Eergisteren was het van dattum... Een auto van de politie op de oprit, en een flik aan de deur. Het bleek agent Moerman te zijn, familie van de nu gepensioneerde flik die hier in de wijk woont.
Het begon meteen al aan de voordeur, daar werd ons sleutelgat en het driepuntsslot al meteen goedgekeurd... en zo ging het maar door...
Het blijkt dat ons huis perfect in orde is, en dat er maar een puntje eventueel nog een ietsiepietsie kan verbeterd worden.
Joepie.
Maar toch hoorden we verrassende dingen ! Toen hij op alle vensterbanken de massa's bloempotten zag staan, en aan het kleine raampje van de traphal vol zag staan met beeldjes, kregen wij daarvoor een speciale bravo. Het blijkt dat dit op zich al een extra-beveiliging is ! Als ze door het raam naar binnen willen, dan vallen die dingen om, en dat maakt lawaai... En lawaai is iets wat de inbreker kan missen als de pest.
Dus: brave mensen, zet maar bloemen of postuurkes op de vensterbank, en krijg je opmerkingen dat dit old-fashion is, dan kun je met recht en reden zeggen dat het voor de veiligheid is... (En zo kun je eindelijk de dingen tentoonstellen waarvan je weet dat niet iedereen jouw "erudiete en exquise" smaak heeft...)(Djudedju)
Gisteren was het dus Crea, en voor een keer was ik de verantwoordelijke, maar was het in handen van Chantal en Magda. We zouden van die reuzegrote papavers maken, die nu zo "in" zijn, door de herdenking van de grote oorlog. Maar er is veel werk aan, en dus hadden de dames beslist dat we met enkele mensen in de voormiddag het zwaarste en vuilste werk zouden doen, het kneden van het "deeg" waaruit dat die papavers moeten gekneed worden... Het is inderdaad en zwaar en vuil werk... We hebben er gans de voormiddag druk gewerkt, en in de namiddag waren we er allemaal weer present, om dan met de leden (en de pastoor ! die gek is op die mooie bloemen!) samen te werken aan de bloemen. We zijn er normaal van 14 tot 17 uur, maar Anny en ik zijn om 18 uur vertrokken, Chantal en Magda waren dan nog bezig om met de restjes nog wat bloemen bij te maken...
En nu zit ik hier, verrekkend van de pijn.
Een geluk dat Anny niet bij dat zware werk betrokken was, zij deed alleen de koffie en de taart ... en de pralinekes... (We worden er verwend !)
Vandaag zal het wellicht ook geen rustdag zijn, want als ik naar ons aquarium kijk, dan moeten we nodig ook weer de ruiten poetsen, wat vuil opzuigen en wat water verversen... en de filters weer in orde zetten.
Wat zeg ik altijd, dat we het druk hebben? Dat is maar een gedacht.
Het ergste is de pijn. En om het compleet te maken, heb ik nu ook nog pijn in mijn arm (elleboog, schouder, pols en handen... Ik vermoed een soort reuma...).
Oud worden hé... Gisterennacht werd ik wakker van de pijn in mijn arm !
Mijn papavers staan hier omgekeerd op tafel, op isomo-ballen, te drogen. Volgende maand moeten ze geschilderd worden, moeten we ze op een stengel bevestigen, de stengel bekleden en deze dan ook schilderen... we hebben nog werk. Chantal bekloeg zich er over dat er zoveel werk zat in de voorbereiding en het aanschaffen van alle benodigdheden... Ik lachte, en zei dat ik blij was dat zij het nu eens aan den lijve ondervonden wat er allemaal bij komt kijken... Als je het niet doet, dan heb je er echt geen idee van hoeveel werk je hebt aan de voorbereiding en het verzamelen van alle benodigdheden ! Je moet alle materiaal hebben, maar je moet ook alle werktuigen en benodigheden bij hebben om het te maken. Als je dan alles in de auto stopt, dan moet je eigenlijk heel de productie overlopen, om zeker te zijn dat ja alles bij hebt. En dan gebeurt het nog dat ik even naar huis mag rijden omdat we nog iets vergeten hebben.
Maar ach, we doen het graag, en de mensen hebben er plezier aan... En daar gaat het over !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten