Onze-Lieve-Vrouwehospitaal, Oudenaarde (Photo credit: Erf-goed.be)Ook het hospitaal in Oudenaarde heeft een patent op ongemakkelijke stoelen, meer zelfs, het zijn ronduit de slechtste stoelen van het westelijk halfrond en verdere werelddelen...
Om 9 uur moesten we er zijn. Dus zijn we er ruim op tijd, want je moet je eerst nog inschrijven, ticketjes krijgen en dan pas kun je naar de dokter gynaecologie....
En je zit daar dan, in de andere hoek van de wachtzaal nog twee dametjes. De dokter verschijnt op tijd voor ons, maar dat was dan voor de dametjes in de andere hoek. (gek, heb je er al op gelet dat mensen zo ver mogelijk uiteen gaan zitten?)
En net toen het eindelijk, met een kwartiertje vertraging aan ons was... Noppes! Een bevalling !
Het ging vlot, zei de dokter naderhand, (één uur)... Wij zaten daar dan al met pijnlijke billen van de ongemakkelijke zitting van de stoelen, een pijnlijke rug van de slechte leuning, kramp in de benen door de onjuiste zithoogte en nog een heleboel andere dreigende aandoeningen waarvoor je eigenlijk liefst een dokter zoudt raadplegen maar niet durft omdat je dan nog langer op die stoelen moet zitten...
Maar de uitslag was positief, enfin, waarschijnlijk... Want een deel van het antwoord weten we nog niet. Het gaat over de afstand van de misvormde - nog niet cancereuse - cellen ten opzichte van het weggenomen gedeelte. Met andere woorden als dat ding iets te dicht zit bij de rand van de snede, dan is er nog kans dat er moet bestraald worden... Wachten, wachten, wachten... we worden er onbezoldigde specialisten in.
Enfin, al de draadjes zijn er nu uit, ze mag eindelijk die kousen uitlaten tegen flebitis, en ze mag weer alles doen... Toen we thuis kwamen zag ik haar plaatsnemen op de zetel, één been omhoog, schoen af, en sleur maar aan die spannende kous. Tweede been omhoog, schoen af, kous af... en dan een eindeloze zucht van opluchting...
En een dezer dagen gaan we dan een paar nieuwe BH's kopen... Het best en het makkelijkst lijken die sport-BH's, dat past altijd, ondanks kleine verschillen en die geven steun zonder ergens te spannen of te duwen.
Alles is mooi aan het genezen, alleen waar die operatie aan de lymfen gebeurde, daar is het nog wat gezwollen, maar het is al veel beter dan een week geleden, bij de huisdokter.
Kortom... straks praten we er niet meer over... tot het volgende doktersbezoek en de volgende controle...
In België krijgt zowat 11 % van de vrouwen met dit fenomeen te maken... Het is volgens de dokter gewoon een loterij met kans op een slecht lot... Ik moet mijn dochter ook geruststellen, deze vorm heeft niets te zien met erfelijkheid..
(Ook dat is een van de dingen waar een mens op zit te denken... we zijn gek)
Nu kan het leven weer normaal worden... Na morgen, na het laatste stukje van de puzzel... als dat laatste stukje tenminste ook goed is
OEF !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten