spam

Zondag is zeker een rustdag ! Ik heb vandaag, zoals iedere zondag, een pak minder spam !
Sommige dagen zwier ik meer dan 3/4 van de mailtjes naar de "vuilbak", zonder ze zelfs open te doen.
Niettemin blijven die dingen komen.
Ik weet wel dat er spamfilters bestaan, maar die dingen werken nooit naar mijn zin, sommige dingen die ik wil zien zwieren ze weg omdat er ook een reclameboodschap in zit, maar een mail waar ze reclame maken voor vi&agra halen ze er nier uit... Ik heb daarom iets andrs geïnstalleerd, namelijk pop peeper...daar zie ik al mijn mailboxen op, kan ze daar zelfs op openen daar, zonder dat de mailbox echt open gaat, dus geen of minder risico op virussen, maar de meeste zwier ik er daar uit zonder te openen. Ik kan immers rustig afzender en boodschap zien, en is het onbekend, weg er mee !

Het is wel een vervelend fenomeen !

Deze morgen naar de rommelmarkt geweest (daar schrik je van hé) en ik heb er een paar mooie boeken gevonden (nu ben je nog erger geschrokken hé ?).
Het was een mooie rommelmarkt, maar het is duidelijk de stille periode...Bijna geen volk, en dan nog zeer weinig verkoop... 't Eindejaar met al haar onkosten zit daar wellicht voor iets tussen. Ik heb er in ieder geval ook al het geschenk voor Veerle gevonden... (Geertrui, je mag dit wel lezen, maar niet verbabbelen aan Veerle hé !)

Ik heb wel weer veel pijn gehad, maar het is toch weer gelukt om het uit te houden. Bovendien, het is gek, eens in mijn auto, betert het redelijk vlug tot een aanvaardbare pijn. Als ik met Veerle mee ga, dan is dat niet zo ! Haar zetels zijn anders van model, en je zit ook veel dieper in een personenauto dan in mijne camionette. Ik ga het haar niet vertellen, of ze durft ons niet meer te vragen om eens mee te gaan op een uitstapje naar een rommelmarkt. Dat klinkt gek, maar het is het niet: Als Veerle mee wil gaan, dan moet zij ons meevoeren, want omgekeerd kan niet...in mijn camionette kunnen er hoop en al twee mensen in...

Het weeris weer schitterend ! En dat meen ik letterlijk ! Als je nu met de wagen weggaat, dan is die laaghangende zon enorm verblindend! Gelukkig heb ik dus voor Anny en mijzelf een zonnebril op sterkte in dwagen liggen! Dat scheelt een stuk, en verhoogt de veiligheid enorm ! Maar toch, alsde zon zijdelings zit, en je rijdt lans een baan met bomen langs, dat is de felle laagzittende zon en de schaduw van de bomen precies of je in een kamer zit waar telkens het licht aan en uit gaat...of dat het bliksemt...Vervelend !
Ik ga er mee stoppen,
tot de volgende ?

lucht ! blauwe lucht !

Gezien ? Geen wolkje !
Heb je gezien waarom de grote Italiaanse schilders zo verliefd waren op de luchten van onze schilders ? Dat tere frele serene bijna naar wit overvloeiende licht...amper blauw te noemen...
Mooi hé!
En aan den einder die witte wolken, naar goud zwemend, met onderaan een blauwgrijze schaduw, en heel ver weg de einder die vervloeit in een ijl bijna onwerkelijke blauwgrijs waarin alles vervaagt en in die tere blauwe tinten gevat wordt...
Mooi he !
Nee, het is niet mooi, het is prachtig, het is subliem ! En door de weerkaatsing van de kale en natte velden schijnt alles nog meer op te lichten !

Kijk je ook wel eens als je rondloopt ? Werkelijk kijken ! Kleuren zuipen, lichten snuiven, tinten voelen tintelen...
Genieten van een onuitputtelijk palet...somber zijn bij grauwgrijze luchten, eclatant en optimist zijn bij die spetterende kleurenmassa's in de zomer ...
Genieten van de lijnen, de vormen van al wat je ziet...
Voorbeeld ? Gisteren bij de bankmadam in tantekes huis. Blijkt dat madam van Lierde is, Bart woont daar, maar zij is afkomstig van St Martens Lierde... Hé, daar kende ik eertijds een man, een oud-mijnwerker, ik was verliefd op die man zijn kop, een echte kop voor een romeinse keizer...Madam bekeek mij een beetje raar, verwonderd, lachend aan... Ik moest zeggen dat ik als tekenaar de dingen wel eens anders bekeek... Ik weet niet of ze nu met rare gedachten vertrokken is of niet, maar het kan mij niets schelen, ik meen het, Frans Loman, had een prachtige kop ! (Ik denk dat Luc (courgette) nu een beetje nadenkend zit te knikken)...Ik was niet verliefd op Frans, maar op zijn kop !

Mensen, geniet toch van het mooie !

Heel lang geleden kon ik met de collega's van het werk naar Rome. Voor mij was HET hoogtepunt, het bezoek aan het vaticaans museum... Twee makkers zaten mij een beetje raar te bekijken toen ik dat zei: een museum, kunst, dat was voor hen twee keer niets, en dat bezoek was er voor hen juist iets teveel aan... Enfin, 't ene woord bracht 't andere mee, en ik kwam overeen eens aan hen te tonen en uit te leggen waarom dat zo mooi was... En ik ben geslaagd ! Ik heb hun leren zien ! en nooit zullen die twee nog dezelfden zijn ! ze kijken nu werkelijk naar de dingen !

Als je een beeldhouwwerk van Moore bekijkt, dan kun je veelal niet zien, of toch niet onmiddellijk zien wat het voorstelt, maar de lijnen en de soepelheid trekken aan, zelfs zonder begrip...Maar als je dan zijn kudde schapen van op een afstand bekijkt, dan zie je plots werkelijk schapen in de wei...Hij is zo'n grote omdat hij er in slaagt de essentie van de lijn, van de vorm neer te zetten, tastbaar te maken. Van dichtbij heb je dat schaap niet direkt gevonden... Maar als je dat beeld hebt gezien, werkelijk hebt genoten, dan zie je telkens als je in de verte schapen ziet, telkens weer die beeldengroep...

Dan wordt je jaloers op die mensen die werkelijk niet alleen van zien genieten, maar die dat ook werkelijk kunnen neerzetten...

Ik zeg altijd, als je er ook maar één keer in slaagt iets te maken dat werkelijk de essentie van de werkelijkheid toont, in welke vorm dan ook, dan ben je Kunstenaar, met een hoofdletter. Als je dan ziet dat er begenadigde mensen zijn die diverse echte Kunstwerken wisten te scheppen, dan zijn dat Kunstenaars die in de galerie der onsterfelijken terecht komen... Soms weten we niet eens hun naam meer, kijk maar eens naar de grotschilderingen in Altamira, daar zitten verschillende sublieme werken tussen ! En heb je al gezien hoe modern die buffels en paarden ogen ? Ook toen lukten ze er blijkbaar in de werkelijkheid in zijn esentie te vatten ! Groots !

Allee, ik ga stoppen...
tot de volgende ?

sjonge jonge...

Ik ben vlug vlug met Anny boodschappen gaan doen, klof op de middag, dan is het wat rustiger...Normaal doen wij dat op ons dooie gemak, maar ik heb héél de morgen doorgebracht bij tanteke... De madam van de bank kwam om 9 uur, dus ik was er zo wat kwart voor...in de gietende regen...voor een gesloten deur. Tante was het vergeten (van gisteren !) en lag nog in haar bed. Ik bellen en nat worden.
Na de bankmadam heb ik haar nog naar het gemeen-tehuis gevoerd, om haar nieuwe pas af te halen. Het uitleggen van de pincode en het inbrengen van een code die ze hopelijk kan onthouden ... Ik was om 11.30 al weer thuis !

Ik kreeg een reactie van mijn oudste zus, die inderdaad nooit van de zweep kreeg, maar die wist te zeggen dat ik de zweep op de zolder verstopt had... Zo herinner ik mij dan niets van..??? Nu, ik ga er niet over discussiëren, ik weet dat het menselijk geheugen iets bizar is...en dat je soms met heel duidelijke herinneringen zit over dingen die een ander zich heel anders herinnert. Zie maar eens naar het oude laiterietje, nu het koninginnehof in 't bosje (Het Maria-Hendrikapark) Ik heb daar een mooi oude postkaart van gevonden en heb daar een mooie pyrografie van gemaakt...Toen ik het aan mijn zus toonde herinnerde zij zich zelfs het laiterietje niet... Mijn zus, die altijd het ijzeren geheugen van de familie was. Nu ik weet bij ondervinding dat geheugen iets is waar ik zeker niet beter in ben, vandaar dat ik niet ga discussiëren over gelijk of ongelijk... Iedere psycholoog zal bevestigen dat wij onbewust ons geheugen opschonen...wat wellicht een geluk is, want nu onthouden wij vooral de leuke dingen, en vergeten wij (blijkbaar echt en volledig !) al (of bijna alles) waar slechte herinneringen aan zijn.

De menselijke geest is een wonderbaar machien...tot het begint af te takelen, zoals bij Etienne, een vriend uit het bestuur van de vlijtige siervogels, die met alzheimer zit, en zoals met tanteke, waar duidelijk ook haar korte-termijn-geheugen grote gaten begint te vertonen... En ook daar is het een geluk dat die mensen dat niet beseffen, of als ze het wel eens schijnen te snappen, dat ze dat dan ook zalig vergeten. Maar dat maakt wel dat je wat meer aandacht moet geven aan die sukkelaars...

Het is vandaag weer echt mooi weer...'t wast zijn eigen... het is nu al heel de dag aan 't regenen, hooguit eens een halfuurke droog, maar dan alleen om eens goed adem te halen en dan weer hele emmers in een keer te kunnen uitgieten... Nu ja, we mogen niet echt klagen, het is nog altijd niet koud, en al hebben we dan geen mooi weer, het zal toch iets schelen in de verwarming. Zoals vanmorgen...toen ik eindelijk bij tanteke binnen raakte, was het daar echt niet warm...ze zet 's nachts de chauffage volledig uit. ..Toen we terug kwamen van het gemeentehuis, was het er precies een oven. Ze had de thermostaat een draai gegeven, hij stond op 27 graden...Ik heb hem dan op 21 gedraaid...

Enfin, volgende week moet ik nogmaals met tante op baan, om in de bank de gegevens van haar nieuwe pas in te geven... Daarvoor moet ik met haar naar Oudenaarde. Nu ja, ondertussen heeft ze weer eens "bezoek"...alhoewel, als je haar dan vraagt of er iemand is geweest, dan weet ze van niets. (Ook al hebben we dan toevallig -bij tante zelf- het bezoek aan de telefoon gehad...)

Allee, ikga stoppen, 't regent toch
tot de volgende ?

Grauw.......

't Is precies of ze hebben een inktpot omgestoten in den hemel...Het zwerk ziet zwart !
Rodenbach zou zeggen: onder een vlagenzwangere hemel ijlt wanhopig een vlucht voorbij...Oh Wanhoop !

Meestal ziet een vlagenzwangere lucht er grijs uit, maar vandaag zitten er hier zelfs zwarte wolken in...Zwart, inktzwart !

Aan mijn linde zwiepen, zich wanhopig vastklampend, nog 7 blaadjes.

Stop ! De telefoon rinkelt mijn gepeinzen in scherven ! Tanteke... De man van de bank is nu een madam van de bank geworden, en vermits ik tante wat bij sta in het beheer van het geld, moet ik nu een nieuwe afspraak maken bij tante, met de nieuwe bank-madam. Ik voel mij daar niet echt happy bij, ik heb al wel tien keer bij tante aangedrongen om dat samen met iemand anders van de familie te doen, maar blijkbaar ziet ze dat niet zitten...Nu ja, zolang ik eigenlijk niet echt zelf de zaken doe, is er niets dat mij kan verweten worden, maar ik ben bang voor de dag dat tante echt niet meer zelfstandig kan handelen... Ik denk dat ik dan zal pogen over te gaan tot een wettelijke curatele, zodat men mij niets in de schoenen kan schuiven...want bij sommige mensen ligt er een portemonnaie waar bij de meesten een hart zit...Maar dat is allemaal niet eenvoudig ! Je moet dan al medewerking van een geneesheer hebben die de onbekwaamheid vaststelt, je moet dan een advocaat of een notaris hebben die de zaken waarneemt en die alle geldelijke verrichtingen controleert. (En die daar uiteraard ook voor betaald moet worden...) Bovendien meen ik dat er ook een vonnis van de vrederechter het moet bekrachtigen. Nu, als het zo ver komt, zoek ik alles wel in detail uit. Mocht er zich iemand geroepen voelen dit in mijn plaats te doen, hij/zij is welkom, want ik ben daar niet happig op ! Eerst en vooral brengt het werk mee, en mijn conditie laat niet zoveel meer toe, anderzijds heb je altijd commentaar van achter de zijlijn, de zijlijn zijn dan zij die zich erfgenaam denken of weten.

Nonkel Julien weet niet wat hij mij gevraagd heeft !

Enfin, we doen wat we kunnen, om zo eerlijk mogelijk alles te regelen, en alle hulp en toezicht is welkom !

Je ziet nu zelfs de bomen niet meer aan de horizon...de wolken zijn zo dik en grauw dat het precies wat mistig lijkt, maar het is eerder de duisternis en het dikke regengordijn die alles doet vervagen. En waar een omfloersing soms de onvolkomenheden met een zachte mantel kan verbergen, lijkt het wel of nu alleen de onvolkomenheden nog resten...

Dju, ik heb echt een hekel aan dit weer !

'k Ga stoppen, hopelijk kan ik morgen bloggen in leuker weer...

gotfer !

Ik kreeg gisteren al het bericht van het overlijden van de zoon van Jo Van Waeleghem van de rechtskundige dienst van acv-Gent...Ik heb dadelijk ereageerd, maar vandaag ontving ik van Luc de details van het overlijden.
De jongeman (28) moest een simpele kijkoperatie aan de knie ondergaan. Tijdens de operatie werd de anesthesist eventjes weggeroepen...Na enkele weken koma is de jongen overleden...
Natuurlijk denken wij dan aan Koen, die tijdens een kleine kijkoperatie aan de knie besmet werd met die fameuze hospitaalbacterie...een week later was hij ook dood ...
Ik had later een gesprek met een medisch adviseur: Laat nooit een kijkoperatie doen was zijn advies...Bij een kijkoperatie aan de knie zien ze regelmatig dat de schade die ze veroorzaken veel erger is dan wat ze feitelijk moesten herstellen en bovendien is er geen echte nazrg, met andere woorden, moest het geen dagkliniek geweest zijn, had Koen de verzorging ontvangen in de kliniek dan was de kans groot dat ze tijdig de besmetting hadden ontdekt...
Gotfer !
Je kunt alleen machteloos vloeken ! Het slijt, het verboomt zeggen ze je dan troostend...Neen, verdomme, het gaat niet over, het slijt niet, het is een amputatie !
Ik ga er niet verder over schrijven, wie het niet meemaakte, is (gelukkig) ook niet is staat het leed te bevatten bij het verlies van een kind, een mens die overlijdt voor zijn beurt...'t Is eerst de ouder die moet gaan, dan pas het kind...

Er staan nog een tiental blaadjes aan mijn linde. En aan den einder zie ik weer de bomen staan als bruine streepjescodes...Misschien kun je hun waarde aflezen ? Maar hoe bereken je de waarde van een boom? Aan zijn hout ? Aan zijn capaciteit als zuurstofleverancier ? Aan zijn majesteitelijkheid ? Aan zijn ouderdom ? Aan de histories die gebeurden in zijn lommerte ? Aan de stukjes schrapnel die misschien nog in zijn weefsels zitten? Ik weet het niet...hij lijkt mij onbetaalbaar, zoals alle leven... Hij is deel van het Leven, ook voor hem telt wat men zegt van de steen in de bedding van een rivier...neem hem weg en de rivier is nooit meer dezelfde...
En als hij toch veroordeelt wordt, dan blijft hj nog lang, soms héél erg lang, ons verblijden met zijn hout, verwerkt in kunstwerken, in draagbalken, in nuttige meubels, kisten stoelen...
Kun je dan echt kijken naar een boom als naar een sta in de weg?
Soms wel, als hij echt ongelegen staat, maar wees dan wijs, en plant een nieuwe waar het wel kan.

Eigenlijk had ik vannact liggen denken aan een artikel met de titel: Zweep.
Ik zal het toch maar vertellen... Toen wij nog klein waren, was het ons moeder die er de wind onder hield. Ons vader kwam veelal laat thuis van het werk, en ons moeder wou hem dan niet belasten met onze toeren, ze loste dat zelf op...met de zweep...als het nodig was (en 't was soms nodig !)
De zweep was oorspronkelijk een leiband van een grote hond geweest. Nu zie je zo'n modellen niet meer. Waar de leiband aan nekband van de hond werd vastgemaakt, was hij gemaakt van dik en zwaar gevlochten leder, zo'n 2 à 3 cm dik, stijf en hard. Na zo'n halve meter was er dan een oog gemaakt als handgreep, en dan nog zo'n 15 à 20 cm dunner en soepeler vlechtwerk. Daarna kwam een (veel te lang !) eind soepel enkelvoudig leder, de zweep !
Het (on)ding was gemaakt om je hond, terwijl hij aan de leiband vastzat, een pak slaag te geven met de zweep. Het dikke stijve gedeelte maakte dat de hond niet bij je kon, en het resterende gedeelte was lang en soepel genoeg om de hond te kletsen...
Die zweep gebruikte ons moeder om mijn broer n mij nu en dan mee om de kuiten te kletsen. k zag hier later in de streek "nen martenee" een stok met enkele korte riempjes aan om te kletsen...Ik kan je verzekeren dat dit kinderspeelgoed is in verhouding met DE ZWEEP van ons moeder...
Ik herinner mij niet dat mijn oudste zus ooit van de zweep kreeg, maar ze was dan ook 9 jaar ouder...en wijzer (???)
Ik weet dat er sommigen grinniken als ik over mijn boeken begin, maar toch, ook de zweep bewijst dat boeken wijsheid brengen...
Ik had immers gelezen dat leder, als het doordrongen werd van zeepsop, en dan droogde zonder maatregelen te nemen, har en bros werd, en in stukken brak bij de minste beweging...
Dus heb ik de zweep heel stiekem in de wasteil gelegd, onder de was die te weken stond...na enkele uren terug uitgehaald en netjes op zijn plaats teruggehangen.
Het moeilijkste was het laten drogen...dat wou zeggen dat ik moest zorgen dat de zweep niet gebruikt werd, en ik kon zelfs mijn broer niet in vertrouwen nemen... Dus 3 weken lang niet reageren op zijn uitdagingen, braaf zijn, recht naar huis van de school, geen straf krijgen in school enz...enz... Een echte hel was het !
Maar na drie weken voelde ik voorzichtjes aan het topje van de zweep, probeerde het te buigen had 2 cm zweep in mijn handen...BINGO !!!
Ik denk dat het nog dezelfde dag was dat moeder de zweep pakte, er een klets mee gaf en geen zweep meer over had... Wij kregen dan van de mattenklopper, maar dat doet véél minder zeer dan die rotzweep...
Ons moeder wist verdomd goed dat ik de dader was, of ze zag het aan mijn tote, of ze besefte dat ik de enige was die zo toeren kon uithalen op lange termijn...
Ik kreeg ook altijd veel minder slaag dan mijn broer... Die probeerde altijd het te doorstaan zonder te bleiten, maar ons moeder sloeg tot het effekt had...dus bleitte ik al op voorhand, en moeder had al een stuk "genoegdoening" en stopte vlugger.. Mijn broer zei dan dat ik een klein kind was, maar dat, dat deed geen pijn, die zweep echter...

Allee, tot de volgende ?

't Is waaiende wind

zou ons moeder zeggen, heb je vannacht ook liggen luisteren?
En dwalen je gedachten dan ook weg ?
Deze wind deed mij denken aan een heel oude familiehistorie (Ik vraag mij plots af of Lieve, onze jongste, die verhalen ooit hoorde ? Zij is veel meer dan wij een kind van het TV-tijdperk, het tijdperk waarin de verhalen teloor gingen)
Er was eens een pastoor te Nieuwpoort -heel lang geleden, in de tijd van Metje, mijn overgrootmoeder, of nog dààrvoor- die het tweede zicht had.
Op een vreselijke nacht waarin de storm huilde, ging die pastoor de klokken luiden, en al de gelovigen (in die tijd wellicht alleman) gingen bij nacht en ontij naar de kerk. Toen ze allemaal vergaderd waren, vroeg de pastoor te bidden voor het schip nn (Ik weet de naam niet of niet meer), want hij was aan 't vergaan. Na een tijd vroeg hij te bidden voor de bemanning die aan 't vechten was tegen de dood...en nog iets later voor één man die nog aan 't zwemmen was. Na een hele tijd liet hij de mensen naar huis gaan met de belofte dat die man gered was en opgepikt door een andere boot... Enkele weken later kwam die man thuis en alles klopte... De pastoor vertelde aan mijn ....overgrootmoeder dat dat zo'n last was, dat tweede zicht...dat hij dat niemand toewenste...
Sindsdien geloof ik steevast aan dat tweede zicht, ook al heb ik nooit iemand ontmoet die het in die mate had als die pastoor uit ons familierelaas...
Oude histories in een familie... Tante "klimme" (van Clémence) vertelde ooit van een van onze verre voor-moeders dat ze "meissen" (meid) was op een groot boerenhof. De rijke boerin had cacaomelk gemaakt boven 't vier (vuur) en zij die niet wist wat het was had het uitgegooid op de "messink" (mesthoop)...Ze dacht dat er bitter (roet) uit de schouwe gevallen was in die schoone melk... 't Arme kind !
Ergens is het toch jammer dat al die dingen stillekens aan 't verdwijnen zijn hé ? Die heerlijke verhalen die de "roots' van je eigen familie vormen... Misschien is het wel goed dat er hier een kalf dat allemaal zit op te schrijven in zijnen blog...zo blijft het misschien nog " een wijle"...

Ik vermoed dat het dat is wat mensen drijft tot het opzoeken van een stamboom? Maar daar zijn dan die kleine smaakvolle àkoteetjes niet bij, daar mis ik de slagroom op het toetje...
Trouwens, gezien de bron van het verhaal van tante Clémence, is het heel goed mogelijk (bijna zeker)dat het niets met onze familie te maken had, maar met de voorouders aan mijn moeders kant, en dan nog aan de kant van de grootvader aan haar moeders kant een Hallet (Als ik het juist schrijf...).
Maar het blijft gelijk, het hoort bij dat enorme pakket van oude familieverhalen, die nu zoetjes aan het wegdeemsteren is. Jammer !

Heb jij nog van die oude histories in je famliebezit ? Of hoor jij ook al van de televisieperiode, de periode waar niet meer verteld werd en wordt???

Ik herinner me nog de warme zomeravonden, wanneer we mochten buitenspelen tot het helledonker was, terwijl alle mensen met hun stoelen bijeengetroept zaten te keuvelen, mochten alle kinderen heerlijk ravotten... Waar is de tijd ?
Waar is de tijd dat toen een buurvrouw ziek was, de ene buurvrouw kookte, de andere de was deed om het getroffen gezin te helpen? Daar werd niet over gepraat, men deed dat gewoon. En wellicht zal voor die mensen het hospitaal wat minder afschrikwekkend geklonken hebben, in het besef dat men voor het gezin zou zorgen... Ook toen ma ziek was, kwam meete (een buurvrouw) een handje toesteken...Buren waren meer dan buur, 't waren vrienden !

Nu is de kans groot dat er iemand uit je straat dood en begraven is voor jij het weet...

Die dingen waren toen beter, veel beter...maar het was ook gegroeid uit noodzaak, toen waren er geen voorzieningen, als je malkander niet hielp, dan stond jij daar ook te staan als de nood aan de man kwam...Hulp was een bittere (gewaardeerde) noodzaak !

...maar toch, daardoor was er veel meer dan nu, ook een leef-gemeenschap ...

Allee, 'k ben er weer mee weg...
tot de volgende ?

Oh what a beautiful morning...

Oh wat een verzopen dag. Het zicht door het raam is verrassend: Heel het zwerk is donkergrijs naar zwart, maar de horizon is een lichtende streep van helderblauw bijna wit heel sterk oplichtend ...te mooi om waar te zijn...
Heb jij ook al van die verrassende luchten gezien? Zo herinner ik mij dat ik ooit met tanteke en Anny op baan was van Zingem naar Oudenaarde (Lang geleden, 't moet dus nog met mijn vorige auto geweest zijn) voor mij plots een perfecte vierkante wolk zag ! Moest er ooit een schilder zoiets penselen, dan zegt iedereen dat hij wat mankeert...
Soms ook verrassende kleuren, op zee zag ik ooit een ondergaande zon helgroen oplichten. Wat er ook verrassend is op zee, is dat het water soms lichgevend is ! 't Schijnt t komen door kleine minuscule waterdiertjes die wat fluoriserend zijn, als de zee dan omgewoeld wordt door de schroef van het schip, dan zie je plots een helder spoor op de zee, lichtgroen naar geel neigend. Eén keer heb ik ook het St Elmusvuur gezien ! Alles op hetschip was gehuld in een spokachtg licht, beangstigend, ook al weet je wat het is..
Ik ben er (al) 60, en nog elke dag kan ik mij verwonderen over wat de natuur mij toont.

In mijn linde hangen nu de resten van een oud vogelnest, in mijn klimhortensia zie ik twee oude merelesten en het oude nest van een winterkoninkje, en ik zal mjn nestkastjes weer moeten uitkuisen, want ze zijn bijna allemaal bewoond geweest, één door bizarre bewoners: een kolonie rare bruine bijen, ik vermoed na opzoekingen dat het akkerhommels waren, maar zeker ben ik niet, want die beestjes huizen normaliter in de grond ???
t Kan natuurlijk ook zijn dat het een van die vele dwaalgasten was, die er misleid door het rare weer, veel verder noordelijk zat dan gewoonlijk.
Ik heb het beestje en later zijn talrijke kroost rustig laten zitten, en op een mooie dag waren ze plots verdwenen - uitgezwermd ?
Er is één ding dat ik mij beklaag...dat ik niet veel meer tijd en aandacht heb besteed aan de dagelijkse wonderen om mij heen, maar ja, in onze wereld moet je jagen en jachten, steeds meer en steeds verder gaan in de koers naar de "welvaart"...en we laten het wel-zijn nog al eens liggen !

Wellicht is dat ook een symptoom van ouder worden, maar ik hecht steeds meer belang aan de kleine dagdagelijkse dingen die ons omringen... Ik kan met verwondering kijken naar de kippen, naar een bloem, naar een wevende spin... Nu ja, nu heb ik daar ook de tijd voor -correctie !- nu neem ik daar de tijd voor ! Want tijd is een relatief iets ! Ik hoor het Kamielke Willemijns nog zeggen: Vroeger verfde ik mijn huis in de veertien dagen congé die ik had, nu ben ik gepensioneerd en ik ben al bijna twee maand bezig, en ik ben nog niet "t'enden"...Maar ja, ik heb ook nog nooit zo goed alles opgekuist, opgewerkt en geverfd als ik nu doe...
Met andere woorden je maakt je tijd naar je behoeften en naar je mogelijkheden, maar vooral: maar je eigen prioriteiten ! Als je een vakantiereis voor het schilderwerk zet, dan zal het schilderwerk wel moeten wachten...als je het huis voor de rest zet, dan zul je niet dikwijls op reis gaan...

Allee, 'k ga stoppen, 'k begin weer belerend te worden... (ouden mensen hé !)
tot de volgende ?

koppig...

Je hebt volgzame, gewillige, en je hebt ook vasthoudende, koppige...
bladeren aan mijn lindeboom...er zijn er nog een twintigtal die alles op alles zetten om te blijven hangen. Gek, want aan de klimroos die op mijn notelaar hangt te hangen, daar staan bijna nog alle blaadjes op, en ze zien er nog steeds frisgroen uit...En achteraan in mijn tuin staat een struik jasmijn (geen seringen, de echte jasmijn !) die is maar kantjeboord winterhard, de eerste jaren van zijn bestaan moet hij heel goed beschermd worden, die heeft nog al zijn blaren en die zijn nog altijd lichtgroen-geel, zoals ze al heel de zomer staan. Jammer dat ze hier niet die massa's bloemen geven als in 't zuiden, maar ieder bloempje ruikt als een heel boeket witte lelies.
De struik is bovendien half hangend, zo dat nu en dan takken voortwoekeren over de grond en zich hier en daar wortelen en nieuwe planten vormen...En zeggen dat dit een dure plant was in aanschaf...Nu moet ik er regelmatig verwijderen.
Maar de mooiste planten in mijn tuin zijn en blijven toch wel de camelia's... Ik begrijp niet hoe het komt dat deze niet volop te zien zijn ! Ze bloeien héél vroeg in het voorjaar met prachtige grote felgekleurde bloemen en de struik is bovendien bedekt met arde donker groene blinkende wintervaste bladeren... Te mooi om echt te zijn !
Ik zag de plant jaren geleden oor het eerst in een voortuintje in Gent... En ieder jaar keken wij uit naar die bloemenpracht. Tot ik op een tuinbeurs die onbekende bloemen zag staan... Nu staan er diverse variëteiten in mijn tuin te pronken. Ze doen het vel beter in mijn voortuin in de meer schaduw dan zon zone, dan achteraan in de volle zuiderzon. Ze groeien traag, wat ook al een voordeel is...

Is er niemand geïnteresseerd in wandelende takken ??? De tweeling kreeg er enkele maanden geleden een drietal...nu zit hun akvariumpje vol met die bizarre beestjes... Ooit hebben onze gasten als ze klein waren die ook nog gehouden. Ik herinner me dat ze in de zomer een een deel op mijn haag hadden gezet...Op het einde van de zomer zaten er honderden van die beesten, maar na een winter was alles weg. Ik vind het eigenlijk wel leuke diertjes. Zet ze in een struik en begin maar te zoeken...Ze gaan perfect op in de omgeving ! Ze verraden zichzelf alleen maar als ze zich verplaatsen. Veel werk is er ook niet aan: je geeft ze regelmatig wat verse takjes van bramen, en/of liguster, en/of klimop. (De gewone groene klimop en de gewone groene haag (liguster)). Zet deze takjes in een minuscuul flesje met water zodat ze wat langer vers blijven, en dat is al...De bodem best in gewoon zand. Na enige tijd zie je op die bodem dan zwarte korreltjes. Dit zijn gedeeltelijk eitjes en gedeeltelijk str... Gek is dat er bij deze soort wandelende takken alleen vrouwtjes zitten. Er schijnen wel mannetjes voor te komen, maar die zijn heel zeldzaam en waarschijnlijk alleen nuttg om nu en dan de genen te renouveren...voor de rest doen de dames alles zelf... Droevig bestaan vind je niet ?
Nu zitten er dus massa's in het kleine akvariumpje bij Veerle. Liefhebbers hoeven niet te dringen, er zitten er genoeg...
Allee tot de volgende ?

snieklaas

Normaliter waren de tweelingen vandaag weer bij hun "vader". Maar hij is ziek (gejuich op de tribune)...dus zijn ze weer hier... (Veel minder gejuich...)
Normaal kwam de sint morgen... maar nu zitten ze natuurlijk te zagen...dus...de sint komt !

Gisteren was het nog véél leuker ! In de namiddag kwam Eddy (buur) hier aanbellen. "Zeg, Anny, zou je vanavond deze cadeautjes aan onze deur komen zetten als je hoort dat ons rolluik dichtgedaan wordt? En klop dan maar eens hard op het rolluik..."

Wij hebben drie keer een valse start genomen, en weest zien of dat verdomd rolluik nu al dan niet dicht was...Iedere keer als we iets meenden gehoord te hebben, wij naar buiten... Het was een pak van ons hart toen we eindelijk heel duidelijk het rollende luik hoorden rollen....

Oef, onze taak was naar behoren vervuld...hoop ik toch want ik heb noch de buren niet gezien.

Ik heb een lang en vruchtbaar verleden als Klaas... De eerste keer was in de sociale school, toen ik Sint moest zijn voor de kleuters van de nabijgelegen school, in een wijk vol armoede en (toen al) vol migrantjes. Dat was in vol tenue, maar 's avonds was het sintniklaas T-dansant voor de studenten van de sociale school zelf. Het was juist in de tijd van de invoering van de clergy, het gewone mensenpak ook voor priesters,dus ook st niklaas in burgerkleren. We gingen met de tram naar het lokaal, een mooi uitgedoste vrouwelijke piet (dus eigenlijk een pierrette) en een klaas in een net grijs kostuum, met witte baard en witte haren, witte handschoenen met een grote zegelring, en natuurlijk de staf... De kaartjesknipper wou ons doen betalen, en wou niet geloven dat wij in de hemel niet beschikten over zulke aardse dingen als geld...wij hadden een ganse tram supporters en een steeds kwadere kaartjesknipper...
's Avonds (lees 'Nachts) werd het nog leuker... Er kwam een controle van de rijkswacht !!! De enige twee die net geen 18 jaar waren, waren ...ondergetekende sint en de mooie pierrette...
Wij hebben de rijkswacht vriendelijk gevraagd op hun knieën te zitten en een mooi liedje te zingen... Ze lachten, dronken een pint, en controleerden iedereen...uitgenomen sint en pierrette...
Oef !

Ik ben nog ettelijke keren sint geweest...Eén keer met paard en al...Maar ik weet begot niet hoe dat beest ooit weer thuisgeraakt is (Ik weet ook niet hoe ik...) De laatste post was bij de coiffeur.(dat weet ik nog...) Na afgifte van de cadeautjes vlogen de kleine kadeeën naar het bed, en wij naar de barkast...Veel meer herinner ik me niet. Verdraaid lastig zo'n ronde ! Overal krijg je iets aangeboden, hier ne cognac, daar een pilsje, daar een elexirtje, daar ne poussecafé, daar ne trappist...zwaar g'hebt er geen gedacht van !

Ik heb ooit nog eens zo'n tocht gedaan...nog wel drie dagen aan een stuk ! Ik woonde pas in Oudenaarde, in de Stationsstr toen er van de parochie de vraag kwam om mee te gaan met den "apeel" (Zo klonk het toch) Dat bleek een parochiale schooironde over gans de parochie van ste Walburga, die ontstaan is ten tijde van de pestepidemiën...
Je moet dat met vier man doen...en ik had het getroffen: Dokter Avet, (onlangs overleden - in diene tijd ne wreë kadee) Jules Van Ommeslaeghe (Arrondissementscommisaris en een plezante kerel) en Leon Bijls, een buur en niet onverdienstelijk amateur-schilder, en een notoir pottenpakker, en ikke...
We hebben op de derde en laatste dag van onze schooironde van de deken gehoord dat we alle rekords van opbrengst gebroken hadden...Nadien hebben we ook zijn kelder sterk doen minderen... (Zijn winst zal fel aangetast geweest geworden zijn) Ik ben drie dagen moortel thuis gekomen.
Maar dat was nog niets... Leon, al even zat, kreeg te horen dat zijn WC verstopt was... Hij opende op het koertje zijn beerput, en tuimelde er zo zat als hij was kopke voren in... Toen hij er uit gekropen was, sproeide zijn vrouwtje hem (onder het uiten van allerlei lieve woordjes...)met de tuinslang af...'t Was winter en 't vroor !
Leon is niet ziek geweest ! Alcohol moet toch een zekere protectie bieden...
Waar is den tijd...moest ik nu zo één avond alles door elkaar zuipen, ik denk dat ik het besterf...Toen ging ik 's anderendaags gewoon werken ...
Avet is dus onlangs gestorven, Leon Bijls is al jaren dood, en Jules Van Ommeslaeghe zou in het gesticht zitten, totaal dement...

Deze namiddag ga ik naar de kiekens kijken...'t is kleinveeshow in Zwijnaarde, in de zaal Melac, ik heb daar ooit, lang geleden nog vergadering gehouden. Op de vergadering noemde de voorzitter speciaal mijnheer de burgemeester welkom... Ik had nog niet dikwijls het genoegen gehad een burgemeester op mijn vergadering te krijgen...
Later bleek dat Remi Vlerick te zijn, die vroeger als propagandist van Cement en Steen bij ons thuis wel eens langs kwam...Heel lang geleden, nog voor ik geboren was... Hij kwam speciaal omdat mijn naam bij hem herinneringen op riep... Mijn oudste zus had ooit nog een souvenirtje op zijn broek gelegd.... Luiers waren niet zo safe als de pamper van nu...
Nu nog is er in Zwijnaarde een straat naar hem genoemd...
Allee, 'k ga stoppen, tot de volgende ?

I have a dream

Deze morgen, heel vroeg - ik kon niet slapen - zag ik plots iets héél raars...
Eigenlijk hoorde ik het eerst iets, en dat deed mij buiten kijken. Een ijl schriel gepiep en gekraak, ik dacht al aan inbrekers, knarsend geschreeuw en stil gefluister...
Een stuk of tien zwarte negers, in lompen gekleed, rillend van de kou, reden voorbij op heel oude knarren van fietsen... Enkele van die fietsen waren "versierd" met oude kinderwagens, kleine oude karretjes... Ik zag ze iets verder stoppen, ze pikten heel stillekens de pompoen die daar aan de deur lag, en ziende dat hun karretjes vol waren, keerden ze knarsend en piepend hun v'lo's en reden terug...terug naar Erythrea...
Erg ? Ja, ik zal wel ouderwets en zielig zijn, maar het doet mij pijn als ik daar al dat eten zie liggen, wachtend op de eerste vorst, m dan in alle deemoed weg te rotten, terwijl iets verder mensen liggen te kreperen...
Ik weet het wel, ze zullen niet gered zijn met die ene pompoen, maar misschien kan het juist genoeg zijn om één mens te redden tot de volgende reddende regen ?

Straks "vieren" we weer kerstfeest...we gaan eens goed zitten, schransen en drinken ter herinnering aan die sukkel die zelfs op de eerste dag van zijn leven in het prikkende stro gelegd werd, omdat zijn ouders geen geld hadden voor een logement. Maar ja, 't waren dan ook van die lichtbruine mensen hé, je weet wel, die diefachtige soort..

Ik had nog een droom... Ik weet niet meer over wat het ging, maar ik werd wakker toen ik tegen Bart zegde " Ik heb het je al duizend keer gezegd !" Bart was in mijn droom weer teenager (tienezel), en was zeker niet de gemakkelijkste van mijn huishouden...Maar dat was het niet wat me wekte... Ik zag dat beeld dubbel, ik zag mijn vader, enie zei, op dat eigenste moment juist hetzelfde tegen mij, en ik was ook maar nen teenager (en potdomme ook niet de gemakkelijkste thuis)...
En weet je wat ? Plots zag ik Het Licht ! Ik zag Bart woedend omdat ik hem niet begreep, ik zag mezelf woedend omdat pa mij niet begreep, en ik begreep plots dat het niet begrijpen niets met de taal, niets met de woorden, maar met de totaliteit van het beeld te maken had...
Taal, woorden, zijn niets als ze uit de kontekst getrokken worden. Bart zei wellicht niets zo verkeerd, net zo min als ik tegen mijn vader, maar ik kon zijn lichaamstaal niet aan, net zoals mijn vader de mijne niet aan kon, en zoals ik nu al stillekens zie gebeuren met de kleinkinderen...en zoals wellicht mijn grootvader voor had met mijn vader (Ik weet het niet, maar het zou mij verschrikkelijk verwonderen als hij de braafste was...)
Lichaamstaal, dat uitdagend kereltje vlak voor je neus...
Lichaamstaal, die agressieve niets-begrijpende vader voor je neus...
Gek hé ? Ons moeder zei altijd "'t Zijn allemaal geleende broodjes", een westvlaams wijsheid die beduid dat alles terugkeert...en ze had gadomme overschot van gelijk !
En weet je, die agressieve jongelui, die komen wel terecht, en die worden dan ook de onbegrijpende vader, die die jonge gasten wel zou kunnen wurgen ... Mochten die jonge mensen wat minder "airkens" hebben, en moesten die vaders op het juiste moment wat meer op hunnen tijd denken...misschien zou het allemaal veel stiller en gematigder gaan, maar misschien zou dan die jonge man ook niet opgroeien tot de vechter, de streber, die toffe collega...

'k ga stoppen... Ik wed dat Luc nu zit te peinzen op zijn dochters en zijn zoon...en hopen dat ik gelijk krijg...

tot de volgende ?

Zend dan al eens een kaartje...

Ik was verwonderd dat ik geen enkele reactie kreeg op het verjaardagskaartje dat ik stuurde naar Marjorie...Dus, een klein e-mailtje naar Erwin (Mijn waalse vriend) om te vragen of er soms iets misgelopen was... Ik kreeg 2 mailtjes terug...
Mailtje één: niets ontvangen, maar toch bedankt voor de moeite...
Mailtje twéé: Toch ontvangen, maar op gmail, hij had gmail al maanden niet meer opengedaan...het kaartje stond er in volle glorie, te prijken tussen...325 andere mailtjes, bijna allemaal van mij aan Erwin...Zend dan maar mailtjes, en noodkreten om hulp; ze doen die box dan niet eens open !
Ik vraag mij af of er nog zo'n "klanten" zijn, die dan eensklaps gaan ontdekken dat er daar honderden onbekeken en onbeantwoorde brieven staan ????
Ik zal Erwin nu in elk geval een briefje schrijven op zijn andere adres, kwestie dat hij het leest...of misschien op alle twee de adressen ???? ...om zeker te zijn ? Heeft hij nog andere adressen ????
Ik weet dat Luc (courgettes) alleen post van mij ontvangt in zijne mail, blijkbaar geeft hij dat adres dus niet door aan anderen...maar wellicht denkt hij er niet aan dat hij dat adres telkens doorgeeft al hij mijn mailtjes dan doorstuurt aan anderen. (Tenzij hij dat bewust verbergt ?)
Of zijn dat allemaal zo'n brave mensen die dat nooit ofte nooit zouden durven noteren??? Ik twijfel daar sterk aan, hij werkt bij een organisatie die nu niet precies aanleert om "braaf" te zijn...zodoende (En ik kan het weten ik werkte ook bij die organisatie maar bij een veel beter onderdeel ) (Wedden dat hij hier direct op reageert? Hou de blog onderaan maar in de gaten, bij comments...)
Kijk, misschien ligt het aan mij, maar ik vind gmail de beste mailbox, handig en onuitputtelijk groot...Als ik iets interessants krijg op een ander adres, dan stuur ik dat zelf door naar mijn eigen gmail, omdat ik het daar kan bewaren en versturen en, en ....
Er bestaat zelfs een programmaatje waardoor je de gmail-box als een soortement virtuele harde schijf kunt gebruiken , en daar programma's kunt op "parkeren" en er van daaruit mee werken. Google is uiteraard niet content daarmee, maar het bestaat ! Ik heb dat gelukkig niet nodig, met een harde schijf zonder einde heb ik steeds plaats genoeg. Bovendien laat ik programma's die mij niet voldoen, ook niet staan te eeuwigen dage...

Is het bij jullie ook zo mistig ? Je ziet hier amper de overkant van de straat. Nu en dan passeren er schimmen, als spoken, ijle figuren, waarvan de kleuren bijna volledig vervaagd zijn. Het is het moment om een reclamespot te maken voor Dreft of zo...zo van :"Kijk eens hoe de kleuren vervagen zonder Dreft !"

Je kunt dit heel eenvoudig door tweemaal te filmen, eens in de mist, en eens in de zon. Je knipt dan de mistige mensjes uit en plakt ze in het zonnige landschap...echt spooky !

Nu staat er bijna geen blaadje meer aan mijn linde...en wat er nog hangt is mooi zachtgeel, soms met een bruin randje. Gek dat in onze kul - tuur de rouwkleur zwart is... Bij rouw denk ik veel meer aan de kleuren van de herfst, als alles sterft in een warmbruin, geel, rood kleurenpalet. Die kleuren symboliseren dan niet alleen het afsterven, maar ook de wedergeboorte in de lente, waar alles, profiterend van het vergane leven van de vorige zomer weer openspat in groen en in de helle kleuren van duizenden bloemen en bloeisels. Zou dat niet veel logischer en veel gevoeliger zijn tenopzichte van de dood ?

Kunnen wij met zijn allen de mode niet doorbreken en er deze symboliek in leggen? Men kleurde wel het bruidskleed in het wit van de eierschaal om zo het ontluiken van een nieuw nest, nieuw leven te symboliseren ! (En niet de maagdelijkheid zoals sommigen broebelen !)

In Japan is wit de kleur van de dood. Ook mooi ! Duid wellicht op de sneeuw die als een mantel de dode wereld dekt, maar waarvan je weet dat onder die mantel het nieuwe leven reeds aan 't ontwaken is... Is het niet logisch dat zovele volkeren dan aan een wedergeboorte denken? Wij zien die telkens en telkens opnieuw voor onze ogen gebeuren !

't blijft mistig. Heb je er al eens op gelet dat de mist niet alleen de kleur en de vorm der dingen verdoezeld ? Ook het geluid is anders, omfloerst. Hoe zou dat komen ? Houden de minuscule waterdruppeltjes de geluidsgolven tegen ?

Van golven gesproken... Herinner je nog van je jeugdjaren de kristalontvanger ? Wij leerden en probeerden dat uit in de school, in 't Kapoentje kon je ook nog eens het "bouwplan" lezen... Je kan de radiogolven ontvangen op een simpele kristalstructuur. Met een koptelefoon kon je (kan je) zonder heiligentriek naar de radio luisteren. Zelfs met een ordinaire patat lukte dat !

Nu zitten wij omringd met golven...Gsm's, radio's, tv's, microgolven, geluidsgolven, lichtgolven en noem maar op... Ze verschillen eigenlijk alleen maar in lengte... Zou je dan met een kristal ook de microgolven kunnen capteren? en je eigen oor bakken?

Ligt er niet wakker van, ik doe het wel voor u....

tot de volgende

weer ander pillen...

Ik lig reeds met kasten vol restjes (min of meer, eerwaarde vader)...Hopelijk komen we eens (nu, please !!!!!)tot de goede pil...Maar hij heeft al gezegd dat de pijn die opkomt bij welke belasting dan ook, niet te voorkomen is, tenzij met stoppen zodra je iets voelt, wachten tot het over is, weer voortdoen, stoppen als je iets voelt, rusten...enz...enz...etc...etc....

Leuk ! het enige wat ik mag verwachten is dat met het ideale middel de scherpe kantjes wat afgeslepen zullen zijn (sic de pijndokter).

Dus ben ik nu al (weer) naar de apotheek geweest, en mag ik deze namiddag nog eens terug, want dergelijke zware dingen hebben ze niet in huis... Ik heb ze wel al betaald .

Heb je er ook al op gelet at de apotheken van langs om meer op winkels beginnen te trekken ? Met mooie etalages en een toonbank vol met allerlei smeerseltjes tegen rimpels, haarlotion, lippenrood (en alle andere kleuren) en dergelijke meer. Als je lang genoeg zoekt, dan vind je her en der nog wel iets die doet vermoeden dat je in een apotheek bent: een neussnuiver van Vicks en snoepjes ... tegen de hoest.

Toen ik daar een opmerking over maakte, legde de apotheker mij uit dat ze wel verplicht zijn dat te doen.. Bij iedere besparing gaat er ook een stuk inkomen voor de apotheek af...Al die produkten zijn de enige waarvan het inkomen groeit en niet aangetast wordt door de besparingsmaatregelen van de Verhafstoot en Co.... 't Kan zijn, dat is iets waar ik geen zicht op heb, en dan zal, ondanks ik het gevoel heb één van de beste klanten te zijn van de apotheek, ik in werkelijkheid alleen maar ene zijn waar er veel werk aan is, en weinig verdienste... Alhoewel ik verdikke toch wel genoeg betaal !

Gelukkig hebben we ballastingsvermindering in ons landje...want de btw en andere taksen op produkten gaan pijlsnel de hoogte in. Nu ja, dat is natuurlijk een inkomen heel het jaar door voor de plusisters, op de gewone aanslag moeten ze altijd een hele periode wachten, en door de vertragingen bij de administratie moeten ze nog langer wachten...Dat de sukkels die zouden moeten terugkrijgen nog vééééééél langer moeten wachten, daar spreken ze niet van.

Ik heb op de rommelmarkt een mooi boek gevonden. (Hier wacht ik nu gedurende 5 minuten om u de tijd te geven daar opmerkingen over te spuien...)....
Het is een speciale uitgave van Amnesty International, de titel : Het Aanzien: 40 jaar vrede.

Het gaat over de periode 1945 - 1985...Blad na blad staat vol met foto's en tekst over al de vredes die we in die periode kenden: de bezetting van het oostblok door rusland, de koude oorlog, oorlog in Arabië, Korea, China, India, Kongo...blad voor blad allemaal vol Wrede....

Het mensdom op zijn best.

Heel interessant, maar ooooh ! zo teneerdrukkend !

En zeggen dat het zo simpel is, vriendelijk zijn, glimlachen, helpen...Maar ja we moeten altijd maar weer politieken in plaatsen van "mensen" (dat laatste zou eigenlijk een werkwoord moeten zijn hé ?)
Tot de volgende

blogs...

Heb je al eens rondgekeken wat er allemaal te zien en te lezen is op de biljarden (min of meer) blogs... Sommigen maken daar echte kijkpagina's van, sommigen pikken rechts en links nieuws, sommigen brengen streeknieuws onder eigen beheer, sommigen brengen een dagelijkse mop, en een (veelal gepikte) cartoon...en sommigen doen zo als ik, en brengen wat nieuws uit en van ons gezinnetje, geven eens onze (soms ongezouten) mening, en soms benaderen wij iets zoals het cursiefje van ene Jos Ghijsen...
Er is in ieder geval voor elk wat wils. En ieder vult het begrip bog in op zijn manier. Ik vind die kleurige verzamelingen allerlei maar niks, maar wellicht zullen die mij blog dan maar niets vinden. En zo is het goed ! Ik denk niet dat een blog als de mijne veel verder gaat dan mijn vriendenkring en de familie. Dat is ook logisch, want mijn blog brengt meest berichtenvan en voor die groep. ..enne...veel verder gaat mijn ambitie niet.
Eigenlijk is mijn blog soms ook wel een uitlaatklep, waar ik mijn pijnen en frustraties van mij af schrijf. Soms krijg ik daar ook reactie op, en voelen sommige lezers zich een beetje voyeur, maar wees gerust, ik zet hier niets dat ik niet kwijt wil. (of kan...)

Vanmorgen dacht ik weer eens op onze taal... Onze spreekwoorden en zegswijzen.

Het ijs breken... Van waar komt zo'n uitdrukking ? Geen idee ? Ik ook niet, maar ik bedacht dat dit wel eens voor eskimovrouwen heel iets anders kan betekenen dan voor ons... Bij onze vrouwen breekt het water (???), maar daar met die temperaturen, moet dat wel een heel ander iets zijn...Wedden dat die mensjes helemaal niet boos zijn op de abnormale temperatuursstijgingen die we nu kennen ?

Stom hé ? Maar daar hou ik nu eenmaal van, van die stomme woordspelletjes. En dat is een van de weinige vormen van humor die niet kwetsend is. (Tenzij het ijs natuurlijk breekt in scherpe splinters...)

We naderen weer het jaareinde, en de rekeningen beginnen weer toe te komen... Familiale, brandverzekering, autokeuring...waarom komt dat bij mij allemaal (of bijna allemaal) op dat jaareinde ? Het is al een dure periode, met al de geschenkjes voor de kinderen en kleinkinderen. Niet dat ik die geschenkjes, zowel het geven als het krijgen, niet leuk vind, maar er komt zoveel rond dezelfde periode...En dan zijn Veerle én haar kinderen ook nog jarig in diezelfde periode. En alhoewel ze allemaal niet meer geloven in de goede Sint, kijken ze toch of er iets is... Eén van de tweeling is wat uitgekookter..."Ik denk dat de sint eigenlijk feitelijk wel bestaat! He ?" (Die laatste hé is duidelijk in vragende, misschien zelfs nog wat twijfelende vorm. Niet dat ze twijfelt, maar ze twijfelt er sterk aan dat wij er nog in bijten..

Leuk ! Hoewel kinderen nu wel heel anders zijn dank zij de hen omringende wereld, toch blijven het kinderen ! De tweeling is nu in een periode van deegbewerking... Je weet wel, met zeer zoute deeg, voorwerpjes boetseren, die laten drogen en dan bakken in de oven. Ze vinden het heerlijk dat ze zo beeldjes kunnen maken die "blijven" bestaan ! Ik toonde hen enkele mooie zoutdeeg werkjes die ik ooit heb gemaakt, en nu zien ze bijna onbeperkte mogelijkheden. Leuk ! En wat mij steeds plezier doet, is dat ze creatief zijn ! Voor mij is dat wel de belangrijkste verworvenheid van de mens ! Zelf dingen scheppen ! 't klinkt bijna goddelijk, maar dat is het ook !

Allee, deze namiddag nog naar 't UZ te Gent en de dag zit er weeral eens op !
Tot de volgende ?

pijnstillers

Ik kots van die dingen... Ik heb de stille indruk dat ik stillekens maar gaandeweg die rotte pillen niet meer kan laten. Bovendien helpen die klotedingen geeneens ! Ja, ze stillen de pijn, maar dat is niet wat ik zoek! Ik zoek van de pijn af te geraken, niet ze te onderdrukken. Dat was ook wat de dokter in de pijnkliniek mij in eerste instantie beloofde, maar waar hij nu al lang niet meer van praat.

Slechts één ding heb ik effectief gewonnen, ik verval niet meer in ontstekingen ! En ik weet dan nog niet eens of ik dit te danken heb aan de pijndokter, of aan mijn huisdokter die me een homeopathisch middel voorschreef. Nu, veel rol speelt dat ook niet, het belangrijkste is dat ik die ontstekingen niet meer krijg! Dat betekent dat de Pijn (met hoofdletter: ik bedoel hier niet het steeds aanwezige zeurderige pijngevol, maar de pijn in heel erge, felle vorm) niet meer blijft vastzitten gedurende dagen, weken... Dit betekent echter niet dat de Pijn er niet is ! Zodra ik iets doe dat volgens één of meerdere van de pijnpunten in mijn rug belastend is, de pijn steeds maar toeneemt, tot ik op een of andere manier die belasting wegneem (en opletten ! zorgen dat je dan geen ander pijnpunt prikkelt! (bv als je door de pijn begint te wandelen met een gebogen rug, dan geeft dat een klein soelaas, maar dat drukt dan op een ander pijnpunt en de Pijn verhevigt nog)). Maar toch is dat dus winst ! Vroeger kon die pijn zich heerlijk zetelen in een ontsteking, en dan bleef die pijn daar dagen, weken zitten.
Mijn groot probleem is dat voor mijn rug bijna alles als belastend wordt ervaren, en dat ik dus bijna niets kan doen...Zelfs te lang rustig slapen resulteert soms in een pijnaanval...Wellicht lag ik dan "te" lang in één houding ?
Ik ben het best aan tafel, met mijn armen geleund, de druk op mijn rug wat opheffend en die druk dan nog wat afwisselend eens meer aan de ene, dan aan de andere kant leggend. Maar als ik in een aanval zit, dan gaat dat niet, en ben ik best wat liggend op mijn zij...want plat op mijn rug is dan zeker niet te doen.

Allee, 'k ga stoppen met zagen ! Morgen moet ik weer naar de pijnkliniek, ik ga hem moeten zeggen dat mijn poging om de pijnstillers te minderen mislukt is, en hopen, smeken dat hij iets kan geven die mij minder bijwerkingen bezorgt...

Maar morgen voormiddag ga ik eerst naar de Liddl, daar komt een set snijmessen en snijbeitels in aanbieding ! En daar ik wil proberen ook aan chipcarving te doen, komt dit juist van pas !
Ik hoorde dat er in Gent (een organisatie door het ocmw !) een soort hobbyclub is, waar de mensen allerlei dingen kunnen maken, en één keer per jaar kunnen ze dan de gemaakte voorwerpen in een grote tentoonstelling aan "het volk" tonen, en zelfs hun werken verkopen. Dat alles volledig gratis, ze moeten alleen de verkoop van de werken overlaten aan de organisatie (ocmw) die er dan 10 % van inhoudt. Ik wou dat ze hier ook eens zoiets deden ! Ik zou direct lid worden ! De voordelen zijn legio ! Je leert ervan elkaar, je kunt exposeren en verkopen, zodat je niet op den duur met een berg werken en werkjes zit ! De meesten doen hun hobby immers niet alleen daar in dat lokaal, maar ook thuis en hebben dus ieder jaar een pak werken !

Ik heb het al herhaalde keren gevraagd aan ziekenzorg, en aan de gehandicapten en dergelijke meer, maar tot op heden: noppes ! Niemand voelt zich geroepen om iets dergelijks te starten !
Jammer !

Is het bij jullie ook zo heerlijk zonnig weer ? Hooguit wat cirrusbewolking, voor de rest een heerlijk blauwe hemel ! In de tuin saan de fuchsias nog altijd volop te bloeien ! Natuurlijk zijn het winterharde soorten, maar normaal staan ze zonder blad, en zeker zonder bloemen ! opelijk komt de kou niet te plots en dan in een klap ijzig koud! Ik weet niet of de planten dat dan wel zouden verteren ! En nu staan ze ieder jaar mooier en groter ! Voor de niet tuinier fucsias zijn de alomgekende bellekensplanten (In 't Westvlaams spreken ze eerder van klokjes...)De bloemen zijn meestal rood en purperblauw, maar ook wit en roze zie je vaak. Je ziet ze met grote dubbele, gevulde of enkele bloemen, je ziet er staan, je ziet er hangen en er bestaan zelfs kruipende soorten, maar die laatste zijn wel héél zeldzaam. Bij de winterharde zie je meest rood met blauwpaars, maar er zijn ook wel witte of rood-witte winterharde, alhoewel die gewoonlijk net iets minder winterhard zijn.

In Schotland zag ik fuchsia's in parken staan, midden in de grasvelden, struiken van wel 1.5 meter hoog en breed ! Prachtig ! De mijne zijn nog lang niet zo groot...

Allee, ik ga er mee stoppen ! Tot de volgende ?

brons deel 2

Ik kreeg een opmerking van mijn buur dat zij geen houten spiesjes aanbrachten, maar ijzeren of stalen staven..Ik heb één keer meegemaakt dat er koperen staven ingebracht werden, maar de "vlek" was zichtbaar...Ik denk dat de vlek van ijzer of staal ook zichtbaar was ??? Bovendien wijst Eddy er op dat er wel méér dan één luchtgat moest zijn waar de lucht uitkon, en waar het brons uitspoot. Juist, ik was dat een beetje vergeten, sorry !
Ik heb reeds gezegd dat beeldhouwers die gearriveerd waren (soms anderen ook, hangt af van de financies) hun beelden lieten gieten door gespecialiseerde bedrijven. Mijn buur werkte ooit in zo'n (ter ziele gegane) bedrijf. Vandaar dat ik ook wel iet hoorde over het commerciële gieten. Daar het gietbedrijf ook verantwoordelijk was voor het beeld, zullen er wel altijd maatregelen genomen zijn tegen verlies of breuk, wat natuurlijk invloed heeft op de werkwijze.
Zo werden bepaalde beelden (afhangend van het model) gegoten in zand. Daarvoor werd de moule gemaakt in zand. Stel u geen zand voor zoals op het strand, het is veeleer een soort zavel, die dan nog zéér "vet" is, waardoor het zeer hard in vorm kon geduwd (geperst, geklopt) worden. Ik heb nooit zo beelden zien gieten, maar ik veronderstel dat de werkwijze ongeveer dezelfde zal zijn, zoals men gietijzeren machine-onderdelen giet. Ik heb dat ooit gezien vor het gieten van de pomphuizen (pomphulzen?) van toendertijd nog grote zware pompen voor op verwarmingsinstallaties.
Er bestaat nog een andere manier om brons te gieten, iets wat zowat de dood betekende van de op klassieke manier gietende bedrijven. Ik heb het nooit gezien, maar hoorde van mijn buur, die er dus een van de economische slachtoffers van was, dat er (toendertijd in Italië) een nieuw procedé was ontstaan, waarbij men een soort "porselein" (Een soort kunststof ?) op het wassen beeld spoot, dit droogde zeer snel, was van een superbe kwaliteit als moule, en na het bakken kon men de brons rechtstreeks in deze moule inspuiten...Nadien werd de moule wellicht gewoon als porselein gebroken van de koude brons. Op deze manier spaarde men uiteraard heel wat stappen uit, en dus heel wat tijd en werk minder, wat de kostprijs drastisch verminderde. Vraag mij echter niet meer uitleg, want meer weet ik er niet van. Als mijn buur nog wat meer mededelingen doet, dan zul je dat morgen zeker kunnen lezen als je op "comment" klikt, onderaan de blog...

Gisteren is Bart en Els langs geweest, Veerle en de kids waren hier ook, het was gezellig druk en iedereen is terug in blakende gezondheid.

Voila, mijn werk voor vandaag zit er op, tot de volgende ?

Academie

Eén van de eerste dingen die ik - tot mijn verbazing - leerde op de kunstacademie, was dat alle middelen goed zijn om het doel te bereiken. Het doel is hier dan wel een "kunst"-werk...
Ik zag rustig een negatief maken van een gezicht van een romeinse keizer, daar dan was in gieten, en van die kop vertrekken om je eigen (?) werk er van te maken. De originaliteit lag hem dan in de keuze van de kop, maar vooral n de verwerking tot de kop die jij voor ogen had. Resultaat ? In ieder geval vele uren winst...
Niet eerlijk ?
Kijk, zoals je kunt afleiden uit de besproken techniek, gaat het hier over beeldhouwwerken. En als daar één ding niet eerlijk is, dan is het de verkoopprijs ! Je ziet schilderijen verkopen voor duizend en meer euro's, terwijl een schilderij bij de meeste schilders een werk is van uren, hooguit dagen... Bij een beeldhouwwerk aanvaardt geen kat dat je het zelfde uurloon zou vooropstellen, want aan een beeldhouwwerk spreken we nooit van uren, in het beste geval van (veel meer) dagen en meestal van weken werk ! Tenzij je al een wereldfaam hebt verworven, kun je derhalve nooit concurreren met de schilders. Vandaar dat het gebruik van kortere stappen algemeen wordt aanvaard.
Laat ons eens de productie van een bronzen beeld bekijken... De eerste stap kun je al op twee manieren doen: of je werkt rechtstreeks in was, waarbij je steeds voor ogen moet houden dat de dikte van de was overal ongeveer even groot moet zijn, of je modelleert een beeld in klei, trekt daar een moule op (= het maken van een negatief, waarbij je minstens in twee, veelal in veel meer stukken moet werken, want je moet het negatief telkens weer van het beeld moeten kunnen wegnemen. Dat wil zeggen dat je dus heel goed moet bedenken waar en hoe je de verschillende stukken van de moule voorziet om ze gemakkelijk, en zonder risico op breuk van het beeld te kunnen wegnemen. Je moet die stukken ook zo maken dat je ze gemakkelijk van elkaar, maar ook terug op elkaar moet kunnen zetten, en dat ze dan het model moeten blijven houden, je moet ze dus steeds weer perfect ten opzichte van elkaar kunnen zetten en houden.
Dan moet je de moule van je kleibeeld afhalen, reinigen en insmeren met een antikleefmiddel (meestal een zeepoplossing). Dan bouw je de moule weer op, giet er in verschillende keren en met telkens een afkoelingsperiode tussen, was in, tot je ziet dat je een voldoende en gelijkmatige wasdikte hebt in gans het beeld. (Dit vergt ook ervaring bij het ingieten van de was en het manipuleren van de moule om de was netjes overal in te krijgen...) Zorg dat de was heet genoeg is, zodat je bv niet bekomt dat een vinger geen was krijgt.
Dan voorzichtig de moule verwijderen, het beeld opkuisen, waar nodig bijwerken.
In beide technieken heb je nu een wassen beeld. Nu moet je dus het beeld gieten... Maar dat kan alleen als je een techniek ontwikkeld waarbij je de bronsmassa overal in het beeld krijgt, en voorzien dat het beeld hol blijft. Je maakt daartoe in het beeld bruggen, bv met houten spiesjes of iets dergelijks. Dan giet je het beeld vol met chamotte (een speciale mengeling plaaster die hittebestendig is) Aan de buitenkant van het beeld breng je in was gietkanalen aan. Dat zijn worsten was, die je zo ophet beeld aanbrengt dat je zeker bent dat de bronsmassa helemaal en alle onderdelen van het beeld kan vullen, en je voorziet een grote trechter opening een stuk onder het beeld en een uitloop even diep voor de bronsmassa, zodat je ziet dat het brons alle ruimte heeft ingenomen en via dat gat boven komt. Zo'n gietkanalenconstructie kan behoorlijk ingewikkeld zijn, en moet ook zeer goed beredeneerd worden.
Nu wordt het ganse beeld en al de gietkanalen ingegoten in een grote massa chamotte. Zo dat alleen de top van de trechter en de uitloop bloot blijft. Het beeld staat dus op zijn kop !
Als de chamotte goed uitgedroogd is, dan wordt die massa chamotte zo sterk verhit dat de was en de houten bruggen volledig verbranden, en het beeld en de gietkanalen in feite een holte vormen. (Uiteraard mag dit niet meer bewogen worden, om geen verschuivingen te krijgen. We doen dit in een put, die we later dan opvullen met aarde, om springen te voorkomen en om de massa warm te houden. ) Ondertussen smelten we dan ook de brons zodat die klaar is om te gieten op het ogenblik dat de chamotte warm en verzekerd is. Dan giet je de vloeibare brons in de rechteropening, totdat er brons spuit uit het andere gat.
Nu wacht je tot alles afgekoeld is, en haalt dan de chamotte weg. Je beeld ziet er dan (als het goed is) uit als een massa buizen met een klomp. Die klomp is dan het beeld...al de buizen moeten afgezaagd en glad geslepen worden, de chamotte moet ook uit het binnente van het beeld gehaald en gespoeld worden, en dan kun je het beeld beginnen afwerken...Glad zetten, polieren, en patine(s) op zetten...

Kun je je nu voorstellen hoe lang je aan één beeld werkt ?

Allee, de les is uit, tot de volgende ?

Aquariummmmmmmmmmmmmmmmm

Gisteren dus mijn akvarium gekuist en opgeknapt met wat nieuwe planten, en diene grote kabeljouw verwijderd... Alle andere vissen zijn nu weer heel goed zichtbaar. En, oh ja, ik heb er ook 4 grote appelslakken in gezet.
De man van de winkel deelde mij mee dat ik ook een klantenkaart kon krijgen, "of zet ik het bedrag op de kaart van Bart"...Wat doe je dan, als wijze grijsaard, wetende dat Bart daar heel regelmatig komt om levend voeder voor zijn verscheurende astronautusjes...
Bij Bart zit in zijn bak ook een hele grote plecostomus, een "ruitenwasser" van zo'n dikke 20 cm lang...Zijn lieve astronautusjes pakken soms dat beest bij een van zijn vinnen en sleuren hem heel de bak rond. Als Bart de ruiten eens wil reinigen, dan vraagt hij aan een van de kinderen om de vissen bezig te houden met zwaaien en tikken op de ruiten, zo niet, dan bijten ze in zijn vingers. Vissenliefde kan soms bizarre vormen aannemen.
Enfin, mijne bak is nu weer netjes.
Mijn rug niet, ik heb vannacht toch wel een uur of twee geslapen...Anny was enthousiast.
't Is nog niet over, ik zit hier schots en scheef, een beetje zoekend naar de beste houding, die dan na enkele ogenblikken toch ook niet de goede blijkt.
Vandaag is het bewolkt, maar tussendoor komt de zon piepen. De zon staat al op om 8.15 uur en gaat vanavond onder om 16.48 uur... We zijn bijna december en het is nog altijd niet koud. Wellicht gaan we volgend jaar weer een nacht vorst hebben eind juni, zoals dit jaar. Wij staan daar niet zo bij stil, maar mensen die moeten leven van de teelt van tere plantjes...
Er is inderdaad something rotten in the our kingdom .
Ik ben bezig aan een klassieker, als ik de eerste korte zin zeg, dan zullen wellicht velen onder u direkt weten over welk boek ik het heb.
"Call me Ishmaël" in de nederlandse versie: "Noem me maar Ismaël"
Weet je het al ? "Moby Dick, The White Wale"
Heerlijk boek van Melville, schrijver en doet-al die in zijn tijd geen of toch zeer weinig erkenning kreeg voor zijn werken.
Ik had juist gedaan met Stella, een prachtige roman van Jan de Hartogh. Ik hou niet zo van liefdesstory's, maar dat is een mooie, het is eigenlijk een oorlogsverhaal, waaraan een soortement liefdesverhaal is aangebreid.
Al gezien? de blaren vallen zeere ! Ondanks het blijvend warme weer verliezen de bomen toch hun blaren. Alleen duurt de herfst zo wel veel langer, en begon hij ook veel later. De eerste boom in mijn omgeving verloor zijn blaren op het normale tijdstip, mijn notelaar, maar al de rest is veel later. Vandaag merkte ik dat nu ook bijna alle blaren van mijn Hydrangea Petiolaris gevallen zijn. Eigenlijk werd dat wel tijd ! Ik heb aan mijn voordeur een licht hangen die aangaat als het duister wordt, maar die lamp zit grotendeels tussen de blaren van mijn klimhortensia, en nu, met de vroege avonden, zie ik toch graag wie er voor mijn deur staat ! Ik ga deze winter toch eens zien of ik die lamp wat meer bloot kan maken zonder mijn hydrangea teveel te schenden. Hij bloeit ieder jaar zo uitbundig,en de bloemkronen blijven heel de winter een sieraad.
'k ga stoppen, tot morgen ?

Verdwaald...

Toen we gisterenavond wilden naar bed gaan, hebben we eerst als twee zotten staan lachen beneden aan de trap.
Je weet dat de twee honden ook boven slapen, ds is het iedere avond een stormloop de trap op. Gisteren was het anders...
Je moet mijn huis kennen om het te begrijpen. Als jebij ons de trap op gaat, dan kom je na 3 treden op een klein vlak stukje, waar je rechts de deur van het toilet hebt. Die deur gaat open naar buiten, dus naar de trap. Nadien heb je dan links de trap verder naar boven.
Nu moet de laatste die naar het toilet is geweest, de deur half open hebben laten staan. (Dat zal ik dus wel geweest zijn, een vrouw vergeet nooit iets (?))
Toen dus gisteren de twee honden zij aan zij de trap opstormden, kwam bobbie tot zijn verbijstering in het toilet uit... Het duurde enkele tellen voor hij begreep waar hij was... En wij stonden daar te lachen, toen hij verongelijkt een pas achteruit deed en langzaam en waardig de trap op liep... Om je te bescheuren, de hond leek echt beledigd door ons gelach !

Ik weet niet wat het is, maar regelmatig stel ik vast dat er een letter niet door komt...Dan moet ik (als ik het opmerk) terug gaan om de letter er bij te tikken... Ambetant. Waarschijnlijk tik ik soms net niet hard genoeg om het contact te maken? Want als ik heel attent tik, dan heb ik het niet. Mocht je dus soms al eens zo'n woord zien waar een letter ontbreekt, wil mij dan aub verexcuseren...

Heb je al eens buiten gekeken? Ik niet, ik probeerde wel, maar het regengordijn was te dik om iets te zien. Ik zie wel dat mijn boom steeds dunner in de blaren zit...Niet moeilijk, want het heeft vannacht serieus gewaaid ! (Zegt Anny, want in winderig weer slaap ik heel vast...)

Vandaag werken we aan de aquarium, hij moet weer eens helemaal in orde gezet worden. Deze voormiddag begin ik al aan het kuisen, en in de namiddag doen we er wat nieuw zand bij en nieuwe planten. Nu en dan moet dat eens gedaan worden...ik weet dus al dat het een dag vol pijn gaat worden. Zowel om in het aquarium te werken, als om aan de lavabo de filtermotoren te kuisen, moet ik op een ongewone manier staan, en weet ik dat de pijn weer op sommige momenten onuitstaanbaar zal zijn...Eventjes zitten en desnoods een straffe pil bij pakken kan dan wel weer de pijn aanvaardbaar maken. Maar ja, het moet nu eenmaal gebeuren hé...

Voila, ik ga er mee stoppen, oh ja, ik heb een kalebas donker gekleurd, en dan een tekening van een zebra uitgesneden tot op het witte kernhout. Het resultaat is schitterend, ik tekende alleen de witte strepen, en hier en daar wat van de contour, en wat gras... Hoewel je dus eigenlijk het dier niet volledig tekent, zie je wel een zeer gedetailleerde tekening van een zebra. Met die techniek is dus ook wel een en ander te doen. Je maakt dus een witte tekening, waarbij de lichte plekken zichtbaar zijn. Bij een gewone tekening teken je in feite de donkere plekken op een lichte ondergrond, hier dus omgekeerd. Het vergt wel ruimtelijk inzicht, zodat je weet waar licht en schaduw vallen. Een zebra was dan ook een gemakkelijk maar zeer dankbaar onderwerp, omdat je steeds de witte lijnen kunt tekenen.

Tot de volgende ?

De eed van Trouw...

Mijn attente zuster, stuurde mij een stuk van "Kerkelijk Leven" van de Ste Catharina Konterdam parochie toe... De parochie waar mijn zus nog steeds bij hoort, en ook de parochie van onze jeugdjaren.
In dat parochieblad staat een foto, met het volgende onderschrift:
De chirojeugd woonde het einde van de vespers bij en nam deel aan het Zondagse Lof. Nadien werd soms de Eed van Trouw afgenomen zoals hier bij de Knapenbelofte (12-14 jaar) in 1958. Op de fotov.l.n.r: .....(10 namen) + Antoon Goderis.

Wonder boven wonder, de helft van de namen herinner ik mij niet meer, de rest behoorden tot de kameraden, het vriendenclubje, waarmee je speelde, lachte, toeren uithaalde en ruzie mee maakte...Makkers in de deugnieterij.

Toen Anny het fotootje toonde aan mijn dochter, met de vraag vind je je vader, kwam ogenblikkelijk: diene dikken zeker, daar vanachter in de rij...'t was nog juste ook...

Maar het bevestigd wat ik hier al eerder schreef: de chiro moest naar vespers en lof... Van die Eed van Trouw moet ik eerlijk bekennen dat ik me dat onderdeel helemaal niet meer herinnerde. Maar wij deden nog meer in de kerk dan vespers en lof... Toen 't "stoeltjeswuuf "(hier zeggen ze de stoeltjeszetster, veel deftiger! ) dood ging, zaten ze zonder brave dame die de job wilde overnemen...Onze proost kwam toen bij ons (de chiro) terecht, en deed ons het aanbod om de zondag in alle missen het stoeltjesgeld op te halen, we kregen daarvoor een percentje van de opbrengst. Natuurlijk deden we dat, een jeugdbeweging heeft steeds geldnood, en dat was een vast inkomen... Zodoende was ik dus ook regelmatig van dienst om het stoelgeld op te halen. Ik herinner mij een keer dat er een man staarling voor zich uit bleef kijken, en ik stond daar wat te staan...Ik stootte hem na enkele seconden aan, "stoeltjesgeld"..."'k heb niks bij..." fluisterde de man wat beschaamd...Bijna had ik hem gezegd dat hij dan maar moest rechtstaan...(Indachtig ons percentje...)
Toe wij ons werk gedaan hadden moesten wij de sakristie binnen, het geld tellen, en inschrijven in het grote boek dat daar lag...

Waar is de tijd ! Ik kan mij niet inbeelden dat de jeugd van nu nog naar vesper en lof zou gaan, en zeker niet dat ze stoeltjesgeld zouden ophalen.

Ik heb van morgen naar tanteke gebeld om te vragen of ze haar pillen genomen had...ze zei van ja...hopelijk is het waar !

Aan de linde voor mijn raam hangen nog steeds veel bladeren...maar je kunt toch al door de boom kijken, en er is nog weinig groen te zien, het is eerder een gele boom geworden, met wat spikkels bruin...Het groenst zijn nog de takken. 't Wordt toch nog herfst...ook al naderen we al heel snel de winter...

Luc vertelde me de uitleg van het woord kaberdoesje...'t Zou van 't Frans men, waar de kwaliteit van de kamers volgens nummer gezet werden...Kamer 12 was van het laagste allooi, en het chambre douze werd ons kaberdoesje... Zo komt het woord mannequin van het vlaamse mannekijn. En in het verre rusland is een onderlijfje nog altijd een borstrok...(heb ik gelezen...)
Dat er zo veel nederlandse woorden in het russisch voorkomen, danken we aan Tsaar Peter de Groote, die in nederland de scheepsbouw leerde, en een heel pak scheepsarbeiders mee nam naar rusland om een russische vloot uit te bouwen.

Wedden dat er daar dan een soortement rascisme was tegen die vreemde snoeshanen uit het verre (neder)land ?

Wellicht predik ik weer uit een ver verleden, als ik spreek over het feit dat vroeger de lonen van de bouwvakarbeiders in het Brusselse veel hoger waren dan in Gent, en dat in limburg en westvlaanderen de lonen nog veel lager waren...Men sprak toendertijd van de loonzones... Onder meer mijn vader was een van de strijders om te komen tot een gelijke 'verloning" voor alle bouwvakarbeiders van gans het land... Waarom ik daarover begin ? Omdat we nu opnieuw met dat fenomeen te doen hebben, alleen, de schaal is vergroot...We spreken niet meer over belgië, maar over Europa, en momenteel gaat het niet over de bouwvakker, maar over de arbeider in de auto-industrie... We zullen moeten groeien naar europese akkoorden, en ik ben overtuigd dat dat ook maar een stap zal zijn naar de "globalisering" van de lonen en arbeidsvoorwaarden. Of denk je echt dat, als de islamitische landen dezelfde welvaart, en het zelfde levenspeil zouden hebben, dat er dan nog al die miserie zou zijn? Godsdienst is ook daar maar een vlag die de lading dekt... Denk je dat als de palestijnen niet meer jaloers waren op levensstandaard van joodse buren, dat er nog zoveel boel zou zijn ? Welvaart is een van de voorwaarden voor vrede !

Met een volle maag vecht je niet zo gauw.

Allee, 'k stoppen.. tot de volgende ?

tanteke episode 318

Vandaag weer naar tanteke, nu naar de apotheker voor medicamenten voor haren tikker, en naar het Gemeen-tehuis (splitsing van Merho in Kiekeboe) voor haar nieuwe identiteitskaart. Hopelijk is nu alles in orde... En ben ik voor enkele dagen gerust...
Volgende week of zo mag ik zeker terug, want dan zal haar identiteitskaart er zijn en moeten afgehaald worden... Dat zal leuk worden met dat codenummer, 't menske weet bij de twaalfde slag van de klok allang niet meer dat er elf voorgaande waren... Ze wordt ontzettend vergeetachtig, als er nu een brief is die om een of andere reden enige tijd moet bewaard blijven, dan neem ik hem mee, want anders is hij niet meer te vinden, herinner u maar de historie met haar belastingsaangifte...er was geen spoor meer, van alle documenten was er geen een meer te vinden, zelfs de brief van de belastingen om in te vullen was verdwenen... Gelukkig heb ik dat kunnen regelen...
Ik zeg altijd, zo lang ze kan zelfstandig wonen...maar ik vrees met grote vrees dat die tijd aan 't korten is...

Ik verrek de laatste dagen van de pijn, en bovendien heb ik ook nog maagpijn. Zou dat nog altijd het gevolg zijn van die portugese brol die ik ooit moest proberen? Dat kan toch bijna niet ? Enfin, volgende week "mag" ik weer naar de pijnkliniek, eens horen wat hij zegt...Misschien is dat mede van het heen en weer krossen met tanteke, en de zorgen die ze mij geeft...

Is het bij jullie ook zo'n zot weer ? Ik heb al in de gietende regen gelopen, en nu schijnt de zon weer, maar de lucht komt al weer vol kolossale wolkenformaties, bovendien geen de "voorspellers" nog de kans op onweder met donder en bliksem... In november ? Nu ja, we hebben ooit in Houffalise in een fikse sneeuwbui gezeten, met donder en bliksem bovenop. Ne mens verschiet van niks meer.

Ik moet nu in stukjes schrijven, Veerle vindt het nu noodzakelijk om de steps in orde te brengen, banden oppompen, en vooral de sturen hoger zetten...Natuurlijk weet geen een van de vrouwen hoe dat moet, en pijn of niet, het moet nu...

Ik ga maar stoppen, en me terugtrekken op mijn "atelier", daar ben gerust (hoop ik)
tot de volgende ?

wondermiddel...

Gisteren, toen het met het maagmiddel en hoofdpijnmiddel iets leek te beteren, dacht ik plots: "'t Is toch geen griep hé ?"...Onmiddellijk oscillocccinum beginnen nemen, en ja hoor, na de tweede dosis (ieder uur eentje in noodgeval) bleek alles weg... 's Avonds toch nog eentje gepakt en alles is weer ok...
't Is toch echt een wondermiddel !

Allee, het voornaamste is dat ik er weer door ben. Ik had het moeten weten dat het griep kon zijn, eerst Veerle en dan Bart...maar ja, je maag en hoofdpin, dan denk je niet direkt aan griep hé...

't Weer is weer typisch herfstsss...Nat en grijs, weliswaar is het niet koud te noemen, toch niet voor de tijd van het jaar. We moeten inderdaad wel vaststellen dat er iets raars is met ons weer !

Of dat nu door de vervuiling komt of niet, gezonder wordt het er niet op ! Bovendien zijn de zekerheden weg, de mensen die ieder jaar overwinteren in Spanje, hebben daar nu ook maar raar weer, zeker niet iets waar je naartoe zou trekken om te overwinteren hé ? Het lijkt wel of onze winter aan 't overschakelen is naar het moessonseizoen, niet dat het zo véél regent, maar als het regent is het niet meer regenen maar wolkbreuken...

Het is niet meer gewoon... Ieder jaar zien we meer en meer mensen die in overstromingsgebieden zitten, en die dan de naam krijgen dat ze in een risico-zone zitten. Veelal was er vroeger niemand die dat ooit een risicogebied bevondt. Natuurlijk spelen er veel meer elementen mee dan de stortbuien, de steeds toenemende bebouwing, maar vooral het feit dat de landbouwgronden geen water meer kunnen opnemen zoals vroeger... De grond is precies toegebetonneerd door de steeds zwaardere landbouwmachines die er over denderen... Je moet maar eens proberen om in een landbouwveld nog één aardworm (regenworm !) te vinden...Je zal lang moeten zoeken! En het waren de aardwormen die zorgden voor de doorlaatbaarheid van de grond... Die beestjes hebben de strijd opgegeven, ze geraken niet meer door die telkens weer toegestampte grond ! Als het regent, dan zien we het water niet meer in het veld dringen, maar er over stromen, bijna net zols over een betonnen rijweg... Met dat verschil dat het in zijn vloed nog steeds wat van de bebouwbare opperlaag meepakt en zo een steeds toenemende erosie veroorzaakt... Men moet op een of andere manier de grond weer open maken, los maken, doordringbaarmaken, en weer bevolken met een natuurlijke habitat van wormpjes en dies meer... Zo lang ze dat niet inzien, zal het vechten tegen de bierkaai (lees watervloed) blijven.

Ik heb antwoord gekregen van Rato, de provinciale rattenbestrijdingsdienst! Een zeer vriendelijke en lange brief, waarvan de essentie luidt: iedereen is verantwoordelijk voor de bestrijding op zijn eigendom of gebruikte gronden... Het komt er op neer dat ik, en andere bewones van de wijk(en) die last hebben van ratten, eigenlijk de landbowers zouden moeten op hun verantwoordelijkheid wijzen dat zij ook op hun grond aan bestrijding moeten doen... Zeg tegen een boer maar eens dat hij rattenbestrijding moet doen op een braak liggend veld! Onafgezien van het risico van het vergift op de velden voor mens en dier... Ik heb teruggeschreven dat mijnsinziens ook deze bestrijding beter gedaan zou worden door bevoegde mensen met adequaat en veilige bestrijdingsmiddelen... Ik hoop nog maar eens op een antwoordje, en hopelijk een positief antwoordje... Ik kan en wil geen ruzie maken met de landbouwers die voor en naast mijn deur de velden bewerken...Maar ieder weldenkend mns zal ook wel inzien dat de resten van de maïs en vooral de hele hopen kleine patatjes die opde velden blijven liggen echte attractiepolen zijn voor ratten en ander ongedierte...Dat die beesten dan ook eens gaan kijken op drogere en warmer gebieden, lijkt mij heel normaal, maar niet plezant voor de bewoner...
Ik begrijp de stelling van Rato wel, maar je moet al ervaren bestrijder toch heel goed weten dat de bestrijding beter aan de bron gebeurt dan aan de uiteinden...
Nu ja, wie ben ik...
En wie luistert er nog naar de man in de straat in een land waar we massa's politiekers hebben, maar héél weinig mensen die ook leidsmannen zijn of durven zijn...
Kijk maar eens naar het huidige beleid van ons absurdistan... Ik moet niets meer zeggen zeker ?

Ik ga stoppen, de dag is nog lang en vermoeiend...Ik moet weer met tanteke op stap om een en ander te regelen voor haar...'t Wordt een duts, en dergelijke mensen kunnen dan niet anders dan panikeren als er een werkelijk probleem zich voordoet. Hopelijk komt alles vandaag in orde, dan is zij (en ikke !) weer een tijdje gerust. Ik heb de indruk dat ze ook wat begint te sukkelen met haren moteur, ze is zo "dempig"...Van het minste dat ze doet is ze kort van adem...

Allee, tot de volgende ?

Ziekjes..

Vannacht wakker geworden met hoofdpijn, nadien weer in slaap gesukkeld, maar vanmorgen nog steeds hoofdpijn en misselijk.
Pilletje gepakt (eentje meer of minder...)niets geholpen. Veerle komt met de kids om naar de rommelmarkt te gaan te Aalst. Het was een mooie markt, maar druk, druk, druk...
In het terugkomen gestopt om een braadkip te kopen en nadien ook nog pistolets.Na het eten nog maar een pilletje of twee gepakt, het lijkt nu toch iets te beteren...
Gisteren he ik gelogen...onbewust.... Ik heb gezegd dat er iemand zo dikwijls reageerde op één artikel, maar het was zo dat hij blijkbaar mijn blogs van een week ver gelezen had, en op iedere dag gereageerd heeft....Dat maakte mij bepaalde van zijn opmerkingen duidelijk...

Ik heb nog niets gehoord van Bart, hopelijk is hij ondertussen weer genezen. Ik zal het wel horen. Maandag moet ik nog eens naar tanteke... Hopelijk is alles dan geregeld. Deze keer was het dus niet voor een prulle, maar er was serieus werk en loping aan.

Ik ben bezig met een kalebas eens op een totaal andere manier te bewerken. Ik heb hem nu met donkere vernis gekleurd, en zal nu proberen er een tekening uit te snijden, zo, dat het wit hout er onder weer bloot komt, en zo een witte tekening maken op en donkere achtergrond. Hopelijk lukt dat, want de wand van zo'n kalebas is niet dik...Enfin, als het lukt zal het mooi zijn, als het niet lukt, dan is er een kalebas naar de knoppen.

Ondertussen ben ik ook op zoek naar voorbeelden van folkloristische snijwerken. Je weet wel, soms zag je dat vroeger op vrouwenklompen, dan was daar een motiefje in gesneden, die in feite onstond door telkens kleine driehoekjes ui te snijden in een bepaald patroon, zo had je lintversiering en/of bloemversieringen. Deze oude volkskunstvorm heeft bepaalde charmes, die misschien kunnen gecombineerd worden met de pyrografie, die eigenlijk ook een oude kunstvorm is. (Alhoewel er blijkbaar in Amerika weer mee gewerkt wordt...en tot mijn verrassing vond ik ook pyrografie van onder meer ...Picasso....)

Ik denk dat deze snijvorm iets is dat ik ook nog kan doen, omdat dit ook op de tafel wordt gedaan. (En ik dus kan leunen). Je ziet dat het weer winter wordt, ik zit weer veel meer te werken aan allerlei kunstwerkjes. Wellicht denk je dat ik te veel soorten dooreen doe, maar dat is voor mij net de truuk...dat laat mij toe op een steeds weer iets andere houding te werken, en net dat laat mij toe meer te doen.

Enfin, het is weer iets om te proberen, en stilaan in te groeien. En hopelijk maak ik ook daarin weer leuke mooie dingen. Nu zit ik al die werkjes op te stapelen, maar ooit doe ik eens een expositie...Maadan moet ik voldoende hebben om ook werlijk naar buiten mee te komen. Ik heb nu al enkele werkjes verkocht, en weggegeven, maar stilaan groeit de stapel aan.

Voila, ik ga er mee stoppen; tot de volgende ?

jahwaade!

Ik heb nog nooit zoeel reacties gekregen op mijne blog als op die van gisteren...en bijna allemaal van ééne man..
Ik moet zeggen dat die man heel wat verklaringen van woorden kent, die ik nog niet ken...alleen weet ik niet altijd hoe ij die woorden in verband brengt met mijn schrijfsels...Ik denk dat hij soms een ietsiepietsie jaloers is op het schrijven op zich...Vroeger schreef hij regelmatig in een tijdschriftje van zijn job, en verwerkte daar heel wat van zijn frustraties...Maar nu mag dat niet meer, blijkbaar kon de leiding niet zo goed relativeren als hij en de meerderheid van de lezers. Kijk, Lukske, in een blog mag je zeveren, mag je de hekel halen over dingen, maar toch moet je dan ook oppassen dat je niet té ver gaat...want ja weet ook niet wie er allemaal die brouwsels zit te lezen, en wie weet zouden er soms ook zijn die niet kunnen lachen...Maar ik ben in een positie dat ik niet meer over het werk kan schrijven, want ik weet er niets meer van...dus ...die controle zal er dan ook wel niet meer zijn hé...
Ik was nochtans een van je lezers...Om eerlijk te zijn, dat was het enige artikel in dat blaadje dat ik ooit las, de rest interesseerde mij niet, maar sarcasme en ironie hebben altijd mijn interesse en fantasie geprikkeld. Dus, als je nog maar eens je frustraties wil wegpennen, mijn mailbox staat altijd voor je open ! Ik snoep er met veel genoegen van, en wie weet is het ook nog van echte curatieve waarde voor jou, wat me ook plezier doet !
Ik heb dat met de genen van mijn vader meegekregen...Alhoewel hij helemaal niet altijd akkoord was met de inhoud, kocht hij regelmatig 't Pallieterke, omwille van het sarcasme, de ironie en de "giftige pralines"...
Ik weet niet of 't Pallieterke nog bestaat, maar als kind genoot ik al van de manier om iemand over de hekel te halen. Eén van de spotprenten staat me nog altijd voor de geest...Wijlen Camiel Huysmans was op zeer hoge leeftijd getrouwd met een véél jonger ding, en in 't Pallieterke stond een prachtig getekende cartoon van Camiel Huysmans met de jonge vrouw op zijn schoot...Het onderschrift luidde: "Onze Vlaamse Spreekwoordenschat : "Op droog zaad zitten""...

Kijk, dat moet kunnen...spot en ironie zijn uitlaatkleppen, en net zoals op een stoomketel er een veiligheidklep zit, moet die ook op de mens zitten, anders krijg je geweld en agressie. En wee de religies die dit verbieden, kijk maar een rond u...
Men praat ons nu allerlei van onmenselijke gedragsregels aan, onder het mom van bv "racisme" Je mag nie meer lachen met een turk, maar ik heb pater Leman nog niet gehoord over de moppen op de hollanders, op de limburgers... of is racisme alleen mogelijk tegenover mensen die van onder een of andere breedtegraad afkomstig zijn ?

Ik heb niets tegen een hollander of een schot of wie dan ook, maar ik kan genieten van een mop over die mensen, ook als het over een turk of een marokkaan gaat...Maar het moeten moppen zijn, niet kwetsend, maar leuk. Ik herinner mij een schoolbezoek aan een instelling waar onder andere motorisch gestoorde kinderen zaten. Een verschrikkeijk iet om te zien, en gans de klas was sterk onder de indruk van die sukkelaars...Maar enkele uren nadien waren er al enkelen die moppen vertelden over dergelijke kinderen...Wreed ? Nee hoor, een perfecte manier om de schokkende ervaring te verwerken, meer niet... Maar sommigen die deze uitlaatklep, veiligheidsklep niet hadden vonden dat wel wreed en verschrikkelijk... Ik weet zeker dat zij de schok veel moeilijker en veel langzamer verwerkten...

Deze namiddag ga ik het intellect gaan bezoeken...In michelbeke is er tentoonstelling van kiekens (en cavia's en kornijnen...) Bij Aspe las ik onlangs een uitbreiding van het mopje over de kornijnen (larpins) ...Weet je wat een prigeon is ? ...een druif

Allee, tot de volgende ?

Wat moet je dan zeggen...

Ik ontvang zo juist het overlijdensbericht van Erik's moeder... Vijf minuten geleden stuurde ik nog een kaartje om hen te danken voor het mailtje ter gelegenheid van onze 39° huwelijksverjaardag...
Gek, 't is nu precies of je schreef dat bedankingskaartje zonder je iets aan te trekken van dat overlijden. Het is wel niet zo, maar je hebt schrik dat het wel zo zou overkomen.
Echt waar, Lieve en Erik, ik kreeg het overlijdensbericht pas nadien... Je weet wel dat ik op dt stuk nogal gevoelig ben. Mijn oprechte deelneming !

Deze namiddag moet ik dus ook nog naar tanteke, benieuw wat het daar zal zijn...

Heb je de berichten gehoord over de warmste november ooit ? En je moet maar buiten kijken om te zien dat er inderdaad iets geks aan de hand is...De meeste blaren zien er verkleurd en veelal verschrompeld uit, maar de meeste hangen nog aan de boom. Iedere dag ga ik naar de vijver om de afgevallen blaren uit te vissen, en er liggen er altijdwel wat, maar massaal is het nog altijd niet...Ook nog maar één morgen zagen wij wat rijm en we zijn 17 november !
39jaar geleden was het net als vandaag prachtig weer, we hebben foto's waar de bruiloftgasten in hun hemdsmouwen buiten stonden...'s Avonds was het een druk heen en weer geloop van al de gasten die eerst hun wagen moesten ontdooien vooraleer ze naar huis konden...Dat laatste zit er blijkbaar niet in voor vandaag... Ik vond die koude nacht heerlijk...om dicht bij elkaar te kruipen...

De kamer was ijskoud, want we hadden eerst nog ons bed moeten voorzichtig aftrekken, en het laken dat vol bloem lag door het raam uitschudden... Desondanks konden we jaren later nog bloem laten opvliegen als we de matras uitklopten... Dat was het werk van onder andere dat tanteke waar ik vandaag naartoe moet...

Waar is de tijd...Toen ik een feest gaf op ons zilveren jubileum, stelde ik vast dat toen al zo velen die er toen bij waren, er dan al niet meer waren...Ook dat de mode veranderde...Ik zocht de kaartjes van de gasten om die uit te hangen, maar in die tijd schreven degenen die naar het feest kwamen geen kaartje... Gek hoe alles verandert, en dat je dat pas vaststelt op het ogenblik dat je iets opzoekt... Wij hebben nog altijd al de kaarten liggen die we ontvingen op ons huwelijksfeest... De meeste zou je nu niet meer durven posten...Ook de smaak is veranderd, wat niet of nauwelijks veranderd is, zijn de flauwe moppen op die kaartjes...

't Was ook op een vrijdag, net als vandaag... En als je de menu bekijkt, dan werd er in die tijd niet gegeten maar gefret... Calorieën waren blijkbaar nog niet uitgevonden...

Luc is om zijn boe gekomen over de voedingsleer uit 1932... We hebben hier samen zitten lachen, en die sukkel zat met een valling en bleef er bijna in van 't hoesten... En weet je wat er in staat ? Het recept om eieren in te leggen voor de winter ! Ons moeder deed dat ook !...en als je dat nu zegt, dan bekijken ze je als een voorwereldlijk wezen... In waterglas, en als je dan keek in die bruine stenen oplegpot, dan stond daar water in, met op de oppervlakte een dun opaak laagje...Als je er met je (toen nog) kleine vingertje inprikte, dan brak het net als een flinterdun stukje matglas... De eieren kwamen van Henri Vermeersch, de vader van Marcel, een jeugdvriend die later droef aan zijn "eindeklokke" kwam.

Ik word dus wel degelijk oud...ik heb zo véél, en zo'n mooie, zo'n trieste, zo'n schitterende en zo'n doodsdoffe herinneringen, dat ik er heerlijk lang kan in dwalen...en dat is oud worden??? Het is heerlijk oud te zijn, en tijd e hebben om te dwalen in al de ervaring...

. . . is dat wijs worden ? ? ? . . . .


tot de volgende...

U.F.O.

ofte vliegende schotels.
Heb jij al een niet-geïdentificeerd vliegend voorwerp gezien ?
Ikke wel...
En ik was niet alleen, er waren een pak wandelvrienden bij ons...Het is dus al lang geleden, om prcies te zijn, het was net in de periode van de eerste golfoorlog, onder bush senior...
Ieder jaar is er een St Antonius avondwandeling in Flobecq, op de dichtste zaterdag bij St Antonius Abt (17 januari).
Op die wandeling agen wij plots een driehoekig iets, met een sterk licht in het midden, boven de torens van de navo hangen (navo te Flobecq)...
Nu ben ik (bijna) zeker dat het hier een Stealth betrof... Toen wist ik nog niet dat die dingen stil konden hangen...Nu heb ik ondertussen zaken gelezen die heel sterk in die richting wijzen...Toen wist ik niet dat die dingen vrijwel geen lawaai maken...nu las ik dat dit inderdaad zo is... Dus: het is geen ufo meer, maar ifo (identified flying object)
De man van 't Gazettewinkelke te Horebeke vertelde mij eens dat hij zo'n raar ding achteraan in zijn tuin zag hangen... Ik weet niet wat dat was, maar wellicht is er ook daarvoor een verklaring.
De man durfde dat maar aan mij vertellen, omdat ik hem van mijn ervaring vertelde... Blijkbaar hebben er heel veel mensen zo'n onverklaarbare zaken gezien, maar niemand praat er graag over, omdat ze denken niet meer voor "vol" aangezien te worden...
Gek, want waarschijnlijk zijn de meeste dingen gewoon te verklaren als nieuwe, ons onbekende vliegtuigen van een land die het leuk vindt om boven ons kleine onbenullige landje te komen loeren....
Er bestaan ook clubs van mensen die heel hard geloven in buiten-aardsen... Vraag maar eens aan Google naar ufo, en beperk tot het nederlands...je zult wat gaan zien !
Ook die graancirkels komen er aan bod ! Echte kunstwerken, maar dan wel werken waarmee de getroffen landbouwer niet kan lachen...Tenzij die linkaard die entreegeld vroeg....
Je moet sommige van die verklaringen eens lezen... Je begint te twijfelen aan het gezonde verstand van die members hé ?
Nu ja, er zijn er die daar zelfs een godsdienst van maakten...

...en er zelfs zelfmoord(en) voor pleegden....

Het is een gek fenomeen, dat is iets dat zeker is, en waar mensen zoals u en ik, stomverbaasd staan in de lucht te kijken, omdathet iets is wat we op dat ogenblik niet kunnen plaatsen, en alleen pogen een verklaring te vinden, gaan die anderen plots zweven, en fantaseren over groene en grijze mannekes...

Het is zoals met de yeti, iedereen ziet sporen, hoort en/of ziet hem in de verte, maar iedere keer is het onmogelijk een foto te nemen, of een film te maken... Oh, je ziet wel hemels waarin iets beweegt, maar altijd onduidelijk, en die groene mannekes zijn blijkbaar niet op pellicule vast te leggen...

Nu ja, mocht gij ook ergens ooit iets gezien hebben, laat eens iets horen? Enne...hebt u ondertussen al een verklaring gevonden?

Morgen moet ik naar tanteke, er is blijkbaar weer iets mis, of ze heeft hoge nood aan gezelschap. We zullen wel zien... Soms is haar gedrag een ufo op zich zelf, ook niet te verklaren....

Allee, tot de volgende ?

woordenschat ?

Gekke woorden...Waar komen ze vandaan, en in sommige gevallen waar zijn ze naartoe?
Tusschenterwe (Turkse tarwe = maïs - komt helemaal niet van turkije)
carnacière (Boekentas = waar komt dat vandaan ? Vermoedelijk van dezelfde tam als carnaval, en hier dus wellicht een vleeszak ?)
zeerat (guinees biggetje is het verkeerde woord voor cavia)(komt van over zee...)

Valt er je iets op ? Heel wat van die woorden zijn gewoonweg verdwenen...Geen mens die ze nog gebruikt. En weet je hoe dat komt ? Omdat onze moedertaal bezig is te verdwijnen ! Luister maar eens naar de jeugd, die spreken geen Maters meer, geen Oostends, geen Lierdes, geen Grimbergs, geen....neen, die spreken een mengelmoesje, waarin nog wel sporen van hun dialect zitten, maar waarin heel veel woorden uit het nederlands, maar vooral uit het engels komen. Bovendien zie je de laatste tijd veel van die rare woorden die uit de sms-taal komen, en niet alleen zien,ook horen... Taal evolueert, en dat is goed...maar nu krijg ik de indruk dat we vooral leenwoorden bij voegen (vroeger noemden we dat bastaardwoorden...) En het is niet alleen bij ons hoor, luister maar eens naar de franse tv, niet naar de tv-mensen, maar naar de mensen die geïnterviewd (nog zoiets) worden... In veel gevallen begrijp e ze niet meer, omdat er veel vreemde woorden inzitten, die dan op zijn frans uitgesproken worden... Bovendien, vooral in de Nord, hoor je nu en dan "le verlens" = "l'envers", waarbij ze de woorden achterstevoren uitspreken...en sommige van die vervormingen zijn dan blijven hangen in de gewone spreektaal...
Moeten we ons daar ongerust over maken ? Bah neen..dat verschijnsel is al zo oud als de straat, en veel van de woorden die wij nu als correct nederlands ervaren, zijn in feite woorden uit het jiddisch of andere talen...Wij kenden hier bezetting door spanjaarden (basta !), fransen oostenrijkers, duitsers, romeinen, noormannen en noem maar op, en al die talen hebben onze taal gemaakt... en het gaat zo maar door...
Ik heb het je al eens verteld, het enige dat kunstmatig is, is de taalgrens... Oorspronkelijk waren er tussen bv vlaams en frans, gebieden waar de tussentalen heersten, met andere woorden, je kon onmogelijk stellen dat hier vlaams en daar frans gesproken werd...het was een zachte overgang... Er was veeleer een mentaliteitsverschil dan een taalverschil, omdat de ene groep leefde in het graafschap vlaanderen, en de ander in ... Met andere wetten, ander geld, andere waarden ... Zo spreekt men hier nog van 'die van over de schelde', dat was vlaanderen... Hier was het in illo tempore in feite duits...(avant la lettre)

Lig er dus maar niet wakker van... En wees niet zo idioot van andere bevolkingsgroepen minachtend te bekijken...ze zijn veel dichtere familie dan we wel eens denken... Je kunt natuurlijk altijd doen zoals "The Windsors"...die in feite Von Sachsen Coburg noemen, maar tijdens de eerste wereldoorlog hun naam veranderden omdat die te duits klonk... (Historisch !)

En de tijd is niet zo ver dat wij hier met open armen arabieren importeerden om ons wiskunde, meetkunde, algebra (een arabisch woord !) en geneeskunde te leren... Ook architectuur (onze gotiek komt van...) en noem maar op... In dat -oh zo pure- bloed van diezelfde Windsors, zit negerbloed... Een van hun voorvaderen (voormoederen klinkt zo gek ) vond een afrikaanse prins zo mooi...En kijk maar eens goed, the queen heeft nog altijd enkele negroïde trekjes)

Kortom, we zijn gewoon allemaal een mengelmoesje...en wij as vlamingen nog meer dan een ander...Je kunt hier zelfs niet eens meer een typie vaststellen. (Noren zijn lang, blond, blauwe ogen, iberiërs zijn klein, zwartharig, smalle schedel, iets verder hebben ze eerder een ronde schedel (alpiene type) wij hebben alles en niets, of alles maar goed dooreen, ze hebben ons allemaal wel eens bezet (letterlijk...(?)) , en zaten hier blijkbaar niet stil...

Zijn we dan geen vlaming meer? Oh ja wel, en daar mogen we best fier op zijn, dat we dat hielden ondanks als, net zoals de walen fier mogen zijn op hun waals zijn (heel wat anders dan hun francofonie)...maar we moeten ons in vredesnaam niet druk maken daarover, tenzij als een bijdrage aan de grote mensheid... Wij hebben en zijn nog altijd een volk, met zijn eigenheid en zijn cultuur...maar onze sterkte was en is dat wij andere culturen kunnen opnemen, vermengen met het onze en er een beter geheel van maken!

tju... dat klinkt hoogdravend hé ? Nochtans wil ik alleen zeggen, wees je zelf, en pluk de goeie dingen van de anderen op, en voeg het bij het jouwe...dat is dan een win-win operatie...

'k ga stoppen. 't Regent voor 't moment niet, maar 't ziet er maar nat en grijs uit.

Tot de volgende ?

Zuur...

De volledige titel van mijn blog is een beetje zoet, een beetje zuur..., maar als ik nu naar buiten kijk...
Het is nu zowat kwart voor 11 in de middag, en we moeten het licht in huis laten branden...
En zeggen dat het dinsdag is, in normale omstandigheden mijne visdag !

Gezelle dichtte al: Hoe zeere vallen ze de zieke zomerblâren... Nu vallen ze rap, zwaar als ze zijn van de regen. Ze dwarrelen niet, ze zakken als een steen in 't water...Wellicht omdat er meer water dan lucht is ?

Dju de dju... de natuur heeft natuurlijk water van doen, maar kan dat niet 's nachts ? Als de goegemeente rustig ligt te maffen ? En moet dat echt met zo'n sombere grauwgrijze geluchten?
Onder het vale zwerk ijlt wanhopig een vlucht voorbij, Oh Wanhoop, het is Gent dat vlucht der vrijheid laatste hope...dichtte Berten Rodenbach indertijd...Hij wilde duidelijk het verdriet weergeven, en dus kleurde zijn zwerk vaal, grauw..Maar ik zie niemand vluchten, of 't is een toevallig passerend madammeke dat zich vasthoudt aan haren paraplu...Moet de lucht voor dat madammeke zo grauw zijn ??

Ik vind dat ze de normen voor vaal en grauw wel heel sterk gedevalueerd hebben als ze dat al doen voor een klein oubollig paraplu-madammeke...
Rodenbach zou er niet kunnen mee lachen, en ik ook niet !

Gisterenavond raakte ik niet in slaap...Ik voelde mij mottig en onrustig...Plots viel mijne euro, ik naar beneden, en ja...pillen niet gepakt...Vlug de pillen geslikt, en na een halfuurke was ik al vertrokken voor enkele uurtjes, tot ik drijfnat wakker werd... Da's één van de bijwerkingen van die pillen, nachtelijk zweten... Ik mag dan ijskoud mijn bed uit, mijn slaapkleren afdoen, mij afdrogen en nieuwe, droge slaapkleren aantrekken. Als ik mijn pillen omstreeks 17 uur kan nemen, heb ik daar minder last van, wellicht is de zweetperiode dan voorbij voor ik in bed raak? In ieder geval, je bent dan wéééér wakker, en zo makkelijk val je dan niet terug in slaap !

Niets is zo goed voor de beweging als al die pillen...zelfs 'nachts mag je dan wat rondwippen...

Gek is dat hé, je word wakker van de kou, omdat je ligt te zweten...een contradictio in bedminus.

Nu ja, dank zij al dat gift ben ik min of meer in staat de pijn onder controle te houden. Als ik heel braaf en stillekens ben, dan is het goed te doen...Maar dan zeggen ze op TV dat één van de grootste oorzaken van diabetes type 2 is: niet genoeg bewegen... Mag ik er dan op hopen dat ik met tijd en boterhammen ook nog pilletjes zal mogen pakken voor de suiker ??? 'k Mag er niet op denken !

Je moet eens kijken op al die sites over gezondheid... Je bent een vogel voor de kat als je niet aan lichaamsbeweging doet. Ik put daar altijd heel veel moed uit !

Ik heb antwoord gekregen van het afrikaans museum omtrent mijn beeld in been...Ze kennen het niet, en volgens hen is het ook niet afrikaans (de types stemmen niet overeen...) Dat maakt dat ik nog steeds even ver ben...Van waar komt dat oude been dan wel ? 'k heb er geen flauw idee van, maar weet nu tenminste dat het onwaarschijnlijk is dat het uit Afrika komt... Misschien moet ik terug naar mijn eerste ingeving, dat het indiaans is (ik zie bepaalde gelijkenissen met beelden uit het hoge noorden van kamerika...)Mocht er iemand onder u zijn die er iet van weet...
Sorry, de foto is per ongeluk plat gelegd....Maar je ziet toch wat het is hé?

Mocht je mij een tip kunnen geve ik zal u eeuwig (nu ja) dankbaar zijn !

enne moge de zon vandaag nog eens op ons bolleke schijnen...(misschien om ons verstand te verlichten???)

tot de volgende