De tropen

Image by Djumbo via Flickr

Ik weet het wel, wij wonen op de noordelijke helft van onze aardkloot, in een gematigde klimaatzone, maar momenteel klinkt de waarheid wat ongelooflijk. In onze wijk woont een negerin, en ik zag die zelfs zweten. Dikke zwarte druppels. Allee, 't kan ook zijn omdat het op een pikzwart vel was dat die druppels zwart schenen, maar heel eventjes had ik het gevoel dat met iets meer hitte de kleur er af zou zijn, weggesmolten.
Als kleine kadee leerde ik dat negers zwart zijn, als aanpassing op de vele zon ginder ver. Ik kan dat steeds minder geloven.  Je moet eens een zwart voorwerp en een wit voorwerp in de zon leggen. Na een korte tijd kun je eieren bakken op dat zwarte ding, terwijl dat witte amper iets warmer wordt (en dan nog waarschijnlijk omdat de grond waarop het ligt warm is).
Ik denk dat ik wel de reden weet waarom de negers in het midden van de dag schuilen in hun hutje. Tegen het aanbakken. Wij noemen dat een siësta, maar het is veeleer te vergelijken met dat bolletje op een stoomketel, een veiligheid tegen inwendige overdruk door de hitte. Als wij schuilen in onze zetel op een hete middag, dat is een siësta, maar voor die zwarte mensjes is het wellicht de enige manier om de zon te overleven.  Eén ding hebben ze voor, ze verbranden niet rood, of althans niet zichtbaar, want ik heb het nog nooit nagevraagd, en bij mijn weten is er nog nooit gedegen onderzoek naar gebeurd.
Maar heb je er eens opgelet dat er ook negers bestaan in gradaties van zwart? Je hebt er die zo lijken weggelopen van de reclame van Negrita, maar wellicht weten de meesten onder jullie niet eens meer wat Negrita is (of was)... Toen ik een klein Toontje was, werden zowat alle woningen verwarmd met een kachel met kolen (antraciet 30/32)... Die kachels waren uit metaal, en de propere huisvrouwen van toen, blonken die kachel regelmatig op met kachelzwart van het merk Negrita.  Dan was de kachel niet alleen zwart, hij blonk ook nog eens.
Bij Odiel bakte moeder Maria pannenkoeken op de buis van de Leuvense stoof, maar eerst kuiste ze de plaat netjes met Negrita. De eerste pannenkoeken smaakten dan veel meer naar Negrita dan naar pannenkoeken, maar niemand gaf daarom. Heelder potten Negrita hebben wij zo opgegeten.  Het smaakte precies zoals het rook. Slecht.
Nonnen waren slimmer! In de schoollokalen stond een buizenstoof, een buis uit verschillende op elkaar geplaatste gietijzeren elementen. Daar kwam geen Negrita bij te pas! In de grote vakantie verfden de nonnen (of iemand anders?) die buis met zilververf. Als wij dan in het volgende leerjaar terecht kwamen, stond daar een quasi nieuwe blinkende buizenstoof. Ook de buis die diende als rookafvoerkanaal werd dan telkens netjes in het zilver gezet, en soms zag je dan op de vloer wel eens nette zilveren spatjes. Maar die bleven niet lang blinken, net zo min als de kachel en de kachelbuis, want van zodra de kachel eenmaal mocht branden, verging dat mooie zilver, en je zag alleen nog vage sporen onderaan en een heel klein beetje ook bovenaan, waar de hitte niet groot genoeg was. Die kachel was dus niet zwart, maar toch veel heter dan die zwarte van thuis! Want die buizen konden roodgloeiend staan! Dan moesten we de banken wat verhuizen, want het was te heet om er dicht bij te zitten. Een hete kurkdroge lucht was dat.
Hoe kom ik nu bij die kachel? Ach ja, via die neger en Negrita...
Is het bij jullie ook zo warm ?
Ik heb heel het concept van mijn woning veranderd onder invloed van die hitte ! Overdag rol ik normaliter de rolluiken op, nu laat ik ze neer, om de zonne buiten te houden. En 's nachts laat ik ze niet volledig neer, laat wat reetjes tussen de latten, en daarachter zet ik het raam open, in de hoop dat de frisse nachtlucht binnen komt... Maar nu geven de weermensen aan dat de nacht even warm zal zijn... Dat hebben die negers in zwart Afrika niet eens te lijden !
Gelukkig zijn wij blank, en stoten het licht af.
Maar weet je, ik wordt steeds maar bruiner en bruiner... Wellicht van daar dat het zo heet voelt ?

tot de volgende ?