Vanmorgen om 6 uur was het maar 12 graden meer in mijn slaapkamer ! Zo koud is het nog niet geweest deze winter !
Ik zet iedere dag het raam open, en op koudere dagen doet Anny het raam rond 5 à 6 uur dicht, anders doe ik het dicht als we gaan slapen.
Zo hebben we altijd een heerlijk frisse kamer. Maar we beperken de koude inval tot de slaapkamer, want de deur houden we dan dicht.
Ik heb alles gedaan wat ik kon om ons huis behoorlijk te isoleren (want de sociale woningen van 30 jaar oud waren apsoluut niet geïsoleerd, in tegendeel!) en dus komt de warmte van ons huis dan 's nachts de slaapkamer binnen (De woonkamer blijft uiteraard dicht om niet nodeloos de verwarming te doen aanslaan), en normaliter is de kamer dan 's morgens , zonder enige verwarming toch terug tot een 15 à 18 graden gestegen. Vannacht dus niet ! 't Moet dus wel behoorlijk koud geweest zijn vannacht !
Nu zit ik hier aan mijn kompjoetertje en zie de zonovergoten velden schitteren in een gouden waas. De lucht zit heel zuiver, ondanks alle berichten over stof in de lucht...en ik kan kilometers ver kijken... Ik ben zeker dat ik vanuit Koens kamer Gent Zeehaven kan zien ! Hoewel je dat beter ziet 's nachts aan de vlam van de petrochemie en de lichten op de hoge gebouwen. In het begin dat we hier woonden hebben we met de kaart in de hand gezocht waar die vlam zich kon bevinden...en de enige mogelijke oplossing was de zeehaven... Dat toont aan hoe hoog we hier zitten, en hoe ver je dan kunt kijken bij helder weer... In de zomer zie je niet zo ver, omdat de bomen dan in de weg staan. Erg hé ! Bomen die in de weg staan ! Hoe durven we het denken ! Nee, ze staan niet in de weg, ze belemmeren wat het eindeloze vergezicht, maar eerlijk, ik zie veul liever die bomen dan die verre vlam...
Je kunt je ook niet voorstellen hoeveel lichtjes er bij gekomen zijn in die dertig jaar... Als wij (Anny en ik) vroeger op trektochten in bijna onbewoonde streken zaten, dan verwonderden wij ons over de massa's sterren aan de hemel...Hier zijn ze er ook, maar je ziet ze niet door de lichtvervuiling... Als we daar in Haut Auvergne op onze rug in het dorre gras naar boven keken, dan was het net of er amper plaats was om nog een sterretje bij te zetten... Als je hier kijkt, dan heb je plaats te over.
Ik begin me ook meer en meer te ergeren aan het bouwbeleid in ons landje... Als we eens in Nederland zijn, dan zie je omzeggens geen woningen buiten de dorpskernen, en die huizen zijn dan bijna altijd boerderijen... Hier rij je precies altijd door een lange straat, met aan weerszijden huizen... Je moet al geluk hebben om hier en daar nog een gaatje te vinden waar je plots een prachtig landschap vind... We hebben een prachtig land, maar we stoppen het volledig weg achter lange muren... Wij hebben hier geen Bush-muur nodig aan de mexicaanse grens, of geen joodse muur aan de grens met de palestijnen, nee, hier bouwen we zelf wel onze eigen muur.
Toen wij hier kwamen wonen, kon je tussen Maria Horebeke en Boekel amper enkele huizen tellen en een paar boerenhoven...Nu is dat bijna toegebouwd. En zo is het overal...
En het zijn geen huizen die er gebouwd zijn, nee het zijn allemaal Herenhuizen, met ruimte voor ...hooguit drie vier mensen, want meer kinderen mogen er niet meer komen... en later, als ze het geluk hebben oud te worden, gaan ze dat huis vervloeken omdat het zo groot is, en het verkopen om naar een klein appartementje te gaan... Valt het je ook op dat de huizen alsmaar groter worden ? En dat ondanks de steeds stijgende prijzen ? Als ik hoor wat die jonge mensen maandelijks moeten afbetalen, dan krimpt mijn maag samen van de schrik...
Daar mag niets gebeuren of ze zitten in de knoei en moeten hulp krijgen van ouders en schoonouders, en als dat er niet is, dan groeien de moeilijkheden pijlsnel aan, en de spanningen rijzen en het gezin barst uiteen...gebarsten door de onbetaalbare luxe... Oh, denk niet dat ik hen die huizen niet gun, in tegendeel! Maar ik heb niet zo'n groot huis en was zo stom het wat uit te breiden om wat meer ruimte te geven aan de kinderen...Maar de kinderen zijn er niet meer en Anny kan al die ruimte alleen maar benutten om te kuisen...
En denk maar niet dat je die ruimte niet gebruikt ! De enige plaats die we niet benutten is de kamer van Koen, en dat is meer omdat het een sanctuarium is dan omdat we die plaats over hebben... Niet dat we alle daarin onaangeraakt laten, nee, we hebben er een bed bij gezet, zodat we altijd twee kleinkinderen kunnen laten slapen, mijn visgerei staat er, maar voor de rest blijft het zoals het was, met aan de muur een kalender, een druivelaar op de dag van zijn overlijden...
Misschien zou met een kleiner huis ook die ruimte minder "gewijd" zijn, en zou het zicht van die zaken je niet telkens en telkens weer...
Want het is niet goed telkens weer en weer daarop te denken, en het is al moeilijk genoeg zonder telkens weer die kamer voorbij te gaan...
Voor mijn deur staan enkele camelia's en één er van heeft reeds een paar bloemen open...Ik vermoed dat ze nu wel kapot zullen zijn door de vorst. Dat is het risico van te vroeg te goed weer te hebben...dan vriezen de bloemen en te grote bloemknoppen wel eens kapot.
Het is nochtans een mooie camelia, met grote witte bloemen en een geel hart van dikke meeldraden. Het is een enkele bloem, maar met grote wijdopenstaande bloemen. Iets verder staat er een met roze bloemen, maar die zijn gelukkig nog niet zo ver open.
Ik ga moeten stoppen...Ik moet aan de computer van de kinderen gaan werken. De tweeling heeft spelletjes gespeeld, en ik mag de boel gaan opkuisen...
tot de volgende ?
zondag, februari 17, 2008
zaterdag, februari 16, 2008
Zon zon zon zon zon...
Vanmorgen op ons gemak naar de rommelmarkt te Wetteren... Blijkbaar ligt dat zowat ten oosten van "tonzentthuis", en ik was blij dat wij ooit een zonnebril met glazen op sterkte hadden aangeschaft !
Dus terwijl in mijn auto op het dashbord vermeld staat -1.5 °C, en daarbij een sneeuwkristalletje aanduidend dat er ijzel kan zijn, zitten wij daar knus met onze zonnebril op.
De zonnebril van Anny zit in het handschoenkastje (wie heeft dat ooit die idiote naam gegeven? Ik heb al jaren zelf een auto, ben al met tientallen auto's meegereden, maar nooitoftenooit zag ik daar ook maar één handschoen in !, mijn zonnebril ligt naast mij, in een uitholling onder mijn handrem, waar hij juist in past.
We waren juist aangezet, toen de zon in mijn ogen zat, en ik vroeg aan Anny mijn bril. Ze neemt het doosje uit die uitholling, haalt mijn bril er uit, ik doe mijn bril af, en wissel al rijden van bril. Anny doet mijn gewone bril in het doosje, en stopt hem terug... Op dat moment moet ik remmen voor een van die verfoeide bulten (verkeersremmers noemen ze dat, ik zeg daar altijd stinkbulten tegen: iedereen remt af om er over te rijden, en eens er over volle gas, veel dampen en stank). Ik wil verleggen van versnelling, van derde naar tweede...en dan komt mijn versnellingspook blijkbaar heel dicht tegen mijn handrem... en Anny's vinger zat er tussen... Het wordt wellicht een blauwe vingernagel...
We hadden dan al eens een mooi plaatsje gevonden voor mijn bril...
Mijn klavier verschuift hier plots, en ik wil het weer goed zetten, en ontdek plots een doosje met van die kleine zwarte snoepjes die er onder zat... Toen we klein waren zat dat in van die blikken doosjes met een blauw deksel. Dat was een zeer pleznt deksel, want het was een bol deksel, je moest op dat deksel drukken, de bult induwen tot een putje, en dan gingen de zijkanten plots open staan, en kon je aan de snoep. Wij vonden niet alleen de snoepjes lekker, ook het doosje... Ik denk niet dat die snoepjes nog bestaan in die vorm, maar in la douce france vondt ik plots van die kleine blikken gele doosjes tussen het snoep...Ik vermoede dat het zo iets was, en ja hoor ! dus nu heb ik weer van die lekkere snoepjes, waar ik af en toe eens aan zit... Cachou - La Jaune - Pharmacien staat er op. Blijkt dus dat apothekers ook snoep maken ! Bovendien nog ongezonde snoep, want die dingen zijn niet goed voor de hoge bloeddruk...dat zegt die apoteker niet, hij vertelt (en françois) dat het een frisse en gezonde adem geeft. 't Kan mij niet schelen, ik snoep er alle twee drie maand eens enkele van.
Ik pak toch pillen tegen de hoge bloeddruk.
Dat doet mij op ons ma denken... Ik heb je al verteld dat vroeger een feestmaal veel copieuzer was dan nu... Dat was de tijd dat de mannen letterlijk hun broeksriem een gaatje wijder zetten tijdens de maaltijd... Dat was ook een beetje normaal, het dagdagelijkse eten was nog niet zo gevarieerd en nog niet zo uitgebreid als nu. Het was ondenkbaar dat wij bij de boterham konden kiezen wat we nu eens zouden eten... Als het kaas was, dan was er kaas en niets anders, en er was ook niet onbeperkt kaas, nee we kregen ons part en moesten zien dat we toekwamen... Als er dan eens een feest was, dan deden de mensen zich eens te buite, dan werd er eens echt getafeld, in 't lang en in 't breed... Ons moeder had dan nadien wel eens wat last daarvan, en ik herinner me nog heel goed, als was het gisteren, dat ze dan voor het eten gaan een pilletje pakte, voor een betere vertering... Zo dronk ze ook wel eens, als dat te verkrijgen was, na het eten een appolonaris... Daar stond immers op: Ca digère les bricques! (Dat verteert stenen) dus moest dat ook wel helpen tegen de overdaad... En overdaad is hier een verkeerd woord, het was genieten van een geboden kans. Nu is het alle dagen kermis, en een van onze zorgen is nu bij het avondmaal: Wat moet je hebben, kaas, hesp, salami, hoofdvlees, gerookte zalm of een eitje ??? Weet je wat geef mij ne keer de choco...
Dat is ook het eeuwige misverstand... We moeten vermageren, dus eten we véél te véél vet...En dan komt opa er met zijn "vroeger aten we veel meer vet, we smeerden een goede laag smout op onze boterham (smouterham?), aan ons vlees zat nog een serieuze boord vet (goeie saus !) en als er een varken geslacht wer, dan bewaarden we de koteletjes en karbonaden in het smout...Just!, maar we aten er zo veel niet van als nu ! Nu zit al ons eten vol verborgen vetten en verborgen suiker... Als je je ooit eens wilt amuseren, haal eens al het vet uit een snee salami, en kijk eens hoeveel je maar over hebt...En bij salami zie je het nog, maar bij veel van die andere charcuterie zie je het niet meer zitten, maar het zit er wel in !
We eten niet gezond ! Ik las onlangs dat we nog steeds kampen met de aanpassing van ons gestel aan het moderne eten van graanproducten en vetten en suikers... De oermensen aten vlees, vis, groente, knollen, noten en fruit...en daar is ons lichaam voor gemaakt !
Er zijn in de buurt van Hawaï en dergelijke, enkele kleine eilandjes, waar de inwoners in één generatie zijn overgeschakeld van het "oermenu" op de moderne voeding. Daar lijdt meer dan 95 % aan obesitas, diabetes, hoge bloeddruk en noem maar op... Wij staan er iets beter voor, omdat de omschakeling bij ons niet zo plots is gekomen, wij zijn al een beetje aangepast. Bovendien is het nu niet zo simpel om over te schakelen naar de oerkost, het zou heel duur zijn om alle "maagvulders" zoals brood, rijst, aardappelen,en dergelijke te vervangen door de kost van de oermens...toch ligt daar in die richting de oplossing stelt men...
Nu ja... je moet maar je best doen hé... En niet overdrijven, noch in de ene noch andere richting...Zoals laatst, toen ik de tweeling tegen elkaar hoorde: zeg, jij weegt 400 gram meer dan ik! Ja, ik zal moeten regimen... Ze kunnen potdorie door de spleet van een gesloten deur wandelen zonder haperen, het zijn precies haringen in burgerkleren... en die zouden moeten vermageren !
Ik ga stoppen...Nog steeds behoorlijk qua pijn !
tot de volgende ?
Dus terwijl in mijn auto op het dashbord vermeld staat -1.5 °C, en daarbij een sneeuwkristalletje aanduidend dat er ijzel kan zijn, zitten wij daar knus met onze zonnebril op.
De zonnebril van Anny zit in het handschoenkastje (wie heeft dat ooit die idiote naam gegeven? Ik heb al jaren zelf een auto, ben al met tientallen auto's meegereden, maar nooitoftenooit zag ik daar ook maar één handschoen in !, mijn zonnebril ligt naast mij, in een uitholling onder mijn handrem, waar hij juist in past.
We waren juist aangezet, toen de zon in mijn ogen zat, en ik vroeg aan Anny mijn bril. Ze neemt het doosje uit die uitholling, haalt mijn bril er uit, ik doe mijn bril af, en wissel al rijden van bril. Anny doet mijn gewone bril in het doosje, en stopt hem terug... Op dat moment moet ik remmen voor een van die verfoeide bulten (verkeersremmers noemen ze dat, ik zeg daar altijd stinkbulten tegen: iedereen remt af om er over te rijden, en eens er over volle gas, veel dampen en stank). Ik wil verleggen van versnelling, van derde naar tweede...en dan komt mijn versnellingspook blijkbaar heel dicht tegen mijn handrem... en Anny's vinger zat er tussen... Het wordt wellicht een blauwe vingernagel...
We hadden dan al eens een mooi plaatsje gevonden voor mijn bril...
Mijn klavier verschuift hier plots, en ik wil het weer goed zetten, en ontdek plots een doosje met van die kleine zwarte snoepjes die er onder zat... Toen we klein waren zat dat in van die blikken doosjes met een blauw deksel. Dat was een zeer pleznt deksel, want het was een bol deksel, je moest op dat deksel drukken, de bult induwen tot een putje, en dan gingen de zijkanten plots open staan, en kon je aan de snoep. Wij vonden niet alleen de snoepjes lekker, ook het doosje... Ik denk niet dat die snoepjes nog bestaan in die vorm, maar in la douce france vondt ik plots van die kleine blikken gele doosjes tussen het snoep...Ik vermoede dat het zo iets was, en ja hoor ! dus nu heb ik weer van die lekkere snoepjes, waar ik af en toe eens aan zit... Cachou - La Jaune - Pharmacien staat er op. Blijkt dus dat apothekers ook snoep maken ! Bovendien nog ongezonde snoep, want die dingen zijn niet goed voor de hoge bloeddruk...dat zegt die apoteker niet, hij vertelt (en françois) dat het een frisse en gezonde adem geeft. 't Kan mij niet schelen, ik snoep er alle twee drie maand eens enkele van.
Ik pak toch pillen tegen de hoge bloeddruk.
Dat doet mij op ons ma denken... Ik heb je al verteld dat vroeger een feestmaal veel copieuzer was dan nu... Dat was de tijd dat de mannen letterlijk hun broeksriem een gaatje wijder zetten tijdens de maaltijd... Dat was ook een beetje normaal, het dagdagelijkse eten was nog niet zo gevarieerd en nog niet zo uitgebreid als nu. Het was ondenkbaar dat wij bij de boterham konden kiezen wat we nu eens zouden eten... Als het kaas was, dan was er kaas en niets anders, en er was ook niet onbeperkt kaas, nee we kregen ons part en moesten zien dat we toekwamen... Als er dan eens een feest was, dan deden de mensen zich eens te buite, dan werd er eens echt getafeld, in 't lang en in 't breed... Ons moeder had dan nadien wel eens wat last daarvan, en ik herinner me nog heel goed, als was het gisteren, dat ze dan voor het eten gaan een pilletje pakte, voor een betere vertering... Zo dronk ze ook wel eens, als dat te verkrijgen was, na het eten een appolonaris... Daar stond immers op: Ca digère les bricques! (Dat verteert stenen) dus moest dat ook wel helpen tegen de overdaad... En overdaad is hier een verkeerd woord, het was genieten van een geboden kans. Nu is het alle dagen kermis, en een van onze zorgen is nu bij het avondmaal: Wat moet je hebben, kaas, hesp, salami, hoofdvlees, gerookte zalm of een eitje ??? Weet je wat geef mij ne keer de choco...
Dat is ook het eeuwige misverstand... We moeten vermageren, dus eten we véél te véél vet...En dan komt opa er met zijn "vroeger aten we veel meer vet, we smeerden een goede laag smout op onze boterham (smouterham?), aan ons vlees zat nog een serieuze boord vet (goeie saus !) en als er een varken geslacht wer, dan bewaarden we de koteletjes en karbonaden in het smout...Just!, maar we aten er zo veel niet van als nu ! Nu zit al ons eten vol verborgen vetten en verborgen suiker... Als je je ooit eens wilt amuseren, haal eens al het vet uit een snee salami, en kijk eens hoeveel je maar over hebt...En bij salami zie je het nog, maar bij veel van die andere charcuterie zie je het niet meer zitten, maar het zit er wel in !
We eten niet gezond ! Ik las onlangs dat we nog steeds kampen met de aanpassing van ons gestel aan het moderne eten van graanproducten en vetten en suikers... De oermensen aten vlees, vis, groente, knollen, noten en fruit...en daar is ons lichaam voor gemaakt !
Er zijn in de buurt van Hawaï en dergelijke, enkele kleine eilandjes, waar de inwoners in één generatie zijn overgeschakeld van het "oermenu" op de moderne voeding. Daar lijdt meer dan 95 % aan obesitas, diabetes, hoge bloeddruk en noem maar op... Wij staan er iets beter voor, omdat de omschakeling bij ons niet zo plots is gekomen, wij zijn al een beetje aangepast. Bovendien is het nu niet zo simpel om over te schakelen naar de oerkost, het zou heel duur zijn om alle "maagvulders" zoals brood, rijst, aardappelen,en dergelijke te vervangen door de kost van de oermens...toch ligt daar in die richting de oplossing stelt men...
Nu ja... je moet maar je best doen hé... En niet overdrijven, noch in de ene noch andere richting...Zoals laatst, toen ik de tweeling tegen elkaar hoorde: zeg, jij weegt 400 gram meer dan ik! Ja, ik zal moeten regimen... Ze kunnen potdorie door de spleet van een gesloten deur wandelen zonder haperen, het zijn precies haringen in burgerkleren... en die zouden moeten vermageren !
Ik ga stoppen...Nog steeds behoorlijk qua pijn !
tot de volgende ?
vrijdag, februari 15, 2008
De tuin
Fré is weer bezig met verder snoeien aan de tuin.
Soms ben ik bang dat hij te ver snoeit en dat ik een heel pak bloemen zal moeten missen...Als hij snoeit, dan snoeit hij door. Nu, het is zijn vak, hij zal het wel goed doen zeker ? Het was in ieder geval nodig. Nog een beetje en de kiekens waren onbereikbaar... Ik leefde in de zomer prcies in een rimboe. Ik vond het wel leuk om zien, maar ik moest gebukt door de plantenmassa als ik nog eens wou genieten van de kippen.
Nu heb ik de indruk dat er bijna niets meer staat... Maar ja, binnen een paar jaar zal er wellicht weer moeten gesnoeid worden.
Hij zal ook nog eens de bloementuin onder handen nemen. Daar zal ik moeten waken, vrees ik, want hij houdt van overzicht, en ik van massa's bloemen en groen. Nu we zullen er wel uit komen.
In ieder geval, mijn tweede vijver (de bovenste) ligt nu ook weer netjes in de zon. Vorige zomer hebben die beestjes wellicht de indruk gehad dat er nooit meer dag was... Zij zwommen onder een enorme takkenbos. Nu zal ik wellicht weer meer algen in de vijver krijgen. Maar ja, 't is het een of het ander.
Er zitten in die vijver mooie grote goudvissen. Hopelijk kweken ze ook eens.
Ik heb maar één eerder trage pomp voor mijn twee vijvers.
Die pomp zit in de laagste vijver, en steekt het water tot in mijn kippenhok, waar een redelijk grote filter staat (nog maar één jaar). Van daar uit loopt het gezuiverde water in de grote vijver. De grote vijver loopt dan over in een dicht beplante bak. Tussen de planten door loopt het water ook daar uit in een kanaaltje waar ook weer massa's planten in staan. Deze plantenbakken zijn op zich de beste filters die er bestaan, ze zuiveren niet alleen het stof, ze eten ook de dierlijke afval (mest) op, en maken dat het water altijd biologisch redelijk zuiver blijft. Tenslotte valt het water in de kleine vijver terug. Ik bekom dus een heleboel effecten die gunstig zijn : mechanische zuivering in de filter, biologische zuivering door de planten in de bakken en in de vijvers zelf, voortdurende beweging van het water en dus een grotere zuurstofopname, en door dat het water uit de filter in de grote hoogste vijver valt, dat in de eerste plantenbak valt, dan in het kanaal valt, en dan tenslotte terug in de kleine vijver, heb ik ook weer beweging en dus zuurstofopname.
Ik heb jaren gewerkt zonder bijkomende filter, maar wellicht zijn de vissen te talrijk (of te groot in totale omvang) zodat een mechanische filter wel mocht, vooral in de zomer, als zuurstof opname minder makkelijk is.
Vandaag is het niet mistig, en mijn neusvalling is ook weer veel beter. Ik vraag me af of het niet wat samenhangt ?
Mijn rug blijft braaf, ondanks ik niet speciaal veel zorg heb gedragen. In tegendeel (zoals altijd ! Als je wat beter bent, dan doe je wel wat meer, en dat zou in feite niet mogen) Ik heb samen met Anny het snoeihout naar het containerpark gedaan.
Ik zal nog enkele keren moeten rijden tegen dat alles opgekuist is.
Er ligt dan ook nog "opkuis" bij Veerle, dus daar zal ik ook nog wat mogen rijden. Nu ja, binst ik dat doe, doe ik geen kwaad.
Mijn grote Bacchus-pyrografie begint stillekes naar het einde te lopen..Het ziet er goed uit, maar de laatste loodjes... Ik ben nu bezig met het suggeren van miltiejoenen blaadjes aan de bomen. Je kunt niet geloven hoe leuk dat is. En toch is het belangrijk het goed te doen, want het totaalbeeld valt of staat met de detaillering...
Voila, vandaag is het een korte blog... mag ook eens... Ik moet nog brood maken. (Stel je er niet teveel van voor, met die broodmachines is daar geen werk aan.)
tot de volgende ?
Soms ben ik bang dat hij te ver snoeit en dat ik een heel pak bloemen zal moeten missen...Als hij snoeit, dan snoeit hij door. Nu, het is zijn vak, hij zal het wel goed doen zeker ? Het was in ieder geval nodig. Nog een beetje en de kiekens waren onbereikbaar... Ik leefde in de zomer prcies in een rimboe. Ik vond het wel leuk om zien, maar ik moest gebukt door de plantenmassa als ik nog eens wou genieten van de kippen.
Nu heb ik de indruk dat er bijna niets meer staat... Maar ja, binnen een paar jaar zal er wellicht weer moeten gesnoeid worden.
Hij zal ook nog eens de bloementuin onder handen nemen. Daar zal ik moeten waken, vrees ik, want hij houdt van overzicht, en ik van massa's bloemen en groen. Nu we zullen er wel uit komen.
In ieder geval, mijn tweede vijver (de bovenste) ligt nu ook weer netjes in de zon. Vorige zomer hebben die beestjes wellicht de indruk gehad dat er nooit meer dag was... Zij zwommen onder een enorme takkenbos. Nu zal ik wellicht weer meer algen in de vijver krijgen. Maar ja, 't is het een of het ander.
Er zitten in die vijver mooie grote goudvissen. Hopelijk kweken ze ook eens.
Ik heb maar één eerder trage pomp voor mijn twee vijvers.
Die pomp zit in de laagste vijver, en steekt het water tot in mijn kippenhok, waar een redelijk grote filter staat (nog maar één jaar). Van daar uit loopt het gezuiverde water in de grote vijver. De grote vijver loopt dan over in een dicht beplante bak. Tussen de planten door loopt het water ook daar uit in een kanaaltje waar ook weer massa's planten in staan. Deze plantenbakken zijn op zich de beste filters die er bestaan, ze zuiveren niet alleen het stof, ze eten ook de dierlijke afval (mest) op, en maken dat het water altijd biologisch redelijk zuiver blijft. Tenslotte valt het water in de kleine vijver terug. Ik bekom dus een heleboel effecten die gunstig zijn : mechanische zuivering in de filter, biologische zuivering door de planten in de bakken en in de vijvers zelf, voortdurende beweging van het water en dus een grotere zuurstofopname, en door dat het water uit de filter in de grote hoogste vijver valt, dat in de eerste plantenbak valt, dan in het kanaal valt, en dan tenslotte terug in de kleine vijver, heb ik ook weer beweging en dus zuurstofopname.
Ik heb jaren gewerkt zonder bijkomende filter, maar wellicht zijn de vissen te talrijk (of te groot in totale omvang) zodat een mechanische filter wel mocht, vooral in de zomer, als zuurstof opname minder makkelijk is.
Vandaag is het niet mistig, en mijn neusvalling is ook weer veel beter. Ik vraag me af of het niet wat samenhangt ?
Mijn rug blijft braaf, ondanks ik niet speciaal veel zorg heb gedragen. In tegendeel (zoals altijd ! Als je wat beter bent, dan doe je wel wat meer, en dat zou in feite niet mogen) Ik heb samen met Anny het snoeihout naar het containerpark gedaan.
Ik zal nog enkele keren moeten rijden tegen dat alles opgekuist is.
Er ligt dan ook nog "opkuis" bij Veerle, dus daar zal ik ook nog wat mogen rijden. Nu ja, binst ik dat doe, doe ik geen kwaad.
Mijn grote Bacchus-pyrografie begint stillekes naar het einde te lopen..Het ziet er goed uit, maar de laatste loodjes... Ik ben nu bezig met het suggeren van miltiejoenen blaadjes aan de bomen. Je kunt niet geloven hoe leuk dat is. En toch is het belangrijk het goed te doen, want het totaalbeeld valt of staat met de detaillering...
Voila, vandaag is het een korte blog... mag ook eens... Ik moet nog brood maken. (Stel je er niet teveel van voor, met die broodmachines is daar geen werk aan.)
tot de volgende ?
donderdag, februari 14, 2008
Ouderwetse jeugd...
Ik heb vastgesteld dat de jeugd verdomd ouderwets is !
Kijk, al enige tijd heb ik - met enige moeite - mij aangepast aan het moderne onderwijs, en het alfabet opnieuw aangeleerd volgens de moderne leerwijze.
Vroeger zei ik aa, bee, cee, im, in, pee quu ir is tee... nu zeg ik a (kort !), bu (zoals in muf),cu, du, e, fffu... en ga zo maar door....
Is er iemand die mij dan kan uitleggen waarom de jeugd voortdurend spreekt over isimissen in de plaats van over sumusussen ???
Graag per kerende uitleg aub (al eens uitgesproken zoals het hoort a-uu-bu ? Gek hé ?
Ik stel in ieder geval voor dat wij ons duidelijk als progressief profileren, en dus sumusussen zeggen. Waarvan akte.
Wij hebben nog héél véél werk om de jongeren aan te leren consequent te zijn ! denk maar aan de vunu, de u-su-a, de ku lu ju, het acuvu, en ga zo maar door ! In ieder geval zal de aanpassing de inzet vergen van vele mensen, misschien kunnen wij wel mensen vinden op de ruvua, en ze laten herscholen op de vuduabu ?
Voor mij is de uitvinding van het potlood (niet verwarren met de pot lood) wel een van de grootste verwezenlijkingen van de mensheid !
Na schrijven met houtskool (stoffig en weinig kans op blijvend resultaat) vond iemand grafiet en de mogelijkheden die dat bood. Maar zuivere grafiet is zeer breekbaar en ook dat is zo vettig dat het smet zodra je er over wrijft. Een of andere vernufteling vond dan dat je het kon mengen met klei, en dat je daardoor een sterkere stift bekwam, die minder "afwreef". De ervaring leerde dat je hardere en zachtere schrijfstiften kon maken met de meer of mindere toevoeging van klei. De man die er echter op kwam die mengeling in een stukje hout in te brengen, dat was pas het genie dat zorgde voor DE doorbraak.
Plots kon je schrijven en tekenen waar je maar wou ! Je hoefde geen speciale dingen mee te nemen, alleen een potlood en wat papier en je was in staat te noteren, te schetsen, meesterwerken te scheppen.
Bovendien was het een goedkope materie, die bereikbaar was voor een heel grote groep.
Net zoals de lei en de griffel heeft het potlood gezorgd voor de ontwikkeling van de gewone man uit de straat !
Ik zou mij het leven zonder potlood niet meer kunnen voorstellen!
Ik kan mij ook bijna geen enkele dag herinneren zonder potlood, of het was tijdens een of andere hospitalisatie (en als ik wist dat ik enkele dagen moest blijven, dan had ik papier, kruiswoordraadsels (en nu sudoku's) én een potlood mee !
Toen ik nog werkte, lag er naast mijn telefoon een blok papier en een potlood of potloodstift... Niet om te noteren, dat deed ik op een ander vel papier, maar om te droedelen, peetjes tekenen, terwijl ik zat te telefoneren. Ik deed dat bijna zonder ik het besefte...en ging automatisch over van nota's nemen naar droedelen en vice versa.
Ook nu nog, 's avonds zit ik aan tafel voor de tv, luister meer dan ik kijk, en zit te tekenen... Sinds ik ziek ben hou ik de meeste van die schetsen bij, en heb reeds dikwijls teruggegrepen naar die boeken om ideeën te hebben om weer eens een juweel te maken uit been, een knop voor een wandelstok, en noem maar op. Ik gebruik het ook om oplossingen te zoeken voor moeilijkheden in het tekenen, en zal soms 10, 12 keer iets tekenen om tot het gewenste resultaat te komen. Het is dus ook een soort kladboek. Ik heb hier het schetsboek van JOHFRA, een nederlandse kunstenaar die zeer bijzondere dingen maakt, sprookjesachtig, soms griezelig... Ik ga dood van jalousie als dat die man zijn schetsboek is ! Iedere tekening is af ! Mijn schetsboek staat vol met honderden mislukkingen en enkele heel mooie...Dat schetsboek van Johfra ben ik ook jaren kwijt geweest, en ik was al heel lang weer op zoek om het ooit eens opnieuw te kunnen kopen, toen, na jaaaaaren de ontlener het me kwam terug brengen. Ik teken nu en dan nog geinspireerd door die schetsen...
Potlood...Ik denk dat er hier over het huis verdeeld wel honderd of meer potloden, mienekes (stiftjes voor een vulpotlood) , dikke grafietstiften waarmee je heerlijk groot kunt schetsen, en enkele houders om dergelijke stiften te kunnen "op" gebruiken, sepiakleurige potloden, rode terrakleurige, stiften houtskool... en dan spreek ik niet van de tekenpenselen, de potten ecoline en en chinese inkt, en het blok echte chinese inkt met het stenen kuipje om die blok in op te lossen tot de gewenste tint van zwartheid... (Dat is eigenlijk de echte chinese inkt !)...
Buiten mijn slaapkamer is er wellicht geen plaats in mijn huis waar er geen tekenmaterialen liggen.
Ik zou niet kunnen leven zonder tekenen...
Het is bijna zoals het gezegde over de italianen...
" Als je wilt dat een Italiaan zwijgt, bind dan zijn handen vast"
Als je mij stil en ongelukkig wilt, neem dan mijn tekenmateriaal af.
Ik heb niet de pretentie me een kunstenaar te noemen, maar ik ben maar gelukkig als ik creëer...dus zal ik er wel ergens dicht in de omtrek van zitten. Trouwens, wat is een kunstenaar ?
Mijn bepaling voor een kunstenaar ligt héél hoog... Iemand die een onsterfelijk kunstwerk heeft gemaakt, iets waar alle generaties kunnen blijven naar opkijken en van genieten... Als iemand twee of meer dergelijke werken maakte, dan was hij een genie op het gebied van scheppen van mooiheid ! Maar ik ken er niet veel die meer dan één werkelijk verbluffend eeuwig werk hebben gemaakt... Je kunt een Rubens, een Rembrandt groot noemen, maar kijk eens in je eigenzichzelven, dan denk je veelal aan één werk, het werk dat je zodanig imponeerde, dat het in je geheugen gegrift staat !
Je kunt in een museum lopen, verbluft kijken naar prachtige schilderijen, het meesterschap, het beheersen van de techniek verbluft je, maar het is slechts nu en dan dat je een werk tegenkomt die je plots bijna versteend, die je zo diep raakt dat het voor eeuwig op je netvlies is gebrand !
Probeer dan eens te kijken wat het is dat zo bijzonder is? Gek hé, het is niet zo makkelijk om te zeggen wat van een schilderij nu plots een meesterwerk maakt. En als je het heel intens gaat ontleden, dan stel je soms tot je verbijstering vast dat er "fouten" in zitten, dingen die niet reëel kunnen zijn... Maar die zo moeten zijn om het totaal beeld perfect te maken.
Ik heb bij mezelf vastgesteld dat ik bijna nooit content ben van mijn eigen werk, maar als ik ze na een hele tijd terugzie, dan ben ik er verbluft van hoe mooi het soms wel is. (stoeffer!). Ik heb tegen vele kunstenaars gepraat, en bijna allemaal hebben ze dat... Ik vermoed dat als een kunstenaar een werkelijk hoogtepunt bereikt, dat hij dat ook weet, voelt op het moment van het creëren... dat hij zo gedreven is dat het hem al in de ban heeft van voor het af is...
Af is...daar zit hem ook veelal een moeilijkheid...Wanneer is iets af ? Het vergt heel wat inspanning en heel wat ervaring om te weten wanneer je moet stoppen aan een beppald werk... Te veel er aan werken is dikwijls nefast voor de expressie van het werk.
sjonge, ik ben weer op mijn preekstoel gekropen, zonder dat ik de trappen heb gevoeld...
Ik ga stoppen, er is toch niets te zien: 't is weer bollemist !
Weinig of geen pijn !
Gisteren heeft Fré mijne achtertuin grotendeels gesnoeid ! Ik heb weer licht op mijn koerke... Toffe gast, en een brave jongen. Veerle werkt nog altijd, ik geloof dat er eindelijk licht schijnt in hun tunnel (niet den dienen van Jean Luc, overgenomen door Verhafstoot, want daar blijven ze roepen dat ze het licht zien, om hun schrik van den donker te verbergen !)
tot de volgende ?
Kijk, al enige tijd heb ik - met enige moeite - mij aangepast aan het moderne onderwijs, en het alfabet opnieuw aangeleerd volgens de moderne leerwijze.
Vroeger zei ik aa, bee, cee, im, in, pee quu ir is tee... nu zeg ik a (kort !), bu (zoals in muf),cu, du, e, fffu... en ga zo maar door....
Is er iemand die mij dan kan uitleggen waarom de jeugd voortdurend spreekt over isimissen in de plaats van over sumusussen ???
Graag per kerende uitleg aub (al eens uitgesproken zoals het hoort a-uu-bu ? Gek hé ?
Ik stel in ieder geval voor dat wij ons duidelijk als progressief profileren, en dus sumusussen zeggen. Waarvan akte.
Wij hebben nog héél véél werk om de jongeren aan te leren consequent te zijn ! denk maar aan de vunu, de u-su-a, de ku lu ju, het acuvu, en ga zo maar door ! In ieder geval zal de aanpassing de inzet vergen van vele mensen, misschien kunnen wij wel mensen vinden op de ruvua, en ze laten herscholen op de vuduabu ?
Voor mij is de uitvinding van het potlood (niet verwarren met de pot lood) wel een van de grootste verwezenlijkingen van de mensheid !
Na schrijven met houtskool (stoffig en weinig kans op blijvend resultaat) vond iemand grafiet en de mogelijkheden die dat bood. Maar zuivere grafiet is zeer breekbaar en ook dat is zo vettig dat het smet zodra je er over wrijft. Een of andere vernufteling vond dan dat je het kon mengen met klei, en dat je daardoor een sterkere stift bekwam, die minder "afwreef". De ervaring leerde dat je hardere en zachtere schrijfstiften kon maken met de meer of mindere toevoeging van klei. De man die er echter op kwam die mengeling in een stukje hout in te brengen, dat was pas het genie dat zorgde voor DE doorbraak.
Plots kon je schrijven en tekenen waar je maar wou ! Je hoefde geen speciale dingen mee te nemen, alleen een potlood en wat papier en je was in staat te noteren, te schetsen, meesterwerken te scheppen.
Bovendien was het een goedkope materie, die bereikbaar was voor een heel grote groep.
Net zoals de lei en de griffel heeft het potlood gezorgd voor de ontwikkeling van de gewone man uit de straat !
Ik zou mij het leven zonder potlood niet meer kunnen voorstellen!
Ik kan mij ook bijna geen enkele dag herinneren zonder potlood, of het was tijdens een of andere hospitalisatie (en als ik wist dat ik enkele dagen moest blijven, dan had ik papier, kruiswoordraadsels (en nu sudoku's) én een potlood mee !
Toen ik nog werkte, lag er naast mijn telefoon een blok papier en een potlood of potloodstift... Niet om te noteren, dat deed ik op een ander vel papier, maar om te droedelen, peetjes tekenen, terwijl ik zat te telefoneren. Ik deed dat bijna zonder ik het besefte...en ging automatisch over van nota's nemen naar droedelen en vice versa.
Ook nu nog, 's avonds zit ik aan tafel voor de tv, luister meer dan ik kijk, en zit te tekenen... Sinds ik ziek ben hou ik de meeste van die schetsen bij, en heb reeds dikwijls teruggegrepen naar die boeken om ideeën te hebben om weer eens een juweel te maken uit been, een knop voor een wandelstok, en noem maar op. Ik gebruik het ook om oplossingen te zoeken voor moeilijkheden in het tekenen, en zal soms 10, 12 keer iets tekenen om tot het gewenste resultaat te komen. Het is dus ook een soort kladboek. Ik heb hier het schetsboek van JOHFRA, een nederlandse kunstenaar die zeer bijzondere dingen maakt, sprookjesachtig, soms griezelig... Ik ga dood van jalousie als dat die man zijn schetsboek is ! Iedere tekening is af ! Mijn schetsboek staat vol met honderden mislukkingen en enkele heel mooie...Dat schetsboek van Johfra ben ik ook jaren kwijt geweest, en ik was al heel lang weer op zoek om het ooit eens opnieuw te kunnen kopen, toen, na jaaaaaren de ontlener het me kwam terug brengen. Ik teken nu en dan nog geinspireerd door die schetsen...
Potlood...Ik denk dat er hier over het huis verdeeld wel honderd of meer potloden, mienekes (stiftjes voor een vulpotlood) , dikke grafietstiften waarmee je heerlijk groot kunt schetsen, en enkele houders om dergelijke stiften te kunnen "op" gebruiken, sepiakleurige potloden, rode terrakleurige, stiften houtskool... en dan spreek ik niet van de tekenpenselen, de potten ecoline en en chinese inkt, en het blok echte chinese inkt met het stenen kuipje om die blok in op te lossen tot de gewenste tint van zwartheid... (Dat is eigenlijk de echte chinese inkt !)...
Buiten mijn slaapkamer is er wellicht geen plaats in mijn huis waar er geen tekenmaterialen liggen.
Ik zou niet kunnen leven zonder tekenen...
Het is bijna zoals het gezegde over de italianen...
" Als je wilt dat een Italiaan zwijgt, bind dan zijn handen vast"
Als je mij stil en ongelukkig wilt, neem dan mijn tekenmateriaal af.
Ik heb niet de pretentie me een kunstenaar te noemen, maar ik ben maar gelukkig als ik creëer...dus zal ik er wel ergens dicht in de omtrek van zitten. Trouwens, wat is een kunstenaar ?
Mijn bepaling voor een kunstenaar ligt héél hoog... Iemand die een onsterfelijk kunstwerk heeft gemaakt, iets waar alle generaties kunnen blijven naar opkijken en van genieten... Als iemand twee of meer dergelijke werken maakte, dan was hij een genie op het gebied van scheppen van mooiheid ! Maar ik ken er niet veel die meer dan één werkelijk verbluffend eeuwig werk hebben gemaakt... Je kunt een Rubens, een Rembrandt groot noemen, maar kijk eens in je eigenzichzelven, dan denk je veelal aan één werk, het werk dat je zodanig imponeerde, dat het in je geheugen gegrift staat !
Je kunt in een museum lopen, verbluft kijken naar prachtige schilderijen, het meesterschap, het beheersen van de techniek verbluft je, maar het is slechts nu en dan dat je een werk tegenkomt die je plots bijna versteend, die je zo diep raakt dat het voor eeuwig op je netvlies is gebrand !
Probeer dan eens te kijken wat het is dat zo bijzonder is? Gek hé, het is niet zo makkelijk om te zeggen wat van een schilderij nu plots een meesterwerk maakt. En als je het heel intens gaat ontleden, dan stel je soms tot je verbijstering vast dat er "fouten" in zitten, dingen die niet reëel kunnen zijn... Maar die zo moeten zijn om het totaal beeld perfect te maken.
Ik heb bij mezelf vastgesteld dat ik bijna nooit content ben van mijn eigen werk, maar als ik ze na een hele tijd terugzie, dan ben ik er verbluft van hoe mooi het soms wel is. (stoeffer!). Ik heb tegen vele kunstenaars gepraat, en bijna allemaal hebben ze dat... Ik vermoed dat als een kunstenaar een werkelijk hoogtepunt bereikt, dat hij dat ook weet, voelt op het moment van het creëren... dat hij zo gedreven is dat het hem al in de ban heeft van voor het af is...
Af is...daar zit hem ook veelal een moeilijkheid...Wanneer is iets af ? Het vergt heel wat inspanning en heel wat ervaring om te weten wanneer je moet stoppen aan een beppald werk... Te veel er aan werken is dikwijls nefast voor de expressie van het werk.
sjonge, ik ben weer op mijn preekstoel gekropen, zonder dat ik de trappen heb gevoeld...
Ik ga stoppen, er is toch niets te zien: 't is weer bollemist !
Weinig of geen pijn !
Gisteren heeft Fré mijne achtertuin grotendeels gesnoeid ! Ik heb weer licht op mijn koerke... Toffe gast, en een brave jongen. Veerle werkt nog altijd, ik geloof dat er eindelijk licht schijnt in hun tunnel (niet den dienen van Jean Luc, overgenomen door Verhafstoot, want daar blijven ze roepen dat ze het licht zien, om hun schrik van den donker te verbergen !)
tot de volgende ?
woensdag, februari 13, 2008
Ik zie niet meer
't Is mistig.
Gisteren dus op de hobby geweest. De gemiddelde leeftijd ligt vermoedelijk rond de 75... De twee nieuwe zijn de jongste, een madammeke van een 50 en ekikke...
Ik heb pyrografie zitten doen, tot algemene verbazing en bewondering van alle aanwezigen.... De dames zaten verder allemaal handwerkjes te maken. Volgende keer wordt er wellicht ook wat bloem geschikt (gebloemschikt ?) (leuk hé ?)
De bedoeling is dat ik die mensen ook wel eens wat leer pyrograveren. Er zouden wellicht nog wat oude stelletjes liggen om te branden. De bedoeling zou dan zijn sierwerk te maken op houten lepels en op vleesplankjes en dergelijke... Het is wel de bedoeling dat het niets of niet veel kost. Dat is meteen al de aanleiding van een stukje hoogspanning in de hobbyclub... Vanuit de organisatie hebben ze, zonder de leden te raadplegen, iemand aangeduid om de leiding te nemen... (Zonder de oude (voor gisteren de jongste van de hoop buiten de aangeduide) af te danken... De nieuwe wil wel een en ander doen, maar komt steeds af met dingen die volgens de leden véél te duur zijn. Voorbeeld ? Vorig jaar maakten ze kaartjes voor Kerst en Nieuwjaar, maar ze wilden die van de nieuwe leidster niet maken, want die kwamen op 2 euro het stuk, en dan kunnen ze goedkoper kaartjes kopen...
Ik vermoed dat dat mens niet uit hetzelfde milieu komt, en maar niet wil beseffen dat bij de buitenmensen ook telkens de rekening bekeken wordt. Ik vermoed dat het ook nodig is bij sommige van die oudjes, die wellicht geen reuzegroot pensioen hebben...
In ieder geval is het wat ambetant deze spanning te voelen.
Ik hoorde gisteren vertellen (Je hoort daar véél !) dat het lievevrouwebeeldje van de kapel weer eens gepikt is. Er zijn er twee kapotgesmeten, en drie gepikt !
Ik vind dat erg ! Je weet dat er een deel mensen zijn die daar erg aan gehecht zijn, en dus respecteer je dat.
Is het nu echt zo moeilijk om eerbied te hebben voor de mening van elkaar ? Niet zover van hier woont er een heks. Echt waar ! Dat is nu "mode", en zij doen daar allerlei "diensten", want dat is blijkbaar op zich een soortement geloof. Ik hoorde de geburen vertellen dat er daar op bepaalde nachten een groep adepten naakt rond een vuur staan te dansen. Ook zij hebben bepaalde uiterlijke dinges, zij zetten er geen kapelletje met een beeldje in, maar zij houden één raam met de luiken dicht, en daar worden in een bizar vlechtwerk takken met wat versiering en groen voor gehangen. Waarvoor of wat het is weet ik niet, maar het hangt er nu al maanden, en niemand verstoort het. Niemand moet of mag dat ook verstoren ! Als die mensen daar gelukkig mee zijn, of er troost of sterkte uit halen, dan moet ik dat niet verstoren ! Dan heb ik eerbied voor die mensen hun overtuiging. Het is niet de mijne, maar nogmaals ik vind het maar normaal dat we elkaar en elkaars overtuiging respecteren, zolang het niet iets is dat precies ingaat tegen dat respect !
Men mag van mij reclame maken, propageren, maar niet dwingen !
Toen ik pas getrouwd was, woonde ik in Loppem, toendertijd nog een kalm rustig dorpje... De zondag gingen wij naar de kerk, en na het einde van de plechtigheid bleef iedereen staan... Ik keek wat rond, er was misschien nog iets te doen, maar nee, bleek iedereen te blijven staan om eerst meneer de baron te laten naar buiten gaan... Toen ik dat zag heb ik mij gehaast om voor hem buiten te gaan, en twee zondagen later mocht de baron gewoon tussen de anderen mee naar buiten....
Toen ik een woning huurde te Loppem was dit een huis van twee adellijke zusters... Ze woonden te Oostende, en pa voerde mij met de auto naar hen om het contract te gaan tekenen... Pa lag dan al in de clinch met hen over de adellijke "voorrechten"... Ik had het van geen vreemden... Ik kan geen onrecht geen onderdrukking aan...
Enige tijd later waren er gemeenteraadsverkiezingen, en in Loppem waren er twee lijsten, de CVP met de baron op kop, en de lijst ACW... typisch het oude kristelijke dorpsleven dus...
Ik woonde langs de drukste baan van Loppem, net in een bocht, en dus stonden er bij mij grote borden voor de lijst ACW.
De tweede dag dat de borden er stonden kwam de veldwachter ostentatief uitmeten of de borden niet op de openbare weg stonden... Ik kreeg geen antwoord op mijn vraag of ik ze nog iets dichter bij de baan mocht zetten.
De derde dag kwam de buur mij roepen, er was telefoon voor mij... Het bleek één van mijn huisbazinnen te zijn " Of het waar was dat ik borden geplaatst had tegen de baron, tegen de burgemeester ? " Ik antwoorde dat dit geen waar was, dat er wel borden stonden voor mijn stand en niet tegen een andere stand !
Geen verdere gevolgen.
Het ACW brak voor de eerste maal de heerschappij van de baron !
Die winter vroor het hard, en iedereen ging schaatsen op de vijver van de baron. Anny en ik ook. Na een korte tijd kwam men ons van het ijs halen, wij waren daar niet gewenst... Er kwamen een deel andere mensen mee, en de zaak kwam naar het schijnt zelfs op de gemeenteraad...
Ik denk dat de baron blij was toen ik Loppem verliet, al had ik in feite nooit iets tegen hem gedaan. Ik vermoed dat mijn vraag aan de champetter hem netjes zal zijn overgebracht, en daar ik hem uitlachte in plaats van van schrik te beven, zal ik wel een soort terrorist geweest zijn in zijn ogen...Terwijl ik in feite het tegendeel was ! Hij probeerde te intimideren, zijn wil op te dringen, ik stond en sta nog steeds voor de mens eerst, en voor respect voor iedereen.
Ik ben een boek aan 't lezen (daar verschiet ge van hé !)over de slavernij in de plantages van de zuidelijke staten van Kamerika... Over het wonderlijke fenomeen dat die mannen dachten dat zij echt goed zorgden voor hun slaven... en zij haalden de trieste situatie van de negers in het noorden aan, die wel "vrij" waren, maar verhongerden in krotten...
Raar... Ik heb je al eens gezegd dat, de keren dat er nog een pastoor naar onze vergaderingen kwam, ik mij altijd afvroeg of hij het zelfde evangelie ook predikte in de vereniging van de bazen....
Ik was een kwekeling van mijn vader, ging regelmatig met hem mee naar vergaderingen, en had zijn gevoel van rechtvaardigheid met de pollepel mee gekregen... Als ik al ooit eens wat wrijvingen kende op één van mijn tewerkstellingen, dan was het steeds voor een ander... Ooit kreeg ik van de meesterknecht (wat een woord) de raad me niet te moeien met zijn mening over X... of ik zou kunnen mee gaan...
't Zit er in gebakken, 't zal er wel nooit uit gaan... gelukkig.
Oh ja, ook Potter's Robert was daar, hij wordt binnenkort 85. en zal straks ook 55 jaar getrouwd zijn... Hij wees op zijn hoorapparaatjes, en zei lachend tegen mij, dan is het 5 jaar dat ik deze draag. Ik fronste nieuwsgierig, en hij vertelde: Op de dag van ons gouden jubilee zei mijn vrouw dat ze precies iets hoor in de poort... Ik ging kijken, en daar stonden een paar vrienden met een kanon en juist op dat moment schoten ze... Ik stond in de poort, en op slag hoorde ik niet meer... De dokteres vertelde hem dat ze zo iemand had van 25 jaar die dat had tegengekomen !
Leuk souveniertje...
tot de volgende ?
Gisteren dus op de hobby geweest. De gemiddelde leeftijd ligt vermoedelijk rond de 75... De twee nieuwe zijn de jongste, een madammeke van een 50 en ekikke...
Ik heb pyrografie zitten doen, tot algemene verbazing en bewondering van alle aanwezigen.... De dames zaten verder allemaal handwerkjes te maken. Volgende keer wordt er wellicht ook wat bloem geschikt (gebloemschikt ?) (leuk hé ?)
De bedoeling is dat ik die mensen ook wel eens wat leer pyrograveren. Er zouden wellicht nog wat oude stelletjes liggen om te branden. De bedoeling zou dan zijn sierwerk te maken op houten lepels en op vleesplankjes en dergelijke... Het is wel de bedoeling dat het niets of niet veel kost. Dat is meteen al de aanleiding van een stukje hoogspanning in de hobbyclub... Vanuit de organisatie hebben ze, zonder de leden te raadplegen, iemand aangeduid om de leiding te nemen... (Zonder de oude (voor gisteren de jongste van de hoop buiten de aangeduide) af te danken... De nieuwe wil wel een en ander doen, maar komt steeds af met dingen die volgens de leden véél te duur zijn. Voorbeeld ? Vorig jaar maakten ze kaartjes voor Kerst en Nieuwjaar, maar ze wilden die van de nieuwe leidster niet maken, want die kwamen op 2 euro het stuk, en dan kunnen ze goedkoper kaartjes kopen...
Ik vermoed dat dat mens niet uit hetzelfde milieu komt, en maar niet wil beseffen dat bij de buitenmensen ook telkens de rekening bekeken wordt. Ik vermoed dat het ook nodig is bij sommige van die oudjes, die wellicht geen reuzegroot pensioen hebben...
In ieder geval is het wat ambetant deze spanning te voelen.
Ik hoorde gisteren vertellen (Je hoort daar véél !) dat het lievevrouwebeeldje van de kapel weer eens gepikt is. Er zijn er twee kapotgesmeten, en drie gepikt !
Ik vind dat erg ! Je weet dat er een deel mensen zijn die daar erg aan gehecht zijn, en dus respecteer je dat.
Is het nu echt zo moeilijk om eerbied te hebben voor de mening van elkaar ? Niet zover van hier woont er een heks. Echt waar ! Dat is nu "mode", en zij doen daar allerlei "diensten", want dat is blijkbaar op zich een soortement geloof. Ik hoorde de geburen vertellen dat er daar op bepaalde nachten een groep adepten naakt rond een vuur staan te dansen. Ook zij hebben bepaalde uiterlijke dinges, zij zetten er geen kapelletje met een beeldje in, maar zij houden één raam met de luiken dicht, en daar worden in een bizar vlechtwerk takken met wat versiering en groen voor gehangen. Waarvoor of wat het is weet ik niet, maar het hangt er nu al maanden, en niemand verstoort het. Niemand moet of mag dat ook verstoren ! Als die mensen daar gelukkig mee zijn, of er troost of sterkte uit halen, dan moet ik dat niet verstoren ! Dan heb ik eerbied voor die mensen hun overtuiging. Het is niet de mijne, maar nogmaals ik vind het maar normaal dat we elkaar en elkaars overtuiging respecteren, zolang het niet iets is dat precies ingaat tegen dat respect !
Men mag van mij reclame maken, propageren, maar niet dwingen !
Toen ik pas getrouwd was, woonde ik in Loppem, toendertijd nog een kalm rustig dorpje... De zondag gingen wij naar de kerk, en na het einde van de plechtigheid bleef iedereen staan... Ik keek wat rond, er was misschien nog iets te doen, maar nee, bleek iedereen te blijven staan om eerst meneer de baron te laten naar buiten gaan... Toen ik dat zag heb ik mij gehaast om voor hem buiten te gaan, en twee zondagen later mocht de baron gewoon tussen de anderen mee naar buiten....
Toen ik een woning huurde te Loppem was dit een huis van twee adellijke zusters... Ze woonden te Oostende, en pa voerde mij met de auto naar hen om het contract te gaan tekenen... Pa lag dan al in de clinch met hen over de adellijke "voorrechten"... Ik had het van geen vreemden... Ik kan geen onrecht geen onderdrukking aan...
Enige tijd later waren er gemeenteraadsverkiezingen, en in Loppem waren er twee lijsten, de CVP met de baron op kop, en de lijst ACW... typisch het oude kristelijke dorpsleven dus...
Ik woonde langs de drukste baan van Loppem, net in een bocht, en dus stonden er bij mij grote borden voor de lijst ACW.
De tweede dag dat de borden er stonden kwam de veldwachter ostentatief uitmeten of de borden niet op de openbare weg stonden... Ik kreeg geen antwoord op mijn vraag of ik ze nog iets dichter bij de baan mocht zetten.
De derde dag kwam de buur mij roepen, er was telefoon voor mij... Het bleek één van mijn huisbazinnen te zijn " Of het waar was dat ik borden geplaatst had tegen de baron, tegen de burgemeester ? " Ik antwoorde dat dit geen waar was, dat er wel borden stonden voor mijn stand en niet tegen een andere stand !
Geen verdere gevolgen.
Het ACW brak voor de eerste maal de heerschappij van de baron !
Die winter vroor het hard, en iedereen ging schaatsen op de vijver van de baron. Anny en ik ook. Na een korte tijd kwam men ons van het ijs halen, wij waren daar niet gewenst... Er kwamen een deel andere mensen mee, en de zaak kwam naar het schijnt zelfs op de gemeenteraad...
Ik denk dat de baron blij was toen ik Loppem verliet, al had ik in feite nooit iets tegen hem gedaan. Ik vermoed dat mijn vraag aan de champetter hem netjes zal zijn overgebracht, en daar ik hem uitlachte in plaats van van schrik te beven, zal ik wel een soort terrorist geweest zijn in zijn ogen...Terwijl ik in feite het tegendeel was ! Hij probeerde te intimideren, zijn wil op te dringen, ik stond en sta nog steeds voor de mens eerst, en voor respect voor iedereen.
Ik ben een boek aan 't lezen (daar verschiet ge van hé !)over de slavernij in de plantages van de zuidelijke staten van Kamerika... Over het wonderlijke fenomeen dat die mannen dachten dat zij echt goed zorgden voor hun slaven... en zij haalden de trieste situatie van de negers in het noorden aan, die wel "vrij" waren, maar verhongerden in krotten...
Raar... Ik heb je al eens gezegd dat, de keren dat er nog een pastoor naar onze vergaderingen kwam, ik mij altijd afvroeg of hij het zelfde evangelie ook predikte in de vereniging van de bazen....
Ik was een kwekeling van mijn vader, ging regelmatig met hem mee naar vergaderingen, en had zijn gevoel van rechtvaardigheid met de pollepel mee gekregen... Als ik al ooit eens wat wrijvingen kende op één van mijn tewerkstellingen, dan was het steeds voor een ander... Ooit kreeg ik van de meesterknecht (wat een woord) de raad me niet te moeien met zijn mening over X... of ik zou kunnen mee gaan...
't Zit er in gebakken, 't zal er wel nooit uit gaan... gelukkig.
Oh ja, ook Potter's Robert was daar, hij wordt binnenkort 85. en zal straks ook 55 jaar getrouwd zijn... Hij wees op zijn hoorapparaatjes, en zei lachend tegen mij, dan is het 5 jaar dat ik deze draag. Ik fronste nieuwsgierig, en hij vertelde: Op de dag van ons gouden jubilee zei mijn vrouw dat ze precies iets hoor in de poort... Ik ging kijken, en daar stonden een paar vrienden met een kanon en juist op dat moment schoten ze... Ik stond in de poort, en op slag hoorde ik niet meer... De dokteres vertelde hem dat ze zo iemand had van 25 jaar die dat had tegengekomen !
Leuk souveniertje...
tot de volgende ?
dinsdag, februari 12, 2008
Search Belgium
Ik heb de toolbar van Google op mijn pc geïnstalleerd. Nu staat er steeds een icoontje Search Belgium...Ik wist niet dat het kwijt was ?
Ik ben ook geabonneerd op News Belgium van Google. Daar verzamelen ze op mijn verzoek voor mij ook de berichten van de Vlaamse Ardennen... Daar las ik dat er een hoteleigenaar in de Vlaamse Ardennen zijn gasten filmde door een spiegel. Bij verder lezen ging het over Durbuy... Die keeskoppen weten zekers niet dat wij hier al miserie genoeg hebben in ons Absurdistan, nu geven zijn onze Waalse Broeders ook al de indruk dat wij Durbuy en de Ardennen hebben geannexeerd.
Maar ja, je moet toegeven, we leven inderdaad in een voor vreemden onbegrijpelijk landje... Bij mijn weten zijn wij een van de weinige west europese staten waar nog stammentwisten heersen...Als dat in Hafrika gebeurt, dan schrikt daar geen mens van, maar als ze zoiets beschrijven van het landje waar dan ook nog de hoofdstad van europa is gevestigd ? ? ? ? En ik vertel geen fabeltjes, op die manier worden wij beschreven in de overzeese pers !
Er is nochtans een heel simpele oplossing ! Steek alle politiekers in een boot naar Afrika, (daar zouden ze zich thuis voelen) en hier heb je direct geen moeilijkheden meer...
Ik drijf over ? Niets van ! Heb jij al ooit ruzie gehad met een waal omwille van zijn anders zijn ? Of ken jij een waal die ruzie zoekt met ons omdat wij vlaming zijn ? Ja ? Dan ben jij ook besmet door het politieke virus en die waal ook ! Ik dacht dat je uit de vorige alinea wel begrepen had dat politiekers uitgesloten waren...
Ik zag gisteren toevallig een stukje "Man bijt hond" waarbij ze de Walen uitnodigden hier te komen werken in Vlaanderen, en ondertussen beelden gaven van de vlamingen die indertijd van arremoe moesten gaan werken in de mijnen of in de bieten (Frankrijk)... De bedoeling van dit filmpje was weer duidelijk smerig en vol kwade intentie: Zie ne keer hoe de walen (en de fransmans, maar dat verzwegen ze even voor 't gemak) ons indertijd hebben behandeld !
Ja, dat was zo, maar men vertelde er niet bij dat dit lot geldig was voor alle arbeiders in die tijd en voor iedereen die toendertijd op "logement" moest om te kunnen werken !
Men vertelt er ook niet bij dat amper 20 jaar geleden nog veel bouwvakarbeiders zo gelogeerd waren als ze ver van huis moesten gaan werken. Er waren niet alleen strenge wetten maar ook actievere inspecties nodig om die misbruiken er uit te krijgen !
En het is pas enkele jaren dat men grotendeels dergelijke toestanden heeft opgekuist bij de fruitplukkers in ons eigen vlaanderen... Herinner je je nog de beelden van die Sikhs in onze fruitstreek ?
Die beelden hadden niks te zien met de houding van de Walen, maar met de houding van de werkgevers in Wallonië en Frankrijk... waar toen onze mensen heen moesten omdat hier geen werk was ...
En wees gerust, moesten wij ook maar één ogenblik onze werkgevers loslaten, dan was het weer zo ! Herinner je maar die vreemde sukkelaar die ze halfdood te vinden hadden gelegd omdat hij niet ingeschreven was, en dus geen arbeidsongeval kon hebben !
Maar dat heeft niets te zien met de Walen, noch met de Vlamingen !
Ja, er was wel een scheefgroei tussen Vlamingen en Walen inzake geschooldheid, maar dat had grotendeels dezelfde reden, hier moesten ze gaan werken omdat er geen geld was om te studeren ! Wat wel fout liep, en wel degelijk kwaad bloed heeft gezet, was dat er geen verder onderwijs mogelijk was, tenzij in het frans ! En het heeft jaren verzet gekost om het nederlands in België te doen erkennen als een valabele taal ! Maar in feite waren we er ook daar niet zoveel slechter aan toe dan de Walen, want hun taal is nu nog altijd niet erkend voor onderwijs doeleinden. (Weliswaar een beetje hun eigen schuld, maar toch ! ) Voor de kinderen die naar school gingen was (is) het net zo goed een vreemde taal ! Nu weliswaar veel minder, omdat het waals aan het verdwijnen is, net zoals onze streektalen.
Maar ook al waren die fouten er, je kunt die niet retroaktief herstellen ! En nu daarvoor dwars gaan liggen ??? Ben jij nog altijd kwaad voor iets wat je schoolmakker van toen je had aangedaan ? Zou je hem nu nog steeds willen iets terug "lappen" ? Nee, hooguit is het als je hem nu, veertig jaar ne datum, toevallig eens tegenkomt, is dat een van de vele herinneringen uit dat mooie verleden... Waarom moeten wij dan nu nog steeds kwaad zijn voor wat een vorige, vorige generatie deed ? Als je nu nog steeds anti-duits zoudt zijn, dan zou men je scheef bekijken, en dat is minder lang geleden... En Napoleon wordt nu vereerd...
Nee, we hebben geen reden om die oude koeien uit de gracht tehalen ! We hebben echter redens te over om al die politiekers, die ons opjutten om hun vele plaatsjes veilig te stellen, buiten te zwieren ! Met het invoeren van al die splitsingen zijn ze er in geslaagd hun eigen tewerkstelling meer dan te verdubbelen door het scheppen van steeds meer regeringen en steeds meer provincies... En wij betalen dat ... zonder één zinnige reden ! Zij zijn het die steeds maar weer pogen het laken van zuid naar noord en van noord naar zuid te trekken...terwijl iedereen weet dat de enige manier om warm te hebben is het laken netjes over je te verdelen...
Oh ja, ik ben Vlaming, en bewust ! Maar ik ben ook Belg en nu zelfs Europeaan ! En overtuigd ! Want ik zie dat door die formule de vrede beter kan bewaard blijven dan in het oude systeem, waar regeringen, net zoals nu onze politiekers, steeds maar weer stukjes van de ander wilden afpitsen !
En zeggen dat het hemels schoon weer is ! Dat ik deze namiddag voor de eerste maal naar de hobbyclub ga... wat lig ik me hier druk te maken? Oh ja, ik weet het weer...Ik ben aan een boek bezig "De oorlogen van de twintigste Eeuw"...Genoeg om je plezier te vergallen voor wééééken !
Foto's van schepen die zinken, met daaronder laconiek : zes overlevenden... Foto's van mensen op de vlucht voor het oorlogsgeweld... een foto van een Duitse soldaat die onder de tanks gesukkeld was...Je zag aan de vorm van de kleren dat daar wellicht een man lag...
En dan, als al die ellende hier uit onze regio's verdwenen is, dan gaan ze hier onder elkaar boel maken, en dan krijgen we een minister die beslist dat hij best wat van onze mensen naar de oorlog kan sturen... Tot op heden waren de belgen in die regio's nog gespaard omdat ze in Libanon de streek ontmijnden (letterlijk en hopelijk ook een beetje figuurlijk), nu zijn ze plots weer een deel van de vijand(en)...
En weet je wie daar die oorlog heeft geschapen ???
Juist: de politiekers
tot de volgende ?
Ik ben ook geabonneerd op News Belgium van Google. Daar verzamelen ze op mijn verzoek voor mij ook de berichten van de Vlaamse Ardennen... Daar las ik dat er een hoteleigenaar in de Vlaamse Ardennen zijn gasten filmde door een spiegel. Bij verder lezen ging het over Durbuy... Die keeskoppen weten zekers niet dat wij hier al miserie genoeg hebben in ons Absurdistan, nu geven zijn onze Waalse Broeders ook al de indruk dat wij Durbuy en de Ardennen hebben geannexeerd.
Maar ja, je moet toegeven, we leven inderdaad in een voor vreemden onbegrijpelijk landje... Bij mijn weten zijn wij een van de weinige west europese staten waar nog stammentwisten heersen...Als dat in Hafrika gebeurt, dan schrikt daar geen mens van, maar als ze zoiets beschrijven van het landje waar dan ook nog de hoofdstad van europa is gevestigd ? ? ? ? En ik vertel geen fabeltjes, op die manier worden wij beschreven in de overzeese pers !
Er is nochtans een heel simpele oplossing ! Steek alle politiekers in een boot naar Afrika, (daar zouden ze zich thuis voelen) en hier heb je direct geen moeilijkheden meer...
Ik drijf over ? Niets van ! Heb jij al ooit ruzie gehad met een waal omwille van zijn anders zijn ? Of ken jij een waal die ruzie zoekt met ons omdat wij vlaming zijn ? Ja ? Dan ben jij ook besmet door het politieke virus en die waal ook ! Ik dacht dat je uit de vorige alinea wel begrepen had dat politiekers uitgesloten waren...
Ik zag gisteren toevallig een stukje "Man bijt hond" waarbij ze de Walen uitnodigden hier te komen werken in Vlaanderen, en ondertussen beelden gaven van de vlamingen die indertijd van arremoe moesten gaan werken in de mijnen of in de bieten (Frankrijk)... De bedoeling van dit filmpje was weer duidelijk smerig en vol kwade intentie: Zie ne keer hoe de walen (en de fransmans, maar dat verzwegen ze even voor 't gemak) ons indertijd hebben behandeld !
Ja, dat was zo, maar men vertelde er niet bij dat dit lot geldig was voor alle arbeiders in die tijd en voor iedereen die toendertijd op "logement" moest om te kunnen werken !
Men vertelt er ook niet bij dat amper 20 jaar geleden nog veel bouwvakarbeiders zo gelogeerd waren als ze ver van huis moesten gaan werken. Er waren niet alleen strenge wetten maar ook actievere inspecties nodig om die misbruiken er uit te krijgen !
En het is pas enkele jaren dat men grotendeels dergelijke toestanden heeft opgekuist bij de fruitplukkers in ons eigen vlaanderen... Herinner je je nog de beelden van die Sikhs in onze fruitstreek ?
Die beelden hadden niks te zien met de houding van de Walen, maar met de houding van de werkgevers in Wallonië en Frankrijk... waar toen onze mensen heen moesten omdat hier geen werk was ...
En wees gerust, moesten wij ook maar één ogenblik onze werkgevers loslaten, dan was het weer zo ! Herinner je maar die vreemde sukkelaar die ze halfdood te vinden hadden gelegd omdat hij niet ingeschreven was, en dus geen arbeidsongeval kon hebben !
Maar dat heeft niets te zien met de Walen, noch met de Vlamingen !
Ja, er was wel een scheefgroei tussen Vlamingen en Walen inzake geschooldheid, maar dat had grotendeels dezelfde reden, hier moesten ze gaan werken omdat er geen geld was om te studeren ! Wat wel fout liep, en wel degelijk kwaad bloed heeft gezet, was dat er geen verder onderwijs mogelijk was, tenzij in het frans ! En het heeft jaren verzet gekost om het nederlands in België te doen erkennen als een valabele taal ! Maar in feite waren we er ook daar niet zoveel slechter aan toe dan de Walen, want hun taal is nu nog altijd niet erkend voor onderwijs doeleinden. (Weliswaar een beetje hun eigen schuld, maar toch ! ) Voor de kinderen die naar school gingen was (is) het net zo goed een vreemde taal ! Nu weliswaar veel minder, omdat het waals aan het verdwijnen is, net zoals onze streektalen.
Maar ook al waren die fouten er, je kunt die niet retroaktief herstellen ! En nu daarvoor dwars gaan liggen ??? Ben jij nog altijd kwaad voor iets wat je schoolmakker van toen je had aangedaan ? Zou je hem nu nog steeds willen iets terug "lappen" ? Nee, hooguit is het als je hem nu, veertig jaar ne datum, toevallig eens tegenkomt, is dat een van de vele herinneringen uit dat mooie verleden... Waarom moeten wij dan nu nog steeds kwaad zijn voor wat een vorige, vorige generatie deed ? Als je nu nog steeds anti-duits zoudt zijn, dan zou men je scheef bekijken, en dat is minder lang geleden... En Napoleon wordt nu vereerd...
Nee, we hebben geen reden om die oude koeien uit de gracht tehalen ! We hebben echter redens te over om al die politiekers, die ons opjutten om hun vele plaatsjes veilig te stellen, buiten te zwieren ! Met het invoeren van al die splitsingen zijn ze er in geslaagd hun eigen tewerkstelling meer dan te verdubbelen door het scheppen van steeds meer regeringen en steeds meer provincies... En wij betalen dat ... zonder één zinnige reden ! Zij zijn het die steeds maar weer pogen het laken van zuid naar noord en van noord naar zuid te trekken...terwijl iedereen weet dat de enige manier om warm te hebben is het laken netjes over je te verdelen...
Oh ja, ik ben Vlaming, en bewust ! Maar ik ben ook Belg en nu zelfs Europeaan ! En overtuigd ! Want ik zie dat door die formule de vrede beter kan bewaard blijven dan in het oude systeem, waar regeringen, net zoals nu onze politiekers, steeds maar weer stukjes van de ander wilden afpitsen !
En zeggen dat het hemels schoon weer is ! Dat ik deze namiddag voor de eerste maal naar de hobbyclub ga... wat lig ik me hier druk te maken? Oh ja, ik weet het weer...Ik ben aan een boek bezig "De oorlogen van de twintigste Eeuw"...Genoeg om je plezier te vergallen voor wééééken !
Foto's van schepen die zinken, met daaronder laconiek : zes overlevenden... Foto's van mensen op de vlucht voor het oorlogsgeweld... een foto van een Duitse soldaat die onder de tanks gesukkeld was...Je zag aan de vorm van de kleren dat daar wellicht een man lag...
En dan, als al die ellende hier uit onze regio's verdwenen is, dan gaan ze hier onder elkaar boel maken, en dan krijgen we een minister die beslist dat hij best wat van onze mensen naar de oorlog kan sturen... Tot op heden waren de belgen in die regio's nog gespaard omdat ze in Libanon de streek ontmijnden (letterlijk en hopelijk ook een beetje figuurlijk), nu zijn ze plots weer een deel van de vijand(en)...
En weet je wie daar die oorlog heeft geschapen ???
Juist: de politiekers
tot de volgende ?
maandag, februari 11, 2008
't zonneke schijnt zo heerlijk schoon...
Vanmorgen vroeg dag...
Veerle werkt nog steeds en de tweeling moest naar school.
Veerle is om 6 uur weg, fré iets later en omstreek 7 uur en een kwart is Anny daar om de tweeling te wekkeren en op de bus te zetten.
Dus ben ik ook wakker...en wellicht de buren ook.
Want anny moest de honden weer in de mand commanderen, en toen ik zei dat de buren nog sliepen zei ze dat ze al lang op waren...Korte tijd later hoorde ik de (één?) bu(u)r(en) zich draaien in zijn (haar?)(hun) bed...
Als Veerle wat geluk heeft hebben wij dus onchance...
Misschien zullen op den duur de honden zich dan wel aanpassen aan de nieuwe levensstijl, en zal ik geen veertig keer de hond weer in zijn mand moeten commanderen (stillekes, voor de bu(u)r(en).)
Vanmiddag gaan we dan boodschappen doen en eten halen voor onze kippen.
Ze eten meer dan vroeger.
Of eigenlijk niet, maar Anny eet nu weer meer dan voor haar hospitalisatie, en dus is er minder over voor de kippen, en eten ze dus meer graan. De kippen die eertijds prachtige en nuttige afvalverwerkingsmachines waren, worden nu meer en meer graanvreters. Ps: Is er niemand geïnteresseerd in een of zelfs twee haantjes van het ras Zijdehoen ? Prachtige beestjes en braaf ! Maar ze beginnen boel te zoeken. In plaats van content te zijn met elk een beetje kippen, nee, ze moeten ze allemaal hebben. Kiekens van hanen zijn't.
Dus, wie interesse heeft, hij /zij is welgekomen.
Vanmorgen, nog geen halverachten zag ik in den oriënt de zonne ter kimme rijzen... Op die plaats was 't geluchte bijna smaragdgroen, maar heel heel bleek en teer van kleur, naar beneden toe ging het over in fel zilver en dan in zuiver gloeiend goud... 't Was nog niet echt klaar, net nog duister genoeg om het licht uit den oost alles te zichtbaar te maken en alle aandacht te trekken naar Het Licht. Geen wonder dat de Zon altijd een God is geweest, en zelfs is meegesleurd in het kristelijke geloof...het licht van de wereld...
Mooi... Je voelt het leven op zo'n moment.
De boeren hebben gelijk, morgenstond geeft goud in de mond !
Geeft, en ook wel een beetje heeft.
Je hoort de natuur ontwaken (en de twee honden). Heel in de verte hoor ik ook de roep van de pauw. (Als er meerdere zijn: pau(w)s, vandaar hunne roep:Leo, ze hebben 13 kansen om juist te zijn. Benedictus was ook een goede optie, maar dat roept niet zo wel.)
Eigenlijk is de pauw een van de twee diersoorten hier in onze buurt die lelijk roepen. De ezel is nog erger. Nu hoor je ze nog niet veel, maar als ze bronstig lopen, dan kunnen ze heel de nacht leven houden. Koeien ook, en er zijn er daar ook die nu niet bepaald een goede zangstem hebben... Maar bijna al de anderen zijn mooi om te horen. In de zomer lig ik, soms nog midden in de nacht, te luisteren naar het geluid van de kwartels...Het haantje roept kwikmedit, kwikmedit...in de hoop een hennetje te lokken... Uren kan hij het vol houden.Kwikmedit.
Als je nog iets vroeger op bent, dan kun je met wat geluk een donker fluwelen azuurblauwe hemel zien, bijna zwart, maar toch zuiverblauw...Daar zitten hier en daar nog kleine gaatjes in, waarachter je het immense hemelvuur ziet branden. Als je weet dat onze zon maar een kleintje is, dan is hemelvuur nog niet zo verkeerd gekozen hé?
Als je in de zomer heel vroeg door het dauwnatte gras liep, dan zag je hier en daar van die grote regenwormen kruipen (wij noemden ze dan ook dauwwormen)... en een heel enkele keer een verhuizende paling die naar een andere plas of beek trok. 's Nachts zijn de meeste dieren stil, maar velen zullen al net als wij 's nachts hun bed zijn uitgekropen voor een lawaai in de tuin...en dan een egel gevonden hebben. Die beestjes kruipen grommend en sissend en schrapend voort, zodat je de indruk hebt van "inbrekers !", en 't is dan zo'n klein biestje...
Weet je, wakker liggen heeft soms ook zijn charmes...
Ik voel de lente komen...'t leven kriebelt uit de grond en over de grond.
Geef toe, het is nu veel aangenamer dan in die sombere donkere mistige dagen van onze winters... Als het vriest gaat het nog, dan is de lucht ook puur en zuiver, maar 't vriest niet veel, onze winter vergaat veel meer in duistere klampigheid en natte mist over somber getinte velden en wegen.
Nu is de holleweg niet meer die vuile smerige veromde kassei, nee, nu rij je van de zon in de schaduw en weer in 't licht...Je ziet waarempel al wat wittige katjes piepen aan de wilgentakken.
Her en der zie ik al de sneeuw en zelf de lenteklokjes in het gras staan pronken, en ik denk dat ik al een schuchter madeliefje zag piepen ook.
In de vijvers zie ik ook al wel eens een vis bewegen. Dat wil zeggen dat de vis wakker wordt, en dat de tijd van gaan vissen weer dichter komt. Ik zal moeten mijne permis gaan halen.
Nu liggen de twee honden netjes uit te rusten van hun morgendlijke inspanningen ! D'onnozelaars !
De hortensias zijn ook al weer aan 't uitlopen. binnekort moet ik de bloemknoppen van vorig jaar uitknippen en wat snoeien om te verjongen. Ook om het voetpad weer wat vrij te maken. Ik moet dat dan wel in een paar keer doen, maar tot nog toe gaat het toch nog steeds. Het voortuintje probeer ik zoveel mogelijk zelf te doen. In de achtertuin ga ik Fré proberen aan te slaan, dat is een hovenier, dus 't zal in goede handen zijn.
Je hoort het, niet alleen de natuur ontwaakt...ikke ook.
tot de volgende ?
Veerle werkt nog steeds en de tweeling moest naar school.
Veerle is om 6 uur weg, fré iets later en omstreek 7 uur en een kwart is Anny daar om de tweeling te wekkeren en op de bus te zetten.
Dus ben ik ook wakker...en wellicht de buren ook.
Want anny moest de honden weer in de mand commanderen, en toen ik zei dat de buren nog sliepen zei ze dat ze al lang op waren...Korte tijd later hoorde ik de (één?) bu(u)r(en) zich draaien in zijn (haar?)(hun) bed...
Als Veerle wat geluk heeft hebben wij dus onchance...
Misschien zullen op den duur de honden zich dan wel aanpassen aan de nieuwe levensstijl, en zal ik geen veertig keer de hond weer in zijn mand moeten commanderen (stillekes, voor de bu(u)r(en).)
Vanmiddag gaan we dan boodschappen doen en eten halen voor onze kippen.
Ze eten meer dan vroeger.
Of eigenlijk niet, maar Anny eet nu weer meer dan voor haar hospitalisatie, en dus is er minder over voor de kippen, en eten ze dus meer graan. De kippen die eertijds prachtige en nuttige afvalverwerkingsmachines waren, worden nu meer en meer graanvreters. Ps: Is er niemand geïnteresseerd in een of zelfs twee haantjes van het ras Zijdehoen ? Prachtige beestjes en braaf ! Maar ze beginnen boel te zoeken. In plaats van content te zijn met elk een beetje kippen, nee, ze moeten ze allemaal hebben. Kiekens van hanen zijn't.
Dus, wie interesse heeft, hij /zij is welgekomen.
Vanmorgen, nog geen halverachten zag ik in den oriënt de zonne ter kimme rijzen... Op die plaats was 't geluchte bijna smaragdgroen, maar heel heel bleek en teer van kleur, naar beneden toe ging het over in fel zilver en dan in zuiver gloeiend goud... 't Was nog niet echt klaar, net nog duister genoeg om het licht uit den oost alles te zichtbaar te maken en alle aandacht te trekken naar Het Licht. Geen wonder dat de Zon altijd een God is geweest, en zelfs is meegesleurd in het kristelijke geloof...het licht van de wereld...
Mooi... Je voelt het leven op zo'n moment.
De boeren hebben gelijk, morgenstond geeft goud in de mond !
Geeft, en ook wel een beetje heeft.
Je hoort de natuur ontwaken (en de twee honden). Heel in de verte hoor ik ook de roep van de pauw. (Als er meerdere zijn: pau(w)s, vandaar hunne roep:Leo, ze hebben 13 kansen om juist te zijn. Benedictus was ook een goede optie, maar dat roept niet zo wel.)
Eigenlijk is de pauw een van de twee diersoorten hier in onze buurt die lelijk roepen. De ezel is nog erger. Nu hoor je ze nog niet veel, maar als ze bronstig lopen, dan kunnen ze heel de nacht leven houden. Koeien ook, en er zijn er daar ook die nu niet bepaald een goede zangstem hebben... Maar bijna al de anderen zijn mooi om te horen. In de zomer lig ik, soms nog midden in de nacht, te luisteren naar het geluid van de kwartels...Het haantje roept kwikmedit, kwikmedit...in de hoop een hennetje te lokken... Uren kan hij het vol houden.Kwikmedit.
Als je nog iets vroeger op bent, dan kun je met wat geluk een donker fluwelen azuurblauwe hemel zien, bijna zwart, maar toch zuiverblauw...Daar zitten hier en daar nog kleine gaatjes in, waarachter je het immense hemelvuur ziet branden. Als je weet dat onze zon maar een kleintje is, dan is hemelvuur nog niet zo verkeerd gekozen hé?
Als je in de zomer heel vroeg door het dauwnatte gras liep, dan zag je hier en daar van die grote regenwormen kruipen (wij noemden ze dan ook dauwwormen)... en een heel enkele keer een verhuizende paling die naar een andere plas of beek trok. 's Nachts zijn de meeste dieren stil, maar velen zullen al net als wij 's nachts hun bed zijn uitgekropen voor een lawaai in de tuin...en dan een egel gevonden hebben. Die beestjes kruipen grommend en sissend en schrapend voort, zodat je de indruk hebt van "inbrekers !", en 't is dan zo'n klein biestje...
Weet je, wakker liggen heeft soms ook zijn charmes...
Ik voel de lente komen...'t leven kriebelt uit de grond en over de grond.
Geef toe, het is nu veel aangenamer dan in die sombere donkere mistige dagen van onze winters... Als het vriest gaat het nog, dan is de lucht ook puur en zuiver, maar 't vriest niet veel, onze winter vergaat veel meer in duistere klampigheid en natte mist over somber getinte velden en wegen.
Nu is de holleweg niet meer die vuile smerige veromde kassei, nee, nu rij je van de zon in de schaduw en weer in 't licht...Je ziet waarempel al wat wittige katjes piepen aan de wilgentakken.
Her en der zie ik al de sneeuw en zelf de lenteklokjes in het gras staan pronken, en ik denk dat ik al een schuchter madeliefje zag piepen ook.
In de vijvers zie ik ook al wel eens een vis bewegen. Dat wil zeggen dat de vis wakker wordt, en dat de tijd van gaan vissen weer dichter komt. Ik zal moeten mijne permis gaan halen.
Nu liggen de twee honden netjes uit te rusten van hun morgendlijke inspanningen ! D'onnozelaars !
De hortensias zijn ook al weer aan 't uitlopen. binnekort moet ik de bloemknoppen van vorig jaar uitknippen en wat snoeien om te verjongen. Ook om het voetpad weer wat vrij te maken. Ik moet dat dan wel in een paar keer doen, maar tot nog toe gaat het toch nog steeds. Het voortuintje probeer ik zoveel mogelijk zelf te doen. In de achtertuin ga ik Fré proberen aan te slaan, dat is een hovenier, dus 't zal in goede handen zijn.
Je hoort het, niet alleen de natuur ontwaakt...ikke ook.
tot de volgende ?
zondag, februari 10, 2008
't Kan niet meer op !!!!
Ik ben zot van contentement !
Om twee redenen...
Eén: Ik was al jaren diep teneergeslagen door het feit dat ik een van mijnmij kostbaarste boeken kwijt was, en wel twéé kéér !
Bij de verdeling van de boeken van bij ons thuis was ik zielsgelukkig dat ik het boek van Vaère Depauw "TAVI" had ! Een boek op zijn "ronschies" over de belevenissen van Tavi. Een heerlijk boek ! Ik had eens bij toeval een nederlandstalig exemplaar gevonden, en dat direkt er bij gekocht...Maar, braaf kalf dat ik ben, ik heb ze blijkbaar ooit uitgeleend...en noois nie meer teruggezien... Gisteren op de rommelmarkt liggen daar te blinken: de twee eerste boeken van onze Valère ! Tavi en Jules Bonnemine ! Ik heb ze ! En nu leen ik ze nooit ofte nooit nog uit, ze zijn me veel te dierbaar... Mocht de "lener" zich onder mijn lezers bevinden, hij/zij kan alsnog restitutie doen, en op slag zijn zijn/haar zonden altemaal vergeven totter eeuwigheid !
Twee: Vanmorgen zie ik op mijne kwampjoeter een mailtje van een mij onbekende afzender... Ik had het bijna weggezapt, maar ik werk met ubuntu, dus moet ik niet zooooo veel schrik hebben van vier russen en aanverwanten, dus het toch maar openen... Het bleek een mailtje te zijn van Japhet, die ooit, heel lang geleden nog op het acv gewerkt had te Oudenaarde. Hij had viavia vernomen dat ik blogdede, en toen hij thuis was (In het verre Vrankrijk, in de pays des cathares) heeft hij op zijne pc zitten zoeken, en mij gevonden ! Hij is nu al sinds begin van dit jaar trouwe lezer (en hij leest iedere dag ook nog wat achteruit in mijn oude gewrochtsels!) en nu had hij eindelijk al zijn courage in zijn handen gepakt en neven zijn kwampjoeter gelegd, om mij een mailtje te typen (Ge kunt niet typen met uw handen vol hé !)
Ik heb nu dus al twee lezers in La Douce France, pays de mes vacances...
't kan dus niet meer op ! twee dagen tereke een aangename verrassing !
Allee, Japhet en Hilde, welkom in mijn lezerskring ! ... en bedankt voor de lovende woorden over mijn schrijfsels ! Ik kreeg nog een hele brief met lof en commentaar op mijne blog van Luc ook... Japhet gij kent die ook ! Luc van het metaal, vroeger in een vorig leven secretaris van het acv zottegem onder het bewind van Pietje...
Ge ziet, als ik niet over het verleden schrijf, dan komt het verleden naar mij ! Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat het al een hele tijd geleden was dat ik nog eens op Japhet heb gedacht... Ik meen dat het vorig jaar of zo was, toen ik aan het babbelen was met Patrick van Kruishoutem...Hij zei iets dat mij deed denken aan u... Ik denk dat het over een Devreese was, die mij niet direkt meer bekend voorkwam, en toen dacht ik nog eens aan Japhet... Het was ook al een hele tijd dat ik Patrick zag... Sinds die mannen allemaal in Aalst zitten zie ik die niet zo vaak meer. De enige van de "aalstenaars" die ik nu en dan nog eens ontmoet, en met wie ik mailtjes uitwissel, is Annie... En de enige die nog regelmatig eens op bezoek komt is Luc...
Uit het oog...
In het begin zag ik daarvan af, maar dan hield ik mijn hand ne keer boven mijn hoofd, en keek wie er onder stond...Ik moet eerlijk zijn, ik had ook altijd tijd te kort om bij een zieke collega te gaan...Ik moet dus een ander geen verwijten maken. Ik ben heus niet beter... Ik wou dat ik het mocht herdoen, ik zou heel anders leven, goegeweten !
Maar ja, dat zal wel zo zijn bij iedereen zeker ? Maar we krijgen de kans niet om ons leven te herleven. (Wie weet is dat maar best ?)
Soms hoor je mensen zeggen dat graag weer jong zouden zijn...ik niet... Och ik heb veel mooie dingen beleefd, maar ook heel trieste, en die wegen té zwaar om ze nog eens te herdoen. Als ik zeg herdoen, dan bedoel ik veeleer dat ik zou proberen minder fouten te maken, meer met de mensen te leven, en ik weet dat ik dat wel beroepsmatig deed, maar ik bedoel het gedeelte buiten het werk...
Ik zou ook willen meer begrip hebben voor wie anders op de dingen neerkeek dan ik, dan van uit mijn beroep en mijn hart... Ik was nogal een fanatiek vakbonder... misschien moesten we ook wat meer luisteren naar de anderen.
Ik denk dat dit de voornaamste les is van het ouder worden... weten dat er nog anderen zijn, met andere ideeën en ander gedachtengoed, en dat het niet mogelijk is dat die allemaal verkeerd zijn... ik heb wat meer leren luisteren en nadenken (ik heb nu veel tijd hé).
Ik heb ook geleerd om vol genot de kleine dingen des levens te savoureren... Gisteren hebben we hier met zijn tweeën staan kijken naar een Pauw die aan onze deur stond te kijken naar ons. Is dat niet heerlijk ? Wie krijgt er nu een pauw aan zijn voordeur ? Heerlijk niet ?
Ik ga stoppen, nog wat nagenieten van mijn nieuwe dingen in mijn leven, Japhet, Tavi en Jules Bonnemine...
tot de volgende ???
Om twee redenen...
Eén: Ik was al jaren diep teneergeslagen door het feit dat ik een van mijnmij kostbaarste boeken kwijt was, en wel twéé kéér !
Bij de verdeling van de boeken van bij ons thuis was ik zielsgelukkig dat ik het boek van Vaère Depauw "TAVI" had ! Een boek op zijn "ronschies" over de belevenissen van Tavi. Een heerlijk boek ! Ik had eens bij toeval een nederlandstalig exemplaar gevonden, en dat direkt er bij gekocht...Maar, braaf kalf dat ik ben, ik heb ze blijkbaar ooit uitgeleend...en noois nie meer teruggezien... Gisteren op de rommelmarkt liggen daar te blinken: de twee eerste boeken van onze Valère ! Tavi en Jules Bonnemine ! Ik heb ze ! En nu leen ik ze nooit ofte nooit nog uit, ze zijn me veel te dierbaar... Mocht de "lener" zich onder mijn lezers bevinden, hij/zij kan alsnog restitutie doen, en op slag zijn zijn/haar zonden altemaal vergeven totter eeuwigheid !
Twee: Vanmorgen zie ik op mijne kwampjoeter een mailtje van een mij onbekende afzender... Ik had het bijna weggezapt, maar ik werk met ubuntu, dus moet ik niet zooooo veel schrik hebben van vier russen en aanverwanten, dus het toch maar openen... Het bleek een mailtje te zijn van Japhet, die ooit, heel lang geleden nog op het acv gewerkt had te Oudenaarde. Hij had viavia vernomen dat ik blogdede, en toen hij thuis was (In het verre Vrankrijk, in de pays des cathares) heeft hij op zijne pc zitten zoeken, en mij gevonden ! Hij is nu al sinds begin van dit jaar trouwe lezer (en hij leest iedere dag ook nog wat achteruit in mijn oude gewrochtsels!) en nu had hij eindelijk al zijn courage in zijn handen gepakt en neven zijn kwampjoeter gelegd, om mij een mailtje te typen (Ge kunt niet typen met uw handen vol hé !)
Ik heb nu dus al twee lezers in La Douce France, pays de mes vacances...
't kan dus niet meer op ! twee dagen tereke een aangename verrassing !
Allee, Japhet en Hilde, welkom in mijn lezerskring ! ... en bedankt voor de lovende woorden over mijn schrijfsels ! Ik kreeg nog een hele brief met lof en commentaar op mijne blog van Luc ook... Japhet gij kent die ook ! Luc van het metaal, vroeger in een vorig leven secretaris van het acv zottegem onder het bewind van Pietje...
Ge ziet, als ik niet over het verleden schrijf, dan komt het verleden naar mij ! Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat het al een hele tijd geleden was dat ik nog eens op Japhet heb gedacht... Ik meen dat het vorig jaar of zo was, toen ik aan het babbelen was met Patrick van Kruishoutem...Hij zei iets dat mij deed denken aan u... Ik denk dat het over een Devreese was, die mij niet direkt meer bekend voorkwam, en toen dacht ik nog eens aan Japhet... Het was ook al een hele tijd dat ik Patrick zag... Sinds die mannen allemaal in Aalst zitten zie ik die niet zo vaak meer. De enige van de "aalstenaars" die ik nu en dan nog eens ontmoet, en met wie ik mailtjes uitwissel, is Annie... En de enige die nog regelmatig eens op bezoek komt is Luc...
Uit het oog...
In het begin zag ik daarvan af, maar dan hield ik mijn hand ne keer boven mijn hoofd, en keek wie er onder stond...Ik moet eerlijk zijn, ik had ook altijd tijd te kort om bij een zieke collega te gaan...Ik moet dus een ander geen verwijten maken. Ik ben heus niet beter... Ik wou dat ik het mocht herdoen, ik zou heel anders leven, goegeweten !
Maar ja, dat zal wel zo zijn bij iedereen zeker ? Maar we krijgen de kans niet om ons leven te herleven. (Wie weet is dat maar best ?)
Soms hoor je mensen zeggen dat graag weer jong zouden zijn...ik niet... Och ik heb veel mooie dingen beleefd, maar ook heel trieste, en die wegen té zwaar om ze nog eens te herdoen. Als ik zeg herdoen, dan bedoel ik veeleer dat ik zou proberen minder fouten te maken, meer met de mensen te leven, en ik weet dat ik dat wel beroepsmatig deed, maar ik bedoel het gedeelte buiten het werk...
Ik zou ook willen meer begrip hebben voor wie anders op de dingen neerkeek dan ik, dan van uit mijn beroep en mijn hart... Ik was nogal een fanatiek vakbonder... misschien moesten we ook wat meer luisteren naar de anderen.
Ik denk dat dit de voornaamste les is van het ouder worden... weten dat er nog anderen zijn, met andere ideeën en ander gedachtengoed, en dat het niet mogelijk is dat die allemaal verkeerd zijn... ik heb wat meer leren luisteren en nadenken (ik heb nu veel tijd hé).
Ik heb ook geleerd om vol genot de kleine dingen des levens te savoureren... Gisteren hebben we hier met zijn tweeën staan kijken naar een Pauw die aan onze deur stond te kijken naar ons. Is dat niet heerlijk ? Wie krijgt er nu een pauw aan zijn voordeur ? Heerlijk niet ?
Ik ga stoppen, nog wat nagenieten van mijn nieuwe dingen in mijn leven, Japhet, Tavi en Jules Bonnemine...
tot de volgende ???
zaterdag, februari 09, 2008
op naar de 750 !
Het lijkt maar heel kort geleden dat ik de kaap van de 500 blogs bereikte, en zie, ik stel vast dat we al in de 730 zitten... Waar gaat de tijd ?
Als je soms zou vinden dat de tijd maar niet voorbijgaat, begin een blog, verplicht je zelf om dagelijks een stukje te plegen, en zie...na een korte wijle ben je verslaafd aan het scriberen van je dagelijks potje gal, plezier, vergif, of wat dan ook...je kunt het schrijven niet laten...
Voor wie schrijf je dan ?
Och, het geeft me de kans dingen te lozen waar anders geen mens wil naar luisteren, het geeft me de kans om weer eens in het verleden te duikelen zonder dat je ze hoort zuchten of zonder dat je die blikken ziet die ze naar elkaar werpen. Het geeft je de kans om eens je gedacht te zeggen. Het geeft je de kans om te proberen de goegemeente wakker te stampen en ga zo maar verder en verder. Met andere woorden het is één grOOOte uitlaatklep voor je ideeën, gedachten, verlangens, dromen en noem maar op.
Nu en dan krijg je dan wel een reactie, en tot mijn verbijstering is die dan meestal positief, soms eens aanvullend en soms een verbetering van een feitje.
Maar negatieve reacties kreeg ik nog niet.
Wat mij verwonderd
Vertel ik dan altijd wat ook bij de anderen leeft ?
Of zit ik zoooo ver weg van hun gedachten dat ze het de moeite niet vinden om er op in te gaan ?
ofte...misschien heb ik helemaal geen lezers meer ? Nee, dat is zeker niet juist, want nu en dan krijg ik ook via andere wegen opmerkingen over mijn blogs. Zo stel ik tot mijn verwondering vast dat mijn oudste zus mijn blog bekend maakt bij haar buren... Want ik kreeg plots een mailtje van die buur.
Ik hoor van Luc (alle twee !)dat ze zitten te lachen met wat ik soms schrijf (dat zal dan wel in de zomer zijn, want de winterperiode is altijd vol weemoed, gal en sarcasme)...
Eigenlijk snap ik dat lachen niet altijd, want ik schrijf geen moppen, ze moeten dus lachen of met de avonturen of met de schrijwijze...
Maar zou er nu echt nooit eens iemand gloeiende kwaad worden op mijn blog ?
Enfin, wat dan ook...ik kan het schrijven niet laten (gezongen op de wijs van Wim Sonneveldt's Zij kon het lonken niet laten podopompompom ze lonkte naar iedere man pompom)
Waar zijn die kleinkunstenaars van vroeger nu naar toe ? Ik ken er geen meer ! We hebben geen mensen meer die humor brengen met woordenspel... We hebben alleen nog humoristen die mensen over de kam scheren... (Als je dat doet blijven de stoppels staan, maar who cares, da's nu mode !)
Maar humor ala Vermeersch met zijn Aovelgem ? djudedju; een Fons Janssen met zijn Lachende Kerk (Na lang zoeken heb ik eindelijk een oecumenisch symbool gevonden, aanvaardbaar voor iedere geloofgemeenschap ! ... de collectezak...); een Wim Sonneveldt met zijn Margootje, een Toon Hermans: Leg neer die bal !....nee dergelijke humoristen hebben we niet meer...
In die tijd hadden we er heelder pakken, en plots, in eens zijn ze allemaal weg, verschwunden...djudedju...
Vooral een Toon Hermans, die nooit ofte nooit over bepaalde personen sprak, was voor mij De Grootste... Als ze op de tv een one-man-show van hem uitzonden, dan was ik niet van het scherm weg te houden...Dan zat gans ons gezin te luisteren en te lachen. Wat roert daar in het struiuiuiuikgewas... Hoe deed die man dat ? Eigenlijk was zijn truuk nogal dikwijls hetzelfde, hij beelde de sukkel uit die zijn tekst kwijt was of die schromelijk mislukte "doif is dood meneer...doif heeft te lang in doosje gezeten, meneer". Hij speelde de schlemiel, en wij lachten . . .
En weer moet je vaststellen dat we oh zo slecht zijn ! We lachen met de persoon die valt, of het nu echt is of symbolisch...
ZEg, als je lacht met mijn blog ????? Nee hé?? Dan ben ik toch niet de schlemiel hé ?
Ik ga stoppen, we gaan rommelmarkten...
tot de volgende ?
Als je soms zou vinden dat de tijd maar niet voorbijgaat, begin een blog, verplicht je zelf om dagelijks een stukje te plegen, en zie...na een korte wijle ben je verslaafd aan het scriberen van je dagelijks potje gal, plezier, vergif, of wat dan ook...je kunt het schrijven niet laten...
Voor wie schrijf je dan ?
Och, het geeft me de kans dingen te lozen waar anders geen mens wil naar luisteren, het geeft me de kans om weer eens in het verleden te duikelen zonder dat je ze hoort zuchten of zonder dat je die blikken ziet die ze naar elkaar werpen. Het geeft je de kans om eens je gedacht te zeggen. Het geeft je de kans om te proberen de goegemeente wakker te stampen en ga zo maar verder en verder. Met andere woorden het is één grOOOte uitlaatklep voor je ideeën, gedachten, verlangens, dromen en noem maar op.
Nu en dan krijg je dan wel een reactie, en tot mijn verbijstering is die dan meestal positief, soms eens aanvullend en soms een verbetering van een feitje.
Maar negatieve reacties kreeg ik nog niet.
Wat mij verwonderd
Vertel ik dan altijd wat ook bij de anderen leeft ?
Of zit ik zoooo ver weg van hun gedachten dat ze het de moeite niet vinden om er op in te gaan ?
ofte...misschien heb ik helemaal geen lezers meer ? Nee, dat is zeker niet juist, want nu en dan krijg ik ook via andere wegen opmerkingen over mijn blogs. Zo stel ik tot mijn verwondering vast dat mijn oudste zus mijn blog bekend maakt bij haar buren... Want ik kreeg plots een mailtje van die buur.
Ik hoor van Luc (alle twee !)dat ze zitten te lachen met wat ik soms schrijf (dat zal dan wel in de zomer zijn, want de winterperiode is altijd vol weemoed, gal en sarcasme)...
Eigenlijk snap ik dat lachen niet altijd, want ik schrijf geen moppen, ze moeten dus lachen of met de avonturen of met de schrijwijze...
Maar zou er nu echt nooit eens iemand gloeiende kwaad worden op mijn blog ?
Enfin, wat dan ook...ik kan het schrijven niet laten (gezongen op de wijs van Wim Sonneveldt's Zij kon het lonken niet laten podopompompom ze lonkte naar iedere man pompom)
Waar zijn die kleinkunstenaars van vroeger nu naar toe ? Ik ken er geen meer ! We hebben geen mensen meer die humor brengen met woordenspel... We hebben alleen nog humoristen die mensen over de kam scheren... (Als je dat doet blijven de stoppels staan, maar who cares, da's nu mode !)
Maar humor ala Vermeersch met zijn Aovelgem ? djudedju; een Fons Janssen met zijn Lachende Kerk (Na lang zoeken heb ik eindelijk een oecumenisch symbool gevonden, aanvaardbaar voor iedere geloofgemeenschap ! ... de collectezak...); een Wim Sonneveldt met zijn Margootje, een Toon Hermans: Leg neer die bal !....nee dergelijke humoristen hebben we niet meer...
In die tijd hadden we er heelder pakken, en plots, in eens zijn ze allemaal weg, verschwunden...djudedju...
Vooral een Toon Hermans, die nooit ofte nooit over bepaalde personen sprak, was voor mij De Grootste... Als ze op de tv een one-man-show van hem uitzonden, dan was ik niet van het scherm weg te houden...Dan zat gans ons gezin te luisteren en te lachen. Wat roert daar in het struiuiuiuikgewas... Hoe deed die man dat ? Eigenlijk was zijn truuk nogal dikwijls hetzelfde, hij beelde de sukkel uit die zijn tekst kwijt was of die schromelijk mislukte "doif is dood meneer...doif heeft te lang in doosje gezeten, meneer". Hij speelde de schlemiel, en wij lachten . . .
En weer moet je vaststellen dat we oh zo slecht zijn ! We lachen met de persoon die valt, of het nu echt is of symbolisch...
ZEg, als je lacht met mijn blog ????? Nee hé?? Dan ben ik toch niet de schlemiel hé ?
Ik ga stoppen, we gaan rommelmarkten...
tot de volgende ?
vrijdag, februari 08, 2008
den 30° mei
In Rome staat een kerk (ik ben te lui om de naam op te zoeken) waar langs de wanden de portretten van al de pausen staan geconterfeit... Toen ik er met Anny op bezoek was, was er nog plaats voor één. De legende wil dat er ook geen volgende meer zou zijn. Troost u, die volgende is er nu al...
In illo tempore non suspecto, dus heel echt waar, toen ik nog kind was, vertelden de Jehovah's voor echt en waar dat de dertigste mei van dat jaar de wereld zou vergaan. Een sloeber heeft er zelfs geld aan verdiend met de toenmalige tophit: den dertigste mei zal de wereld vergaan, dan gaan we naar de maan... De mensen van mijn ouderdom zullen zich die song nog wel herinneren...
Nu staan we weer voor het vergaan van de wereld...
In 2012, ik ben de maand en de dag al weer vergeten, maar het is niet moeilijk het terug te vinden, type 2012 in het vakje van Google, en ik zweer je dat je op één dag niet alle teksten kunt lezen over het einde van onze wereld ! Goed gehoord ? van onze wereld...want het is niet het einde van de wereld !
Maar troost u, de monniken van de dalaï lama in tibet zeggen dat de buitenaardsen ons zullen redden ! Want volgens hen zou de dreiging van het einde een dreigende atoomoorlog zijn...
Vermits ik véél lees (te veel ?) denk ik terug aan het verhaal van de toren van Babel... Dit verhaal bestaat ook in meerdere versies, net zoals het verhaal van de zondvloed...
Toen de mensen allemaal één taal spraken, en alle kennis samen legden, dan voelde God zich bedreigd in zijn almacht, en hij stichtte verwarring.
Heb je al eens bedacht dat wij via de pc eigenlijk beschikken over een middel om weer allemaal met elkaar te praten en alle kennis samen te leggen... Blijkbaar geloven er ook nu nog veel mensen aan de jaloerse, de naijverige God van het oude testament...
Ik heb niet gesproken over de doemscenario's van het jaar 1000, nog eens dunnetjes overgedaan in 2000 met de verhalen over de crash van alle computers, en dergelijke rampen . . .
Het lijkt wel of wij op een of andere manier steeds verwachten dat de wereld zal vergaan. Er bestaan tamelijk goede berekeningen wanneer onze zon zal kapot gaan, en dus ook alle planeten in zijn gevolg daar het slachtoffer zullen van worden, maar dat ligt nog oneindig ver van ons...
Waar halen we dan die droom van een naderend einde vandaan? Zeg nu niet uit ons geloof, want de 2012 blijkt van uit de Maya cultuur te stammen, en die hoorden bij mijn weten niet bij ons geloof. Oh ja, er zijn natuurlijk veel godsdiensten die dit doemscenario vooropstellen, dus misschien ook bij de Maya's ?
Ik denk dat het gewoon voortkomt uit een redenering van de primitieve mensen, die zagen dat alles om hen heen wel vroeg of laat kapot ging, dus zou dat ook wel het geval zijn met de wereld in zijn geheel... (Rekening houdend met de exploderende zon hebben ze gelijk (exploderen is niet correct maar benaderend)).
Wellicht is die redenering daardoor ook zo algemeen. Net zoals ook het voorkomen van de grote verwarring en de grote vloed zo algemeen is. Op een bepaald ogenblik is de met rede begiftigde mens ontstaan, in het begin zal dat dus een eerder kleine groep geweest zijn. Als daar nu de overstroming plaatsgreep, dan was dit werkelijk bijna het einde van de wereld ! De wereld die bekend was aan die kleine groep van mensen of mensachtigen. Er zijn weteschapplijke studies die uitwijzen dat alle mensen voortkomen van een eerder kleine groep (het restant na de grote rampen ?)men spreekt van een 5000 ongeveer.
Geschiedkundig zien we ook dat ze bijna allemaal ooit één taal hebben gesproken... waarschijnlijk door honger zijn ze verder uit elkaar gaan wonen, en zijn de talen steeds meer gaan verschillen.
Maar ergens, in het collectief geheugen zit nog het besef van de grote vloed en het feit dat ze vroeger wel met elkaar konden praten...
Ik weet uberhaupt niet of dit correct zo gegaan is, maar dat is volgens mij wel het antwoord op een heleboel vragen.
Dus de wereld is al eens vergaan...door water ! En de volgende "vergaan" zal door vuur zijn !
Logisch ! Iedereen beseft dat nu de mensen zo ver uit een wonen, dat één overstroming nooit meer het collectief einde zou kunnen brengen, dus moet het wel iets anders zijn, en dan denkt men uiteraard aan het tegenovergestelde van water...vuur... En in de huidige wereld ziet men plots dat dit wel technisch zou kunnen ook ! Met al die atoombommen....
Dus zijn er altijd mensen die afkomen met doemscenario's... gaan de van een atoomoorlog tot... klimaatverandering...
Vroeger, lang geleden (in een mensenleven) waren de leefgemeenschappen veelal klein, en dan waren er de machtigen die de mensen onderdrukten, en het geloof was er om ze braaf te houden... Dat gaat nu niet meer, dus komt er een ander scenario om de massa weer in één hoek te drummen en de machtigen krijgen de rest van de wereld... Kijk maar eens goed wat ze bezig zijn onder het mom van "klimaatsverandering"...
Lees dan ook eens hoe (en waarom) ze bv professor Lomborg proberen te muilkorven...
en wordt wakker !
Gezien hoe mooi de zon schijnt, hoe vroeg het al weer dag is ?
Nogal een geluk dat het nu warmer is hé, met de prijs van de mazout !
Of is het gewoon zo dat ze de prijs de hoogte in jagen omdat we er minder nodig hebben nu het warmer wordt, nu er steeds meer alternatieve verwarmingssystemen komen?
lig er niet van wakker, maar denk er toch maar eens over na ...
tot de volgende ?
In illo tempore non suspecto, dus heel echt waar, toen ik nog kind was, vertelden de Jehovah's voor echt en waar dat de dertigste mei van dat jaar de wereld zou vergaan. Een sloeber heeft er zelfs geld aan verdiend met de toenmalige tophit: den dertigste mei zal de wereld vergaan, dan gaan we naar de maan... De mensen van mijn ouderdom zullen zich die song nog wel herinneren...
Nu staan we weer voor het vergaan van de wereld...
In 2012, ik ben de maand en de dag al weer vergeten, maar het is niet moeilijk het terug te vinden, type 2012 in het vakje van Google, en ik zweer je dat je op één dag niet alle teksten kunt lezen over het einde van onze wereld ! Goed gehoord ? van onze wereld...want het is niet het einde van de wereld !
Maar troost u, de monniken van de dalaï lama in tibet zeggen dat de buitenaardsen ons zullen redden ! Want volgens hen zou de dreiging van het einde een dreigende atoomoorlog zijn...
Vermits ik véél lees (te veel ?) denk ik terug aan het verhaal van de toren van Babel... Dit verhaal bestaat ook in meerdere versies, net zoals het verhaal van de zondvloed...
Toen de mensen allemaal één taal spraken, en alle kennis samen legden, dan voelde God zich bedreigd in zijn almacht, en hij stichtte verwarring.
Heb je al eens bedacht dat wij via de pc eigenlijk beschikken over een middel om weer allemaal met elkaar te praten en alle kennis samen te leggen... Blijkbaar geloven er ook nu nog veel mensen aan de jaloerse, de naijverige God van het oude testament...
Ik heb niet gesproken over de doemscenario's van het jaar 1000, nog eens dunnetjes overgedaan in 2000 met de verhalen over de crash van alle computers, en dergelijke rampen . . .
Het lijkt wel of wij op een of andere manier steeds verwachten dat de wereld zal vergaan. Er bestaan tamelijk goede berekeningen wanneer onze zon zal kapot gaan, en dus ook alle planeten in zijn gevolg daar het slachtoffer zullen van worden, maar dat ligt nog oneindig ver van ons...
Waar halen we dan die droom van een naderend einde vandaan? Zeg nu niet uit ons geloof, want de 2012 blijkt van uit de Maya cultuur te stammen, en die hoorden bij mijn weten niet bij ons geloof. Oh ja, er zijn natuurlijk veel godsdiensten die dit doemscenario vooropstellen, dus misschien ook bij de Maya's ?
Ik denk dat het gewoon voortkomt uit een redenering van de primitieve mensen, die zagen dat alles om hen heen wel vroeg of laat kapot ging, dus zou dat ook wel het geval zijn met de wereld in zijn geheel... (Rekening houdend met de exploderende zon hebben ze gelijk (exploderen is niet correct maar benaderend)).
Wellicht is die redenering daardoor ook zo algemeen. Net zoals ook het voorkomen van de grote verwarring en de grote vloed zo algemeen is. Op een bepaald ogenblik is de met rede begiftigde mens ontstaan, in het begin zal dat dus een eerder kleine groep geweest zijn. Als daar nu de overstroming plaatsgreep, dan was dit werkelijk bijna het einde van de wereld ! De wereld die bekend was aan die kleine groep van mensen of mensachtigen. Er zijn weteschapplijke studies die uitwijzen dat alle mensen voortkomen van een eerder kleine groep (het restant na de grote rampen ?)men spreekt van een 5000 ongeveer.
Geschiedkundig zien we ook dat ze bijna allemaal ooit één taal hebben gesproken... waarschijnlijk door honger zijn ze verder uit elkaar gaan wonen, en zijn de talen steeds meer gaan verschillen.
Maar ergens, in het collectief geheugen zit nog het besef van de grote vloed en het feit dat ze vroeger wel met elkaar konden praten...
Ik weet uberhaupt niet of dit correct zo gegaan is, maar dat is volgens mij wel het antwoord op een heleboel vragen.
Dus de wereld is al eens vergaan...door water ! En de volgende "vergaan" zal door vuur zijn !
Logisch ! Iedereen beseft dat nu de mensen zo ver uit een wonen, dat één overstroming nooit meer het collectief einde zou kunnen brengen, dus moet het wel iets anders zijn, en dan denkt men uiteraard aan het tegenovergestelde van water...vuur... En in de huidige wereld ziet men plots dat dit wel technisch zou kunnen ook ! Met al die atoombommen....
Dus zijn er altijd mensen die afkomen met doemscenario's... gaan de van een atoomoorlog tot... klimaatverandering...
Vroeger, lang geleden (in een mensenleven) waren de leefgemeenschappen veelal klein, en dan waren er de machtigen die de mensen onderdrukten, en het geloof was er om ze braaf te houden... Dat gaat nu niet meer, dus komt er een ander scenario om de massa weer in één hoek te drummen en de machtigen krijgen de rest van de wereld... Kijk maar eens goed wat ze bezig zijn onder het mom van "klimaatsverandering"...
Lees dan ook eens hoe (en waarom) ze bv professor Lomborg proberen te muilkorven...
en wordt wakker !
Gezien hoe mooi de zon schijnt, hoe vroeg het al weer dag is ?
Nogal een geluk dat het nu warmer is hé, met de prijs van de mazout !
Of is het gewoon zo dat ze de prijs de hoogte in jagen omdat we er minder nodig hebben nu het warmer wordt, nu er steeds meer alternatieve verwarmingssystemen komen?
lig er niet van wakker, maar denk er toch maar eens over na ...
tot de volgende ?
donderdag, februari 07, 2008
donderdag
Gisterenavond moest ik mijn pillendoos weer vullen, dus, vandaag is het donderdag.
Zaterdag 's avonds moet ik mama's pillendoos vullen.
Die dozen bepalen de voortgang van de weken.
Daarmee wil ik zeggen dat de dagen zo maar door de vingers glijden als je thuis zit te zitten...Er is zo heel weinig onderbreking in de normale sleur der dingen. In het weekend eens een rommelmarktje, maar aan de andere kant zweren alle tv-zenders dan samen om op zondag zo weinig mogelijk uit te zenden die de electriciteitskosten van de tv verrechtvaardigen...Althans voor acht uur dertig 's avonds, want dat is zowat het uur van het slapengaan. Nu ja, slapen... Gaan liggen is correcter... Nu, ik mag niet klagen, gisteren heb ik goed geslapen. De pijn is weer teruggezakt tot op een normaal niveau... toch zolang ik stillekes ben en heel goed op let op mijn bewegingen. Gewoon me wassen vanmorgen was al genoeg om de alarmbel luid te doen klingelen.
Straks ga ik eens surfen naar de sites over rommelmarkten om te zien of er dit weekend ergens in de omtrek iets te doen is...
En als mijn rug het toestaat daar eens iets anders te zien en te doen. Wel wetend dat het zal pijn doen, maar als het binnen het verdraagbare valt, dan is een kermis een geseling waard zoals ons moeder altijd zei...
Hoor mij hier eens bezig, precies of ik ben De Duts van de maatschappij !
Terwijl ik vandaag weer vaststelde dat één van mijn mail-vrienden haar box niet meer leegt, en ik weet dat dit wil zeggen dat ze dat op die dagen echt niet meer kan, van de pijn.
Als ik dan hoor wat ze allemaal moet slikken om een beetje mens te zijn, en wat die massa brol allemaal voor andere miseries uitlokt, dan ben ik nog van de goeie... God, er zijn zo veel mensen die hele dagen moeten afzien. En er zijn er bij die de pijn echt niet aankunnen en de strijd opgeven. Wat zitten wij hier dan te klagen ? Ja, ik heb pijn, soms veel pijn, maar gelukkig kan ik nog steeds vechten en gelukkig kan ik nog steeds me zelf bezighouden, en verval ik niet in ineen kruipen in een hoekje met alleen mijn zelfmedelijden...
Ik denk dat dit mijn grote vrees is. Schrik dat ooit de pijn mijn geest zal nekken.
Gek, maar ik denk dat het feit dat ik zo vaak en zo ernstig ziek was als kind, mij getraind heeft in het vechten. Ik wou - zelfs als kind al- niet ziek zijn, en ik herinner me de keren dat ik tegen mijn moeder inging en haar zei dat de specialist in Brugge (Dr Dewinter ??) gezegd had dat ze geen duts van mij mocht maken...
Als vader was ik kwaad als een van de kinderen ziek was, en ik zag dat hij /zij niet vocht tegen de letargie... Ik herinner me dat Bart naar het UZ moest voor een kathederisatie... Wij hadden hem er heen gebracht, naar zijn bedje, en toen we weg gingen zag ik zijn lipje trillen, maar hij weende niet, want hij moest sterk zijn... De verpleegsters waren gek van dat flinke baasje, en net zoals ik toen ik als kind in het hospitaal lag, mocht hij helpen met kleine werkjes zoals opplooien en dergelijke... Bart weet nog alles van toen, het was ook voor hem een enorm groot en zwaar avontuur, en hij had de hindernis genomen !
Ik was fier op hem !
En toen Koen eindelijk ook leerde vechten, echt met zijn eigen wil, tegen de ademnood, dan was ik weer fier ... Ik had hen iets meegegeven: vechtlust !
Raar dat een mens weer op al die kleine dingen van het leven terugdenkt... Maar ja, ik heb tijd, te veel tijd.
Vandaag komen de kinderen hier weer...
Dus zal er wellicht geen plaats zijn om pyrografie te doen... Gek dat vacantie mijn vrije tijd doorbreekt.
Ik ga stoppen, het weer ziet er goed uit, mijn rug is beter, het leven is weer goed
tot de volgende?
Zaterdag 's avonds moet ik mama's pillendoos vullen.
Die dozen bepalen de voortgang van de weken.
Daarmee wil ik zeggen dat de dagen zo maar door de vingers glijden als je thuis zit te zitten...Er is zo heel weinig onderbreking in de normale sleur der dingen. In het weekend eens een rommelmarktje, maar aan de andere kant zweren alle tv-zenders dan samen om op zondag zo weinig mogelijk uit te zenden die de electriciteitskosten van de tv verrechtvaardigen...Althans voor acht uur dertig 's avonds, want dat is zowat het uur van het slapengaan. Nu ja, slapen... Gaan liggen is correcter... Nu, ik mag niet klagen, gisteren heb ik goed geslapen. De pijn is weer teruggezakt tot op een normaal niveau... toch zolang ik stillekes ben en heel goed op let op mijn bewegingen. Gewoon me wassen vanmorgen was al genoeg om de alarmbel luid te doen klingelen.
Straks ga ik eens surfen naar de sites over rommelmarkten om te zien of er dit weekend ergens in de omtrek iets te doen is...
En als mijn rug het toestaat daar eens iets anders te zien en te doen. Wel wetend dat het zal pijn doen, maar als het binnen het verdraagbare valt, dan is een kermis een geseling waard zoals ons moeder altijd zei...
Hoor mij hier eens bezig, precies of ik ben De Duts van de maatschappij !
Terwijl ik vandaag weer vaststelde dat één van mijn mail-vrienden haar box niet meer leegt, en ik weet dat dit wil zeggen dat ze dat op die dagen echt niet meer kan, van de pijn.
Als ik dan hoor wat ze allemaal moet slikken om een beetje mens te zijn, en wat die massa brol allemaal voor andere miseries uitlokt, dan ben ik nog van de goeie... God, er zijn zo veel mensen die hele dagen moeten afzien. En er zijn er bij die de pijn echt niet aankunnen en de strijd opgeven. Wat zitten wij hier dan te klagen ? Ja, ik heb pijn, soms veel pijn, maar gelukkig kan ik nog steeds vechten en gelukkig kan ik nog steeds me zelf bezighouden, en verval ik niet in ineen kruipen in een hoekje met alleen mijn zelfmedelijden...
Ik denk dat dit mijn grote vrees is. Schrik dat ooit de pijn mijn geest zal nekken.
Gek, maar ik denk dat het feit dat ik zo vaak en zo ernstig ziek was als kind, mij getraind heeft in het vechten. Ik wou - zelfs als kind al- niet ziek zijn, en ik herinner me de keren dat ik tegen mijn moeder inging en haar zei dat de specialist in Brugge (Dr Dewinter ??) gezegd had dat ze geen duts van mij mocht maken...
Als vader was ik kwaad als een van de kinderen ziek was, en ik zag dat hij /zij niet vocht tegen de letargie... Ik herinner me dat Bart naar het UZ moest voor een kathederisatie... Wij hadden hem er heen gebracht, naar zijn bedje, en toen we weg gingen zag ik zijn lipje trillen, maar hij weende niet, want hij moest sterk zijn... De verpleegsters waren gek van dat flinke baasje, en net zoals ik toen ik als kind in het hospitaal lag, mocht hij helpen met kleine werkjes zoals opplooien en dergelijke... Bart weet nog alles van toen, het was ook voor hem een enorm groot en zwaar avontuur, en hij had de hindernis genomen !
Ik was fier op hem !
En toen Koen eindelijk ook leerde vechten, echt met zijn eigen wil, tegen de ademnood, dan was ik weer fier ... Ik had hen iets meegegeven: vechtlust !
Raar dat een mens weer op al die kleine dingen van het leven terugdenkt... Maar ja, ik heb tijd, te veel tijd.
Vandaag komen de kinderen hier weer...
Dus zal er wellicht geen plaats zijn om pyrografie te doen... Gek dat vacantie mijn vrije tijd doorbreekt.
Ik ga stoppen, het weer ziet er goed uit, mijn rug is beter, het leven is weer goed
tot de volgende?
woensdag, februari 06, 2008
een beetje op reis...
Enige minuutjes terug zat ik hier te kijken naar Roemenië...een mooi mailtje in powerpoints, die me heel mooie en soms wat trieste beelden liet zien van een van de armste landen van Europa... (Is dat nu ook lid van de europese ? een mens raakt de tel kwijt hé?)
Nu en dan, ook van morgen nog Keukenhof, ben ik van uit mijn zetel toerist.
Vroeger zou dat voor mij aanleiding geweest zijn om te denken: daar moeten we ook nog eens naar toe...Nu troost ik mij met de gedacht: zie, ik kan er zo toch ook wat van genieten. Mooi toch ?
Ik heb ook een prachtige mail doorgestuurd gekregen over optimisme...'t Was weliswaar in 't frans, maar ik stuurde hem toch maar aan iedereen met de raad deze toch te proberen te lezen, hij was zo mooi...
Ik kreeg ook een serie foto's door van onze nationale schone die uit de kleren ging voor het goede doel (????) Die heb ik niet doorgestuurd, dat een Franse president huwt met een madam die van a tot z gekend is door heel de wereld, dat is zijn zaak, maar ik vind het toch maar raar... Ik denk niet dat ik ooit zou kunnen verdragen dat iedereen weet hoe mijn vrouw er uit ziet... dat raakt voor mij ergens wat bij het intieme hoort... Oh, denk niet dat ik zo 'n puritein ben, dat ik geen naakt kan zien zonder aan zonde te denken... Naakt kan best mooi zijn, en ik heb minuten lang staan genieten van de David van michelangelo of van de Venus van Botticelli, maar die gaan niet in diverse poses gaan staan of liggen voor het "goede doel"...
Ik heb dan ook mijn bedenkingen over de mensen die dat boekje speciaal zijn gaan kopen. Zou dat ook voor het goede doel zijn ???? Nee hé...
Vroeger had ik daar minder last mee, maar sinds mijn dochter op alle soorten manieren mishandelt is geweest door haar ex, heb ik schrik van al die uitwassen van de menselijke on-natuur ! Die man was ook zo gefokust op al die boekjes over de extremen van de menselijkheid en het naakt in zijn meest blote vorm...Dat heeft mij veranderd. Dat heeft mij doen nadenken of we inderdaad niet beter wat puriteinser zouden zijn ? Nee, ik heb het niet over zonde of over geloof, nee, ik heb het over eerbied voor elkaar en voor iedere mens. En geef toe, je hebt minder eerbied, minder ontzag, minder warmte over voor diegenen die zichzelf zo exposeren, soms zelfs in de meest onterende standjes. Ik denk dan ook aan de vele foto's die je kunt vinden op internet, van ex-liefjes die hun vroegere liefje letterlijk te kijk zetten ! (En is dat op zich al geen bewijs op zich van wat ik zeg ???)
Nee, men maakt die naaktfoto's enkel en alleen omdat ze hier in onze ogen, onze cultuur choquerend zijn, uitdagend zijn, en noem maar op... De bedoeling van echt mooie foto's te maken is maar een klein onderdeeltje van de eigenlijke opzet.
Maar ik ga daar niet over doordrammen, je snapt best wat ik bedoel, en zelfs al ben je niet akkoord, het feit dat je het snapt zegt eigenlijk dat je het ook wel weet...
Ik had het over mailtjes.
En vooral over die mailtjes met al die mooie streken waar ik nooit meer zal geraken... We mogen echter niet klagen ! Mijn grootouders zijn nooit ergens naar toe geweest, tenzij op vlucht voor de grote oorlog... Mijn ouders hebben al een paar vreemde landen gezien, en wij hebben er al we dubbel zo veel gezien. We mogen dus niet klagen, en we krijgen nu nog al die zichten uit de meest exotische bestemmingen ook al om ons te verwennen.
Soms heb je van die foto's die vanzelf verdwijnen en vervangen worden door de volgende...Ik heb altijd het gevoel dat dit of te vroeg, of te laat komt, nooit op het tijdstip dat ik zou willen... Soms heb je het gevoel dat je net iets beter zou willen bekij...en 't is al weer weg.
Sommige treffen me zo zeer dat ik die bewaar om ooit nog eens te bekijken. Sinds de enorm grote mailboxes kun je dat. Ik weet dat er nog een veel grotere is, maar die heb ik geprobeerd en daar zit iets in die niet gezond is voor je pc...dus neem ik de tweede grootste box, de mailbox in Google, Gmail, waar je nu al meer dan 6 giga op kunt hebben... Dat is meer dan 6.000 megabites ! Dat is gigantisch ! Op mijn eerste pc had ik eenvoor die tijd grooooote harde schijf, van 40 mega...ochgottekes, nu krijg je daar de meeste programma's niet meer op ...
Maar nu hebben we veel meer plaats, iedereen zit tegenwoordig met een harde schijf van vele giga's plaatsruimte, en nu we dat hebben, nu zijn ze overal bezig met ons meer en meer virtuele plaats te schenken (Nu we het niet meer zo hard nodig hebben !) Je kunt nu zelfs al je administratie doen op virtuele plaatsen. Je kunt daar kilo's dingens op kwijt, zonder ook maar iets van plaats kwijt te raken op je eigen pc.
Eigenlijk zouden we nu dus makkelijk kunnen werken met pc's met veel minder plaatsruimte, en toch maken ze die masjientjes altijd maar zwaarder en zwaarder.
Nu, voor mij niet gelaten, maar ik ben toch maar blij met die virtuele ruimte waar nu mijn mooiste mailtjes staan te wachten op mij... Ze doen me denken aan mijn pakken foto's en dia's, die daar liggen in grote dozen... En nu en dan kriebelt het, en kijken we nog eens naar die beelden van toen. Nu nog minder dan vroeger, want op al die foto's en dia's zien we dan onze Koen terug, en dan zitten we weer met een krop in de keel...
Bij het laatste bezoek aan de specialist voor Anny, begon die daar ook over, wellicht omdat hij vermoedt dat dit verdriet mede de oorzaak is van diverse lichamelijke euvels... en dan zat ik daar, zelf met een krop in mijn keel, mij nijdig te maken omdat hij Anny weer pijn deed...
Die pijn is erger dan de pijn in mijn rug, en het kost moeite om daar over te schrijven... je wilt dat dit naar achteren geduwd wordt, heel diep, en dan spreekt zo'n dokter dat weer helemaal naar het voorplan...
En nu en dan hoor ik Anny zuchten, zo maar... en dan denk ik dat zij ook weer daaraan denkt...en ik probeer niet te zuchten.
Ik denk dat ik nog eens naar die mooie mailtjes ga
tot de volgende ?
Nu en dan, ook van morgen nog Keukenhof, ben ik van uit mijn zetel toerist.
Vroeger zou dat voor mij aanleiding geweest zijn om te denken: daar moeten we ook nog eens naar toe...Nu troost ik mij met de gedacht: zie, ik kan er zo toch ook wat van genieten. Mooi toch ?
Ik heb ook een prachtige mail doorgestuurd gekregen over optimisme...'t Was weliswaar in 't frans, maar ik stuurde hem toch maar aan iedereen met de raad deze toch te proberen te lezen, hij was zo mooi...
Ik kreeg ook een serie foto's door van onze nationale schone die uit de kleren ging voor het goede doel (????) Die heb ik niet doorgestuurd, dat een Franse president huwt met een madam die van a tot z gekend is door heel de wereld, dat is zijn zaak, maar ik vind het toch maar raar... Ik denk niet dat ik ooit zou kunnen verdragen dat iedereen weet hoe mijn vrouw er uit ziet... dat raakt voor mij ergens wat bij het intieme hoort... Oh, denk niet dat ik zo 'n puritein ben, dat ik geen naakt kan zien zonder aan zonde te denken... Naakt kan best mooi zijn, en ik heb minuten lang staan genieten van de David van michelangelo of van de Venus van Botticelli, maar die gaan niet in diverse poses gaan staan of liggen voor het "goede doel"...
Ik heb dan ook mijn bedenkingen over de mensen die dat boekje speciaal zijn gaan kopen. Zou dat ook voor het goede doel zijn ???? Nee hé...
Vroeger had ik daar minder last mee, maar sinds mijn dochter op alle soorten manieren mishandelt is geweest door haar ex, heb ik schrik van al die uitwassen van de menselijke on-natuur ! Die man was ook zo gefokust op al die boekjes over de extremen van de menselijkheid en het naakt in zijn meest blote vorm...Dat heeft mij veranderd. Dat heeft mij doen nadenken of we inderdaad niet beter wat puriteinser zouden zijn ? Nee, ik heb het niet over zonde of over geloof, nee, ik heb het over eerbied voor elkaar en voor iedere mens. En geef toe, je hebt minder eerbied, minder ontzag, minder warmte over voor diegenen die zichzelf zo exposeren, soms zelfs in de meest onterende standjes. Ik denk dan ook aan de vele foto's die je kunt vinden op internet, van ex-liefjes die hun vroegere liefje letterlijk te kijk zetten ! (En is dat op zich al geen bewijs op zich van wat ik zeg ???)
Nee, men maakt die naaktfoto's enkel en alleen omdat ze hier in onze ogen, onze cultuur choquerend zijn, uitdagend zijn, en noem maar op... De bedoeling van echt mooie foto's te maken is maar een klein onderdeeltje van de eigenlijke opzet.
Maar ik ga daar niet over doordrammen, je snapt best wat ik bedoel, en zelfs al ben je niet akkoord, het feit dat je het snapt zegt eigenlijk dat je het ook wel weet...
Ik had het over mailtjes.
En vooral over die mailtjes met al die mooie streken waar ik nooit meer zal geraken... We mogen echter niet klagen ! Mijn grootouders zijn nooit ergens naar toe geweest, tenzij op vlucht voor de grote oorlog... Mijn ouders hebben al een paar vreemde landen gezien, en wij hebben er al we dubbel zo veel gezien. We mogen dus niet klagen, en we krijgen nu nog al die zichten uit de meest exotische bestemmingen ook al om ons te verwennen.
Soms heb je van die foto's die vanzelf verdwijnen en vervangen worden door de volgende...Ik heb altijd het gevoel dat dit of te vroeg, of te laat komt, nooit op het tijdstip dat ik zou willen... Soms heb je het gevoel dat je net iets beter zou willen bekij...en 't is al weer weg.
Sommige treffen me zo zeer dat ik die bewaar om ooit nog eens te bekijken. Sinds de enorm grote mailboxes kun je dat. Ik weet dat er nog een veel grotere is, maar die heb ik geprobeerd en daar zit iets in die niet gezond is voor je pc...dus neem ik de tweede grootste box, de mailbox in Google, Gmail, waar je nu al meer dan 6 giga op kunt hebben... Dat is meer dan 6.000 megabites ! Dat is gigantisch ! Op mijn eerste pc had ik eenvoor die tijd grooooote harde schijf, van 40 mega...ochgottekes, nu krijg je daar de meeste programma's niet meer op ...
Maar nu hebben we veel meer plaats, iedereen zit tegenwoordig met een harde schijf van vele giga's plaatsruimte, en nu we dat hebben, nu zijn ze overal bezig met ons meer en meer virtuele plaats te schenken (Nu we het niet meer zo hard nodig hebben !) Je kunt nu zelfs al je administratie doen op virtuele plaatsen. Je kunt daar kilo's dingens op kwijt, zonder ook maar iets van plaats kwijt te raken op je eigen pc.
Eigenlijk zouden we nu dus makkelijk kunnen werken met pc's met veel minder plaatsruimte, en toch maken ze die masjientjes altijd maar zwaarder en zwaarder.
Nu, voor mij niet gelaten, maar ik ben toch maar blij met die virtuele ruimte waar nu mijn mooiste mailtjes staan te wachten op mij... Ze doen me denken aan mijn pakken foto's en dia's, die daar liggen in grote dozen... En nu en dan kriebelt het, en kijken we nog eens naar die beelden van toen. Nu nog minder dan vroeger, want op al die foto's en dia's zien we dan onze Koen terug, en dan zitten we weer met een krop in de keel...
Bij het laatste bezoek aan de specialist voor Anny, begon die daar ook over, wellicht omdat hij vermoedt dat dit verdriet mede de oorzaak is van diverse lichamelijke euvels... en dan zat ik daar, zelf met een krop in mijn keel, mij nijdig te maken omdat hij Anny weer pijn deed...
Die pijn is erger dan de pijn in mijn rug, en het kost moeite om daar over te schrijven... je wilt dat dit naar achteren geduwd wordt, heel diep, en dan spreekt zo'n dokter dat weer helemaal naar het voorplan...
En nu en dan hoor ik Anny zuchten, zo maar... en dan denk ik dat zij ook weer daaraan denkt...en ik probeer niet te zuchten.
Ik denk dat ik nog eens naar die mooie mailtjes ga
tot de volgende ?
dinsdag, februari 05, 2008
bang
Ik heb je al gezegd dat ik nogal veel surf op internet, en zo kom je van het ene op het andere terecht...Zo was ik eens aan t surfen in sites over de islam...Of liever gezegd, van de islam.
Als je de Koran leest, dan kun je niet anders dan vaststellen dat die tekst helemaal niet aan zet tot de heilige oorlog...Dus ik maar zoeken waar die Imams dat allemaal uithalen.
Dat was dus de reden van mijn surf-werk...en ik heb het na enig zoekwerk ook gevonden.
Wat de Imams prediken halen ze niet uit de koran, maar uit de hadith !
Wat is de hadith ? Je moet weten dat de Koran, net zoals de bijbel pas een tijd na het overlijden van de profeet is opgesteld. En zoals er indertijd ook naast de bijbel een heel pak verhalen waren (zoals over de jeugdjaren van Jezus en dergelijke - mensen die indertijd het geluk hadden in een katholiek onderwijsnet te zitten, zullen zich nog wel dergelijke verhaaltjes herinneren) In de Islam zijn er ook naast de Koran een deel opvoedende overleveringen. Opgesteld door leerlingen van de profeet (zo zegt de overlevering toch). Deze verhalen zijn, in tegenstelling tot in de christelijke kerk, ook op papier gesteld, en maken deel uit van het pakket "Islam".
Die verhalen vormen samen de hadith. Daar zitten heel wat mooie teksten in, maar ook teksten over de oorlogen die Mohammed moest voeren om zijn gelovige onderdanen te beschermen en uit te breiden... En daar staan die zaken in zoals vechten voor het geloof is een onmiddellijke toegang tot het paradijs met 72 wulpse maagden (zo staat het er !)
Dergelijke teksten vind je niet één keer, maar in diverse teksten van de hadith.
Als die mensen ons willen geruststellen dan spreken ze over de Koran, en als ze hun eigen mensen willen opjutten dan spreken ze uit de hadith.
Sommige stukken uit de hadith zijn alleen te lezen bij de soennieten, en andere alleen bij de sjiieten, maar toch zijn de teksten als "waardig" bevonden. Dat is duidelijk anders dan in de Kristelijke kerken, daar zijn een heel pak teksten verworpen omdat ze niet stroken met de uitgezette lijn. (Je vind wel discussie over een deel teksten, de deuterocanonieke boeken)
Ik heb niet de volledige teksten van de boeken die men vond op diverse plaatsen (Qumran onder meer) over de kristelijke godsdienst en ouder, maar die dateren van voor de tijd dat de kerk kwam tot één groep goedgekeurde teksten. Het is dus best mogelijk dat er oorspronkelijk in de kristelijke teksten opjuttende woorden te vinden waren. (Er is nogal wat verschil in de interpretatie van de achtergrond van de "blijde" intocht van Jezus in Jerusalem, wat later aanleiding gaf tot palmzondag... Sommigen denken dat er hier duidelijk sprake was van een "coup" naar het koningschap over Israël...
Maar één zaak is zeker, in bijna alle godsdiensten zijn oorlogszuchtige teksten verwijderd of waren er gewoon niet. Bij de Islam is dat dus anders !
Nu, we moeten eerlijk blijven, en als we denken aan de kruistochten en aan de inquisitie, dan kunnen we ook niet zeggen dat de kristelijke kerk daarin zonder zonden was ! Ik vind het ook altijd bizar vast te stellen dat de meeste mensen denken dat alle kruistochten gericht waren op het vrijmaken en vrijhouden van Jerusalem... Ons woord ketter is een vervorming van katharen, een sterk uitbreidende groep "kristenen" die afweken van de lijn van Rome... Het centrum van die beweging was in Frankrijk, en daar zijn duizenden mensen gedood omwille van hun geloof... dus niet islam, niet Jerusalem... en zo zijn er nog !
Maar als je de teksten van de hadith bekijkt, dan ben ik niet gerust ! Dan ben ik bang, want dat is echt een oorlogsverklaring tegen de ongelovigen ! En alle middelen zijn goed !
Ik weet niet in hoever onze "veiligheids"-diensten echt deze zaken opvolgen ! Maar het is onrustwekkend. Er bestaat een bepaling van wat sekten zijn volgens onze wetgevers, duidelijk hoort de Islam daar niet bij, want het wordt erkend als godsdienst in onze regio...Naar mijn gevoel moet die erkenning ook inhouden dat dit geloof ook de staat eerbiedigt, en niet alleen de wetten volgt, maar zelfs het respecteren en volgen van die wetten predikt, en hoogstens waar er echte geschilpunten zijn, haar visie over het geschil geeft (Zoals de katholieke kerk doet over de wetgeving inzake abortus en euthanasie). Met andere woorden een godsdienst kan niet erkend worden door een staat als de staat niet erkend wordt door de godsdienst. Er moet sprake zijn van een zekere wisselwerking, erkenning, eerbied...
Ik weet ook niet in hoever men zich hier al dan niet houdt aan de wet, maar vermits je op internet op de officiële sites van de Islam, ook die opruiende taal kunt horen, lezen, zien, heb ik er toch mijn vragen over ! (En ik kan dan nog alleen voortgaan op de teksten in de talen die ik begrijp, en het arabisch hoort daar niet bij !)
Ik ben geen rascist, ook nooit geweest, en wat ik hier stel is dan ook niet gericht tegen een of ander ras, het is gericht tegen mensen die hun medemensen opjutten tot het plegen van agressie en terrorisme. Ik heb het dus ook niet tegen een of andere godsdienst, want ik herhaal dat de Koran helemaal niet oorlogszuchtig klinkt, ik heb het alleen tegen het misbruik van de dingen. Van waar die ook komen ! Ik lig evengoed wakker van de bewegingen en organisaties die op een of andere manier rascisme prediken, want die vormen door hun optreden een verrechtvaardiging van de daden extremisten nu stellen.
Denk er maar eens over na !
Godsdienstig of niet, de enige oplossing om te komen tot een betere wereld, is eerbied voor elkaar, in een echte en hechte wisselwerking. Dat kan perfect, zonder beperkingen, als men de verschillen eerbiedigt en niet gebruikt om elkaar aan te vallen.
Tju, 't is toch weer een zwaar stuk geworden, maar ik denk dat dit belangrijk is!
tot de volgende ?
Als je de Koran leest, dan kun je niet anders dan vaststellen dat die tekst helemaal niet aan zet tot de heilige oorlog...Dus ik maar zoeken waar die Imams dat allemaal uithalen.
Dat was dus de reden van mijn surf-werk...en ik heb het na enig zoekwerk ook gevonden.
Wat de Imams prediken halen ze niet uit de koran, maar uit de hadith !
Wat is de hadith ? Je moet weten dat de Koran, net zoals de bijbel pas een tijd na het overlijden van de profeet is opgesteld. En zoals er indertijd ook naast de bijbel een heel pak verhalen waren (zoals over de jeugdjaren van Jezus en dergelijke - mensen die indertijd het geluk hadden in een katholiek onderwijsnet te zitten, zullen zich nog wel dergelijke verhaaltjes herinneren) In de Islam zijn er ook naast de Koran een deel opvoedende overleveringen. Opgesteld door leerlingen van de profeet (zo zegt de overlevering toch). Deze verhalen zijn, in tegenstelling tot in de christelijke kerk, ook op papier gesteld, en maken deel uit van het pakket "Islam".
Die verhalen vormen samen de hadith. Daar zitten heel wat mooie teksten in, maar ook teksten over de oorlogen die Mohammed moest voeren om zijn gelovige onderdanen te beschermen en uit te breiden... En daar staan die zaken in zoals vechten voor het geloof is een onmiddellijke toegang tot het paradijs met 72 wulpse maagden (zo staat het er !)
Dergelijke teksten vind je niet één keer, maar in diverse teksten van de hadith.
Als die mensen ons willen geruststellen dan spreken ze over de Koran, en als ze hun eigen mensen willen opjutten dan spreken ze uit de hadith.
Sommige stukken uit de hadith zijn alleen te lezen bij de soennieten, en andere alleen bij de sjiieten, maar toch zijn de teksten als "waardig" bevonden. Dat is duidelijk anders dan in de Kristelijke kerken, daar zijn een heel pak teksten verworpen omdat ze niet stroken met de uitgezette lijn. (Je vind wel discussie over een deel teksten, de deuterocanonieke boeken)
Ik heb niet de volledige teksten van de boeken die men vond op diverse plaatsen (Qumran onder meer) over de kristelijke godsdienst en ouder, maar die dateren van voor de tijd dat de kerk kwam tot één groep goedgekeurde teksten. Het is dus best mogelijk dat er oorspronkelijk in de kristelijke teksten opjuttende woorden te vinden waren. (Er is nogal wat verschil in de interpretatie van de achtergrond van de "blijde" intocht van Jezus in Jerusalem, wat later aanleiding gaf tot palmzondag... Sommigen denken dat er hier duidelijk sprake was van een "coup" naar het koningschap over Israël...
Maar één zaak is zeker, in bijna alle godsdiensten zijn oorlogszuchtige teksten verwijderd of waren er gewoon niet. Bij de Islam is dat dus anders !
Nu, we moeten eerlijk blijven, en als we denken aan de kruistochten en aan de inquisitie, dan kunnen we ook niet zeggen dat de kristelijke kerk daarin zonder zonden was ! Ik vind het ook altijd bizar vast te stellen dat de meeste mensen denken dat alle kruistochten gericht waren op het vrijmaken en vrijhouden van Jerusalem... Ons woord ketter is een vervorming van katharen, een sterk uitbreidende groep "kristenen" die afweken van de lijn van Rome... Het centrum van die beweging was in Frankrijk, en daar zijn duizenden mensen gedood omwille van hun geloof... dus niet islam, niet Jerusalem... en zo zijn er nog !
Maar als je de teksten van de hadith bekijkt, dan ben ik niet gerust ! Dan ben ik bang, want dat is echt een oorlogsverklaring tegen de ongelovigen ! En alle middelen zijn goed !
Ik weet niet in hoever onze "veiligheids"-diensten echt deze zaken opvolgen ! Maar het is onrustwekkend. Er bestaat een bepaling van wat sekten zijn volgens onze wetgevers, duidelijk hoort de Islam daar niet bij, want het wordt erkend als godsdienst in onze regio...Naar mijn gevoel moet die erkenning ook inhouden dat dit geloof ook de staat eerbiedigt, en niet alleen de wetten volgt, maar zelfs het respecteren en volgen van die wetten predikt, en hoogstens waar er echte geschilpunten zijn, haar visie over het geschil geeft (Zoals de katholieke kerk doet over de wetgeving inzake abortus en euthanasie). Met andere woorden een godsdienst kan niet erkend worden door een staat als de staat niet erkend wordt door de godsdienst. Er moet sprake zijn van een zekere wisselwerking, erkenning, eerbied...
Ik weet ook niet in hoever men zich hier al dan niet houdt aan de wet, maar vermits je op internet op de officiële sites van de Islam, ook die opruiende taal kunt horen, lezen, zien, heb ik er toch mijn vragen over ! (En ik kan dan nog alleen voortgaan op de teksten in de talen die ik begrijp, en het arabisch hoort daar niet bij !)
Ik ben geen rascist, ook nooit geweest, en wat ik hier stel is dan ook niet gericht tegen een of ander ras, het is gericht tegen mensen die hun medemensen opjutten tot het plegen van agressie en terrorisme. Ik heb het dus ook niet tegen een of andere godsdienst, want ik herhaal dat de Koran helemaal niet oorlogszuchtig klinkt, ik heb het alleen tegen het misbruik van de dingen. Van waar die ook komen ! Ik lig evengoed wakker van de bewegingen en organisaties die op een of andere manier rascisme prediken, want die vormen door hun optreden een verrechtvaardiging van de daden extremisten nu stellen.
Denk er maar eens over na !
Godsdienstig of niet, de enige oplossing om te komen tot een betere wereld, is eerbied voor elkaar, in een echte en hechte wisselwerking. Dat kan perfect, zonder beperkingen, als men de verschillen eerbiedigt en niet gebruikt om elkaar aan te vallen.
Tju, 't is toch weer een zwaar stuk geworden, maar ik denk dat dit belangrijk is!
tot de volgende ?
maandag, februari 04, 2008
alsmaar raarderder
Je zult je wel herinneren dat ik enkele dagen geleden verwees naar die bizarre site Niburu.nl ? Welnu, van daar uit vertrokken kom ik op steeds gekkere dingen terecht ! Grenswetenschappen,Bizarre reeks toevallen...let op, dat zijn namen van sites, waar op men bloedernstig allerlei rare dingen vertelt... In een heleboel van die bizarre dingen linkt men dat aan dingen die je wel weet of al wel eens hoorde of las, om zo de geloofwaardigheid van die zaken te verstevigen (????).
't Zal wel aan mij liggen, maar ik heb al altijd interesse gehad voor die soorten van dingen. Indertijd las ik ook met veel genoegen Von Däniken en zijn verklaringen over rare dingen die hij vaststelde, en waar inderdaad de wetenschap geen of geen afdoend antwoord op heeft... Von Däniken vond zijn oplossing bij de groene marsmannetjes, op deze sites zijn er nog raarderdere verklaringen, die toch ook wel weer gelinkt worden aan de buitenaardsen...
Ik hou van die rare gedachtenkronkels. Wellicht heeft dat ook te maken met de enorme hoeveelheid boeken die ik al gelezen heb en nog lees, en dat heeft gemaakt dat niets fantasierijks mij vreemd is... In ieder geval vind ik daar in dan ook weer een kans om weg te dromen in die bizarre situaties. Alhoewel, bizar ? Vannacht lag ik te denken aan die dingen... Stel dat er hier eens zo'n ufo landt, en er stappen rare knaloranje wezens uit op vier benen en met vier armen... Hoe zouden de mensen daar op reageren ???
Slecht natuurlijk !
Geen twijfel aan !
Waarom ik dat denk ? Niet moeilijk, we hebben al vooroordelen tegen normaal gevormde mensen van wie de kleur iets of wat afwijkt, hoe zouden we ooit die knaloranje peetjes en meetjes aanvaarden ? In de veronderstelling dat daar ook twee geslachten zijn...want dat zou ook kunnen natuurlijk, dat er daar meerdere of maar één geslacht is...
Of zouden die wezens allemaal min of meer op mensen lijken, zoals we zien in startrek en aanverwante filmpjes ?
Er zijn geleerden (?) die zeggen dat dit wel meer dan toevallig zou zijn, maar er zijn ook geleerden (weer ??) die zeggen dat dit heel waarschijnlijk is, omdat je in bijna alle oude overleveringen (veelal opgenomen in boeken aan het geloof geliëerd) ziet dat de "goden" zich vermengden met de mensen der aarde... (Ook in onze bijbel te lezen, en de kinderen daarvan waren reuzen Enak genoemd)
Je ziet, ik heb heel aandachtig Von Däniken en co gelezen hé ? En ja hoor, die teksten zijn er inderdaad !
Vind je het ook niet leuk om lezen ? Ikke wel ! en ze geven metéén de oplossing aan alles en nog wat van al hetgeen wij (en de geleerde professoren)niet kunnen verklaren.
Als je ook graag ligt te grasduinen in al die rare dinges, ik heb je de weg gewezen...
Vanmorgen al mijn kwampjoeterwerk moeten onderbreken om naar de winkel te gaan... Het is weer een congé voor de kadeeën, dus moeten wij de opvang doen... Veerle moet vanmiddag beginnen werken, dus vanaf 11.30 uur ongeveer zullen ze hier zitten...de huiskamer zal weer gevuld zijn met de geluiden van Nickelodeon en consorten... Ik zie graag tekenfilms, maar niet die rare dingen die ze tegenwoordig heelderdagen vertonen op die rare posten... Je ziet het hé, vandaag den dag lijk ik opgenomen in een rare wereld...Bovendien maken die levendige sponzen ook nog eens rare geluiden. tju toch!
Hé, heb je het ook al gezien ? De dagen zijn al weer serieus aan 't lengen ! Gisterenmorgen om kwart over acht trok ik het rolluik van de badkamer op, en het was al licht ! Een paar weken terug was het op dat uur nog hellestekedonker ! De zomer komt terug ! We voelen het nog niet, maar we beginnen het al te zien ! Hopelijk hebben we dit jaar weer geen moesson-zomer (ik schreef bijna zomper...) zoals vorig jaar. Je weet, ik hou van gaan vissen, en dat is maar te doen als het een beetje redelijk weer is ! Eén, ik moet de medewerking hebben van Luc om aan het viswater te geraken met al mijn boel, twéé, we zijn alletwee niet geneigd te gaan vissen in de regen... Drie, het moet ook nog passen in onze kalender... Niet dat ik veel belet ben, maar Luc is goddank nog gezond, en profiteert van de mogelijkheden die een gezonde gepensioneerde vandaag de dag heeft. (Hij heeft dik gelijk!) Dus is hij wel eens niet thuis, en vervalt de visdag...
Dat doet er mij op denken ! Ik ga hoognodig eens al mijn lijntjes en gerief moeten nakijken en zonodig in orde stellen. Weeral werk !
De pijn blijft aan de hoge kant... Ik mag niets doen of ik moet innerlijk op mijn tanden bijten... Bovendien begin ik nu ook nog meer en meer last te hebben van mijn knie... De trap opgaan was al moeilijk, nu komt daar nog die knie bij ook. De specialist heeft mij al gezegd dat ik met sterke arthrose op mijn knie zit...Ik ga weer eens dat product moeten halen, dat verzacht toch ietske...
Voila, dat is het weer voor vandaag...
tot de volgende ??
't Zal wel aan mij liggen, maar ik heb al altijd interesse gehad voor die soorten van dingen. Indertijd las ik ook met veel genoegen Von Däniken en zijn verklaringen over rare dingen die hij vaststelde, en waar inderdaad de wetenschap geen of geen afdoend antwoord op heeft... Von Däniken vond zijn oplossing bij de groene marsmannetjes, op deze sites zijn er nog raarderdere verklaringen, die toch ook wel weer gelinkt worden aan de buitenaardsen...
Ik hou van die rare gedachtenkronkels. Wellicht heeft dat ook te maken met de enorme hoeveelheid boeken die ik al gelezen heb en nog lees, en dat heeft gemaakt dat niets fantasierijks mij vreemd is... In ieder geval vind ik daar in dan ook weer een kans om weg te dromen in die bizarre situaties. Alhoewel, bizar ? Vannacht lag ik te denken aan die dingen... Stel dat er hier eens zo'n ufo landt, en er stappen rare knaloranje wezens uit op vier benen en met vier armen... Hoe zouden de mensen daar op reageren ???
Slecht natuurlijk !
Geen twijfel aan !
Waarom ik dat denk ? Niet moeilijk, we hebben al vooroordelen tegen normaal gevormde mensen van wie de kleur iets of wat afwijkt, hoe zouden we ooit die knaloranje peetjes en meetjes aanvaarden ? In de veronderstelling dat daar ook twee geslachten zijn...want dat zou ook kunnen natuurlijk, dat er daar meerdere of maar één geslacht is...
Of zouden die wezens allemaal min of meer op mensen lijken, zoals we zien in startrek en aanverwante filmpjes ?
Er zijn geleerden (?) die zeggen dat dit wel meer dan toevallig zou zijn, maar er zijn ook geleerden (weer ??) die zeggen dat dit heel waarschijnlijk is, omdat je in bijna alle oude overleveringen (veelal opgenomen in boeken aan het geloof geliëerd) ziet dat de "goden" zich vermengden met de mensen der aarde... (Ook in onze bijbel te lezen, en de kinderen daarvan waren reuzen Enak genoemd)
Je ziet, ik heb heel aandachtig Von Däniken en co gelezen hé ? En ja hoor, die teksten zijn er inderdaad !
Vind je het ook niet leuk om lezen ? Ikke wel ! en ze geven metéén de oplossing aan alles en nog wat van al hetgeen wij (en de geleerde professoren)niet kunnen verklaren.
Als je ook graag ligt te grasduinen in al die rare dinges, ik heb je de weg gewezen...
Vanmorgen al mijn kwampjoeterwerk moeten onderbreken om naar de winkel te gaan... Het is weer een congé voor de kadeeën, dus moeten wij de opvang doen... Veerle moet vanmiddag beginnen werken, dus vanaf 11.30 uur ongeveer zullen ze hier zitten...de huiskamer zal weer gevuld zijn met de geluiden van Nickelodeon en consorten... Ik zie graag tekenfilms, maar niet die rare dingen die ze tegenwoordig heelderdagen vertonen op die rare posten... Je ziet het hé, vandaag den dag lijk ik opgenomen in een rare wereld...Bovendien maken die levendige sponzen ook nog eens rare geluiden. tju toch!
Hé, heb je het ook al gezien ? De dagen zijn al weer serieus aan 't lengen ! Gisterenmorgen om kwart over acht trok ik het rolluik van de badkamer op, en het was al licht ! Een paar weken terug was het op dat uur nog hellestekedonker ! De zomer komt terug ! We voelen het nog niet, maar we beginnen het al te zien ! Hopelijk hebben we dit jaar weer geen moesson-zomer (ik schreef bijna zomper...) zoals vorig jaar. Je weet, ik hou van gaan vissen, en dat is maar te doen als het een beetje redelijk weer is ! Eén, ik moet de medewerking hebben van Luc om aan het viswater te geraken met al mijn boel, twéé, we zijn alletwee niet geneigd te gaan vissen in de regen... Drie, het moet ook nog passen in onze kalender... Niet dat ik veel belet ben, maar Luc is goddank nog gezond, en profiteert van de mogelijkheden die een gezonde gepensioneerde vandaag de dag heeft. (Hij heeft dik gelijk!) Dus is hij wel eens niet thuis, en vervalt de visdag...
Dat doet er mij op denken ! Ik ga hoognodig eens al mijn lijntjes en gerief moeten nakijken en zonodig in orde stellen. Weeral werk !
De pijn blijft aan de hoge kant... Ik mag niets doen of ik moet innerlijk op mijn tanden bijten... Bovendien begin ik nu ook nog meer en meer last te hebben van mijn knie... De trap opgaan was al moeilijk, nu komt daar nog die knie bij ook. De specialist heeft mij al gezegd dat ik met sterke arthrose op mijn knie zit...Ik ga weer eens dat product moeten halen, dat verzacht toch ietske...
Voila, dat is het weer voor vandaag...
tot de volgende ??
zondag, februari 03, 2008
De spaarkas... Requiem
De spaarkas is nu definitief ter ziele...
Gisteren waren alle leden uitgenodigd op de begrafenis van de spaarkas. De bedoeling was simpel, er waren nog een twintigtal prijzen over van de tombola's die nooit uitgekomen waren, en er was nog een beetje geld over...Dus had het bestuur besloten om alle leden nog eens te tracteren en de tombolaprijzen te verloten, tot er geen meer over waren...
Er waren niet zo heel veel aanwezigen, we konden ze allemaal een paar belegde broodjes aanbieden en twee drankbonnetjes en ... de tombola.
Roland bezorgde de aanwezige leden elk een lot, en in de keuken plooide ik netjes de lotjes en deed ze in een grote zak.
Toen iedereen er was, kon de trekking beginnen, en Roland zette alle prijzen bij zich, en ik stond naast hem met de zak lotjes.
Roland nam een prijs, stak hem in de hoogte, en ik
trok - met een onschuldige (!) hand een lotje uit de zak.
Ik keek verbaasd, maar riep toch het hoge nummer af...Bleek dat er van een vorige trekking nog ergens een lotje tussen de plooien van de zak had gezeten...en die moest ik natuurlijk juist als eerste trekken .
Voor de rest ging de tombola heel vlot, en bijna iedereen had prijs.
Ik was heel, heel blij toen de trekking voorbij was, want ik kon de pijn bijna niet meer aan, gewoon van daar een beetje te moeten staan...
Ik ging tot bij Bertrand en zijn vrouwtje, en leunde op de tafel om de pijn wat te doen minderen... Ik wist dat ik daar over pijn kon klappen, want Bertrand's vrouw lijd wellicht nog meer dan ik. We praatten wat over pijn, en zo leerde ik dat zijn vrouw Sonia heet, en dat ook zij wat soelaas zocht en vond in internet. Vlug ook onze mailadressen uitgewisseld, en er is nog een abonnee bij voor de vele mooie powerpoints en filmpjes, en daar zij er ook nogal wat ontvangt, zal ik er wellicht ook nog wat nieuwe bij krijgen.
En wie weet, misschien mailen we ook zo nog wel eens. Ik heb nog een paar kennissen - die ik zelfs via internet leerde kennen- die ook sukkelen, en soms doet het wel eens deugd om eens je nood te kunnen klagen bij lotgenoten in de pijn. Ik weet niet hoe zij dat ervaren, maar ik heb dan iedere keer een klein ruggesteuntje in "er zijn er die het nog kwader hebben dan ik"...Dat is natuurlijk een flauwe troost, maar toch, ieder beetje troost helpt.
Bovendien, - ik heb het al gezegd- iedereen ervaart pijn op een andere manier. Er is geen regel voor. Als iemand over tandpijn spreekt tegen mij, dan heb ik daar heel weinig notie van, want ik mag een dikgezwollen kaak hebben van een ontstoken tand, ik voel dat niet...Om maar te zeggen dat pijn ervaren iets heel aparts is, en niemand heeft het recht noch de mogelijkheid om de pijn van een ander te beoordelen... Het kan dat iemand verschrikkelijk afziet van iets waar jij mee lacht, maar ook omgekeerd ! Het heeft ook een tijdje geduurd voor ik zo wijs was, maar de vele uren in de wachtzalen van de dokters, en het praten met andere mensen hebben mij dat geleerd...als er iets is dat werkelijk verschilt van persoon tot persoon, dan is het wel de pijnervaring.
Het rolluik van Veerle is ook hersteld, en het was in een halfuurtje al gefikst. Je ziet dat je zoiets best overlaat aan een stielman, want ik had het systeem wel juist ingeschat, maar er bleken twee sluitsystemen op te zitten, en natuurlijk zou ik het verkeerde hebben genomen... Het was ook echt gezellig nog eens met een oude vriend te kunnen klappen over vroeger... Zijn vrouw had foto's mee van hun eerst kleinkind... Ik schrok toen ik hoorde dat hij ook al 54 jaar oud was... Hij was ooit een van de leden van mijn jeugdkern... Waar is de tijd ? Nu is hij ook al Opa...
In de tijd van de jeugdkern hebben we ooit met hem een grap beleefd, waar we nu nog wel eens van nagenieten... Marcel was een tijdje gehuwd, toen hij na een vergadering vertelde dat zijn vrouwtje zwanger was... Ah, en voor wanneer is het ? De dokter heeft gezegd voor de .... Ik keek in mijn agenda, en verkondigde toen, die dokter kent er niets van, het is voor die datum. Hoe zoudde gij da nu weten ? vroeg Marcel, en ik: Ik weet toch wanneer ik langs gekomen ben ! Grote hilariteit...maar de historie was nog niet uit ! Want zijn dochter werd geboren...op de datum die ik gezegd had ! Ik en Marcel hebben nogal wat moeten horen ! En Marcel noemde zijn dochter Veerle naar onze Veerle... Ik (en waarschijnlijk ook Marcel) ben nog nooit zo content als toen bleek dat zijn Veerle twee druppels water op de vader, op Marcel leek... Het geheim van de zaak ? Ik had gewoon (als ervaringsdeskundige met drie kinderen) gekeken wanneer het volle maan was...en waar alle dokters ontkennen en alle vroedvrouwen knikken, bleek het weer eens juist...
Maar wellicht is er geen mop die zolang heeft meegegaan als deze, en we hebben beiden (Marcel en ik) ettelijke keren moeten horen hoe we er uit zagen toen de datum bleek te kloppen... Een mens zit dan eens te zeveren, en dan klopt alles precies of het was waar geweest... Het is die Veerle die dus nu een kindje, een ferme zoon heeft, en dan nog wel een nederlander !, want ze woont en werkt al jaren in Amsterdam, en heeft daar ook haar man ontmoet.
Gisteren hebben we er nog eens mee gelachen... Het is gelukkig ook zo dat zowel Marcel als ik weten dat we elkaar kunnen betrouwen en dat onze vrouwen ook te betrouwen zijn. We zijn nog van die ouwe soort, en heel gerust in en met elkaar.
En het klinkt misschien gek, maar die historie was als het ware de bezegeling van een nieuw iets in de bestuurswerking van ons gewest... Bestuursleden waren niet gewoon bestuursleden, maar vrienden, echte vrienden van elkaar en van mij. Toen ik gisteren vertelde van de mannen die me hielpen aan mijn verbouwing, dan is dat als het ware een bewijs van dit feit... Ze kwamen hier helpen als vrienden, en zelfs hun werk was hier een plezier, omdat we allemaal ondereen waren, en elkaar door en door kenden en door en door eelkaars vrienden waren... Zelfs toen ik van Oudenaarde naar hier in Mater verhuisde, was het ook met een hele groep vrienden die kwamen helpen, en wellicht is er nooit één verhuis geweest waar zoveel plezier was als hier... Het was ook het begin van een vriendschap met mijn geburen, Eddy en Martine... Zij hadden hier tijdens hun verhuis, een kast laten buiten staan, terwijl ze nog andere spullen gingen bijhalen. Plots begon het te regenen, en ik meen dat het ook weer Marcel was die de kast zag staan, en vlug een doek kwam halen om die kast te beschermen... Natuurlijk waren eddy en Martine blij dat we dat gedaan hadden, en het was het begin van een goede buurtschap...
Waar is de tijd ???? Waar nu onze tuin is, lag toen nog een grote berg aarde ...
We worden oud.
tot de volgende ?
Gisteren waren alle leden uitgenodigd op de begrafenis van de spaarkas. De bedoeling was simpel, er waren nog een twintigtal prijzen over van de tombola's die nooit uitgekomen waren, en er was nog een beetje geld over...Dus had het bestuur besloten om alle leden nog eens te tracteren en de tombolaprijzen te verloten, tot er geen meer over waren...
Er waren niet zo heel veel aanwezigen, we konden ze allemaal een paar belegde broodjes aanbieden en twee drankbonnetjes en ... de tombola.
Roland bezorgde de aanwezige leden elk een lot, en in de keuken plooide ik netjes de lotjes en deed ze in een grote zak.
Toen iedereen er was, kon de trekking beginnen, en Roland zette alle prijzen bij zich, en ik stond naast hem met de zak lotjes.
Roland nam een prijs, stak hem in de hoogte, en ik
trok - met een onschuldige (!) hand een lotje uit de zak.
Ik keek verbaasd, maar riep toch het hoge nummer af...Bleek dat er van een vorige trekking nog ergens een lotje tussen de plooien van de zak had gezeten...en die moest ik natuurlijk juist als eerste trekken .
Voor de rest ging de tombola heel vlot, en bijna iedereen had prijs.
Ik was heel, heel blij toen de trekking voorbij was, want ik kon de pijn bijna niet meer aan, gewoon van daar een beetje te moeten staan...
Ik ging tot bij Bertrand en zijn vrouwtje, en leunde op de tafel om de pijn wat te doen minderen... Ik wist dat ik daar over pijn kon klappen, want Bertrand's vrouw lijd wellicht nog meer dan ik. We praatten wat over pijn, en zo leerde ik dat zijn vrouw Sonia heet, en dat ook zij wat soelaas zocht en vond in internet. Vlug ook onze mailadressen uitgewisseld, en er is nog een abonnee bij voor de vele mooie powerpoints en filmpjes, en daar zij er ook nogal wat ontvangt, zal ik er wellicht ook nog wat nieuwe bij krijgen.
En wie weet, misschien mailen we ook zo nog wel eens. Ik heb nog een paar kennissen - die ik zelfs via internet leerde kennen- die ook sukkelen, en soms doet het wel eens deugd om eens je nood te kunnen klagen bij lotgenoten in de pijn. Ik weet niet hoe zij dat ervaren, maar ik heb dan iedere keer een klein ruggesteuntje in "er zijn er die het nog kwader hebben dan ik"...Dat is natuurlijk een flauwe troost, maar toch, ieder beetje troost helpt.
Bovendien, - ik heb het al gezegd- iedereen ervaart pijn op een andere manier. Er is geen regel voor. Als iemand over tandpijn spreekt tegen mij, dan heb ik daar heel weinig notie van, want ik mag een dikgezwollen kaak hebben van een ontstoken tand, ik voel dat niet...Om maar te zeggen dat pijn ervaren iets heel aparts is, en niemand heeft het recht noch de mogelijkheid om de pijn van een ander te beoordelen... Het kan dat iemand verschrikkelijk afziet van iets waar jij mee lacht, maar ook omgekeerd ! Het heeft ook een tijdje geduurd voor ik zo wijs was, maar de vele uren in de wachtzalen van de dokters, en het praten met andere mensen hebben mij dat geleerd...als er iets is dat werkelijk verschilt van persoon tot persoon, dan is het wel de pijnervaring.
Het rolluik van Veerle is ook hersteld, en het was in een halfuurtje al gefikst. Je ziet dat je zoiets best overlaat aan een stielman, want ik had het systeem wel juist ingeschat, maar er bleken twee sluitsystemen op te zitten, en natuurlijk zou ik het verkeerde hebben genomen... Het was ook echt gezellig nog eens met een oude vriend te kunnen klappen over vroeger... Zijn vrouw had foto's mee van hun eerst kleinkind... Ik schrok toen ik hoorde dat hij ook al 54 jaar oud was... Hij was ooit een van de leden van mijn jeugdkern... Waar is de tijd ? Nu is hij ook al Opa...
In de tijd van de jeugdkern hebben we ooit met hem een grap beleefd, waar we nu nog wel eens van nagenieten... Marcel was een tijdje gehuwd, toen hij na een vergadering vertelde dat zijn vrouwtje zwanger was... Ah, en voor wanneer is het ? De dokter heeft gezegd voor de .... Ik keek in mijn agenda, en verkondigde toen, die dokter kent er niets van, het is voor die datum. Hoe zoudde gij da nu weten ? vroeg Marcel, en ik: Ik weet toch wanneer ik langs gekomen ben ! Grote hilariteit...maar de historie was nog niet uit ! Want zijn dochter werd geboren...op de datum die ik gezegd had ! Ik en Marcel hebben nogal wat moeten horen ! En Marcel noemde zijn dochter Veerle naar onze Veerle... Ik (en waarschijnlijk ook Marcel) ben nog nooit zo content als toen bleek dat zijn Veerle twee druppels water op de vader, op Marcel leek... Het geheim van de zaak ? Ik had gewoon (als ervaringsdeskundige met drie kinderen) gekeken wanneer het volle maan was...en waar alle dokters ontkennen en alle vroedvrouwen knikken, bleek het weer eens juist...
Maar wellicht is er geen mop die zolang heeft meegegaan als deze, en we hebben beiden (Marcel en ik) ettelijke keren moeten horen hoe we er uit zagen toen de datum bleek te kloppen... Een mens zit dan eens te zeveren, en dan klopt alles precies of het was waar geweest... Het is die Veerle die dus nu een kindje, een ferme zoon heeft, en dan nog wel een nederlander !, want ze woont en werkt al jaren in Amsterdam, en heeft daar ook haar man ontmoet.
Gisteren hebben we er nog eens mee gelachen... Het is gelukkig ook zo dat zowel Marcel als ik weten dat we elkaar kunnen betrouwen en dat onze vrouwen ook te betrouwen zijn. We zijn nog van die ouwe soort, en heel gerust in en met elkaar.
En het klinkt misschien gek, maar die historie was als het ware de bezegeling van een nieuw iets in de bestuurswerking van ons gewest... Bestuursleden waren niet gewoon bestuursleden, maar vrienden, echte vrienden van elkaar en van mij. Toen ik gisteren vertelde van de mannen die me hielpen aan mijn verbouwing, dan is dat als het ware een bewijs van dit feit... Ze kwamen hier helpen als vrienden, en zelfs hun werk was hier een plezier, omdat we allemaal ondereen waren, en elkaar door en door kenden en door en door eelkaars vrienden waren... Zelfs toen ik van Oudenaarde naar hier in Mater verhuisde, was het ook met een hele groep vrienden die kwamen helpen, en wellicht is er nooit één verhuis geweest waar zoveel plezier was als hier... Het was ook het begin van een vriendschap met mijn geburen, Eddy en Martine... Zij hadden hier tijdens hun verhuis, een kast laten buiten staan, terwijl ze nog andere spullen gingen bijhalen. Plots begon het te regenen, en ik meen dat het ook weer Marcel was die de kast zag staan, en vlug een doek kwam halen om die kast te beschermen... Natuurlijk waren eddy en Martine blij dat we dat gedaan hadden, en het was het begin van een goede buurtschap...
Waar is de tijd ???? Waar nu onze tuin is, lag toen nog een grote berg aarde ...
We worden oud.
tot de volgende ?
zaterdag, februari 02, 2008
zuur
Oh ja, voor ik het vergeet, de prof waar ik het gisteren had, heet Bjorn Lomborg en zijn boek is Cool It... ik heb nog niet gezocht op internet, maar ik ben zeker dat het er vaak besproken is !
Nu naar het onderwerp van vandaag den dag ! : zuur...
Wellicht hebben jullie het al veel eerder bemerkt dan ik zelf, maar de winterperiode is bij mij een zure periode ! Het is de periode bij uitstek waar ik op alles en nog wat me zit dik te maken. Dat is logisch !
Kijk maar eens buiten, hoe kouder het is, hoe dikker de vogels zitten, en ik ben nu eenmaal een vogelaar. (Het correcte woord voor iemand die vogels observeert).
Dus zou ik vandaag, nu het plots weer véél kouder is, nog dikker moeten zitten dan gisteren, maar ik vertik het ! Ik wil de geplogenheden doorbreken, dus wil ik proberen eens niet te zagen en te klagen.
Gisteren ben ik naar Veerle geweest, haar rolluik staat al twee dagen helemaal naar beneden, en blijft beneden. Ik dacht dat het het lint zou zijn dat of kapot of in de knoop lag...Maar niets ervan ! Het is een serieuze breuk ! Toen Frederik op mijn aanwijzingen de kast bovenaan gedeeltelijk had verwijderd, zag ik dat het het hechtingssysteem was waarmee het rolluik aan de rol vastzit dat kapot is ! Dat is een oud rolluik, en ik hoop dus dat wij mits het verwijderen van één stukke lat uit het rolluik, de boel gaan kunnen herstellen... Deze namiddag ga ik eens kijken of dat kan.... Het is vervelend als je zelf niets meer kunt doen, en je je moet beperken tot technisch advies... Je stelt dan telkens vast dat je het of niet goed genoeg hebt geëxplikeerd, of dat ze twee linkerhanden hebben (of moet ik zeggen twee rechter, want Frederik is links.. ?) Vermoedelijk zouden we niet beter zijn, als iemand ons verbaal zou zeggen wat te doen, en het een werk betreft dat je nog nooit zag of deed... Stel dat iemand mij op die manier aan mijn auto deed werken, veel kans dat ik nooit meer zou kunnen rijden met de resten... En toch zit je daar dan op je tanden te bijten omdat je het anders zoudt vastpakken, anders zoudt doen, rekening houden met...al de dingen die je niet zei, omdat je ze zo vanzelfsprekend vind. Zou dat ook niet het moeilijke zijn in het opvoeden van kinderen? Willen wij niet dat ze reageren zoals wij dat doen?
Gek, dat wij denken dat alles wat wij kennen, weten, kunnen ook gemeengoed is voor iedereen, en telkens weer verwonderd zijn over het feit dat anderen dat niet kunnen. Je wordt dat het best gewaar als je zelf eens gekonfronteerd wordt met dingen waar je zelf niets van kent. Ik herinner me de verbouwing van mijn huis... Ik kwam plots voor een onoplosbare moeilijkheid... Een beetje in paniek vroeg ik nonkel Julien, een ervaren bouwvakker, wat we daar konden aandoen... en dan kwam hij met een heel eenvoudige en doodsimpele oplossing voor dat enorme probleem... Je hebt dan het gevoel dat je voor joker staat !
En ik herinner me ook - aan die zelfde verbouwing - de wraak van de handwerkmannen tegen de hoofd-werkers... Op dezelfde dag was er hier iemand bezig met het metsen van een sierschoorsteen, iemand was de muur aan het pleisteren, en nonkel Julien was bezig met een barbecue op te metsen met een schoorsteen. Allen hadden voortduren materiaal nodig, en iedereen had dingen nodig die op een andere manier moesten klaar gemaakt worden. Ze vonden het verschrikkelijk geestig om diene bureauman eens in 't zweet te zetten, en riepen voortdurend om stenen gvd, waar blijft die mortel milledjie, is die plaaster nog niet gereed ??? Toen de vloerder ook nog arriveerde lagen ze plat van 't lachen.... En ze hadden gelijk ! Want onbewust deed ik soms hetzelfde ! Als ik reclameerde dat ze mij niet onmiddellijk hadden verwittigd toen ze dit of dat formulier gekregen hadden...Precies of zei moesten weten dat dit vlug moest gaan. Dat was hun stiel niet... maar hun wraak was zoet die dag, en ik heb nog jaren moeten luisteren naar de verhalen hoe ze mij hadden doen zweten... Gelukkig heb ik dan nog geen verkeerde dingen gebracht aan de verkeerde man, want dan zou ik wellicht nog veel meer hebben mogen horen.
Dat heeft mij wel wat doen nadenken, en me soms op mijn tong doen bijten in de plaats van bits te reageren op een administratieve tekortkoming bij mensen die helemaal niet thuis waren in al die paperassen...
Soms is het goed zo iets voor te hebben, en er de lessen uit trekken.
Ik heb mijn kinderen dan ook altijd geleerd dat er geen een beroep minderwaardig is ! Ik vroeg hen dan altijd: Stel dat de man van de vuilkar er niet is... hoe zou het er dan uitzien ? Ik leerde hen eerbied te hebben voor ieder mens, wat hij ook deed als beroep, want er is geen keten als niet iedere schakel er is.
Ik probeer dat ook wel mee te geven aan mijn kleinkinderen, maar dat is niet zo eenvoudig... je moet dit kunnen aanbrengen ter gelegenheid van, en ze zijn hier niet steeds, dus zijn die gelegenheden er veel minder... ik hoop maar dat ze het ook zullen leren van hun ouders, zoals ik ook deed van de mijne.
Als ik op mijn terras zit (waar blijft de zomer ?????) en ik zie mijn barbecue, dan denk ik wel eens aan die verbouwing en aan al de vrienden die me hielpen om het te doen slagen... Hoe we er in lukten dingen te doen die eigenlijk onmogelijk waren, maar waar vrienden net dat tikje extra deden om het toch in orde te krijgen... Na de verbouwing kwamen ze allemaal, met hun vrouw, eens gezamelijk tafelen... Ik moet eerlijk zeggen dat ik pas gerust was toen ik vaststelde dat ze allemaal goed thuis geraakt waren, want er waren nogal wat flessen gekraakt... en op die dag zaten ze nog eens mijn zweet te herdenken !
De smeerlappen... de vrienden, de echte goede warme vriendschap !
Je ziet, ik heb niet zitten zagen !
tot de volgende ?
Nu naar het onderwerp van vandaag den dag ! : zuur...
Wellicht hebben jullie het al veel eerder bemerkt dan ik zelf, maar de winterperiode is bij mij een zure periode ! Het is de periode bij uitstek waar ik op alles en nog wat me zit dik te maken. Dat is logisch !
Kijk maar eens buiten, hoe kouder het is, hoe dikker de vogels zitten, en ik ben nu eenmaal een vogelaar. (Het correcte woord voor iemand die vogels observeert).
Dus zou ik vandaag, nu het plots weer véél kouder is, nog dikker moeten zitten dan gisteren, maar ik vertik het ! Ik wil de geplogenheden doorbreken, dus wil ik proberen eens niet te zagen en te klagen.
Gisteren ben ik naar Veerle geweest, haar rolluik staat al twee dagen helemaal naar beneden, en blijft beneden. Ik dacht dat het het lint zou zijn dat of kapot of in de knoop lag...Maar niets ervan ! Het is een serieuze breuk ! Toen Frederik op mijn aanwijzingen de kast bovenaan gedeeltelijk had verwijderd, zag ik dat het het hechtingssysteem was waarmee het rolluik aan de rol vastzit dat kapot is ! Dat is een oud rolluik, en ik hoop dus dat wij mits het verwijderen van één stukke lat uit het rolluik, de boel gaan kunnen herstellen... Deze namiddag ga ik eens kijken of dat kan.... Het is vervelend als je zelf niets meer kunt doen, en je je moet beperken tot technisch advies... Je stelt dan telkens vast dat je het of niet goed genoeg hebt geëxplikeerd, of dat ze twee linkerhanden hebben (of moet ik zeggen twee rechter, want Frederik is links.. ?) Vermoedelijk zouden we niet beter zijn, als iemand ons verbaal zou zeggen wat te doen, en het een werk betreft dat je nog nooit zag of deed... Stel dat iemand mij op die manier aan mijn auto deed werken, veel kans dat ik nooit meer zou kunnen rijden met de resten... En toch zit je daar dan op je tanden te bijten omdat je het anders zoudt vastpakken, anders zoudt doen, rekening houden met...al de dingen die je niet zei, omdat je ze zo vanzelfsprekend vind. Zou dat ook niet het moeilijke zijn in het opvoeden van kinderen? Willen wij niet dat ze reageren zoals wij dat doen?
Gek, dat wij denken dat alles wat wij kennen, weten, kunnen ook gemeengoed is voor iedereen, en telkens weer verwonderd zijn over het feit dat anderen dat niet kunnen. Je wordt dat het best gewaar als je zelf eens gekonfronteerd wordt met dingen waar je zelf niets van kent. Ik herinner me de verbouwing van mijn huis... Ik kwam plots voor een onoplosbare moeilijkheid... Een beetje in paniek vroeg ik nonkel Julien, een ervaren bouwvakker, wat we daar konden aandoen... en dan kwam hij met een heel eenvoudige en doodsimpele oplossing voor dat enorme probleem... Je hebt dan het gevoel dat je voor joker staat !
En ik herinner me ook - aan die zelfde verbouwing - de wraak van de handwerkmannen tegen de hoofd-werkers... Op dezelfde dag was er hier iemand bezig met het metsen van een sierschoorsteen, iemand was de muur aan het pleisteren, en nonkel Julien was bezig met een barbecue op te metsen met een schoorsteen. Allen hadden voortduren materiaal nodig, en iedereen had dingen nodig die op een andere manier moesten klaar gemaakt worden. Ze vonden het verschrikkelijk geestig om diene bureauman eens in 't zweet te zetten, en riepen voortdurend om stenen gvd, waar blijft die mortel milledjie, is die plaaster nog niet gereed ??? Toen de vloerder ook nog arriveerde lagen ze plat van 't lachen.... En ze hadden gelijk ! Want onbewust deed ik soms hetzelfde ! Als ik reclameerde dat ze mij niet onmiddellijk hadden verwittigd toen ze dit of dat formulier gekregen hadden...Precies of zei moesten weten dat dit vlug moest gaan. Dat was hun stiel niet... maar hun wraak was zoet die dag, en ik heb nog jaren moeten luisteren naar de verhalen hoe ze mij hadden doen zweten... Gelukkig heb ik dan nog geen verkeerde dingen gebracht aan de verkeerde man, want dan zou ik wellicht nog veel meer hebben mogen horen.
Dat heeft mij wel wat doen nadenken, en me soms op mijn tong doen bijten in de plaats van bits te reageren op een administratieve tekortkoming bij mensen die helemaal niet thuis waren in al die paperassen...
Soms is het goed zo iets voor te hebben, en er de lessen uit trekken.
Ik heb mijn kinderen dan ook altijd geleerd dat er geen een beroep minderwaardig is ! Ik vroeg hen dan altijd: Stel dat de man van de vuilkar er niet is... hoe zou het er dan uitzien ? Ik leerde hen eerbied te hebben voor ieder mens, wat hij ook deed als beroep, want er is geen keten als niet iedere schakel er is.
Ik probeer dat ook wel mee te geven aan mijn kleinkinderen, maar dat is niet zo eenvoudig... je moet dit kunnen aanbrengen ter gelegenheid van, en ze zijn hier niet steeds, dus zijn die gelegenheden er veel minder... ik hoop maar dat ze het ook zullen leren van hun ouders, zoals ik ook deed van de mijne.
Als ik op mijn terras zit (waar blijft de zomer ?????) en ik zie mijn barbecue, dan denk ik wel eens aan die verbouwing en aan al de vrienden die me hielpen om het te doen slagen... Hoe we er in lukten dingen te doen die eigenlijk onmogelijk waren, maar waar vrienden net dat tikje extra deden om het toch in orde te krijgen... Na de verbouwing kwamen ze allemaal, met hun vrouw, eens gezamelijk tafelen... Ik moet eerlijk zeggen dat ik pas gerust was toen ik vaststelde dat ze allemaal goed thuis geraakt waren, want er waren nogal wat flessen gekraakt... en op die dag zaten ze nog eens mijn zweet te herdenken !
De smeerlappen... de vrienden, de echte goede warme vriendschap !
Je ziet, ik heb niet zitten zagen !
tot de volgende ?
vrijdag, februari 01, 2008
extraatje
Ik heb op google geprobeerd een gedicht uit mijn jeugd terug te vinden...en ja hoor, ik gaf de eerste lijn in en bingo !
't Is maar dat je 't weet dat dat ook kan !
daarom dit leuke gedichtje (en 't was gisteren ook nog gedichtendag...)
't Is maar dat je 't weet dat dat ook kan !
daarom dit leuke gedichtje (en 't was gisteren ook nog gedichtendag...)
De grote hond en de kleine kat
Een grote hond en een kleine kat
die zaten samen op de kamermat
En de hond die zei: Zeg, scheelt jou wat ?
Scheer je weg !
En de kat die zei: Jij bent een hond,
en ik een kat, niet zonder grond;
Hou jij dus nou jouw grote mond:
scheer je weg !
Scheer je weg: waf, waf ! Scheer je weg: sis, sis
Scheer je weg, die is raak ! Scheer je weg die's niet mis !
Waf, waf ! Sis, sis ! woef, woef ! mauw, mauw !
En een houw en een beet en een blaf en een grauw:
en de grote hond en de kleine kat,
die vlogen van de kamermat.
En de keuken in: Zeg scheelt jullie wat ?
En hij trapte op een teen,
en zij beet in een been,
van de meid, die riep: Ga je heen! Oh mijn been !
Scheer je weg !
En de grote hond en de kleine kat
die zaten weer samen op de kamermat,
En ze lachten en praatten: 'Och hemeltje, wat
trapte ik op haar teen!
en beet ik in haar been !
"'t Is gek, maar zo'n mens krijgt ook altijd wat !"
Een grote hond en een kleine kat
die zaten samen op de kamermat
En de hond die zei: Zeg, scheelt jou wat ?
Scheer je weg !
En de kat die zei: Jij bent een hond,
en ik een kat, niet zonder grond;
Hou jij dus nou jouw grote mond:
scheer je weg !
Scheer je weg: waf, waf ! Scheer je weg: sis, sis
Scheer je weg, die is raak ! Scheer je weg die's niet mis !
Waf, waf ! Sis, sis ! woef, woef ! mauw, mauw !
En een houw en een beet en een blaf en een grauw:
en de grote hond en de kleine kat,
die vlogen van de kamermat.
En de keuken in: Zeg scheelt jullie wat ?
En hij trapte op een teen,
en zij beet in een been,
van de meid, die riep: Ga je heen! Oh mijn been !
Scheer je weg !
En de grote hond en de kleine kat
die zaten weer samen op de kamermat,
En ze lachten en praatten: 'Och hemeltje, wat
trapte ik op haar teen!
en beet ik in haar been !
"'t Is gek, maar zo'n mens krijgt ook altijd wat !"
Albert Verwey 1889
worstjes ?
Gekke titel? Het wordt wellicht nog gekker als ik je zeg dat je die worstjes bij je hebt en dat ze niet bestaan.
U hebt wellicht al allemaal van die wondere beelden gezien waarin heel andere dingen verscholen zaten, en misschien hebt u ook al van die 3D beelden gezien, waarin je, als je op de juiste manier kijkt ineens een voorwerp ziet verrijzen uit de achtergrond, en van zodra je weer normaal kijkt kun je dit beeld absoluut niet terugvinden...
De worstjes uit mijn titel zijn ook zo iets !
Ga eens rustig op je stoel zitten, iets voorover gebogen, met je ellebogen op je knieën. Breng nu je handen naar elkaar, de vingers lichtjes van een, tot je met je vingertoppen zachtjes tegen elkaar zit.
Kijk nu tussen je vingers door naar de grond.
Zie je de worstjes ? Nee, er niet naar kijken, of ze zijn weg !
Je kunt ze nog veel beter zien als je je vingertoppen twee, drie millimeter uit elkaar doet ! en niet vergeten: scherp naar de grond kijken, naar het dessin van je vloertichels of je tapijt... Nu zie je - heel gek - stukjes vingers, net tv-worstjes in de lucht hangen, tenminste, zolang je naar de vloer kijkt ! Als je nu langzaam je handen een beetje verder uiteen doet, worden de worstjes kleiner, breng je je vingertoppen weer dichter bijeen, dan worden de worstjes groter.
Gek hé ?
Je hoeft dus niet de deur uit of je pc aanzetten om gekke dingen te zien !
Als je heel aandachtig bent, zul je wellicht aan de een of andere kant ook nog stukjes spookvinger zien, waar je los door lijkt te kijken. Bij mij is het toch zo. In feite is dat spookbeeld het echte beeld, dat door dat je naar de vloer kijkt verdwenen is.
Leer dit truukje niet aan mensen die altijd honger hebben... het zou ze kunnen inspireren tot een nieuwe aanval op de koelkast of de blikopener.
(Ik had dit eigenlijk aan het begin moeten zetten zeker ?)
Gisteren was het waaiende wind, en nu zie ik amper een takje bewegen. Wat wel opvalt is dat na een fikse wind, de lucht precies veel klaarder is. 't Zal dus toch wel zo zijn dat er hier stof hangt hé ! Ik heb weer een studie gelezen van een prof die ingaat tegen de gekte rond de klimaatsverandering. Als je dan ziet wat ze ons allemaal zinloos gaan doen betalen ! Ik kan me niet ontdoen van de indruk dat het allemaal een opgezet spel is om ons weer onder de knoet te krijgen ! We moeten weer naar de tijd van vroeger, van meneer de baron, meneer de burgemeester, meneer pastoor.... en al bibberen en beven als je ze nog maar ziet komen. Terug naar de tijd van de macht in handen van enkelen, de rijken... en met macht die in de familie blijft ! Hoogtijd dat de organisaties ook eens meer lezen dan wat ze ons voorknauwen, en wakker worden !
Je hoort mij niet zeggen dat er niets moet gedaan worden aan het milieu, integendeel, maar het is niet zo dat de wereld zal gered worden als wij allemaal met dikke pullovers aan in huis gaan zitten ! Dat is allemaal bullshit ! De verwarming is een natuurlijk en regelmatig terugkerend fenomeen, die niets of bijna niets te zien heeft met de vervuiling ! Bovendien moeten we de aandacht veel meer richten op de problemen van de verwarming dan te vechten tegen de schijnredenen ! De zeespiegel zal stijgen, of we nu maatregelen nemen of niet, dus moeten we veel eer inspanningen doen om de aarde te vrijwaren voor de overstromingen ! Heb je al eens bedacht wat er zal gebeuren als al de landen aan de zee grote stukken terrein zullen verliezen? Dan zullen ook de meest vruchtbare gebieden verdwenen zijn, en zullen al die mensen op een veel kleiner oppervlakte, en dan nog op de meest onvruchtbare stukken moeten gevoederd worden...van ? van de olie die we uitgespaard hebben ? Zouden we niet eerst daar onze aandacht aan wijden? Zie je al heel Bangladesh vluchten naar het land van de vijand ??? Dat zal daar leuk worden hé ? En dat fenomeen zal heus niet alleen in Bangladesh gebeuren, maar aan bijna alle kusten !
We moeten dus wel maatregelen nemen tegen de verwarming, maar niet tegen de verwarming op zich, maar tegen het onvermijdelijke stijgen van de zeespiegel want daar zal het zijn dat de ramp zal plaatsvinden ! Herinner je je nog de beelden van de tsunami ? Herinner je je dan ook nog dat dit land bijna niet uit de zee omhoogsteekt ? Dat het bijna één groot strandgebied is ? Laat daar de zee eens 30 cm à 80 cm stijgen ? Je zult er niet meer moeten gaan zonnebaden ! Nee, al het volk dat nu daar woont zal naar hier opschuiven, naar de stukken land die nog droog zijn.
Als men ons al zou doen inleveren om iets te doen tegen de klimaatsverandering, dan is het dat ! En dat zullen we heus niet kunnen opbrengen als we de economie loodzware lasten opleggen...
Nu, wat zit ik hier te memmen, wat baten kaars en bril als de politieker niet horen en wil... Nee, de wereld raakt meer en meer in handen van ultra-rechts, en is er in geslaagd de zogenaamde progressieve groenen voor hun kar te spannen ! De krijtlijnen van de toekomst zijn uitgezet, en de macht moet terug naar enkelen, naar de echt rijken, naar de echt machtigen van deze wereld. Een mens zou bijna spijt krijgen dat het communistische tegenblok verdwenen is of aan het verdwijnen is als we China nog als communistisch zouden beschouwen. Ik krijg lust om de internationale te zingen, maar dat zingen de salonsocialisten, en die doen er niets aan, te contrarie...het lijkt wel of iedereen meehuilt met de wolven in het bos...
En als je mij niet gelooft, kijk dan eens naar de persoonlijke inspanningen van de grote manitou van de klimaatsbeweging, Al Gore... Hij rijdt met de meest vervuilende wagen die je kunt kopen, hij heeft thuis energieverslindende installaties, en hij denkt er niet over deze weg te doen... Hij hoort immers bij diegenen die moeten overblijven in de echte machthebbers !
Ik ga stoppen met me kwaad te maken, ik voel me als de prediker in de woestijn. Het lijkt wel of iedereen tegenwoordig gebouwd is als vroeger die negertjes op de toonbank van de winkel en de lessenaar van Masoeur Hubertine in het schooltje...Je stopt er een frank in, en het negertje knikt...Nu zie ik heel de wereld voor zijn kijkkastje zitten knikken...
Tot de volgende ?
U hebt wellicht al allemaal van die wondere beelden gezien waarin heel andere dingen verscholen zaten, en misschien hebt u ook al van die 3D beelden gezien, waarin je, als je op de juiste manier kijkt ineens een voorwerp ziet verrijzen uit de achtergrond, en van zodra je weer normaal kijkt kun je dit beeld absoluut niet terugvinden...
De worstjes uit mijn titel zijn ook zo iets !
Ga eens rustig op je stoel zitten, iets voorover gebogen, met je ellebogen op je knieën. Breng nu je handen naar elkaar, de vingers lichtjes van een, tot je met je vingertoppen zachtjes tegen elkaar zit.
Kijk nu tussen je vingers door naar de grond.
Zie je de worstjes ? Nee, er niet naar kijken, of ze zijn weg !
Je kunt ze nog veel beter zien als je je vingertoppen twee, drie millimeter uit elkaar doet ! en niet vergeten: scherp naar de grond kijken, naar het dessin van je vloertichels of je tapijt... Nu zie je - heel gek - stukjes vingers, net tv-worstjes in de lucht hangen, tenminste, zolang je naar de vloer kijkt ! Als je nu langzaam je handen een beetje verder uiteen doet, worden de worstjes kleiner, breng je je vingertoppen weer dichter bijeen, dan worden de worstjes groter.
Gek hé ?
Je hoeft dus niet de deur uit of je pc aanzetten om gekke dingen te zien !
Als je heel aandachtig bent, zul je wellicht aan de een of andere kant ook nog stukjes spookvinger zien, waar je los door lijkt te kijken. Bij mij is het toch zo. In feite is dat spookbeeld het echte beeld, dat door dat je naar de vloer kijkt verdwenen is.
Leer dit truukje niet aan mensen die altijd honger hebben... het zou ze kunnen inspireren tot een nieuwe aanval op de koelkast of de blikopener.
(Ik had dit eigenlijk aan het begin moeten zetten zeker ?)
Gisteren was het waaiende wind, en nu zie ik amper een takje bewegen. Wat wel opvalt is dat na een fikse wind, de lucht precies veel klaarder is. 't Zal dus toch wel zo zijn dat er hier stof hangt hé ! Ik heb weer een studie gelezen van een prof die ingaat tegen de gekte rond de klimaatsverandering. Als je dan ziet wat ze ons allemaal zinloos gaan doen betalen ! Ik kan me niet ontdoen van de indruk dat het allemaal een opgezet spel is om ons weer onder de knoet te krijgen ! We moeten weer naar de tijd van vroeger, van meneer de baron, meneer de burgemeester, meneer pastoor.... en al bibberen en beven als je ze nog maar ziet komen. Terug naar de tijd van de macht in handen van enkelen, de rijken... en met macht die in de familie blijft ! Hoogtijd dat de organisaties ook eens meer lezen dan wat ze ons voorknauwen, en wakker worden !
Je hoort mij niet zeggen dat er niets moet gedaan worden aan het milieu, integendeel, maar het is niet zo dat de wereld zal gered worden als wij allemaal met dikke pullovers aan in huis gaan zitten ! Dat is allemaal bullshit ! De verwarming is een natuurlijk en regelmatig terugkerend fenomeen, die niets of bijna niets te zien heeft met de vervuiling ! Bovendien moeten we de aandacht veel meer richten op de problemen van de verwarming dan te vechten tegen de schijnredenen ! De zeespiegel zal stijgen, of we nu maatregelen nemen of niet, dus moeten we veel eer inspanningen doen om de aarde te vrijwaren voor de overstromingen ! Heb je al eens bedacht wat er zal gebeuren als al de landen aan de zee grote stukken terrein zullen verliezen? Dan zullen ook de meest vruchtbare gebieden verdwenen zijn, en zullen al die mensen op een veel kleiner oppervlakte, en dan nog op de meest onvruchtbare stukken moeten gevoederd worden...van ? van de olie die we uitgespaard hebben ? Zouden we niet eerst daar onze aandacht aan wijden? Zie je al heel Bangladesh vluchten naar het land van de vijand ??? Dat zal daar leuk worden hé ? En dat fenomeen zal heus niet alleen in Bangladesh gebeuren, maar aan bijna alle kusten !
We moeten dus wel maatregelen nemen tegen de verwarming, maar niet tegen de verwarming op zich, maar tegen het onvermijdelijke stijgen van de zeespiegel want daar zal het zijn dat de ramp zal plaatsvinden ! Herinner je je nog de beelden van de tsunami ? Herinner je je dan ook nog dat dit land bijna niet uit de zee omhoogsteekt ? Dat het bijna één groot strandgebied is ? Laat daar de zee eens 30 cm à 80 cm stijgen ? Je zult er niet meer moeten gaan zonnebaden ! Nee, al het volk dat nu daar woont zal naar hier opschuiven, naar de stukken land die nog droog zijn.
Als men ons al zou doen inleveren om iets te doen tegen de klimaatsverandering, dan is het dat ! En dat zullen we heus niet kunnen opbrengen als we de economie loodzware lasten opleggen...
Nu, wat zit ik hier te memmen, wat baten kaars en bril als de politieker niet horen en wil... Nee, de wereld raakt meer en meer in handen van ultra-rechts, en is er in geslaagd de zogenaamde progressieve groenen voor hun kar te spannen ! De krijtlijnen van de toekomst zijn uitgezet, en de macht moet terug naar enkelen, naar de echt rijken, naar de echt machtigen van deze wereld. Een mens zou bijna spijt krijgen dat het communistische tegenblok verdwenen is of aan het verdwijnen is als we China nog als communistisch zouden beschouwen. Ik krijg lust om de internationale te zingen, maar dat zingen de salonsocialisten, en die doen er niets aan, te contrarie...het lijkt wel of iedereen meehuilt met de wolven in het bos...
En als je mij niet gelooft, kijk dan eens naar de persoonlijke inspanningen van de grote manitou van de klimaatsbeweging, Al Gore... Hij rijdt met de meest vervuilende wagen die je kunt kopen, hij heeft thuis energieverslindende installaties, en hij denkt er niet over deze weg te doen... Hij hoort immers bij diegenen die moeten overblijven in de echte machthebbers !
Ik ga stoppen met me kwaad te maken, ik voel me als de prediker in de woestijn. Het lijkt wel of iedereen tegenwoordig gebouwd is als vroeger die negertjes op de toonbank van de winkel en de lessenaar van Masoeur Hubertine in het schooltje...Je stopt er een frank in, en het negertje knikt...Nu zie ik heel de wereld voor zijn kijkkastje zitten knikken...
Tot de volgende ?
donderdag, januari 31, 2008
Stoute opa
Gisteren waren de kinderen hier weer... Kim moest een heel stuk lezen, en er dan een korte inhoud van opmaken. Waarschijnlijk helpt Veerle dan wat, maar hier moet ze het volledig zelf doen, en dan eerst in het klad opschrijven. Het klad verbeteren we dan samen...al zuchten en al blazen...
Tegen haar ma heeft ze gezegd dat opa altijd zaagt, altijd vies is... Stoute opa...
't Is maar dat je het weet.
Ze moest eens weten hoe ik het indertijd deed met haar moeder en haar nonkels! Nu ben ik een heel brave en geduldige opa ! Als ze vroeger te veel zaagden of niet doorwerkten, dan mochten ze het nog een paar keer schrijven, en dat was dan de lichtste straf... En dan spreek ik nog niet hoe wij van ons ma in toom gehouden werden. Maar eerlijk, ik heb er geen kwaad van gehad ! en onze gasten ook niet. Ik heb de indruk dat de opvoeding altijd wat zachter wordt, en ik heb daar mijn vragen bij. Let op, ik ben niet de voorstander van de zweep, maar ik geloof wel dat een lichamelijke straf wel eens goed kan zijn. Je moet natuurlijk niemand ongelukkig slaan, maar eerlijk, ik heb veel kletsen gehad op mijn billen en kuiten, en veel op mijn knieën gezeten, en in de school heeft de leraar zelfs zijn regel eens kapot geslagen op mijn kneukels... Ik heb daar geen nadelige gevolgen van gehad... En ik moet toegeven, een andere manier om mij te straffen was er niet, want dat raakte me niet. Bovendien was ik meer dan koppig, en ging zo ver als ze mij om te straffen zegden dat ik zondag niet mee mocht met de auto, dan moesten ze mij die zondag in de auto sleuren, want ik wilde al niet meer mee...
En ik kan het niet helpen, ik hou er wel een beetje van als ik zie dat mijn kinderen en nu mijn kleinkinderen poer in hadden ! Ik zou wellicht helemaal gedeillusioneerd zijn geweest had ik makke kinderen moeten hebben ! Ik geloof dat de mensen een eigen wil moeten hebben ! Je moet dan wel veel meer er aan werken om die wil in de goede richting te zetten, maar dan gaan ze er ook voor, en zijn het geen meelopers, maar voorlopers !
Het zal wel aan mij liggen, maar ik hou niet van makke schapen.
En toch...hoe ouder ik word, hoe makker ik zelf word...Zijn het de jaren, of is het de pijn, ik weet het niet, maar het is alsof ik de moeite niet meer wil doen om te vechten... Vertelde vroeger iemand iets wat mij niet beviel, dan ging ik er tegen in, nu laat ik dat voorbij gaan, en knik ik ---- zo gaat het het vlugst voorbij --- en ik lig dan zelf 's nachts te dubben over dat feit, maar ik ga er niet meer tegen in.
Soms heb ik dan het idee dat mijn ganse leven tegenwoordig alleen nog draait rond de pijn en de beheersing er van. Vooral in perioden zoals nu, dat de pijn voortdurend hoger is dan normaal. Het is precies over er is geen onderwerp die de pijn overstijgt.
Gisteren kwam onder meer Monique hier op bezoek. Monique houdt zich bezig met de hobbywerking voor de langdurig zieken. Ik ben er gevraagd om mee te werken en deel uit te maken van... Ze komen maandelijks bijeen op de tweede dinsdag van de maand, en knutselen dan wat, soms aan gezamelijke projecten, soms elk aan zijn eigen hobby. Vroeger was er iemand die ook pyrografie deed, maar die man is er niet meer, ik ben blijkbaar in een open plaats gekomen.
Ik zal wel zien wat het wordt... Hopelijk heb ik er wat ontspanning en wat kennissen bij, en wie weet leer ik ook weer een en ander die mij interesseert.
Ik ga stoppen, tot de volgende ?
Tegen haar ma heeft ze gezegd dat opa altijd zaagt, altijd vies is... Stoute opa...
't Is maar dat je het weet.
Ze moest eens weten hoe ik het indertijd deed met haar moeder en haar nonkels! Nu ben ik een heel brave en geduldige opa ! Als ze vroeger te veel zaagden of niet doorwerkten, dan mochten ze het nog een paar keer schrijven, en dat was dan de lichtste straf... En dan spreek ik nog niet hoe wij van ons ma in toom gehouden werden. Maar eerlijk, ik heb er geen kwaad van gehad ! en onze gasten ook niet. Ik heb de indruk dat de opvoeding altijd wat zachter wordt, en ik heb daar mijn vragen bij. Let op, ik ben niet de voorstander van de zweep, maar ik geloof wel dat een lichamelijke straf wel eens goed kan zijn. Je moet natuurlijk niemand ongelukkig slaan, maar eerlijk, ik heb veel kletsen gehad op mijn billen en kuiten, en veel op mijn knieën gezeten, en in de school heeft de leraar zelfs zijn regel eens kapot geslagen op mijn kneukels... Ik heb daar geen nadelige gevolgen van gehad... En ik moet toegeven, een andere manier om mij te straffen was er niet, want dat raakte me niet. Bovendien was ik meer dan koppig, en ging zo ver als ze mij om te straffen zegden dat ik zondag niet mee mocht met de auto, dan moesten ze mij die zondag in de auto sleuren, want ik wilde al niet meer mee...
En ik kan het niet helpen, ik hou er wel een beetje van als ik zie dat mijn kinderen en nu mijn kleinkinderen poer in hadden ! Ik zou wellicht helemaal gedeillusioneerd zijn geweest had ik makke kinderen moeten hebben ! Ik geloof dat de mensen een eigen wil moeten hebben ! Je moet dan wel veel meer er aan werken om die wil in de goede richting te zetten, maar dan gaan ze er ook voor, en zijn het geen meelopers, maar voorlopers !
Het zal wel aan mij liggen, maar ik hou niet van makke schapen.
En toch...hoe ouder ik word, hoe makker ik zelf word...Zijn het de jaren, of is het de pijn, ik weet het niet, maar het is alsof ik de moeite niet meer wil doen om te vechten... Vertelde vroeger iemand iets wat mij niet beviel, dan ging ik er tegen in, nu laat ik dat voorbij gaan, en knik ik ---- zo gaat het het vlugst voorbij --- en ik lig dan zelf 's nachts te dubben over dat feit, maar ik ga er niet meer tegen in.
Soms heb ik dan het idee dat mijn ganse leven tegenwoordig alleen nog draait rond de pijn en de beheersing er van. Vooral in perioden zoals nu, dat de pijn voortdurend hoger is dan normaal. Het is precies over er is geen onderwerp die de pijn overstijgt.
Gisteren kwam onder meer Monique hier op bezoek. Monique houdt zich bezig met de hobbywerking voor de langdurig zieken. Ik ben er gevraagd om mee te werken en deel uit te maken van... Ze komen maandelijks bijeen op de tweede dinsdag van de maand, en knutselen dan wat, soms aan gezamelijke projecten, soms elk aan zijn eigen hobby. Vroeger was er iemand die ook pyrografie deed, maar die man is er niet meer, ik ben blijkbaar in een open plaats gekomen.
Ik zal wel zien wat het wordt... Hopelijk heb ik er wat ontspanning en wat kennissen bij, en wie weet leer ik ook weer een en ander die mij interesseert.
Ik ga stoppen, tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)