Image by wallyg via Flickr
Vandaag op de rommelmarkt van de Socialistische Vrouwenbeweging heb ik een mooie Ganesja (Ganesha) gekocht, in hout uitgesneden en mooi gepolitoerd.
Ganesja is een van de vele goden uit het Hindoefirmament, zoon van Parvati, die de vrouw was (is) van Sjiva. Maar het is geen zoon van Sjiva, Parvati nam een bad, en uit het vuil van haar lichaam kneedde ze een mooie jongeling, Ganesha... Omdat ze alleen was (Sjiva was niet thuis), gaf ze Ganesja de opdracht niemand binnen te laten in haar woning. Toen Sjiva thuis kwam liet Ganesja hem niet binnen, want hij kende hem niet. Daarop hakte Sjiva het hoofd af van Ganesja. Parvati eiste dat hij de jongeling weer tot leven zou brengen, maar dat kon maar door hem het hoofd te geven van het eerste levende wezen dat voorbij kwam...en dat was een olifant.
De god met het olifantenhoofd staat voor Wijsheid en Moed. Zijn rijdier is de rat.
Ik vind het een heel mooi beeld, en het is prachtig uitgesneden.
Ik heb nog iets anders gevonden ook, iets wat voor mij fantastisch is! Een van de dingen die ik soms wel eens doe, naast pyrografie en beenbewerking, is graveren in glas. Ook dat is een van die oude kunstvormen, waarvan je steeds minder en minder ziet. In de glorietijd werden daar massa's witte tekeningen op zwart papier voor uitgegeven, maar dat was zeer duur, en ook zeer zeldzaam te krijgen. De meeste ervan kwamen uit Duitsland, waar die bezigheid blijkbaar meer beoefend werd dan hier bij ons. Ik had al enkele van die modellen die ik eens op een beurs heb kunnen aanschaffen, maar zoals gezegd, moeilijk te vinden en relatief duur... Nu zag ik op een standje een grote doos staan, ik opende die, omdat er een sticker op plakte met "graveermodellen", en ja hoor, een hele doos met massa's modellen voor graveren in glas en/of pyrografie (de meeste tekeningen zijn bruikbaar voor de twee) en ook nog een pak modellen voor het maken van glasramen in kleur. Er zitten ook nog een deel prachtige moderne kantwerkjes modellen in, waarvan ik zeker weet dat ons Suzanne zal watertanden... Ik heb heel de doos voor een appel en een ei kunnen kopen... (En dan nog goedkope eieren en appels...)
Ik heb voor ik begon te bloggen al een hele tijd zitten snuisteren in al die knipsels, heerlijk !
En zo kom ik stilaan aan " Het lange kerkhof"
Is het jou ook al opgevallen dat je tegenwoordig overal langs de banen kruisen ziet staan, als een gedenkteken voor het feit dat daar iemand is verongelukt in een verkeersongeval? Het lijkt wel stilaan of ons wegennet één groot kerkhof wordt. Nogal een geluk dat men dat niet doet aan de ingang van hospitalen en klinieken, of men kon er al lang niet meer binnen...
Het kruis, dat voor Kristenen een teken van hun geloof is, is in onze maatschappij stilaan een teken van de dood geworden, en wordt zowel door gelovigen als niet gelovigen gebruikt als kenteken van de dood. (Tussen haakjes: ik vraag mij af waarom de Kristenen net het kruisbeeld tot hun symbool hebben gekozen? Mij lijkt niet de dood zo belangrijk, maar wel de opstanding. Het zou veel logischer zijn een beeld van de verrezen Kristus als symbool te nemen, maar ja, wie ben ik???)
Maar ik heb het over ons "bekruisigd" wegennet...
Mocht het op een of andere manier invloed hebben op de manier van rijden, dan zou ik helpen kruisjes zetten, maar er is geen mens die voor die talrijke monumentjes van de verkeersdoden, ook maar eventjes de voet van het gaspedaal neemt. Geen mens lijkt er naar te kijken, lijkt er aandacht aan te geven. Ze staan daar maar te staan, als een tweede memento voor vrienden en familieleden, en je ziet er die na een of een paar jaar ook door hen vergeten zijn...
Die kleine mannen die een flitstoestel op ware grootte hebben nagebouwd, en met een handbediende stroboscoop flitsen vertonen telkens een wagen hen véél te snel passeert, dat heeft veel meer impact op het verkeer en op het gedrag van de chauffeurs...
Die kruisen ergeren mij alleen maar, vooral omdat ik er een paar weet staan, waar de chauffeur van de wagen helemaal onschuldig aan het ongeval, wel dagdagelijks geconfronteerd wordt met de wel zeer pijnlijke herinnering aan het dodelijke ongeval. (Eéntje is er na klacht van de betrokken chauffeur op bevel verwijderd geworden, de onschuldige chauffeur kon het niet aan iedere dag weer dat verschrikkelijke gebeuren te moeten ervaren door dat beschuldigende kruis...)
voor mij hoeft het dus niet!
Het heeft geen positieve gevolgen, het leidt hoogstens de aandacht af (gevaarlijk!), en is wellicht alleen voor de intimi een herinnering, die zij eigenlijk niet nodig hebben, want ze herinneren zich ook zonder dat uiterlijke merkteken hun verlies en hun verdriet.
Ik heb heel veel medelijden met de mensen die een geliefde verloren (ik weet wat het is...), maar ook zij hebben geen baat bij dat uiterlijke, dat merkteken...En het kan toch nooit de bedoeling zijn dat de aandacht van de andere chauffeurs zou afgeleid worden???
Ik ga nog wat prentjes kijken...tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten