolden, mensen die zich niet kunnen waarmaken in de maatschappij...en die maatschappij, dat zijn wij! Dus vreemdelingen plegen meer geweld omdat zij laaggeschoold en kansloos zijn, daardoor staan wij huiverig tegenover de vreemdelingen, nemen ze niet zo vlug in dienst als een man/vrouw met een Belgische naam, dus blijven ze kansloos en blijven ze in die groep zitten... Het is een vicieuze cirkel... We zullen pas tot een oplossing komen, als wij zo moedig zijn onze vooringenomendheid aan de kant te zwieren, en speciale inspanningen doen om ook in die groep de scholing te verbeteren. (Ze vertrekken veelal met een achterstand, daar ze de taal niet spreken... Er is dus wel iets te zeggen voor het voorstel dat ze de taal moeten spreken! (dus leren!))

Maar makkelijk is het niet, en de mindere economische toestand maakt het niet makkelijker, en jaagt de fobie nog de hoogte in!

Vannacht kwam ik van het toilet, en stond even stil in de slaapkamer, om mijn ogen aan te passen aan het duister... en dan pas dacht ik er op, dat er geen hond meer in de weg kan liggen... Weet je, nu en dan mis ik die beesten!, en toen ik het vertelde aan Anny, zei ze dat zij ook al had staan pieren in de duisternis, voor iets wat er niet meer is... Ik weet pertang nog dat Alzheimer de voornaam Aloïs heeft...djudedju...

Buiten is het goed weer, maar koud! In Gent moesten wij een beetje staan aanschuiven om binnen te kunnen in de rommelmarkt, en het was daar bbbrrrrrkoud...

Ik ga stoppen, ik moet gaan eten !
tot de volgende ?

Lucid Lynx

Image by Kordite via Flickr

ofte Ubuntu 10.4
De huidige Ubuntu is in het lang en het breed vergeleken met Windows 7, en allen komen tot het besluit dat Ubuntu de clash wint...
Nu komt dus binnen een maand ongeveer de versie Lucid Lynx, en ... ken je Apple ? Welnu, de nieuwe Ubuntu ziet er net zo mooi, net zo gelikt uit !!!
Prachtig gewoon!
... en zeggen dat dit alles gratis is, en perfect werkt!
Ik kan het niet genoeg herhalen, wat zit je daar nog te klungelen met die Windows dinges !!!
... en heb je watervrees ? Geen schrik, je kunt heel veilig de stap wagen, laat je Windows staan waar hij staat, en installeer dank zij WUBI naast je Windows nu Ubuntu... en zie en geniet van al dat moois en gratis!

Laatst had Frederik zijn Windows helemaal naar de filistijnen geholpen, op zijn oud en traag computertje... Ik haalde hem over om er maar meteen Ubuntu op te zetten, en zie, er is geen groter voorstander meer te vinden dan onze Fré!!! Zijn bakje lijkt wel herboren, en werkt wel tien keer rapper dan onder dat vermaledijde Windows.

Zijn reactie ? "Alles werkt volmaakt en veel sneller !"
Moet je nog meer weten?
Terwijl ik dit zat te typen, kwam hier plots in de onderste balk van mijn scherm het signaal om een update te installeren... Een zeer belangrijke, want ik moet nadien heropstarten (maar dat stel ik uit tot na het schrijven van deze blog)... Ubuntu werkt heel regelmatig bij, en anders dan in Windows, is dat niet bij-schrijven, maar vervangen! Dat wil dus zeggen dat je niet een loodzwaar en log geheel krijgt (bij Windows blijven al die dingen er al door maar bij en bij komen en wordt het programma alsmaar zwaarder en zwaarder...), nee, bij Ubuntu blijft het geheel een licht en snel en comfortabel ding !

Maar laat ik nu maar stoppen met de propaganda, als je het nu nog niet gelooft, dan kan ik het ook niet helpen hé???

(Dat Fré ook met Ubuntu werkt, dat is pas propaganda, want hij werkt met een computer, zoals de meeste mensen rijden met een auto, contact maken, gas geven, remmen, maar hoe dat werkt ????)

Het lijkt wel hemels weer buiten, zon, lichtblauwe lucht met hier en daar een wolkje, soms zelfs een grijs er tussen. Anny is buiten geweest, en het voelt ook heerlijk aan in het zonnetje! De lente kriebelt !

Stilaan groeit het concept van onze Expositie voor Crea Mater-Welden... Ik nam contact op met Hendrik van Ziekenzorg, en suggereerde om medewerking te krijgen van de Crea-afdelingen van gans Midden Vlaanderen (CM). Dit was meteen in de roos! We zullen dus pogen om naast de Expo van het eigen werk van onze Crea en van de leden van Ziekenzorg Mater en Welden (dus ook wie (nog) geen lid is van Crea), ook nog per Crea Miden Vlaanderen een standje te zetten, zo het idee Crea uitdragend, en ondertussen het enorme gamma van mogelijke hobby's etalerend !!!
Ik heb ook aan Hendrik gevraagd om uit te kijken naar expositiemateriaal, in de zin van panelen en dergelijke. Lukt hij niet, dan neem ik contact met ACW en ACV om te zien of we daar niet kunnen "lenen"...

Je ziet, langzaam komt het geheel van de grond... Het moet lukken! En weet je, mocht je ook interesse hebben om dit eens te zien, dan ben je uiteraard welkom op Mater Kermis, en kun je ons zien in de kerk (za 11 tot en met ma 13 september 2010)... Zie je meteen ook eens een kermis op een kleine maar levende gemeente in de mooie Vlaamse Ardennen. Met tijd en boterhammen laat ik je meer weten van het kermisprogramma!!!

Voila, een licht blogje, zonder zware onderwerpen, maar wel met heerlijk nieuws !

tot de volgende ?
ps: mijn rug is ook al weer veel beter, zoals je ziet, met de dagelijkse turnoefeningen "zet" het zich niet meer vast... Joepie!

stikkapot

Image via Wikipedia

Gisteren heb ik een groot en zwaar werk verricht: één van de grote filters van mijn aquarium uitkuisen en opnieuw installeren, en mijn aquarium meteen eens kuisen...
Gelukkig dat ik een tweede grote filter heb geïnstalleerd (voor ik ziek werd), en dat mijn aquarium op die manier een meer dan gewone filtering kent. Want ik heb veel te veel vissen zitten in mijn bak. Het is weliswaar een grote bak (2 meter lang op 0.7m breed en 0.6m hoog),maar teveel is te veel. (Trop is te veel zei VDB indertijd). Het probleem is, dat ik die beesten niet kan vangen! Ze zijn zeer snel, en in mijn bak staan een heleboel rotsstenen, en zodra de vissen een net zien, zitten ze met zijn allen achter die stenen te wachten tot het net weg is. Dus moet ik wel meer filteren dan normaal!
Maar aan de andere kant, dat er zoveel vis in zit, bewijst dat het water goed is, want anders zouden ze niet kweken als gekken. Ik heb er een paar rovers bij geplaatst, om toch wat van de jongen te zien verdwijnen, en wat meer een evenwichtige bevolking te krijgen, maar de vissen hebben wellicht die rovers omgepraat om over te gaan op een vegetarisch dieet, want ik zie geen vermindering van het aantal jongen, in tegendeel ! Nu is er ook nog een explosie van het aantal Xipho...

Maar het kuisen van zo'n filter is een serieus werk ! Gelukkig moet ik dat maar om het jaar ongeveer bij de grootste filter (die ik gisteren dus reinigde) en zowat om de zeven acht maanden met de andere.

Wat ik gisteren uit die filter haalde, was je reinste modder, goor, slib, of hoe je het ook wilt noemen. Dat slib is in feite een levende massa bacteriën, die in werkelijkheid de echte werking zijn van de filter! Het zijn deze bacteriën die de ongezonde stoffen opvreten en zo het water in een goed staat houden. Het is dus een beetje jammer dat een mens die mooie massa leven en goede werking moet weggooien, maar op een bepaald moment is die massa zo groot en zo dik, dat het water er niet meer doorheen komt; of toch niet meer aan een voldoende snelheid...en dan moet je dus die filter eigenlijk in zijn werking afbreken... Dit is dus in werkelijkheid niet alleen een helse karwei, maar het is ook een slechte zaak voor de gezonde waterhuishouding!

Normaal moet je dan ook die reiniging met de nodige voorzorgsmaatregelen doen, maar door het feit dat ik nog een tweede werkende en levende bio-massa bevattende en werkende filter heb, kan ik die speciale voorzorgen verwaarlozen.

Ik heb dus modder geschept, de houtskool en ander filtermedia uitgesleurd en vervangen, het aquarium gekuist (water afzuigen met zoveel mogelijk van het op de bodem liggende vuil) en de voorruit afgekuist... en dan verrekkend van de pijn in de zetel gevallen...

Ik ben om 8 uur naar mijn bed gegaan, en toen Anny ook boven kwam heb ik haar mijn rug laten inwrijven met tijgerbalsem, die onvolprezen Chinese zalf in die kleine potjes... Vanmorgen voorzichtig uit mijn bed, en behoedzaam mijn turnoefeningen gedaan, en nu zit ik hier weer met pijn... ik zal mijn pijnstillers tijdelijk moeten verhogen... dju.

Maar toch ben ik content, want het gaat nog! Ik kan het nog steeds zelf doen, ik moet nog steeds niet aan de alarmbel gaan staan om Bart of Veerle te vragen dit werk te komen doen... en we kunnen nog steeds genieten van die grote levende TV in huis, het steeds mooie en rustgevende beeld van kleurige vissen. Daar kan geen enkele TV tegen op, en het is stukken mooier dan de mooiste screensaver op je kwampjoeter!

Bovendien is het een mooi meubel, nog gemaakt door Koen, dus een levende herinnering aan onze zoon... (Maandag was het net 9 jaar dat hij is gestorven, zowat om 20.00 uur 's avonds...)

Buiten schijnt de zon, en reeds bloeien de eerste bloemen van mijn witte camelia! Ze staan er wat stillekes, met wat bruin aan de randjes, want het vriest 's nachts nog, maar ze zijn, naast de sneeuwklokjes, de eerste lentebodes...
Ik moet stillekes er op gaan denken mijn visgerei weer in orde te zetten!

tedju, 't is al bijna weer lente ! Bijna snuif ik de geur van fris groen weer op, en ssst...Hoor je de merels fluiten ??? En dat gekke geluid, dat ik in een van mijn vorige blogs beschreef als het gepiep van een slechtgesmeerd kruiwagenwiel, dat is er ok weer! Tiens, een kwampjoeterkennis uit Tongeren liet me weten dat dit het geluid is van eksters, en ja, hier vlakbij in die hoge populieren zijn ze bezig hun nest weer op te lappen... De hemel is blauw met mooie witte wolkjes, de wereld lacht vriendelijk naar me... Zelfs met pijn in de rug is het leven heerlijk om te leven!

tot de volgende ? (Ik ga weer wat van die zalf laten smeren... Suzanne zou weer zeggen dat ik stink naar oude wijven (er zit duidelijk kamfer in die zalf)....)

(op het fotootje: een paar Ameca Splendens, een van de vissoorten die kweken, en kweken, en kweken in mijn aquarium...)

Het blanke ras...

Image by CharlesFred via Flickr

Wij lopen allemaal over van een soort superioriteitsgevoel tegenover de rest van de wereld. Wij zijn immers "de" beschaving... Wij dat is dan het blanke ras, Europa en Noord Amerika om het eens wat eng te omschrijven... Stilaan zijn er die ons aan het bijbenen zijn, maar wij voelen ons nog steeds de leermeesters...
Is dat wel terecht ?
Zijn wij zo beschaafd ?

Om daar een antwoord op te vinden, ga ik terug naar de dageraad van de mensheid.
De mens, zo leren we, is ontstaan in Afrika.
En de oudste mensen leefden als jager-verzamelaar.

We kennen nog dergelijke mensen, in dat oude Afrika: de Hottentotten ofte Bosjesmannen (Als dat niet dezelfden zijn, dan toch zeer sterk gelijkend qua levensstijl. Zelfs nu nog zien we soms documentaires over die mensen die nog leven zoals ze al altijd hebben geleefd, als jager-verzamelaar. Ze leven in een gebied dat je het best kunt omschrijven als een schrale savanne, halfwoestijn, je zelfs woestijn.
Ze gaan op jacht met pijl en boog (zeer vernuftige pijlen !!! moet je eens opzoeken!!!) en zoeken eetbare knollen en planten en vruchten.

Ons lijkt dit een hard en ongemakkelijk leven, maar dat is duidelijk een misverstand! Het is immers zo, dat een jager-verzamelaar gemiddeld 20 % van zijn tijd besteedt aan de jacht en het verzamelen... Dat is heel wat minder dan wij doen! Wij besteden meer dan de helft van onze tijd aan werken voor onze bete brood.
Dus eigenlijk zijn die jagers-verzamelaars niet alleen de mensen die leven op de oorspronkelijke manier, ze leven ook zeer gemakkelijk, zij het soms wat onregelmatig, want soms vinden ze geen eten, soms eten voor een hele week...

Eigenlijk is het dus heel eigenaardig dat er mensen zijn, die deze gemakkelijke manier van leven hebben laten vallen om over te gaan tot een moeilijker en moeizamer manier van leven. Het is dan ook wellicht niet uit eigen keuze geweest !
Wellicht groeide het aantal mensen aan, en als je als jager-verzamelaar wilt leven, dan heb je een enorm terrein nodig, wil je dat terrein niet leeg eten... Dus zullen de sterksten hun gebied hebben behouden, en zullen de minder sterken uitgedreven zijn, naar minder interessante gebieden. Dit is de logica.

Als die zwakkeren uiteindelijk steeds verder en verder weg werden gedreven, kwamen zij uiteindelijk terecht in gebieden waar het bestaan als jager-verzamelaar niet zo makkelijk was, door reden van de natuurlijke omstandigheden en door klimatologische redenen (Eens ze in gebieden werden gedwongen met winters, moest men de winter zien te overbruggen, in een natuur die zeer vijandig was).

Met andere woorden, eigenlijk waren het dus logischerwijze de zwaksten die uit Afrika werden gedreven... We hoeven ons dus alvast op dat stuk helemaal niet superieur te voelen!

Maar dan gebeurde er iets wonderbaarlijks! Het was de natuur met zijn barre en moeilijke omstandigheden die de mens dwong om op een andere manier te gaan leven. (Eens je met de vijand in je rug en de zee voor je neus staat, rest je maar een oplossing, overleven waar je bent, hoe dan ook). Dat was niet zo eenvoudig. Als we kijken naar de eerste graanteelt, dan was dat aan 125%... dat wil zeggen, 100 kilo zaaien om 125 kilo te oogsten...een heel schamele oogst dus, met veel en zwaar werk voor weinig rendabiliteit! Dus was de mensheid gedwongen te zoeken waarom er op bepaalde plaatsen wat meer vrucht was dan op andere, en die omstandigheid na te bootsen over gans het veld. Was het, door het verminderen van het wild, noodzakelijk een andere oplossing te zoeken, en runderen, eenden, ganzen, schapen, geiten, varkens aan huis te houden. Later kwamen daar de ingevoerde kippen bij. Honden en katten kwamen op een totaal andere manier bij de mens terecht, maar werden ook zuiver als nutsdier gehouden (Jacht en vrijwaring van ongedierte)...Er zijn bronnen die er op wijzen dat de fret er eerder was dan de kat (in onze contreien), maar met hetzelfde doel, de jacht en het vernietigen van ratten en muizen die aan de schrale voorraad zaten.

Maar we evolueerden dus van jagers-verzamelaars naar landbouwers-jagers in eerste instantie, en in een tweede stap naar landbouwers-veehouders. Door het klimaat moesten wij ons ook beschermen tegen de kou en de nattigheid, en kwamen niet alleen de kledij (eerst dierenhuiden), maar ook de woonverblijven tot stand, en eens we ons echt vestigden (landbouw!) dan kwamen er al ras vaste wooneenheden, huizen tot stand. Bepaalde planten en dieren leverden ook vezels, en men ontdekte dat die vezels konden geweven worden, en bruikbare stof voor bescherming opleverden.

Uiteindelijk was het dus, door dat we lang geleden verjaagd werden uit ons oorspronkelijk leefgebied, dat we ook gedwongen werden ons leven anders te organiseren, niet meer op de natuurlijke manier, maar op een kunstmatige manier, een manier die alleen kon bereikt worden door het gebruik van de intelligentie. De Hottentotten hebben die intelligentie alleen nodig om te leren jagen en om te leren wat eetbaar is en niet. Daar zit geen dwang tot evolutie in, zo leefden ze vroeger, zo leven ze nog, in perfecte harmonie met de natuur...

Wij, gedwongen tot een bestaan in streken die eigenlijk van nature uit niet geschikt zijn voor bewoning door de mens als biologisch ding, werden gedwongen tot het zoeken van oplossingen.

Wij hebben onze ontwikkeling dus eigenlijk te danken aan het feit dat de anderen sterker waren dan wij, en ons verdreven naar gebieden waar we alleen konden overleven door gebruik te maken van middelen die niet-natuurlijk waren, middelen die we zelf in de hand namen.

Op die manier zijn wij uitgegroeid tot wat we nu zijn... Sukkelaars moest men ons plots planten in de Kalahari waar de Bosjesmannen perfect weten te bestaan...Omdat we ons gevoel voor een natuurlijk bestaan volkomen verloren hebben. We leven immers in een milieu die eigenlijk niet is geschikt voor ons zoogdier - mens.

We zijn voortdurend blijven streven om ons bestaan in deze eigenlijk ons vijandige biosfeer, en zo hebben we een totaal ander manier van leven en van denken opgebouwd. Dat is wat wij nu beschaving noemen... Het weten doorstaan van niet-leefbare omstandigheden. Daaruit is heel onze kultuur, ons weten en ons kunnen gegroeid...uit het te zwak zijn om in ons natuurlijke milieu te kunnen blijven... Nogal een basis om je superieur te voelen hé ????

Maar we zijn veel verder gegaan, we hebben naast de middelen om te kunnen bestaan in dit ons opgedrongen milieu, ook van onze ontwikkelingen gebruik gemaakt om de gebieden die niet genoodzaakt waren al die kunststukjes uit te halen, te veroveren, zeg maar leeg te roven, en zelfs de mensen er uit te ontvoeren om ze bij ons te importeren als slaven... (Allemaal in het kader van "De Beschavers")

Eigenlijk zijn wij, als we het goed bekijken, de "loosers"... en zeker niet das überrasch...

Als wij dan al een verdienste hebben, dan is dat het feit dat onze voorouders een onwaarschijnlijke overlevingsdrang hadden, en dat ze oplossingen hebben gezocht en gevonden, die er van nature uit niet waren of zijn.

Als we nu in de clinch liggen met het milieu, dan is dat in feite geen nieuw gegeven, het was onze manier van overleven. En al wat we nu als milieuactivist zeggen, is een poging om milieu en manier van leven zo goed mogelijk te verzoenen, wat in se al een onnatuurlijk feit is, want wij horen hier niet.

Dus, ons past nederigheid omdat we er niet in slaagden ons natuurlijk leefgebied te behouden, ons past trots omdat we desondanks wisten te overleven, en zelfs dit bestaan tot rijkelijk om te bouwen. Ons past schaamte omdat we dit deden en doen ten koste van onze eigen leefwereld, onze eigen biosfeer... een milieuroof die we nu ook al exporteren...

tot de volgende ?

Het arbeidscontract : al naar gelang...

Image by Frederik De Buck via Flickr

Stel, ik ben metser, en het regent en het waait, en ondanks mijn regenkledij heb ik het koud en vind het niet leuk. Dus ik stap op.
Weet je wat dan de gevolgen zijn? Besef je dat goed?
Je wordt afgedankt, wellicht zelfs wegens zwaarwichtige reden (werkweigering), zodat de kans groot is dat je zelfs geen recht hebt op werkloosheidsvergoeding.

Zondag laatst regende het, het waaide erg, en Tommeke Boonen en andere coryfeeën van de wielrennerij stapten doodleuk af, geen goesting meer, geen weer om in te rijden...

Gevolg?
Niets...

Wielerminnend Vlaanderen zegt zelfs volmondig dat het echt geen weer was om in te koersen. Koersen, dat is hun werk. En afstappen omwille van slecht weer ??? Daar vliegt de "gewone" (?) arbeider voor buiten! Hij kan hoogstens een tijdje schuilen op de momenten dat het te bar wordt, maar naar huis gaan? Alleen als de baas het zegt...

Sport?mannen permitteren zich heel wat, en iedereen vindt dat doodgewoon. Het zijn immers vedetten, en die mogen heel wat meer dan de gewone mens. (Is er dan een ook een soort ongewone mensen?)

Wij vinden die houding terug bij al wie denkt vedette te zijn BV's (Bekende Vlamingen) BN's (Nederlanders) BB's (Brigitte Bardot en Bekende Belgen?) en filmsterren en politiekers die het (wat?) gemaakt hebben... Allemaal permitteren ze zich dingen die wij als nederige mensjes die gewoon ons dagdagelijkse ding doen, ons niet moeten permitteren...
Het gekste is niet dat ze dat doen, maar dat de massa dat aanvaardt, ja zelfs leuk vindt. Al die dingen zijn immers "Nieuws". Als jij je vrouw slaat, dan ben je een heel klein miezerig mannetje, als die filmster dat doet, dan is dat hotnews, en wordt het breed uitgesmeerd in de kranten... Het wordt zelfs een soort voorbeeld voor anderen, maar dat ze het maar niet riskeren, want voor de gewone Jan Modaal is het wél strafbaar.

Ik heb het altijd anders gezien... Ik heb altijd gemeend, dat als je ergens een of meer treden hoger staat op de maatschappelijke ladder, je dan steeds meer en steeds beter je best moest doen, want je hebt er niet alleen verantwoordelijkheid, je hebt er zelfs een voorbeeldfunctie. Want jou status veroorzaakt dat alles sterk uitvergroot wordt. Het meepikken van een balpen van je kantoor is voor de bediende maar een klein zondeke, maar het meepikken van diezelfde balpen door een directeur, is zo goed als een officiële toelating voor alle ondergeschikten om balpennen mee te pikken.

Niet in deze wereld.
Niet in deze wereld waar sensatie, sex (liefst abnormale en buitenechtelijke) zijn het hoofdvoeder voor pers en TV, zijn het geestelijk voedsel waar de huidige mens mee overspoeld wordt.

Je moet tegenwoordig al echt zoeken om nog eens iets te zien of te lezen die je waarden leert, en niet krek het tegenovergestelde!!!
Ik krijg de indruk dat men zijn uiterste best doet om ons allen om te vormen tot een soort moddercatchers, die maar gelukkig zijn als ze in het vuil en de modder kunnen wentelen en spelen. Een varken doet dat nog met een reden (bescherming tegen de felle zon en verwijderen van huidparasieten), de mens doet het omdat goor leuk is.

Mijn blog zal nooit ofte nooit een bestseller worden, want ik breng geen goor, geen sex, geen sensatie. In tegendeel, ik appeleer aan waarden, aan goedheid, aan normen. Daar haal je geen grote lezerscijfers mee. Dan ben je een zaag, een moraalridder, een prediker. En dat is uit de mode. Om in te zijn moet je meehuilen met de massa, moet je sensatie, sex, moord en doodslag dik uitsmeren met veel sensationele foto's.

Och, ik overdrijf, ik ben gelukkig nog niet alleen. Ik zie nog mensen die pogen iets te doen voor hun medemens, voor de armen, de zieken, de ellendigen. Voor de natuur...
Maar voor hen is er geen wereldpers. Voor hen zijn er geen officiële instellingen, geen dik gesponsorde organisaties, geen staatsinstellingen...Nee, zij moeten aankloppen, bij u, bij mij, bij iedereen om de nodige fondsen bijeen te rapen.
Zij zijn heel sympathiek bij iedereen, maar ze echt helpen? Och, als er een speciale uitzending is op TV, waarbij je als milde schenker je naam breed uitgesmeerd krijgt op het scherm... Goed voor het imago, goed voor het product dat je verkoopt, goed om stemmen te winnen.

En toch, toch ben ik er van overtuigd, dat de meeste mensen eigenlijk helemaal niet slecht zijn, dat ze helemaal niet zo onverschillig zijn, dat ze echt wel het goede willen, maar het is veel leuker te kijken naar sensatie en opwinding.

Weet je dat de huidige mens maar zeven uur en twintig minuutjes meer slaapt per nacht? Dat dit aanleiding geeft tot mistevredenheid, tot geheugenverlies, oppervlakkigheid ? Wij moeten hoognodig weer wat vroeger in bed, om weer meer mens te worden... Maar heb je er al eens op gelet hoe we tegenwoordig leven? Beide partners gaan werken. Dus beide partners (in het goede geval) moeten na de dagtaak ook nog het nodige doen in huis, eten maken, bed opmaken, kuisen... en dan vlug nog eens in de luie stoel om TV te kijken. De TV speelt daar gretig op in (kijkcijfers = reclamebudget) en zet de mooiste (?) sexy, sensatie en bloederige films op een laat uur, zodat de kijker pas om 12 uur zijn bed in raakt...
Te weinig slaapt...
Alleen nog oog heeft voor de hevigste vormen van sensatie... De rest haalt hij/zij niet meer met zijn/haar vermoeide hersenen...

Ik ga stoppen, je bent al zo moe...
tot de volgende ?

Geweten

Image by oddsock via Flickr

Image by Wolfgang Staudt via Flickr

Vannacht lag ik weer eens wakker te liggen, en wat doe je dan? Juist, je gedachten laten rondzwerven over alles en nog wat. Hoe kom je dan bij een of ander onderwerp? Da'k het begot niet en weet... Zomaar...
En zo kwam ik ook op "Het Geweten"
een zwaar onderwerp, waar je veel kunt over denken. Eigenlijk dacht ik op dat moment aan onze nieuwste Belgische seriemoordenaar, en zijn geweten, maar daar bleef het niet bij...
In onze (katholieke) schooltijd, leerden wij dat het geweten een altijd tegenwoordig knagend ding was, die zodra wij iets verkeerds deden, bleef knagen en knagen, tot wij ons daarvan verlosten door de biecht en de bijhorende penitentie...
Dus ik gaf een klasgenoot een fikse rammeling, ging biechten, bad mijn 5 onze Vaders en 5 weesgegroetjes en alles was weer OK...
Maar nee, zo werkte het niet, want die klasgenoot vroeg zich niet af of ik dat wel gebiecht had, en of ik wel voldoende penitentie had gedaan...Die hoopte mij dat ooit op een of andere manier terug te lappen. Mijn geweten mocht dan al wat gezuiverd zijn, het zijne broedde nog steeds wraakgevoelens... Logisch, want mijn biecht en bijhorende penitentie gaf hem weinig soelaas.

We zien dit in een groter perspectief, als de moordenaar van een persoon na een straftijd in het gevang, terug op de straat verschijnt: de verwanten van het slachtoffer voelen zich daar helemaal niet gelukkig mee, want zij zijn hun verwant helemaal kwijt, voor altijd en eeuwig, en de moordenaar loopt al weer vrolijk rond...

Het kan best zijn dat die moordenaar echt het gevoel heeft dat hij zijn straf heeft uitgezeten, dat hij nu op een nieuwe lei kan starten, maar de andere partij voelt dat niet zo aan.

Geweten heeft dus op zijn minst al meerdere kanten, het geweten van de dader tegenover het geweten van het slachtoffer...

En laat ons nu zelfs bij de klassieke benadering blijven, en alleen over het geweten van de dader praten... dan nog zien we dingen die we niet echt kunnen vatten, laat staan begrijpen. Neem nu die seriemoordenaar, men toont beelden van hem op feestjes, waar hij lachend en minzaam rondloopt, terwijl we allemaal weten dat hij dan al moorden heeft begaan... En dan denken we: die man heeft geen geweten.

Wellicht heeft hij dat wel, maar ofwel lukt hij er in dat geweten het zwijgen op te leggen, of wel, (waarschijnlijker) is zijn geweten niet wat wij onder geweten verstaan. Ziet hij die moorden niet als verkeerde zaken. Ik denk hier aan de Maffia, waar de boss zo maar andere mensen tot de dood veroordeelt, en ondertussen een heerlijk leven leidt, zelfs met inachtneming van een goed profiel, met het uiterlijk van jovialiteit en zelfs al goede werken doende... Ook dat geweten is niet passend in ons beeld van "Het Geweten"...

Met andere woorden, geweten is een strikt persoonlijke interpretatie van wat je voor jezelf "rechtvaardig" noemt. Als ik een boom van een vent ben, dan vind ik het logisch dat al de kleintjes mij gehoorzamen. Mijn geweten ziet daar geen graten in, dat is gewoon een lichamelijke realiteit, die met mij mee opgegroeid is, en hoe sterker ik was, hoe logischer ik de onderdanigheid van de anderen vind en vond. En het komt geen moment bij mij, als Goliath, op, dat die anderen dat ervaren als onderdrukking, als onrechtvaardig.

Ik denk dat het geweten van een seriemoordenaar eigenlijk op een vergelijkbare manier gedeformeerd is geraakt... Want een gedeelte van ons geweten bestaat goed bekeken uit een schrik voor straf (Godsdienstig bang voor de Goddelijke straf, lijfelijk bang om betrapt te worden en een lijfstraf te krijgen). Als je een moord doet, en die blijft onbestraft, sterker nog, je blijft gewoon volledig buiten schot, dan valt beetje bij beetje dat belangrijke onderdeel van je geweten - schrik voor de straf - weg... en is het steeds makkelijker en makkelijker om je geweten het zwijgen op te leggen.

En zo kwam ik bij de "moderne" opvoeding, waar straffen uit den boze zijn...
Is het dan niet zo, dat je op zijn minst één element van "Het Geweten" al bij voorbaat uitschakelt? Ik ga geen oordeel vormen over die moderne manier van opvoeden, maar ik heb er vragen bij. Laat het dan zo zijn, dat straf niet de juiste manier is om op te voeden, het is wel een element om de overtredingen te vermijden. Het is wel een element om het geweten in een bepaalde richting te dwingen.

Als ik niet de ideale opvoeder ben (en wie is dat wel?), ontneem je me, met het verbieden van straf dan niet op zijn minst van een element om alsnog de fouten te corrigeren, door mij het recht op straffen te ontzeggen?

En een van de alternatieven die mij resten, is het straffen op een "geestelijke" manier, een manier die geen sporen nalaat. Geen uiterlijke sporen, want is het niet zo, dat geestelijke straffen veel diepere littekens slaan dan een pak rammel? Sleep je opgedane complexen niet heel je leven met je mee, terwijl een rammeling na een uurtje verdwenen is ?

Want dat is wat nu veelal aan het gebeuren is! Het ideaal zou inderdaad zijn, dat er geen straffen moeten worden gegeven, maar hoe kun je verwachten dat een generatie die opgegroeid is in een regime van lijfelijke bestraffingen, voor zijn eigen nakomelingen plots een heel ander, een onbekende manier van opvoeden gebruikt ? ... Niet zo simpel, zodat we nu, stilaan de vruchten zien van die "nieuwe" manier van opvoeden, mensen die ofwel gekraakt zijn door geestelijke vernederingen en gecomplexeerd door het leven gaan, of mensen die geen ingebouwde remmen meer hebben, en die het leuk vinden iemand in elkaar te rammen en er met een groepje op te stampen tot het slachtoffer blijft liggen...

Nee, geef mij dan maar weer de dreiging met de hel, en de wetenschap dat ik, als ik iets verkeerd doe, ik een straf krijg... Zo ben ik groot geworden, en als ik al complexen heb, dan komen die niet van die opvoeding, maar veeleer van een latere episode in mijn leven, waar ik plots geestelijk gekraakt werd...een soort pijniging die ik alleen kende uit kleine ervaringen, die niet echt mijn leven beïnvloedden... Zoals "je zingt vals", je alleen wat zanggenot ontzegt in je verdere leven, maar niet veel meer dan dat...

Nee, ik denk, met grote vrees, dat we verkeerd bezig zijn. Dat we misschien nog wel mensen vormen, maar dan mensen zonder of met een heel weinig ontwikkeld geweten. We groeien misschien meer dan vroeger complexloos op, maar dan omdat we geen geweten meer hebben, dan heb je überhaupt ook geen complexen... En dan komen die blanco-mensjes in de grote wereld, waar ze voor iedere misstap geestelijk gestraft worden, afgedankt, werkloos, armoe...

Ik opteer toch voor de manier waarvan we de vruchten kennen, in al hun onvolmaaktheid, maar het zijn vruchten...nu krijgen we mensen die geen vrucht voortbrengen omdat ze geen voedingsbodem hebben...buiten sensaties, sterke emoties en genotzucht zonder meer...

tot de volgende ?

Mooie koers, mooi, jongen, mooi !

Image by jensjeppe via Flickr

Gisterenmiddag, zowat 13.30' uur, zegt Anny plots: " De koers is er al !" Ikke: "Da' kan niet, ze komen hier maar rond 15.30 uur voorbij" (Gezien hoe wij spreken met cijfertjes en afkappingstekens ? Knap he ?)
Maar toch, de moto's van de Broeders van Liefde passeerden reeds, dus wij naar buiten !
En ja hoor ! We hebben gedurende iets meer dan een half uur de koers zien voorbij komen. Niet dat er zoveel renners waren, maar 't waren de rensters, de vraauwen up ne v'lo...en die rijden een stuk trager (Je moet je supporters toch de tijd geven je goe te laten bekijken newaar) en ze hebben nog nooit van een peloton gehoord, ze rijden in groepjes van hooguit twintig mooie deernen in een keer voorbij. (Je moet ze toch goe stuk voor stuk kunnen bekijken newaar)...
En ik moet toegeven, ik heb ze gezien, en ik heb genoten!
Die koershelm, die bij de mannen zo'n lelijk attribuut is, staat beeldig op die mooie meisjeskopjes,en ik vind de benen ook al véél mooier. Maar daar is Anny het niet mee eens. Zij kijkt liever naar de benen van de mannen, al kun je die amper zien aan hun te hoge snelheid.
Nee, ik ben voor de wielrennerij gewonnen, bekeerd zeg maar...Toch als het van die mooie jonge deernen zijn. En in de manège hier iets voorbij, zie je bijlange niet zo'n mooie paardenstaarten als bij die frisse maagdekijns (?)...
Ook de mecaniciens van de wielerploegen vinden het duidelijk veel aangenamer om technieker te zijn bij de meisjes dan bij die mannen!
Ik zag er eentje met een of ander mechanisch euvel. Anders zie je die mechanieker aan het zadel duwen terwijl hij sleutelt aan de fiets, nu duwde hij - liefkozend - aan haar mooie ronde poepke, en de sleutels lagen ergens ter hoogte van haar mooie blauwe kijkers, want dat was waar hij naar keek... Zo zou ik ook wel mechanieker willen zijn... Lijkt me leuk.

Toch hebben ze al een deel van de slechte manieren afgekeken van de mannen... Eentje smeet haar drinkfles net in mijn tuintje ! We hebben het opgeraapt, en om Willem Vermandere te parafraseren:
En in die flessche doar zat iet heel sterks
dat haad ze gekregen van Eddy M...mmmm
Nog een paar koersen en al mijn nazaten hebben gratis drinkflessen op hunne vélo.

Heb je gekeken op TV ? Hedde ons zien staan blinken, Anny en ikke? We zijn toch in beeld geweest hé... Mijn zus Lieve belde om te zeggen dat ze ons gezien hadden. Geef toe, dat is dan ook veel interessanter dan die bende pedaalstampers hé?

Wij hebben dus een stuk van de uitzending niet gezien, omdat we er zelf moesten in optreden als achtergrondspeler, maar in het stuk dat ik gezien heb, heb ik 163 drinkflessen in de coulissen zien vliegen. Dan waren ze aan de Taaienberg, en heb ik niet meer geteld. 't Was niet te doen. Ik heb op het parcours gezien dat die mannen 4 keer bevoorraad worden, telkens met twee flessen (zoveel passen er op hunnen vélo), dat betekent dat ze dus elk tien flessen krijgen, zonder de flessen te tellen die ze door de knechten laten brengen (Nu ja, 't was niet warm, dus dat aantal zal wel meevallen), maar 10 flessen, meer dan tweehonderd coureurs... Als toeschouwer moet je al veel geluk hebben om zo geen fles tegen uw voorgevel te krijgen!

Nogal een geluk dat die 16.000 wielerterroristen hun pullen zelf moeten betalen, of de afvalberg zou niet te overzien zijn... Ik zie het zo al voor me: 1995 en nu beklimmen ze de taaienberg, een helling van 195 meter hoog.... 2010 en nu beklimmen ze de taaienberg, een helling van 212 meter hoog... Zeventien meter gewonnen, enkel en alleen aan drinkflessen en ander coureursafval in 15 jaar !
djudedju

Niettemin begin ik het idee te krijgen dat mijnen hof een mikveld aan het worden is voor coureurspullen...nee, niet coureurs-spullen, pullen!
Wellicht lezen er daar van die adepten mijn blog en zeggen ze tegeneen, die zaag, die moeten we hebben.
Ooit heb ik meegemaakt dat die drinkfles open werd weggegooid op mijnen hof, en uitgelopen was aan de voet van mijn sneeuwballenboom...zo'n ballen heb ik dat jaar gehad aan mijnen boom, de mensen dachten dat het een voetballenboom was.

Er is een moment sprake geweest dat er een dopingsonderzoek zou zijn van mijn planten. Maar gelukkig is dat niet doorgegaan, anders zat het er dik in dat ik mijn pijnstillers voor mijn rug kwijt was. Aangeslagen. tommetoch.

Héhé... Heerlijk hé, zo kunnen zeveren... Maar ja, jij moet het lezen hé. Misschien is dat veel minder leuk dan het wild fantaseren, alhoewel, fantaseren...dat van die mechanieker was echt. Leuke job.

Vandaag is 't Kuurne Brussel Kuurne, maar die passeren niet aan mijn deur. Deze namiddag gaan we naar tanteke. Als het weer het ons toelaat, want al waait het nu nog niet echt, ik heb mijne barometer nog nooit zo laag zien staan als nu. 't Zou dus goe kunnen dat het erg wordt! En terwijl ik dit zit te schrijven zie ik plots mijn hortensia's plat gaan liggen! De wind is er al !!!

Houdt u vast aan de takken van de bomen !
tot de volgende ?

Omloop Het Volk, sorry, Het Nieuwsblad...

Image by Dzipi via Flickr

Vandaag is het Koers, met een K in hoofdletter.
De eerste van de vele grote Vlaamse koersen, die van Vlaanderen zowat het landje maken van de voorjaarskoersen. Hier piepen niet alleen de sneeuwklokjes uit de kille grond, nee, er kruipen coureurs ook uit (en wielerterroristen).
Maar ik klaag niet, want de Omloop passeert weer aan mijn deur!
Wellicht denk je dan dat ik een groot supporter ben, maar nee, ik ben maar een heel klein supportertje van de wieleraars... Ik ben vooral supporter van het feit dat ze langs mijn deur passeren!
Want voor de inwoners vind men (de stad, de provincie en de staat) het niet de moeite de staat van ons wegennet een beetje convenabel te houden, maar voor de coureurs, ho maar! Ze hebben hier al weer netjes alle winterse putten opgevuld, en mocht er toch nog een nieuwe put ontstaan, Nokere Koerse en de Ronde van Vlaanderen passeren hier ook aan mijn deur, Kun je me telkens twee keer zien supporteren, de eerste keer voor de wegherstellers, en de tweede keer, iets minder gemeend, voor de renners in hun bonte pakjes.
(Dat de Ronde van Vlaanderen hier ook passeert, vind ik iets minder, want dat wil zeggen dat er hier dan straks ook zo'n 16.000 terroristen gaan voorbijkomen, hun snotneus snuitend in mijn hortensia's, hun lege drinkflessen met verdachte geur in mijn bloemperk zwierend, en massa's boterham- en andere zakjes uitstrooiend in het mooie groen. Dat dan plots veel minder mooi wordt.)

Maar dus, ik ben supporter omdat ik profijt heb van de spoedige wegherstellingen.

Ik zou toch één oproep willen doen, publiekelijk, namelijk dat Het Nieuwsblad, naast het inrichten van de koers en de daarbijhorende wielertoeristentocht, ook zou instaan voor het opruimen van al het weggeworpen vuil.

Ze komen hier zo massaal naar toe, omdat het zowat de streek is, waar je iedere Vlaamse koers doorheen jaagt, omdat het zo'n mooi parcours is. De Vlaamse Ardennen, met hun korte nijdige hellingen zijn niet alleen een uitdaging, het is ook een wonderbaarlijk mooie streek. Houen zo! Dus liefst geen zwerfvuil op dat mooie parcours (er naast ook niet). Dank u !

... en als ik nog eens mag zagen, wil je als organisator, ook eens aandringen dat alle wielertoeristen ook de wegcode respecteren? Het zou nuttig zijn, mocht je, als ultieme en sublieme reclamestunt, aan alle deelnemers eens een brochure zoudt bezorgen, weerbestendig, met de wetgeving voor wielertoeristen, in groep, alleen, in kleine groep en noem maar op, volledig en in klare taal: de wet terzake. Je kunt het nadien op de talrijke wielertoeristenevocaties rustig uitdelen om je krant te promoten, tot heil van je krant maar vooral van de bewoners van deze mooie streek...

Wellicht zullen jullie ook genieten van deze eerste koers van het jaar, want ze zenden het weer uit op TV...Dus met enig geluk (?) zie je Anny en mij ook weer staan kijkend naar de renners, en naar de vele volgauto's, moto's, helikopters en dergelijke... Wat jij niet zult zien, is hoe, na het passeren van de koers, een heleboel "echte" supporters met hun wagen hier zullen voorbijvliegen, om te pogen op een andere plaats nog eens hun renners te zien voorbijzwoegen. Het is op dergelijke dagen niet veilig om hier te wonen weet je...

En nog een kleine bedenking... Is er echt nergens een of ander genie te vinden, die oprolbare kasseibanen kan maken? Want hier moeten wij jaar in jaar uit over kasseien dokkeren, omdat enkele keren op het jaar hier een meute coureurs daar overheen gejaagd wordt... Zij hooguit enkele keren, en wij daarom gans het jaar ??? Niet erg fair hé ? Dus, als er iemand onder jullie zo briljant is, om een oprolbaar of opplooibaar systeem te ontwerpen met het uitzicht en het gevoel van kasseien, dan richten wij hier in ieder gemeente waar nu geklasseerde kasseistroken liggen, een groot monument voor hem op... Beloofd !

Genoeg over de Omloop... Ik heb toch al alle coureurs gezien, want ze zijn hier allemaal al gepasseerd op de verkenning van de omloop. Dan koersen ze niet, rijden ze netjes groep (merk) per groep voorbij, zodat je veel meer kans hebt om ze te herkennen... Eentje was er niet bij, die heeft dat niet nodig, die heeft al dikwijls gewonnen, en het zijn toch de anderen die voor hem moeten werken en niet omgekeerd... Hij zit liever in warmere oorden... en toch zijn er die er een Boontje voor hebben..???

tot de volgende ?

In 't centrum van het Universum ?

Image by Wyrmworld via Flickr

In illo tempore, ofte heel lang geleden geloofden de mensen dat de aarde het centrum was van het universum... tot ene Copernicus en co bewezen dat de zon niet rond de aarde, maar de aarde rond de zon draaide...
Er was een heleboel heibel rond, vooral van kerkelijke zijde, die het onmogelijk achtte dat de Heer zou afdalen naar minder dan het centrum van het Heelal... Het was blasfemie ook maar te durven stellen dat de aarde waar ooit den Here op rondliep, niet het centrum van het alles was.
Maar we leerden, zagen, ondervonden door wetenschappelijke bewijzen dat we maar een heel klein onooglijk puntje waren in een immens groot universum.
En sinds enige tientallen jaren weten we dat dit universum alsmaar groter en groter wordt, en de sterren en hemellichamen almaar verder uitdijen en verder en verder uitdijen aan een steeds sneller tempo.
Maar sinds een veel kleiner aantal decennia stelt men vast dat er een afwijking is in de snelheid van dat uitdijen... En na lang zoeken en peinzen en denken en piekeren, is men tot de slotsom gekomen dat we dat uitdijen en die afwijking alleen kunnen zien bij gratie van een heel eigenaardig fenomeen: we zitten op een heel speciaal plaatsje in dat immense universum!
Men kan de vaststelling alleen wiskundig doen kloppen, als men aanneemt dat wij, met onze melkweg, op een heel speciaal punt liggen, namelijk een stuk lege ruimte, van enorme afmetingen. In dat gat zit in het midden dus onze melkweg, dus ook wij, er om heen een heleboel niets, en dan rondomrond een onmetelijke hoeveelheid sterren en planeten en melkwegen en noem maar op, in een ononderbroken web.
Met andere woorden... wij zitten blijkbaar toch in het centrum van het heelal...
djudedju
We waren net begonnen wat nederig te worden, ons wat gepast klein te voelen ten opzichte van dat immense geheel, en klof, daar zetten ze ons weer in het centrum, in het figuurlijke zonnetje van het hele heelal.
Ik koop alvast weer wat hemden met een heel wijde kol, voor mijn dikke nek, als bewoner van het centrum van het alles...
Ik recht mijn rug en kijk hautain naar de verre sterren, de sukkelaars in hunne uithoek.
tommetoch

Néé, ik zuig dit niet uit mijn duim! Dit is de allerlaatste, nieuwste modernste vaststelling van de heren wetenschappers. Echtig en techtig! Zij vertellen het weliswaar met wat meer wetenschappelijke krollewietjes, maar de essentie is wat ik kom te vertellen. V'là, nu ben je dus ook weer mee met de geleerde bollen.

Binnenkort zullen onze kinderen, of kleinkinderen of achterkleinkinderen, dus weer leren dat zij, als mensen in het Centrum van het Universum gezeten, logisch de heersers moeten zijn van het heelal... Net zoals vóór Copernicus en co. De Kerk zal weer haar blazoen oppoetsen, in het hoofd van de mens zal de Here weer een paar trappekes stijgen... tot op het moment dat men weer iets nieuws zal ontdekken. Ik zie het zo: dank zij de Hubble van de vierentwintigste generatie (zo' 1000 jaar na nu) ontdekt men plots, dat er achter dat uitdijende universum, nog een universum schuilt, dat ook aan het uitdijen is, en verdomt steeds sneller en sneller onze richting uitkomt ! Wie weet of we binnen enkele miljarden jaren niet zullen beleven dat we komen tot de klasj van de universa... Zitten we dus plots wéér niet meer in het centrum ! De kerk weer aan het steigeren, de mensheid in één beweging aan het werk om de hemdencols weer te verkleinen.
Ondenkbaar ? Dat zei men van Copernicus ook...

Weet je, ik vond dat we als mensen veel beter pasten in dat uithoekje, als kleine niemendalletjes in dat grote geheel...Vallen de stomme stoten die wij als genus doen hopelijk iets minder op, minder althans dan wat er daar midden op de scène gebeurt... Geef toe, 't is niet om over naar huis te schrijven...

Het mensDOM

djudedju

tot de volgende ?

de bloempot

Image by tienvijftien via Flickr

Al een tijdje geleden, had ik door het zien van een muur op TV, een idee gekregen voor het maken van wat in schoon Vlaams noemen: een cache-pot... Ik weet begot niet zo maar te zeggen hoe zo'n ding in 't Nederlands heet? Een sierpot ? Maar dan een om een bloempot in te zetten. Misschien is het verschijnsel van de cache-pot ook maar een fenomeen dat op een beperkte oppervlakte voorkomt ? Ik heb er geen idee van.
Het is wellicht ontstaan door het feit dat de gewone aarden bloempot na een tijd sporen van vocht en zouten gaat vertonen, waardoor het een lelijk ding wordt. Dus doe je het in een verpakking, een tweede pot, die dan ook nog eens waterdicht is, waardoor je het beroemde schoteltje onder de pot kunt weglaten. Je hebt die sierpotten in ontelbare versies...
Ik had dus een idee...
Ik heb een oude bloempot genomen als basis (eigenlijk niet echt om te vormen tot een echte cache-pot, want er zit onderaan dus een gat in, maar het is een kniesoor die daar op let), en ik heb met knutsel lijm daar willekeurig kronkelende stukjes koord op gelijmd. Toen dan alles droog was, heb ik de pot met acrylverf in het rood geverfd, en toen ik bijna rond was, overgeschakeld op blauw, dit blauw dan laten uitvloeien in het rood, niet zo heel secuur verdoezelend, maar toch met een zekere mate van overgang van rood naar blauw. Toen dat weer droog was, heb ik met goudverf de eindjes koord opgehoogd. (Ik kon net zo goed op het blauwe deel de koorden rood ophogen en op het rode gedeelte blauw, of nog een andere kleur nemen) Maar het resultaat is leuk. Het is ook niet moeilijk, dus weer iets om eventueel eens te doen in Crea Mater....
Je ziet, je kunt bezig blijven, gewoon door je te laten inspireren door wat je ziet.

Als ik nu die nieuwe creatie als cache-pot wil gebruiken, dan zal ik de bloempot in een plasticzak steken, en zo in de cache-pot, dan de overtollige plastic afknippen, en mijn cache-pot is waterdicht...(Voor alles is er een oplossing)

Monique is hier zo juist geweest, ik had nog een en ander staan voor haar, onder meer enkele prijzen voor de bingo, die ik van de apotheker heb gekregen. Ze heeft mijn cache-pot bewonderd en goedgekeurd... We hebben nog wat zitten babbelen, en er komen wellicht enkele nieuwe leden naar de hobby...We groeien stillekensaan...

Het is kil, nat weer...maar toch is de temperatuur niet slecht, en je hoort de vogels al weer fluiten. Ze komen ook zo heftig niet meer naar de voedertafel, ze vinden dus al weer "normaal" eten. Vanmorgen hoorde ik een vogeltje dat ik niet kon thuisbrengen. Ik zei tegen Anny dat het precies een piepend wiel van een kruiwagen was. We hebben gekeken, maar niets gezien. Het piepen is dus nog steeds een raadsel...

Voila, eens een heel gewoon huiselijk blogje...allee, laat ons zeggen een hobby-blogje, want het ging meer over hobby dan over thuis...

tot de volgende - wie weet welke - blog ?

Carrefour op het kruispunt

Image by Getty Images via Daylife

Wie een beetje Frans spreekt zit nu te grinniken...Kruispunt op het kruispunt...
Maar wie werkzaam is in een van die vele vestigingen die sluiten, zal niet kunnen lachen met dit dwaze woordspelletje...
1672 mensen die werkloos worden? Nee, het zijn er een pak meer, want de restaurants Lunch Garden die hokt in de Carrefourvestigingen verliest überhaupt ook een deel cliënteel, want eten en boodschappen werden veelal in een beweging genomen voor dit type restaurant.
Bovendien heb je dan ook nog de toeleveringen, waar in ieder geval minstens een heel pak vrachtwagenritten verdwijnen...
En dat alles voor de God -summum inter pares - , zijne Heiligheid Winst...
Het voelt zo onrechtvaardig, maar het is een onverbreekbaar onderdeel van het kapitalistische systeem waarin we leven.
Om het heel eenvoudig uit te drukken, je zet je geld op een spaarrekening opdat het zou renderen. Heb je veel meer geld, dan beleg je het in aandelen. Opdat het nog meer zou opbrengen. Aandelen, dat zijn in feite onderdeeltjes van - in dit voorbeeld - de Carrefour... Als die aandelen niet genoeg opbrengen, dan ga je ofwel die aandelen verkopen, desnoods met wat verlies, om iets beters aan te kopen, of je gaat als mede-eigenaar van Carrefour van je oren gaan maken omdat er te weinig rendement is van je geld... Rendement, dat is winst voor het bedrijf, waar jij een stukje van krijgt...
De spaarder die belegt in aandelen grijpt dus alsdusdanig rechtstreeks in in het kapitalisme, in het systeem van steeds weer, steeds meer winst...
Eigenlijk doe je dat ook al met je gewone spaarrekening of spaarboekje, maar daar is de link naar Carrefour er niet of toch niet zo duidelijk, daar zijn de risico's verdeeld over vele, vele bedrijven...die je als spaarder niet kent, ook niet wil kennen, en waar je geen binding mee wilt hebben, en daarvoor opteert voor een vaste rente.
Maar in alle gevallen, hoe je het ook bekijkt, ben jij, als spaarder, een klein radertje in het geheel dat voortdurend opteert voor meer groei, meer winst.
Met ander woorden, we zijn in feite allemaal kapitalisten, 't zij kleintje, 't zij groot...

Hoe gek het dus ook klinkt, wellicht staan de getroffenen van de sluiting nu te jammeren, maar kijken ondertussen hoeveel hun spaarcentjes opbrengen in hun spaarsysteem. Om het anders te zeggen, het feit dat de aandelen van Carrefour stijgen wordt als winst gezien door degenen die nu zwaar getroffen worden als afgestoten werknemer van datzelfde Carrefour...

Ik weet wel, die werknemer speelt in dat kapitalistische spel maar een heel microscopisch klein rolletje, maar het rolletje is er...Want we leven met zijn allen in dat systeem.
We snappen dus wonderwel wat de zwakte is van dat systeem, het houdt geen rekening met de mens in het geheel. Maar het alternatief een soort commune-systeem (om niet te zeggen communisme) is al even zwak, omdat daar dan de reden voor de groei en de inzet vervaagt, ja verdwijnt, omdat het niet meer rechtstreeks te voelen is. Dit systeem is dus al even zwak, zij het op een andere manier.

De ervaring heeft ons geleerd, dat een sociaal kapitalisme het meest ideale is (zonder ideaal te zijn), maar het blijft een voortdurend gevecht om het sociaal aspect in het geheel te bewaren. Het zal dan ook steeds nodig blijven om binnen het kapitalistische systeem, een systeem van waakhonden in te bouwen, teneinde het sociale te blijven waarborgen. Die rol van waakhond, die is opgenomen door de vakbonden.

Maar het blijft, de Carrefour is een duidelijke illustratie, een voortdurende heen en weer getrek. Als we het grote geheel bekijken, dan is het kapitalisme van nu héél sociaal te noemen, in vergelijking met het kapitalisme van de negentiende eeuw, maar de strijd blijft duren. Ik meen dat de macht eigenlijk nooit volledig in het ene noch in het andere kamp mag terechtkomen. Wint het kapitalisme, dan verdwijnt het sociale, winnen de vakbonden, dan verdwijnt het kapitalisme en daarmee industrie, inkomen, tewerkstelling... dan verdwijnt het motief zijn kapitaal te investeren voor de winst...

Met andere woorden, het is des mensen...een voortdurende niet-oplossing... een benaderen van een niet haalbaar ideaal.

In de meest ideale matschappij heb je dus een kapitalisme met een quasi even sterke vakbondsvleugel er tegenover. Van zodra één van de partijen de overhand dreigt te krijgen, dreigt ook het onevenwicht.

We moeten dus pleiten voor een sterke vakbond in een sterke kapitalistische wereld... Om zo tot een maatschappij te komen waarin het goed is om leven, dank zij een voortdurend gevecht om het precaire evenwicht... 't Is maar dat we het beseffen en van alle partijen uit weten waarvoor we elkaar van node hebben...

maar het is in al zijn menselijkheid onvolmaakt per definitie

tot de volgende ?

't rint

Image via Wikipedia

(uit het Westvlaams, vertaling: 't regent)
Eigenlijk is dit een eufemisme, het regent niet, 't giet, 't regent mollenjongen,, 't regent str... met haakjes, 't regent oude wijven, 't regent pijpenstelen...
Nogal een geluk dat het nu geen sneeuw is, of we raakten er helemaal niet meer door.
Nogal een geluk dat ik op mijn computer de zon kan laten schijnen! Ik heb (uiteraard) Firefox als browser, en daar heb ik personas op geïnstalleerd, zelfs met de toevoeging rotator... Iedere minuut krijg ik nu rond mijn scherm een nieuw kader, voor het moment een geel korenveld met de vos van Firefox...
Firefox is een wonder ding! Het is een heel goed systeem, maar met de add ons kun je het allerlei bijkomende mogelijkheden en uitzichten geven, te veel om op te noemen, er zijn duizenden add ons... Uiteraard is het best als je niet overdrijft in het gebruik van die add ons, want een van de voordelen van Firefox, zijn snelheid, tast je uiteraard aan, als je gaat belasten met allerlei snufjes. Ik beperk mij dan ook tot de dingen die ik graag zie, en waar ik nut van heb. En bij Fré heb ik zelfs aangeraden er buiten die paar die ik er heb opgezet er geen andere meer toe te voegen, want zijn oud bakje is al niet rap, dus moet je het niet gaan belasten met overbodige dingen.

Maar het is wel plezant... het geeft de niet techneut de kans om ook eens enkele bijzondere snufjes te hebben, en de kans dat iemand het kent is niet zo enorm groot, want de kans dat ze krek dezelfde dingen hebben als jij hebt gekozen uit die vele duizenden hebbedingetjes is klein, heel klein. Zo kun je soms betere computeraars ook ens doen verrast opkijken... en geef toe, zo wordt je ijdelheid der ijdelheden ook eens gestreeld, op een vlak waar dat niet vaak kan gebeuren, gewoon omdat je niet zo'n echte techneut bent.

Dat is wellicht ook het succes van dat toevoegsel voor je mailbox, incredimail, dat je toelaat leuke dingen op je mailtjes te zetten, zonder dat je daar speciale kennis voor nodig hebt. Het vervelende van dat systeem is dat het ook op iedere mail reclame zet voor zichzelf als systeem...En als ik dergelijke mailtjes doorzend, dan heb ik telkens een pak werk om die dingen er uit te gooien. Jammer, want zonder die idiote publiciteit en het verraderlijke kliksysteem erop, zou het een echt leuk iets kunnen zijn.

Zo heb ik uit firefox ook Zemanta gehaald, gewoon om u, beminde en hooggeachte lezer(es), telkens weer een leuk prentje te bezorgen ter illustratie van mijn van gedachtensprongen wemelende teksten wat te verluchten. Je ziet, je kunt alles en nog wat doen met je peeceetje... Ik kan trouwens ook prentjes uit die zemanta op mijn mailtjes gaan zetten, maar de ergernis die incredimail mij bezorgt, doet mij daarvan afzien, ik wil niemand ambeteren... Met mijn blog is dat anders, dat lees je maar als je wilt, kruip ik echter in je mailbox, dan ligt daar een beetje van een dwang op, je kunt niet zo hendig een brief ongeopend wegwerpen hé...

Ik krijg veel mailtjes, want ik stuur er ook veel... En dus open ik sommige mailtjes amper, want ik stel heel dikwijls vast hoe erg die dingen circuleren! Je zou er van staan kijken, hoe vlug je een mailtje ziet rondgaan! Ik stuur niet alles door wat ik krijg, ik probeer me te beperken tot de dingen die ik zelf ook wel leuk vind... Maar eigenlijk is dat een beetje onrechtvaardig, want ik maak dus een keuze in uw plaats. Dat ik de mailtjes die ik niet doorstuur dan soms wel tien keer uit verschillende bronnen ontvang, is een bewijs dat mijn keus blijkbaar niet met jouw normen overeenkomt... Maar mocht ik die selectie niet toepassen, dan verdrink ik iedereen in de mailtjes... dus kan ik alleen maar op mijn eigen smaak voortgaan... Maar het toont dus wel degelijk aan hoe zo'n mailtje heel Vlaanderen, ja zelfs Wallonië en La douce France overspoelt.
Voor mij is dat een bewijs van de macht van internet, en de media in zijn totaal! We krijgen blijkbaar allemaal die dingen binnen, is het niet van de ene kennis, dan is het van de ander.

Als we het goed bekijken, dan hebben we dus een heel leuk ding in huis, waar we ontzettend veel mee kunnen doen, die een enorme bron van kennis is, maar die ons net zoals alle andere media, ook overspoelt met dingen die we niet vragen... Dat is net als het leven zelf: daar krijgen we een hele wereld om van te genieten en in te leven, en krijgen we beperkingen, wetten, lasten en negatieve zaken ook er bij...Het een lukt niet zonder het andere. Het is aan ons, bij ons kwampjoetertje, net zoals in het leven, zelf te selecteren, en het goed er uit te puren. Het goed in de zin van genieten, maar ook het goede als mens tot medemens...

tot de volgende ?

Fré en zijn computer...

Image by John Spooner via Flickr

Frederik, de vriend van Veerle, is ook een computerfan... Dagdagelijks zit hij te surfen en vooral spelletjes te spelen... Nu, bij surfen, en vooral bij die spelletjes sites, raap je wel eens beestjes op. Fré dus ook... Dan is opa de redder... (Erwin moest het horen! Indertijd moest ik heel regelmatig op zijn diensten beroep doen om gedepanneerd te worden, en nu depanneer ik zelf (een beetje))...
Maar vorige week was het goed prijs... Geen schrm meer te zien of te horen, alles bleef inktzwart. Ook met noodstart en co: noppes...
Ik heb dan Fré overgeghaald om eindelijk eens over te schakelen op Ubuntu, hij zou wel enkele van die spelletjes niet meer of heel moeilijk kunnen spelen, maar voor de rest zou hij alleen maar winnen. Hij was akkoord. Dus ik Ubuntu op zijn machine gezet, en kijk, dat ding werkte wel tien keer vlugger dan met dat vermaledijde windows (Ubuntu gebruikt veel minder RAM !), du Fré was wildenthousiast. Maar we hadden een probleempje, ik raakte niet op internet... Fré begon aan zijn kabels te morrelen, en dat had mij moeten alarmeren, maar mijne euro viel op dat moment niet. Ik beloofde hem van 's anderendaags te komen voortzoeken...
Maar dan ken je Fré niet...
Hij had verder kabeltjes gewisseld en veranderd, en plots had hij internet. Dus moet hij wellicht door de windowspanne, al eerder met die kabels zitten foefelen hebben. Maar ik dacht niet aan die mogelijkheid... Nu ja, opgelost is opgelost, dus zei ik hem dat hij er mee kon werken, maar voorzichtig, want ik moest hem nog updaten en zo, en naar een hogere versie opwaarderen.
's Anderendaag kom ik daar toe, probeer de hogere versie binnen te halen, maar dat lukt niet, want er zijn programma's beschadigd... "Fré, wat heb je gedaan?" Een rode kop, maar geen uitleg. Ik dus Ubuntu nog maar eens opnieuw geïnstalleerd, en meteen de update naar de huidige versie ingebracht... Hem wat les gegeven, de codecs vervolledigd, en een en ander op punt gezet, zodat alles wat normaal kan marcheren ook perfect marsjeert.... Hem dan wat laten doen, en hem gewezen op dingen die niet kunnen.
Gisteren zag ik hem weer. "En, hoe is 't met de computer?" "Fantastisch !"
Ubuntu is goed, zelfs bij Fré !
En het is nog maar eens bewezen, dat je met oude bakjes, waar windows maar amper en heééél langzaam op draait, daar kun je nog perfect op werken met Ubuntu, aan een redelijk, aanvaardbare snelheid... Leve Ubuntu !

Als ik dan denk aan de school waar Ewoud zit, waar ze de ouders de "kans" geven om een versie van Office aan te kopen via de school waardoor het zovéééél goedkoper is dan in de winkel, dan zit ik hier in mijn eigen zichzelven te vloeken!!! Ze zouden beter iedereen leren dat er dingen zijn op het net die gratis zijn, en dat OpenOffice ruim zo goed is dan de Office van Windows, met één groot verschil, Openoffice is gratis. En denk nu niet dat je er moeilijkheden kunt mee hebben bij mensen die dan wel met windows failliet gaan, nee, openoffice is compatibel met dat van windows...

Als ik weer eens lees over de vele goede werken die Bill Gates doet vanuit zijn vele miljarden, dan denk ik steeds weer dat hij beter zijn producten aan een normale prijs zou verkopen, zodat veel meer mensen de stap naar internet zouden kunnen zetten... Want het is jammer genoeg zo dat er nog veel mensen zijn die niet eens weten dat er buiten windows nog andere even makkelijk bruikbare opties zijn ! Maar zelfs heel rijke mensen opteren tegenwoordig voor die alternatieven! Kijk maar eens, het Witte Huis gebruikt een Belgisch programma, geen amerikaans windows.

Ach, ik zal er mij maar niet dik over maken, ik ben al dik genoeg.
Klungel maar voort, en smijt het geld maar over de balk.
Maar heb ik je toch overtuigd, ga dan eens naar wubi.org, daar kun je naast je vertrouwde windows ubuntu installeren, dan werp je dat dure ding niet weg, en kun je toch al genieten van een betere snellere optie (zeker als je PC al enkele jaren oud is!) en zul je met tijd en boterhammen vergeten dat er nog een windows op je pc zit.

Zijn er dan geen nadelen aan ubuntu ? Oh jawel, het volmaakte is niet van deze wereld, maar de meeste van die dingen zijn op te lossen. Het enige waar ik me wel eens heb over geërgerd, dat is dat niet iedere fabrikant van hardware ook maar denkt aan de linuxgebruikers... Dat wil zeggen dat je bij aankoop van een printer, een scan en dergelijke, je beter vooraf even checkt of er wel een linuxdrive is voor dat toestel. Ik moest een nieuwe printer kopen, en daar ik mijn scan niet aan de praat kreeg via ubuntu, heb ik meteen maar een toestel gekocht waarmee ik kan én scannen en printen, en waar er wel een drive voor is...

Maar voor de rest ? Weinig of geen problemen, en integendeel, grote winst! (En heus niet alleen financiëel)

't Vriest niet meer, nu voorspellen ze regen, voor heel de week! Hopelijk wordt het hier niet zo erg als in dat mooie Madeira... Anny en ik zagen verbijsterd stukken Madeira wegspoelen, waar we ooit nog wandelden !

De ene ramp doet mij denken aan de andere... En ik wil toch nog even stil staan bij de treinramp te Buizingen... Nu willen ze wellicht die machinist gaan slachtofferen met te zeggen dat hij wel door het rode stoplicht reed... Ik ga daar niet over oordelen, maar ik wil toch wel eens een eigen ervaring vertellen met de Belgische Spoorwegen...
Indertijd was er in Mater een onbewaakte overweg, zo eentje waar alleen een paal stond met knipperlichten die bij het naderen van een trein rood beginnen te pinken, en terzelfdertijd gaat er een loeiharde bel aan het rinkelen... Op een avond reed ik naar een vergadering, over die overweg, en een fractie van een seconde later reed een trein toeterend achter mij voorbij! Geen rood licht en geen bel !!!!
Ik nam contact op met een vriend die bij de spoorwegen werkte, en vroeg of ik dat moest melden en bij wie. Och, zei die, je kunt dat melden, en als je aandringt zullen ze het zelfs onderzoeken, maar als hun oordeel negatief is, dan zul jij de grote kosten ook zelf betalen... en zij oordelen, dus... Ik heb dus niet verwittigd...
Maar ik wil maar zeggen... zij oordelen zelf, en wie onder ons is er moedig genoeg om zichzelf de schuld te geven??? Dat zijn maar enkelingen, en niet een organisatie??
Maar laat ons eens heel kwaaddenkend zijn... laat ons eens veronderstellen dat betrokkene wel door een rood licht heeft gereden... Durf jij, met je hand op je hard, zeggen dat je nog nooit ofte nooit door een stop bent gereden, door het oranje ? misschien zelfs door het rood ? Misschien dat je een heel stuk na het passeren van het licht bij je zelf dacht, "Hé, ben ik nu dat licht al voorbij?" Dat je op "automatische piloot" hebt gereden, gewoon als een gewoontedier op steeds dezelfde weg, gedachtenloos, automatisch ?
Ik ben een voorzichtig chauffeur, maar ik durf het niet te zeggen!
Ik heb verschillende keren vastgesteld dat ik al zo ver was of zo ver op een weg waarvan ik mij geen enkel detail meer herinnerde, waar ook ik, pure op routine heb gereden... En toen ik van het UZ Gent kwam, van mijn overleden zoon, toen moest ik op een bepaald moment aan Anny vragen waar we nu al waren... Ik wist het niet, ik had ook dan op een soort automatische piloot gereden.Heb ik dan overtredingen begaan ? Ik weet het niet... Ik durf ook niet zeggen dat ik er geen deed...
Kunnen wij op die basis die machinist dan gaan veroordelen, en hem het gewicht van al die doden en gekwetsten op de schouders leggen?
Ik meen van niet, en ik hoop dat ze ook in Brussel zo veel verstand zullen hebben!!!
Niemand zou er mee geholpen zijn, in tegendeel, je zou er het leven van de betrokken machinist en van zijn familie mee verwoesten.

tot de volgende ?

zonder zon -dag

Image by jensjeppe via Flickr

Heb je al eens buiten gekeken? Niet doen! Het is nat, overtrokken mottig weer, geheel in tegenstelling met zijn naam...
Gisteren heb ik Bart gebeld dat hij vlug eens moest kijken op de TV op één... Ik hoop dat hij het heeft gedaan, en vooral dat hij heeft genoten, misschien nog het meest van de herinneringen... Op de TV speelden het filmpje Peter en de draak (Disney), een film die we met gans het gezin, toen de kinderen nog klein waren zijn gaan bezoeken in wijlen de cinema Rex in Oudenaarde... Zo vaak zijn we niet naar de film geweest, en het was nog in de drie jaren die we in de stad Oudenaarde hebben gewoond, dus Bart kan nog geen 6 jaar oud zijn geweest...
Zoals gezegd, naar de cinema gaan, dat was een heel zeldzaam ding, we gingen veel liever eens wandelen of een autoritje maken of in hetMuziekbos gaan spelen (Ronse), of iets dergelijks. We gingen veel meer musea bezoeken dan cinema's !
Eén keer waren we met de trein naar Brussel gegaan, om de grootstad eens te bezichtigen, en met een kaartje en enkele aanduidingen begonnen we onze wandeling door de stad. In de namiddag waren we allemaal steenstokkedoodmoe, en de kinderen waren lastig... Plots zag ik een cinemazaaltje, en daar speelde op dat moment een film van de Pink Panter... Wij naar binnen, bleek het een samenstelling te zijn van tientallen en tientallen tekenfilmpjes van The Pink Panter... We hebben ons goed geamuseerd, en zijn met ontspannen en tevreden kinderen weer de trein opgestapt en naar huis gereden...

Veel, veel later zijn mama en ik nog eens met Koen (de anderen waren al getrouwd), naar Jurassic Park gaan kijken, een meesterwerk qua trucage, waar ik nu nog steeds van kan genieten als hij weer eens op TV te zien is.

Ik ben dus nooit een groot cinema-ganger geweest, eigenlijk nooit veel uitgegaan. Eens op restaurant gaan, of eens gaan dansen? Vergeet het, dat zijn dingen die we zelfs in onze vrijersperiode nooit hebben gedaan. Als we nu eens gaan eten, dan is dat nog steeds een uitzonderlijk feit, en iets waar we daardoor wellicht meer genieten dan vele anderen. Niet dat we dan copieus gaan tafelen of zo, nee, we bestellen één gerechtje, en dat is het... Want veel eten doen we niet, en als we overdrijven, dan beklagen we ons dat door lichamelijke ongemakkelijkheid...en dat is niet wat we zoeken. Maar eens gemakkelijk aan tafel zitten, voor Anny, zonder dat ze zelf heeft moeten koken, dat is het feest.

Ik heb vrienden die regelmatig eens "gaan eten", en sommigen doen dat dan ook nog eens uitgebreid, een goed Bourgondisch tafelen... Nee, dat is niet meer voor ons. Niet dat ik al die lekkere dingen niet lust, maar nadien heb ik dan last van mijn maag of mijn lever of weet ik veel van wat nog allemaal, en dan moet ik heug tegen meug 's avonds nog eens een kleinigheid eten, want ik mag mijn pillen niet slikken op een lege (???) maag... Zo is het dan net geen feest meer... dus doen we het met matigheid en met een lekker gerechtje. Gewoonlijk nemen we dan niet eens hetzelfde, en kiezen we ieder het ding dat ons het meest bevalt.

Maar we zijn dus geen "uitgaanders". Waarom niet? Ik heb er niet echt een antwoord op, we denken er doodgewoon niet eens op. Het lijkt wel of we alles hebben wat we verlangen in ons huisje, in ons samenzijn...zelfs al zijn er dagen dat we wellicht geen honderd woorden tegen elkaar spreken. We hebben dat spreken ook niet meer zo nodig, na al die jaren voelen we elkaar zo goed aan, dat woorden niet nodig meer zijn.

Geluk ? Ja, maar niet dat soort geluk waar ze in de boekjes over schrijven, en waar de mensen naar trachten, waar ze op jagen... Je mag niet lopen achter het geluk, want dan hol je het voorbij! Geluk dat is gewoon blij zijn met wat je bent, met wat je hebt, gewoon aanvaarden... Kijk, we hebben beiden veel en diep verdriet in het verlies van onze Koen, maar toch zijn we gelukkig. Omdat we zelfs in die situatie tevreden zijn met wat we wel hebben, wel aan elkaar hebben... Geluk is niet flamboyant, geluk, dat is veeleer een klein onooglijk bloempje tussen de scherpe stenen in. Zoek dus niet naar orchideeën, of lelies, aanvaard dat kleine als het van het, want dat is het geluk.

tot de volgende ?

Sater - dag

Image by jonvelle via Flickr

Saters, elfen, kabouters, trollen, feeën en tovenaars...
Heerlijke producten van de menselijke geest, in veel gevallen een fantasie om voor zichzelf onverklaarbare dingen verklaarbaar te maken.
Maar het is een bron van "vrije wandelingen" in de menselijke geest.
Je kunt met al die wezens meteen ongestoord alle goeds, maar vooral alle kwaad een "aanvaardbare" plaats geven. Jij waart het niet die dergelijke dingen deed of droomde, nee, je schreef het veilig toe aan onbestaande wezens, die daarmee een soort vrije toegang gaven tot ongebreidelde geestelijke uitspattingen. Dingen die je nooit mocht of kon zeggen, kon wel, als je de daders onbestaande maakte.
Maar alras waren er adepten van deze denkbeeldige wezens, en in Bacchanalen, Saturnaliën en dergelijk gingen de mensen zich te buiten aan allerlei eigenlijk ongepaste zaken.
Eén vorm daarvan is -weliswaar ietsje afgezwakt - blijven bestaan: het carnaval.

Ik hoorde op de Nederlandse TV mensen daarover spreken tijdens het spelletje Lingo, en leerde daaruit dat Carnaval eigenlijk is blijven bestaan in de vooral katholieke stukken wereld?
Ergens zit daar een logica in! Om het volk te bekeren tot het Kristendom, heeft de kerk heel wat heidense zaken omgeturnd tot katholieke feesten. Zo maakten ze van de midwinter een tijdstip om Kerstfeest te vieren, van halloween maakten ze allerheiligen en allerzielen... Helemaal konden ze het veelal niet uitroeien, maar hoe katholieker, hoe Christelijker die feesten werden... Bij de protestanten kon men veel makkelijker de kraan toe draaien, en die al fel afgezwakte overblijfsels gewoon afschaffen en zelfs gebruiken om te "bewijzen" dat de katholieken verkeerd waren.

Hoe ik nu op dat onderwerp kom? Heel simpel, het is de tijd van karnaval, en heel regelmatig krijg ik dan PPS-mailtjes met heel schaars geklede beelden van Braziliaanse schonen die carnaval en seks heel dicht bij elkaar leggen, terwijl de beelden uit het carnaval van Venetië eerder een drang naar rijkdom en vergankelijkheid tonen, en onze carnavalsteden veeleer lijken op restanten van Bacchanale, hoe meer drank, hoe beter...

Toen ik op diezelfde uitzending van Lingo vernam dat die mensjes daar zo'n 1000 euro uitgaven per paar om eens uit de bol te gaan (500 euro de man! = 20.000 oude Belgische frankskens), dan dacht ik aan die fantastische giften aan die sukkelaars in Haïti... Hoe mild zijn we weer geweest voor onze medemens... maar hoe veel milder zijn we voor ons eigen genot...

Och, ik ga carnaval niet veroordelen, voor sommige mensen zal het wel een soort veiligheidsklep zijn, om de rest van het jaar weer strak, stijf en deftig rond te lopen, maar toch... Als je die dan gespendeerde bedragen eens naast de gift aan Haïti legt...

En toch is de geschiedenis van die weelderige en rijke uitspatting met carnaval echt niet zo oud. Neem nu in Aalst de Voil Jeanetten, dat is een restantje van toen de arme sukkel ook eens uit de band wilde springen, en bij gebrek aan "verkleedkleren", de kleren van zijn vrouw aantrok, en een lampekap of een vogelkooi of zoiet op zijn zatte kop zette... Je moet dus echt niet zo veel uit te geven om eens lekker gek te doen. Het kan ook anders, minder spectaculair, maar wellicht veel leuker, en met een veel mindere (financiële) kater.

En wie weet...
misschien rest er dan wat meer voor het echte leed, zoals dat in een Haïti, of bij de daklozen zelfs in ons eigen rijke landje...

tot de volgende ?

Blaffen

Image by David Reeves via Flickr

Zoals ik had voorzien zijn mijn beide honden geëuthaniseerd ... De veearts zag ook geen andere mogelijkheden meer, net zoals ik had gedacht. De veearts deed het nodige, met mij er bij, in de garage, buiten het zicht van Anny, die het wel even kwaad had.
Het is raar zo zonder honden, geen geblaf, geen stil janken meer aan de deur om even buiten te mogen om te plassen, geen hondenogen die iedere hap van je eten aandachtig volgen (één hond links, de andere rechts van mijn stoel), in de wetenschap dat er altijd een stukje overblijft voor hen... De kippen krijgen nu dat hapje.
En wat het blaffen betreft, dat doe ik zelf... Ik zit met een zware bronchitis (heb de dokter laten komen!!! en dan moet het al erg zijn!) en door die zware hoest maak ik de blaffende geluiden...
Gisteren heb ik bijna heel de nacht liggen hoestensten (in overtreffende trap), maar vannacht was het na een paar uur oefenen weer wat beter, en ik heb vannacht geslapen, toch na die hoestsessie.
Nu zit ik hier, te bloggen met korte hoestonderbrekingen...
Maar geen schrik, onkruid vergaat niet.

Buiten is het nat en vuil weer, buiten de grote hopen sneeuw door de bulldozer op het veld gekieperd, is bijna alle sneeuw weg. Van mij mag het koude weer wat achterwege blijven, we hebben ons deel gehad. Maar zo'n strontweer als vandaag, dat hoeft ook niet. Geef mij maar een vrolijk lentezonnetje, met een wat warm aanvoelende wind, en botten die zwellen aan de bomen. Maar ja, ik heb goed te willen, we kunnen het weer niet commanderen hé. (Misschien maar best ook, wedden dat het nog veel slechter zou zijn dan nu? Bij mij de zon, en bij mijn buur een malse regen voor zijn pelouse...)

1 maart is het negen jaar dat onze Koen is gestorven. Het kan raar klinken, maar met de dood van de honden, komt ook die dood weer de kop opsteken. We hebben op onze levensweg al heel wat keren afscheid moeten nemen, maar een kind verliezen, dat is anders, dat snijdt veel dieper. En het gaat niet over. De scherpe kantjes gaan er wel wat af, maar het blijft een bewust missen. Bij vader, moeder deed het ook pijn, maar ergens is dat anders, je weet dat je eens je ouders zult moeten afgeven, maar een kind hoort jou te overleven.

En nu, met die bronchitis, het wakker liggen, de honden...komt alles weer wat scherper naar boven. Bovendien - het is gek - van zodra er iets is, heb ik ook weer meer pijn in de rug, zit ik weer met uitstralingen in mijn linkerbeen en kruip ik 's nachts nu en dan uit mijn bed, ga op het toilet zitten, gewoon om een andere houding aan te nemen en de pijn wat te doen minderen. Kortom, door al die dingen, ik voel me niet echt lekker in mijn vel, en weet dat het nu nog wel een tijdje zal duren, ik zal ook bij Anny die stijgende verstrooidheid en afwezigheid zien toenemen, tot die datum van 1 maart weer wat voorbij is, en we weer in het oude stramien terugvallen.

Sorry, dat ik jullie, lezers wat als klankbord gebruik om ne keer mijn hert te luchten. Want, het is gek, ik kan die dingen niet uiten in een gesprek. Zo'n blogje is net onpersoonlijk genoeg om eens die dingen van me af te zetten...

Straks ga ik bij Frederik verder zijn kwampjoeter in orde zetten...met Ubuntu ! Zijn windows was plots helemaal weg. Wellicht een of ander beestje, en dan mag pa opdraven om hem te depanneren. Ik heb hem aangeraden Ubuntu te nemen, daar hij dan alvast geen virussen meer zal hebben..
Maar gisteren heb ik een heel eindje zitten sukkelen om internet binnen te halen... Bleek dat Frederik, in zijn zoekwerk naar de fout in zijn Windows een kabel verkeerd had aangesloten...djudedju...en daardoor mag ik vandaag gaan voortdoen...

tot de volgende ?