Image by drhenkenstein via FlickrZo net de kleine (nu ja, ze zou kwaad zijn als ze dit hoorde) naar de boerderij gebracht, waar een deel van haar "schoolse" opvoeding gebeurt. (Ik heb een hekel aan het werkwoord gebeuren, dat is zo'n vreemd ding met die ge- van voor, precies al een voltooid deelwoord voor het begint)Die boerderij is in Zingem, en de boerin is een Nederlandse. Nu ja, ze doen maar, Zingemse koeien melken in het Nederlands, en alle dieren met hun Nederlandse benaming noemen in plaats van de mooie dialectvorm ervan te gebruiken. Het beest zal daar niet beter of slechter van worden, maar mij blijft een ooi een vreemd dier, terwijl we schapen zat hebben, met hier en daar een schapenbok. Ik hou veel meer van onze eigen taal dan van wat we ervaren als de schoolse vorm: Het Nederlands... Maar toch hou ik dan weer meer van dat Nederlands als het een toneelspel betreft. Ik heb een bloedhekel aan dat verbasterd Aantwaarps in de soaps en in toneelstukken. Zelf een Antwerpenaar spreekt niet zo !
En - om dood te vallen - als ze een interview afnemen van een gewone doorsneevlaming, dan zetten ze er onderschriften onder, precies of wij begrijpen elkaar niet. Ik geef het toe, als je een Limburger confronteert met een West-Vlaming, dan gaan ze wel een paar keer "Wablief" moeten zeggen...Maar echt veel grote moeilijkheden zullen er niet zijn, en - jammer genoeg - steeds minder en minder... Jammer, want ik vind het erg dat onze dialecten zo verwateren. Dat is vooral te wijten aan de grotere migratie van de Vlaming in Vlaanderen. Vroeger was vijf dorpen ver al een andere wereld, en nu verhuizen we van de ene kant van ons mooie Vlaanderen naar de andere kant, omwille van het werk of de liefde. Want er zijn geen parochie-grenzen meer... We lopen school in de stad, en daar komen de mensen uit de wijde omtrek bijeen om te studeren, en gaan we nog een stap hoger, dan zie je mensen van uit heel het land bijeen komen...En natuurlijk blijven er daar heel wat plakken.. Er zijn wellicht weinig steden met zo'n divers pluimage aan inwoners als de universiteitssteden. Maar huwt zo'n Limburger met een Westvlaamse schone, en gaan ze wonen in hun universiteitsstad Gent, dan spreken ze zelfs onder elkaar een soort algemeen Vlaams. (Sommigen zelfs Nederlands, maar dat zijn gelukkig uitzonderingen). Maar het echte Gents komt door die inbreng onder druk te staan. En we zien dat fenomeen overal.
Ik vind dat jammer...
Ik hou van de dialecten, omdat je de ziel van het volk er in terug vindt. Ik hou van het Ronsisch met zijn nogal wat Franse inbreng, van het Gents, en zelfs nog steeds van het echte Antwerps, ondanks het feit dat die taal bij ons zo'n verbasterde indruk maakt dank zij de soaps...
Ik hou ook van het echte platte Oostends, al ken ik het niet echt meer, want ook ik ben een van die emigranten, en zit hier in Oudenaarde vreemd te zijn.
Laatst op de kaarting van Okra zaten we te kaarten met een dame die zuiver Gents praatte, en die me plots vroeg " Goj zaat zeiker van West Vloanderen ?" Ik Zei ja, en gij van Gent ? Maar beiden zaten we niet echt op onze plaats, ook al zijn we echt thuis in deze mooie Vlaamse Ardennen... Mijn taal is een mengelmoes van invloeden, en ergens vind ik dat jammer...
Mijn kinderen echter spreken behoorlijk Maters, en thuis West Vlaams... Ze zijn parfait bilingues... Ook al zijn het geen taal-genieën ...
Zij spreken van een hutse als ze een egel bedoelen. Heerlijk toch ?
En in Zingem vliegen de vliebaauters van bloem naar bloem (Vlinders)... Zie je nu ook de verwantschap met het Engelse butterfly ?
Och, taal... Heerlijk ding.
Niet alleen om met elkaar te praten, maar ook om je gevoelens uit te drukken en je hartje bloot te leggen...
Ik hou van talen omdat ik van mensen hou... en van de ampele manier die we soms hebben om ons hart echt bloot te geven.
Probeer maar eens je liefde te verklaren in dat koele Nederlands... Het gaat verdomd veel beter in je eigen moerstaal toch ?
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten