De rookmelder...
Dus, toen ik in Auchan plots rookmelders lag liggen als een speciale aanbieding, met verwijzing naar het nut en met een formulier voor de verzekeringsmaatschappij (blijkbaar is de rookmelder een must voor verzekeringsmaatschappijen in La Douce France...), toen zei ik tegen Anny, "Laat ons ook maar zo'n rookmelders installeren !"
Dus brachten wij een set van twee rookmelders mee, en na wat gepalaver besloten wij dat de "gevaarlijkste" plaatsen in ons huis waren: de keuken, en de voorplaats, waar mijn computer en printer en co staat...
Eens heel aandachtig de gebruiksaanwijzing gelezen, het onderstuk aan het plafond gevezen, de batterij aangebracht in het toestel, het toestel op het onderstuk vast gedraaid, en tiem minuten staan kijken of dat vermaledijde verklikkerslampje wel brandde. Het brandde, om de zoveel minuten één flets flitsje... (Leuk hé ? flets flitsen?)
De tweede rookmelder idem dito geïnstalleerd, en goed bevonden.
En daar is de kous mee af.
Na een paar dagen denk je niet meer aan die dingen, en mocht iemand je vragen "Wat hangt daar aan je plafond?" Dan zou je wellicht ook eens moeten kijken om weer te weten wat er wel aan je plafond hing te hangen...
tot.
Gisteren voor de middag stond Anny in de keuken, de pan op het vuur, de boter gesmolten en hazelnootbruin, het biefstukje er in neergevlijd, om het volgens de regels van de kunst snel dicht te schroeien. Voor één zielig biefstukje zet je de dampkap niet in werking, voor dat beetje...
PIEP...PIEP...PIEP...PIEP
Maar dan veel luider dan ik het typen kan... Anny in paniek "Wat is da nu ? Wat doet er nu weer lelijk ? "
Dat is een logische vraag in deze moderne wereld.
In de keuken staat een microgolf die wel 5 soorten van piepjes maakt, een elektrisch fornuis met oven, die ook een heel gamma van piepgeluidjes ter beschikking heeft en een wasmachine dat niet alleen kan piepen maar ook nog belgeluiden produceert... De eerste vraag van Anny was dan ook logisch, en beduidde gewoon : "Welk toestel maakt hier nu een verschrikkelijk hard geluid, dat ik nog niet ken." Ze liep dan ook de keuken rond, van toestel naar toestel, en pas bij het passeren van de rookmelder, stelde ze vast dat het van dààr kwam ! Van het plafond, van die rookmelder !
"Toon !" (Dat ben ik dus) (Die ter hulp werd geroepen)
Eerst hield ik mijn hand voor dat ding, in de hoop "Als het geen rook ziet zal het zwijgen", maar noppes, het luide gepiep bleef duren, dus spel er af gevezen, het lag gewoon in mijn hand te piepen dat mijn oren van de weeromstuit ook begonnen te piepen... Ik de batterij er uit gepeuterd. Oef. Het ding zweeg.
Ik deed Anny de dampkap gebruiken, en toen ik dacht dat de "rook" (allee, van een biefstukje dicht te schroeien, dat is toch geen rook ????) weg was, deed ik de batterij weer in het toestel, vees het terug aan het plafond, en sjokte weer naar mijn computer... Piep, piep... néé !!! Oh ja, het spel was weer aan gang !
Ik weer naar de keuken, afvijzen, batterij er uit en het daar gelegd, ik zou het in de namiddag wel eens weer proberen...
Sjoksjok naar mijn computer, al grommelend over die klotedingen...
Plots: PIEP PIEP PIEP... Da kan nie !
Ik verwilderd naar de keuken, maar daar was het lawaai veel minder !!!
't Is toch niet den diene boven mijn computer ????
Nee...
Mijn kanarie vond het piepje zo leuk dat hij het zelf ook maar eens produceerde...
Als je ooit bij ons op bezoek bent, en het alarm gaat, kijk dan eerst naar de kanarie...
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten