De Belle Epoque...

De Belle Epoque was een waar tijdsscharnier. Het was in die periode dat we van de "oude wereld" in de "nieuwe wereld" stapten. Het was de tijd van de grote uitvindingen, de grote ontdekkingen, de kolonisering van de "onbeschaafde" gebieden, de tijd van de eerste Wereldtentoonstellingen, waar men stoefte met de laatste nieuwe verwezenlijkingen. Het was de tijd waarin men tijdens een internationale tentoonstelling in Brussel, te Tervuren een gans negerdorp vanuit Congo Vrijstaat (privé eigendom van Léopold II) aan de vijver neer pootte, en hen met prauwen liet rondjes varen op de vijver. Iets verderop een stukje "beschavingswerk door een pater" die de negertjes les gaf. (Voor het nieuwsgierige publiek). (Het enige werelddeel dat ontbrak op deze tentoonstelling was Oceanië)

Het was de tijd van de opkomst van de spoorwegen, de buurtspoorwegen (en iets alter de tramways). Het was het tijdperk van de opkomst van de automobiel, die in veel steden stapvoets moesten rijden, in andere maximum 10 km per uur. (De eerste auto's haalden de ontzettende snelheid van 30 km/uur !!)

Het was de tijd van de eerste vliegtuigen en van de Zeppelins.
Het was de tijd waarin plots alles in versnelling ging naar automatisering, naar industrialisering. Het was ook de tijd van de uitbuiting van het proletariaat en de van de opkomst van de vakbonden. Het was een wereld met twee snelheden, waar nog heel wat oude ambachten vochten voor het behoud van hun verworven stek, maar die stilaan werden weggedrukt door de nieuwe industrie en vooral door de opkomst van het nieuwe fenomeen: de grootwarenhuizen. Innovation liet in Brussel een prachtig bouwwerk neerpoten door architect Victor Horta (Afgebrand in 1967 met enorm veel dodelijke slachtoffers).

Het was de tijd van de beluiken in de grote steden, waar men de tuinen van de oude grote herenhuizen vol pootte met kleine huisjes, van twee kamertjes, dicht bijeen en soms opeen, waar honderden mensen "woonden". De huizen stonden aan een "straatje" van soms maar twee meter breed, met een geul, als goot in het midden van de straat. Eén toilet voor de ganse straat, en veelal ook één openbare pomp voor het water (Vandaar de vele gevallen van tyfus !!!).

Het was de tijd van héél rijk en héél arm.
Het was een prachtige tijd voor wie aan de rijke kant zat, het was een ellendige tijd voor wie bij de armen hoorde.
De massaproductie in de fabrieken vernietigde het oude thuiswerk (van kleine schrijnwerkjes over thuisweven, over keuterboertjes, over handschoenwerkers, over scharenslieps en ga zo maar door)

Het was ook het begin van de grote vervuiling. Niemand besefte de gevaren van die vervuiling, de machines draaiden op vette kolen en cokes, grote zwarte wolken hingen boven de steden, mede door het stoken van kolen in de kachels in al die kleine huisjes.

De verlichting ging in die tijd over op gas en iets later op elektriciteit. Elektriciteit die in de beginperiode gemaakt werd door honderden kleine bedrijfjes, soms in beheer van de steden. Het duurde een hele tijd vooraleer men de noodzaak inzag om het elektriciteitsnet aan elkaar te schakelen, en zo te komen toe één net. Het gevolg was het verdwijnen van de kleine elektra-bedrijfjes.

Het was de tijd waarin men begon in te zien dat men de uurwerken moest gaan regelen naar één centrale tijd, en niet naar het echte zonne-uur. (De opkomst van de spoorwegen had daar heel veel mee te maken.

Het was de tijd dat men begon te denken aan verkeerswetgeving. In het begin ging het alleen over verboden ! Maar al heel gauw ontstond Touring als vereniging. Onder leiding van Touring ondernam men ook een boottocht met een pleziervaartuig op de kanalen, wat aanleiding gaf tot restauratie en verbetering van de kanalen, wat op zijn beurt ook de mogelijkheid gaf om de economisch interessante binnenvaart te stimuleren.

Het was een wondere tijd, het was een helse tijd.

Het was het begin van de moderne tijden.
Al het moois van de tijd werd haast op één slag vernietigd met de eerste wereldoorlog.
Duitsland veroverde niet alleen bijna gans ons land, maar roofde het ook stelselmatig leeg. In heel veel gevallen vond men na de oorlog alleen lege fabriekshallen terug.

Na de oorlog zag je dan ook een opflakkering van zaken die haast verdwenen waren, tot de industrie zich wist te herstellen en het verdwijnen van alle oude ambachten nog veel sneller ging.

Een heerlijk wist-je-datje: Onze Nationale trots, de FN wapenfabrieken werkten héél lang met thuiswerkers. Onze beroemde wapens waren onder meer zo beroemd door de schitterende wapenkolven van de geweren. Die wapenkolven werden niet in een fabriek gemaakt, maar waren het product van het handwerk van thuiswerkers ! (Om maar te zeggen dat niet alles verdween... )

Ik ben van na de tweede wereldoorlog, en kende nog de kleine boerderijtjes, de scharensliep, de venters, de handelaars die met hun kar door de straten sjokten (met de hulp van een of meerdere trekhonden). De schoenmaker, de beenhouwer en de bakker kwamen aan huis... Allemaal zaken die haast helemaal verdwenen zijn. Hier op "den buiten" zie je nog wel een bakker en de visboer en ééns in de week een groentekar... Gelukkig voor hen die geen eigen vervoer hebben en/of slecht ter been zijn. In gans ons dorp is er geen één winkel meer over. Geen bakker, geen beenhouwer, geen kruidenier... De wereld heeft zich totaal gefocust naar de grootwarenhuizen, naar de modern way of life...

djudedju

tot de volgende ?

de snelweg naar het einde

Ik heb reeds enkele keren geschreven dat het grote uitsterven begonnen is. Ik wees er reeds enkele keren op dat verschillende diersoorten al -veel vroeger dan verwacht - zijn uitgestorven, en dat er steeds meer op de rode lijst terecht komen.
Maar nu heeft een studie uitgewezen dat het grote uitsterven daadwerkelijk BEZIG is !
Op dit ogenblik gaat het uitsterven van gewervelde dieren 114 keer sneller dan men had verwacht !
114 keer sneller !
Dat wil zeggen dat de mens ook daadwerkelijk in de gevarenzone zit !
Dat komt er op neer dat binnen 2 à 3 generaties ook bij de mens het daadwerkelijke uitsterven zal bezig zijn !
...
...
Als de versnelling van het uitsterven niet nog toeneemt, anders zit de kans er dik in dat mijn kleinkinderen nooit kleinkinderen zullen zien... of hoogstens eventjes. (Wat misschien nog erger is)

Het is dus niet meer vijf voor twaalf, maar hooguit enkele seconden voor 12 !
We moeten zo spoedig mogelijk het stuur omgooien. We moeten alles op alles zetten om de vervuiling en de uitputting van de bronnen tegen te gaan. We moeten alles op alles zetten om een degelijk beleid te gaan voeren die het milieu, die de aarde niet meer verder belast.
Dit wil zeggen dat we het gebruik van fossiele brandstoffen zo spoedig mogelijk moeten gaan afschaffen, dat we alles op alles moeten zetten om over te schakelen op niet milieu-belastende vervangmiddelen.
Dit zal inleveren betekenen.
Maar als we dat niet doen, hollen we regelrecht naar het einde.

Ik schrijf ook wel eens science fiction, maar dit is realiteit.
We moeten anders gaan leven, gaan leven op een manier die de aarde niet meer belast, of toch minder belast dan het natuurlijke recuperatievermogen van de aarde aan kan. En dan lees ik dat er een land in Zuid Amerika haar ganse oerwoud verkocht heeft aan China, om het te rooien en te benutten. En dan lees ik dat ze olie gaan boren in de poolgebieden en in de volle zee (op diepten die haast ondenkbaar zijn), dat ze zelfs spreken van hier opnieuw boringen te doen, om te zien of dat kleine beetje olie onder onze Vlaamse Ardennen nu -door de kostprijs van de olie- toch niet lucratief zou kunnen zijn.

De wereld waar wij nu in leven, is niet houdbaar. We zijn nog niet of amper zowat halverwege het jaar, als wij de jaarlijkse capaciteit van de aarde en van zijn recuperatievermogen overschrijden. Dat wil zeggen dat dit steeds sneller gaat, en dat de dood van de aarde steeds sneller dichterbij komt.

Het zijn echt niet alleen de neushoorn en de olifant die aan het uitsterven zijn omwille van hun hoorn of ivoor, nee steeds meer diersoorten zijn daadwerkelijk aan het uitsterven, en dat komt allemaal door de mens, die het milieu aantast, de soorten uitroeit, mono-teelten toepast, de aarde omwoelt en uitgraaft naar zeldzame grondstoffen. Die het nodig vindt exotische vruchten vers aan te bieden op de andere kant van de aardkloot.

Wij hebben geen keus meer, of we stoppen dit, of we gaan kapot.
En denk niet: "Het zal mijn tijd wel duren...", want je zou wel eens gelijk kunnen krijgen ! Het zou best kunnen dat het met jouw tijd allemaal op is.

Genesis 27: En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar Gods beeld schiep Hij hen. En God zegende hen en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar en wordt talrijk; vervult de aarde en onderwerp haar, heerst over de vissen der zee en over het gevogelte des hemels en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt.

Hoog tijd dat we de aarde niet meer onderwerpen, dat we er niet over heersen als een tiran, een uitzuiger...
Blij dat zelfs de kerk dit inziet en oproept anders te gaan leven, te stoppen met deze zinloze consumptie-maatschappij.

Wil je nog een wereld voor je kinderen? Kleinkinderen?
Doe dan wat nodig is, en ga anders leven, leven bewust van het feit dat de aarde geen onuitputtelijke bron is, maar een levend organisme, en dat een dode aarde ook onze dood betekent !

tot de volgende .

De werkmenschen

De tuiniers zijn er. Om de haag te scheren.
Onkruid wieden en co is er niet bij, want ze hebben veel te veel werk, en de dienst heeft te kampen met heel wat afwezigheid door ziekte.
Nu ja, de haag is het voornaamste...
Alhoewel?
Sinds een goed jaar zien we dat een stuk van de haag is afgestorven, en dat afsterven lijkt steeds verder en verder te gaan... Ik vroeg de tuiniers om uitleg "De leeftijd meneer, sommige ligusterhagen hebben dat. Op een bepaalde leeftijd beginnen ze te sterven, en ja, dat sterven zet zich verder." "Is daar niets aan te doen?" " Nee meneer... je kunt daar niets aan doen."
In een van de afgestorven stukken, is de haag doorgroeit met kerria, die bovendien ook nog mooie gele bloempjes heeft... Misschien is dat een mogelijkheid ?

De tuinder zegt "ja", maar het zal niet makkelijk zijn om aan te planten. Maar dat hoeft niet erg te zijn, Kerria Japonica groeit verder langs zijn wortelstok, en dus kan het zichzelf oplossen... Nog beter !

Lang zullen ze hier niet zijn, met 4 man een haag attaqueren... dat moet wel snel gaan. Ik heb hen vlug nog elk een flesje cola gegeven, en dan zijn ze meer dan tevreden. Ik ook. Al had ik graag gezien dat het onkruid ook gewied werd, maar ja, als het niet kan...

Kijk, dat is maar één van de ergernissen die ziek zijn je bezorgt. Je kunt niet meer zelf je huis en tuin onderhouden, je moet alles laten doen. Dat maakt je afhankelijk en dat kost geld. 

Dat is een van de weinige dingen waar ik nog steeds niet goed mee overweg kan. Ik ben altijd nogal een onafhankelijk baasje geweest, en nu zit je plots met die afhankelijkheid. 

Ondertussen is de haag geschoren, alles opgeruimd en mee genomen in hun vrachtwagen, en ze gaan hun best doen om half juli terug te komen om de tuin te wieden... Oef.

Gisteren en eergisteren heb ik al wat zitten weven aan mijn mandala... Het is niet zo makkelijk om dat in een wiel te doen. Bij het maken van een normale mandala kun je bewegen zoals je wil, maar in een wiel komt de opening waar je de wol moet doorheen halen, altijd maar kleiner. Ik denk dat ik binnenkort een latje ga moeten maken (Zou Bart niet zo iets hebben?), om de wol door de open ruimte te halen. Maar het resultaat tot op heden mag gezien zijn ! Ik denk er over om eens met Crea Mater-Welden mandala's te maken...

tot de volgende?

Napoleon bon à partir...

Wie mijn blog al een tijdje volgt, weet dat ik niet moet hebben van veroveraars en van politici. (Kortom, ik moet niets hebben van mensen die willen (over-)heersen).

Ik ben dus helemaal geen bewonderaar van Alexander de Grote, noch van Caesar, noch van Napoleon, noch van Hitler, noch van Leopold II, noch van Willem III, noch van Nelson, noch van Patton, Von Rundstedt of Montgomery's en dergelijke ... En wellicht zul je me er op willen wijzen dat ik "bevrijders" over de zelfde kam scheer als een Hitler en dergelijke ? Ja, want ook die waren alles, behalve menslievend. Ook zij offerden duizenden mensenlevens op. En als ik over totaal onmenswaardige dingen spreek in dat verband, dan zit het bombardement van Dresden en de atoombommen op Japan zeker ook in de top tien.

Maar eigenlijk wil ik in dat lijstje alle lieden zetten die anderen onderdrukken of onderdrukten.

Minstens één van de verre voorouders van mijn vrouw, ligt ergens in het verre Berlijn begraven, slachtoffer van de grote mars op Moskou door Napoleon... Duizenden Vlaamse en Waalse jongens werden willens nillens ingelijfd in de grote Armée van Napoleon om geslachtofferd te worden aan de megalomane dromen van dat manneke.

Ik heb me al honderden keren afgevraagd "Zou ik in staat zijn te schieten op een mens, en dan nog een mens die ik niet ken?" Ik kan het me niet indenken, maar wellicht schiet je terug als zij op jou schieten. (Al wijzen de kerstmis-vredes aan de IJzer wel een beetje in een andere richting...) Misschien is het ook minstens gedeeltelijk te wijten aan indoctrinatie en aan chemische middelen. (Ik heb een man gekend die ten tijde van de laatste oorlog in de keuken werkte, en me vertelde dat ze iets in het eten en het drinken moesten doen...)

Als ik hoor en lees dat men nu weer aan de Russische grens met veel vertoon gaat "oefenen", als ik lees dat het Russische leger terug meer kernwapens gaat installeren, als ik hoor dat de presidentskandidaten in Amerika de versterking van hun leger en hun macht als propagandamiddel gebruiken... Dan denk ik: "Nee, ze worden niet wijzer...".

Ergens, tussen al die boeken die hier liggen en staan, zit ook een klein werkje die alleen maar gaat over het feit dat er, na de laatste wereldoorlog eigenlijk nooit vrede was... Er was altijd wel ergens een oorlog, een opstand, een revolutie, een genocide... En al is het boekje ondertussen al enkele decennia oud, het klopt nog steeds als een zwerende vinger !

Wat is het toch dat de mens zo stelselmatig lijkt te leiden naar MACHT ? Het lijkt wel een rode draad in het mens-zijn. En misschien is het dat ook wel. Misschien is het net die drang tot overheersen die van de naakte aap een mens maakt. Misschien is het net dat die de mens dwingt in de richting van ontwikkeling, tot "verstand"...maar blijkbaar niet tot rede.

Soms denk ik: de mens is een omnivoor, dus hoort ook wat vlees tot zijn menu, maar ken jij andere vleeseters die vlees gaan produceren? De mens doet het. Maar wij produceren ook graan en aardappelen en andere groenten en fruit, zelfs als we die teelten moeten gaan beschermen met extreme scheikundige giften, die leiden tot ziekten en kankers. Kortom, wij dwingen zelfs de wereld tot productie. Ook al zien we dat we de wereld op korte termijn helemaal naar de knoppen helpen. Ook al zien we dat we uiteindelijk bezig zijn aan de ultieme zelfvernietiging.

Wij beheren de aarde niet, wij roven haar leeg, en verkrachten haar, putten haar uit en vernietigen wat wij schadelijk noemen voor ons doel. (Terwijl we door onze manier van werken eigenlijk net die plagen zelf veroorzaken !)

Eigenlijk komt allemaal een beetje op hetzelfde neer. Wie de mensen niet wil veroveren, dwingen, overheersen, doet het met de aarde.

Wij noemen dat verstand.

???
djudedju

tot de volgende ?

als grootmama bevalt !

Of liever: ze bevalt niet !

De rechtbank heeft de grootmoeder verboden moeder te worden van de kinderen van haar overleden dochter. Haar dochter was overleden aan kanker, maar er waren eicellen van haar ingevroren. Nu wilde de grootmoeder van die eicellen gebruik maken om aldus te kunnen bevallen van haar eigen kleinkinderen. Maar het is dus verboden.

Ik ben voorstander van alle mogelijke technieken die het mogelijk maken dat een vrouw zou kunnen moeder worden, als dat haar wens is. Maar eerlijk gezegd vind ik bevallen van je kleinkinderen ook een beetje er over. Daar gaat het immers niet meer om een vrouw aan de ultieme kinderwens te helpen, maar voor een kleinkind.

Ik weet dat kleinkinderen -haast meer dan je eigen kinderen- nauw aan het hart liggen van de grootouders, maar om nu maar meteen in één beurt én moeder én grootmoeder te gaan zijn??? Nee, dat is er over. Bovendien is een grootouder de facto niet echt meer de opvoeder... Het is veeleer een stootkussen, een bumper, een knuffel voor de kleinkinderen.

Als je jong bent, en je kind valt van de trap, waar hij is op gekropen ondanks het verbod, dan kijk je eens of hij in orde is, en zo ja, dan ga je bestraffend optreden omdat hij de trap is opgekropen. Een grootouder niet, een grootouder is niet meer in staat om naast die val (oeioeioei !) ook nog eens te gaan reclameren... dat dutske.

Ik denk dat dit meer met leeftijd te maken heeft dan wat anders. Ik heb nooit schrik gehad van hoogte, maar als ik nu een scene zie op TV van een grote hoogte, dan voel ik de schrik tot in mijn buik. Dat is niet plots begonnen, dat is gegroeid, en het wordt steeds erger... Vandaar dat ik denk dat het met leeftijd te maken heeft. Je weet dat je voor je oude knoken moet opletten, die zijn breekbaarder dan vroeger, en wellicht genezen ze ook minder snel... Ik denk dat het dit weten is, die in je onderbewuste de grenzen gaat verleggen, waardoor je meer schrik krijgt. Bij mij is dat misschien nog verergerd door het feit dat mijn ruggenpijn ook nog eens zou kunnen verergeren door een val.

Natuurlijk zou je als grootouder ook kunnen opteren voor de moderne opvoeding... Of beter on-opvoeding. Want heel wat kleine kinderen zitten haast heel de dag voor de TV... Of dat de goede opvoeder is ???? Makkelijk is het wel voor de oppasser.

Er zijn nog zo'n dingen die mij niet echt bevallen, en waar ik het oude systeem beter vind... Ik denk onder meer aan de luier. Nu zijn het pampers, die je toelaten heel de nacht door te slapen, want het kindje krijgt geen nat gevoel aan zijn billetjes. Die nacht, daar kan ik nog inkomen, voor de rust van én moeder én kind, maar tijdens de dag denk ik dat de kinderen beter wel geconfronteerd worden met het ongemakkelijke gevoel van natte billetjes ! Het helpt ze om eerder zindelijk te worden. Je moet maar eens praten met de juf uit de peuterklas !

Kinderen hebben, kleinkinderen hebben... Het is niet alleen maar leuk. Er komen ook heel wat momenten waar je echt aan opvoeding moet doen, tegen de koppigheid van kind of kleinkind in. En dat is lang niet altijd makkelijk !

Maar er is wellicht niemand die zijn kinderen zou willen missen.

Toch...
Toch heb ik soms bedenkingen...
Overal lees je tegenwoordig dat je heel moet moet nadenken, je heel goed moet informeren, je heel goed moet beraden... vooraleer je een huisdier neemt, want je neemt een huisdier voor gans zijn leven... Men raad zelfs aan om nadien naar de hondenschool te gaan, om net als je hond geleerd te worden hoe je met het beestje moet omgaan !!!
Moeten we niet eens dezelfde raad gaan geven aan de would-be ouders ? Want kinderen, dat heb je voor heel je leven... en zelfs misschien nog kleinkinderen op de hoop toe...

Moet opvoeding eigenlijk niet in het pakket zitten van iedere schoolse en naschoolse opleiding ?

tot de volgende ?

oog en oor

Gisteren zag ik (op facebook !) een foto van de donder. Ik riep naar Anny: "Heb jij al ooit een foto van de donder gezien?" "De donder? De bliksem wil je zeggen, zeker ?" "Neenee, de donder!"
Anny kwam meteen ook eens kijken. Het was een bizarre foto, met een duidelijk zichtbare bliksemflits, en naast die bliksemflits een hel vlak van streperig licht.
Bizar, maar je kon het amper een spectaculair beeld noemen.
Er stond vermeld dat dit de eerste foto was die ooit van de donder was gemaakt.

Ik zou ik niet zijn, als niet meteen weer eens mijn fantasie op hol sloeg...

Wij zien maar een klein gedeelte van het spectrum, wij zien bijvoorbeeld geen infrarood, om er maar eentje te noemen, maar als je dieper gaat graven in de materie "licht", dan stel je vast dat licht eigenlijk golven zijn, met een bepaalde lengte. Geluid zijn golven met een andere lengte. Ook van het geluid horen we maar een heel klein stukje, er is enorm veel geluid die we niet horen.
Sommige dieren zien veel meer soorten licht dan wij, andere zien alleen ander licht dan wij. Dieren horen veelal veel meer dan wij, en wellicht zijn er die alleen horen wat wij niet horen.
Nu heeft men de donder, een geluid, gefotografeerd.
Er zit een zekere logica in: geluid zijn golven, licht zijn golven. Waarom zouden wij dan geluid niet kunnen zien, en het licht niet kunnen horen?
Jaja, ik weet het wel, wij kunnen het niet, niet met onze natuurlijke organen, maar met de huidige technologie, of de technologie van morgen? of desnoods van overmorgen?

Stel je voor, doofstommen zijn gewoonlijk alleen maar doof... en kunnen niet praten omdat ze niets hebben om na te bootsen, want ze horen het gewoon niet. Stel nu eens dat we hen een bril geven waardoor ze zien wat we zeggen? Dat ze leren ditzelfde geluid zichtbaar te produceren... Geen doofstommen meer !
Stel je voor dat je licht kon hoorbaar maken... Geen blinden meer !

Maar - daar gaat die fantasie van mij weer ! - stel je voor dat we nu plots in staat zijn dingen te zien waarvan we het bestaan niet kenden, horen waarvan we geen vermoeden hadden dat het er was ?

Stel dat je plots in staat was onzichtbare wezens te zien... en dat ze verdomd heel wat trekken weg hadden van duivels en engelen ? Dat je plots kon zien dat doodgaan eigenlijk maar overgaan was naar een andere fase ? Dat er dus wel degelijk leven was na de dood, nu zelfs zichtbaar ! Dat je kon zien hoe sommigen terug lijfelijk gingen, en dat er dus wel degelijk een soort reïncarnatie was ?

Zou jij dan niet op het gekke idee komen, dat er ofwel ooit mensen bestonden die op die manier konden zien of konden horen? Dat al die fantastische wezens helemaal geen fantasie waren, maar een weergave van een werkelijkheid?

Stel dat je, moe van al dat nieuws, je neerzet op het mos, je rug tegen een dikke linde, en je plots bewust werd van schreeuwend mos, en een zacht pratende linde?

Dat je eindelijk kon converseren met je kat, en heerlijk lol maken met je hond. Welke soort humor zou een hond hebben?

En... waarom zou je niet vaststellen dat er al heel lang buitenaardsen  onder ons zouden zijn?

Fantasie ?
Ja...
Maar weet je, er is meer op aarde, Horatio, dan je in je wildste dromen kunt dromen...

djudedju

tot de volgende ?

God schrappen

De KUL, Katholieke Universiteit van Leuven heeft beslist het woordje God te schrappen uit de naam van de cursussen. Geen Godgeleerdheid meer maar Theologie of Studie van de religie...
(Om eerlijk te zijn, ik zit al in een knoop met het woord Theologie, want dat is een letterlijke vertaling van...Godgeleerdheid...???????????????????????)

Maar men schrapt het woord God, omdat dit te veel binding zou hebben met de katholieke leer, met de Christenheid.

Of ik nu katholiek (Christen) ben of niet, ik heb in mijn moedertaal geen ander woord voor God dan god. Of ik het nu schrijf met of zonder hoofdletter. Ik weet dat er ook Allah, Jahweh, Jehovah, Krisjna, Sjiva, Thor, Jupiter, Zeus en nog een ellenlange lijst andere god-namen bestaat, maar die zijn voor mij gebonden aan een bepaalde godsdienst. God heeft dit voor mij niet. God is voor mij het woord dat wij in onze dagdagelijkse taal gebruiken voor het opperwezen, de Creator, de Schepper.

Maar goed, die geleerde proffen zullen het wel beter weten, zeker? (Alhoewel... Torfs heeft aan politiek gedaan, en dat pleit NOOIT voor het hebben van gezond verstand)

Ik had altijd een beetje het gevoel dat wij het woordbegrip god geleend hebben (of gekregen hebben) uit het latijn, de taal van de bezetter van zoveel eeuwen terug. Zij hadden een briljant systeem om andere volkeren te gaan overheersen. Zij lieten de veroverde volkeren onder meer hun eigen godsdienst behouden. Meer zelfs, als het een figuur was die hen iets nieuws bracht, of die ze leuk vonden, dan adopteerden ze die in hun eigen reeks goden. Sommige van die importgoden hadden veel sukses, zoals bijvoorbeeld Mithras,

die in het begin van het Christendom zowat de concurrent numero uno was... Het is van de Romeinen dat wij dat begrip God erfden. Het was gewoon het enkelvoud van "de goden", Als je het had over één god, en niet het gehele pantheon... (Pantheon is gewoon "alle goden").

Ook in de christenheid duiden wij God niet zomaar aan, we spreken over God de Vader, God de Zoon en de Geest. De drie-eenheid. God is het overkoepelende begrip van die drie-eenheid.
Dus de KUL met Torfs zit gewoon verkeerd met zijn conclusie.
(een politicus... wat wil je...)

Volgens mij zijn het studenten van niet-Vlaamse oorsprong, die -verkeerdelijk- god gebonden hebben aan het Christelijke begrip God.

Bovendien vind ik het idee van Godgeleerdheid (of Theologie als je dit prefereert), een absurd iets. Hoe kun je pretenderen dat je geleerd bent in het idee, het begrip God ??? Of je nu gelovig bent of niet, het is een absurd idee. Je kunt iets of iemand die allesomvattend is, de bron is van alles wat is onmogelijk bevatten. Het is een contradictie op zichzelf.
Wat men in feite doet is een studie over de religie. En dat is heel iets anders.
Men zou dus -wil men eerlijk en correct zijn- moeten spreken van een godsdienstgeleerdheid.
En godsdienst... sorry, maar dat is iets van en voor mensen.
Op het ogenblik dat een geloof een religie wordt, een georganiseerde en georkestreerde organisatie, dan is net die organisatie van mensenhand.
Als je godsdienst puur neemt, ontdaan van alle toevoegsels, menselijke opzichten, structuur, macht en riten, dan heb je geen naam meer nodig voor god.
Dan doet dit er helemaal niet meer toe.
Dan ben je in god.
deel van.

Tot de volgende ?

de rolwagen

Het lijkt wel of de laatste tijd mijn leven staat in het teken van de rolwagen...
Daags voor de uitstap van Ziekenzorg moet ik zes rolwagens halen in de Mediotheek, en daags na de uitstap moet ik die terug gaan brengen.
En gisteren op de vergadering van Crea verbondelijk, was men op zoek naar een soort rode draad die de stand van Crea op de bewegingsdag (december) moest aanwijzen doorheen het ganse gebouw van het ICC in Gent... En ik opperde dat we misschien versierde rolstoelen konden plaatsen, zo duidende én op ziekte én op creatief bezig zijn... Natuurlijk werd juist dat idee weerhouden, en dus kreeg ik gisteren al een oude kaduke rolstoel mee om het ding creatief op te fleuren...

Vannacht heb ik dan liggen piekeren, peinzen en nadenken: hoe fleur je een rolwagen op ? En dan nog met een budget van zegge en schrijve 20 euro... Ik ben er nog niet uit. Wel zou ik in de wielen een mandala willen weven. Mocht je geen idee hebben wat of hoe zo'n mandala er uit moet komen te zien, google dan eens naar "mandala weven", je krijgt meteen een heel pak afbeeldingen...Maar ik mag er geen een publiceren, blijkbaar zijn ze allemaal beschermd (?)... djudedju.

Ik moet daarvoor heel wat wol van heel wat kleuren aanschaffen... Maar ik heb er geen idee van wat de breiwol momenteel kost. Nu ja, we zullen wel zien... Maar dan heb ik alleen leuke wielen aan mijn rolstoel. Wat doe ik met zitting en rugvlak ? Ik met mijn grote bek, moet altijd maar ideeën naar voor brengen, en ben er dan het slachtoffer van.

Ik zou moeten beter weten ! Ik was in een vroeger leven lid van het redactiecomité van het maandblad van Hout en Bouw... Iedere twee jaar was er een nieuwe conventie, en dus publiceerde men steevast een boekje met de volledige wettekst van de nieuwe collectieve arbeidsovereenkomst. Ik met mijn groot bakkes, opperde dat we dat beter eens zouden vertalen in mensentaal, zodat het leesbaar was voor de gewone bouwvakarbeider, en dus ook bruikbaar. Die dorre wetteksten zijn voor de gewone mens uit de straat niet wat echt leesbaar, en veelal zelfs haast niet te begrijpen. Natuurlijk werd mijn idee door iedereen omarmd, maar wie kreeg de grootste brok om te vertalen in mensentaal? Je mag twee keer raden... En gisteren heb ik dus bewezen dat ik niet bijleer. Ik doe mezelf iedere keer weer een pak werk aan.

Nu ja, om eerlijk te zijn, ik doe het wel graag, en ik ben dan fier op het resultaat. Ook al zucht en zweet ik dan bij het uitvoeren van de mezelf aangedane taak... Ik heb het al zo druk. Ooit heb ik zo eens het podium voor een congres opgesierd met een stuk stelling, waarop silhouetten van werkende arbeiders gemonteerd waren, enkele op de stelling, eentje op de grond, eentje op de ladder... Maar ook die dingen heb ik allemaal zelf mogen maken. Figuren tekenen op ware grote, rekening houdende met de maten van de stelling, de sporten van de ladder... Die dan uitzagen en in het zwart verven, en op de dag voor het congres heel dat zaakje daar opbouwen... Er kwam ondertussen niemand mijn werk verder zetten, zodat nadien er een hele stapel op me lag te wachten.

Ook dat was een idee die me een heel pak werk bezorgde (en ook aan Anny, want zij heeft die silhouetten zwart geschilderd)... Je ziet, ik leer niet bij. Gelukkig maar. Want ik hou er wel van, en ik ben er trots op dat ik nu en dan goede ideeën heb. (Mijn stelling is nadien gekopieerd door een Zwitserse vakbeweging...)

Maar dat wil niet zeggen dat het altijd zo eenvoudig is. Het idee van die stelling was eenvoudig op zich, maar de uitwerking, en de constructies om die figuren dan rechtop te doen figureren, dat moet je dan nadien gaan uitzoeken en uitfineren... Nu ja, dat hoort bij het leuke zweet.
 
En dus zit ik nu met een rolstoel.
djudedju
Misschien kan ik...

tot de volgende ?

Oudenaardse liedjes

(Gelieve, vooraleer verder te lezen, hierboven de muziek van Steef Verwee eens aan te horen. Dank u)

Als je niet van Oudenaarde bent, dan zul je wellicht twee, drie keer moeten luisteren om het allemaal te begrijpen, maar de poëzie van het Oudenaards is duidelijk aanwezig.

Om eerlijk te zijn, tot voor kort wist ik niet eens dat wij in Oudenaarde een eigen liedjeszanger hadden. Ik ben niet meteen een persoon die vaak theaters en muziektempels ga bezoeken. Om niet te zeggen dat ik dat nooit doe. Mijn kennis van muziek gaat niet veel verder dan wat ik toevallig hoor op de radio, en wat ik me herinner uit mijn tiener-tijd, en dat is al héééééél lang gelden.

Ik had voor het eerst iets vernomen in een haartikeltje op Facebook, en ik had de bedenking gemaakt: "Tiens, die CD is te koop in het Stadhuis ! Als ik nog eens in Oudenaarde kom...) Maar ja, ik kom niet zo vaak in Oudenaarde, en ik was dat berichtje al lang en breed weer vergeten.

Maar op de evaluatie-vergadering van Onderstroom, hebben we zo'n CD als geschenk gekregen, en we hebben hier met volle teugen genoten van die volksliedjes in het Oudenaards. Volksliedjes zijn soms ondeugend, en zo zitten er ook tussen, liedjes waarbij je zit te monkelen, binnenpretjes hebt die je niet openlijk durft te tonen, maar die eigenlijk tot ons erfgoed behoren. Vlamingen durven wel eens spotten, grof zijn, boers, en soms dat alles samen met een laag seks er tussen...

Heb je er al op gelet? Het dialect is weer in !
Ik zie op Facebook een prachtig initiatief over het West Vlaams, ik hoor op de radio heel wat liedjes in het dialect, van uit zo wat alle regio's van ons Vlaanderland. Ik met mijn dada voor taal ben daar uiteraard héél gelukkig over. Taal en vooral de taal die leeft bij de mens, dat is altijd mooi ! Soms hoor je mensen zeggen "Gents is niet mooi" of "Oostends dat is zo plat" of iets van dergelijke strekking. Ik ben het daar niet mee eens. Taal is altijd mooi. Soms zit ik heel stilletjes te luisteren naar de taal in een van die filmpjes uit Syrië of andere Iraks, en ik doe mijn ogen dicht en luister ... Ik begrijp niets van die taal, maar je hoort de emotie en stelt vast dat ook die taal, net zo goed als de jouwe, emotie kan vertalen. Is dat niet prachtig ?

Ach, ik ga niet weer lamenteren over taal...
Alleen, voor wie echt de Oudenaardse liedjes niet begreep, hieronder de tekst...

De Riebedepie Song...

In 't zuipen en in 't neuzen een groot talent

Maar toch buisdegie in Gent

Liet het niet aan z'n herte komen

en ging gaan vechten tegen de Koreanen.

Achter zeven maanden front

nog nie geneusd, zelfs gienen stond

Dood van goestinge wastie verdomd

    refrein

Maar veur zijne riebedepie

was het bekend dat ie

achter de duizend geuzen

de grootste crak was in het neuzen.

Maar tons kwam eindelijk de congé

Loopte gie direct achter den thee

Vree rap bij die Japanezen

En neusdege daar mee een Oosters wezen.

Mee veel plezier achter zo een vasten

Weer aan 't front, uit mee het tasten.

Ie kost em weer mee't vechten belasten.

Maar al rap kreeg zijnen neuze couleuren

Rood en blauw en geel van veuren

En daarbij twie purperen bollekies

Op een fond van gouie streepkies.

Sunlight zepe, eaude javel,

Niets aan te doen 't bleef bij gekleurd vel

Jij naar tazet bij dokteur Crucke Koen.

DEDJU 't zijn de couleurs van de riebedepiet

'k zage dat subiet

'k schreef hem nen goeien brij veuren,

te leggen op zijn couleuren

In 't begin ging het reuze,

Maar al rap had hij geen keuze

Mee de couleurs verloor hij zijne neuze...

DE SEEVEE

Wat ee de Seevee gedaan? Eentje - eentje.

En hoe was de match? Oh, 't was just lijk Bontie op zijn verkie.

refrein

't was just lijk Bontie op zijn verkie, zijn verkie

't was just lijk Bontie op zijn verkie, zijn verkie zonder stert

De Seevee die moest ne keer spelen

Tegen Mons nen grote match

Maar het duurdege nog nie lang

of 't werd een partietje catch.

Den arbiter, kost het anders,

Was nen vieze Walenkop

Trok voor 't Walenvolk partieje

En subiet zot ter hem op.

Den arbieter floot pinantie

Om dat Schiete, onzen back,

Zo'n Waale, mee veel pretentie

Beentje trok op zijn gemak.

Bontemps was al aan 't manken

Dolfie Ingels gloeiend kwaad

Puitie liep langs 't lijntje al jankend.

Schiete allene bleef paraat.

Het publiek direct in actie

"zeg8 arbiter! ziede niet !

"Salle Flamand" riep er nen Waale.

De reactie kwam subiet.

Als Matthijs egaliseerde

Op de laatste match minuut

't was of dat ze beefdege, d'erde.

Was mij dat een groot tumult.

Den arbiter die moest vluchten

Langs de Schelde mee nen boot

Zo vree was't publiek te duchten

't Scheeldege geen haar of ie was dood.

Om den uitslag tons te vieren

Mee wa zang en pianospel

Gingen ze nog wat gaan pintelieren

In 't Trompetje bij Michel.

De maandag stond in 't nieuws van den dag te lezen:

"Oudenaarde ee nen kalmen match beleefd"

Maar den reporter was mee zijn stekelbeeze naar de cinema Lumen geweest. En...

Voila, neui wittiget oe da 't gaat in Aanarde..

tot de volgende ?

Werkbaar werk...

Ooit was er een werkgever die, bij de modernisering van zijn bedrijf, met de beste bedoelingen zijn oudste werknemer een "makkelijk" werkje gaf...

Het was een bedrijf waar men vezelplaten maakte, en na een heel sterke modernisering, was er onder meer een groot bord, waar allerlei lichtjes op te zien waren... Petrus werd, als oudste van het bedrijf, aangesteld om de godganse dag op een stoeltje voor dat paneel. "Al wat je moet doen, Petrus, is die lampjes in de gaten houden, en als er eentje gaat pinken meteen op het bijhorende knopje drukken..."

Toen Petrus al enkele keren zo'n knipperend lichtje had gemist, scheelde het niet veel of hij werd afgedankt. Tegen de man van de vakbond fulmineerde de werkgever: "Je geeft ze dan een mooi jobke, en dan verprutsen ze het nog !"

Het vergde heel wat overtuigingskracht om de werkgever te doen inzien dat het echt niet te doen was om 8 uur aan een stuk naar lampjes te staren ! Uiteindelijk kwam men tot een oplossing waarbij de vier oudste werknemers elk om beurt één uur zouden lampjes-kijken, en dat twee keer per dag. Het systeem werkte perfect !

Ik hoorde mini-ster Peeters pleiten voor werkbaar werk... Nu de mensen effectief langer moeten gaan werken, zou men dat ook mogelijk moeten maken door het werk werkbaar te maken...

Hij heeft gelijk, overschot van gelijk, want in de tijd van Petrus uit de echt gebeurde historie hierboven, moest men effectief werken tot zijn 65, en ik kan je vertellen dat er heel veel, te veel, waren, die dit niet uithielden en ziek werden voor die leeftijd, of erger, doodgingen. Nu gaan ze effectief moeten werken tot hun 67 ???

Dan gaan ze zeker het werken meten werkbaar maken, of er schiet niemand meer over om op pensioen te gaan. Het werken is er misschien lichamelijk iets lichter op geworden, maar de werkdruk is hoger dan ooit !

En de historie hierboven wil je gewoon maar zeggen, dat het niet zo eenvoudig is om werk werkbaar te maken...

Het voor een paneel met lampjes zitten mag er dan uitzien als licht werk, dat wil niet zeggen dat het werkbaar werk is. Je kunt gewoonweg geen acht uur aan een stuk geconcentreerd naar dat ding blijven staren !

Ik bezocht ooit een bedrijf dat elektronica-onderdelen fabriceerde. Dat werd gedaan met een systeem van lopende band. De dames zaten aan een lange tafel, waar telkens weer een nieuw werkstuk voor hen schoof. Aan ieder werkstuk moesten ze dan één of enkele onderdelen vast solderen... Zwaar kon je het werk niet noemen, maar geestdodend is het wel ! (Zoals het meeste bandwerk !)

Het bedrijf was er echter in geslaagd mensen te verzamelen, die deze soort van werk aan konden. De dames zaten vrolijk tegen elkaar te babbelen terwijl ze die stukjes vast soldeerden. Eigenlijk waren ze een beetje veranderd in robots, domme werkkrachten, die automatisch bepaalde bewegingen deden, zonder er bij na te denken. Dat jezelf-veranderen- in robots, was de enige manier om een dergelijk werk te overleven. Maar hou je dat uit van je twintig tot je 67 ???
Ik twijfel daar sterk aan.

De vakbonden eisten op een gegeven moment dat de bouwvakarbeiders regenkledij zouden krijgen. Het was niet te doen dat ze in nat weer moesten werken en op de lange duur kletsnat werden. Het gevolg van die verstandige eis was echter dat de bouwvakarbeider nu ook in echte regen moest aan het werk blijven. Zolang de cement niet weg regende voor je de steen er op kon leggen, was het werkbaar weer... Maar dat hou je geen heel leven uit ! Want die regenkledij is niet van het goretex type, en de arbeiders werden onder die water- en luchtdichte kledij kletsnat van hun eigen zweet... en koelden af in de ijzige wind.

Wat is werkbaar werk ?
Gek genoeg zou ik dan diezelfde bouwvakarbeider willen als model nemen... Natuurlijk niet op de manier zoals het nu veelal gaat, natuurlijk niet in eigenlijk onwerkbaar weer, natuurlijk niet op dat door machines opgelegde helse tempo... Maar de bouwvakarbeider die nog echt een bouwwerk opricht, door en met het werk van zijn handen. De bouwvakarbeider die nog kan en mag fier zijn op zijn werk, die je nog fier wijst: "Zie je die gevel daar? Dat hebben wij gemetst ! Echt vakwerk, en die stukken in visgraatmotief ! Schoon hé ?"

Voor mij is werkbaar werk in de eerste plaats werk waar de arbeider nog fier kan op zijn. Met bandwerk kan dit nooit. Er is geen mens die er zal op denken te zeggen: "Zie je daar die Volvo ? Daar heb ik vier vijzen van vastgedraaid!".
Arbeidsvreugde...
Iets wat haast niet meer bestaat.
Werk mag best wat lastig en/of wat moeilijk zijn, als je het graag doet, als je werkelijk iets maakt, iets waar je fier op bent, dan valt werken echt wel mee. Natuurlijk moet het ritme van het werk ook menselijk zijn, moeten de lasten die je moet dragen menselijk en niet te belastend zijn, maar arbeidsvreugde, het gevoel werkelijk iets te hebben gemaakt, dat is wat werk echt tot mensenwerk maakt.

(foto: kasseien is een zeer lastig werk, maar zo'n mooi werk, daar schep je arbeidsvreugde uit !)

Eigenlijk is het nu een geschikt moment om terug te gaan naar de tijd waar werk nog arbeidsvreugde bracht, waar de arbeider nog echt iets maakte waar hij fier op was. Nu we stilaan bewust worden (of zouden moeten worden !!!) van het feit dat "Meer en sneller produceren" niet houdbaar blijven, kunnen we misschien terug echt werk, werk waar we werkelijk iets doen waar we fier op zijn.
Dan zouden we ook weer de arbeiders hebben die voor hun patroon staan, en patroons die voor hun arbeiders staan, omdat ze eigenlijk één geheel zijn, één groep die er in slaagt mooie en goede dingen te maken !!!

Oh ja, om je gerust te stellen, dames, u kunt en moogt alle mannelijke termen rustig vervrouwelijken, want voor jullie geldt dezelfde redenering uiteraard evengoed als voor de mannen. En voor de transgenders en ...co.

(Die arbeidsvreugde, dat is een van de redenen waarom ik zo graag blog, ik maak iets wat ik graag doe, en waarvan ik weet dat het iets is, iets heeft...)

tot de volgende ?

De brouwerij

Ik denk dat het om en bij de dertig jaar geleden is dat ik De brouwerij ("onze" brouwerij) nog eens bezocht.
De brouwerij Roman staat op amper een kilometer van mijn deur, maar geef toe, je gaat er niet zo maar op bezoek als bij een oude tante. Nee, je moet wachten op een invitatie of op een actie van een vereniging waar je bij hoort, die je mee neemt op zo'n bezoek.
Gisteren was het een afsluitende vergadering van Onderstroom, die plaatsvond in de brouwerij, en waar wij naast de vergadering met evaluatie ook de kans kregen op een bezoek aan de brouwerij.

Ik was eerlijk gezegd niet van plan mee te gaan... Er horen bij het bezoek nogal wat trappen, maar het alternatief was daar een uur zitten wachten.

Maar ik beklaag het me niet. Wel had ik heel wat pijn, maar het was interessant, en de brouwerij is heel anders geworden in al die jaren. Bovendien hadden we een schitterende gids, ik zou bijna het woord gepassioneerd in de mond nemen, die ons alles vertelde over het brouwproces, en hoe het evolueerde.

Tot mijn (en wellicht ook van anderen) verbazing, brouwt men in de brouwerij niet alleen de eigen bieren, maar brouwt men ook bieren voor andere brouwerijen en enkele van die speciale biertjes die verbonden zijn aan streken of feesten.
Momenteel zijn de topbieren van de brouwerij de bieren uit de gamma van Ename, en sinds kort is het Gentse bier Strop ook aan een steile opmars bezig. (Dus het Gentse bier is eigenlijk Oudenaards: zou het niet het moment zijn om het groot kanon terug te vragen aan de Gentenaars ?)

We zagen er de prachtige oude brouwketels, die nog steeds in gebruik zijn, maar ook die ultramoderne dingen, die er heel wat minder poëtisch uitzien, maar blijkbaar veel beter zijn. Ook de grote hall waar het bier gebotteld wordt of op vaten getrokken wordt, was de moeite waard.

Brouwen is steeds meer een wetenschap, maar dan wetenschap waar gevoel en smaak nog steeds boven de kennis uit gaat, al is zonder de kennis geen stabiele smaak mogelijk.

Na het brouwerijbezoek zijn we in het proeflokaal belandt, waar we de voorbije "Onderstroom" evalueerden. Er waren uiteraard wel wat bedenkingen en wat verlangens, maar globaal gezien was iedereen meer dan tevreden. Er werd besloten dat Onderstroom in het vervolg om de twee (sommigen prefereerden om de drie) jaar zou plaats vinden. Voor ons lijkt 2 jaar een beetje kort, we doen niet alleen enkele demonstraties, we stellen ook onze werken tentoon, en in twee jaar hebben we nog niet zo heel veel bij elkaar ... Wij hoorden dus bij de mensen die drie jaar verkozen. Als ze beslissen tot om de twee jaar, dan doen we maar om de vier jaar mee, maar met volle enthousiasme, want het was een heerlijk gebeuren !

Koen heeft me beloofd dat hij de vele foto's zou doormailen... Ik beloof je, als het zo ver is, dat ik je nog wel eens enkele beelden toon.

Tot de volgende ?

(een relaas van de man die in de brouwerij met de lekkerste bieren doodleuk cola-light zat te drinken, weliswaar de Cola van Roman...)

de appel

Eigenlijk begint het verhaal met een vergeten appel.
Helemaal achteraan in de lade van de koelkast was hij blijven liggen, verstopt achter de groenten en het nieuwere fruit.
En pas toen de lade bijna leeg was, en Anny hem eens wou schoonmaken, zagen we de appel.
Een verrimpeld klein bolletje, nog wel met de mooie appelkleur, maar het zag er uit als de Methusalem onder de appelen...

Toen ik kind was, was er nog geen frigo, waren er een heleboel dingen die echt seizoensgebonden waren, en dus stond het bewaren hoog op het lijstje van vereiste kennis van iedere huisvrouw. Ook ons moeder was een genie in het bewaren, van vlees, van bonen, zelfs van eieren... en uiteraard ook van appelen.

In de tijd van de appeloogst werden er massaal appelen gekocht, en die werden netjes in houten fruitbakjes, op een laag krantenpapier op de zolder gezet. Daar bleven ze goed. We moesten ze nu en dan wel eens "verlezen", dat wil zeggen, de appelen die een spoor van rot vertoonden er uit rapen. De appelen die niet helemaal rot waren die dienden nog voor de appelmoes. Maar één rotte appel in de mand kan heel de mand aansteken. (Dat hoorde vroeger bij de "opvoedkundige zegswijzen en spreuken)

Na enkele maanden waren die appelen best nog lekker, maar ze zagen er niet uit. Het waren allemaal van die verrimpelde bolletjes, net als de appel uit mijn koelkast.

Wetenschappelijk is het makkelijk uit te leggen: het vocht uit de appel verdampt, vervliegt, en eigenlijk droogt de appel uit. Daardoor wordt het volume kleiner, maar daar het vel niet mee krimpt, gaat het in rimpels liggen...

Ik was er een beetje verwonderd van, want het was één van die moderne rassen, en ik had niet verwacht dat die nog steeds dat vermogen hadden.

Nu eten we veel gezonder dan toen, want zowat heel de winterperiode aten we bewaarde dingen (met uitzondering van de groenten die tegen de vorst kunnen, en groenten die op een manier bewaard werden die geen merkbare veroudering veroorzaakte. (Bijvoorbeeld, prei en wortelen, die in de grond of aangeaard bewaard worden). Maar voor de rest: allemaal bewaarde dingen. Minder vitaminerijk, en ook iets minder smakelijk. Vlees werd hoofdzakelijk gezouten of in vet bewaard, wat ook niet echt de gezondste manier is om mee te leven.

Het gevolg was, dat de meeste mensen, na de winter, het nuttig vonden om het lichaam eens te kuisen, en daarvoor werd een purgeermiddel genomen, zodat je eens hevig de diarree had, en dan was zogezegd al het vuil van de winter uit je lijf.  Steevast kregen we dan ook nog eens de diarree van de eerste nieuwe aardappels met nieuwe worteltjes en nieuwe erwtjes, het typische menu om eens echt fris en nieuw te eten...

Nu is er geen mens meer die naar de apotheek gaat om in het voorjaar eens lekker (???) de diarree op te roepen... Dat hebben we allemaal niet meer nodig, want we ten het ganse jaar alsof het lente is. En dat is het ook, we importeren de lente, we importeren het verse fruit, de verse groenten. We eten vers-geplukte ananas, en passievruchten en granaatappelen...
In het begin dat die vruchten uit het zuiden hier arriveerden, waren dat sinaasappelen en mandarijntjes, en daarmee hadden we het zowat gehad.
Heel veel van de dingen die we nu normaal vinden, waren toen voor ons gewoon onbekend. We hadden hoogstens een gelezen over die dingen.
Nu zie ik op de rommelmarkt een mooie voluptueuze negerin in zo'n heerlijk zonnig kleed, maniok eten en bakbananen. En ik at al de meeste van die vreemde dingen minstens één keer. (Soms was dit genoeg, want ik vind ze lang niet allemaal lekker).

Als ik naar Auchan ga, dat is de grootste onder de winkels die ik regelmatig frequenteer, dan slenter in nu en dan eens langs de toonbaken met groenten en fruit... En daar liggen dan nog heel wat dingen waarvan ik niet weet wat het is, of hoe je het zou moeten opeten... Er liggen kleurige dingen bij, maar ook saaie bruine dingen, kleine vruchten maat ook joekels van dingen met vreemde vormen. Vruchten met stekels of scherpe boorden op, felgeel of knal - bijna fluo- oranje...

Soms stel ik me vragen als ik de prijs van die dingen bekijk... Als dat hier zo goedkoop aangeboden wordt, na een reis van duizenden kilometers, hoeveel kreeg de boer ginder ver dan??? Of liever kreeg hij niet. Want eigenlijk kan het niet dat die mensen er een menswaardig loon voor ontvangen hebben. Wij vreten van hun armoede.
Letterlijk.

En we kunnen eens hevig doorbomen over het ecologische aspect van het vervoeren van nieuwe aardappeltjes midden in de winter, zodat je met kerstmis nieuwe patatjes kunt eten... Op de kap van een arme boer ergens in de Andes.
Vliegtuigen die kerosine zuipen vliegen heen en weer met patatten.
djudedju

Moeten we niet eens wat meer nadenken voor we ingaan op al die luxe?
Moeten we naast een actie voor "Schone kleren" ook niet eens nadenken over een actie over schoon fruit en schone groenten?

... en moeten we niet eens nadenken over het feit dat we hier haast niet meer onze eigen voeding kunnen kweken, want we jagen de boeren weg voor een pote klei om stenen mee te bakken.
djudeju dedju !

tot de volgende ?

Bobbie

We hadden de kinderen beloofd dat ze een hond kregen... Sindsdien hadden we geen rust meer, de hond moest en zou er komen.
Op een zaterdag reden we naar Ronse, want daar was een veearts die een soort asiel had. We belden aan, en werden naar de ruimte geleid die vol zat met honden. Heel mooie rashonden van allerlei soorten, die duidelijk de voorkeur genoten van de veearts, en helemaal achteraan een kleine zwarte pup, die heel triest zat te zitten, maar meteen opgewonden naar de tralies vloog toen hij de kinderen zag. Wat de veearts ook vertelde, onze keuze was gemaakt: die kleine zwarte pup moest en zou het zijn.
We mochten de hond nog niet mee nemen... Het was een verloren gelopen beestje, en er was nog steeds een mogelijkheid dat de eigenaars het zouden komen opeisen... We moesten veertien lange dagen wachten...

Eindelijk was die zaterdag daar, en voor dag en dauw zaten alle drie de kinderen bij ons op ons bed. Of het nog geen tijd was, of we nog niet...
Ik bracht het gesprek op de naam "Hoe zouden we het hondje heten?"
Het regende namen, maar iedere naam die naar voren werd gebracht werd door de anderen af gekeurd en gekraakt tot er niets meer van over bleef... Het bleef duren, de hond was er nog niet, en er was al discussie, haast ruzie over... Tenslotte zei ik: "Als je dan echt niet overeen komt, dan nemen we gewoon de naam die elke hond heeft: bobbie !"
Ze keken elkaar een moment aan, en knikten toen alle drie.

Eindelijk was het tijd. We zouden naar de veearts gaan en vandaar nog rap eens naar de GB om nog wat inkopen te doen. Ze knikten, alles was goed, als de hond er maar kwam.

We kregen de pup, na een deel formulieren te hebben ondertekend, en de toelating te hebben gegeven dat ze de hond mochten komen zien om te controleren of we wel goede baasjes waren... en dan naar het eigenlijke asiel, ze kregen de hond in hun armpjes, het beestje kronkelde in hun armen van tevredenheid, en likte de kinderen waar hij maar likken kon.

Toen wij in de auto stapten, roken wij de hond...
Heb je ooit al een hond uit een asiel gehaald ? De geur van het asiel, van al die dieren lijkt zich te concentreren in jouw nieuwe aanwinst !

We reden naar de GB, en de kinderen bleven alle drie in de auto, bij de hond, bij Bobbie ! Naast de gewone aankopen voor het gezin brachten we ook een riempje en een halsbandje mee...
Thuis gekomen was het eerste werk het wassen van de hond. In het grote bad zag je het kleine beestje haast niet staan, maar uiteindelijk rook het hondje gewoon weer naar één hondje, en niet naar een heel asiel. Ik denk dat er nooit een hondje zo moe was als bobbie die eerste avond bij de kinderen.

We hebben nooit meer zo'n hond gehad. Dat was de ideale kindervriend. Ons huis was een thuis voor haast alle kinderen uit de wijde omtrek, en bobbie werd de hond van alles wat kind was.
Hij moest de slede trekken in de winter, ze gingen er mee "op jacht" en vertelden hoe ze haast een fazant gepakt hadden, ze wandelden er mee, ze lieten het beestje zich afjakkeren naast hun fiets, ze stonden op en gingen slapen met bobbie...

Bobbie was geen gewone hond, hij had geen stamboom, geen ras, maar hij liep een ladder omhoog, en liep de ladder, de kop naar beneden ook weer af. Hij jaagde alle katten na, uitgenomen de onze. Op een keer jaagde hij een kat na, die de trap op rende naar het platform, en vandaar het dak op liep, tot op de vorst van het dak. Tot de verbijstering van het kattenbeest liep de hond hem na, en de kat kon zich alleen redden door op de schoorsteen te springen, waar hij als versteend van schrik zat te staren naar de hond onder hem, op de vorst van het dak. Wij riepen Bobbie bij ons, en tegen zijn zin kwam hij het dak af... De kat bleef doodstil zitten.

Toen wij een uur later buiten kwamen, zagen wij tot onze verbazing de kat nog steeds onbeweeglijk zitten op de schoorsteen. Het beestje was warempel versteend van schrik ! Ik ben van arremoe het dak opgekropen om de kat van de schoorsteen te plukken en naar beneden te brengen. Ik denk niet dat die kat ooit nog in onze tuin is gekomen !

Buiten onze Koen waren de kinderen al allemaal het huis uit, toen Bobbie van de veearts het bewuste euthanasie-spuitje kreeg. Het beestje kon niet meer lopen, wist niet hoe zich te houden van de pijn in alle gewrichten en door zijn kapotte rug. We waren er allemaal niet goed van.
Dat spuitje was om hem verdere pijn te besparen, maar zijn dood deed ons pijn.
't was maar een hond... Nee, het was Bobbie, die kleine zwarte rakker die voor onze kinderen een groot deel van hun opvoeding was.
Ieder kind zou een hond moeten hebben, maar dan een goede hond, niet noodzakelijk een rashond, maar een echte vriend voor de kinderen !

een Bobbie !

tot de volgende ?

16 man

Wie herinnert zich niet het liedje...

16 man op de kist van een dode
ohjoho met een bottel vol rum
Schnaps te drinken is hellevaartsmode
Ohjoho met een bottel vol rum...

We zagen allemaal al beelden uit diverse kampen waar men inderdaad haast boven het lijk van de vijand staat te drinken en lol te maken.

Nu ook weer ? In het geval van de doden van Verviers ?

Ergens huiver ik dan.
Om meer dan één reden !
Niet alleen om die "hellevaartsmode", maar in het geval van Verviers ook omwille van de vele vragen die ik heb.

Het kan best zijn dat daar inderdaad extremisten waren, die bezig waren met de voorbereiding van een bloedige aanslag in ons zo rustige landje, maar eigenlijk weten we dat niet.
Men zegt het ons.
... en wij hebben het maar voor waarheid aan te nemen.

Dat er zo weinig vragen rond gesteld worden door Jan met de Pet, lijkt mij eerder een xenofobe reactie dan wel een geloven. Het doet me wat denken aan het sarcastische mopje... Bush deelt, voor een massaal aanwezige pers, mee dat ze het ganse Midden Oosten gaan plat bombarderen, honderden miljoenen moslims dood en één coiffeur... De pers zwijgt, vol verbazing, tot één man van de pers vraagt: "Waarom die éne coiffeur?" Waarop Bush zich omkeert naar zijn staf en zegt: "Zie je wel dat ze niets maken van die honderden miljoenen moslims?"...

Waren het zogezegd Vlaams extremisten geweest die een aanslag planden in Wallonië, dan kregen we wellicht een heel andere reactie.

En toch gaat het hem dan net over hetzelfde: er zijn kinderen van moeders vermoord. Mensenkinderen.
En we weten niet of het terecht was of niet (En dan ga ik de discussie uit de weg of er ook maar één denkbare reden kan bestaan om een medemens te vermoorden.)
Ook na de feiten is er niets gebeurd.
Heel gek !
Want als er een politieagent een bandiet neerschiet - zelfs al is het maar verwonden -, dan staat heel de gerechtelijke wereld op zijn kop, en wordt de betreffende agent ondervraagd en tijdelijk geschorst, tot onomstotelijk blijkt dat het een geval van zelfverdediging was, dat een andere oplossing niet voor handen was...

Nu, in het geval van die jonge mensen van Verviers... Niets.

Zelfs geen onderzoek achteraf.
Laconiek de mededeling "Het waren extremisten".
Ik zeg niet dat ze liegen, ik zeg dat ik het niet weet, en dat niemand ons ook maar enige klaarheid schenkt.
Ik keur extremisme niet goed, ik huiver van die onmenselijke manier van oorlogvoeren waarbij de onschuldigen slachtoffert om zijn eisen te verwezenlijken, maar hier zijn ook mensen gedood, zonder enige duidelijk openbaar gemaakte reden.
Het zijn extremisten.

Oh ja? En die ene die aan de dood ontsnapte, die was dan niet betrokken.
Nogal een geluk hé, dat net die ene onschuldige ontsnapte aan de kogelregen?
Of was het om een proces te vermijden?
Ik weet het niet.

Dat drinken boven de lijken van de slachtoffers vind ik veel minder erg dan het niet weten, dan de vragen waar ik blijf mee zitten... Dan de mogelijkheid dat men onschuldigen doodde.

Die lijken konden ze geen pijn meer doen, en je kunt doden niet meer beledigen of kwetsen. Je kunt wel de nabestaanden beledigen en kwetsen... Maar wie denkt daaraan in het heetst van de strijd.

16 man op de kist van een dode...
We zongen dat indertijd bij het kampvuur.
Vrolijk.
Vro
LIJK
...LIJK...

djudedju

tot de volgende ?

Zon !

Eindelijk is de zon er weer !
De lucht is nog niet dat stralende blauw, maar de zon priemt vrolijk de huiskamer binnen en doet zelfs het stof vrolijk dansen.
Gek hoe licht een invloed heeft op de gemoedsgesteldheid van de mens. Mensen die last hebben van een winterdipje, krijgen als geneesmiddel een lichtkuur voorgeschreven.
Maar we ervaren allemaal dat alles er plots wat vrolijker uit ziet, als de zon schijnt.
Gek natuurlijk, want we spreken eigenlijk alleen over licht en eventueel wat warmte, en dat gevoel van vrolijkheid is alleen in ons te vinden. Maar toch... Soms kun je zien dat ook dieren wat speelser zijn, wat vrolijker.

Ook wind kan die invloed hebben. Zeker bij jonge mensen en jonge dieren. In ons sappig West Vlaams zeggen we dan dat hij of zij de wind in zijn of haar gat hebben. Eigenlijk is dat dezelfde uitdrukking om aan te duiden dat je bij het fietsen de wind van achter hebt, maar iedereen weet dat het zonder fiets gaat over de zotternij in de kop.

Met andere woorden, het weer heeft invloed op ons doen en laten. Het is niet alleen iets in de geest van de mens, het is een haast algemeen verschijnsel. In de donkere periode van het jaar zitten we met een dipje, in de zon zijn we wat euforischer.

Kortom, de natuur is een geheel, en hoezeer we ook zijn weg gegroeid van die natuur, we kunnen er ons toch niet helemaal aan ontrukken.
Ik denk dat die afhankelijkheid van de natuur wel eens een grote hinderpaal zou kunnen vormen als we er ooit in slagen om grote ruimtereizen te maken en andere planeten te gaan bewonen.
Ik denk dat het niet zo simpel zal zijn om je aan te passen aan een andere wereld, een andere zon, een andere biosfeer... Neem nu eens je bioritme... We zijn als mens afgesteld op invloed van de maan op de aarde en op ons gestel, op het ritme van dag en nacht. (Je moet eens nakijken naar de effecten op de gezondheid van mensen die voortdurend "de nacht" doen.)
Als je op een andere planeet komt, dan zal dag en nacht niet hetzelfde ritme hebben, dan zal er misschien geen maan of meerdere manen zijn, die wellicht een totaal andere omlooptijd hebben. We staan er niet bij stil, maar de vruchtbaarheidscyclus van de vrouw volgt het ritme van de maan!
Wat zouden andere manen doen met de vruchtbaarheid ?
Wat zou een ander dag- en nachtritme doen met onze gezondheid?

We staan daar niet bij stil, maar we kunnen de invloed niet ontkennen.
We moeten het wellicht ook niet overroepen, in het hoge noorden leven ook mensen, die geen normaal dag en nachtritme hebben. We zijn geneigd te spreken van zes maand donker en zes maand licht, maar dat klopt niet helemaal. Er zijn dagen met minder uren licht gedurende ongeveer de helft van het jaar, en dagen met langer licht dan we hier hebben gedurende de andere helft van het jaar. Wellicht zouden wij, vanuit onze manier van leven, in het Noorden meer dipjes hebben dan zij die er aan gewoon zijn.
Maar eigenlijk is hun bioritme hetzelfde. Het is niet alleen de aanwezigheid van het licht die ons beïnvloedt, al speelt het een grote rol. Het is het totaal van de biosfeer van de aarde.

We kunnen deze vaststelling ook ombuigen tot een vraag. Is het niet precies deze precieze regelmaat van dag en nacht, omloop van de maan, duur van het jaar, aard van het klimaat door de dikte van de atmosfeer en de precieze samenstelling er van...die uiteindelijk het ontstaan van het leven hebben mogelijk gemaakt en het voorbestaan ervan mogelijk houden? Met andere woorden, is een iets andere samenstelling op termijn niet nefast voor het voortbestaan van het leven zoals wij het kennen?

Men heeft onlangs vastgesteld dat homoseksualiteit niet alleen vast te stellen is in de hersenen, maar ook dat het aantal homoseksuelen toeneemt.
Dit klinkt haast als onmogelijk, want normaliter geven we de aanleg door via seksuele voortplanting. Bij homoseksualiteit kan dit echter niet, er is dus duidelijk iets anders aan de hand .
Zou het kunnen dat wij het zelf veroorzaken, door al de negatieve ingrepen op de natuur en de luchtvervuiling?
Toch iets om over na te denken !

tot de volgende ?

Solar Impulse

De Solar Impulse staat stil, en wacht goed weer af.

Mij doet dit denken aan Odyseus, aan het Romeinse rijk, aan de Grote Vaart naar de Specerijeilanden....

Toen ook bleven schepen soms maanden wachten op de goede wind, In de Middellandse Zee moesten de Romeinen ieder jaar enkele maanden de vergeten, de zee was in dat seizoen te onbetrouwbaar.

En nu, Anno 2015, zien we weer een (lucht)vaartuig wachten op goed weer. Niet meer zozeer de wind als wel de zon en kalm weer zijn van belang. Veel verschil is er niet.

We zijn terug naar af (En als je de Start passeert ontvang je 4000 frankjes (Monopoly-spel)).

Gisteren publiceerde Lowtech Magazine een artikel over de economie voor de toekomst (Ik stuurde het door aan de mensen die op mijn mail-lijstje staan)... Net zoals ik enkele weken terug schreef, kun je daar ook lezen dat de schrijver tot de conclusie kwam dat een blijvende groei doodgewoon onmogelijk is, en dat we moeten opteren voor een totaal andere economie. We kunnen de groei misschien nog wat rekken, maar dat rekken zal de breuk wellicht alleen groter en grover maken. Je moet echt eens naar de website gaan   http://www.lowtechmagazine.be/  en daar het artikel lezen, het is leerzaam, en zeker de moeite waard.

Vandaag zette ik op Facebook een link naar wat filmpjes van een Amerikaanse zender over het vluchtelingen probleem in Europa... Zeker een paar uur voor vrij maken en het eens (alle 4) bekijken. Ik verwittig je wel dat het niet voor gevoelige kijkers is !

Misschien vraag je je nu af wat de Solar Impulse te maken heeft met onze economische toekomst of met het vluchtelingenprobleem, maar voor mij is de link duidelijk: het systeem dat we nu hebben en kennen, loopt op zijn laatste benen. We gaan terug naar af... We zitten op de vooravond van een nieuwe wereld.

De westerse formule heeft een zeer sterke groei en onwaarschijnlijke bloei gekend, maar is geen systeem voor de eeuwigheid.  Wie nog gelooft in een groei, moet hoognodig wakker worden. Eeuwige groei is - ook voor de grootste optimist- niet mogelijk. Wat we nu aan het doen zijn is heel het natuurlijke bestel ontwrichten, en hoe erger we dat doen, des te erger zal de breuk zijn.

Onze Economie was en is een verkeerde keuze, waarin we helaas heel de wereld hebben meegesleurd. Waar de naties er niet in slaagden in dat economisch model in te stappen, daar zijn ze uit de boot gevallen en is honger en ellende hun lot. Waar honger en ellende heerst, daar is oorlog niet ver weg, daar is religieus fanatisme niet ver weg, daar zijn fanatieke doelstellingen niet ver weg. Dus zijn daar ook vluchtelingen niet ver weg.
Want honger, ellende, oorlog, fanatisme veroorzaken een vluchtstroom.

Ik heb reeds gesteld dat we die stroom nooit zullen kunnen tegenhouden. Of we laten ze binnenkomen, of ze gaan massaal binnendringen. Er is voor hen geen andere optie. Dreiging met de dood houd hen niet tegen (Of dacht je dat ze anders in die wankele bootjes zouden stappen?). Dus kan je hen ook niet met militaire middelen stoppen. De drang naar overleven, naar overtuigen, naar bekeren naar hun visie kun je niet stoppen, niet met wapens.
Er zijn twee manieren om hen te stoppen: Hen een waardig leven en voldoende voeding en drinken bezorgen, of onze maatschappij laten kapot gaan naar hun niveau, zodat onze wereld geen alternatief meer is. Let op, dat laatste zit er dik in, als we niet tijdig gaan overschakelen naar een totaal andere vorm van samenleving met een meer natuurlijke economie.

Nu hebben we nog wat tijd, maar niet veel meer.
We leven in een onhoudbaar systeem.
Laten we ons niet krampachtig vasthouden aan het stukgaande systeem.
Kies voor een nieuwe toekomst.
Kies voor een bestaan voor je kinderen, kleinkinderen.
Wees bewust van wat er aan het gebeuren is.
En we zijn duidelijk verkeerd aan het kiezen !
De rechtse regeringen die we haast overal zien heersen en zien ontstaan, zijn de partijen die wanhopig de huidige economie willen redden.
Tegen beter weten in.
Je kunt NIET onbeperkt BLIJVEN groeien !
Daar moet je echt niet voor nadenken, dat weet iedereen !


tot de volgende ?

Heerlijke tijd

Ik vind de zomer fantastisch ! En dan heb ik het niet alleen over het weer, maar over alles en nog wat ! De zomer is de tijd waarin de mensen vakantie hebben, en dus veelal blijer door het leven stappen, de zomer is de tijd van bloei en groei en oogst, en dus zijn de boeren tevreden. De zomer is de tijd zonder voetbal, en dus ben ik tevreden. De zomer is de tijd zonder "Familie" en zonder "Thuis" en ook dat maakt me gelukkig. Kortom de zomer is een haast volmaakte tijd...
Haast...
Want er rijden meer wielerterroristen dan in de winter.
Maar ja, niets is volmaakt op deze wereld, dus nemen we zelfs de wielertoeristen er met een glimlach bij.

Zomer !

Heerlijk lange dagen, met vel zon en soms (warme) regen. Zitten aan de kant van de vijver, slenteren over zonovergoten rommelmarkten, likken aan een ijsje, genieten van een fris glas fris water (Fris + fris is haast koud op de warmste dagen !)...

Helaas...
Helaas leven we hier in een gematigd klimaat... Het is hier haast nooit lekker warm, maar gematigd. Het is hier haast nooit heerlijk droog, maar matig droog. Het is hier haast nooit goed om wonen, maar matig goed. Het enige in ons land waar je een duidelijk etiket kunt op kleven, zonder dat matig of gemiddeld in de mond te moeten nemen, dat is de politiek. Politici en politiek in ons land zijn gewoon slecht. Allemaal. Eigenlijk zouden we ze allemaal gewoon over boord moeten gooien, maar we zijn door al dat matige gewoon ook te gematigd... Het zal onze tijd wel duren, het zal wel zo erg niet zijn, het zal wel voorbijgaan, de volgende keer zullen het anderen zijn, en die zullen ook niets doen.

Maar zelfs daar is de zomer goed voor !
Politici zijn gelijk kleine kinderen, ze hebben grote vakantie, en nemen ieder schoolverlof te baat om ook niets te gaan doen. (En ze doen al zo weinig, en wat ze doen doen ze rotslecht)...

De zomer is dus haast volmaakt, haast, maar dan gematigd.
djudedju

Sinds enige tijd zijn we hier met twee pijnpatiënten in huis. En nu weten we met zijn tweeën dat het weer wel degelijk invloed heeft op pijn. Het best ben je met vast weer. Ja, zelfs als het voortdurend rotweer is, ben je beter af dan met voortdurend van goed naar slecht weer te gaan. Maar gematigd klimaat wil helaas niet zeggen dat wij vast gematigd weer hebben, maar dat we voortdurend heen en weer wippen van goed naar slecht en van slecht naar goed. En dat is voor de pijn niet gematigd, maar slecht.

Maar och, al bij al mogen we niet klagen... Je moet eens kijken naar landen waar ze een andere soort van klimaat hebben... Neem nu de woestijn... Dat is voor ons het summum van vast weer, altijd droog en heet. Maar weet je dat de grootste doodsoorzaak in de woestijn niet de hitte is, of de dorst, maar de verdrinkingsdood ! Als het regent in de woestijn is het een stortvloed, de grond is zo droog dat het water niet meteen in de bodem kan dringen, de toevloed van water door een stortbui is zo hoog dat het water als woeste rivieren door de dalen stroomt, en alles op zijn weg meesleurt.

Nee, dan zitten we hier goed met ons gematigd weer.

En wellicht ook met ons gematigd soort mensen. Want met fanatici kun je helemaal niets doen. Weet je, soms denk ik wel eens dat we nog meer van dat gematigde mogen hebben, en vooral mogen worden.
Geen haat, geen boosheid, geen fanatici inzake politiek, religie... en vooral geen nationalisten, die menen dat er maar één soort mensen goed is. Geen discriminatie, geen racisme...
Gewoon, gewone mensjes, heel gematigd.
Die zich niet druk maken voor een niets, en ook niet echt voor een iets.
Die de zon in het water kunnen zien schijnen.
Die eerbied hebben voor elkaars denken en doen.
Die niet kijken naar de kleur van de huid, of van het haar of naar dikke of dunne mensen... Maar gewoon elkaar aanvaarden, omdat dit gemakkelijker is. Het geeft geen aanleiding tot kwaadheid of afgunst, geen ijver tot bekering of overtuiging.
Nee, gewoon...
gematigd...
met een glimlach

tot de volgende ?

Weerman ???

Het is geen nieuw verschijnsel... Toen ik kind was, vertelde iedereen, voor waarheid, dat Armand Pien betaald werd door de toeristische dienst van de kust, om ieder komend weekend weer goed weer te voorspellen aan de kust, terwijl wij aan die kust doodleuk in de regen zaten...
Het systeem leek doorzichtig: vertel in het begin van de week dat het komende weekend schitterend zal zijn, zonnig en met hoge temperaturen... Eens alle appartementen en hotelkamers aan de kust verhuurd zijn, voorspel je het echte weer: Weer regen !

Na Pien leek het plots beter te gaan, de weerdienst voorspelde veel exacter het weer.  Men vertelde ons dat dit kwam door de verbetering van de wetenschap, en door de satellieten die ons het weer lieten zien van heel ver...

De satellieten zijn er nog, de wetenschap is niet achteruit gegaan, en toch... Toch zien wij plots weer dat de weermannen ons ieder komend weekend goed weer voorspellen, en plots, net voor het weekend begint, voorspellen ze ons het correcte slechte weer...

Vind je het gek dat ik me vragen stel?

Het heeft blijkbaar een hele tijd geduurd voor men alle weermannen kon betrokken in het complot, dat zal de reden zijn van het tijdelijke juist voorspellen... vertelt de man in de straat. Hebben ze gelijk ?

Ik weet het niet, en ik denk aan "Geen rook zonder vuur"...
Hoeveel zou het opbrengen om wekelijks enkele dagen te liegen?
Hoe ver gaat het complot ? Ik moet zo nodig eens kijken naar Le Méteo op de Franse TV, wat ze daar voorspellen pour Le Nord et La Picardie, dat ligt hier vlakbij, dat zou ongeveer hetzelfde weer moeten geven. En wat voorspellen ze op de TV in Nederland?

 Ach, wellicht is de man in de straat bedrogen door een reeks toevallen. Toeval? Toeval bestaat niet! roept Jan met de pet...

Misschien zijn de weermannen niet omgekocht, misschien is het...
Herinner je je nog de kernramp in Tjernobyl ? Toen waren alle landen rondom ons Belgiekske besmet door radioactieve neerslag. Wij niet. De wind en de wolken waren toevallig juist met een boogje om ons heen gevlogen... Later vertelde Armand Pien dat hij door de regering verplicht werd om te liegen, om paniek te vermijden. In Duitsland mag je nu nog steeds geen wilde everzwijnen opeten, omwille van de radioactiviteit die er in het vlees zit. Nu ! We moeten dus allemaal al heel wat radioactiviteit hebben opgevreten...
En dan zie ik vandaag in ons landje een rechtse regering, die voor alles en iedereen de economie wil omhoog jagen. Die wil dat alles draait... Alles, dus ook het toerisme. En daar heeft de regering wat goed te maken, met de invoering van de Witte Kas en zo... Dus kan het goed zijn dat we binnen enkele jaren een gepensioneerde Frank De Booser op dik betaalde spreekbeurten horen vertellen dat ze toen verplicht werden om te liegen ... Om de toeristische dienst ter wille te zijn...

Of zouden die satellieten blind geworden zijn? Zouden de berekeningen door de Global Warming niet meer kloppen? Of zouden de weermannen (en -vrouwen) plots collectief hun wiskundige formules vergeten zijn?

Ach, ik weet het niet, maar hoe dan ook, naar de rommelmarkt gaan in de regen... Niet leuk, en je bent héél snel terug thuis ! Gelukkig ligt Velzeke maar op een boogscheut van hier (We hebben hier straffe boogschutters !).

tot de volgende ?

Bizar

Ga eens op Google, typ "Toos 55", en kijk in afbeeldingen.
Gek hé ?
Ik kan de foto hier niet publiceren, want er zit een copyright op, maar heb jij ooit al een driekleurige koe gezien, een lapjeskoe ???
Ik ook niet.
Ze schijnen dan ook héél erg zeldzaam te zijn. Maar mooi is het wel.

Op Pinterest kun je de afbeelding ook tegenkomen, en voor zover ik weet zijn de afbeeldingen daar vrij te bekijken en wellicht ook te gebruiken, maar helemaal zeker ben ik dat niet.

Eigenlijk vind ik het een beetje raar... Je zet een foto op het WWW Wereld Wijde Web, ten aanschouwe van iedereen, en dan ga je er doodleuk een copyright op nemen. Bizar. Dan heb je toch de foto in werkelijkheid al door het te tonen aan iedereen, ook "openbaar" gemaakt, en openbaar houd toch in dat iedereen er naar mag kijken. En dan zeggen ze: ja, kijken mag, maar je mag hem niet gebruiken...

Daar ik de foto ook op Pinterest vond, heb ik hem daar overgenomen en op mijn eigen Pinterest gezet, onder "Bizar". Dus daar kun je hem zeker vinden. En vermits Pinterest de dingen die ik bekijk automatisch op Facebook zet, zie je het koebeest daar ook. En ik hoop dat alle wetten gerespecteerd blijven, want ik wil geen overtreding maken, maar ik begrijp heel het systeem niet meer. Jij wel ?

Er zijn wel meer gekke dingen in deze wereld... In het park: "Verboden op het gras te lopen". Mag fietsen dan wel ?

Een affiche met "Verboden aan te plakken" Hoe kregen ze dat ding straffeloos op die muur?

Ach, ik weet het, we hebben allemaal al van die gekke dingen gezien, en er ons aan geërgerd, of er mee gelachen. In ons Apenlandje kun je haast iedere dag vol verbazing kijken naar de verkeersborden, en je af vragen welk bord je nu moet volgen...

Rechtdoor mag niet, links mag niet en rechts ook niet ???

(Voorstel: zet er enkele tafeltjes, en een tapkast... Ach ? Mag dat ook niet ?))

Ach, en dan zijn die "wijze" (???) politici verbaasd dat we hen ridicuul vinden.

Ik ga het hier bij houden... 't Is zaterdag, dan mag het al eens licht en luchtig zijn...

tot de volgende ?

De motor van Contador

Men heeft - onder meer- de fiets van Contador onderzocht, om te controleren of er geen motortje in verborgen zat...
Met andere woorden, het bestaat !
Blijkbaar bestaan er motortjes die zo klein zijn, dat ze verborgen kunnen worden in de naaf van het fietswiel.
Waarom rijden onze mensen hier dan rond met zo'n kloef van een batterij op het fietsstoeltje, en een duidelijk zichtbare motor op het wiel ?

Om eerlijk te zijn, of je nu bij uw en mijn fiets kunt zien dat er een motortje zit in dat achterwiel, dat kan mij geen biet schelen, maar ik zou gelukkig zijn, mocht die grote en zware batterij verdwijnen. En vervangen worden door iets wat zo klein is, dat het onzichtbaar is... En zo sterk dat je er in een verscheurend tempo de steilste bergen mee kunt op fietsen...

Met andere woorden, het model van de motor kan me niet schelen, wel de macht er van, en het feit dat de batterij zo klein en zo onzichtbaar is. En neen, ik wil niet "verscheurend snel" gaan fietsen, ik wil wel een motortje dat sterk genoeg is om die heuvels hier makkelijk op te rijden...

Je ziet steeds meer mensen die hier rondrijden met zon zwarte doos op het stoeltje: "Ach daar is er weer ene met een motor op de fiets!"... Ik vind het eerlijk gezegd een fantastische uitvinding. Het verplicht je van mee te fietsen (zonder eigen inbreng vertikt de motor te werken), en het maakt het fietsen plezant en licht. Zeker hier in onze Vlaamse Ardennen kunnen oudere, en minder getrainde mensen dat steuntje goed gebruiken. Dat het je desalniettemin verplicht om mee te trappen is een winst voor de gezondheid van de betrokken fietsers.
Mocht Anny nog kunnen fietsen (ze heeft een letsel aan haar staartbeen, waardoor het zitten op een fietszadel ondraaglijk wordt!), dan kocht ik meteen een paar van die elektrische fietsen. En zouden wij gezellig wat gaan rondtoeren. Mooi op het fietspad, of uiterst rechts en niet naast elkaar, want ik wil het korps van de automobilisten-pesters niet vervoegen, ik wil wel fietsen.
Maar alleen? Nee, laat het dan maar.
Of eens mee rijden met de mannen van Okra? Nee, ook dat spreekt me niet zo aan, want ik ben er haast zeker van dat ze daar wel aan automobilistenpesten doen... In groep is het haast onvermijdelijk dat er zijn die niet achter elkaar, maar in trosjes gaan fietsen.

Maar het is dus uitgesloten... Alleen ga ik niet fietsen, en ergens bij een groep gaan rijden weiger ik pertinent.

Het zal dus bij mijn dagelijkse turnoefeningen moeten blijven.
Nu ja, dat is niet erg. Ik zal dat fietsen niet missen. Het zou erger zijn, mocht ik al jaren fietsen en dan plots niet meer kunnen. Dan pas zou je van missen kunnen spreken.

Hé, die redenering is een beetje typisch ! Als je iets niet kunt (om welke reden dan ook), maak er dan geen drama van, zet het bewust uit je gedachten, schrap het van je verlanglijstje. Be Happy ! Want mensen die zich vastpinnen op één of meerdere verlangen(s) die onvervulbaar zijn, die maken zichzelf ongelukkig. Wat niet kan zet je gewoon uit je gedachten, en je vervangt het door iets wat wel kan. De formule van het geluk.

Het is ook de formule tegen jaloersheid, want jaloersheid is ook iets verlangen wat een ander wel kan of heeft en wat jij zelf niet kunt of kan kan hebben.
Geluk is héél simpel !
Tevreden zijn.
Dat wil niet zeggen dat je niet kunt streven naar iets, maar je mag het niet laten overheersen.
Sereniteit...
Zo gelijkmoedig zijn als je maar kan. Geluk zit niet in hoogtepunten.
(En dus werken bij mij de meeste reclameboodschappen helemaal niet ! )
Geluk ligt niet ver weg, je hoeft amper je hand uit te steken om het vast te pakken.

tot de volgende ?