Vanmorgen op ons gemak naar de rommelmarkt te Wetteren... Blijkbaar ligt dat zowat ten oosten van "tonzentthuis", en ik was blij dat wij ooit een zonnebril met glazen op sterkte hadden aangeschaft !
Dus terwijl in mijn auto op het dashbord vermeld staat -1.5 °C, en daarbij een sneeuwkristalletje aanduidend dat er ijzel kan zijn, zitten wij daar knus met onze zonnebril op.
De zonnebril van Anny zit in het handschoenkastje (wie heeft dat ooit die idiote naam gegeven? Ik heb al jaren zelf een auto, ben al met tientallen auto's meegereden, maar nooitoftenooit zag ik daar ook maar één handschoen in !, mijn zonnebril ligt naast mij, in een uitholling onder mijn handrem, waar hij juist in past.
We waren juist aangezet, toen de zon in mijn ogen zat, en ik vroeg aan Anny mijn bril. Ze neemt het doosje uit die uitholling, haalt mijn bril er uit, ik doe mijn bril af, en wissel al rijden van bril. Anny doet mijn gewone bril in het doosje, en stopt hem terug... Op dat moment moet ik remmen voor een van die verfoeide bulten (verkeersremmers noemen ze dat, ik zeg daar altijd stinkbulten tegen: iedereen remt af om er over te rijden, en eens er over volle gas, veel dampen en stank). Ik wil verleggen van versnelling, van derde naar tweede...en dan komt mijn versnellingspook blijkbaar heel dicht tegen mijn handrem... en Anny's vinger zat er tussen... Het wordt wellicht een blauwe vingernagel...
We hadden dan al eens een mooi plaatsje gevonden voor mijn bril...
Mijn klavier verschuift hier plots, en ik wil het weer goed zetten, en ontdek plots een doosje met van die kleine zwarte snoepjes die er onder zat... Toen we klein waren zat dat in van die blikken doosjes met een blauw deksel. Dat was een zeer pleznt deksel, want het was een bol deksel, je moest op dat deksel drukken, de bult induwen tot een putje, en dan gingen de zijkanten plots open staan, en kon je aan de snoep. Wij vonden niet alleen de snoepjes lekker, ook het doosje... Ik denk niet dat die snoepjes nog bestaan in die vorm, maar in la douce france vondt ik plots van die kleine blikken gele doosjes tussen het snoep...Ik vermoede dat het zo iets was, en ja hoor ! dus nu heb ik weer van die lekkere snoepjes, waar ik af en toe eens aan zit... Cachou - La Jaune - Pharmacien staat er op. Blijkt dus dat apothekers ook snoep maken ! Bovendien nog ongezonde snoep, want die dingen zijn niet goed voor de hoge bloeddruk...dat zegt die apoteker niet, hij vertelt (en françois) dat het een frisse en gezonde adem geeft. 't Kan mij niet schelen, ik snoep er alle twee drie maand eens enkele van.
Ik pak toch pillen tegen de hoge bloeddruk.
Dat doet mij op ons ma denken... Ik heb je al verteld dat vroeger een feestmaal veel copieuzer was dan nu... Dat was de tijd dat de mannen letterlijk hun broeksriem een gaatje wijder zetten tijdens de maaltijd... Dat was ook een beetje normaal, het dagdagelijkse eten was nog niet zo gevarieerd en nog niet zo uitgebreid als nu. Het was ondenkbaar dat wij bij de boterham konden kiezen wat we nu eens zouden eten... Als het kaas was, dan was er kaas en niets anders, en er was ook niet onbeperkt kaas, nee we kregen ons part en moesten zien dat we toekwamen... Als er dan eens een feest was, dan deden de mensen zich eens te buite, dan werd er eens echt getafeld, in 't lang en in 't breed... Ons moeder had dan nadien wel eens wat last daarvan, en ik herinner me nog heel goed, als was het gisteren, dat ze dan voor het eten gaan een pilletje pakte, voor een betere vertering... Zo dronk ze ook wel eens, als dat te verkrijgen was, na het eten een appolonaris... Daar stond immers op: Ca digère les bricques! (Dat verteert stenen) dus moest dat ook wel helpen tegen de overdaad... En overdaad is hier een verkeerd woord, het was genieten van een geboden kans. Nu is het alle dagen kermis, en een van onze zorgen is nu bij het avondmaal: Wat moet je hebben, kaas, hesp, salami, hoofdvlees, gerookte zalm of een eitje ??? Weet je wat geef mij ne keer de choco...
Dat is ook het eeuwige misverstand... We moeten vermageren, dus eten we véél te véél vet...En dan komt opa er met zijn "vroeger aten we veel meer vet, we smeerden een goede laag smout op onze boterham (smouterham?), aan ons vlees zat nog een serieuze boord vet (goeie saus !) en als er een varken geslacht wer, dan bewaarden we de koteletjes en karbonaden in het smout...Just!, maar we aten er zo veel niet van als nu ! Nu zit al ons eten vol verborgen vetten en verborgen suiker... Als je je ooit eens wilt amuseren, haal eens al het vet uit een snee salami, en kijk eens hoeveel je maar over hebt...En bij salami zie je het nog, maar bij veel van die andere charcuterie zie je het niet meer zitten, maar het zit er wel in !
We eten niet gezond ! Ik las onlangs dat we nog steeds kampen met de aanpassing van ons gestel aan het moderne eten van graanproducten en vetten en suikers... De oermensen aten vlees, vis, groente, knollen, noten en fruit...en daar is ons lichaam voor gemaakt !
Er zijn in de buurt van Hawaï en dergelijke, enkele kleine eilandjes, waar de inwoners in één generatie zijn overgeschakeld van het "oermenu" op de moderne voeding. Daar lijdt meer dan 95 % aan obesitas, diabetes, hoge bloeddruk en noem maar op... Wij staan er iets beter voor, omdat de omschakeling bij ons niet zo plots is gekomen, wij zijn al een beetje aangepast. Bovendien is het nu niet zo simpel om over te schakelen naar de oerkost, het zou heel duur zijn om alle "maagvulders" zoals brood, rijst, aardappelen,en dergelijke te vervangen door de kost van de oermens...toch ligt daar in die richting de oplossing stelt men...
Nu ja... je moet maar je best doen hé... En niet overdrijven, noch in de ene noch andere richting...Zoals laatst, toen ik de tweeling tegen elkaar hoorde: zeg, jij weegt 400 gram meer dan ik! Ja, ik zal moeten regimen... Ze kunnen potdorie door de spleet van een gesloten deur wandelen zonder haperen, het zijn precies haringen in burgerkleren... en die zouden moeten vermageren !
Ik ga stoppen...Nog steeds behoorlijk qua pijn !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten