dinsdag, september 22, 2009

De bus...

Beestje (luiaard/sloth)Image by Harold Kuiper via Flickr

Veerle had naar de school gebeld om te vragen of ze Kimberly wilden verwittigen dat ze met de lijnbus naar huis moest komen, mama was gaan werken...
Gisterenavond stond oma dan aan de bushalte, de bus kwam...Kimberly niet...
Ik probeerde nog naar de school te bellen, maar na de klasuren is daar geen kat meer die nog de telefoon wil of kan beantwoorden...
Dus ikke naar de school gereden - in lichte paniek...
Aan de bushalte: geen kat...
Ik de school binnen, de eerste de beste die ik zag gevraagd of zij daar soms iets wisten. Het was dan nog een limburger ook ik die beet had, hij sprak heel langzaam en moest heeeeel lang nadenken vooraleer hij er toe kwam... "Nee..." Toen ik al bijna verder stormde, "maar heb je al aan de bushalte gekeken aan de voorkant van de school?" Voor mij stond ik aan de voorkant, maar sinds mijn kinderen deze school gefrequenteerd hebben, hebben ze dat spul omgekeerd, en is de voorkant nu aan de vroegere achterkant... Ik weer in de auto, rond de blok... Geen Kimberly.

Ik weer uit de auto, gelukkig was de limburger er niet meer, maar een arbeider in dienst van de school, heel wat vlugger van begrip en spraak. Die bracht mij naar het secretariaat,en daar kwam de dame op het lumineuze idee dat Kimberly - volgens haar beste weten- moest wachten tot men haar afhaalde... "Nee!!! Juist niet!!! Ze moest met de bus mee!!!!"
De arbeider ging ondertussen al eens zoeken, en de secretaresse zocht of de collega die "er meer van wist" nog aanwezig was... Dat was ze.
Bleek dat de boodschap van Veerle net omgekeerd geworden was, en dat zij Kimberly moest zeggen te wachten tot iemand haar kwam ophalen om 10 na vier (dat uur was juist om de bus te nemen!!!)...
Ondertussen kwam de arbeider breed lachend terug met Kimberly... Die had opa zien voorbij snorren in de auto en was in paniek aan het hollen om mij te vinden...

djudedju

Ik belde Anny op om haar gerust te stellen, en dan naar huis toe...
Onder de weg er nog eens op gehamerd dat ze in het vervolg met de bus moest komen ! Want opa was morgen (vandaag dus) ook niet thuis om haar te komen zoeken ! (Ik ben hopelijk gaan vissen...)

Kijk, ik zit me weer op te jagen als ik het je vertel... En al mijn verontschuldigingen aan de Limburgers, maar in zo'n situatie moeten ze wat vlugger praten en reageren, de stoom kwam bijna uit mijn oren !!!! En misschien was het geeneens een Limburger, maar iemand die gewoon een van die mensen is die niet weet wat haast is... Je kent er vast ook zo. Ik heb altijd het gevoel dat ik dergelijke mensen een fikse duw in de rug moet geven om ze wat vooruit te helpen. (Eigenlijk wou ik schrijven een stamp in de onderrug geven...)

In de tijd zat er zo iemand in de post van Oudenaarde ook... Als je het ongeluk had dat je net aan die kassa moest zijn, dan kriebelde het van in mijn tenen tot in het topje van mijn schedel van de zeenuween... Je kwam dan eindelijk aan dat kleine raampje. De man keek je niet aan, legde eerst omslachtig een deel denkbeeldige dingen aan een even denkbeeldige kant, en na een lange wijle richtte hij zich zuchtend op. "Ja ?" Honderd postzegels van drie frank asjeblieft... Hij keek je nog een hele tijd aan, tot je vanzelf herbegon: honderd postzegels van drie frank asjeblief, een toon hoger... "Honderd ?" Ja, honderd... Hij bleef wat staan nadenken over waar die postzegels nu ook weer konden liggen in dat immense gebouw, en of hij ze nog wel kon bereiken in de drie uur dienst die hem nog restten van die werkdag... Met een diepe zucht draaide hij zich om, en slofte heel ver weg, wel een volle meter, en bekeek aandachtig de kast waar hij dan voor stond... Eindelijk zag hij waar de deurknop zich bevond, en met een langzame haast hief hij heel zorgvuldig zijn hand op om de knop vast te grijpen. Het lukte. Daar rustte hij wat. En dan trok hij heel voorzichtig de kast open - wellicht zat er ook porselein in?...

Nee, ik overdrijf niet, ik heb alleen geen plaats en ruimte genoeg om heel de operatie van die honderd postzegels - van drie frank ??- ja van drie frank- uit de doeken te doen. Bovendien wil ik u niet zo oeverloos en zo zinloos onledig houden als die man met de kliƫnten van moedertje Post deed in Oudenaarde...

Ik zweer je, dat het brengen van zijn hand van aan de rand van zijn desk, naar de bovenzijde van die desk om zijn stempel vast te nemen, dat dit langer duurde dan ik nu nodig heb om het op te schrijven...


Ik kreeg er de kezijntjes van !, de seskes en alle andere zenuwtoevallen....
djudedju. In de school zit wellicht zijn zoon...

Maar vandaag ga ik vissen, je weet wel, die sport waarbij je doodstil zit te turen naar een onbeweeglijke dobber... dat is pas aktie!

tot de volgende ?

Geen opmerkingen: