zomaar een orchidee...

Image by joopvandijk via Flickr

Vanmorgen zijn we naar Kalken gereden, naar de rommelmarkt van de plaatselijke basket. Iedere keer bieden ze daar goedkoop heel mooie orchideeën aan. Dit keer weer, maar niet zo echt goedkoop deze keer, maar wel enorme dingen, heel grote bloemen, enorm veel bloemknoppen en twee bloemstengels. De witte iets duurder dan de gekleurde. Anny wou graag zo'n witte. Hij staat hier nu naast me met zijn grote witte bloemen te staan.

Na onze toch tussen de kraampjes gingen wij even zitten om wat te rusten en iets te drinken. Er was ook soep... De man van dienst zei me dat er keuze was tussen pompoensope en sladesoep met Boursin. Ik Keek hem wat verwonderd aan: " Hoe smaakt dat ?" Hij wist het niet, maar de mensen zegden dat het lekker was. Ik bestelde er dan eentje, met de plagende boodschap "Als 't niet lekker is, dan krijg je het terug..."
Maar het was lekker ! Heel erg lekker, zo lekker dat ik vroeg aan de ober of ik het recept niet kon hebben. "Wacht, zei ie, ik roep Lieve er eens bij, dat is de kokkin" En ja, Lieve kwam ('t Was nog een mooie en lieve Lieve ook)en ja hoor, ik kreeg het recept... Voor de soepfanaten onder u:
Je stooft een grote ui aan met een teentje look, doet er een à twee kroppen sla bij, een courgette fijn gesneden, kippen- en kruidenbouillon op het laatste wat melk er bij en natuurlijk de Boursin...
Ik kan je verzekeren dat het lekker is!
Zo zie je maar, haut cuisine op de rommelmarkt... de wonderen zijn de wereld nog niet uit.


Vandaag is het elf november, wapenstilstand... Een herinnering aan de eerste wereldoorlog, de grote oorlog, sindsdien geëvolueerd tot herinneringsdag aan alle oorlogen waarbij ons landje betrokken was. Veel te veel, veel te dikwijls...om goed te zijn. Oorlog is iets wat er bij mij niet in kan, iets wat ik niet kan begrijpen. Ik kan me niet voor stellen dat ik daar ergens verscholen zou liggen en schiet op een mens die ik nog nooit zag, die mij persoonlijk niets heeft gedaan... Voor mij is oorlog het summum van waanzin. En toch... is er wellicht geen enkel moment in de geschiedenis waarbij het niet ergens oorlog was. Ik las ooit dat oorlogen wellicht begonnen zijn op het moment dat de mens aan landbouw is beginnen doen. Dan had hij plots grond waar hij op gewerkt had, en dat hij ten allen koste wou verdedigen. Of dat juist is weet ik niet, maar het klinkt logisch.

In dat zelfde artikel las ik nog andere wonderlijke dingen... De overschakeling op landbouw was niet echt een verbetering van de situatie, wel een zekerheid. Het maakte ook dat de mensen zich vestigden op een semi-vaste plaats. Maar het was geen verbetering van de voeding, noch van de levensomstandigheden. Als je kijkt bij de bosjesmannen, dan zie je dat ze met jagen en verzamelen alles bijeenkrijgen in maximum twintig uur per week. Bij landbouwgemeenschappen is de portie werk veel hoger ! Bovendien is graan niet echt de beste voeding. Het is nogal eenzijdig maar het biedt zekerheid door de mogelijkheid van bewaren. Maar bij verzamelaars bevat de voeding niet twee of enkele groenten, maar een keuze uit zo'n 150 verschillende planten. Noten bieden bv veel meer dan granen...

Het is dus voor de zekerheid dat de mensheid indertijd heeft gekozen... En de kostprijs was dat die zekerheid moest verdedigd worden...in oorlogen...

Die keuze voor nederzettingen deed ook heel sterk het geboortecijfer stijgen, met als gevolg dat de gronden moesten uitgebreid worden. Ook de slechte manier van landbouwbedrijven veroorzaakte de uitputting van de grond, en dus moesten ze gebieden waar de grond nog wel goed was, gaan veroveren op de anderen...

Eigenlijk is dat nu nog zo, nu gaat het niet meer over landbouwgrond, maar over grondstoffen zoals olie... en gaan jagen is geen optie meer, door de cultivering van zowat heel de aarde, is er geen echt wildbestand meer die een leefbare situatie biedt, bovendien zijn we met veel, veel te veel mensen om op dat alternatief terug te vallen.

Als je het zo bekijkt, is het verlaten van een "natuurlijke" leefwijze ook de start van de oorlogen geworden. Op die manier is ecologie misschien wel een equivalent van een godsdienst, maar niet meer te verwezenlijken...Maar wellicht is de reactie op de natuurmensen die wij dan steevast "edele wilden" noemen, een soort heimwee?

Ik ga stoppen, tot de volgende ?