Van hier uit is het hemels weer...maar buiten is het koud! Gisteren is het niet gestopt met vriezen, en wellicht zal het nu alleen in het zonnetje iets boven de nul uitkomen.
Het lijkt wel of we toch nog een ouderwetse winter gaan krijgen. In Nederland beginnen ze al weer luidop te dromen van een elfstedentocht...Maar stellen vast dat de jeugd niet meer weet wat klunen is.
Eeuwen lang was het hier een wijngebied, tot we in een koudere periode terecht kwamen, en wijn niet meer rendabel bleek in onze contreien. Nu zien we dat de wijnstokken terug opduiken in ons landschap, en dat onze wijnen zelfs prijzen wegkapen.
Het lijkt dus wel dat weer terug in een warmere periode zitten... In zover dat gegeven niet alleen een statistisch gegeven is... Ik ga niet opnieuw de discussie aan of er een externe oorzaak is aan die opwarming of niet, integendeel ik verwelkom het nieuwe bewustzijn om beter om te springen met de aarde, in zoverre dat het weer niet in werkelijkheid een politieke stunt is om weer andere en nieuwe bronnen van belastingen te kunnen heffen.
Ik maak me over de temperatuur geen zorgen, over moeder aarde wel.
En op dat punt lopen onze bedoelingen zeer erg gelijk. Wat eigenlijk het belangrijkste is in heel die zaak.
Ik weet niet of wensen helpt, maar mijn enige wens in dit verband is dat de wereld eindelijk eens gezond verstand zou krijgen...Dan waren de moeilijkheden meteen opgelost. Maar ze twisten hier en nu al over wat gezond verstand is! Als ze dat al niet weten, hoe kunnen ze het dan ooit hebben ?
De meesten vertalen gezond verstand in "gelijk hebben", want eenieder is er voor zich van overtuigd dat hij het gezonde verstand heeft en vertegenwoordigt... Het zou misschien al een heel winstpunt zijn als we beseffen dat de waarheid gewoonlijk ergens in het midden ligt. (Dat is een van de briljante dingen aan onze overlegcultuur inzake arbeidsovereenkomsten en dergelijke - daar ontmoet je elkaar altijd ergens halverwege, wat goed is !)
Het lijkt wel of het des mensen is om altijd en eeuwig, over alles en nog wat, "zijn" gelijk te hebben... en dit te verdedigen tegen alle anderen in. Ik vind het een wonder dat we desondanks toch nog zoveel verwezentlijkt hebben, en ik ben er helemaal niet van verwonderd dat er zoveel misloopt op onze aarde.
Ik weet niet of andere rassen dan het blanke, ook zo een ik-mentaliteit hebben, wellicht wel, maar op een of andere manier hebben wij "westerlingen" (vind ik leuk het westen en het oosten aanduiden op een bol...)een voorsprong genomen, en gebruiken dit om onze superioriteit over de anderen in het zonnetje te zetten. We moordden er hele rassen voor uit !
Het begint al met het beschrijven van ons werelddeel: Europa ! Heb je al eens op een wereldbol gekeken ? Amerika, dat zou je makkelijk als twee werelddelen kunnen bekijken, twee enorme stukken die amper een verbinding hebben. Als je het vergelijkt met Afrika, dan zul je wellicht de neiging hebben te vragen: "Waarom hier wel en Zuid Amerika niet?"... Maar als je naar Europa kijkt, dan weet je het helemaal niet meer ! Je kunt hoogstens van een aanwasje spreken aan Azië. Als we dezelfde norm hanteren als bij Amerika, dan zouden we hier moeten spreken van een groot blok, bestaande uit Afrika, Azië en Europa, wat bv zou kunnen Eurafrazië zou kunnen genoemd worden... Maar nee, wij vinden het zo nodig dat kleine aanwasje, waar wij toevallig wonen een werelddeel te noemen. Grootheidswaan in het kwadraat.
ochottekes....
Hé, ik weet niet of je soms de reacties op mijn blogjes bekijkt... Gisteren kreeg ik een (anonieme) leuke op mijn gps... Een dame die laat weten dat haar man nu ruzie maakt met de damesstem op de gps... Doet me denken aan een uitstap met Jef. Jef kwam ons halen voor een van de uitstappen van onze gepensioneerdenbond. Hij had zijn gps opgezet, maar ik had aan Jef gezegd beter die andere weg te nemen, teneinde de eeuwige files rond Brussel te vermijden... En ja, dan vonden wij het ook leuk dat de gpsmadam steeds weer wilde dat we terugkeerden... Vooral toen ze een moment verwarde tussen de autosnelweg en een gelijklopende weg, en ons zei op de autosnelweg linksaf te slaan... Nochtans is het wonderlijk hoe accuraat die machientjes zijn, en hoe snel ze zich aanpassen aan een nieuwe situatie. Bart vertelde dat zijn gps blijkbaar ook een geheugen heeft voor ooit gebruikte banen. Toen hij eens zijn gps had aanstaan, en ons als eindadres had aangeduid, reed hij een van de kleine baantjes in, die je alleen kent als je van de streek bent. Bij een volgende rit duidde zijn gps dat baantje aan als beste weg...
Ik ga stoppen, oh ja, op de rommelmarkt vond ik een mooie ... wandelstok... Ik vraag mij af wat mijn kinderen ooit zullen doen met die massa wandelstokken... Hopelijk bijeenhouden, want het wordt stilaan een mooie en waardevolle verzameling...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten