Limburgs: Nurop in de gemeinte Voere in Belsj Limburg foto: Els Diederen 2006 Aelske (Photo credit: Wikipedia)
(In Teuven in de Nurop stond ook ons verblijf...)
Nu ja, eigenlijk hebben wij, gepensioneerden, eeuwig verlof, maar ik bedoel ons kleine reisje naar Teuven, gemeente van het mooie Voeren. Ik dacht dat Voeren een Vlaams eilandje was in Wallonië, maar eigenlijk is het veeleer een Vlaamse uitloper van Nederland, en zelfs een beetje van Duitsland, want je zit daar vlakbij het drielandenpunt, en het taaltje wat ze er spreken lijkt wel wat Platduits te zijn, of is toch heel sterk er door beïnvloed.
Nu, eigenlijk speelt dat allemaal geen rol, en het lijkt me helemaal niet dat Taalslagveld dat ze ons willen opsolferen... Als je er gaat eten of iets gaat drinken, dan hoor je Vlaams, Waals, Duits en het Platduits allemaal door elkaar gonzen. Maar ik hoorde geen bekvechterij...
Gelukkig maar, want ruzie vind ik idioot. Ik ben Vlaming, maar ik ben ook Belg, en voor mijn part ook Europeaan, al vind ik de naam van dat werelddeel al heel erg overdreven, laat staan dat dan te gebruiken voor een verzameling landen die zelfs niet eens heel dat Europa omvatten.
En Europa als werelddeel??? Je moet eens kijken op de wereldbol, dat Europa is slechts een klein aanhangsel van Azië en dat hangt dan ook weer aan Afrika, zodat ik persoonlijk meer zou kiezen voor de naam Eurafrazië.... Lijkt me correcter.
We zijn niet tot in Duitsland geweest, maar we hebben wel heel wat keren in Nederland vertoeft, soms zelfs gewoon als kortste weg tussen twee punten. Op het drielandenpunt hebben we (met de lift) de Wilhelminatoren beklommen, en genoten van het enorme landschap. Dat deden we zelfs op de eerste dag, waar we op goed valle uit wat rondtoerden om het landschap te bewonderen.
Kortom, het was een leuk en mooi verlof, met één grote ergernis... We moesten ons telkens vergenoegen met een halve dag... Dan kon ik niet meer, en moest dan met veel pijn terug naar ons vakantieverblijf trekken... Maar die halve dagen hebben we genoten, en hebben we toch een en ander bezocht... Alleen, het hoofddoel was de antiekmarkt te Tongeren, en op die dag goot het water, en viel de antiekmarkt letterlijk in het water... Antiekmarkten hebben geen of onvoldoende bezoek in de slagregen, kunnen hun gerief niet voldoende te kijk stellen, en lopen risico dat hun waren stuk gaan door die regen... We zagen dus vooral kraampjes die aan het opkramen waren.... Gelukkig zijn er een paar stukken die overdekt zijn, en daar was wel iets te zien en te vinden ! Ik vond er maar liefst 4 wandelstokken (eigenlijk waren het er nog meer, maar je kunt toch moeilijk alle mogelijkheden voor de toekomst uit sluiten, dan rest er niets meer !) en ik vond er ook een mooi boek over ... klei en keramiek... Wat wil je nog meer ? We hebben er gekuierd in de regen, elk onder een grote paraplu, en gedaan of het voor ons mooi weer was...
Gisteren de terugreis, die al bij al goed verlopen is. Wel de pijn die er bij hoort, en die nu nog niet weg is. Nu ja, dat is vertrouwd gebied die pijn. Ik moet zeggen dat ik enorme schrik had om deze baan te rijden... Maar het is al bij al meegevallen. Het lijkt makkelijker een heel end in één stuk te rijden, dan het in twee keer te doen. Ik zit dan wel op het laatst met felle pijn te rijden, maar nadien kan ik wat rusten en het laten wegebben. Ik heb meer last van een kortere afstand gevolgd door "activiteit" (nu ja, dat is dan niet thuis in mijn zetel zitten recupereren) en dan weer terugrijden en de pijn dus verder opbouwen. Gek dat lijf van mij.
Ik ben gelukkig dat Anny nog eens kon genieten van andere dingen dan thuis, en dat ze een weekje niet moest koken, niet moest kuisen, gewoon kon genieten... Want zij is toch mede het slachtoffer van mijn rug...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten