donderdag, juli 25, 2013

Kaartspellen

Okra flowers and flower bud
Okra flowers and flower bud (Photo credit: Wikipedia)
Gisteren heb ik mogen genieten van de opkuis van een bureel... "Toon, Daar ligt zeker een en ander bij dat jij kunt gebruiken voor Ziekenzorg of Okra"... En ja, ik ben naar huis gekomen met een en ander, en een deel is al vertrokken naar Okra,ten bate van de gepensioneerden...
Het meest vielen de matjes voor op de kaarttafel in de smaak, en natuurlijk de pakken kaarten. Volgens Louis zullen ze zeker kaarten genoeg hebben voor heel zijn termijn... en Louis is echt niet van plan om vlug te stoppen...

Bij Okra zijn er maandelijks wel een paar kaartingen, en heel sporadisch ga ik daar ook wel eens naar toe... Veel te sporadisch volgens Monique en anderen, maar ja, ik doe ook zoveel dingen hé... En dan moet ik nog voorzichtig zijn en zien dat ik mijn rug weer niet bezeer...
Maar ja, ik mag niet klagen, want ik doe het allemaal me zelf aan... Moest ik het niet willen doen, dan deed ik het gewoon niet hé. Maar ik heb het al gezegd, zeker voor een pijnpatiënt is bezig zijn een noodzaak ! Als je bezig bent, dan voel je maar de helft van de pijn. Natuurlijk zijn er momenten waar op je echt niet kunt bezig zijn, dat de pijn te overheersend is, maar verplichtingen op je nemen, waarbij je bijna niet onder de taak uit kunt, maken dat je zelfs die grens weer een beetje leert opschuiven...

Mijn oudste zus heeft me geleerd dat we echter moeten voorzichtig zijn... Zij heeft zo lang de pijn verbeten in haar heup, dat ze niet alleen een nieuwe heup moest hebben, maar aan een revalidatie van maanden bezig is, omdat de pees helemaal gerafeld was, en nu moet naast het herstel van de operatie een herstel komen van die pees... "Zus, jij moet veel pijn gehad hebben !" "Ja'k, veel te veel !"...

Met andere woorden, je moet ergens toch bewust blijven van je lichaam, je moet ergens toch een grens leggen aan het overschrijden van de pijngrens... Pijn is in feite een alarmsignaal van het lichaam, dat er iets loos is. Dat betekent in feite dat je dus iets moet doen om te helen.
Chronische pijn, is iets anders... Daar kun je niet echt staat maken dat de pijn een werkelijk alarmsignaal van het lichaam is. Het kan best zijn, dat de pijn zo lang heeft geduurd, dat het systeem van signalisatie in het lichaam niet meer optimaal functioneert. Je kunt dus met erge pijn zitten, zonder dat er sprake is van een erg letsel... Met andere woorden, de signalisatie werkt niet meer naar behoren. Iemand met chronische pijn moet daardoor eigenlijk nog meer attent zijn op de pijnsignalen... Het is immers niet zo maar te zeggen of het echte pijn is, in verhouding met het letsel, of dat het veel meer pijn geeft, of juist minder...

Het duurt wel een tijdje voor je als patiënt het systeem leert kennen, en in tegenstelling met pijn voor een "normale" patiënt, is de pijn voor de chronische pijnpatiënt dus geen evangelie... Je moet dus naast de pijn alle andere signalen leren volgen. Dat maakt het net zo moeilijk. Je kunt dus net zo goed te vroeg stoppen van de pijn, als dat je te laat kunt stoppen, waardoor je een echte overbelasting met ontsteking tot gevolg kunt krijgen...

Ik kan het niet echt beschrijven, maar ik heb geleerd op een heleboel zaken te letten...om te weten of ik aan de grens kom of niet... Maar dat is op zich eigenlijk al een beetje verkeerd !
Ik heb het al gezegd, en ik blijf het zeggen, pijn is ook een proces in de hersenen. Als je aandacht geeft aan pijn, dan voel je de pijn veel meer. Daarom net stel ik dat je als pijnpatiënt "bezig" moet zijn, zo dat je niet op de pijn let, daardoor vermindert de pijn ook werkelijk. (Het klassieke voorbeeld is de zieke die bezoek ontvangt, en die door het bezoek alleen al een stuk beter is)
Bij chronische pijn zit je dus een beetje tussen twee stoelen... Enerzijds wil je de pijn door bezig te zijn een stuk aan de kant schuiven, anderzijds moet je de pijn goed opvolgen om allerlei nevenkenmerken te noteren en er naar te handelen...
Met andere woorden, net door dat in de gaten houden, hou je de pijn mede in stand... Chronische pijn is een soort vicieuze cirkel.

Maar weet je, we leven nog, we hebben mooi weer, we amuseren ons, zijn bezig binnen de grenzen van ons kunnen, en we zijn gelukkig, misschien zelfs gelukkiger dan anderen, net omdat we geleerd hebben dankbaar te zijn voor ieder min of meer goed moment.

Ik heb er enkele jaren over gedaan om dit te bereiken. Dus, zit je met chronische pijn, geef het niet op, je leert er perfect mee te leven, en hoe beter je je eigen lichaam leert doorgronden, hoe beter het gaat. Nu en dan hoor ik dan ook dat ik er veel beter uit zie dan enkele jaren geleden... Ik denk dan bij mezelf, dat is maar een gedacht, terwijl ik knik... Want ze hebben gelijk ik ben beter, maar mijn lijf in het niet echt, ik heb geleerd hoe ik er mee moet leven...
Niet opgeven !
Het kan, het lukt uiteindelijk !

tot de volgende ?
(foto: Okra blijkt dus niet alleen de bond van gepensioneerden te zijn, maar ook een bloem... Ik vind het idee mooi !)
Enhanced by Zemanta

Geen opmerkingen: