woensdag, december 14, 2011

Luikse wafels

Basile de Loose - Wafels bakkenImage via WikipediaBen je ook met ogen vol verschrikking voor je TV gaan zitten, bij de beelden uit Luik ?
Een dolle schutter en granaatwerper maakte  5 (of 6 ?) slachtoffers en maar liefst 120 gewonden op de kerstmarkt te Luik.
Dat het een man in voorlopige vrijheid was, doet meer dan een voorhoofd fronsen... Hoe kan dat? Als je bovendien weet dat hij veroordeeld was onder meer voor wapenbezit, hoe kan het dan dat hij nu al weer zoveel wapens had ?
Er loopt duidelijk iets mis met ons systeem ...
Ik heb je al eerder gezegd dat ik niet geloof in het systeem van gevangenissen, toch zeker niet zoals die nu zijn.
Of het nu misdadigers zijn, of pedofielen of weet ik veel wat voor soort daders, het zijn mensen die de normale normen van de maatschappij niet respecteren. Er is iets mis met hun normen.
Mij lijkt dat internering zonder te werken aan het normenbesef zinloos.
Het enige wat zou moeten helpen is de schrik voor de opsluiting, maar de opsluiting volgens de moderne normen lijkt blijkbaar voor een heel pak mensen helemaal niet zo afschrikwekkend ! Dit is normaal, want zelfs de doodstraf - waar die nog bestaat- lijkt helemaal niet te werken als afschrikwekkend middel
Er moet dus een andere, een nieuwe weg gekozen worden.  Die nieuwe weg moet niet gericht zijn op afschrikking (dat helpt duidelijk niet), maar op heropvoeding. Desnoods à la brainwashing, hersenspoeling.

Nu zijn er weer een heel pak mensen als slachtoffer gevallen, sommigen overleden, een heel pak gewond. De dader is zelf ook dood, dus zullen die mensen hun wraak niet krijgen, tenzij ze het gaan koelen op het slecht controle systeem op ex-gedetineerden... En wat brengt dat op ?
Wat brengt wraak sowieso op ?

Wraak lijkt mij een beetje familie van de revolutie... het geeft een schijnoplossing, maar leidt in feite tot een herval in dezelfde kwaal. Trouwens je verwijt iemand iets, wil hem daarvoor pijnigen, maar dat pijnigen op zich is zelf ook weer een kwaad.
Je kunt een kind een tik op de billen geven, ter correctie, maar doe dat met een volwassene, en hij zal zich zeer gekrenkt voelen.
Hoe komt dat ?
Kijk, je reageert omdat jou een onrecht is aangedaan.  Je reactie zal dan ook in evenredigheid zijn met het gevoel van onrecht dat je is aangedaan. Maar de dader zal de door hem gepleegde feiten hoogstwaarschijnlijk veel minder zwaar inschatten dan jij dat doet, dus zal volgens hem de straf veel te zwaar zijn.
En zo zitten we in feite terug in het beddeke van de normen...
Als iemand een kras maakt op je wagen, dan zal hij wellicht die kras veel minder erg vinden dan jij, want het is al een oude wagen, er zijn al nog krassen op... Maar jij hebt dit keer de dader gezien, en in werkelijkheid is voor jou je wagen nog steeds je gerief, en die kras is nu voor één keer een kras waarvan je de dader kent; dus wellicht reken je hem bewust of onbewust al de krassen aan.
Met andere woorden, er is geen vaste maat om die kras in te schatten...
Met normen is het ook zo... Sommige mensen vinden het helemaal niet erg om een bloem te plukken uit een voortuintje, als die bloem eigenlijk wat uit de rij staat... Voor anderen is dat not done... Dat is niet van jou. Ik kan hetzelfde vertellen over een bic van het bureel... en iedereen kan dergelijke voorbeelden aanhalen.

Ik heb wel de indruk dat de normen in de loop van mijn leven heel wat afgezwakt zijn... En de wetgever vind dit blijkbaar ook, en om dat op te vangen komen er steeds meer wetten en wetjes... Betuttelend is een zacht woord voor die manier van regeren, maar als we eerlijk zijn, zit er een logica in, en liggen we wellicht zelf aan de basis van die betutteling. We doen het niet meer van zelf, we moeten gecorrigeerd en beteugeld worden in alles en nog wat.

Een weldenkend mens zal op het uur van de scholen, in de omgeving van scholen, zeker voorzichtig en behoedzaam rijden. Maar blijkbaar zijn er steeds meer die niet weldenkend meer zijn, en dus moet men een zone dertig invoeren. Punt. Of anders kost het je zoveel. De portemonnee is blijkbaar gevoeliger dan het hart en het hoofd...

We moeten ons bewust zijn van het feit dat je geen samenleving kunt in stand houden, als je niet met zijn allen de normen respecteert, en de anderen respecteert...  Je kunt niet op je eentje links gaan rijden als iedereen rechts rijdt. Je kunt dus ook geen bloem plukken die van een ander is...

Of ben ik nu betuttelend ?

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

dinsdag, december 13, 2011

Storm !

Wind God by Ogata KorinImage via WikipediaGek, vroeger sliep ik steeds goed bij stormwind, maar met ouder worden lig ik te luisteren naar het huilen van de wind en de verschrikkelijke rukken van de wind. Komt er niets los op het dak? Nee... Oef.
Hert was erg deze nacht. En een beetje raar, want je hoorde precies korte periodes van minder tot geen wind, en dan plots een hevige ruk. Geen strakke wind dus, maar buien.
En ik maar liggen luisteren.
In een ver verleden heb ik gevaren... En één keer lagen wij uren in een vliegende storm voor Dover, waar wij niet binnen konden varen door het geweld van wind en water. Aan boord was zo wat iedereen doodziek van de zeeziekte. Ik was bij de gelukkigen die gezond mochten rondlopen. Ik had geen schrik van storm, wel van mist.  Ik ging naar de keuken om eten, en vond er de kok, doodziek zittend op een stoel, zich vasthoudend om recht te blijven en niet de keuken door te glijden. "Chef, kan ik iets eten?" De man keek me verwijtend aan. En toen ik zelf een ei ging bakken, hoorde ik hem overgeven... De reuk ?

Nu ben ik wel ongerust door de wind. Niet echt bang, maar toch niet gerust. En ik sta nog wel op begane grond en niet op een dansend schip. Oud worden is ook niet alles.

Gisteren zijn we naar Auchan geweest, inkopen doen. Ik heb er een voedertafeltje gekocht om de vogeltjes nog beter van dienst te zijn, en om ze te kunnen bezig zien. Gisteren heb ik het samen met Anny in elkaar gevezen. Nu heb ik midden op mijn hand een blaar staan. Ik ben duidelijk niet meer gewoon aan werken. Maar het voedertafeltje staat er, en de eerste mezen zijn het al komen inwijden (Een hele plechtigheid, met wierook en wijwater)...

Toen we gisteren aan de kassa aanschoven, bekeek de caissière de vele flessen alcoholvrije aperitief, en glimlachte dat dit wel de leukste manier was om Kerst en Nieuwjaar te vieren, zonder alcohol... Achter de flessen alcoholvrij kwamen er een paar vaatjes wijn aan. De caissière zei niets meer. Ik heb haar in haar wijsheid gelaten. Eigenlijk is die alcoholvrije aperitief de voornaamste reden dat we naar Auchan rijden voor inkopen. Hier in ons Belgenland vind je niet zo veel van die aperitief, en het kost er veel meer. Hier is alcoholvrij minstens zo duur als met alcohol. Waarschijnlijk een soort politiek om niet minder PV's  te kunnen uitschrijven, ter benefice van de politie en vadertje staat.

Ik heb zojuist (het is 9.34 uur !) het licht weer aangestoken, het is hier veel te donker om mijn toetsenbord te zien.  Ik heb een hekel aan die donkere dagen, en bij slecht weer is het nog donkerderderderder... Waar is de lente ? Waar is de zon ? Ik mag er niet aan denken, dat de winter eigenlijk nog moet beginnen. Niet dat het al koud is geweest, maar ik heb een hekel aan de donkerte en aan laagstaande zon... Het lijkt wel dat iedere keer ik met de auto moet rijden 's morgens of 's avonds, dat dan de zon er wel is, pal voor me, recht in mijn ogen schijnend, zo dat je moet zitten pieren om iets te zien. Nu ik de zon wil, is ze er niet. Altijd in de contramine !

Ach, wat zit ik hier vandaag te lullen... Geen inspiratie, alles lijkt wel uit mijn hoofd weg gewaaid. Ik lijd aan een writersblog... 't Is eens wat anders. Maar nee, ik lijd voornamelijk aan mijn jaarlijkse winterdipje... Het donkere weer weegt zo zwaar. Ik heb compassie met die mensen in het hoge noorden, waar de zon niet eens meer te voorschijn komt, hoogstens nog een zweem van licht laat zien. Ik mag er niet aan denken. Toch zitten wij hier nog niet zo slecht. In de zomer hebben wij vurrukkullukke lange dagen, en nachten die amper nog de naam kunnen dragen... Dan moet het heerlijk zijn om eens een bezoek te brengen aan dat hoge noorden... Op de langste dag van het jaar gaat de zon er niet onder, is het dag en nacht dag... Ik denk dat ik verrukt op een bankje zou zitten in de nachtelijke zonne... Genieten van een eindeloze dagdroom... Niet denken aan de keerzij van de medaille, de lange sombere winter...

Het waait niet alleen, het is niet alleen bewolkt grijs en grauw, het giet ook water, en de regen kletst tegen het raam
Waar is de zon ?
help !
HELP
help
help
hellup !!!!


tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

maandag, december 12, 2011

Sharia4Belgium

English: SaladinImage via WikipediaIk schreef enige tijd geleden al over het onverdraagzame van volgelingen van een God van Liefde... Ik heb met veel geduld de moeilijke teksten van de Koran doorworsteld, en alhoewel het me niet steeds zo vriendschappelijk lijkt, kan ik dat eigenlijk ook niet zeggen van de Bijbel... En ik las ook over een hindoepriester die andersgelovigen beval te doden, en nog zo veel, veel meer...
Er ontgaat mij veel, heel veel, vooral hoe je komt van een prediking van zachtmoedigheid, naastenliefde en dergelijke, om dan plots die naaste te vervloeken, ja zelfs te onthoofden.

Ik ben een gelovige, ik hou van "het geloof" in zijn breedste zin, maar ik hou helemaal niet van kerken als instelling, of hoe je die zaken ook best betiteld, want het zal bij Moslims wel anders heten en bij hindoes nog anders en bij en bij en bij.... Maar je snapt wel wat ik bedoel.
Ik woon in Vlaanderen, ben hier opgegroeid en ben dus ook doordrongen van de katholieke tendensen die onze maatschappij hebben gevormd. Maar ik verafschuw wat er gebeurd is in de kruisvaarten, in de vervolgingen van de protestanten (gek genoeg ook tussen protestantse sekten onderling) en dus hou ik niet van de misbruiken die "de kerken" aanzetten om te oorlogen, te vervloeken, partij te kiezen (Gott mit uns)...

Nu vond men een kalasjnikov bij een lid van sharia4Belgium, een wel heel sektaire groep binnen de Moslims. Sektair, omdat zij iedereen in feite willen dwingen om Moslim te worden. Over de andere excessen wil ik het niet eens hebben hier.

Stel nu eens dat men je vastpakt, en laat kiezen tussen Moslim worden of sterven, dan denk ik dat er heel velen zullen toezeggen Moslim te worden. Maar zijn dat dan ook echt Moslims ? Zijn de leden van Sharia4Belgium wel echte moslims ? Zij menen van wel, maar er zijn heel veel Moslims die helemaal niet zo'n instelling hebben, en die werkelijk hun geloof uitdragen door hun goed mentaliteit, hun naastenliefde en hun vastheid van geest.

Met andere woorden, net zoals in andere geloven zien we dus dat er ook hier sprake is van een groep die eigenlijk onverdraagzaamheid predikt, en dus eigenlijk net het tegenovergestelde doet van wat het Geloof eigenlijk is en eigenlijk voorschrijft.

Het gevolg is dat door een dergelijke houding, een groot gedeelte van de bevolking wellicht alle Moslims over dezelfde kam scheert, en er dus een soort anti-moslim-sfeer ontstaat.
Eigenlijk is dat een weg naar de vicieuze cirkel bij uitstek !
Een bepaalde groep stelt zich zeer sektair op en zeer agressief voor de niet-van-hun-geloof-zijnden. Daardoor lokken zij bij die niet gelovigen een weerzin en een agressieve reactie op. Deze reactie wordt dan weer aanleiding voor die sekte om zich nog scherper op te stellen, want kijk eens hoe ze tegen ons zijn...

Ik denk (ik hoop) dat het negeren van dergelijke agressief-gelovigen misschien wel de meest gepaste manier is om dit op te vangen,  Ik bedoel niet het negeren van die mensen, maar het negeren van de agressie en eventueel van dat geloof...
Op die manier geen aanleiding gevend tot meer agressie...

Hopend dat we op die manier op zijn minst het cumulatief aspect doorbreken. Maar makkelijk is dat niet... Het is niet makkelijk om de andere wang aan te bieden, zelfs al ben je volgeling van de prediker van dat geloof...

Ik hou van alle mensen, en van al hun geloven of niet geloven... als we maar mens kunnen zijn met en voor elkaar... Wat ons motief ook is.

We gaan stilaan naar Kerstmis, binnen onze wereld een feest van Vrede... Een feest van wat we maar steeds niet bereiken... Laat ons, van onder uit, van uit de gewone mensen misschien eens beginnen... En alvast zorgen dat wij de vrede bewaren met al onze vrienden, kennissen, familieleden...
Wie weet is het als met die glimlach...
besmettelijk !


tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

vrijdag, december 09, 2011

vogeltjes

Parus caeruleus (nl:Pimpelmees voert jong)Image via WikipediaIk heb ze zien hangen bij mijn achterbuur, ik zie mijn buur strooien en bij mij hangen er ook mezenbollen en zelfs een voederautomaat... 't Is (bijna) winter... De vogels komen fourageren en ik, ik zit te kijken en te genieten.
Ik heb heel de zomer lang enorm veel vogels in mijn wilde tuin zitten, en heel wat van die beestjes lijken of te blijven tijdens de winter, of ze geven het adres door aan de wintergasten. Tientallen mussen kweken hier en overwinteren hier, en het aantal pimpelmeesjes en koolmezen zijn niet te tellen. Daarnaast merels, heggenmussen, winterkoninkjes, roodborstjes, vinken en soms nog enkele passanten. We zagen hier ook al eens een grote specht.
In mijn tuin zijn vele schuilplaatsen, en mijn kippenhok biedt een warme slaapplaats... Als je het kippenhok binnengaat niet verschieten als er een massa vogels panisch heen en weer vliegt, plots vergeten waar de uitgang is....
Ik weet dat mijn kippenvoer ook veel vlugger verdwijnt dan de kippen eten kunnen, maar ik krijg er al dat gefladder, getjirp en geschuifel voor terug... Ik zie de vogels elkaar verdringen, bitsig pikken naar de concurrent, en als ze verliezen, naar de voederbal er naast wippen....
Ze hebben iets van mensen...
Ook al hangen er een stuk of zeven bollen voer, ze vechten onderling voor die ene, die in niets verschilt van de andere...
Hoeveel zinloze ruzies zie je niet bij mensen... en dus ook bij vogels.
Het gaat hem dan niet om the struggle for life, want er naast hangt nog zo'n voederbal, maar gewoon, ik ben hier nu, en dus is dat het mijne, en van de ander: jij denkt dat je alles moogt, maar dat is nu net de bal die ik wil hebben.
Als je het leest denk je: idioot...
Maar toch zien we het eigenlijk hele dagen gebeuren.
Zinloze ruzies
Over twee keer niets
zonder nut
gewoon voor de fun van het ruzie-maken...

Gek.
Buur heeft een nieuwe wagen dus moet ik er ook een hebben. Is die dan versleten? Nee, maar... Gek !
De wagen is het klassieke voorbeeld, maar eigenlijk kun je dat veel beter zien in kleine dingen. Je moet tegenwoordig eens kijken naar de mobieltjes ofte gsm's... Als het niet meer in is, moeten ze zo nodig een nieuwe hebben. Waarvoor dient die gsm eigenlijk ? Oorspronkelijk om te telefoneren, nadien ook sms en foto's nemen, filmpjes en tegenwoordig bijna volledige computerprogramma's... telkens en telkens iets nieuws, iets wat misschien wel eens van pas kan komen, maar die je niet echt nodig hebt.  Dat ze er een gps-functie aan toe voegen, daar zie ik nog het nut van in, maar al die spelletjes en ondingen?
Toch verkopen ze als zoete broodjes, en er is veelal een soort onderlinge competitie merkbaar. Mijn GSM kan veel meer dan de uwe... Heb je dat programma al geïnstalleerd ? Och, dat kan niet op jou oud bakje...

Mijn auto is iets om me te verplaatsen, en waar ik beschut zit voor het weer. Mijn GSM is om te telefoneren. Zelfs dat sms-en interesseert me niet, en ik gebruik heel dat ding heel, heel heel zelden..... Ik heb er een hekel aan dat ik overal en altijd zou bereikbaar zijn. Het lijkt me dan of er op de duur niets geen tijd meer rest die van mezelf is...

Heb je de vogels al eens goed bekeken? Als ze rustig op een takje zitten, dan gaan ze net zo ver van elkaar zitten, dat ze niet gepikt kunnen worden door de buur. Ze vermijden de kans op ruzie. Alleen bij het voeder zijn ze anders, of bij het verzamelen van nestmateriaal.
Soms heb ik de indruk dat er mensen zijn die net de ruzie gaan opzoeken, voor de ruzie.
ik snap het niet

en hoe ouder ik word, hoe meer prijs ik stel op de rust en hoe minder snel ik oordeel.
Ik heb zelfs de indruk dat mijn dagelijkse blog in feite een soort meditatie is, en dat dit mediteren me veel rust en inzicht geeft. En dat geeft me dan weer helemaal geen lust meer in de opwinding van een ruzie, geeft me helemaal geen lust meer in het (be)oordelen van anderen.
Ik lijk wel meer en meer begrip te hebben voor de anderen, of zie het ironische in van de feiten. En zelfs de dingen die ik wel als heel erg ervaar, daar voel ik me niet geroepen om te oordelen. Ik schreeuw niet meer "Aan de galg met hem!"... Ik voel alleen een pak onbegrip voor wie anderen acht kwaad doet.

Het dagelijkse "filosoferen" lijkt me wel geleerd te hebben om alles te bekijken als ware het op een afstand.
En als ik me toch nog eens betrap op boosheid of op reageren, dan doet mij dat weer nadenken.
Is dat oud worden?
Of is het (eindelijk!) een beetje wijsheid ?

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

donderdag, december 08, 2011

over de grenzen van de dood ?

The Throne of God as painted by Albrecht Dürer.Image via WikipediaIk las zo net een blog van een collega blogger, een man die alle heil ziet en vindt in een heel streng en naar mijn gevoel heel eng geloof... Eng, in die zin dat geen redding mogelijk is, dan net door dàt geloof...

Ik weet niet of er na dit leven iets is, ik hoop van wel, maar ik lig er niet echt van wakker.
Maar ik heb vooral moeite met zijn invulling van het begrip God, zijn alles omvattende liefde begrenzen met dit geloof of je valt uit de boot, lijkt mij wat in tegenspraak met die allesomvattende liefde die men predikt.

Ach, ik zal wel een ketter zijn, en wellicht landde ik enkele eeuwen terug zeker op de brandstapel, maar hoewel wij het bestaan van een God niet rationeel kunnen omschrijven, kunnen we het tegendeel evenmin. Ik ben vooral gelovig omdat ik het veel aannemelijker vind dat er iets moet zijn dat het ganse ontstaan van het immense heelal en vooral van het leven moet in gang zetten... Wetenschappelijke onderzoeken slagen er wel in om de bouwstenen van het leven te "doen ontstaan" onder labo condities, maar daarin het leven te wekken, dat lukt net niet.
Het leven doen ontstaan lijkt dus helemaal niet zo makkelijk, en het lijkt bijna onmogelijk dat het spontaan is geschied. Maar zelfs al zouden de geleerde bollen er binnen enige tijd toch in slagen om dat leven te doen "spontaan" ontstaan, dan nog lijkt het me dat het "toeval" dat al die condities op het zelfde moment op de zelfde plaats gebeuren in de natuur... Het lijkt me kortom te onwaarschijnlijk om zomaar te gebeuren...

Ook de evolutie van het leven lijkt me niet zo simpel... Het eerste leven zal wellicht een eencellig iets zijn... Maar de meeste levensvormen die wij kennen (die eencelligen zien we niet eens, of je moet speciale apparaten hebben) bestaan uit massa's cellen, die elk op hun plaats een specialisatie hebben, en de een is lever, de ander hart... En toch is het prille begin van dit zoogdier gewoon de samensmelting van twee cellen.

Het lijkt me net allemaal te complex om vanzelf te ontstaan.
En van mij mag men nu al in staat zijn om van stamcellen of lever te maken of hartspier, dan is dat voor mij een bewijs dat je die stamcellen moet "richten"... Een of ander iets geeft het bevel dat die cel lever wordt, en die ander hersenen...

Kortom, ik geloof niet in spontaan, in van zelf... het lijkt me allemaal veel te complex.
En hoe meer we ontrafelen van het leven, hoe meer er te ontrafelen valt.
Nu is men er wiskundig bijna zeker van dat onze wereld, of liever ons wereldbeeld, in meerdere versies bestaat. Kortom er loopt hier ergens in de wereld achter, voor of naast, boven of onder de onze nog een Toon rond, of misschien is hij daar al lang dood en begraven.
Het licht is jaren de ultieme snelheid geweest, rapper kan niet... Tot men onlangs ontdekte dat de neutrino's nog een heleboel sneller gaan dan het licht.
Kortom, hoe meer we weten... hoe minder we weten, of liever hoe meer vragen er rijzen.

Net dat is voor mij de reden waarom ik een God veronderstel. God is immers het antwoord op al die vragen. Misschien is dat een gemakkelijkheidsoplossing, maar het biedt mij in ieder geval een plausibel antwoord. In de vorm waarin ik dat schrijf, zal de lezer voelen dat dit geen echte zekerheid is... Het is echter een antwoord, waar er anders nog geen is, en waar er wellicht ook nooit een antwoord zal zijn. Ik zie het immers niet gebeuren dat de mens ooit de volledige wijsheid en volledige kennis zal bezitten.

Met andere woorden, ik zit op een bepaalde manier veilig met mijn idee dat er een God, een begin van alles, een richtgever moet zijn. In ieder geval veilig voor mijn manier van denken. Dat mijn vriend anders denkt is zijn goed recht, dat een ander helemaal anders denkt is dan weer zijn recht. Ik heb daar geen problemen mee. Wel heb ik problemen met mensen die menen dat ze mij of een ander moeten pogen te overtuigen dat zij het enige juiste antwoord hebben. En vooral dat zij dan ook de enige weg bieden naar de uiteindelijke bestemming. Ik ken dergelijke mensen in enkele divers "geloven, maar ook mensen die je net willen overtuigen van het niet-bestaan van een God, en die net als die gelovige predikanten alles uit de kast halen om je te overtuigen...

Weet je, ik heb MIJN antwoord gevonden. Dat hoeft jouw antwoord niet te zijn.
Ik geloof niet in jouw God of in jouw Niets, ik geloof in mijn invulling van de voor mij zo belangrijke vraag. Punt. Mijn God is geen Liefde, mijn God is Leven en hopelijk ook na de dood, maar is dat niet zo, dan is daar ook niets om bang voor te zijn, want het is dan ook net niets...

Ik geloof ook niet dat geloof noodzakelijk in gemeenschap moet gebeuren. Ik geloof wel dat er nu en dan mensen zijn geweest die "bevlogen" waren van een spirituele ervaring, en die de mens heel wat wijsheid hebben gebracht, elk op zijn of haar manier. Wijsheid in die zin dat ze ons leerden te leven op een goede manier om tot een goed werkende samenleving te komen. Ieder van hen kan ik niet anders dan een grote waarde toekennen, maar ik betreur het enorm dat de volgelingen dan onder elkaar ruzie liggen te maken in plaats van naar de geest, het onderliggende te leven...

Weet je, hoe ouder ik word, hoe minder ik oordeel... Hoe meer ik weet, hoe minder ik me bekwaam voel te oordelen.
Ik denk dat de meeste mensen nog niet tot die geestelijke egalisering zijn gekomen, tot die wijsheid dat ze niet het recht hebben over anderen te oordelen... Om het eens te zeggen met een woord dat is toegeschreven aan een van die schitterend wijze mensen: Ze zien de splinter in het oog van de ander, maar niet de balk in hun eigen oog

tot de volgende ? Het prentje: de troon van God, door Durer... heeft geen gezicht... Daar kan ik me in inleven...

Enhanced by Zemanta

woensdag, december 07, 2011

echtscheiding

Sex 1Image via WikipediaIk heb het hier al enkele keren gehad over de vele echtscheidingen bij jongere (dan ik) mensen...
Ik heb geprobeerd een logische verklaring te vinden, en botste daarbij op het feit dat wij indertijd met niets vertrokken en alles moesten opbouwen van niets tot iets. Nestbouw zou je het kunnen noemen. Ook het feit dat er veel meer "bekoringen" zijn, want op ieder werk werken er tegenwoordig de beide seksen door elkaar, en om een oud spreekwoord aan te halen: "je moet de kat niet bij de melk zetten"
Maar nu las ik onlangs een voor mij totaal nieuwe bijkomende uitleg...

Het schijnt bewezen dat "de pil" een negatief effect heeft op het seksleven van de vrouw, die door de werking op de hormonen-huishouding van haar lichaam, haar partner niet meer ziet als ideaal, maar veeleer zoekt naar een ander ideaal. Het schijnt zo te zijn dat "de vrouw" eigenlijk hormonaal zoekt naar een partner, en bij vrouwen die de pil nemen, zou dat beeld er anders gaan uit zien, waardoor de vrouw eerder geneigd is daadwerkelijk naar die andere partner te zoeken.

Niemand kan ontkennen, dat de seks, de fysieke aantrekkingskracht door de hormonen wordt beïnvloed. En veelal is de fysieke aantrekkingskracht de eerste aanzet tot een relatie, tot het vormen van een paar. De Liefde (met hoofdletter) vertrekt dus veelal vanuit een zuiver fysiek gegeven. Je zou dus kunnen stellen dat de basis, het grondvest, van de Liefde begint met het fysieke. In de Liefde overstijg je later dat fysieke en vervang je het niet, maar vul je het aan met een heleboel heerlijke dingen, die van het leven binnen het huwelijk (of de samenlevingsvorm) een heerlijk bestaan kunnen maken, waarbij je veel meer op elkaar steunt dan alleen op dat fysieke. (Ik wens het je in ieder geval ook zo toe!)

Ik kan me indenken, dat als de hormonenhuishouding plots op de helling gezet wordt, en je als het ware het grondvest van onder dat huwelijks-gebouw uit haalt, het risico op instorten wel heel wat groter wordt.

Weet je, ergens ben ik een beetje blij met deze aanvulling van uit de wetenschappelijke hoek... Het herstelt een beetje mijn kijk op de jongere mensen. Het geeft een antwoord die niets te maken heeft met karakter, inzet, volharding, samenleven door samen te groeien... Het is een element die ergens van buitenaf komt, en niet van de mens als dusdanig.

Van buitenaf? Niet helemaal... Want het nemen van die pil is uiteraard een keuze. Niemand is verplicht de pil te nemen. Maar we leven in een maatschappij waar gezinsplanning normaal is, en de pil is het makkelijkste middel om aan die gezinsplanning te doen.

Maar als we het voorgaande lezen, is de pil dan daadwerkelijk wel de gemakkelijkste optie ? Ik heb er grote twijfels aan. Geen enkel jong paar sluit een samenlevingsakkoord (huwelijk of een andere vorm) af, met de bedoeling daar na enkele jaren weer een einde aan te maken. Ieder paar gaat die verbinding aan omdat ze overtuigd zijn nu eindelijk de ideale partner te hebben... waarmee ze een heel bestaan kunnen uitbouwen en door leven.
Maar als die pil nu daadwerkelijk van uit je lichaam die keuze beïnvloedt, dan is die verbintenis plots aangevallen van uit je eigen ikje. Veel jonge meisjes nemen nu de pil al, gewoon als voorzorg, niet wetende dat ze daardoor een andere partner kiezen dan ze zelf zouden doen zonder die pil. En wie er later aan begint, zit plots met een man die niet meer voldoet aan de zuiver lichamelijke vraag...

Zoals zo dikwijls lijkt het dat al die uitvindingen effecten hebben die we niet hebben verwacht, niet hebben ingecalculeerd...

Het lijkt me dan ook dat we met de pil niet het ultieme antwoord hebben op de gezinsplanning...

Het leven is veelal schijnbaar veel makkelijker dan vroeger, maar hier en daar zitten er angels in onverwachte hoeken.
Mens zijn is niet makkelijk

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

dinsdag, december 06, 2011

Klaasje bis

English: A logo of the Standard & Poor's AA- r...Image via WikipediaDeze namiddag ben ik Sinterklaas voor Okra Mater... Weet je wat, ik ga hetzelfde mopje uit proberen op deze volwassenen... Met dat verschil, als ze niet lachen weet ik niet of ze het niet snappen, of dat het komt omdat het zo'n ouwe mop is... Maar toch maar eens proberen...
Mocht er iemand zijn die een grandioos idee heeft voor mijn optreden(s) voor volgende jaren, dat hij of zij dan spreke...

En dan? Zo vlug mogelijk naar de kapper om dat kriebelende haar in te laten korten... Mijn offerande aan de goede Sint...

Maar ik ga niet klagen, ik doe het veel te graag... Deze namiddag echter met veel lastiger, maar veel mooier kledij dan in Zottegem. Vandaag draag ik immers echte kleren uit de kerk... Heel mooie kazuifel, maar dat ding weegt tonnen (min of meer, Eerwaarde Vader). En dan is het dus weer gedaan voor een jaartje... Als we er dan nog zijn, want een mens weet nooit wat er gebeurt hé?

En net vandaag krijgt ons landje een nieuwe regering, maar of dat nu een geschenk is ? In ieder geval lijkt daarmee  de wrede hand van Europa tijdelijk geweerd, en dat is ook al iets waard. Eén ding heeft de nieuwe regering voor op andere: de Vlamingen zullen zich veel ongelukkiger voelen over het slechte Nederlands van Di Rupo, dan over alles wat de bietekwieten ons opleggen. Persoonlijk erger ik me maar aan één ding als Di Rupo Vlaams spreekt... Als er een West Vlaming of een Limburger zijn taal spreekt op het scherm, dan zie je daar onmiddellijk Nederlandse teksten ter verduidelijking, alhoewel die mensen véél verstaanbaarderderder zijn ...
Ik denk dan ook dat ik zal overschakelen naar de speciale bladzijde voor de hardhorigen, in de hoop dat dit met onderschriften is, en niet met gebarentaal. (Want dat is voor mij nog onbegrijpelijker dan Di Rupo !)

Ik ga niet zeveren over het nieuwe regeringsakkoord, er zitten heel wat dingen in waar ik doodongelukkig over ben, maar ik heb de indruk dat er eigenlijk geen enkele partij of stand helemaal gelukkig is... Het lijkt dan ook een echt compromis te zijn, waarbij niemand echt tevreden is. Natuurlijk gaat iedereen pogen om er nog wat punten of komma's aan te wijzigen door druk uit te oefenen, maar het zal hoe dan ook een mottig akkoord blijven, mottig omdat het een besparingsakkoord is.
Persoonlijk vind ik dan wel dat de zwaksten het makkelijkst te plukken zijn, maar dat lijkt dan ook wel het eeuwige lot van de zwaksten te zijn. Laat ons dus maar als zwaksten "goe" van ons oren maken, om toch nog een beetje de zaak te verschuiven naar een eerlijker verdeling...Maar heel veel zal daar wellicht niet in zitten. Besparen is hoe dan ook voor niemand plezant. Maar misschien de scherpste kantjes er af krijgen, dan voelt dat al helemaal anders aan. Het grote probleem is dat de Europese stok steeds achter de deur blijft staan.

Dat van de beurs, weet je, daar til ik minder aan, in die zin, dat ik vaststelde dat Nederland niet in die rating zit van Standard and Poors... Bij nazicht blijkt dat Nederland niet betaalt om die rating te krijgen. Met andere woorden, België betaalt zelf om zijn doemscenario te horen te krijgen. Betaalt men niet, kraait er dan geen haan naar ?  Ik vind het maar een bizarre manier om mee te werken. Natuurlijk is het leuk om een rating te horen te krijgen als die heel erg positief is, maar betalen om uitgekafferd te worden????? Ik vind het gek.

Nu kun je natuurlijk niet meer om dat ding heen. We kregen een slecht rapport, en zelfs mijn kleinzoon weet al bij ondervinding hoe lang je dat mee sleurt... Daar praten ze veel langer van dan van die keren dat je een goed rapport krijgt. Maar mijn kleinzoon zou er niet over denken om een rapport op te laten maken van zijn slechtste vakken alleen. België dus wel... (politici !!!) Je kunt natuurlijk stellen dat de beurs hoe dan ook slecht zou zijn, maar hoe minder daar over getaterd wordt, hoe beter lijkt me ! Hoe dan ook, de uiteindelijke oorzaak van de huidige crisis zijn en blijven de banken. Dat de diverse regeringen (mondiaal!!!) geageerd hebben om de zaak te redden, blijkt echter geen les te zijn, ze doen gewoon verder gek en uitbundig en blijven investeren in zeepbellen...  En de regering(en) rest niets anders dan nogmaals te pogen de zaak te redden en weer de banken te laten doen... tot het volgende debacle ?

Tweede oorzaak van de crisis is de Euro... Het is immers een feit dat je onmogelijk één munt kunt invoeren voor verschillende landen, als die landen niet één gezamenlijke kassa hebben... Het ene land heeft overschotten, de andere tekorten, dus zou hun munt daaraan moeten worden aangepast. Met één munt gaat dit niet... Hoe men dat gaat oplossen???

Ach, laat ik maar stoppen, het jaar is bijna weer voorbij, en het lijkt dat er weinig positiefs is om mee af te sluiten...of toch : we zijn er nog, en we leven !

tot de volgende ?






Enhanced by Zemanta

maandag, december 05, 2011

de fusie

Chauffage du fer.Image via WikipediaIs het jou ook al opgevallen? Alles fusioneert ! (Uitgezonderd voetbalteams)
De mutualiteit maakt schaalvergrotingen, idem bij de vakbond en de vakbondscentrales fusioneren, de banken fusioneren, bedrijven fusioneren...
De reden is gewoonlijk: besparen.
Zij die de fusie doorvoeren noemen dat anders, praten over efficiëntie en dergelijke, maar in feite bedoelen ze hetzelfde, ze verpakken de besparingen alleen maar eventjes in snoeppapiertjes.
Maar wat zien we ?
Ze zijn minder makkelijk bereikbaar, het is moeilijker om de juiste man voor de gestelde vraag te vinden, en het systeem paraplu is meer en meer uitgebreid. Voor wie het systeem paraplu niet mocht kennen, als je iemand een vraag stelt opent die zijn paraplu, waardoor de vraag en uiteraard het antwoord geven afloopt naar de lagere in het echelon. Niet schrikken als je voor vragen over het financieel beleid van je bank uiteindelijk bij de klusjesman terecht komt !

Bovendien heb ik de indruk dat we door al die "vereenvoudigingen" steeds meer en meer en nog meer formulieren nodig hebben. Het lijkt een beetje op het mopje van de werkgever die zijn bediende beveelt om al die oude dossiers eens op te ruimen, "maar neem er eerst kopietjes van..."...

Een van de schoolvoorbeelden van hoe het niet moet (moest?) vond ik, toen ik nog werkte, bij het FBZ -bouw... Voor een aanvraag van een prepensioen had je een hele resem formulieren nodig. Op ieder formulier moest uiteraard de naam, adres en andere persoonsgegevens staan van de aanvrager. In die tijd werkten we nog met het oude schrijfmachine, en zou de logica stellen dat je die gegevens in één keer kon typen, mits gebruik te maken van wat carbonpapier... Niet dus, er was geen een, letterlijk geen een formulier waar die gegevens op dezelfde plaats moesten ingevuld worden...
Nu is de kwampjoeter er, en men beloofde ons dat het papier met tonnen tegelijk zou bespaard worden... Heb jij die besparing al gezien ? Ikke nie ! te contrarie !

Ik kan me niet ontdoen dat al dat fusioneren alleen maar loggere bedrijven maakt. Moeilijker te beheersen, met veel te ingewikkelde constructies om het "vlot" te doen verlopen... Kortom, er loopt iets scheef met dat systeem.

Ik vind dat ergens logisch... Het is niet gegroeid, het is samengevoegd.
Stel dat je met al je buren van een ganse woonwijk zoudt overeenkomen om één grote verwarmingsketel en brander te installeren, en een reuzegrote tank met brandstof. Je zou dan aan die nieuwe brander en ketel al de bestaande leidingen vast maken. Dat zou nooit echt efficiënt werken, omdat je op die manier niet één logisch circuit zoudt hebben, maar allemaal aparte kleine circuitjes.
Bij een fusie is dat in feite hetzelfde. De zaak is niet logisch gegroeid, er zijn te veel takken die niet meteen kunnen en mogen gesnoeid worden, en er zijn veel te veel doodlopende straatjes aan.

Kortom er is geen logische verhouding binnen het geheel. Bij een fusie blijven er - zeker in het begin- veel te veel gevoeligheden. Je kunt en moogt sommige zaken niet aanraken, want dan komt er een opstand in een heleboel delen van het oude bedrijf B... Kom je aan een andere gevoeligheid, dan protesteert bedrijf A uit volle borst. Het blijkt dus dat, ook al zijn ze er niet meer officieel, de oude onderdelen nog blijven bestaan. Dat is zo bij de leiding, dat is zo bij het voetvolk. Veelal kun je het zelfs zien in de refter, waar de mensen bijna automatisch gaan samenzitten in groepen volgens de oude structuren...

Een goed fusie zou pas kunnen als je de oude structuren volledig verwijderd, en herbegint in en binnen een nieuw en groter geheel. Maar dan is het geen fusie meer, maar een nieuw bedrijf, en dan veroorzaak je een sociaal slachtveld.

Kortom, een fusie moet en zal een hele tijd sukkelen. Wellicht komt het ooit nog wel goed, maar dat zal wellicht pas zijn als alle bindingen met de oude bedrijven weggegroeid zijn, op het moment dat alle personeelsleden uit de oude vestigingen op pensioen zijn, er niemand meer rest dan mensen die gegroeid zijn binnen het nieuwe geheel.

Is een fusie dan een slechte zaak? Ja, zeker voor een hele tijd. Nadien kan het wel degelijk uitgroeien tot een beter en efficiënter geheel, en dan pas wordt de fusie een goede zaak. De vraag is of dat dan de inspanning en de verloren arbeid wel waard is geweest.
Kortom, ik ben geen voorstander van een fusie... Gewoon omdat het niet spontaan is gegroeid, en dus enorm veel ingrepen en snoeiwerk zal vergen.

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zondag, december 04, 2011

zalige zondag...

't Regent nog niet, 't stormt niet meer, 't is een stille sombere decemberdag... Niet te koud, heel wat beter dan vorig jaar... Als je niet zit te denken aan de global warming en zo...
Het was rustig rijden naar Wieze, naar de rommelmarkt. We zijn net thuis, maar we moeten niet meer eten, we hebben ginder een broodje gegeten.
Het is er een heel grote rommelmarkt... Twee grote zalen bomvol, eigenlijk een beetje te vol als je het mij vraagt, want als er kinderwagens of rolwagens zijn, dan is het heel krap om te passeren. Je mag er niet aan denken wat er zou gebeuren bij brand of zo...
Ik heb dat gevoel ook in veel winkels, waar ze zo veel mogelijk goederen etaleren, en veel te nauwe gangen open laten.
Gelukkig gebeurt het niet zo dikwijls dat er brand is, of paniek uitbreekt of zo, maar stel het je maar eens voor ! In de Liddl denk ik daar ook heel dikwijls aan, want dat is ook een van de winkels die nogal dikwijls van die nauwe gangen hebben.
In Auchan is het net omgekeerd, daar zijn de gangen heel breed en voel je je veel rustiger. (Althans in de winkel te Leers, van de andere kan ik niet spreken, daar was ik nog nooit)

Natuurlijk, ruimte kost geld, maar veiligheid heeft ook zijn waarde...
Nu spreek ik over grote winkels, maar kleine dorpswinkeltjes staan gewoonlijk nog veel verder, en moet je wachten tot de gang vrij is om er in te kunnen. Natuurlijk is er daar weinig risico op paniek en opstoppingen door de drukte, maar niettemin, ik ken winkeltjes waar het wellicht moeilijk zou zijn om blindelings je weg te vinden in de wirwar van standen.

In de keramiekklas ben ik bezig met een beeld, en ik had het idee om daar juwelen op te hangen... Dus keek ik rustig uit om iets te vinden naar mijn gading. In Wieze zag ik iets, de oorringen waren perfect, maar de armband was te klein om als halsketting te dienen, en de halsketting veel te groot. Geen paniek, het dametje maakte van de halsketting een ketting in de gewenste maat... Mijn beeld wordt mooi. Maar ik moest wel beloven dat ik ten gepaste tijde een fotootje van het beeld mail aan haar...

Op de weg naar Wieze heb ik voor de eerste keer een flitspaal werkelijk zien flitsen ! Een auto die door het rood of laat oranje reed werd netjes twee keer geflitst. Gek dat het pas de eerste keer is dat ik dat werkelijk zie ! Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er heel wat keren geen film in die dingen zit, of dat hij niet aangeschakeld is...  Maar er komen wel steeds meer en meer van die dingen te staan. Als je het vergelijkt met de palen in Wallonië, dan is het verschil reuzegroot !

Sommige palen staan wel op verraderlijke plaatsen, zo staan er flitspalen aan het kruispunt met de N60 te Nukerke, maar als je een paar honderd meter verder komt staat er nog eentje waar de weg versmalt en je van 90 naar 70 km/uur moet gaan. Ik denk dat er daar velen zijn die nog aan het uitbollen zijn van die 90 naar 70... Je moet daar of heel tijdig beginnen vertragen, ofwel daadwerkelijk de remmen in gaan. Een paar honderd meter verder staan er nog een reeks flitspalen aan het kruispunt met de baan Schorisse-Kluisbergen....
Veel is niet genoeg.

Ik rij nooit heel snel, maar ik heb toch al wel eens vastgesteld dat ik ook een bord niet had gezien ! Op de weg van Hundelgem naar Merelbeke is het de ganse weg 70, maar in één dorpje langs de weg is het plots maar 50 meer... Je ziet aan iedere hoek een bord 70 staan, zo vaak dat ik negen keer op tien dat van 50 pas bij het tweede bord bemerk... Ik rij dus haast iedere keer daar een paar honderd meter te snel... Nochtans weet ik van de situatie, maar niettemin, je wordt als het ware in slaap gewiegd door de ontelbare borden met telkens 70...

Mocht er daar een flitspaal staan, dan had ik wellicht, ondanks mijn rustige rijstijl wellicht ook al eens prijs gehad... Ik vind dat men, als er zo'n hele reeks gelijke borden zijn, dat men dan het veranderende bord op een of andere manier moet doen opvallen ! In Zwalm gebruiken ze hier en daar borden waar de snelheid aangegeven wordt met een groot knalgeel vierkant bord, waarin dan het bord voor de snelheid middenin staat... Dat valt op.

Ik ga stoppen, ik zie dat er nog pakken mail klaarstaan...
Tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zaterdag, december 03, 2011

Klaas

Voilà, de enige echte Sinterklaas...
Sorry, maar voor vandaag is dat zowat het enige nieuws dat je krijgt van mij... Het is druk, druk ,druk... We zijn al naar de rommelmarkt geweest, en morgen nog een rommelmarkt... Maandag moet ik naar de garage met mijn auto en dan naar de keuring...
Dinsdag ben ik Klaas voor Okra Mater
Donderdag heb ik twee vergaderingen en tussen door poog ik ook nog te blijven ademen..
Dus, mocht er eens een blogje minder zijn, je weet de reden...

tot de volgende ?

vrijdag, december 02, 2011

De foetusweide

English: Two drawings of an abortus alongside ...Image via WikipediaIn Oudenaarde komt er nu ook een foetusweide. Eindelijk. Na een tussenkomst van een lid van de liberale fractie.

Kijk, ik kan het niet helpen, maar dan zit ik weer te denken...
Was het niet een dame uit de liberale fractie die ooit het wetsvoorstel deed voor de abortuswetgeving, waarbij wijlen koning Boudewijn voor één dag gek werd verklaard omdat hij dat onding niet wilde tekenen.

Maar er is meer aan de hand.
Ik was een fervent tegenstander van die abortuswetgeving. Maar als ik nu diep in mijn binnenste kijk, dan stel ik tot mijn verbijstering vast dat ik helemaal niet meer zo heftig reageer, dat ik bepaalde zaken misschien wel zou kunnen aanvaarden, en heel extreme misschien zelfs goedkeuren. Abortus is een gewoon item geworden, en door de gewenning aan het begrip treedt er dus ook een gewenning op bij mij. Mijn duidelijke lijn van toen, vertoont nu al wat rimpels en plooien.
Of hoe gewenning het geweten wijzigt !
Om het anders te stellen, hoe de veel vrijere opvoeding wellicht op heel wat gebieden veel ruimere interpretaties veroorzaakt, en gewenning aan en halve goedkeuringen van alles en nog wat. Ik zag onlangs een uitzending op de Nederlandse TV waar pedofielen hun ding kwamen verdedigen... Nog eventjes doorduwen en wellicht tilt men ook daar met tijd en boterhammen niet eens zo zwaar meer aan.
Dat alleen doet mij na denken. Over mezelf, over de normen, over de maatschappij.

Terug naar de foetusweide...
Eén van zaken die een intens strijdpunt vormden bij de discussie over de abortuswetgeving, was de vraag wanneer een mens mens wordt, of mens is... Is de mens er vanaf de samensmelting van eicel met zaadcel, of pas vanaf de tijd dat de foetus er ook al enigszins als een piepklein mensje uit ziet?
Ik weet het ook niet, maar ik opteer voor het prilste begin, gewoon omdat ik nog steeds geloof in het recht op leven voor ieder mensenkind, ook al doe ik dat niet meer zo ongenuanceerd als vroeger. Maar ik herinner me dat de voorstanders van de abortus dit mens-zijn van de foetus verwierpen. Volgens hen ben je maar mens als je ook als mens geboren bent. Niet eerder. En sommigen neigen zelfs dat je pas mens wordt tijdens het opgroeien en het integreren in de maatschappij. ( Volgens die theorie zijn de legendarische stichters van Rome, die opgevoed werden door een wolvin, pas héél laat mens geworden !!! (?)....)

Maar nu krijgen we dus die foetusweide, waarbij mensjes die overleden zijn voor of tijdens een premature geboorte, ook kunnen begraven worden, en ook al worden ze niet ingeschreven in de geboorteregisters van de dienst bevolking, ze krijgen toch een naam en een begraafplaats... Ik vind dit prachtig, want de ouders voelen dit verlies heel intens aan. Maar is dit niet een soort erkenning dat wij op zijn minst voelen dat het over een mens gaat ???
Is het niet zo, dat die ouders het aanvoelen als het verlies van een kind ?
... ook al is het nog maar een foetus...

Natuurlijk is gevoelen een slechte raadgever... Of net niet ?
Ik laat het in het midden. Maar voor mij is het een bevestiging dat de abortuswetgeving misschien toch wat lichtvaardig omgaat met het menselijk leven. Niet dat ik een echt antwoord heb maar is het gebrek aan weten al geen reden op zich ? Ik weet niet of een totaal mismaakt en quasi hersendood kind ook een mens is, ik weet niet wat er van dat wezentje net een mens maakt, maar misschien moeten we wel weer een beetje "terug naar de natuur" om het antwoord te vinden? Misschien moeten we eens kijken naar de dieren die niet echt-levensvatbare jongen gewoon het nest uit kieperen. Nee, ik pleit nu niet om de sukkelaars in de vuilnisemmer te gooien, maar moeten we ze kunstmatig in leven blijven houden? Het is een beetje de zelfde discussie als je hebt met mensen die in een eindeloze coma zitten, of die alleen op een kunstmatige manier in leven kunnen worden gehouden, zonder uitzicht op een mogelijk herstel.
We kunnen natuurlijk altijd hopen op een wonder...
Maar doen we die wezentjes die niet op zich zelf kunnen bestaan, zonder allerlei medisch vlieg- en kunstwerk echt plezier met hen in leven te houden, bijna tegen beter weten in... ? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ook bij die vraag weer een eindeloze discussie kan en zou ontstaan over waar de grens ligt...

Om het eens anders te stellen, het is voor de mens van vandaag een veel moeilijker vraag dan voor de mensen van zegge en schrijve een eeuw terug... Een eeuw terug gingen ze gewoon dood. Punt. Geen vragen, alleen verdriet.  Nu kunnen we ze in leven houden, en dus doen we dat.
Misschien komt ooit de tijd dat we nog meer weten, dat we ook pijnsignalen van de hersenen kunnen interpreteren, en dat die pijn een richtlijn wordt?
Misschien is dat in leven houden een eerste aanzet om tot medische wonderen te komen?
Misschien...
Misschien...

Ik heb er geen antwoord op, en hoe meer ik er over denk, hoe meer vragen ik heb, en hoe minder antwoorden...
Vandaar, na al die bedenkingen...
abortus ???????????????????????????
ik ben er nog steeds niet echt voor te vinden....

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

donderdag, december 01, 2011

de schopschijf

English: De draaischijf van Pietje Munsters, d...Image via WikipediaOm eerlijk te zijn, ik wist niet dat dit ding zo heette...
En wellicht zitten er nog lezers en lezeresjes nu met grote vraagtekens in hun ogen naar dat woord "schopschijf" te staren...
Ik mocht de schopschijf vandaag gaan halen in Ronse, maar ik heb meteen een nieuwe afspraak gemaakt, ik ga eens gaan met Frederik, als sterke man er bij... want het is een zwaar ding.
Nu weet je het nog niet hé...
 Een schopschijf, mesdames et monsieurs, is een een ding waarmee je potten kunt draaien uit klei, en die niet elektrisch wordt in gang gezet en aangedreven, maar waar bij je met je voeten een vliegwiel in beweging "schopt", zodat bovenaan de schijf draait waar je de klei oplegt en die je dan tot pot of vaas draait... Oef. Veel te lange zin, pakt aan mijn adem.
Vermits dat dus een stellage is, waarin een vliegwiel in beton hangt, waaraan een kleine tafel vastzit, waarin een pottenbakkersschijf draait, en dat daar bovendien de stoel en alles aan vast zit, is dat een behoorlijk zwaar ding. Het gewicht is natuurlijk dat vliegwiel... de rest is twee keer niets in verhouding.

Maar dus niet om met Anny zo maar vast te pakken en in de auto te zetten... Dus Frederik bij zijn nekvel pakken en mee nemen.

En dan le moment suprême, dan kunnen we potten draaien... Dat zal eerst ook meer zoeken en tasten zijn, want het schijnt helemaal niet zo simpel te zijn als het er uit ziet.

Je ziet, de keramiek duivel heeft me gebeten...
Oh ja, over de academie gesproken, gisteren ben ik dus voor de eerste keer Klaas geweest ( Wellicht sta ik binnenkort in vol ornaat in "De Beiaard" het weekblad van Zottegem en omstreken, bekend van de moord enkele weken terug...)
Het was leuk, en ik had een mopje voorbereid om wat te praten te hebben... Want soms krijg je automatisch wat om je aan vast te pakken door een of ander dat de kinderen vertellen, maar is dat niet zo, dan moet je zelf de boel in gang trekken, ook als Klaas... Ik had met Zwarte Piet afgesproken (de directeur van de academie) dat ik zou vertellen dat hij een elektrische schok had gekregen van een van die zonnepanelen, en met zijn klikken en klakken van het dak was gerobbeld, twee verdiepingen naar beneden op zijn schouder. Nu kan hij zijn arm bijna niet meer omhoog doen, en hij heeft veel pijn.. Zwarte Piet toont hoe hoog hij zijn arm maar meer krijgt, en dan vraag ik hem hoe hoog dat vroeger kon, en dan gaat zijn arm helemaal omhoog, een mopje zo oud als de straat, maar wellicht nieuw voor de kinderen... De eerste klas kinderen van 6 en 7 die proestten het meteen uit en snapten de mop direct... Die van twaalf jaar, daar waren er een stuk of twee van wie de frank viel... Heel bizar !

Het was heerlijk weer Klaas te zijn... En iedere keer weer ben je verbaasd dat die grote kinderen van 10 à 12 jaar oud, ook weer helemaal onder de indruk zijn. Eentje was er zelfs die niets durfde te zeggen... de lippen stijf dichtgeknepen...

Wat is het mooi kind te zijn... Die hebben nog geen erg in alles wat er ons nu boven het hoofd hangt met dat nieuwe regeringsakkoord... En toch horen zij wellicht tot de geviseerden, binnen een jaar of tie zullen er daar al een pak op de arbeidsmarkt terecht komen, en veel langer moeten wachten op hun recht op uitkeringen, als ze geen job vinden...

Dat men ook minder aandacht heeft voor de natuur, dat maakt mij nog het meest bang. We zien nu immers al wat er aan het gebeuren is, een van eerste en ergste slachtoffers van de global warming zie je in Pakistan, maar ook in andere landen zien we al meer overstromingen of net veel grotere droogte... Beide betekenen hongersnood...

Laten we niet de denkfout maken dat het onze tijd wel zal lukken... Het lukt nu al niet meer in sommige landen! We hebben nu te handelen, of het zal wellicht te laat zijn.
Maar wat zit ik hier te prediken...
er is toch geen kat die luistert

tot de volgende ? (op de foto een heel oude schopschijf...)


Enhanced by Zemanta

woensdag, november 30, 2011

Sinterklaas Kapoentje...

Sinter Claes op de DamImage via WikipediaLeg wat in mijn schoentje, leg wat in mijn laarsje, Dank u, Sinterklaasje...
De eerste keer dat ik Sinterklaas mocht zijn, was ik nog geen 18 jaar oud (ergens in de middeleeuwen dus), tijdens mijn studententijd. Naast onze school was er een kleine lagere school, met voornamelijk kleine arme immigrantjes. Daar had ik mijn eerste "optreden"... 'sAvonds mocht ik dat nog eens over doen als Klaas bij de studenten, in een dancing... Er kwam een controle van de rijkswacht, en de enige die geen 18 was, was ik... Ik vroeg ze een liedje te zingen en op hun knieën te zitten. De goedgemutste rijkswachters deden het en dronken een glas mee... Ik werd niet gecontroleerd...oef...

Nadien ben ik ontelbaren keren Klaas geweest, toen ik in Loppem woonde, voor de KWB, en later voor de spaarkas "De pallietersvrienden"... Ondertussen, na het overlijden van Koen  is mijn baard gegroeid tot de lengte van een Sinterklaas-baard, en kon ik optreden met mijn eigen haar en baard voor Okra te Mater...

En vandaag ? Twee optredens voor de leerlingen van de lagere graad in de Academie te Zottegem... En zaterdag nog eens hetzelfde voor de volgende groepen van de lagere graad... En volgende dinsdag dan weer voor de Okra...

Blijkbaar moet ik iets over me hebben dat de mensen mij doen kiezen als Klaas... De baard is het niet, want zolang loop ik nog niet gebaard rond... Wellicht mijn postuur ? Ik weet het niet, maar ik vind het wel leuk... Voor het grootste gedeelte dan...

Je moet weten dat ik een hekel heb aan lang haar. Dat kriebelt altijd wel ergens, in mijn oren, in mijn hals... En voor dat Klaasgedoe moet ik, ofwel een pruik dragen die spant, die verschrikkelijk kriebelt en die helemaal niet past bij mijn baard, ofwel...juist, moet ik een maand of drie, vier niet naar de kapper gaan... Voor de rest vind ik het heerlijk.

Als je, zoals straks, naar de leerlingen gaat van de lagere graad, dan weten die wel allemaal waar Abraham de mosterd haalt, maar niettemin worden ze plots bekropen door een soort ontzag. De dappersten proberen wel eens wat, maar zonder veel overtuiging. Ik denk dat dit komt door de kledij, dat plechtstatige kostuum van de Heilige bisschop...
In een ver verleden was ik jaren rechter op de arbeidsrechtbank te Oudenaarde. Ooit moest een buur komen voor een arbeidsongeval, en hij kwam uitleg vragen hoe dat daar ging. Ik bekeek zijn oproeping en zag dat hij bij mij moest komen. De man lachte en zei dat hij mij ook zou doen lachen.
Toen hij op de rechtbank zat, was het een heel stil en beschroomd gebuurke... De zwarte toga doet blijkbaar wonderen...
Het is dus duidelijk dat het pak invloed heeft, zeker dus op kinderen.

Op het onvolprezen Wikipedia vond ik bovenstaand fotootje van een oude afbeelding van Sinterklaas...zonder baard ! Maar wel met de drie kinderen uit het mirakelverhaal... Toen ik op de lagere school zat, kregen wij van Zuster Hubertine een heel verhaal over Sinterklaas en de vele mirakelen die hij zou verricht hebben... Wij zaten doodstil te luisteren naar het verhaal van de wrede man die drie kinderen had geslacht om op te eten... Nu is er geen kind meer die deze verhalen nog kent... Er is ook op dat stuk veel veranderd...

Toentertijd waren we nog "echt" gelovig... Niet alleen de gewone dingen van het geloof, maar ook al die kleine à cotéetjes, zoals een heel pak verschrikkelijke heiligenverhalen. We gingen kijken naar toneelstukken over de heilige Tarcisius, een heilige die nu niemand nog kent, en die een tijdlang onze held was... Quo Vadis was een prachtig boek, en lijkt nu zeemzoet.

Ik ben er nog niet uit of het toen beter was, of nu... Wellicht zijn we nu veel realistischer, veel nuchterder, maar of dat echt beter is ? Ik weet het niet. Ik denk soms dat al die mooie stichtende verhalen van toen mede de oorsprong zijn van mijn ongebreidelde fantasie... En wellicht waren die verhalen ook wel degelijk voor ons een beetje vormend, hebben wij via die verhalen ontzag geleerd voor de wereld, met zijn politie en wetten... Wij werden braaf geörienteerd...

Wij waren ook dom... De dingen van het leven hebben wij zelf moeten uitzoeken. Seksuele voorlichting en zo, waren eigenlijk onbestaande. Oh ja, we kregen een katholiek boek te lezen om ons voor te lichten, en na lezing was je precies even wijs als er voor.  Maar ergens ben ik blij dat het zo was, wij zijn in ons huwelijk gegroeid, van onbeschreven blad naar volwassen mensen. Alles was nieuw, het was een jarenlang cadeautjes uit pakken. Nu is dat geschenkpapier bruut verwijderd door al die niets verhullende televisie...

Ach, ik weet het wel, het was niet allemaal goed, en sommigen hebben zich verslikt in dat vreemde inpakpapier en de vele strikjes die er rond zaten... Maar voor ons was het een heerlijk groeien. We waren ook "arm" om te beginnen aan het leven. Alles wat we hebben hebben we ook samen opgebouwd, en ieder kast, ieder postuurtje is samen verworven en vormt mede de lijm van ons geheel zijn.

We hadden ook geen vrienden meer, niemand waar we regelmatig bij gingen, we hadden elkaar. Het duurde jaren vooraleer die vrienden er terug kwamen, maar dan was dat huwelijk al zo sterk gecementeerd en versterkt dat het onverbrekelijk is geworden. Nu hebben de jonge paren naast hun eigen leven een heel leven, met vrienden en kennissen en...gevaren voor hun eigen huwelijk.
Ik denk dat wij het makkelijker hadden dan zij nu.
De vele mislukkingen zijn zelfs een beetje logisch te noemen, in dat licht bezien.

't Was niet allemaal goed toen, waar het toch scheef liep, bleven velen bijeen voor "het menselijk opzicht" en leefden of leven misschien nog in een hel.  Dat was en is ook niet goed. Maar ik blijf er bij, onze start was misschien makkelijker omdat we samen moesten opboksen tegen een hele wereld, en vechten voor ieder brokje huisraad...

Hoe kom ik nu van Sinterklaas tot die gedachten???
't zal die opvoeding zijn zeker, die verhaaltjes van Zuster Hubertine...
Zalig om terug te denken aan al die dingen uit het verleden...


tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

dinsdag, november 29, 2011

Nanny State

Al meer dan drie decennia domineert de neoliberale ideologie het maatschappelijk debat. Volgens die theorie is de zorgende overheid, met zijn vele sociale facetten uit den boze... Spottend noemen ze dat de Nanny State...
Volgens hen is die verzorgende staat een onding, die de burgers berooft van het eigen initiatief en hen in slaap sust. Dus opteren zij voor een minieme, daadkrachtige overheid die het privé initiatief niet in de weg staat.
Uiteraard horen bij een dergelijk systeem ook minder belastingen. Want, belastingen dat is eigenlijk een vorm van georganiseerde diefstal. Hardwerkende burgers besteden hun zuurverdiende centjes veel beter zelf, dan dat ze het aan een slokop van een staat moeten geven. (Die het dan uitdelen aan zieken, werklozen en andere oelewappers...) Een degelijk mens wil niet geholpen worden, maar wil zelf zijn boontjes doppen. Punt.
Het wordt pas een ondernemende, slagvaardige en vernieuwende samenleving als de mensen vrij gelaten worden, en niet betutteld worden door een staat die  veel te log en te zwaar is, veel te veel belastingen opslokt, en de burgers die niet zelfredzaam zijn het hoofd boven water houdt.

Dat is - heel in het kort - de neoliberale theorie... Theorie die bij ons gedragen wordt door de liberalen, de LDD en vooral de NVA...
We kennen deze theorieën nu al allemaal wel. Het is immers al meer dan dertig jaar het leitmotiv in talrijke artikelen in tijdschriften, kranten en andere media, en we vinden het dik uitgesmeerd in alle liberaal getinte politieke programma's terug. Jammer voor de liberalen, maar die theorie is tot op heden nog nooit echt aanvaard, laat staan gedragen door de bevolking ! (Het sukses van de NVA is niet te danken aan zijn neoliberalisme, maar aan zijn opstelling als Vlaamse drukkingssgroep).

Integendeel, als we kijken naar het functioneren van van de Westerse samenlevingen, dan zien we eigenlijk net het tegenovergestelde! Er is geen populairder staat, dan de staat die wel zorgt voor de bevolking en voor de zwakken binnen die bevolking.

Er bestaat uiteraard geen echte meter om vast te stellen hoe tevreden de inwoners van een staat zijn, maar er werd wel onderzoek gedaan naar het gevoel "geluk" binnen de staten en grensoverschrijdend. In alle Westerse staten zijn dergelijke onderzoeken gebeurd met een zekere regelmaat. De grootste vormen van "geluk - tevredenheid" over het eigen leven treffen we volgens de statistieken aan in volgende landen (in volgorde van tevredenheid): Denemarken, Canada, Noorwegen, Nederland, Zwitserland, Australië, Zweden en Finland...

Dit zijn allemaal landen die horen bij de "verzorgingsstaten"... Zeker in de Scandinavische landen is dit heel sterk uitgebouwd. Bij de andere landen wellicht iets minder dan daar, maar niettemin, het zijn duidelijk allemaal landen die hele programma's hebben voor ouderen, zwakkeren, zieken, werklozen... en ga zo maar door...

Bestuderen we die landen eens wat beter, dan zien we dat deze landen stuk voor stuk een hoog percentage van het Bruto Nationaal Product besteden aan overheidsuitgaven. In de Denemarken draait dit zelfs rond de 60 % !!! Blijkbaar bevalt dit de Denen wel, want al jaren zijn ze steevast de meest tevreden burgers van heel de wereld !  Dat geldt trouwens ook voor de ander Scandinavische landen . Als we proberen een constante vast te stellen, dan zitten in de tevredenheidstest de Scandinavische landen steevast in de top 10...

De neoliberalen zullen nu wel zeker zijn dat deze landen het competitief niet goed doen op economisch vlak, maar dat is niet het geval, in tegendeel, ze horen bij de meest competitieve landen van heel de wereld.

Er is dus niets dat de neoliberale theorie ook ondersteunt, bijna het tegendeel ! Landen zoals  Engeland en de Verenigde Staten waar ze opteerden voor die neo-liberale politiek, doen het stuk voor stuk slechter !
Hoog tijd dat onze politici (en de Europese politici) eens met de voetjes op de grond komen !

(Voor dit artikel baseerde ik mij grotendeels op een column van Maarten Van Rossem in het "Historisch Nieuwsblad" - met dank voor zijn opzoekingswerk !)

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

maandag, november 28, 2011

winterjas

Sinterklaas intocht Schiedam (netherlands) 2009Image via Wikipedia"Maakt maar uw zakken leeg, want ik ga de jassen wassen en opbergen tot volgend jaar!"
Wat doe je als mannenmens tegen een dergelijk duidelijk bevel ?
Je zakken legen en alles overbrengen in de zakken van de winterjas.
Tegenwoordig gaan we logisch om met die dingen. We dragen onze zomerjas net zolang we er ons goed in voelen, en schakelen pas over op de winterjas als we het gevoel krijgen dat een dikkere jas wel nuttig zou zijn...
Vroeger was dat niet het geval !
Op Allerheiligen (1 november) moest je de zomerjas laten, en naar de mis en het kerkhof tiegen met je winterjas. Wat ook de temperatuur was. Was het al bitter koud in oktober ? Pech! Bibberen maar ! Vielen op Allerheiligen de mussen spreekwoordelijk uit de dakgoot van de hitte ? Pech ! Zweten lijk een das.

Zo waren er indertijd wel meer voorschriften die nu bijna vergeten zijn. De vrijdag visdag is er eentje van. Wij eten hier bijna iedere week één keer vis (op mijn aandringen, want Anny lust niet echt vis). We eten die vis meestal de woensdag, want dan komt de visboer langs. (Laatst kreeg ik een telefoontje: "Zeg Toon, is de viskerre al geweest ?" "Nee, hij komt niet, hij heeft vorige week gezegd dat hij deze week in verlof is." " Dju, nu moe' 'k nog nor de bienhouwer !" Telefoon toe.)
Maar er waren meer van die "voorschriften"... Bij een overlijden van een dicht familielid (ouders) moest je ostentatief zes weken lang rouw dragen... De vrouwen in 't zwart gekleed, de mannen en mannelijke telgen met een rouwbandje om de mouw. Dat ging ver, ik herinner me dat ons moeder zelfs een zwqarte voorschoot droeg. Ook mocht de radio in die tijd niet spelen (alleen voor het nieuws, maar dat was al kantje boord familie van een doodzonde)...

Nu klinken al die voorschriften en gebruiken een beetje gek. Maar toch...
Ergens gaven ze een zekere structuur aan de samenleving. Het was een beetje het cement van de samenleving. Je zag dat iemand een zwaar verlies had geleden, en je benaderde die mensen dan ook met een beetje mededogen. Je had het gevoel dat iedereen op die manier een beetje mee rouwde... Nu dragen ze geen rouw meer... De TV gaat niet uit, de radio mag spelen, er is niets uitwendig meer dat wijst op dat inwendig verdriet... En uiteraard is er ook geen mededogen meer van de anderen die immers het leed niet eens meer zien.

Daar zijn goede kanten aan en kwade... Goede kanten zijn dat het leven verder gaat, en dat de rechtstreeks betrokkenen niet gedwongen zijn hun verdriet te etaleren, integendeel, het terug opnemen van het normale leven helpt wellicht om ook effectief in dat normale stramien terug te keren. Er zijn ook kwade kanten aan: het verlies van het medeleven van heel de buurt, en het daar bij passende medeleven, die op zich ook een troost kan zijn. Je voelt je niet zo alleen in dat immense verdriet.

Je ziet, zoals altijd zijn er goede kanten en kwâ kanten aan, aan alles...
Maar wat ik het meest betreur, dat is dat de buurt in deze nieuwe manier van leven, eigenlijk geen buurt meer is. Er is geen cement meer dat de buren aan elkaar bindt. Iedereen leeft op zijn eentje, in zijn eigen coconnetje ...

Ik weet ook wel dat al die uiterlijkheden niet echt belangrijk zijn, maar hoe dan ook, het maakte dat die groep mensen een gevoel van eenheid had. Het is een beetje als met het uniform van de militair. Die kakibruine dat zijn de goeien en die feldgraue dat zijn de kwaaien... Uiterlijkheden hebben daadwerkelijk te maken met het samenhorigheidsgevoel !

Dat is de betekenis van een uniform, een vlag, een schild, een kenteken... Het is niet voor niets dat organisaties speldjes uitdeelden aan hun leden, om die veruiterlijking te beklemtonen.

Nu is dat allemaal verdwenen, en met die uiterlijkheden verdwenen ook de processies en de optochten... En heel wat meer van die zaken. Denk bijvoorbeeld maar aan de gemeentelijke verkiezingen, waar de kandidaten samen met een hele meute sympathisanten een grote stoet van auto's vormden om door de gemeente te rijden en het volk te tonen hoe sterk en hoe één ze wel waren... Allemaal symbolen van eenheid, van groepsvorming...

Nu beleven we een tijd waarin de mensen veeleer alles op alles zetten om zich niet meer te veruiterlijken met die of die organisatie of groep of wat dan ook... Het lijkt wel of ze durven niet meer te tonen wie of wat ze zijn.

Als we terug kijken naar een iets verder verleden, dan was die groepsvorming nog veel sterker dan wat ik in mijn leven heb meegemaakt... Op oude foto's en bij folkloristische feesten, zie je dat zelfs dorpen een eigen klederdracht hadden... In Nederland is dat wat langer blijven hangen dan bij ons, maar ooit was dat ook hier het geval.

Het verdwijnen van de veruiterlijking van het groepsgevoel is dus al heel lang aan de gang. En niemand heeft ooit echt de alarmklok geluid ! Het is zo geleidelijk gegaan dat het onopgemerkt bleef.

Maar het erge is niet dat al die uiterlijkheden verdwenen, het erge is dat ook het innerlijke groepsgevoel daarmee verdween. Ik weet wel, er is meer dan alleen die uiterlijke zaken... Denk maar aan de moderne economie die mede oorzaak was van het feit dat mensen niet meer honkvast in hun geboortedorp bleven hangen, maar toch...

Ik heb nog meegemaakt, heel lang geleden, dat toen een moeder in de straat ziek was, de was en de strijk werd gedaan door een paar buren, en toen ons moeder ziek was kwam een buurvrouw ons eten geven en een en ander opvangen... Maar toen was daar ook al de eerste breuk met het verleden, en kwam er een gezinshelpster, een beroepshulp, in het gezin helpen... Het spontane, het samenhorigheidsgevoel van de buurt was toen al aan het verzwakken...

Op 6 december moet ik weer Klaas zijn bij OKRA - Mater, en daar moet ik dan onder meer een kort verslag geven van de activiteiten van het voorbije jaar... En moet ik ook een beetje een oproep doen om medewerkers te vinden... Ook in Ziekenzorg is het een voortdurend zoeken naar medewerkers, en eigenlijk is dat het geval voor alle organisaties... En het wordt van langs om moeilijker om mensen te vinden die dat willen doen... Zou dat ook niet iets te maken hebben met de steeds groter wordende vrees om te uiten wie en wat je bent ???
Ik vrees van wel...

Echt, ik ben al heel mijn leven betrokken geweest in een en andere organisatie...  Je gaat er echt niet van dood. In tegendeel ! Je wordt er een vollediger mens van. Je wordt immers mens door met mensen om te gaan, en hoe meer omgang je hebt, hoe breder je kijk wordt en hoe meer je begrip hebt en medevoelen.
Op den duur zien de mensen het aan je, dat je open staat voor anderen... En dan krijg je dat de directeur van de academie je vraagt om woensdag en zaterdag Klaas te zijn voor de kleinsten... Ik vind het heerlijk om bij de mensen te zijn !

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zondag, november 27, 2011

Ze vallen zere, de zieke zomerblaren...

Plastic piping and firestops being installed i...Image via WikipediaVannacht (en nu nog) heeft het behoorlijk ferm gewaaid, en zie mijn linde is nog niet volledig kaal, maar veel blaren hangen er niet meer op...
Gek is dat de hortensia's (Hydrangea) er nog steeds mooi groen bij staan, er staan zelfs nog nieuwe bloemen op. Bij hen is de valse lente nog niet weggeëbd.
Maar als ik door het raam kijk naar de einder, dan zijn het nu allemaal kale bomen die ik zie. Het lijkt wel dat de herfst eindelijk een feit is geworden, en dat de winter voor de deur staat. Alleen de temperatuur en de regen passen nog niet echt in het herfstige plaatje.
Ik hoef het je niet te zeggen: ik hou niet van herfst en winter...
Maar kijk, we krijgen geen regen, en we zijn nu heel blij dat het op zijn minst eens goed wil waaien... Want de lucht is zodanig vervuild, dat heel wat mensen het voelen aan hun ademhalingssysteem, en wellicht zullen zwakke medemensen er zelfs ziek van worden.
Men spreekt niet meer van smog, maar eigenlijk is dat het wat we nu hadden (hopelijk in de verleden tijd, dank zij de wind)... Mist en sterke vervuiling.
Laatst hadden we het er nog over, of al die kanker niet het gevolg zou kunnen zijn van al die vervuiling. Natuurlijk hebben we tegenwoordig veel meer mensen die echt oud worden, en dat zal ook een rol spelen, maar het zijn heus niet allemaal oude mensen die kanker krijgen !
Kanker is geen nieuw fenomeen, maar onderzoek op mummies uit diverse werelddelen lijkt er toch op te wijzen dat kanker toen veel minder voorkwam dan nu. Nochtans was er toen ook een sterke vorm van vervuiling! De mensen moesten zich verwarmen met vuur in het huis, niet eens in een kachel, maar werkelijk open vuren, en schoorstenen waren niet meer dan een gat in het dak. Dus rook en gassen hingen wellicht heel dikwijls binnen...  Maar wellicht is dat een van de minst gevaarlijke vervuilingen. Wellicht zijn het vooral de "nieuwe" scheikundig vervaardigde producten die ons de nieuwe plaag van de eeuw bezorgen. Ik herinner me dat er een hele heisa was over lijmsoorten (onder meer gebruikt in parket en plafondtegels in die tijd)die kankerverwekkend bleken, en het allerlaatste berichtje ging hem over een gas waarmee baby-zuigflesjes ontsmet werden...
Ik moet hier maar rond me kijken op mijn bureel, om vast te stellen dat de meeste van de stoffen die ik hier zie honderd jaar geleden niet eens bestonden... Plastic, acrylvernis, diverse lijmsoorten (onder meer op post-it notabriefjes, reinigingsmiddel voor het scherm van mijn PC en noem maar op. Mijn pullover is niet meer van wol, maar er zitten een pak scheikundige garens bij, en van mijn broek zal dat ook wel zo zijn. In mijn sokken zitten stoffen die rekken en de kous netjes tegen het been houden...
Eigenlijk zie ik maar een paar houten dingen meer, en al de rest is kunstmatig...
Veel van die zaken zullen wel invloed hebben op de lucht die we inademen... Laatst at ik (lekkere) pannenkoeken van een plastic-bord met een plastic-vork in de academie... Een van de dames had gebakken...

En het gaat nog veel verder. Het is bewezen dat computers en schermen ook stralingen uitzenden... Wie werkt met draadloze systemen zou daar nog meer mee te maken hebben ! Ook radio, TV, en je GSM zijn bronnen van stralingen. Ik ga het niet alleen hebben over de masten voor die GSM-verbindingen, maar iedere hoogspanning zend ook gevaarlijke stralen uit, en wellicht zelfs onze lampen in huis en al wat elektrisch is...
Kortom, we leven in een wereld die helemaal niet meer gelijkt op de wereld van 100 jaar terug.

Het is allemaal gemakkelijk, handig en we maken er dan ook gretig gebruik van, maar wat het allemaal doet met ons lichaam ????

Het probleem is dat we eigenlijk die zaken allemaal meteen gaan gebruiken, en pas nadien ons de vraag stellen of het wel allemaal zo gezond is. Bovendien is het verband met gezondheidsproblemen lang niet altijd gemakkelijk vast te stellen. Soms worden alleen zwakke personen er door aangetast en loopt de rest fluitend door, en op andere momenten spreken we over zaken die pas na vele jaren gebruik hun invloed laten zien. Andere hebben invloed op de voortplanting, en nog anderen tonen pas hun invloed in de tweede of derde generatie. Het is dus niet altijd makkelijk om gevolgen te zien of in te schatten...

We leven eigenlijk een beetje volgens het trial and error systeem... en hopen maar dat het allemaal wel meevalt. Ik las dat Nederlandse geleerden eens onderzocht hebben of de vogelgriep werkelijk gevaarlijk kan worden voor de mensheid. (Krant vandaag !!!) En ja hoor, ze zijn er in gelukt om enkele mutaties te veroorzaken die maken dat dit griepvirus inderdaad makkelijk van mens naar mens kan springen en extreem gevaarlijk en dodelijk is. Ze denken er aan om de manier waarop ze dit hebben gemaakt, niet te publiceren, omdat het zou kunnen misbruikt worden door terroristen als biologisch wapen...
Hopelijk ontsnappen die piepkleine virussen niet... anders krijgen we een nieuwe "Spaanse griep", die meer doden maakte dan de grote oorlog (wereldoorlog 1)...

Waar zijn we allemaal mee bezig ?
Is al die vooruitgang altijd wel vooruitgang, of nog maar een spade dieper in de grond van ons eigen graf ?

Maar het helpt niet er over te denken, het helpt niet er schrik van te hebben, het helpt niet dat u en ik ons zorgen maken, zolang er één of meer zijn die zich helemaal niet aantrekken van de gevolgen, ondergaan wij het allemaal...misschien wel tot we ons eigen soort vernietigen...

tot de volgende ?
Enhanced by Zemanta

zaterdag, november 26, 2011

spandoekenautomaat...

In Schiphol hebben ze een spandoekenautomaat geïnstalleerd...
Makkelijk, je gaat je tante Ursula oppikken, maar in de aankomsthal sta je in een massa mensen, en je vreest dat je tante niet eens zult zien... Laat staan dat het bijziende tanteke jou ziet... Nu is dus voor de redding gezorgd: de spandoekenautomaat ! Je gaat vlug effen een spandoekje printen met daarop "Tante Ursula ! Hier !" en gegarandeerd dat tante je dan wel vindt...
Natuurlijk zit er een zwak iets in het geheel... Als iedereen op hetzelfde ogenblik opteert voor een spandoek, dan sta je daar met je "Hup tante Ursula" verloren in een zee van spandoeken.

Het maakt echter zeker de luchthaven en omgeving een ideaal oord voor stakingen en betogingen... Iedere deelnemer kan ludieke teksten op spandoeken laten printen, en samen een zee van doeken- en vendelzwaaiers vormen, zodat de betoging er veel imposanter uitziet dan ze werkelijk is.

Wat er niet bijstaat in het bewuste artikel, is de kostprijs van het spandoek... Misschien is dat wel zo duur dat het machine er binnenkort staat te verstoffen.
Bovendien vraag ik me af of het wel internationaal genoeg is ingesteld? Je staat immers op een luchthaven, waar Chipanezen, Indiërs, Boezoekistanen, Azerbeidzjanezen en andere krowaten (niet te verwarren met Kroaten) staan rond te lopen... Als die een spandoekje willen voor hun Tante Izilakwadadimirastita, dan willen ze uiteraard doen op een manier die voor tante Izilakwadadimirastita leesbaar is, en dus in de lettertekens die tante Izilakwadadimirastita ook kan lezen. Zitten al die soorten lettertekens wel in dat machine? Of zou Schiphol weer eens racistisch zijn ?

Ik ben gek... Lees ik over een idioot ding als een spandoekenautomaat in Schiphol, en meteen slaat mijn fantasie op hol. Zie ik mensen aan de balie staan gaan protesteren omdat ze alleen zwarte letters kunnen printen op witte doeken, terwijl dat in hun land allesbehalve verwelkomende kleuren zijn...
Zie ik mensen die zich boosmaken op een spandoekdrager, omdat de tekst aan de rugzijde gezien iets heel anders betekent dan de spandoekenprinter er op heeft gezet...
Zie ik spandoeken die helemaal niet verwelkomend zijn, maar "Moslim Go Home" bevatten (het moeten niet altijd de Yankees zijn)...
Ik zie...

Ik heb gewoon veel te veel fantasie, ik fantazie veel te veel...
Maar geef toe, zo'n spandoekenautomaat geeft je ook alle kans om fantasietjes te maken... Geen wonder dat ik daarbij wegdroom. Ik heb in mijn bestaan als vakbonder heel wat betogingen meegemaakt, en het ludieke was nooit ver weg... Ooit wandelden mijn kinderen mee, in jutezakken, met hun voetjes door de hoeken en de zak aan hun nekje dichtgebonden, met daarop de tekst geschilderd: "ze hebben ons in de zak gezet", een andere keer  ingepakt in twee kartons, met daarop een rekening (optelsom met BTW er bij) en daaronder: "Het kind van de rekening"... We wandelden ook door Brussel met een levensgrote doodskist voor het naderende einde van het Fonds voor Bestaanszekerheid...
Dat ludieke deed ik niet zo maar, als verantwoordelijke voor een ganse groep, was het makkelijker op een lachende manier de mensen bijeen te houden, dan in een kwade bui. Je zag immers regelmatig beroepsagitatoren, die poogden heibel te maken... Met mijn groep heb ik nooit last gehad.

Je kunt dan ook veel beter al lachende iemand een sneer geven, dan met gal en venijn. Die lachende opmerkingen blijven veel beter hangen, en bijten uiteindelijk net zo goed...

De leukste spandoeken zie je (soms) op woningen van pasgehuwden, of voor de deur van mensen die 25 of 50 jaar zijn gehuwd... Meestal met een wat seksueel getinte ondertoon, maar daarom niet minder leuk. Soms met karamellenverzen, soms met echt knappe puntdichten.
Maar een spandoek schreeuwt altijd om aandacht.
Gek eigenlijk, als er een wit beddenlaken te drogen hangt, dan kijk je er niet eens naar, als er iets op geverfd is, dan trekt het aandacht.
Maar geef toe, de Nederlanders zijn wellicht de eersten die op het idee komen om er een speciaal machine voor te plaatsen op een luchthaven, een luchthaven waar toch al steeds spandoeken de hoogte in gaan om tante Ursula op te roepen... Het zijn geboren commerçanten!

... en ze leveren mij stof om te fantaseren...

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta

vrijdag, november 25, 2011

verlegen

Broodhuis BrusselImage via WikipediaZe zat daar heel stilletjes in een hoekje, ineengekrompen, het hoofd heel laag...
Ze trok de aandacht door het feit dat ze zich zo erg wou wegstoppen in het decor van het café.
Nu en dan zag je de blikken van de tooghangers eens in haar richting dwalen, waar na ze weer voor zich keken, en een druk gesprek aangingen met hun gebuur aan de toog.
Ze kenden haar duidelijk, en hadden duidelijk medelijden. Ze wilden niet hebben dat het mensje hun medelijdende blikken ook zou zien.
Plots stapte de cafébaas, ongevraagd in haar richting, met een verse kop koffie in de handen. Zonder één woord zette hij de warme koffie voor haar en bracht de oude kop terug mee. De kop was nog driekwart vol...
Ik kon me niet houden... "Wie is dat dutsje ?"
De cafébaas schudde het hoofd vol deernis...
Hij boog zich naar me toe en fezelde heel zachtjes: "Ze is de moeder van een politieker, 't mensje kan de schaamte haast niet aan..."
Ik respecteerde haar verdriet en poogde haar te negeren in haar stille grote leed...

Geef toe, vandaag de dag heeft het ambt van politicus geen aureool meer... In tegendeel. Het is niet alleen de schuldenlast van het land die stijgt, de faam van de politici dalen in gelijke mate. (Dus héél erg snel).

Het doet me een beetje denken aan vroeger. Toen ik kind was, keken de mensen naar wie niet naar de kerk ging, dat was een uitzondering, ene die niet in het rijtje hoorde. (Nu is dat bijna net andersom) . In die tijd keken de mensen nog op naar de burgemeester, de pastoor, de dokter, de advocaat... en de plaatselijke politieker. Nu is er van dat ontzag haast niets meer overgebleven. Sinds de zoon van Jerome de stoelenvlechter ook al advocaat is, heb je daar toch niet echt meer eerbied voor ? En de pastoor ? Na Van Gheluwe en co ???? En na wat ze daar in Brussel uitspoken (of liever: niet uitspoken) is de politieker bijna een synoniem geworden van profiteur.
Niet alleen omwille van het feit dat ze daar oeverloos zitten te wurtelen, maar ook al door dat er steeds meer en meer cijfertjes gepubliceerd worden met wat ze allemaal naast hun politieke jobke incasseren als lid van de beheerraad van X en als adviseur van Y, en dan spreken we nog niet van zitpenningen voor al die vertegenwoordigingen die ze mee pikken... Tel daar de wedde als parlementair bovenop, en je snapt meteen waarom ze niet echt gehaast zijn hun job effectief te doen...
Moet jij eens proberen op jou werk !
Stel dat ik een grote bank beheer, en ik wil mijn bank wat meer allure geven, dan lijkt het een goede zet om in de beheerraad een oud-premier op te nemen... Maar na vandaag wellicht niet meer, want ik denk dat in de publieke opinie dat nu veeleer zou bekeken worden als dief met diefjesmaat, dan wel als een parel aan de kroon van de bank...
Kortom, het ambt van politicus heeft zijn allure verloren...

Je moet gewoon eens luisteren naar de man in de straat... Ik zit soms stilletjes te boetseren in de keramiek-afdeling, en te genieten van de commentaar van de anderen op de politieke gebeurtenissen in ons Absurdistan... Eerlijk, mocht mijn zoon aan politiek doen, ik zou er niet durven te zitten... Ik zou wellicht ook heel stilletjes in een hoekje kruipen, me verbluft afvragend hoe het kan dat mijn eertijds zo geroemde zoon plots van zijn sokkel is getuimeld...

Ik weet echter het antwoord al lang...
Enerzijds is er Europa, die de functie van de binnenlandse politici heeft uitgehold. Dat is een echte en serieuze reden. Maar er zijn legio niet ernstige redenen ! De partijen zijn niet meer duidelijk wat ze horen te zijn, liberalen zijn niet echt liberaal meer, tsjeven zijn niet echt Christelijk meer, Sossen zijn niet echt meer de partij van de arbeider, maar allemaal proberen ze stemmen van de anderen af te snoepen, door zich heel breed op te stellen, door hun standpunten af te zwakken open te stellen voor andere denkbeelden, en aldus zelfs politici over te halen om over te stappen naar hun "partij"... Gevolg is niet alleen een gebrek aan profilering, maar een steeds verdere uitsplitsing in allerlei scheurpartijen en -partijtjes, die een regeringsvorming steeds moeilijker en moeilijker maken.
Bovendien zenden ze nu wekelijks beelden uit van de "werkzaamheden" in het parlement... Een blik op krantenlezende, telefonerende, babbelende, rondlopende vertegenwoordigers is ook niet van aard om een groter beeld te krijgen van die functie... Een parlementair zit zich uit te sloven in een tussenkomst tot een minister die ondertussen zit te keuvelen met zijn buur, ene van een andere partij dan nog...
Nee, hoogstaand werk lijkt het echt niet...

Natuurlijk is het slechts een verhaaltje over de moeder van de politieker, maar het is heel dicht bij de waarheid ! Vroeger was de moeder van een parlementair wellicht apetrots... Maar nu ?

Hoog tijd dat ze eens de koppen bij elkaar steken, en zich met zijn allen gaan herbronnen ! Hoog tijd dat men opteert voor een terugkeer naar een driepartijen-systeem, waar regeringsvorming toch iets makkelijker ligt. Hoog tijd... dat ze eens echt weer aan het werk gaan als parlementair, en alle die nevenfuncties en à-coteetjes kortweg verbieden. Hoe kan een politicus nog met open vizier op treden als hij betrokken partij is in een heel pak bedrijven?

Hoog tijd of is het al te laat ?

tot de volgende ?

Enhanced by Zemanta