vrijdag, april 11, 2008

en nog maar eens dokteren

Vandaag, voor de tweede dag tereeke, begin ik mijn computeruurtjes met mijn blog...Omdat ik niet weet of ik na mijn mailtjes nog tijd genoeg zou hebben...Want, vandaag moeten we nu weer naar de specialist van Anny... Normaliter moest dat al voorbij en gepasseerd zijn, maar door het schoolverlof konden we op de gestelde dag niet gaan...We moesten kinderzitten...

Gisteren is dus mijn tand gerepareerd, en tot grote vreugde van de dentist heeft hij nog een gaatje of drie gevonden in andere bijterkes... Volgende week dus episode 2 bij de tandarts. Gelukkig ligt daar in de wachtkamer een tof boekje met moppen en cartoons over tandartsen... Indertijd dat Anny steeds maar weer en weer moest gaan voor haar valse bijtertjes, heb ik het al eens helemaal uitgekregen, en ben ik nu dus aan lezing 2 begonnen... Oh ja, die klieren kunnen niet van die tanden komen... Waarvan dan wel ? Er is wel goed nieuws, aan één kant is de klier al een heel stuk gekrompen... Volgens de apotheker niets om ongerust over te zijn, er moet ergens een ontsteking zitten, een verkoudheid, een snotneus .... snotneus ??? Ja !!! Opgelost ! (Allee denk ik toch...) Als het dan niet weer iets anders is...

Voor Anny is het slechts een routine onderzoek, want alles gaat nu picobello... Dus alleen een zeer kostelijke manier om wat voorschriften voor medicamenten te gaan ontvangen...

Maar allee, zo zijn we weer eens buiten... Deze namiddag dan ook nog naar tanteke, morgen als het niet regent, onze eerste buiten-rommelmarkt en nog wel te Oudenaarde, en overmorgen te Wetteren in Gowalt, de zaal van de politieker die veel blauwer is dan al de andere liberalen van Wetteren... Is hij nu ook niet bij Dedecker ???

Gelukkig is er aan die zaal een mooie grote parking...maar hij heeft er een grote vlieger op gezet, je weet wel, dat ding van Mobutu dat hier al jaren geparkeerd stond op een of ander vliegveld...Dat staat nu dus te Wetteren in de weg. Ernaast een groot vrijheidsbeeld in blauwe beton. (Alles blauw...hoe zou dat komen?)

Als ik tijd heb dan nog eens een onemanshow van Toon Hermans bekijken... Kan ik weer kilo's inspiratie opdoen... zo van de Fransen zeggen nez en wij zeggen ook nee, wij zeggen wie en de Fransen zeggen ook oui... l'amour ... het schroefje... je moet er maar opkomen hé... Maar het is meer, je moet het ook weten te brengen, en dat is precies het geheim van Toon...Hij poneert iedere keer weer typetjes op het podium, trekt ze net iets over de lijn zodat ze herkenbaar blijven, en net té zijn, en dus de lachspieren doen werken... Als hij een wetenschappelijk (nou ja...) werk voorleest, dan zie je die geleerde zo schuiven over zijn eigen allures... Grandioos ! Bovendien heeft hij daarvoor geen of amper verkleedkunsten nodig, met een brilletje of een hoedje en soms een sjaaltje heeft hij meer dan genoeg om daar levensgroot en onsterfelijk belachelijk een type neer te zetten... Bovendien heeft hij dan ook nog ontroerende teksten (in zijn liedjes) en kan hij ook muzikaal verbluffende dingen doen... Waar hij de oude koffergrammofoon nadoet, wat te vlug draait, wat te traag, de muziek van die tijd, met die typisch nasale klank van dat oude machine... doe het maar eens na ! Ik ben er zeker van dat die man uren, dagen voor de spiegel heeft staan repeteren, tot ieder beweging, ieder stemverheffing of daling perfect was... en dan merk je aan het begeleidende orkest dat hij er toch nog soms dingen tussen flanst die er niet hoorden, maar waar hij geïnspireerd door iets in de zaal op door gaat...

Het is een "stielman", iemand die zijn vak beheerst, en het verheft tot kunst, sorry Kunst !

KleinKunst, met twee grooooote K's, twee (twee vingertjes omhoog, en een wijs gezicht dat knikt om je ervan te overtuigen)twee... (dubbelknikje)

Hij haalt zijn ideeën gewoon van de straat, hij bekijkt de mensen door een sterk vergrotende bril, analyseert iedere beweging en zet die dan vergroot weer neer... Als je het zo zegt lijkt het niets, maar het is verrekt moeilijk, en het resultaat is grandioooooos.... Ik ben dankbaar als ik zo iemand kan genieten, savoureren, er in wegsmelten...

Mijn vis is.
Ja, mijn vis is af!, het is niet langer soepbeen, het is een vis.
Nu zit ik nog te denken aan de manier waarop ik die vis zal hangen aan de halsketting, en hoe ik er de halsketting zal laten uitzien... Het is zoiets als een kader, een lijst rond een schilderij... Neem eens een mooie tekening, hang die aan de muur, en het is maar een tekening op een stuk papier... Doe er een passende lijst rond, met alle zorg en ervoor zorgend dat het kader de tekening "draagt", en hang dat weer, op zelfde plaats... en plots hangt daar geen tekening meer, maar een kunstwerk... Zo is het ook een beetje met die vis, de collier moet één geheel zijn. Het moet bijeen horen... Je kunt geen gouden medaille aan een zilveren kettingetje hangen, je kunt mijn vis niet aan om het even welke halsketting hangen. Dat vraagt denkwerk en inspiratie. Zoals de keten die ik maakte voor de olifantenkop, die draagt het geheel, zo moet ik ook iets bekomen voor die vis... Niet zo simpel.

Is het lang geleden dat je nog eens een bezoekje bracht aan de tandarts ? Je zou voor minder goeie redenen lang wachten ! Iedere keer voel ik het gewoon aan mijn beurs dat ik daar geweest ben ! Sjongejongejonge...duur ! Ik weet wel, je krijgt het grootste deel terug, maar desalniettemin en niettegenstaande, het is iedere keer een ferme aderlating... met mijn raar zenuwstelsel kan ik rustig stellen dat ik het daar véél beter voel dan aan mijn tanden... Eén, één, 1 , tand vullen, met één spuitje om te verdoven, niet eens echt boren, alleen het gat wat bijwerken, en wat cement of een ander vulmiddel, in hooguit 20 minuutjes, en in die tijd constateerde hij ook nog drie andere gaten !, kostprijs: 50 eurootjes en oneffen... Ik heb dus nog vooruitzicht op nog enkele van die briefjes die mijn knijpbeurs zullen verlaten... Ik wou dat mijn knijpbeurs wat meer kneep. Hij bekijkt je mond met welgevallen, en steeds welgevallener naar mate hij er gaatjes of het begin van grotten ontdekt... Wellicht is dat nog beter dan een satanische grijns bij ieder ontdekt gat, maar plots heb ik dan wel pijn, beurspijn.

Ik ga stoppen, misschien kan ik nog net enkele mailtjes zien vooraleer ik naar Ronse Renaix ga rijden...
tot de volgende ?

Geen opmerkingen: