 |
| English: Castle of Loppem, near Bruges (Belgium) Nederlands: Kasteel van Loppem, bij Brugge (België) Français : Le château de Loppem, près de Bruges (Belgique) Deutsch: Schloß von Loppem, in der Nähe von Brügge (Belgien) (Photo credit: Wikipedia) |
Dat doet me denken aan onze Bart...
In de krant was een artikel verschenen over een Engelse dame die op 7/7/77 77 jaren oud werd... Ik had toevallig contact met de reporter die dit artikel had gepleegd, en vertelde dat ik dat helemaal niet zo speciaal vond... Onze Bart werd op 7/7/77 precies 7 jaar, en bij de buren was er ook een kind die op die dag ook 7 werd, en in dat gezin waren dan ook nog eens 7 kinderen...
's Anderendaags stond dat ook in de krant. Ik zou eventjes moeten zoeken, maar ergens in dit huis is dat artikeltje nog terug te vinden, ik zag het nog eens bij toeval, enkele maanden terug, in die grote doos met allerlei herinneringen uit ons familiaal verleden...
Bij de buren hebben wij geen feest gezien, maar hier hebben we dit wel degelijk gefeest ! In 1977... dat is ondertussen meer dan 35 jaar geleden... We woonden hier nog niet echt lang in dit huis, de tuin en de voortuin waren nog niet aangelegd... Het was een snikhete dag, en we zaten buiten, in wat later de voortuin zou worden, daar was schaduw. Iemand haalde de tuinslang uit, en spoot water over het huis heen, op de keuvelende familieleden.
Het raam stond open, de muziek speelde op de radio, en mijn broer (ondertussen al lang dood en begraven...) nam de een of ander vast, en deed een dansje midden op de straat. Er kwam een auto aan, die beleefd stopte tot de dans voorbij was...
Waar is de tijd... In 1973 kwamen wij in Oudenaarde wonen, in 1976 verhuisden we naar dit huis hier in Mater. We moesten dit nog een jaar huren, vooraleer we het konden aankopen. Dus moet het ongeveer rond dat feest zijn geweest, dat we de akte voor de aankoop van ons huis hebben verleden... Ik was al ziek toen we de laatste afbetalingen deden...
Toen we de eerste keer, de eerste maand moesten betalen, stelden we tot onze verrassing vast dat het bedrag precies het bedrag was van ons kindergeld... Toeval natuurlijk, maar zoiets blijft in je geheugen hangen.
Wellicht zullen er hier nu wel ergens kinderen rondlopen, die vandaag precies 12 jaar worden... Wellicht niet in een gezin van 12 kinderen, want dat zien we bijna nergens meer in deze tijd. Maar ik geef de gezinnen, waar dit wel het geval is, de raad: maak er een dol feest van ! Het zal een van die blijvende herinneringen worden !
Misschien is dat wel de reden waarom ik dol ben op geschiedenis... Ik hou er ook van om in mijn eigen geschiedenis te kijken, en terug te genieten. Toen wij hier ons huis hadden verbouwd, hadden heel wat vrienden ons geholpen, en wij nodigen hen allen samen uit om eens goed te tafelen bij ons. Anny kan heel lekker eten bereiden, en dus werd er stevig geschranst... en gedronken. Best dat men dan nog niet sprak van al die controles op de weg !
Wij hadden kort voor dit feest een varken geslacht en in de diepvries gestopt, en in de keuken hingen een hele lange rij worsten te drogen... Toen de feestvierders weg waren, stelden we vast dat de worsten ook weg waren... Nu nog wordt er gelachen met de "diefstal"... De aanstoker was wijlen nonkel Julien, maar van al die vrienden die er toen waren, is de helft ondertussen al overleden... Geschiedenis...
Ach, hier zijn heel wat van die kleine histories gepasseerd... Op een dag waren wij naar de familie in Oostende of in Loppem, we waren in ieder geval een ganse dag weg... Net op die dag kwam er iemand op bezoek (een van de mensen die ook geholpen had aan de verbouwing en die ondertussen al overleden is...). Ze stonden hier natuurlijk voor een gesloten deur, maar ja, als je niets afspreekt gebeurt dit wel eens... We zouden nooit geweten hebben dat er iemand aan de deur was geweest, had hij weer geen toer uit gehaald...
Toen wij thuis kwamen, was het al aan het donkeren... Maar tot onze verbazing zagen wij dat de boom voor onze deur helemaal was "versierd"... Wij zagen allemaal witte dingen hangen in de boom. Bleek dat Roger toevallig een heleboel oud papier in de koffer van zijn wagen had zitten, en hij had niet beter gevonden dan al die oude kranten en zo, in papillotten gedraaid op te hangen in de boom...
Dank zij het feit dat op de exemplaren van het "Parochieblad" niet alleen de parochie zichtbaar was, maar ook het huisnummer geschreven was, wist ik meteen wie de dader was.
Wat ik nog niet weet, is hoe hij die dingen ook zo hoog in de boom gekregen had !!! Ik vermoed dat de buur zijn ladder geleend heeft...
Heerlijke tijden... Humor zonder complexen...
Valt het je ook op, dat je eigenlijk maar twee soorten van gebeurtenissen echt onthoud ? De leuke en de verdrietige... De gewone feiten, daar moet je veel dieper graven om ze te herinneren, en veelal hangen ze dan aan een kapstok van een leuk of een triest feit...
12/12/12...
7/7/77...
Waarheen zijn al die dagen gevlogen?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten