zaterdag, mei 31, 2008

durf te denken !

Wellicht is het je al wel opgevallen, ik hou er niet van om netjes in de rij te lopen, nooit geweest trouwens...Ik heb altijd al een beetje van een revolutionair in mij gehad.
Niet in de zin van oproer, niet in de zin van geweld, maar eerder van "is dat echt zo?" en vooral "denken wij dat niet omdat iedereen zo denkt ?".

Voor mij is dat ook de enige manier om tot andere dingen te komen, te groeien, bij te leren... Als een Copernicus zich had neergelegd bij het gangbare, dan draaide de zon nu nog steeds om de aarde in plaats van andersom. Copernicus nam niet zo maar voetstoots aan wat iedereen vertelde, hoorde van "rebellen" in het denken dat ze de indruk hadden dat het de aarde was die om de zon draaide, dat de aarde bewoog, en hij onderzocht en onderzocht tot hij tot -bijna- de waarheid kwam (Bijna omdat hij dacht dat de planeten in nette cirkels om de zon draaiden).

Ik kom uit een tijd dat men meende uit je handschrift je karakter te kunnen afleiden, nu zegt men dat dit niet kan... Voor mij dacht men de misdadiger te kennen aan de vorm van zijn schedel en ga zo maar door... Allemaal "bewijzen" dat wat als vaststaand aangenomen wordt, lang niet altijd vaststaand is ! Vandaar mijn oproep om te durven denken, te durven zelf te denken !

Pluk ideeën op, en probeer ze uit, probeer ze te evalueren op hun waarde. Als je plots hoort op tv dat zoveel procent van de mensheid lijdt aan een of andere "ziekte", waar je nog nooit van hebt gehoord, dan kun je gewoon denken: voila, ik heb weer iets bijgeleerd...Maar je kunt je ook afvragen, waarom vertelt men ons dat nu plots ? En als je dan tot de vaststelling komt dat een farmaceutisch bedrijf net nu een pil heeft uitgevonden om die ziekte te bestrijden, dan gaat er bij mij een belletje rinkelen, en denk ik aan al de artikelen die ik al las over de farmaceutische maffia... Die er niet voor terugschrikt om een ziekte uit te vinden om de pil te kunnen verkopen... Een van de voorbeelden is de pil voor mensen met een plasprobleem, en men heeft het hier niet over prostaat, maar over mensen die soms een vergadering moeten verlaten, of een café moeten binnenstappen omdat ze onbedwingbaar dringend moeten wateren. Iedereen zal dit wel ooit eens hebben, maar men heeft nu een pil die die drang wat onderdrukt, en nu zeggen ze ons plots dat wat vroeger heel gewoon en heel natuurlijk was, plots een ziekte is, want : ZIJ HEBBEN ER EEN PIL VOOR !

Durf te denken ! Als je de eerste keer die publiciteit zag op tv heb je ongetwijfeld gedacht: "is dat nu ook al een symptoom van een ziekte?", omdat je het "probleem" helemaal niet als probleem onderkende ! Het is er ook geen, maar na enkele tientallen keren dat filmpje gezien te hebben, wordt het een aanvaard probleem...
Het is net als met het liedje voor het songfestival, als ze het lang genoeg en vaak genoeg spelen, dan zul je het op den duur mooi en goed in het oor klinkend gaan vinden !
Kijk eens naar de muziek in het algemeen, akkoorden die we vroeger afschuwelijk vonden klinken, zijn we nu al lang gewoon, en behoren tot de gevestigde akkoorden.
Dit is geen bewijs dat die muziek slecht is, maar een bewijs dat wij gewoontedieren zijn, dat wij, eens wij het gewoon zijn, er mee leven. Dat is ook zo met ideeën ! En met begrippen !
En daar is het erger, véél erger, want op die manier hebben we honderden jaren in wat men nu de donkere middeleeuwen noemt, geleefd ! Alleen wat de bijbel en de oude griekse filosofen hadden gezegd was juist, al de rest was de facto verkeerd.
Er is niets veranderd ! Ieder nieuw idee wordt ook nu nog tot de grond afgebroken, tot er genoeg bewijzen voor zijn, en genoeg stemmen op gaan om het juist te bevinden. Wacht niet af, durf zelf te denken, te redeneren, en neem niets voetstoots aan ! en zeker niet omdat "iedereen" het zegt !

Dat wil niet zeggen dat je nu altijd "tegendraads" moet zijn, het wil alleen zeggen dat je moet nadenken, en beoordelen. Je hoeft zelfs niet eens onmiddellijk te pogen te reageren, overdenk het rustig, maar overdenk het met alle mogelijke en vooral met alle onmogelijke argumenten. Want in die onmogelijke argumenten vind je soms ideeen en een andere kijk op de zaak, en daarover gaat het tenslotte ! Anders bekijken, niet om tegen de stroom in te gaan, maar om de juiste of juistere richting te vinden.
Niet in de zin van Skepps en dergelijke instellingen, die zich hoofdzakelijk bezighouden met te pogen te bewijzen dat bepaalde zaken niet waar zijn, maar met de bedoeling te vinden wat wel juist is, ook al lijkt dat op het eerste gezicht larie en apekool... Dat dachten ze ook van een Darwin, en van een Einstein en een Wegener en noem maar op. Niet dat je moet pretenderen tot hun niveau te behoren, maar de zaken die men ons als gewoon menneke voorlegt zijn meestal ook niet van dat gehalte...
Als we op de tv de aanslagen zagen op 9/11 in amerika, dan ZAGEN we bepaalde feiten. Toen het twee keer na een gebeurde met enkele uren verschil, dan wisten we dat het geen ongeval meer was, en dan namen we gewoon aan wat ze ons vertelden ontdekt te hebben... Als je nu, achteraf, rustig het hele plaatje bekijkt, en rustig nadenkt, dan weet je dat er iets niet koosjer is aan dat verhaal... Ik ben zelf wakker geschokt met de beelden uit Washington... Op de eerste beelden zag je slechts een inslaggat van zegge en schrijve een garagepoort groot, geen brokstukken van een vliegtuig te zien... (Verdampt zeggen, door de grote hitte van de ontploffing), maar er was slechts een gat van enkele vierkante meters groot ??? Pas nadien is er nog een stuk naar beneden gevallen. Vliegtuig verdampt ? Terwijl je erboven nog de ramen in de sponning zag zitten ? Bizar... Dat er een inslag was, dat lijkt logisch, maar een vliegtuig ? No way !
Maar waarom liegen ze daar over ? Om het erger, wreder te maken, met de dood van de passagiers (hoe en waar ?) en waarom ? En dan begin je te denken en uit te zoeken... en dan geloof je steeds minder van het verhaaltje...

Zie je, dan krijg je een andere kijk op de dingen, dan loop je niet meer mee met Bush, en dan stel je meer en meer onwaarheden vast over alles wat die oorlog tegen het terrorisme en Irak betreft, en dan wordt je wel héél kritisch...

En als je dan vaststelt dat onze beleidsmensen blijkbaar wel alles slikken voor zoete koek, dan begin je te denken over hun instelling, hun uiteindelijk doel...
Ik ga niet weer beginnen kafferen op de politiekers, maar misschien zie je nu wel meer waarom ik het doe.

Ik denk dat ik dat al altijd wat heb gehad, dat dit een van de redenen was waarom ik ook thuis eerder een moeilijke was dan een brave...Ik groeide op in de roaring sixties... en dat zal wel zijn invloed hebben gehad. Maar als dit het gevolg is van die jongerenrevolte, dan mag het er best zijn van mij, ik vind het netjes in de lijn lopen niet echt het grootste goed.

Ik ga stoppen voor vandaag, ik hoop alleen dat ik er in geslaagd ben om ook jou wat kritischer te maken, wat meer de zaken te bekijken en te evalueren, en vooral niet slaafs alles zo maar aannemen !

tot de volgende ?

Geen opmerkingen: