't sneeuwt (weeral)

Image by Stef Flater via Flickr

Anny stond op om naar het toilet te gaan, en vertelde dat het wit lag...Toen ik ging turnen in de kamer van Koen, zag ik een prachtig witbesneeuwd landschap, met aan de einder bomen als uit Chinese inkt getekend... Tijdens mijn oefeningen keek ik weer op, en weg einder, weg bomen, een wit veld met witte achtergrond: 't was weer aan 't sneeuwen... Maar het was een bizar effect zo zag je die felzwarte einder, en zo zag je hem niet meer... Als een wit konijn uit een hoge zwarte hoed, 't is er en zo meteen is het er niet meer.

Momenteel zie ik de einder weer, en toch is het nog steeds lichtjes aan het sneeuwen.De Chinese inkt is wat vervaagd, iets te veel aangelengd met water. (Want ik werk met echte Chinese inkt, met een blok die je moet wrijven op je inktsteen...en die maak je net zo zwart als je zelf wilt, zo dat je nette lavietjes kunt maken. Dat woord lavie komt wellicht van het Frans, want het goede Nederlandse woord is ook een gewassen tekening... Alhoewel ik je niet aanraad een tekening te wassen... Werk veeleer met aangelengde inkt, om zo de grijstinten te bekomen.

Wist je dat sneeuw op een aquareltje niet echt geschilderd is ? Men brengt op de plaatsen (bv de takken van de bomen) een laagje aan van een soort makkelijk verwijderbare lijm. Dan schildert men, net alsof er geen sneeuw is. Naderhand wrijft men dat de lijm weer weg, en daar blinkt het maagdelijk blanke papier.

Ik vertel je dat maar, om nog maar eens te zeggen, dan mooie dingen maken echt niet zo héél erg moeilijk is... Je moet vooral de technieken kennen, en niet aarzelen om "truuken" toe te passen. Bij het maken van een bronzen beeld wordt in veel gevallen niet geaarzeld om een afdruk van een andere kop te nemen, en die in te werken...Er is dus veel minder verschil tussen de beeldhouwer en de hobbyist die met behulp van een poppenkop een beeld maakt, dan je zou bevroeden. Uiteindelijk komt het vooral op het resultaat aan! Dat moet mooi en of leuk zijn.

We gaan dit jaar proberen met Crea Ziekenzorg Mater eens naar buiten te komen... We gaan vragen of we in de kerk mogen onze werken exposeren tijdens de kermisdagen. De bedoeling is niet alleen de werken die we maakten in de hobbyclub te brengen, maar ook de dingen die ze thuis maakten. Bovendien willen we een oproep doen naar de andere zieken, om ook hun gewrochtsels eens tentoon te stellen. Het is niet de bedoeling dat wij daar eens aan "den Weireld" gaan tonen welke kunstenmakers wij zijn, maar gewoon eens tonen dat wij ons amuseren en leuke dingen doen en maken. Het is dan ook niet de bedoeling dat we daar alleen maar handwerkjes en creatieve werkjes brengen, nee, we stellen het open voor de hobby van de zieken, dan kan dus net zo goed iemand zijn die zelf zijn landschap maakt rond zijn electrische trein, of iemand die zelf een stoommachientjes heeft gefabriceerd, of een verzameling stekjesdozen, of een zelfgekweekte plant of een bonsai... Als wij maar kunnen tonen aan de mensen, dat ziek zijn niet stil in een hoekje zitten is!

De achterliggende bedoeling is in de eerste plaats duidelijk te kunnen maken aan de zieken, dat bezig zijn én leuk én pijnstillend is, en dat je bovendien ook nog dingen kunt verwezenlijken waar andere mensen wel eens van op kijken.

Doktoren leggen er niet genoeg de klemtoon op, maar bezig zijn is voor de zieke van levensbelang. Ik ben pijnpatiënt, en lukte er dank zij mijn hobby's in stillekes de morfine af te bouwen, en zelfs het aantal pijnstillers tot een dagelijks minimum te herleiden. Alleen bij heel erge pijnaanvallen grijp ik terug naar een wat grotere dosis, en dat slechts tijdelijk, tot het weer draaglijk is, en dat draaglijke komt veel sneller dan vroeger, mede door het bezig zijn. Dit betekent mede dat ik ook wat "gezonder" ben dan voorheen, want iedereen weet dat het nemen van morfine en andere pijnstillers nu niet direct "gezonde" voeding zijn. Dus, hoe minder ik die moet nemen, hoe minder mijn lichaam ook er onder afziet... en dus hoe minder ik ongezond ben.

Het klinkt misschien gek, maar ik denk dat ik ook meer en langer de pijn kan verdragen, vooraleer ik de alarmknop indruk en meer pijnstillers slik. Ik vermoed dat dit een neveneffect is van een gezonder lichaam???

Nu, ik vertel dit niet om over mij te praten, maar om u mede te overtuigen van het feit dat het belangrijk is om iets te hebben waarmee je bezig kunt zijn. Als je stilletjes in een hoekje gaat zitten dan heb je veel te veel tijd om na te denken over je kwaal en de pijn, en dan voel je de pijn veel feller.

Als ik de taak van "les geven" in de Crea op mij heb genomen, dan is dat omdat ik echt ervan overtuigd ben, dat ik daar nog mensen kan mee helpen.

De sneeuw valt niet meer, er komt zelfs al wat zonnigs tussen de wolkjes door piepen. Wolkjes, want die dikke grote grijze muur is weg. 't Gaat nog goed komen!

tot de volgende ?

Ziekenzorg

Image by marie-ll via Flickr

Vanmorgen was er een vergadering te Mater van Ziekenzorg, "en petit comité", om het jaarprogramma op punt te zetten... dat is dus deze voormiddag gebeurd, en dat is meteen de reden dat mijn blog zoooo laat is...
Weet je, het was vergadering bij Monique thuis, dus ging het er gemoedelijk en knus aan toe, met een potje koffie en een koekje, en tegen de middag een sherry... Tussen al de serieuze dingen werd er dus ook wel eens gekeuveld over ditjes en datjes...en tot slot moesten we ons haasten om om 12 uur nog thuis te geraken bij moeders kookpot.
Het gevolg ? Een verbrande tong van te warme soep te eten.
't Zal me leren om op tijd thuis te komen, zo dat ik nog tijd heb om te blazen voor het eten.

Ik heb in mijn leven al héél wat vergaderingen gekend, maar in ziekenzorg kennen ze er ook wat van. Ik denk soms bij mezelf, is al dat papierwerk echt zo nodig, maar ja, heel onze maatschappij vergaat van het papier, dus waarom zou het hier anders zijn. Je stelt immers vast dat heel wat documenten moeten ingevuld worden om subsidies van dit , tegemoetkoming van dat, erkenning voor hut en toelating voor hop... djudedju, alles moet strikt volgens het boekje, om te voldoen aan dit en aan die reglementering. Enerzijds is dit begrijpelijk, om misbruiken te voorkomen, anderzijds is het een bijkomende opdracht voor afdelingen die goed werken, en die zowiezo al heel wat bijeenkomsten en vergaderingen hebben... Nu ja, als 't moet, dan moet het hé...

Wel één bedenking, men mocht al eens een soort basisdocument voor de leiding van de diverse afdelingen opmaken, waarin vermeld staat wat er allemaal te verkiskassen is aan toelagen en hulpmiddelen en co, zo dat we tenminste kunnen pogen mee te eten van de grote ruif... Zo zal het zichzelf bedruipen al een stuk minder moeilijk zijn, maar nu horen we bij toeval dat dit of dat ook zou bestaan, en moeten we nog tijd en moeite steken in een pak dingen die er wel zijn, maar ons onbekend zijn... Mocht de juiste persoon op de juiste plaats mijn blog lezen, hij weze dan maar op de hoogte van dit verlangen...

Eergisteren stond mijn barometer nog op mooi weer, en nu staat hij volledig op regen...Van helemaal rechts naar helemaal links. Politiek hou ik noch van het een noch van het ander, maar als het op weer aankomt, dan ben ik rechts, ultrarechts, want daar staat mooi en vast weer te pronken op mijn barometerke. Links is vééls te nat. Luc is hier ook al komen nieuwjaren, en ik heb hem mijn vispermis meegegeven, want Luc gaat dan weer de nieuwe vergunningen halen, en ik betaal hem dan. Met andere woorden, binnen kort gaan we weer eens ons visgerei moeten beginnen nakijken en wat onderlijntjes en zo bijmaken, om weer volledig in orde te zijn voor de mirakuleuze visvangst in 't park of bij pepee in Wannegem.

Voila, een kortje en een gewoon blogje vandaag, zonder straffe uitspraken...Je moet het maar op Ziekenzorg steken! Ik kan niet én vergaderen, én bloggen...

tot de volgende ?

Johannes Paulus II geselde zichzelf

Image via Wikipedia

Dit bizar stukje informatie is bekend geworden bij de argumentatie voor de heiligverklaring van de man in casu...
Kijk, ik vind daar niets heiligs aan, dat is volgens mij gewoon een man met een steekje los! Als hij zijn God ziet als een God die zelfpijniging vraagt, dan is er of met die God iets mis, of met de belijder van die godsdienst!
Kijk, laat ik me nu eens - heel oneerbiedig- in de plaats stellen van de God... Ik creëer een levend wezen, met verstand behept, zou ik dan mijn werk, mijn eigen creatie opdracht geven zichzelf te schenden ? Nee toch ?
Als ik gewoon een echt goed geslaagd juweeltje snij uit gewoon soepbeen, dan zal ik dat met veel zorg omgeven, want ik heb er verdomd veel werk aan gehad, en het is een "volmaakt" werkje. Mocht er een onverlaat daar opzettelijk iets aan kapot doen, ik zou kwaad zijn, gestoord tot in de toppen van mijn tenen...En ik praat dan nog maar over een onbeweeglijk, star, dood item...Mocht ik er in slagen een levend meesterwerkje te maken, hoeveel groter zou mijn liefde voor het zelf geschapene dan wel niet zijn?
Nee, als ik geloof in een God, dan kan ik mij niet inbeelden dat hij zou vragen aan zijn creaties dat ze zichzelf pijnigen... Dat is gewoon absurd. Iemand die dat zichzelf aandoet, dat is iemand die ergens gestoord is.
En toch is en was Johannes Paulus II niet de enige die dergelijke dingen deed en doet! Als we onder meer lezen over de discipels van Opus Dei, dan lopen die rond met een soort spanring met pinnetjes rond hun bovenbeen, een soort dunne prikkeldraad (cilice) zeg maar, om voortdurend zichzelf te pijnigen en zich "voortdurend bewust te zijn van het lijden van de Heer"...tarara !
In bijlage zie je een foto van zo'n martelwerktuig...
In dit geval doet gek zijn dus wel zeer!
Als ik het Christelijke geloof goed interpreteer, dan is het net het feit dat een God zich verlaagt tot mens zijn, en als mens de ergste pijnen doorstaat, om de mensheid te bevrijden... Als zij dat geloven, waarom proberen zij dan het lijden van de Heer dunnetjes over te doen? Achten zij zich plots geroepen om Goddelijk werk te verrichten???
Nee, dit kan nooit de bedoeling zijn, zeker niet als diezelfde mensen dan gaan verkondigen dat het een God van Liefde is...
Ik ben in dat Kristelijke (katholieke) geloof grootgebracht, en daar leerde ik ondermeer dat ons lichaam de tempel is van de Heer. Heel mooi, maar probeer dat maar eens te rijmen met die zelfgeseling... Ikke maar proberen een mooie nette tempel te zijn, en zij slaan het stucwerk van de muren om Hem te plaizieren ???
Sorry, maar als je zo heilig wordt, dan is er heel wat mis met de kerk die dit heiligt !

We kennen momenteel heel wat bewegingen die er alles opzetten, opdat we de dieren wat "menselijker" (?) zouden behandelen, met andere woorden, men vind het mensonwaardig dat we de dieren nodeloos zouden pijnigen. Wel onszelf ? Absurd!

Ook las ik dat het aantal doden in ons land hoger is dan normaal, in deze winterperiode... Men wijt dit aan de strenge (?) koude, maar eveneens aan het abnormaal aantal zelfdodingen. Dat er meer doden zijn door de kou, dat zie ik hier in ons kleine mooie Mater, we hebben wellicht nog nooit zoveel doden gehad in een heel korte tijd als nu...Maar we moeten eerlijk zijn, het zijn bijna allemaal mensjes van boven de 80 ! Voor die mensen is deze koude en donkere periode nefast. Dat is altijd zo geweest, en zal wel altijd zo zijn, oude mensen zijn gevoeliger voor verkoudheden en griepjes, en aan die leeftijd kan dat fataal zijn.
Maar dat het aantal zelfdodingen zo hoog is ? Dat kan met de donkere periode te maken hebben, maar niettemin, als we zien dat een kind van 16 met een vuurwapen zichzelf het leven beneemt in de school, dan lijkt er me meer aan de hand.
Zo las ik ook dat met de zelfdoding van een Jasmine, er plots ook een stijging was van de zelfmoorden... Net alsof men de kledij nabootst van de vedetten, bootst men ook zelfdoding na! Als er veel ophef is over een jongere die in een school heel wat medeleerlingen en leraars doodt alvorens zichzelf te doden, dan ziet men binnen de kortste keren navolgers...
Zouden de filmpjes op internet met voorbeelden hoe je moet inbreken in een auto in een huis, ook voorbeeldfunctie hebben?
Zo ja, dan moeten we ons hoognodig bezinnen of we toch niet ergens moeten overgaan tot een vorm van censuur, waarbij wij het slechte voorbeeld moeten doodzwijgen! In de vage hoop dat dit een positief effect zou hebben...
Maar het tonen, het voortdurend aanhalen, werkt duidelijk negatief.
Ofte "Woorden wekken, maar voorbeelden trekken" ook in het negatieve ?
Het lijkt wel degelijk zo te zijn! Kinderen van ouders die roken roken in veel meer gevallen ook in vergelijking met kinderen van niet-rokers... Kinderen van obese ouders hebben veel meer kans op obesitas...
We moeten veel meer opletten wat we doen!
Zie dat ze ons navolgen . . . .

tot de volgende ?

Het nederlands in de middeleeuwen...

Image via Wikipedia

Op www.literatuurgeschiedenis.nl vind je ondermeer wat korte regels voor het begrijpen en lezen van het Nederlands iuit de middeleeuwen. Uiteraard is dit summier en niet volledig, maar het is toch wel heel interessant, en je ziet plots ook linken met het dialect, waar sommige van die oude vormen het hebben overleefd.

Maar er is meer te lezen op deze voortreffelijke site, je kunt er ook hele stukken lezen uit boeken van toen (soms hele boeken), in de oorspronkelijke taal. Ik heb hun advies om het halfluid te lezen niet durven opvolgen, mijn vrouw zou wellicht komen kijken wat ik nu weer heb...maar toch is het wellicht veel makkelijker begrijpbaar als je het wel doet, want nu moest ik soms - in gedachten luidop - herlezen, om de zin te verstaan.

Wat ik ook niet wist, is dat het ne, in het frans een nu nog ontkennend woord, ook in de Germaanse talen bestond, en dus ook in het middeleeuwse Nederlands bestaat.

Enfin, (om het in 't vlaams te zeggen) je ziet het, je kunt er heel wat opsteken, die licht werpt op onze taal en op ons taalgebruik. Ik weet wel dat in het onderwijs (nadruk op onder?) men nog maar weinig of geen oog heeft voor literatuur en literatuurgeschiedenis, maar voor mij is dat net een heel belangrijk item in de geschiedenis van de mens! Het valt immers niet te ontkennen, dat met het ontstaan van de taal de mens een eerste enorme stap heeft gezet in zijn ontwikkeling, maar een zo mogelijk nog veel grotere stap op het moment dat hij het schrift heeft uitgevonden, en de taal kon worden opgeschreven. Met dat feit is ook de literatuur er gekomen, en net zoals in de ontwikkeling op technologisch gebied, kunnen wij ook deze ontwikkeling volgen op taalgebied. Het is zelfs ongetwijfeld zo, had men het schrift niet uitgevonden, we ook nu nog niet half zo ver zouden staan als we nu staan. Stel u voor dat alle techniek alleen verbaal kan worden doorgegeven, zonder geschrift, zonder technische tekeningen en zo... Probeer maar eens een relatief simpele stoommachine te verwoorden, zonder voorbeeld, zonder afbeeldingen, zonder teksten, en laat die wetenschap dan door uw toehoorder verder vertellen, en die weer verder, en kijk eens welk raar werktuig je krijgt na amper 5 à 6 menselijke doorgeefluiken...

Nee, taal en het op schrift zetten ervan, is duidelijk zowat de grootste verworvenheid van de mensheid.Het is geen wonder dat ik op taal verliefd ben... Je kunt er zo véél mee doen, zo véél mee zeggen en uitdrukken. Gaande van kurkdroge technische exposee's tot poëtische liefdesliedjes. Allemaal met diezelfde taal... met woorden uit de dagdagelijkse taal, met woorden aan bepaalde zaken gebonden, maar toch te linken aan de dingen, kortom met voor de mens begrijpelijke woorden.

Daarom lig ik niet echt wakker van taalevoluties...we hebben er al ontelbare doorstaan in de loop van de menselijke geschiedenis, we kunnen er nog heel wat verdragen. En we kennen taalevoluties! Ook nu! Kijk maar naar de inbreng van heel wat Engelse leenwoorden, ons vooral gebracht via TV, maar ook door nieuwe technische verworvenheden, kijk maar naar de inbreng in de taal door het sms-en en dergelijke. Toen ik nog school liep, was de dikke Van Daele één dik lijvig boek, ik geloof dat de laatste versie al 4 van die kanjers omvat. Dat wil niet zeggen dat in mijn tijd het boek niet volledig was, maar wel dat er zoveel nieuwe woorden zijn ontstaan. Eigenlijk is dat fantastisch !

Wellicht is het ook daardoor dat men heeft vastgesteld dat de jonge mensen veel en veel sneller praten dan wij deden en doen. (Meer dan 50% sneller !!!!) Ik stel vast dat men in het moderne woordgebruik ook steeds meer afkortingen als woorden gebruikt. Dat is niet nieuw, we gebruiken bv TV al een hele tijd, maar wat er nu is, komt uit een werkelijk nieuwe taalevolutie voortgesproten uit het sms-en... We kunnen het wellicht het best vergelijken met enkele uit het militaire jargon voortkomende uitdrukkingen, die al een hele tijd in de taal waren geslopen, zoals het gekende asap (as soon as possible). En dus stellen we (niet voor het eerst) vast dat er een generatiekloof is in het taalgebruik. Steeds vaker moet ik aan mijn kleinkinderen vragen wat ze daar nu weer aan het "broebelen" zijn... Soms om twee redenen, ze praten veel te vlug en ze gebruiken daarenboven ook nog van die -mij onbekende- afkortingen uit de sms-taal.

Ik vind dat niet erg, ik vind dat ook niet een verarming van de taal, integendeel, als het goed wordt gebruikt, is het een uitbreiding, een verrijking. Het enige gevaar dat er bestaat, is dat er een kloof zou kunnen ontstaan tussen het geschrevene en de gesproken (inclusief ge-sms-te) taal. Het is immers zo dat je die nieuwe inbreng niet zo handig kunt gebruiken in vloeiende teksten, zeker niet als het teksten zijn die dienen om gesproken te worden. Die sms-taal is immers een taal die bestaat uit afkortingen, dienend om vlugger schriftelijk te kunnen communiceren, en in feite veronderstelt men dat de ontvanger niet de afkorting, maar het woord leest. ((4U is for you, dus "voor U" -) maar in een vloeiende tekst is dit niet echt zo bruikbaar)
Wel stellen wij vast dat men die Engelse uitdrukking zonder schroom in de spreektaal opneemt. Maar is dat erg ? Hoelang gebruiken wij al leenwoorden? Al zolang we andere talen kennen... We gebruiken sommige woorden uit een andere taal omdat ze makkelijker zijn, of omdat ze iets beter uitdrukken wat wij eigenlijk willen zeggen (bv überhaupt). Dus lig ik niet wakker van het gebruik for you in mijn taal...zolang wij onze eigen taal maar niet laten vallen voor die import, en die import blijven zien als een uitbreiding, een verrijking.
Wellicht zal, onder meer door het ontstaan van de EU, die taalverrijking nog toenemen en steeds meer versnellen, tot op een bepaald ogenblik, wanneer men het maximum absorptievermogen heeft bereikt.
Ik vind nu, dat, als ik naar de radio of TV luister, er een stijgend verschil is in dat taalgebruik tussen Nederland en Vlaanderen. Wellicht omdat de maatschappij in Nederland anders gevormd is dan de onze. Maar ook dit is een verrijking.

Met andere woorden, taal is een nooit eindigend avontuur... een heerlijk iets, die me steeds weer toelaat, u lezer mijn mening kenbaar te maken, en eigenlijk te zeggen hoeveel ik van de taal, dus van de mensen hou...

tot de volgende ?

Morgenstond...

Image by Claudio.Ar via Flickr

't Is weer vroeg dag...Veerle heeft de vroege, dus zijn wij bevorderd tot wekker voor de kleinkinderen, wij...lees Anny. Want ik mag nederig de zorg op de honden op mij nemen, en koffie zetten. Een hele bevordering.
En nu zitten de honden broederlijk naast elkaar naar de deur te kijken, of 't vrouwtje nog niet terug komt. Niet voor dat vrouwtje, maar van haar krijgen ze iedere morgen zo'n snoepbeentje, en van mij maar een keiharde korst oud brood. Het is aandoenlijk te zien hoe ze 's morgens voor mijn voeten komen zitten, omhoogkijkend, waar die korst nu blijft.
Hondenliefde? Mijn voeten, liefde voor eten, ja.
Honden, net als alle andere huisdieren, zijn vooral opportunisten, die een middel hebben gevonden om makkelijk aan eten te geraken, en daarom de indruk geven van liefde, gehoorzaamheid en inzet. Pavlov was er dichter bij.
Wij zijn het die de liefde toedichten aan de dieren, niet andersom.
Maar dat doet niet ter zake, ik zie ze toch graag, ook al weet ik dat het in feite een éénrichtingsverkeer is.
Wij zijn het, die wanhopig liefde toedichten aan alles en iedereen, in de hoop dat we het gevoel hebben dat het ook beantwoord wordt. Want we zijn wezens die gemaakt zijn als roedeldieren, we moeten ons thuis voelen in de groep, of we zijn niet gelukkig. Maar het leven is zo complex en zo uit zijn natuurlijk midden getrokken, dat dit niet meer zo evident is. We leven in veel gevallen niet meer echt in het roedel. We hokken in een degelijk en deugdelijk afgesloten huisje, veilig (?) voor onbescheiden blikken en moeizuchtigen... Want het is geen natuurlijk feit meer dat we het veroverde vlees meesleuren naar de groep, om het gezamelijk te verorberen, nee, we brengen een biefstukje, verpakt in een net papiertje om het wat onherkenbaarder te maken, mee naar het eigen huisje, waar we het verstolen opeten met ons eigen gezinnetje, afgeschermd van alle anderen.
Omdat we de roedel missen, houden we met zijn allen miljoenen honden, katten en kanarievogeltjes
in huis, om toch dat groepsgevoel te hebben, zelfs in ons veilige "My home is my Castle"-huisje.

Het echte antwoord woont net naast onze afgesloten deur.
En dat is net dat ambivalente in de moderne mens... Enerzijds wil hij veilig en afgezonderd een veilig huisje hebben om op zijn eentje weg te schuilen, anderzijds wil hij bij de groep horen, en genieten van het veilige van de sterke groep.
Op een of andere manier hebben we met het winnen van "beschaving", dat groepsgevoel verdrongen. Maar het zit nog steeds in onze genen, en we voelen steeds weer de drang om "er bij te horen".

In de steden, leven duizenden eenzamen, midden in een zee van mensen. Mensen die door de druk van conventies en beleefdheidsvoorschriften verleerd hebben contact te leggen met hun medemensen, met de groep. We zijn veel te kunstmatig bezig, en keren schijnbaar steeds meer en meer op onszelf...en worden steeds meer en meer eenzaam en eenzamer...

Om te proberen toch maar een middel te vinden om ergens bij te horen, gaan we clubs en verenigingen oprichten, die weliswaar verenigen, maar niet één maken, niet een roedel vormen. We staan dan ook met duizenden naast elkaar, dicht opeen gedrukt op onze vuvuzela's te toeteren naar enkele voetballende (dikbetaalde) ballenstampertjes, in een machtig front van "supporters", waarmee we soms zo ver gaan om gezamelijk vechtgroepen te vormen, allemaal in het teken van: "ik hoor er bij, dit is mijn roedel"...dat je na afloop van de match en de er op volgende herrie moet verlaten om terug te vallen in de kleine eenzame cocoontjes...

Een roedel kan slechts leven bij gratie van de opbrengst der leden. Als een lid niet bijdraagt tot het veroveren van voedsel, dan is de kans groot dat hij niet meer mag mee eten, en zelfs dat hij vervalt tot noodrantsoen. Door onze "beschaving" hebben wij eerst en vooral geleerd om de zwakke niet meer te beschouwen als noodrantsoen, maar te onderhouden. Dit was echter geen liefdadigheid, want die zwakte kwam in de meeste gevallen samen met de ouderdom, en ouderdom hing nogal vaak samen met ervaring, ervaringswijsheid... Dus was hij niet meer lichamelijk interessant, zijn geest bracht nog iets bij aan de groep, dus was dat ook het behouden waard... Dit was een evolutionaire doorbraak! Op dat moment zijn wij het intellect gaan valueren. Gij denkt, ik jaag.
We krgen dus een roedel waarin het gedrag niet meer één was. We doorbraken het natuurlijke, het fysieke systeem.
Maar heel onze fysiek, heel ons lijf heeft die evolutie niet echt mee gevolgd, en daardoor zitten wij met het conflict tussen de lichamelijke en de geestelijke noodwendigheden, en dus zijn we eenzaam, dus zitten wij vast op die tweespalt tussen lijfelijkheid en denken.

Toch is die tweespalt niet zo moeilijk te doorbreken, we moeten gewoon maar eens wat meer aandacht hebben voor de anderen, en zie, dan hebben die anderen plots ook weer aandacht voor ons. Want kijk, dat roedelgevoel, dat kun je dus ook geestelijk beoefenen!

Probeer het maar eens, zeg eens vriendelijk gedag aan je medemens, met een glimlach op de lippen, wedden dat ze je eerst verrast aankijken, maar in de meeste gevallen eens voorzichtig teruglachen? Durf eens te praten in de wachtzaal bij de dokter, in plaats van je weg te stoppen achter een tijdschrift... Stel je open, doe je geestelijke deur eens open en stel je bloot. De eenzaamheid kan maar wijken als je de deur openzet voor de anderen!

tot de volgende ?

De harde schijf

Image by bram_souffreau via Flickr

Hoera, ik ben er weer!
Erwin heeft mijn kwampjoetertje weer zo goed als nieuw gemaakt, met de harde schijf en de videokaart uit de kapotte PC van Geert (Zoon van Luc(vis)).
Vraag mij geen uitleg, maar mijn machine is dank zij die nieuwe (oude) stukken precies ook nog eens een stuk vlugger geworden.
En wat ook eigenaardig is, ik zie mijn schermen op een andere manier dan vroeger, met een iets ander lettertype.
Gisteren heb ik mij onledig gehouden -tussen rommelmarkt en bezoek aan tanteke- met het weer op punt stellen en inbrengen van de programma's en programmaatjes die ik nogal handig vind. Ik heb nog niet met alles gedaan, maar het begint te korten, en zoals je ziet, ik kan er al weer mee bloggen zoals weleer.

Dus heb ik vanmorgen alweer mijn electronische dagblad gelezen, en vastgesteld dat het wielermonument bij uitstek hier aan mijn venster zal voorbijrijden ! Als het niet (teveel) regent, zullen wij hier dus weer buitenstaan om te kijken naar al die reclamevoerende renners die het volk nog eens zullen verheugen met hun kleurige apenpakjes en snelle benen. Met een beetje geluk (?) staan we (weer) eens op de TV-beelden tentoon gesteld, als voorbeeld van de ontelbare supportersschare... Mijn eerste reactie is dat ik gelukkig ben een dergelijk evenement aan mijn deur te zien, zodat ik zonder verplaatsing kan genieten van al die krieuwelende renners, maar dan denk ik er meteen aan dat een of andere idioot op het Nieuwsblad het nodig heeft gevonden dezelfde toer nog eens te rijden met alle wielerterroristen uit den lande en omliggende... Dat wil dus zeggen dat al die propere vuilaards hier ook gaan voorbijsnorren, hun neus snuitende zonder zakdoek, hun lege drinkflessen en verpakkingen van hun boterhammekes zullen weer tussen mijn hortensia's liggen en we zullen weer een hele dag niet buiten kunnen als we niet willen verongelukken. Vorig jaar passeerde hier ook al eens een koers, voor beginnelingen, allemaal kleine mannekes die het nog echt menen en echt rijden wat ze geven kunnen. Eentje smeet zijn drinkfles , zijn "pulle", in mijn voortuintje. Ik heb het opgeraapt, en eens goed bekeken... Netjes uitwassen en Ewoud kan het gebruiken op zijn fiets, opa... We hebben het een keer of drie, vier heel duchtig schoongemaakt vooraleer de medicamentengeur er een beetje uit was. Nieuwelingen, klein mannen... djudedju. En zeggen dat sport gezond is !

Je bent dus gewaarschuwd, oh, beminde lezer, dat ik hier bij die gelegenheid nog eens in mijn hoogste pen zal kruipen om te jeremiaden over die wielerterroristen... Wij wonen in het mooiste stukje Vlaanderen, maar dat heeft het negatieve gevolg dat al die bendes het nodig vinden op zijn minst enkele keren per jaar onze wegen te komen onveilig maken en de wegbermen te vervuilen.

Nu ja, ik moet toegeven, onze wegbermen worden zo ook al vervuild... In de Jagerij liggen voor de liefhebber al een paar weken zelfs complete vensterramen. We leven dan ook in een wegwerpmaatschappij hé.

tot de volgende ?

aperitief

Image via Wikipedia

De voornaamste reden dat we nu en dan Auchanwaarts tiegen, is...aperitief... niet zo maar een aperitief, maar suikervrije en alcoholloze aperitief... iedere middag drinken Anny en ik daar een longdrink van. Zo heeft Anny ook een aperitiefje, naar haar maat, zonder alcohol en zonder toegevoegde suikers.
Uiteraard brengen we meer mee dan dat, maar het teken om naar auchan te gaan is telkenmale het leeg raken der flessen aperitief... Eigenlijk een luxe...

Deze namiddag komt Erwin (mijn Waalse vriend) nieuwjaren en meteen ook mijn kwampjoeter weer in orde stellen...Ik heb voor mijn wankelende harde schijf nog de schijf van Geert's oude computer liggen, die van hetzelfde model is als de mijne, maar hopelijk nog in perfecte staat... Zo ja, dan ook meteen maar de videokaart wisselen... Deze voormiddag nog mijn nieuwe printer halen, en we zijn weer in staat om volop te "werken"... Maardat wil wellicht wel zeggen dat er morgen geen blog zal zijn... Tegen dat alles weer op punt staat zal ik wel enkele uurtjes zoet zijn... Bovendien gaan we morgen ook nog rommelmarkten, en moeten we dan ook nog naar tanteke... Je ziet een druk programma. Ik hoop dat ik maandag al wel weer in staat ben tot bloggen en mailtjes lezen. Nogal een geluk dat ik geen windows moet installeren, want dat duurt véél langer dan het installeren van Ubuntu. Waar echter wel een pak werk in kruipt is het herinstalleren van enkele programmaatjes die ik gebruik. Bovendien moet ik ook nog mijn add-ons op mijn firefox installeren, want ik kan mij de wereld niet meer voorstellen zonder handigheidjes zoals cooliris en dergelijke... Nu, we zien wel... ik doe mijn best om zo vlug mogelijk weer in volle werking te zijn... Nu komt er echter een kleine periode van technische werkloosheid...

Werkloosheid... denk jij nu ook aan Opel en haar toeleveringsbedrijven?
Mijn eerste reactie is dan: "Tedju, ik koop van zijn leven geen Opel meer..." maar even later verwerp ik dat idee al direkt weer, want het is niet alleen de fabriek die mensen tewerkstelt, er zijn ook de duizenden mensen die in de garages werken en de garagisten zelf...Bovendien zou het uithollen van één merk alleen veroorzaken dat er nog minder spelers op de automarkt zitten, en dat ze nog meer doen wat ze willen, zonder rekening te houden met consument of milieu...Want al het gebazel over milieu-vriendelijke auto's is tot op heden dikke bullshit, ofwel kosten ze veel veer aan het milieu bij de vervaardiging, ofwel zijn ze amper bruikbaar als kleine stadswagen...

Maar ondertussen vallen duizenden mensen weer in de werkloosheid, en ik heb het donkerbruine vermoeden dat we nog maar het topje van de ijsberg hebben gezien... Ik hoor niets dan alarmerende berichten over de werkelijke toestand van heel wat bedrijven. Ik vrees, dat de crisis pas nu werkelijkheid zal zijn, als we spreken over werkloosheid. En dat wordt een ramp! Veel erger dan vroeger, omdat de mensen van nu heel anders leven dan de vorige generatie(s). Vorige week stonden wij aan te schuiven in een winkel van electrische waren... Er waren solden, en dan is het altijd drukker. Wij waren daar niet om iets nieuws te kopen, maar een onderdeel van een toestel te vervangen. Voor me stond een gezinnetje, en tot mijn verbazing hoorde ik de winkelbediende allerlei inlichtingen vragen over de gezinstoestand, het inkomen, het al dan niet hebben van een eigen woning... Het bleek dat dit gezin nogal wat toestellen had gekocht, maar alles op krediet... Ik keek eens verstolen naar Anny en zij naar mij... De volgende in de rij wilde een televisie kopen uit de solden, maar wat hij wilde was niet meer voorradig, en het andere model was niet met een "renteloze" kredietverlening, dus moest hij het niet hebben...

Noch Anny, noch ikzelf kunnen ons voorstellen dat we een TV gaan kopen op krediet, renteloos of niet... Voor ons hoort een TV bij de zaken die niet levensnoodzakelijk zijn, en dus leen je daar niet voor... Wij zijn nog van de generatie die alleen leent voor de aankoop van een woning. Voor al de rest is het ondenkbaar, en heb je het geld niet, dan koop je niet. Uit.

Maar nu leven de mensen héél anders... Lenen is voor hen een doodnormaal ding geworden. We horen en lezen dan ook regelmatig van mensen die hun leningen niet meer kunnen afbetalen, gewoon door het feit dat ze te veel aankopen deden via die ogenschijnlijk gemakkelijke kredietverlening. Maar nu, met werkloosheid zullen niet alleen mensen die door onbedachtzaamheid boven hun afbetalingsmogelijkheden uitkwamen getroffen worden, maar ook talrijke van di e gezinnen met werkloosheid, die er geen rekening hadden mee gehouden dat hun inkomen plots zou kunnen minderen.

In de put raken is iets, er weer uit krabbelen is heel wat anders ! Want dat is niet gewoon een heropstarten, maar eerst een put dempen, en in plaats van het inkomen te zien meerderen en wat wat meer armslag te krijgen, al dat nieuwe meteen in die put te moeten gooien en te hopen dat je vlugger kunt opvullen dan de leningslasten hem weer leegmaken...

Natuurlijk is die armoede van een heel andere orde dan de armoede die we zien in Haïti en co...Maar daarom is ze niet minder erg! Want net zoals vrijheid een gevoel is, is armoede eveneens een gevoel... Hoe ervaar je de dingen... Misschien geloof je me niet, maar de armoede van die mensen hier, kan misschien veel scherper aanvoelen dan ginder. Want ginder is het niet de armoede die primeert, maar veeleer de honger. Als die mensen geen honger hebben, dan voelen ze zich voldaan, hier kun je met een volle buik je ellendig en arm voelen. Bovendien komt daar nog bij dat onze maatschappij helemaal niet op armoede is ingesteld! Wie arm is zal het wel aan zichzelf te danken hebben... Dat kan best zo zijn, maar dat verandert niets aan hun situatie. Dat is de reden dat die mensen niet alleen hun armoede hebben, maar ook het gevoel hebben dat heel de wereld tegen hen is.

Onze maatstaf om arm tegenover rijk af te wegen voor onze eigen situatie, ligt ook op een heel ander niveau dan die waarmee we de armoede meten van de mensen in een ontwikkelingsland. Met andere woorden, armoede is niet zomaar minder verdien dan zoveel of zoveel euro per maand... Het is vooral een aanvoelen en een zich niet kunnen schikken in een ander manier van leven. Om het anders te stellen, wij hebben indertijd jaren voortgedaan zonder TV en dergelijke, we hadden er het geld niet voor, en dus was dat geen prioriteit...maar mocht men nu de TV van ons afpakken, dan zou het wellicht veel moeilijker zijn om dragen dan toen. Toen hadden we niet echt een gemis, want we stelden ons in op het leven zonder TV en waren in dat leven perfect gelukkig. Als de TV afgepakt wordt, dan is dat geen eigen optie, maar een opgelegd iets. En dat is héél anders

We mogen niet zo vlug oordelen en vooral veroordelen... Een val in de werkloosheid kan immers genoeg zijn om plots zelf in die groep van "arm door eigen schuld" te vallen... en dan is het plots niet meer "eigen schuld"...want dan sta je plots aan de verkeerde kant om te roepen.

tot de volgende ?

Auchan zeeliezee

Image via Wikipedia

Deze namiddag gaan we naar Leers, naar de Auchan, inkopen gaan doen. We dit keer in de namiddag, want we willen nadien ook nog naar de Poisson d'or, omdat ik eten voor mijn vissen moet gaan halen, en die winkel is slechts open in de namiddag. Dat is wellicht het geheim waarom die winkel er steeds picobello uitziet, wellicht wordt de winkel maar ook de talrijke aquaria iedere voormiddag gekuist en nagezien.
Wie deze winkel nog niet bezocht te Estaimpuis, het is een aanrader! Niet alleen verschrikkelijk veel zoetwatervissen in alle soorten en kleuren, maar even zovel zeevissen in zo mogelijk nog mooiere vormen en kleuren... Echt de moeite om te zien !
Maar wij gaan niet kijken, we gaan om voeder. Alhoewel... er eens wandelen...

Gisteren zijn we dus gaan smullen naar het Zwadderkot in ons eigen Mater. het was er heerlijk (fazant !), en bovendien -wat minstens zo belangrijk is- het gezelschap was minstens even heerlijk, en we hebben niet alleen gegeten, we hebben ook veel gekeuveld en veel gelachen. We zijn niet zo laat thuis gekomen, maar je weet dat dit voor mij niet hoeft! Integendeel.
Wat ook belangrijk was, ik zat er op mijn gemak, de stoelen waren behoorlijk.
Zodoende heb ik vandaag niet meer pijn dan gewoonlijk. Hoezee.

Voor de eerste keer maakten we ook kennis met "de kiem" van een nieuwe Ziekenzorg-groep... Welden, een buurgemeente en nu ook onder één en dezelfde pastoor, wil ook starten met een Ziekenzorg. Mater steunt het initiatief, en ik heb hen ook de kans geboden om eventueel ook bij ons te komen op de hobby... Worden ze groot genoeg, en vinden ze zelf iemand die deze taak op zich kan nemen, dan kunnen ze rustig op eigen benen hobbyën... We willen wel helpen bij het opstarten.

Ik hoorde al een tijdje weinig of niets van onze boomstamzager Marc Pauwels, maar dit weekend zie ik hem, bij leven en welzijn, want het is weer sjacherbeurs in Flanders Expo (lees rommelmarkt), waar hij telkens van dienst is. Eén van de redenen van de "grote" stilte ken ik ondertussen al, zijne kwampjoeter ligt in de talieten... Hij heeft het me laten weten langs de pc van een van zijn kinderen. Of hij daardoor nu minder of meer kansen heeft om te stambomen??? Ik zal het horen, zaterdag of zondag... Ondertussen ben ik thuis bezig mij onledig te houden met enkele voorbereidingen voor de komende hobby-namiddagen... Voor de volgende vergadering - waar we veel tijd gaan "verliezen" met eten- heb ik voorzien dat we parels maken in behang- en ander papier... Er staan ondertussen ook al twee bloempotten netjes afgewassen te wachten om omgetoverd te worden in sierpotten, en tussendoor ben ik -voor mezelf- bezig met het leren "beeldhouwen" in ...amber.
Ik heb op de rommelmarkt twee zakjes met stukjes amber op de kop kunnen tikken... Ik had gelezen dat dit bewerkbaar was, en dat is dus wel degelijk zo! Je kunt er, net zoals in been en ivoor, in "snijden"... Het probleem is dat de stukjes die ik heb heel klein zijn (ik zag nog nooit "grote" stukken amber !), en dat je dus uiteraard héél erg beperkt bent in de mogelijkheden. Wellicht zal ik moeten opteren voor het mooi maken van de grondvorm die het eigenlijk al heeft, maar dat heel mooi en heel glad maken, zodat je een sierlijke vorm krijgt. Dit is dan te benutten als een pendatief 't zij aan een halsketting, 't zij verwerkt in een ander sieraad.
Het mag gek klinken, maar eigenlijk vind ik het bewerken niet het moeilijkste... Voor mij is het moeilijkste gedeelte, het dan weer polijsten tot het gald, blinkend en volkomen doorschijnend is. Je kunt het wegens de breekbaarheid van de materie niet ergens tussen klemmen, dus moet je het in je hand houden, terwijl je poliert... Wrijving veroorzaakt warmte... je kunt je leuk verbranden aan dat polierschijfje... bIj al het opzoeken over amber, ontdekte ik ook dat er in het Paleis van Catherina in Rusland, een amberen kamer is... Ik heb de foto hier, zou dat echt amber zijn ? Dan hangt daar niet één maar meerdere fortuinen aan de muur!

Amber is eigenlijk niet echt een steen, het is het versteende hars van in de oertijd, je weet wel, waarin ze een mugje bewaard vonden, waarin het bloed van een dino...het begin van de film Jurassic Parc... Volgens sommige bronnen zou je het kunnen smelten, maar naar mijn gevoel haal je dan net dat echte oude er uit, en verlies je het een beetje... Maar misschien is dat wel de manier waarop men dan heelder kamers kan bekleden???

tot de volgende ?

Oef! 't Is af

Image by NguyenDai via Flickr

mijn haar bedoel ik.
Met dat winterweer en mijn snot- en andere valling was het véél te lang naar mijn gevoel, en dan heb ik altijd jeuk... Als het haar zolang is dat het in mijn oorschelp kan "hangen", dan kriebelt dat. Ik hou van kort, echt kort haar. Anny niet. Dus is het nu zowat een compromis, maar dan kort.(grinnik).

Ik mocht vanmorgen om 9 uur al bij mijn coiffeuse zijn, dus normaliter zou ik iets vroeger uit bed moeten dan anders, maar vandaag niet, want Veerle heeft den vroegen, dus moest Anny de kinderen gaan wekkeren en op de bus zetten, en maak ik de koffie en ben dus veel vroeger op dan anders. Morgenstond heeft... nu ja, 't is vroeg, vroeger hé... En vanavond zal het laat zijn, want we mogen gaan eten om 19.15 uur moeten we ons aanbieden in het Zwadderkot, een restaurant met een speciale vermelding in de Michelin (net geen ster we een vermelding). 't Zal dus (hopelijk) wel heel lekker zijn!

Ik weet niet of ik het u al eens vertelde, maar ik werk mee aan een test van De Post... Ik krijg regelmatig zendingen toegestuurd, en moet de ontvangst daarvan dan per email bevestigen. Soms moet ik bepaalde zendingen ook terugzenden. Daardoor heb ik dit jaar kunnen vaststellen dat er heel wat brieven niet of schromelijk laat zijn toegekomen. Zo kreeg ik gisteren een schrijven van Belgacom dat ik mijn rekening niet heb betaald, maar ik heb de factuur (ook al) niet ontvangen. Bij nazicht stel ik vast dat de rekening er wel is gekomen bij Veerle, maar niet bij mij. Nu, erg is dat niet, dan betaal ik die vandaag... Maar ik vind het wel ambetant dat ik zo'n brief krijg... ik ben niet gewoon niet of zelfs maar te laat te betalen. Maar om verder over de post te schrijven, twee keer in het jaar doe ik mee aan een speciale test over "verkeerde zendingen", waarbij ik dagelijks moet melden of ik niet een zending in mijn bus kreeg die voor een ander is bestemd. Ik moet zeggen dat ik dat nog nooit heb moeten melden...Maar eergisteren was het toch wel van dadde zeker ! En ik, er niet op bedacht, niet naar het adres gekeken, en de zending geopend... ambetant.

Ik maak hier niet dikwijls reclame voor 't een of 't ander, maar nu wil ik u wel toch eens wijzen op de website van Het Laatste Nieuws. Dit doe ik, omdat ik daar al twee keer een enorm grote en gedegen fotoreportage vond over Haïti. Als je eens meer wilt zien dan anders, dan raad ik je aan deze site eens af te struinen, het loont echt de moeite! Maar het is niet voor tere zieltjes, want er zitten afgrijselijke beelden bij, het ergst vind ik de foto's waar je de open massagraven ziet, vol lijken en de bulldozer die komt afgereden om er aarde over te voeren...Dat geeft je pas een idee over de omvang van de ramp ginder...

Wij zitten hier regelmatig te zagen en te kneuten over het weer, maar eigenlijk mogen we stillekes zwijgen, wat wij paradijselijke eilanden plegen te noemen, daar zitten ze met tornado's en verschrikkelijke natuurrampen, zoals aardbevingen en tsunami's en co... Dan is het véél beter hier ! Ondanks het kwakkelweer.

Och, soms heb ik het gevoel dat we hier allemaal boeren-roots hebben! Men zegt altijd dat de boeren altijd klagen, maar we zijn niet beter!

tot de volgende ?

Bierstaking

Image by Getty Images via Daylife

Jupiler, Stella en andere Leffe's zijn niet meer te krijgen, door een staking van de terecht verbolgen arbeiders.
Nogal een geluk dat het geen bier betreft, maar dat zoeterige dat ze ons tegenwoordig willen laten drinken. Gelukkig zijn er nog een paar echte brouwerijen, met echt bier in ons landje, onder meer hier in ons eigen Mater hebben we er twee, Roman en de Smisse...De laatste is een (kleine) nieuwkomer op de markt, gelegen in de driesleutelstraat te Mater, een klein brouwerijtje in een klein straatje...
Dat ik zeg dat Stella en co geen bier is, heb ik niet van mezelf, op de TV hoorde ik een dame zeggen, bier kan ik missen, maar Stella niet...zodoende...
(Ze sprak duidelijk met kennis van zaken)

Staken... Het ultieme wapen van de arbeiders, van de vakbonden...
Je gaat zo maar niet in staking, je doet dit pas als alle andere middelen uitgeput zijn (met uitzondering van een spontane staking door een plots feit). We leven in een overlegcultuur in ons landje, vakbonden en werkgevers gaan rond de tafel zitten om de moeilijkheden "in der minne" op te lossen, en te komen tot een vergelijk dat voor beide partijen aanvaardbaar is. De geschiedenis heeft geleerd dat dit een goed systeem is, en min of meer een waarborg is op een goed akkoord zonder schadelijke gevolgen noch voor de ene noch voor de andere partij. Het is immers niet voor niet een "overeenkomst".
Maar...
Er is een maar...
We hebben steeds meer en meer te maken met "vreemde" bedrijven, die deze overlegcultuur niet hebben, niet kennen en niet willen kennen. Veelal bedrijven die er helemaal niet wakker van liggen dat daar ergens in een (klein) landje, een van haar onderafdelingen staakt. Ze voelen het niet eens echt. Wat kan het hen schelen...
En als het over de langste adem gaat, zij hebben een brede basis en een grote portemonnaie, veel groter dan die van de arbeiders, groter dan die van die ambetante vakbonden.
Je ziet dan plots dat de regeringen (want hebben er veeeeele!) ook gaan onderhandelen, om de boel los te weken, en alsnog toch nog iets te bekomen.
De vakbonden proberen al wat ze kunnen om te komen tot werkelijk mondiale structuren, zodat ze die grote bedrijven ook mondiaal kunnen aanpakken en kunnen dwingen tot een gesprek, maar dat is niet zo makkelijk...
De reden is heel simpel...
Ik ga nog eens naar een landje zoals Haïti, omdat we nu die beelden kennen, en dagelijks geconfronteerd worden met de immense armoede daar... Stel dat daar nu geen aardbeving was, alleen de armoede... Stel dat er daar een brouwerijtje zou zijn van dezelfde groep als hier de Stella en de Jupiler... Denk je echt dat mensen die hongeren (letterlijk ! Ze geven aarde met een klein beetje bloem vermengd in koekjes gebakken eten door hun kinderen, omdat er niks anders is!) denk je dat die mensen zomaar, uit solidariteit met die rijke belgische arbeiders ginder ook wat gaan meestaken? Zo ver gaat hun liefde zeker niet gaan, kan hun liefde niet gaan, want dat zou meteen de hongerdood betekenen !
Met andere woorden, we moeten ons er van bewust zijn (worden) dat de armoede in de andere landen, het sterkste wapen is van het kapitalisme tegen dat klein beetje macht die wij hier tegen hen hebben kunnen opwerpen!
Zolang dergelijke inkomensverschillen bestaan, kunnen wij niet verwachten dat zij ginder met ons solidair zullen (kunnen) zijn !
Het is geen wonder dat die armoede, die honger, die onderdrukking in leven wordt gehouden! Daar draait nu net heel dat kapitalistische systeem op !
Wij moeten eerst en vooral de zaak ginder oplossen, willen wij onze zaak vrijwaren. Wij moeten dus in de eerste plaats ONZE solidariteit bewijzen met hen, en niet omgekeerd! We kunnen niet vergen van hen, wat niet haalbaar is!
Ik ben geen deskundige, ik weet ook niet hoe we dat het beste en het eenvoudigste kunnen aanpakken, maar ik weet dat daar de oplossing ligt, en dat we het uit eigen belang verdomd vlug moeten doen, anders zal het systeem eerst ons onderuithalen !
Zelfs al mocht het van ons offers vergen, dat zou (zal) slechts klein bier (zie je) zijn in verhouding met wat ons anders te wachten staat. We zien nu al nieuwe landen verschijnen op de economische wereldmacht, we voelen hun macht en zien hoe zij ons ondergraven...Als dit doorgetrokken wordt mondiaal, dan zijn we nog niet thuis !
Dan zal ik niet meer bloggen (onbetaalbaar) dan zullen er geen orchideeën meer op je vansterbank staan te prijken, zwemmen geen koi's meer in je tuinvijver, en zal je pelouse weer omgevormd zijn tot een "lochting" om toch nog wat te eten te hebben!

tot de volgende ?

De eed van Hippocrates

Image by kjpm via Flickr

Ik dacht, ik meende, ik peinsde op zijn minst, dat de huidige dokters nog steeds die eed aflegden...Maar ik ben verkeerd, ik moet verkeerd zijn, het kan niet anders dan dat ik verkeerd ben....

Want !

Wat lees ik midden in die eed van Hippocrates ? Ik citeer alleen het middenstuk, anders is het te lang.

..." Ik zal niemand een dodelijk middel toedienen, ook niet, wanneer ik erom gevraagd word, en ik zal ook niemand iets dergelijks aanraden.
Ook zal ik geen vrouw een afdrijfmiddel geven."

Dus de weerstand tegen euthanasie en tegen abortus is geen bedenksel van de katholieke of andere kerken... Reeds bij de oude Grieken leefde de eerbied voor het leven als eerste en voornaamste wet !

't Is maar dat je het weet. Ik ga hier geen ellenlange commentaar bij geven, maar ik vind er wel een bevestiging in van wat ik ook voel. Je kunt ook de ganse eed makkelijk aflezen dat je ook een patiënt niet nodeloos moogt laten afzien, en dus niet langer in leven houden dan normaal zou zijn bij zijn ziekte. Dat is heel wat anders dan euthanasie, je moet niemand in leven houden, om er op te experimenteren of om de rekening wat langer te laten oplopen.

Meer zeg ik er niet over, ik heb geen aanvullingen op de eed, ze is volmaakt.

Vriend Henk schrijft over de Vuvuzela's... Ik moet zeggen, ik had er nog nooit van gehoord (hihihi), maar je kunt er eigenlijk niet naast horen, of misschien, als je het eens hoorde, hoor je nooit meer iets ?
Je kunt een filmpje vinden op you tube ( http://www.youtube.com/watch?v=6VGXGggP4I8 ) met wat "muziek van vuvuzela's in Soweto...
Eigenlijk zijn het gewoon toeters, waarop je, net als bij een gewone trompet, je lippen op het mondstuk moet zetten en "scheten" blazen... Naargelang het model en de aard van je "scheet" krijg je variatie in klank...Maar luid !!! je hebt er geen gedacht van! Ik heb het filmpje eens aangezet, het geluid twee keer gedimd en dan het filmpje stopgezet...
Waarom er dan over schrijven???
Het is het favoriete lawaaimakertje op de Zuid Afrikaanse voetbalvelden, dus alle voetballiefhebbers zullen via het scherm geconfronteerd worden met de vuvuzela's.
Veel erger is dat het "instrument" blijkbaar ook al in Nederland te koop is (en dus wellicht ook hier in onze contreien). Voetbal vond ik al een gevaarlijke en af te raden "sport", nu loop je er ook nog onherstelbare gehoorschade bij op... Voetbal is een spel ???

Die toeters met aandrijfgas zijn er niks bij !

Een zaak is zeker, binnenkort weten we, indien we binnen een straal van 5 kilometer van een voetbalveld wonen gewoon op het gehoor als er een match is...

tot de volgende

Related articles by Zemanta

• Should FIFA Ban the Vuvuzela for the World Cup? (bleacherreport.com)

Tandpijn?

Image via Wikipedia

Men zoeke een wilgeboom, maakt een insnijding in de bast van een tak, kerft uit het daaronder liggende hout een splinter. Met die splinter steekt men in het tandvlees tot dit bloedt. De splinter met het er aan hangende bloed plaats je nu zorgvuldig terug in de tak, vouwt zorgvuldig de bast terug en dekt het geheel af met wat modder.

De bedoeling moge duidelijk zijn, de boom neemt de ziekte over, en jij bent genezen.
Dit is een "geneeskundig" voorschrift van enkele honderdendenden jaren geleden... Veel gebruikt, want het stond vermeld in een toenmalig medisch handboek...

Ik vond op de rommelmarkt een boek met de leuke titel "Recepten van beroemde artsen" en als ondertitel "5000 jaar geneeskunde"... Heel leuke literatuur! Onder meer staat er de volledige tekst in van de eed van Hippocrates, maar ook die van voor Hippocrates... Bij Hippocrates vinden we onder meer:
" Alle vrouwen, die een koude en stevige baarmoeder hebben, worden niet zwanger, en allen, die een zeer vochtige baarmoeder hebben, evenmin; want in hen sterft de kiem af; voorts alle vrouwen, die een te droge en zeer warme baarmoeder hebben, omdat het zaad door gebrek aan voeding te gronde gaat. Maar zij, die de juiste vermenging van beide hebben, zullen kinderrijk zijn."
" Bij mannen is het net zo gesteld. Want of de levensadem vervliegt wegens de droge lichaamsstructuur zonder het zaad over te brengen, of het vocht kan door de dichte lichaamsstructuur niet naar buiten komen, of het wordt door de kou niet zo verhit, dat het zich in grote hoeveelheden op de plaats kan ophopen, of hetzelfde gebeurt wegens te veel warmte"

Simpel toch?

Dat was dus de geneesconste waarmee onze voorouders "geheeld" werden... Een wonder dat er toch nog zoveel nakomelingen op deze aardkloot vertoeven, want geef toe, het moet een lotje uit de loterij zijn om net een vrouw te hebben "met de juiste vermenging" en daarbij ook nog een man die voldoende verhit om het zaad in grote hoeveelheden op te hopen... djudedju...

Geef toe dat je zit te grinniken met dergelijke wijsheden... Maar wat ik een paar dagen terug schreef over de In Vitro Fertilisatie... Hoe gaan ze daarover grinniken binnen enkele honderden jaren? Of net niet, omdat dit door de ongewilde en erfelijke afwijking in de genen ondertussen het mensdom heeft aangetast???

Als we die oude teksten lezen, dan achten we ons zo véél slimmer, maar als we kijken naar de miskleunen die we begaan, moeten we heel stillekes zwijgen. Want blijkbaar zijn we echt nog niet zó slim als we soms denken. We kunnen al heel wat meer dan die mensen uit dat verleden, maar och, we zijn nog ver van toe, en het lijkt wel, of iedere stap die we voorwaarts maken, meteen weer aanleiding is tot een nieuw euvel...Of soms tot een oud euvel die in plaats van heel zelden plots veelvuldig voor komt.

Sommige gelovigen verklaren dan dat wij niet in de plaats van God kunnen treden, maar zo simpel kan men het niet stellen naar mijn mening! Als we een wonde verzorgen, dan treden wij ook op, laten de natuur zijn normale gang niet gaan... Het verschil met het wegsnijden van zieke plaatsen is niet bijster groot... Het geven van vaccinatie wordt door sommige gelovigen al aangevochten als tegennatuurlijk, maar het is wel zo dat koemeisjes, die door het regelmatige contact met de koeien met koepokken, automatisch en "natuurlijk" gevaccineerd werden... Je kunt natuurlijk stellen dat het melken van koeien ook niet natuurlijk is, maar dan smijten we wel heel erg veel overboord...

Toch neig ik soms ook in hun richting, als ik zie dat men dingen doet, waarvan de gevolgen op lange termijn nog niet zijn gekend, of erger, worden verzwegen omwille van het geldelijke gewin (bv bij een Monsanto).

Daarom kan ik alleen maar pleiten om veel meer en gedurende meer generaties proeven te doen, vooraleer over te gaan tot het in gebruik nemen van een bepaald geneesmiddel of een bepaalde ingreep. Wij hebben immer niet alleen verantwoording af te leggen tegenover onze medemensen, maar ook tegenover de komende generaties. Neem nu de plots vastgestelde afwijkingen die optreden bij mensen die geboren werden uit een IVF of nakomelingen daarvan, we weten niet eens wat de gevolgen zullen zijn voor onze nakomelingen, en of die gevolgen letaal zullen blijken op termijn, of niet, en wat en hoe wij er iets kunnen aan doen.

Eén ding weten we, het is duidelijk aanleiding tot een afwijking, en die afwijking bedreigt de gezondheid. Optimisten zullen stellen dat men met tijd en boterhammen ook wel deze ziekte zal kunnen overwinnen, maar eigenlijk zou dat niet eens moeten zijn, had men niet geprutst aan zaken waarvan men de gevolgen niet of nog niet kon inschatten!

Met andere woorden, ik ben dus wel voorstander van de wetenschap en van het onderzoekingswerk, op voorwaarde dat men de controle er op tot in het bijna absurde doortrekt! Niemand had ook maar een vermoeden dat er met de kinderen uit IVF iets mis was, tot men het vaststelde bij het optreden van bepaalde ziektes en zag dat er iets mis was in het systeem van die mensen. Dan duurde het nog een tijdje vooraleer men doorhad dat dit specifiek zo was met die IVF-mensen en/of hun nakomelingen... Niemand had een vermoeden dat er een ingebakken verminderde weerstand was ontstaan... En met de manier van onderzoeken kon ook niemand dat vermoeden. Dat is een bewijs dat men inderdaad ook de gevolgen moet onderzoeken op vlakken waarvan men overtuigd is dat er geen verband kan zijn... want kijk, in dit geval is het er toch, en dus kan het ook in andere gevallen.

Wij moeten dus langzamer en voorzichtiger gaan, en niet proberen te lopen voor we kruipen kunnen.

Nee, ik geloof niet dat we daarmee in de plaats van een God treden... Als wij die mogelijkheden in ons hebben, dan is dat ongetwijfeld ook een godswerk, want als wij het ene geloven, dan moeten wij ook het andere geloven. Als wij geloven dat genezen een goed iets is, dan moeten wij ook geloven in de middelen om daartoe te komen. Wij moeten wel leren dat wij werken met levende wezens, en dat wij nog maar heel weinig kennen van de basis van dit leven... en dat ons gepruts aan die basis ook werkelijk gepruts is, probeersels, langzaam bij leren, langzaam ontrafelen en hopelijk ooit enkele basisregels ervan ontdekken en de mogelijkheden en onmogelijkheden van werken aan die basis leren onderkennen.

We komen er wel, ooit, hopelijk... Maar zorg ervoor dat we de boel niet voordien zelf naar de knoppen helpen !

tot de volgende ???

De orchideeën van de rommelmarkt...

Image by fs999 via Flickr

Vandaag was er weer rommelmarkt in Kalken, van de Basket van Laarne...Zoals gewoonlijk verkocht men er weer orchideeën tot sten van de club...Phalaneiopsis, hele mooie en stevige planten.
Zoals iedere keer breng ik er mee, want je kunt ze nooit aan die prijs kopen, en de ervaring heeft ons geleerd dat het planten zijn die nog maanden en maanden staan te bloeien. (De pot van 11/11/2009 staat hier nog steeds volop in bloem!)

Het is te Kalken steeds een leuke rommelmarkt, en de voorzitter van de club kent ons reeds een tijdje als trouwe klanten, en we krijgen telkens een speciaal welkom en een vriendelijke groet bij het weggaan. Dat doet er niets toe, maar het is leuk en maakt het bezoek aan die rommelmarkt steeds een beetje tot een weerzien...

Gek is dat, hoe vlug we min of meer de mensen als "vrienden of goede kennissen " beschouwen. In de home gisteren, zag ik Andrea, die daar steeds op bezoek komt bij haar vader, wat bedrukt rondlopen met een pakje doodsanctjes in haar hand...Vorige week (toen wij er niet konden zijn door de sneeuw) was haar vader overleden, en zij kwam nog eens op bezoek, om al die "vrienden en kennissen" goede dag te zeggen, en eventueel een doodsprentje, met de (mooie) foto van vader op, te geven aan de belangstellenden... Ik kreeg er ook eentje, want, we kennen elkaar al een heel tijdje, van de bezoekjes aan tanteke... Andrea vertelde over het overlijden van haar vader, met de nodige weemoed en tranen... We troostten haar wat, zoals je doet bij goeie kennissen... maar eigenlijk kennen wij haar alleen als een van die mensen die er ook steeds waren...

Maar misschien ligt ook een beetje aan de mensensoort waar wij toe horen, want er zijn er ook die je daar regelmatig ziet, en die nooit ofte nooit ook maar eens gedag knikken, terwijl wij en anderen, telkens weer goeiendag zeggen en belangstelling tonen voor elkaar. Als je ziet dat Lucien nu in een rolwagen zit, dat is dan de aanleiding om belangstellend te vragen wat hij voor heeft... Het gevolg is dat wij ook door die mensen een beetje tot hun kennissenkring zijn gaan behoren... En dat kost geen cent, en toch geeft het een goed en lekker gevoel. Je voelt je een beetje opgenomen in de kring.

Dat is voor ons zeker een win-win systeem, want het laat ons toe het bezoek bij tanteke wat aangenamer te maken, want wat zeg je tegen iemand die wat dement is? Bovendien geniet tante ook van die gesprekken, en lacht mee met de anderen...

Dat wil alleen zeggen dat het echt niet moeilijk is om mens te zijn met de mensen, om je kennissenkring uit te breiden naar de omstandigheden, en het gevoel te krijgen er bij te horen, en dat er toch mensen zijn die dit niet kunnen... Zouden dat de eenzamen zijn midden in een groep mensen?

Och, veel belang lijkt het niet te hebben... en toch is het een veel warmer gevoel.

Weet je, het kost je niks, en het is leuk! Zelfs al hoor je van sommige van die oudjes dan telkens en telkens weer hetzelfde verhaal over toen...

tot de volgende ?

87 % !!!

Image via Wikipedia

Gelezen: vorig jaar waren 87% van alle e-mailtjes spam...
Eigenlijk moet daar niet veel commentaar bij, ware het niet dat er nu al scams rondgaan die willen geld verzamelen voor zogezegd Haïti, terwijl het voor eigen gewin is...
Tel die twee zaken samen, en dan krijg je een klein ideetje van de schurkenstreken die er op internet te lezen zijn.
Regelmatig krijg ik mailtjes van brave en compassieuze medemensen die me, met een hart van koekebrood, mailtjes doorsturen van mensen met een doodziek kindje, en hoe meer je dat mailtje verstuurd, hoe meer die mensen dan centjes krijgen... dat en dergelijke mailtjes zijn stuk voor stuk snode werken van onverlaten die de goedhartigheid van hun medemensen benutten om aan mailadressen te geraken om die dan te overstromen met spam en scam...
Laat je niet vangen, maak van je hart een steen, en geloof maar niet dat er een systeem bestaat waar je geld kunt krijgen per verstuurd mailtje, dat is bullshit.
Als jer ergens iets wilt doen voor iemand, doe dat dan via bonafide organisaties! Daar ben je min of meer zeker dat het geld terecht komt waarvoor het bestemd is. In alle andere gevallen is het grotendeels voor de eigenaar zelf.
Maar het is erg, héél erg dat er mensen zijn die rampen en armoe en honger van anderen durven gebruiken tot eigen gewin !
Dat doet me denken aan de man die zijn vriend ontmoet, rijdend in een grote, nieuwe super-de-luxe Mercedes..."Hé, een erfenis gekregen?" "Nee," antwoordt de vriend, "een tombola." "De eerste prijs gewonnen ?" "Nee, ingericht..."
Je ziet dergelijke net niet misdadige (?) dingen zelfs op je scherm... Bel met je gsm de oplossing van een poepsimpel vraagje naar nummer zo-en-zo en je kunt een nagelnieuwe I-phone winnen ! Als je heel dicht bij je scherm gaat zitten, en heel snel leest, dan zie je dat die prijsvraag blijft doorlopen tot op 31 juli 2012 of zoiet... Dus duizenden en duizenden telefoontjes (betalend !!!) later !!!
Och, soms is het moeilijk om door het bos de bomen te zien...
Ik vind dat erg. Heel erg.
Want wie is het eerste en voornaamste slachtoffer van dergelijk praktijken? Gewoonlijk kinderen en mensen die zelf eigenlijk niet zoveel hebben, en proberen via deze onwaarschijnlijke weg toch eens "geluk" te hebben.
In het Parochieblad staat een artikel van een dame die zegt dat minder inkomen niet resulteerde in minder geluk, minder tevredenheid... Ik heb het artikel niet gelezen, gewoon omdat de titel alleen al mij boos maakt! Je hoort zo dat het een mens is die, ook al is het minder dan vroeger, toch nog steeds voldoende heeft om rond te komen... Ze moet hoognodig eens gaan praten met mensen die, wat ze ook proberen, niet rond kunnen komen, en steeds dieper en dieper de put in rollen... Dan zal ze dergelijke dwaze titels niet meer neerschrijven...Dan pas zal ze weten waarover ze schrijft!

Als ik iedere maand 100 euro over heb van mijn maandinkomen, dan kan ik perfect leven zonder die 100 euro, het zal geen verschil uitmaken! Maar als ik iedere maand 100 tekort heb om toe te komen om mijn huishuur, electriciteit, verwarming, eten, verzekering en dergelijke te betalen, dan zal nog eens 100 euro minder een regelrechte ramp zijn en mij tot diepe wanhoop drijven!

Gisteren heb ik twee uren zitten kijken naar een vloekende garagist... Ik heb je vertelt dat mijn ruitenwisser niet meer ging, en dus ben ik bij de garagist geweest om het of te laten vervangen, of te herstellen... De normale optie was herstellen, maar het stuk was niet in voorraad, dus herstellen dan maar... Het klereding zat zo knoertvast dat het meer dan een uur duurde om het uiteen te krijgen en tot herstellin over te gaan. Die herstelling was niet erg, eens hij eindelijk zo ver was...Maar nu werkt alles weer perfect. Oef. In het weer van vandaag de dag kun je niet zonder ruitenwissers !

Deze namiddag bij tanteke...Ze zal content zijn ons te zien, want vorige week gingen we niet, door de dikke opgehoopte sneeuw hier in onze straat...(Pas de dinsdag of zo zijn ze gekomen met een bulldozer om de zaak weer berijdbaar te maken!

tot de volgende ?

pareltjes

Image by Billtacular via Flickr

Gisteren was het vergadering van Crea-Ziekenzorg Midden Vlaanderen, een hele mondvol, een groot gebied... De vergadering begon om 19 uur en het was na 23 uur toen het stopte, en 24 uur toen ik eindelijk thuiskwam (de vergadering was in Gent)
Het was een goede en leuke vergadering! Veel bijgeleerd, en mijn grote probleem om een activiteit te hebben voor een uurtje of wat is ook opgelost !!!
Ik zal met mijn mensen parels maken...van papier!
Ik had al foto's ervan gezien, maar nu ik ze in het echt heb gezien...ze zijn echt mooi, en je kunt er echt leuke "juwelen" mee maken. Bovendien is het helemaal niet moeilijk om te maken. Ik ga eens op zolder kruipen om de restjes behangpapier op te snorren, en we kunnen aan de slag.
Probleem opgelost. Alleen nog verwittigen dat iedereen een schaar moet meebrengen.
Maar ik was moe en had pijn op het eind. Nu ja, dat wist ik al voor ik er aan begon, en als ik niets doe, dan heb ik ook niets meer...en pijn bestrijdt je beter met bezig zijn dan met stilzitten..

Ik heb ook opdracht gekregen om enkele modellen te maken van werkstukken, kwestie van de mensen wat warm te maken. Dus weeral "werk".

Vannacht toen ik terug naar huis kwam, weigerde plots mijn ruitenwisser alle dienst, hij kwam naar omhoog en bleef daar dan staan, als vastgeroest. Gelukkig was dat net genoeg geweest om het ondertussen gesmolten ijs weg te vegen, zodat ik weer zag.

Vandaag dus proberen nog vlug naar de garage te gaan. Ook naar de apotheek, want ik zit met aambeien, speen zoals we hier zeggen... Ik herinner me een collega die dat had, en die had veel pijn, zoals gewoonlijk voel ik weer niks, maar als ik naar het toilet ga bloed ik als een varken. 't Lijkt een beetje raar, maar ik zei grinniken dat ik mijn regels heb... (Maandstonden voor onze noorderburen)

Lance Amstrong, Angelina Jolie en Brad Pitt geven groooote sommen geld aan de slachtoffers in Haïti... Goed voor die mensen, maar het gemenerikske in mij vraagt zich af of dat echt in de krant moet, en of ze het geven uit de goedheid hunner harten, of om in de pers te prijken... Nu, de dutsen ginder kunnen er maar goed mee zijn!
...maar ergens staat toch geschreven dat de linkerhand niet mag weten wat de rechter geeft??? Of is dat ouwerwets ? Wat volgens mij nog steeds waarheid is en blijft, dat is dat de kleine donatie van een arme sukkel véél méér waard is dan die grote sommen van die knoertrijken. Maar niet voor de dutsen in Haïti, want die kunnen uiteraard meer met die grote som dan met dat kleintje, ook al kwam dat veel spontaner en veel meer gemeend!

Och, het is niet aan ons dit alles af te meten (gelukkig maar)... Maar toch doen we het, steeds weer! Kijk gisteren, toen ik stond te wachten op Hendrik die me ging meevoeren naar Gent, stond daar een wagen met twee vreemdelingen in, onverlicht geparkeerd. Ik en iedereen bekeek dit een beetje argwanend... Nadien bleek dat ze gewoon stonden te wachten op hun zoontje die naar de logopedie was geweest... Maar eerlijk is eerlijk, we denken meteen slecht omdat het vreemden zijn. Ergens hebben we allemaal toch een beetje een rascistische reflex. Erg !

tot de volgende ?

Haïti

Image via Wikipedia

Ooit was dit de eerste slavenstaat, slaven die zich ontworsteld hadden aan het juk van de blanken. Met een beetje hulp van het klimaat en de besmettelijke tropische aandoeningen lukten zij er in zelfs het leger buiten te bonjouren...
Maar de ellende bleef, want het vrijgevochten land had geen mensen met een degelijke opleiding, hun enige rijkdom, de plantages gingen grotendeels teniet (Wie zou dat nog willen doen waarvoor je voorheen met de zweep werd geslagen?), en geen van de rijke blanke staten voelde zich in die tijd geroepen hulp te bieden, integendeel, deze blaam van de blanke superioriteit moest worden doodgezwegen.

Haïti is dan ook altijd een zeer arm land gebleven, de landbouwgrond kapot, regelmatig zeer zware klappen van het weer, met orkanen, en soms grote droogte, dan weer te overvloedige regen, zonder echte seizoenen... De laatste jaren zag men er mensen letterlijk aarde eten! Een heel klein beetje bloem in een deel aarde en koekjes bakken, voedt het niet het vult toch.

En nu dan nog eens daar boven op een verschrikkelijke aardbeving.
Net in de hoofdstad, waar miljoenen mensen opeengehokt zitten in krakkemikkige huisjes.
't Kan niet op.
Vandaag las ik een krantenhoofding: 100.000 doden in Haïti...
Ik heb in mijn leven als vakbondsmens heel wat betogingen meegemaakt, ook grote betogingen, met wel 80.000 deelnemers, een eindeloze zee van mensen die hele straten vulden... 100.000 doden dat is een onvoorstelbare massa ! Zet die hoop mensen in de staten te Brussel, en iedereen zal spreken van die enorme betoging, maar het zijn geen levenden meer, het is een hele zee van doden. Hele straten vol lijken, kilometers lang.10 naast elkaar rijen en rijen na elkaar.
Een onvoorstelbare hoop.Om ze op een ordentelijke manier te begraven, zou je normaliter dus 200.000 vierkante meter nodig hebben, of 20 hectaren, doden op een dag te begraven.
Natuurlijk zal men het niet zo doen, men zal massagraven gebruiken, waar men in lange sleuven de lijken zal in opstapelen en dan met een bulldozer de grond er over heen duwen.
Cru ?
Wellicht ben ik niet cru genoeg om u te doordringen van de omvang van de ramp !
Want dat is niet alles, eigenlijk zijn die doden misschien nog het best er van af gekomen! Want wie rest, die zit voor het grootste gedeelte zonder dak boven het hoofd, en zonder werk en zonder inkomen. Nu ja, werk is er, de boel opkuisen, en proberen weer een en ander op te bouwen, en telkens en telkens opnieuw nog hier en daar op een lijk stuiken. Die heropbouw zal grotendeels zonder betaling zijn, want eenieder zal in eerste instantie proberen weer zelf een stuk dak te hebben... Bouwmaterialen zullen in dat arme land hoofdzakelijk bestaan uit recupmateriaal...gebouwd met een lege maag.

En wij, wij kijken naar de beelden op TV, en zeggen "'t Is wel erg hé!", en in het beste geval storten wij wat voor de hulp...en daarmee is de kous af, wat onze kant betreft. En wat ze nu onlangs toonden en vertelden van de slachtoffers van de tsunami, waar heel wat gebieden nu beter zijn dan voor de ramp, zal wellicht van aard zijn om wat minder te geven, want wij moeten ze ginder toch niet verrijken op onze kosten zeker ? Voor alle zekerheid denken wij dan helemaal niet aan het feit dat onze rijke economie voor een groot stuk draait dank zij hun armoede!

Ik eet dolgraag ananas... Je kunt die tegenwoordig heel goedkoop kopen in de Aldi of zo, van die heel lekkere ananas, van het veld op je bord, dank zij vrachtvervoer per vliegtuig. Nog geen twee euro voor een ananas... Trek daar de winst eens vanaf die de Aldi (of een andere keten)daar op verienden... Reken dan de kosten van het vervoer (vliegtuig en vrachtwagen!), en bedenk dan eens wat die ananasboer ginder krijgt... Onze boeren klagen, maar zij hebben het goed in verhouding met die mensen daar... En ananas is een makkelijk en sprekend voorbeeld, maar we voeren ook van ginder de grondstoffen in waarop onze fabrieken werken, en betalen ginder zo weinig mogelijk, om hier zo veel mogelijk winst te maken...

Als ik de solden zie, dan doet mij dat pijn... - 70%.... en dan verkopen ze wellicht nog niet met verlies! Met andere woorden, wat zijn de winstmarges die wij aanrekenen aan die mensen van ginder achter?

Ergens is het heel gemakkelijk om hulp te sturen... We boeren ons rijk op hun ellende.

100.000 doden... een groot voetbalstadium bomvol...lijken...
Ergens zou dat toch op ons moeten drukken?

Wie of wat geeft ons het recht om hier zo breed te leven op de kap van hun armoede?
Wij leven niet in een democratie, we leven in een verdomd kapitalistisch systeem, en leven breed op de armoede van miljoenen mensen.
Kunnen we, mogen we dat blijven doen?
Is het echt zo'n wonder dat velen van die mensen proberen hier te geraken, hier in dat rijke Westen? Het is een wonder dat er nog maar zoveel sans-papiers zijn!

tot de volgende ?

en weer...sneeuw !

Image by Garrulus via Flickr

't Is weer goed aan het sneeuwen, 't zijn wel kleine vlokjes, maar ze vallen dik, en de baan ligt alweer wit...
Oh ja, herinner je je nog dat ik voorspelde dat het hier ging een ramp worden als ze met mazout kwamen? 't Was van dat ! Een auto reed zich muurvast in een poging voorbij de mazoutwagen te geraken. Ik heb met verwondering vastgesteld dat een auto met automatische versnellingsbak niet je dat is, in de sneeuw... Normaal kun je met je wagen in tweede te zetten, en heel zachtjes op te trekken wel een en ander forceren in de sneeuw, maar niet zo met een automatiek... Dat spel draait door en de wielen draaien meteen veel te snel om grip te krijgen!
Maar mijn gebuur had ondertussen al eens gebeld naar de stad, om van zijn oren te maken over het feit dat wij hier bijna niet buiten konden, en toen dat niet hielp rechtstreeks naar de Technische dienst van de stad...Die mannen kwamen kijken, juist op dat moment en zagen meteen dat alles hier muurvast kwam te zitten...En zo kwam er alras een bulldozer om ons te bevrijden.
Gek genoeg was het alleen hier, voor het grote veld, dat er zo'n grote problemen waren! Iets verder links en rechts was de toestand veel normaler en de weg berijdbaar(der).
Nu is alles hier ook normaal, en gisteren kon ik zonder problemen naar de Hobby-namiddag van ziekenzorg. We hebben niet veel gedaan, 't was nieuwjaar, en Monique had schuimwijn bij, en Yolande van die lekkere dunne nieuwjaarswafeltjes voor bij de koffie...Maar dat was nog niet alles, want ze hadden ook beslag bij om wafels te bakken... We hebben dus hoofdzakelijk gesmuld.En het is nog niet voorbij, want volgende maand gaan we ons voeten pas goed onder tafel steken, want dan zal Monique naar jaarlijkse gewoonte tracteren met een heerlijke maaltijd. 't Kan niet op... Eten is ook een hobby zeker ? Maar gezellig is het wel eens zo lekker bij elkaar te zitten keuvelen en smikkelen...
Alhoewel, gisteren kregen wij het lokaal maar niet warm... Een electrisch vuurtje er bij en de twee wafelijzers, en alles kwam in orde. (Met die schuimwijn leek het ook al wat warmer geworden)

Je ziet, we doen ons niet tekort!
Ondertussen sneeuwt het maar door, en de vlokken worden al een stuk groter, en de baan ligt almaar witter... 't Is me het winterke wel !

Het landschap is natuurlijk heerlijk mooi, zolang je er niet door moet. Het zijn nu net allemaal schilderijen van Valerius De Saedeleer van de Latemse School. Heerlijk poëtisch.
Ik ga stoppen, en wat genieten...

tot de volgende ?

In Vitro Fertilisatie (IVF)

Image by arneheijenga via Flickr

Kijk, mijn oude reserves tegen al het menselijke gepruts in en aan het leven lijkt - jammer genoeg- bewaarheid te worden...
Men heeft ontdekt dat mensen die hun ontstaan te danken hebben aan IVF, in veel grotere mate gevoelig zijn voor zware ziektes zoals onder meer diabetes.
Wat nog veel erger is,die "eigenschap" wordt doorgegeven aan het nageslacht van IVF-volwassen...
Ik kan u de wetenschappelijke uitleg niet geven (er staat vandaag een artikel in Elsevier), maar het komt er op neer dat we ergens in ons lijf een stof hebben die afwijkingen aan de genen selecteerd en die "verkeerde" cellen er uit bonjourt. Mensen die hun bestaan danken aan IVF of kind zijn van een IVF-mensje, hebben die stof in veel mindere mate...

IVF bestaat ondertussen al heel lang... en nu pas ontdekt men dus dat er iets mis mee is.
Dat is niet alleen erg voor al die mensen, maar het zal dus wellicht op termijn een blijvende invloed uitoefenen op het menselijke genoom... Iets om bang voor te zijn! Echt bang !

Ondertussen is men aan het spelen met genen van planten en dieren, zit met te zoeken naar genenbehandelingen voor het genezen van bepaalde ziektes, en weet men niet wat dit op langere termijn allemaal met zich zal brengen...

Gisteren zag ik bij toeval nog een stukje van een programma op KRO... Het ging hem over dieren en hoe we dieren moeten behandelen en de dierenproblematiek benaderen. Een paardendame stelde op een bepaald ogenblik dat haar paard geen wild paard meer was, en wellicht heel ongelukkig zou zijn, mocht men proberen het in een toestand te brengen waar het zelf zijn plan moest trekken, wild moest leven, net zoals wij, mensen ook niet meer of alleen mits grote moeite in staat zouden zijn ons in leven te houden zonder al de vruchten van de welvaart... Ze had en heeft gelijk...we zijn inderdaad, door onze manier van leven eigenlijk niet meer aangepast aan het "normale" leven van de natuurmens, net zoals de koe en het paard niet meer aangepast zijn aan een leven in de natuur zonder tussenkomst van de mens.

We hebben dus, op een natuurlijke manier eigenlijk al aan onze basis (en de basis van onze huisdieren) geprutst...en niet echt ten goede! (Ik heb het hier over de lichamelijke toestand). We zijn inderdaad slechts flauwe afkooksels meer van de natuurmens. We zien er wel beter uit (in onze ogen althans)maar we zijn het niet. We kruipen bij de minste kou in onze huizen met centrale verwarming, en de meesten huiveren als je zegt dat je 's morgens met ijskoud water wast. Als we nu langer leven, dan komt dat veeleer door kunst en vliegwerk dan wel door onze basisgezondheid. We zijn niet echt verbeterd, net zo min als onze huisdieren intrensiek verbeterd zijn. We hebben ze aangepast aan onze behoeften, behoeften die soms heel bizar zijn. Sommige honden kunnen niet meer autonoom bevallen, omdat ze dermate gedeformeerd zijn, dat de natuurlijke gang van zaken niet meer mogelijk is, en over de krankjoremme vormen van bepaalde goudvissen zal ik maar helemaal zwijgen. Die dieren overleven geen week in het wild !

Nu dachten we dus het middel te hebben om rechtstreeks in te grijpen in vormen en hoedanigheden, door rechtstreeks gepruts aan de genen... Maar zijn nog niet eens in staat om een in se natuurlijke bevruchting In Vitro te bewerkstelligen zonder blijvende nefaste gevolgen, zo erg dat men vreest voor de uiteindelijke invloed op héél het mensdom!

Hoog tijd dat we ons bezinnen...
Hoog tijd dat we beseffen dat we niet of nog niet in staat zijn om werkelijk te knoeien met het leven. Want dat is het: knoeien.

Weet je, ik heb er schrik van. Je moet eens lezen wat een Monsanto allemaal uitsteekt, en wat de echte gevolgen zijn. Men knoeit er maar op los, en maakt ons wijs dat alles veilig is, en dubbel en driedubbel werd getest, maar dat blijkt allemaal niet waar te zijn, het enige wat men test is in hoever het hoeveel meer kan opbrengen, zonder de gevolgen voor de toekomst te bekijken.

Dit is een bijna nog ergere vervuiling dan dat fijnstof en die CO2 !
Ik vrees dat we inderdaad bezig zijn met onszelf uit te roeien.
... over een niet al te lange termijn.

Dan zullen binnen duizenden miljoenen jaren misschien beschaafde kakkerlakken in de verre ruimte een soortement toestel vinden, waarin een metalen bord te vinden is, met een afbeelding van twee mensen, een man en een vrouw... Totaal onbekend, misschien behorend aan een vorm van die rare skeletten die ze kunnen bewonderen in hun natuurkundige musea, skeletten van uitgestorven wezens.
djudedju

tot de volgende ?