aflevering 8.724 van: pijn

Koepoort,backside, ninove, belgium (Photo credit: Wikipedia)

Ach, ik moet er niet over klagen, 't is mijn eigen schuld. Gisterenmorgen zijn we naar Denderhoutem gereden, bij Jef en Lut, om dan samen naar Welle te rijden naar de rommelmarkt... En dank zij het goede weer, het leuke gezelschap en een heel dorp die één grote rommelmarkt is, heb ik veel te lang en veel te veel gewandeld. We hebben wel twee maal een halte gemaakt om eens te zitten en iets te drinken, maar toch... het was te veel.
's Middags zijn we naar Ninove gereden om iets te gaan eten (Vlak tegen de Koepoort, in restaurant "De Koepoort"), en nadien terug naar Denderhoutem om nog wat bij Jef en Lut te zitten keuvelen over van alles en nog wat, maar vooral over het kleinkind van Jef en Lut, waar de fiere opa regelmatig voor zorgt, en waar hij niet kan van zwijgen.
En dan naar huis... Aan Lierde nog eens langs Bart gereden, maar ze waren er niet thuis (Wij kwamen dan ook totaal onaangekondigd langs)...

Gisterenavond alleen een sneetje kaas gegeten om mijn pillen mee te slikken, mijn pillendozen voor heel de komende week weer opgevuld, en van de stoel naar de zetel en van de zetel naar de stoel gesukkeld, in de hoop ergens "goed" te kunnen zitten...
Al heel vroeg naar mijn bed...
Na een uurtje naar het toilet: diarree... Ik ben niet meer gewoon vet te eten, en in het restaurant was er een lekkere saus op het vlees... Lekker, maar blijkbaar voor mij veel te vet.
Nu ja, gelukkig was het vlug over, en viel ik eindelijk in slaap tot 4 uur deze morgen. Gedaan met slapen.
Een kwartier op het toilet gaan zitten, hopen dat de rugpijn wat zou overgaan... Weer naar bed. Liggen draaien en keren tot halfzes, dan het licht aan en boek lezen...
Om zeven uur was ik al aan het turnen, en warempel, het verbaast me telkens weer, het helpt !
De pijn is er nog, maar ik kan weer bewegen zonder bijkomende pijnscheuten.

Toen Jef gisterenmiddag zag dat ik pijn had, zei ik hem dat ik voor mijn doen te ver gewandeld had... Dat was toch niet ver ? Nee, voor een gezond mens was dat niets... Voor mij te veel.

Eén ding is er verbeterd... Ik erger me niet meer aan mijn niet-kunnen... Ik heb geleerd mijn ziekte te aanvaarden, en er mee te leven. Dat is wellicht de moeilijkste stap in het chronisch ziek zijn !

De rommelmarkt in Welle is een soort hoogdag in ons leven als rommelmarkters ! Omzeggens gans het dorp is één grote rommelmarkt, met zo'n 1000 à 1200 standen. Voor mij is het het leukste dat heel veel inwoners deelnemen, en voor hun deur of in hun garage alles te koop stellen wat ze niet meer nodig hebben. Dat betekent dat je heel wat dingen ziet, die je op een gewone rommelmarkt zelden of nooit ziet. Dat betekent ook dat de prijzen veelal heel laag zijn. En bovenal, het betekent dat nog meer dan anders kunt bieden en afbieden...

Nee, we hebben niets gekocht. Dat is ook niet nodig... De charme van het gaan naar de rommelmarkt ligt niet in de eerste plaats in het kopen, maar in het kijken, het luisteren en het babbelen tegen God en Klein Pierke...
Lut is eigenlijk afkomstig uit Welle, en voor haar is het ook een weerzien van haar dorp, een bekijken van al het vertrouwde ven vroeger en het keuren van wat veranderd is, en het soms weerzien van oude kennissen...
We doen altijd maar een hoekje van de markt... En dat blijkt dan nog te veel...
djudedju

tot de volgende ?