Eerste blog in een nieuwe wereld

Wiske with Schanulleke (Photo credit: Wikipedia)

Suske (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren is de wereld dus vergaan...De kortste dag was voor enkelingen de langste ooit. Zitten daar op de meeste gekke plaatsen nu mensen te vloeken dat ze ooit hebben geloofd in deze wereldramp, en nu van nul hun leven moeten heropbouwen.

Om hen te troosten, verklaar ik dat we vanaf vandaag in een nieuwe wereld leven. De oude is weg, vergaan, verschwunden...

Gisteren is de dag die nooit meer terugkomt...

Want is dat niet steeds het geval ?
Let wel, het verleden is niet weg, heeft invloed, maar wat voorbij is, is voorbij. Je kunt niet meer terug. Tenminste als er links of rechts geen professor Barabas opstaat, die de teletijdmachine echt uitvindt. Dan kunnen we eens echt Suske en Wiske spelen...

Maar het erge is, alles wat je verkeerd hebt gedaan gisteren, dat blijft gedaan. Je kunt pogen het te herstellen, maar in je geschiedenis blijft die dag gemerkt met een rood bolletje, de dag dat... Het goede is, al wat je goed deed, blijft voor eeuwig in gouden letters genoteerd in die zelfde geschiedenis, ook dat kan er niet meer uit. En ik hoop voor je goede nachtrust, dat je agenda voor de voorbije dagen vooral goudkleurig schijnt...

Maar laat ons eens Suske en Wiske spelen... Laat ons eens teruggaan naar het verleden. Och, heel voorzichtig, want je kunt het leven helemaal verstoren ! Stel dat teruggaat naar de eerste wereldoorlog, en heel zorgvuldig en doelbewust dat manneke Hitler zoekt, en hem met één goed gericht schot de wereld uit helpt... Joepie, geen tweede wereldoorlog meer, geen Jodenvervolging, van de weeromstuit wellicht geen oprichting van een Israël, geen Palestijnse kwestie...

Geen miljoenen jonge levens verwoest, geen haat tegen Duitsgezinden, geen Witte Brigademannen van de laatste minuut, geen... Wellicht ook geen plotse stijging van de welvaart, wellicht ook een veel trager ontwikkelen van de kolonies tot vrije staten (Want ze hebben dank zij de oorlog gezien dat de blanke beschavers helemaal niet zo onaantastbaar en helemaal niet beschaafd waren)

Kortom, we weten niet of het wegvallen van Hitler wel een goede zaak zou zijn, hoe slecht zijn daden ook waren... Want we weten niet wat er allemaal zou zijn gekomen, was hij er niet geweest. Misschien was er gewoon een ander geweest, die net hetzelfde deed... Of we kregen een heel andere wereld, niet noodzakelijk een betere...

Wie weet hoeveel oorlogen Europa zou gekend hebben, zonder die wereldoorlogen... Zou er wel een vereniging van de Europese landen gekomen zijn ? Een euro ?

Nee, laat professor Barabas maar waar hij is, een tekenverhaal-figuurtje... En laat het verleden maar verleden zijn.

Ooit las ik een Science Fictionverhaal dat daar over ging... Een man zwierf door de tijden heen en weer, maar overal waar hij geweest was, bleef hij in werkelijkheid ook bestaan, leven, werken, ziek worden, sterven... Je bleef, ook al reisde je door de tijd, altijd in de tijd hangen, om geen tegenstrijdigheden in het levensverloop te veroorzaken. Op de duur werd de man voortdurend geconfronteerd met zichzelf, in alle tijden, in alle staten, in alle toestanden... Hij zat aan zijn eigen sterfbed, beleefde zijn eigen terechtstelling, zag zichzelf als heel rijk en heel welvarend, en als heel arme uitgestotene van de maatschappij...

Geef toe, het is dikwijls maar goed dat het verleden voorbij is... En dat de tijd een wonderlijk helend effect heeft op ons verdriet...

Ik ben hier al meer dan 8 jaar langer dan ons vader zaliger, en al bijna 35 jaar langer dan onze Koen er mocht zijn... Ik ben aan de leeftijd gekomen waarin ik 's morgens denk: "Oef, ik ben er nog!"  en 's avonds "Oef, mijn bed !"...

Gisteren hebben we in de academie weer eens Raku gedaan... Hevig stoken tot een temperatuur van zo'n 1000 graden, en dan die bijna witgloeiende keramiekstukken uit de oven halen en in een ketel stoppen met schavelingen,  deksel er op, zodat het glazuur door de temperatuurschok overal kleine barstjes gaat vertonen, en de rook van die gloeiende schavelingen in die kleine barsten zwart gaat inbakken... Veel te veel en veel te lang rechtstaan voor mijn doen... Maar ik heb weer een beeld laten stoken, zonder glazuur, en dan gewoon helemaal zwart laten worden in de gloeiende schavelingen... Je krijgt een zwartgebakken stuk keramiek... Met het soort beelden dat ik maak, is dat heel mooi... Het oogt heel primitief, en mijn stijl neigt nogal eens naar wat men "primitieve kunst" noemt... Volgens mij de enige echte manier van abstraheren... Maar dat is een andere discussie...

In ieder geval, ik heb nu weer pijn... Maar er is dat weekend geen enkele rommelmarkt, en deze namiddag is de laatste dag les... Dan hebben we vakantie, midden in het pensioen...
What a wonderfull Life !
(Daar kan geen verleden tegen op !)

tot de volgende ?