Gek woord voor een heel normale toestand... Een van mijn kippen heeft zich gezet. Te broeden. Maar eieren die in de frigo zaten zijn niet geschikt, en toevallig heb ik maar 5 eitjes liggen, een telefoontje later naar Bart, en het aantal is opgetrokken tot 9... dat is genoeg ! Dus deze namiddag eens op bezoek naar Bart, en eitjes meebrengen...voor de broedzuchtige kip. Dan is dat beest gelukkig en wij ook.
Hopelijk hebben wij toch ééns geluk, en hebben we veel hennetjes, en weinig haantjes... Want Bart heeft hennetjes tekort, en bij mij loopt het ook al niet over...
Misschien laat ik het tweede hennetje ook wel eens broeden, in de hoop op voldoende hennen...
We zullen zien.
Buiten schijnt de zon... De bladeren van mijn lindeboom groeien dat je het ziet ! Ik zie al veel meer groen den lucht ! Ook de velden in de verte worden al weer groenig, en gisteren zag ik de boer met zijn tractor de koeien naar de weide doen... Vroeger gingen die beesten te pote, nu met de koeiebus. De meeste koeien van die boer zijn nog melkkoeien, een mengeling van de alom tegenwoordige friese, en nog enkele heerlijke oostvlaamse roodbonte... Hier zie je deze mengeling veel, men houd er enkele roodbonte bij, om het vetgehalte van de melk wat op te voeren. Jammer vind ik dat de koeien tegenwoordig bijna allemaal onthoornd zijn... Als je een koe ziet met zijn volle hoofdtooi, dan is dat toch veel mooier dan die zonder horens... Dat zijn precies beesten die niet echt tot de volle wasdom zijn gekomen. Die koeien zien er precies uit als jonge maagden die bedrogen werden...
Tegenwoordig zie je heel veel van die zware plompe blauwgrijze ardenners, maar buiten de imposante stieren, zijn dat plompe dingen... Hier en daar zie je ook vreemde koeien, franse rassen, maar zelfs van die mini-koeien, beestjes die maar een meter, eenmetertwintig hooguit hoog worden... Net zoals dwerggeitjes, ouessantschapen zie je nu ook de minikoe... Het grootste koeienras is een italiaans ras las ik eens, daar zijn onze koeien maar juffertjes tegen...
Niet zo ver van hier is er nog een boer die enkele honderden mooie witte geiten heeft lopen. Prachtige beesten ! Vooral de bokken zijn mooi om zien. Vroeger wandelden wij daar nogal eens met de kinderen, als ze klein waren. In de noetntijd kwamen ze dan met zakken noten naar huis als er veel wind was...De wei van de geitenweide is afgeboord met tientallen notelaars. Als kind heb ik dat nooit gehad, ik weet niet waarom, maar bij ons groeiden er bij mijn weten nergens notelaars... Wel enkele kastanjelaars. Hier staan zowat overal notelaars. Ik heb er ook een staan, en heb ieder jaar noten voor heel ons nu al uitgebreide kroost en nakroost... Als er veel noten zijn zal het een strenge winter zijn... luidt het spreekwoord, maar noppes, er zijn veel noten als de bloei in een zonnige periode valt, en de bloempjes goed bevrucht worden ! Het goede weer van nu komt juist op tijd, want mijn notelaar hangt vol met zijn "katjes", ze trekken wat op het bloeisel van de popelieren...
Anny vertelt telkens over de notelaar die zij hadden, en die nooit ook maar één noot heeft gedragen... Misschien groeien noten maar goed waar er meerdere staan ? En heb ik noten dank zij de notelaars hier vlakbij, en viceversa ?
Bij Rob, mijn achterbuur, huist nu een eksterpaar... Ze hebben met veel vlijt takjes en twijgen aangesleurd en een slordig groot bouwwerk gemaakt in een oude dode spar... Een overjaarse kerstboom, die het jaren redelijk goed gedaan heeft, maar nu als een kaal skelet staat te kijken naar de twee die nog vechten tegen de dood... Rob heeft al enkele jaren gezegd dat hij die dingen eens zal omdoen, maar wellicht ziet hij niet hoe er aan te beginnen... Hoe de boom ook zou vallen, hij valt altijd verder dan zijn eigendom... En de boom is niet sterk genoeg om er in te klimmen en stuk per stuk af te doen...Daar zit nu dat eksterpaar in, ongelukkig te wezen... Wellicht dachten ze dat hun boom tegen dat het nest af was, ook blaren zou hebben, maar nu zitten ze daar bloot te zitten. Iedere vogel die voorbij komt, en zeker de vogels die zich ergens in een omtrek van een tien meter durven neer te zetten, worden telkens weer verjaagd door de nijdige vogels. Blijkbaar zijn ze nog niet aan het broeden. De andere vogels, die ook nestelen in de omtrek, houden niet van die rovers in de buurt van hun nest, en je kunt niet anders dan vaststellen dat ze echt de eksters zitten te pesten... Telkens weer komt een tortel op de boom naast het eksternest zitten en maar roepen, tot de ekster hem achterna zit... De merel is stouter, die doet werkelijk schijnaanvallen ! Als een stuka gaat hij op het eksternest af, en trekt pas op als hij bijna tegen het nest botst... Mocht dat beest mitrailleusen aan boord hebben, dan waren de eksters al allemaal exit.... Gek dat ze dat niet, of veel minder doen, als de twee eksters op of bij hun nest zijn !
Maar ze blijven maar pesten, in de hoop dat de eksters alsnog verhuizen... 't Zijn precies vlaamsblokkers die een turk in de wijk kregen.
Eksters zijn mooi ! Het zijn stoute beesten, het zijn rovers en dieven, maar ze zijn mooi ! Ooit heb ik eksterjongen gehouden en tam opgekweekt... Eén ervan heeft jaren doorgebracht in de zwemkom van Roeselare, hij was de lieveling van alle bezoekers !
Maar leuker om te houden zijn kauwtjes, die zijn veel tammer en veel zachter van aard. Ook leuk is een kraai, ik heb er ooit een gehad, die blafte als mijn hond. Ooit ging ik met het beest in een kartonnen doos naar de dierenarts... Toen de dierenarts de wachtzaal binnenkwam, begon mijn kraai te blaffen in zijn doos, en de dierenarts vroeg verbouwereerd of ik mijn hond in een doos stak ! Die kraai terroriseerde soms heel de wijk. Als hij buiten de tuin sukkelde, dan vond hij zijn huis niet terug, en achtervolgde hij iedereen in de wijk. De mensen kwamen dan aanbellen dat de kraai weer achter hen zat... Anny ging dan in de wijk, riep één keer, en de kraai kwam doodgelukkig naar haar gevlogen.. Het was zowat de mascotte van de wijk. Maar op een dag is hij vergiftigd... Een duivenliefhebber moet weer eens gift in stukken vis in de wijk hebben geworpen om de katten te doden, en mijn kraai was er het slachtoffer van...
Wij hebben het stuk vis gevonden in de tuin... Mijn kraai kan nooit de duiven hebben gepest, want niemand heeft hem ooit hoger weten vliegen dan één meter... Hij vloog normaal, maar wellicht waren de mensen zijn familie, en die gingen niet hoog, dus hij ook niet...
Het was een alkolieker ! Als er eens een aperitiefje werd gedronken, dan was hij niet te houden, en dan pikte hij er de glazen witte martini uit... Na een tijdje was hij dan zat, en kon hij niet meer op zijn poten staan, hij zat dan op zijn gat en staart, en met zijn vleugels open tot op de grond om recht te blijven... Ik heb er nog ergens foto's van...
Het was een fantastische waakhond ! Als iemand durfde mijn hof op te komen langs het hekje, in plaats van langs de deur, dan attakeerde hij en pikte gevoelig in hun kuiten ! Eén lid van de familie moest hij niet hebben, waarom weten we niet, maar Veerle was de enige die wel eens een pik kreeg... Heeft zij hem eens pijn gedaan? Ze was de kleinste, was dat de reden?
Hij zat in een kooi in de achterkeuken, met het deurtje open. Als hij naar buiten wilde, dan klopte hij luid op de deur van de keuken ! Ik heb er nog een nieuwe lat moeten opzetten omdat hij er een put in geklopt had. Zij dieet bestond uit hondenbrokken, en wat van de tafel. Als hij naar de pot ging met de hondenbrokken, dan ging de hond voorzichtig uit de weg ! Weet je, we waren er allemaal ziek van toen hij zo voortijdig gestorven is... Weet je dat een kraai tot 40 jaar oud kan worden? Wij konden dus nog heel lang deugd hebben gehad van ons lieve beest !
Er heeft hier van alles tam rondgevlogen in huis ! Anny had het geduld en het vermogen om jonge vogels met de hand op te voeden, en die beesten worden dan automatisch tam. Valkparkieten, agapornissen (daarvan heeft er jaaaaaaaaaaaaaaaaaren één bij Lieve gezeten) grasparkieten, eksters, kauwen,kraaien... noem maar op... Maar laatst was ik bij een goeie kennis, en die had ooit een tamme haan ! Zij had zo'n paaskuiken opgekweekt, en het beest had zich aan haar gehecht. Hij keek niet naar kippen, alleen naar zijn "vrouwtje", en hij was stikjaloers op haar echtgenoot ! Ook die is eens het slachtoffer geworden avn gift... Ik vermoed dat die tamme beesten ook eerder vreemde stoffen opeten dan de wilde.
Luc bracht hier regelmatig allerlei soorten parkieten naar Anny, want er waren altijd wel liefhebbers voor zo'n tam beestje... en Anny deed dat met plezier...
Waar is de tijd... Ik zie haar nog bezig met het mixen van eten, het bevochtigen, het inbrengen in een spuitje (de huisdokter leverde, als voorzitter van de vogelbond de spuitjes...) Die plastic-spuitjes zonder de naalden, uiteraard!, waren ideaal om in de vogelbekjes in te brengen en desnoods een beetje dwang uit te oefenen .
Waar is de tijd... Jongens toch... Nu zou dat er allemaal niet meer van komen. Dat zijn allemaal dingen die je doet als je jong bent... Dingen waar je deugd van hebt op het moment dat je het doet, en waarvan je deugd hebt als je er nog eens aan denkt... Dan denk aan de pratende grasparkiet, aan de valkparkiet die eens aan de vliegenplakker bleef hangen... we moesten de lijm met ether verwijderen, en iedere keer viel het beest van zijn sus... Beetje laten bekomen, nog een beetje kuisen... Ooit was een duif in de schoorsteen gevallen en Anny waste het beest onder de kraan af met schotelwas... De duif was weer mooi wit, maar heeft wel twee dagen zijn veren weer netjes moeten maken voor hij weer kon vliegen naar behoren...
Ik ga stoppen, anders blijf ik typen en typen over al die herinneringen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten