Vanmorgen was er een rommelmarkt te Drongen. Ik herinner me twee dingen over Drongen, van uit mijn jeugdjaren...
Mijn vader is er ooit op retraite geweest bij de paters te Drongen. Anny becommentariëerde onmiddellijk: Er bestaan zekers geen retraites meer in uw werk??? Neen, nee, ik denk trouwens niet dat er veel volk zou naar toe gaan... De tijden veranderen !
De tweede herinnering is veel leuker. Ooit was er een bus op baan met allemaal mannen van het werk van pa, onder andere ook de aalmoezenier, toen der tijd Grijspeert (dt?) die later kanunnik werd. Op de bus waren er verschillende mensen die dringend moesten plassen, maar het was er precies om gedaan, er reden twee zwaantjes heel den tijd in de omtrek van de bus, zodat een plas-stop niet mogelijk was (wateren is nu nog altijd verboden op de openbare weg!)in die tijd was dat zelfs openbare zedenschennis !
De bus moest stoppen aan de spoor-overweg, en plots stapte daar een van die zwaantjes van zijne moto, en ging tegen de haag staan plassen... De aalmoezenier riep:"Mannen, 't is de moment", en bijna héél de bus ging naast het zwaantje staan om ook te plassen...
De rest van de busreis hebben ze geen zwaantjes meer gezien...
Vandaag was er daar rommelmarkt, en ik stelde vast dat er nu geen overweg meer was, de baan gaat nu over de spoorweg...En in het dorp kun je niet door met de wagen, maar met de fiets en te voet, kun je door een tunnel onder de spoorweg (wat wij vandaag hebben gedaan)... Nog eens, tijden veranderen... Wij hadden voor wij aan de markt kwamen de weg gevraagd, en die brave man had ons aangeraden te rijden tot tegen die tunnel, aan die kant staan bijna geen wagens, en inderdaad, wij stonden op die manier dicht tegen de markt, zonder problemen....
Het was een mooie markt, mooi weer en héél véél mogelijkheid om eens te zitten en te rusten, wat wij dan ook deden. Eén ding viel daar op, alle kramers stonden onder identieke afdakjes ! Het was echt netjes, en leuk om er door te gaan. Eén nadeel, langs de muur van de abdij mag geen enkel kraam staan, zodat bijna de ganse markt langs één kant van de straat staat, en je dus merendeels de kramen twee keer doet. Nu ja, erg is dat niet, maar men zou op een kleiner parcours alle kramen kwijt kunnen mochten ze langs de twee kanten staan. Ik zag een van de kramers met een stoel naar de overkant gaan, om eventjes in de schaduw van de hoge muur te gaan zitten, maar zelfs dat mocht niet ????? De muur zag er nochtans nog degelijk uit, ik denk niet dat er gevaar voor vallende stenen was, maar wat de echte reden is ????
Drongen is ook een van die rare gemeenten, met twee duidelijk afzonderlijke woonkernen. Wellicht een rond het klooster, en een rond de kerk??? maar ze liggen zeker meer dan een kilometer van elkaar ! Je stelt ook vast dat Drongen nu Gent is, en dus zie overal borden voor Guy Ver Hof stadt... De affiche vermeld zijn naam zo, onder elkaar, in vier woorden. Valt wel op.
In het veld erwten, voor mijn deur, staat er nu, heel in de verte een kanon, nu en dan een schot te lossen. Ik vindt daar maa één ding ambetant aan: van hier uit is het precies het geluid van het dichtslaan van een autodeur...Ik heb al wel duizend keer (min of meer, eerwaarde vader)gekeken of er een auto op mijn oprit stond...
Ondanks de diverse rustpauzes van deze morgen, heb ik weer zeer, dus, ik ga stoppen voor vandaag ! Tot de volgende ?
zaterdag, juni 02, 2007
vrijdag, juni 01, 2007
Leuk ding dat bloggen...
Ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar ergens is dat bloggen voor mij een soort verslaving, of liever nog een uitlaatklep...Ik kan via mijn blog eens een deel van de dagelijkse beslommeringen van mij afschrijven...
Niet alles, of niet in een direkte vorm, want ne mens kan zijn menage niet op straat zetten, newaar...Maar desalniettemin en niettegenstaande, je kunt er eens de overloop in doen.
Als je dat dan nog weet in te kleden in ironie en sarcasme, dan vinden niet alleen de lezers dat leuk, maar je relativeert zelf ook een beetje je zorgen, en dat is voortreffelijk medicijn tegen stress en tegen opkroppen van miserie. Ik kan het je alleen aanraden !
Nu, dat gezegd zijnde, gaan we over naar de dagelijkse blogg.
Deze namiddag gaan we weer naar tanteke, het wekelijkse bezoekje, en de was terugbrengen, en de nieuwe was meebrengen. Al de naam-etiketjes zijn nu ingenaaid, dus rest ons alleen nog de wekelijkse was. Voor de eerste maal heb ik nu waspoeder en-verzachter gekocht op rekening van tante, en ik ben van plan dat zo nu en dan te doen, we kunnen immers niet altijd opdraaien voor al de kosten. Ik rij al heel wat kilometers om de was te halen en te brengen, en bovendien nog wat bankzaken te doen, dus daar heb ik in feite ook kosten, maar die laat ik maar zo. Wel houden we alle kostennota's zorgvuldig bij, mocht er iemand iets vragen, dan kan ik steeds tonen wat en wanneer iets betaald werd... Die het beter kan, mag gerust het karwei van ons overnemen !
De wateropnemer is er vandaag geweest, en er zou een lek zijn...Vermits we niets zien, moet het welhaast ergens onder de grond zitten. We hebben nu het water volledig afgesloten, en bij gelegenheid zullen Ivan en ik eens kijken of we iets kunnen vinden. We mogen wel een serieuze waterfactuur verwachten ! Ik zal naderhand eens contact opnemen met de watermaatschappij of er daar iets aan te doen is, het is tenslotte een oud en dement mens, die moeilijk kan verantwoordelijk worden gesteld voor die dingen...Hopelijk verstaan ze daar redens...
En zo blijven we altijd maar door met zorgen en zorgen voor een ander. Nu ja, het is altijd beter dan zelf met de zorgen te zitten in eigen familiekring.
Want in de familie gaat goddank alles redelijk goed voor de moment, en ik heb vandaag zelfs als (veel te) fiere vader aan al mijn vrienden en kennissen een mailtje van onze Bart doorgestuurd, waar hij in een filmpje op You Tube te zien is, en waar zijn baas hem eigenlijk serieus in de bloemen zet als een voornaam wapen van zijn bedrijf.Je ziet er ook enkele van zijn creaties in, onder andere dat waarmee hij de prijs Henri Vandevelde heeft gewonnen, wat natuurlijk door het bedrijf ook op het label vermeld wordt. Je mag niet stoefen met je eigen kroost, maar begot, ik kan het niet laten, en ik denk dat de meesten onder ons zo zouden zijn, als een van hun kinderen zo'n prijzen binnenhaalt. Ook met Veerle gaat het nu beter, ze heeft wel nog steeds last van haar rug, en kan nog steeds het werk niet hervatten, maar de laatste tijd heeft ze geen migraine meer (hout vasthouden!). 't Zal de liefde zijn die dat doet zegt mama, maar ik denk dat ze gelijk heeft, ze is minder gestresseerd, en ze heeft iemand om tegen te klappen, ze kan haar zorgen eens kwijt...zoals ik met mijne blog, doet zij dat met haar Frederik...
Hopelijk heeft ze nu eindelijk het geluk eens aan haar zijde, en komt ze weer tot een normaal gezinsleven. Ook de kinderen houden van hem, dus daar is ook geen probleem, want dat was waar ik meest schrik van had (heb).
Je ziet, een blog zonder veel open of verborgen leed, dat gebeurd niet alledagen hé?
Maar dat mag van mij wel meer hoor ! Ik heb soms het gevoel dat het altijd hier moet zijn...
Of, zoals Lea het zegt: "Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar 't ene is van lood en 't andere van stroo(t)..."
Dat stroot is wellicht een dichterlijke vrijheid van Lea, maar het is wel juist, je hebt mensen waar altijd iets is, en je hebt er waar alles precies "door een gootje loopt"...Maar dan zei ons moeder: "Waar er geen miserie is, daar staat het voor de deure"...dus, niemand is er vrij van, en elk krijgt zijn portie. Jammer genoeg.
Voila, ik ga sluiten, want 't begint weer zeer te doen, tot de volgende ?
Niet alles, of niet in een direkte vorm, want ne mens kan zijn menage niet op straat zetten, newaar...Maar desalniettemin en niettegenstaande, je kunt er eens de overloop in doen.
Als je dat dan nog weet in te kleden in ironie en sarcasme, dan vinden niet alleen de lezers dat leuk, maar je relativeert zelf ook een beetje je zorgen, en dat is voortreffelijk medicijn tegen stress en tegen opkroppen van miserie. Ik kan het je alleen aanraden !
Nu, dat gezegd zijnde, gaan we over naar de dagelijkse blogg.
Deze namiddag gaan we weer naar tanteke, het wekelijkse bezoekje, en de was terugbrengen, en de nieuwe was meebrengen. Al de naam-etiketjes zijn nu ingenaaid, dus rest ons alleen nog de wekelijkse was. Voor de eerste maal heb ik nu waspoeder en-verzachter gekocht op rekening van tante, en ik ben van plan dat zo nu en dan te doen, we kunnen immers niet altijd opdraaien voor al de kosten. Ik rij al heel wat kilometers om de was te halen en te brengen, en bovendien nog wat bankzaken te doen, dus daar heb ik in feite ook kosten, maar die laat ik maar zo. Wel houden we alle kostennota's zorgvuldig bij, mocht er iemand iets vragen, dan kan ik steeds tonen wat en wanneer iets betaald werd... Die het beter kan, mag gerust het karwei van ons overnemen !
De wateropnemer is er vandaag geweest, en er zou een lek zijn...Vermits we niets zien, moet het welhaast ergens onder de grond zitten. We hebben nu het water volledig afgesloten, en bij gelegenheid zullen Ivan en ik eens kijken of we iets kunnen vinden. We mogen wel een serieuze waterfactuur verwachten ! Ik zal naderhand eens contact opnemen met de watermaatschappij of er daar iets aan te doen is, het is tenslotte een oud en dement mens, die moeilijk kan verantwoordelijk worden gesteld voor die dingen...Hopelijk verstaan ze daar redens...
En zo blijven we altijd maar door met zorgen en zorgen voor een ander. Nu ja, het is altijd beter dan zelf met de zorgen te zitten in eigen familiekring.
Want in de familie gaat goddank alles redelijk goed voor de moment, en ik heb vandaag zelfs als (veel te) fiere vader aan al mijn vrienden en kennissen een mailtje van onze Bart doorgestuurd, waar hij in een filmpje op You Tube te zien is, en waar zijn baas hem eigenlijk serieus in de bloemen zet als een voornaam wapen van zijn bedrijf.Je ziet er ook enkele van zijn creaties in, onder andere dat waarmee hij de prijs Henri Vandevelde heeft gewonnen, wat natuurlijk door het bedrijf ook op het label vermeld wordt. Je mag niet stoefen met je eigen kroost, maar begot, ik kan het niet laten, en ik denk dat de meesten onder ons zo zouden zijn, als een van hun kinderen zo'n prijzen binnenhaalt. Ook met Veerle gaat het nu beter, ze heeft wel nog steeds last van haar rug, en kan nog steeds het werk niet hervatten, maar de laatste tijd heeft ze geen migraine meer (hout vasthouden!). 't Zal de liefde zijn die dat doet zegt mama, maar ik denk dat ze gelijk heeft, ze is minder gestresseerd, en ze heeft iemand om tegen te klappen, ze kan haar zorgen eens kwijt...zoals ik met mijne blog, doet zij dat met haar Frederik...
Hopelijk heeft ze nu eindelijk het geluk eens aan haar zijde, en komt ze weer tot een normaal gezinsleven. Ook de kinderen houden van hem, dus daar is ook geen probleem, want dat was waar ik meest schrik van had (heb).
Je ziet, een blog zonder veel open of verborgen leed, dat gebeurd niet alledagen hé?
Maar dat mag van mij wel meer hoor ! Ik heb soms het gevoel dat het altijd hier moet zijn...
Of, zoals Lea het zegt: "Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar 't ene is van lood en 't andere van stroo(t)..."
Dat stroot is wellicht een dichterlijke vrijheid van Lea, maar het is wel juist, je hebt mensen waar altijd iets is, en je hebt er waar alles precies "door een gootje loopt"...Maar dan zei ons moeder: "Waar er geen miserie is, daar staat het voor de deure"...dus, niemand is er vrij van, en elk krijgt zijn portie. Jammer genoeg.
Voila, ik ga sluiten, want 't begint weer zeer te doen, tot de volgende ?
donderdag, mei 31, 2007
donderdag - heel gewoon???
Vandaag moet ik nergens naar toe. Oef ! Het lijkt er dus op dat het de eerste "gewone" dag is van de week !
Natuurlijk is het dan geen schitterend weer, eerder regenachtig, en zeker niet warm. Nu ja, ik moet niet buiten, dus dat is niet zo erg.
Gisteren heb ik nog een leuk "avontuur" beleefd, dat ik vergeten had in mijn opsomming...
Iedere morgen sta ik op, en ga ik plichtsgetrouw naar het toilet, een inspanning doen, om het dure schijtmiddel te doen renderen...Meestal gaat dat redelijk vlot, soms iets moeilijker, en heel af en toe gaat het niet... Gisteren was het zo'n dag... Ik zat een half uur vruchteloos (nu ja, vruchten...) te duwen, maar noppes. Ik maak me daar niet echt druk om, gaat het niet, de volgende dag is de hoop (l'espoir) dus te groter... Zoals iedere morgen, ga ik terug naar de slaapkamer, doe mijn pyamavest uit, en weeg me, op het electronische weeg toestel, op 100 gram nauwkeurig...
Ik ga dus naar de lavabo, pak mijn tandenborstel en de tandpasta, en begin mijn dagelijkse poetsbeurt. Terwijl ik zo bezig ben, voel ik plots dat "het" komt, dus, ik met het schuim op de lippen op het toilet gaan zitten (Want als ik niet onmiddellijk reageer, dan gaat de kans onherroepelijk voor bij !) en ja hoor ! De inspanning wordt beloond met een voldoening gevende grootte van ...awel, van dinges hé, je weet wel.
Naderhand poets ik mijn tanden verder, en na het spoelen denk ik, hoeveel zou dat nu schelen in gewicht ??? En ik terug naar de slaapkamer, de weegschaal terug van onder de kleerkast getrokken met mijn tenen, en hop...400 gram ! Vierhonderd gram zwaarder ! ZWAARDER !!!! En ze zeggen dat een electronische weegschaal zo nauwkeurig is !! Klote !
Terwijl ik me nadien stond te wassen, begon ik te lachen, eigenlijk had ik geluk ! Vermits mijn stront duidelijk lichter was dan de lucht (-400 gr !), kon ik dat ding evengoed van het plafond hebben moeten schrapen...
Dat ze mij maar niets meer vertellen over de grote nauwkeurigheid van die weegschaal ! Die dingen zijn niet beter dan de vroeger mechanische, die gaven je een goede indicatie van je kilootjes, en die moderne doen dat ook, alleen doen ze gesofisticeerd met cijfertjes na de komma, maar die duidelijk niet echt kloppen. Je bent verwittigd, geloof het maar niet als je denkt dat je 100 gram verlicht bent...Begin het maar te geloven als je echt een kilo verliest, en je dat dan nog enkele dagen na een kunt zien op je weegschaal !
Toen ik het aan Anny vertelde, zat ze ook te grinniken met de drol op het plafond...
Vanmorgen kreeg ik een mailtje van Claude, over de filtersystemen voor de tuinvijver. Ik heb hem omstandig geantwoord, want filtersystemen zijn mij wel bekend, na al die jaren aquarium en tuinvijver. Ik heb hem wel vergeten te vertellen, dat algen ook kunnen verwijderd worden met speciale middelen, te koop in de handel, maar wat belangrijker is, er is ook een chemisch middel in de handel, die het zweefvuil in het water doet samenklonteren, in deeltjes die wel door de filter worden tegengehouden. Alleen, ik vind dat middel niet in ons belgiekske (toch niet in mijn buurt), ik breng dat telkens mee van in Nederland. Voor de liefhebbers, het zijn plastic flacons met een blauw etiket, de naam is: FLOCULANT PLUS (Microbe-lift) De tekst er op is in het Engels, en het komt van de "Ecological Laboretories" Cape Coral FL 33909 (Florida ???)
Ik heb het al gebruikt in mijn aquarium èn in mijn vijver, en het is echt goed ! Het vergroot de zweefdeeltjes, die dan of in de filter blijven hangen, of naar de bodem zakken en blijven liggen.
Voila, na dit technisch rapport, terug naar de dingen van alle dagen...Vannamiddag ben ik toch niet thuis, ik kreeg een foontje van Lea, en we hebben afgesproken dat wij deze namiddag eens bij hen op bezoek gaan. Lea en Mandje zijn oude vrienden, van de weinige die nog steeds regelmatig contact houden, nog uit de tijd van het werk. Ik kan die mensen op één hand tellen. Ik hoorde dat indertijd van pa, hoe vlug de mensen je vergeten als je uit het midden verdwijnt, en ik kan het alleen maar bevestigen. Als je dan zelf minder goed weg kunt, en een deel niet meer kunt bezoeken omdat je de afstand niet meer aankunt, dan gaat dat verlies nog een stukje rapper. Ik verwijt die mensen niets, want ik herinner me te goed, toen ik nog werkte, hoe moeilijk het was om eens tijd te maken om bij een zieke op bezoek te gaan. Eigenlijk voel ik mij veel meer beschaamd omwille van mijn tekortkomingen toen, dan om deze van de anderen nu...Ik krijg terug wat ik zelf heb gezaaid denk ik dan bij mijn eigenzichzelvers. Nochtans weet ik nu verdomd goed hoe belangrijk dat menselijk contact is, als je zelf uit de boot bent gevallen door ziekte of zo iets. Ik kan je maar vragen, aan raden om zelf niet zo dom te zijn van je vrienden te vergeten en niet te bezoeken als ze eens ziek zijn, het is belangrijk voor hen...en misschien valt dan bij jou niet de bal terug op je eigen hoofd.
Voila, ik ga sluiten, Heb je al gezien dat we met rasse schreden de 500° editie van deze blog naderen??? Soms lees ik wel eens een stukje van maaaaanden geleden, en zit ik te grinniken met wat ik allemaal al gebroebeld heb...en soms denk ik...tedju, ik zou dat eens moeten uitprinten, zodat het blijft bestaan...
tot de volgende ?
Natuurlijk is het dan geen schitterend weer, eerder regenachtig, en zeker niet warm. Nu ja, ik moet niet buiten, dus dat is niet zo erg.
Gisteren heb ik nog een leuk "avontuur" beleefd, dat ik vergeten had in mijn opsomming...
Iedere morgen sta ik op, en ga ik plichtsgetrouw naar het toilet, een inspanning doen, om het dure schijtmiddel te doen renderen...Meestal gaat dat redelijk vlot, soms iets moeilijker, en heel af en toe gaat het niet... Gisteren was het zo'n dag... Ik zat een half uur vruchteloos (nu ja, vruchten...) te duwen, maar noppes. Ik maak me daar niet echt druk om, gaat het niet, de volgende dag is de hoop (l'espoir) dus te groter... Zoals iedere morgen, ga ik terug naar de slaapkamer, doe mijn pyamavest uit, en weeg me, op het electronische weeg toestel, op 100 gram nauwkeurig...
Ik ga dus naar de lavabo, pak mijn tandenborstel en de tandpasta, en begin mijn dagelijkse poetsbeurt. Terwijl ik zo bezig ben, voel ik plots dat "het" komt, dus, ik met het schuim op de lippen op het toilet gaan zitten (Want als ik niet onmiddellijk reageer, dan gaat de kans onherroepelijk voor bij !) en ja hoor ! De inspanning wordt beloond met een voldoening gevende grootte van ...awel, van dinges hé, je weet wel.
Naderhand poets ik mijn tanden verder, en na het spoelen denk ik, hoeveel zou dat nu schelen in gewicht ??? En ik terug naar de slaapkamer, de weegschaal terug van onder de kleerkast getrokken met mijn tenen, en hop...400 gram ! Vierhonderd gram zwaarder ! ZWAARDER !!!! En ze zeggen dat een electronische weegschaal zo nauwkeurig is !! Klote !
Terwijl ik me nadien stond te wassen, begon ik te lachen, eigenlijk had ik geluk ! Vermits mijn stront duidelijk lichter was dan de lucht (-400 gr !), kon ik dat ding evengoed van het plafond hebben moeten schrapen...
Dat ze mij maar niets meer vertellen over de grote nauwkeurigheid van die weegschaal ! Die dingen zijn niet beter dan de vroeger mechanische, die gaven je een goede indicatie van je kilootjes, en die moderne doen dat ook, alleen doen ze gesofisticeerd met cijfertjes na de komma, maar die duidelijk niet echt kloppen. Je bent verwittigd, geloof het maar niet als je denkt dat je 100 gram verlicht bent...Begin het maar te geloven als je echt een kilo verliest, en je dat dan nog enkele dagen na een kunt zien op je weegschaal !
Toen ik het aan Anny vertelde, zat ze ook te grinniken met de drol op het plafond...
Vanmorgen kreeg ik een mailtje van Claude, over de filtersystemen voor de tuinvijver. Ik heb hem omstandig geantwoord, want filtersystemen zijn mij wel bekend, na al die jaren aquarium en tuinvijver. Ik heb hem wel vergeten te vertellen, dat algen ook kunnen verwijderd worden met speciale middelen, te koop in de handel, maar wat belangrijker is, er is ook een chemisch middel in de handel, die het zweefvuil in het water doet samenklonteren, in deeltjes die wel door de filter worden tegengehouden. Alleen, ik vind dat middel niet in ons belgiekske (toch niet in mijn buurt), ik breng dat telkens mee van in Nederland. Voor de liefhebbers, het zijn plastic flacons met een blauw etiket, de naam is: FLOCULANT PLUS (Microbe-lift) De tekst er op is in het Engels, en het komt van de "Ecological Laboretories" Cape Coral FL 33909 (Florida ???)
Ik heb het al gebruikt in mijn aquarium èn in mijn vijver, en het is echt goed ! Het vergroot de zweefdeeltjes, die dan of in de filter blijven hangen, of naar de bodem zakken en blijven liggen.
Voila, na dit technisch rapport, terug naar de dingen van alle dagen...Vannamiddag ben ik toch niet thuis, ik kreeg een foontje van Lea, en we hebben afgesproken dat wij deze namiddag eens bij hen op bezoek gaan. Lea en Mandje zijn oude vrienden, van de weinige die nog steeds regelmatig contact houden, nog uit de tijd van het werk. Ik kan die mensen op één hand tellen. Ik hoorde dat indertijd van pa, hoe vlug de mensen je vergeten als je uit het midden verdwijnt, en ik kan het alleen maar bevestigen. Als je dan zelf minder goed weg kunt, en een deel niet meer kunt bezoeken omdat je de afstand niet meer aankunt, dan gaat dat verlies nog een stukje rapper. Ik verwijt die mensen niets, want ik herinner me te goed, toen ik nog werkte, hoe moeilijk het was om eens tijd te maken om bij een zieke op bezoek te gaan. Eigenlijk voel ik mij veel meer beschaamd omwille van mijn tekortkomingen toen, dan om deze van de anderen nu...Ik krijg terug wat ik zelf heb gezaaid denk ik dan bij mijn eigenzichzelvers. Nochtans weet ik nu verdomd goed hoe belangrijk dat menselijk contact is, als je zelf uit de boot bent gevallen door ziekte of zo iets. Ik kan je maar vragen, aan raden om zelf niet zo dom te zijn van je vrienden te vergeten en niet te bezoeken als ze eens ziek zijn, het is belangrijk voor hen...en misschien valt dan bij jou niet de bal terug op je eigen hoofd.
Voila, ik ga sluiten, Heb je al gezien dat we met rasse schreden de 500° editie van deze blog naderen??? Soms lees ik wel eens een stukje van maaaaanden geleden, en zit ik te grinniken met wat ik allemaal al gebroebeld heb...en soms denk ik...tedju, ik zou dat eens moeten uitprinten, zodat het blijft bestaan...
tot de volgende ?
woensdag, mei 30, 2007
heel kort...
Vanmorgen naar de apotheek, naar de bank van tante en naar de post voor het afhalen van een aangetekend schrijven...voormiddag bijna weg !
Deze namiddag moet ik met mijn auto naar de garage voor smeren en onderhoud...Ik weet niet wanneer ik terug ben, maar je ziet, géén tijd om eens goed te bloggen...Ook al waren er kleine dingen des levens die het vermelden waard zijn, zoals, weet je dat in de post van Oudenaarde er 6 loketten zijn, waarvan er twee open zijn? Dat je ticketjes moet trekken om op beurt te gaan? Dat er 7 wachtenden voor mij waren, en 12 na mij, en dat je in de achtergrond van de lokettenzaal bediendes ziet staan keuvelen???
Dat men mij in de bank een tip gaf voor nog een andere mogelijkheid om de belastingen te minderen? (Anders dan pensioensparen) ? Dat ik nog eens naar de apotheek terug moet voor de preparaten en voor wat niet voorradig was, en dat ik meer dan 150 eurootjes mocht neerleggen voor al dat vergift ????
Je ziet, stof om uren over te zeveren, en dat op een dag dat ik geen tijd heb !
Nu ja, je zult het dus moeten doen met de korte versie, zonder doorspekking van ironische en/of sarcastische opmerkingen... tot de volgende ???
Deze namiddag moet ik met mijn auto naar de garage voor smeren en onderhoud...Ik weet niet wanneer ik terug ben, maar je ziet, géén tijd om eens goed te bloggen...Ook al waren er kleine dingen des levens die het vermelden waard zijn, zoals, weet je dat in de post van Oudenaarde er 6 loketten zijn, waarvan er twee open zijn? Dat je ticketjes moet trekken om op beurt te gaan? Dat er 7 wachtenden voor mij waren, en 12 na mij, en dat je in de achtergrond van de lokettenzaal bediendes ziet staan keuvelen???
Dat men mij in de bank een tip gaf voor nog een andere mogelijkheid om de belastingen te minderen? (Anders dan pensioensparen) ? Dat ik nog eens naar de apotheek terug moet voor de preparaten en voor wat niet voorradig was, en dat ik meer dan 150 eurootjes mocht neerleggen voor al dat vergift ????
Je ziet, stof om uren over te zeveren, en dat op een dag dat ik geen tijd heb !
Nu ja, je zult het dus moeten doen met de korte versie, zonder doorspekking van ironische en/of sarcastische opmerkingen... tot de volgende ???
dinsdag, mei 29, 2007
Rood = doorrijden
Deze morgen zijn we naar Auchan te Leers gereden. Op één plaats moet ik daar de spooroverweg dwarsen. Het licht was rood, de slagbomen naar beneden, maar een brave rijkswachter (nog hoofdzakelijk in zijn oud uniform !?) zwaaide om ons er door te drijven. Later hoorde we op de radio van de elektriciteitspanne te Moeskroen, misschien was dat een ver uitlopend gevolg ???
In Auchan zelf waren ze blijkbaar bezig met de grote voorjaarskuis, her en der hingen er grote knalrode borden om je de weg te wijzen naar goederen die (tijdelijk ?) verzet waren...Ik moet eerlijk zeggen dat we blijkbaar geen plafondkijkers zijn, want wij hadden die borden natuurlijk niet gezien...Tot een vriendelijke winkeljuf er ons op wees... Daardoor hebben wij iets langer dan anders gewinkeld. (en is deze blog weer al eens later dan normaal - maar wat is nog normaal?)
Ik heb vandaag geen pijn, ook het winkelen ging me redelijk af, en na de drink-pauze was ik weer min of meer in orde. Oef !.
Morgen moet ik mijn auto binnen doen voor de jaarlijkse smeerbeurt. Vermits ik niet aan het aantal km kom, heeft men mij aangeraden om toch minstens één keer per jaar de wagen te laten smeren...Als ik denk aan vroeger, dan moest ik om de maand, anderhalve maand naar de smering. Niet alleen dat ik zoveel meer reed, maar ook de smeerbeurt moest vroeger na veel minder km dan nu plaatsvinden. Ook is het verbruik van brandstof veel minder dan vroeger, bovendien is de tank iets groter, en zo moet ik maar één keer in de maand tanken. Het zou nog minder vaak kunnen, maar ik rij nooit de tank leeg, er is altijd nog ongeveer 1/4 van de tank vol. Als ik het zo bekijk, dan zou ik waarschijnlijk in één rit van hier naar Spanje kunnen rijden zonder bij te tanken... Ik ben ooit eens met de auto naar spanje gereden, maar ik zou het niemand aanraden ! Ik herinner mij nog levendig hoe ik, na de terugrit bijna niet meer op mijn benen kon staan bij het thuis uitstappen... Men moet mij niet vertellen dat je dan nog echt normaal reageert op de verkeerssituaties !
Als ik nu rijd, dan wordt ik gewaar dat ik bijlange niet meer zo stout ben als vroeger, ik rij veel trager en reageer steeds heel vroeg op de komende situaties. Waar ik vroeger, als ik de lichten voor de voetgangers op rood zag springen, wat meer gas gaf om toch nog door te zijn, laat ik nu mijn wagen rustig uitbollen... Ook als ik roodlicht voor me zie, laat ik al ven ver mijn gas los, om traagjes uit te bollen, en met wat geluk zelfs niet te moeten stoppen...Onlangs hoorde ik een uitzending op de radio over zuinig rijden met de wagen, ik denk dat ik dat nu (na al die jaren !)eindelijk doe... Ik rij rustig, hou mijn toerenteller in de gaten, en trek rustig op, en zo mogelijk rem ik ook rustig af. Bovendien schakel ik behoorlijk vroeg op een groetere versnelling, zodat ik zo vlug mogelijk een een traag toerental rij, en dus minder verbruik...Tot spijt van die Fangio's die achter mij rijden...(Ik vraag me af of die snelrijders uberhaupt nog weten wie Fangio was ???)
Vanmiddag hebben we dan maar een stuk baguette gegeten (Wat wij Frans brood plegen te noemen, maar in Frankrijk zijn alle soorten brood frans hé ?)met een homp boter op...Meer moet ik dan niet hebben, aan dat heerlijke brood heb ik dan genoeg. Wat is het toch dat brood zo lekker maakt als het van een andere bakker komt??? Want het is niet alleen het geval met frans brood, als je brood koopt bij een andere bakker dan de gewone, dan smaakt dat brood altijd véél beter ??? Wat is dat toch ???
Zo is het met veel dingen... Als je ergens in la douce france een lekker glas wijn drinkt op een zonnig terrasje, dan smaakt dat verrukkulluk, dan neem je een paar van die flessen mee naar huis, om die sfeer nog eens naar believen te kunnen op roepen, maar dan smaakt die wijn plots niet meer zooooo vurrukkulluk ??? Hoe komt dat toch ?Zelf de foto's die je daar nam, geven je niet het beeld dat je daar had? Hoe komt dat toch ??? Ik ontdekte wel, dat als je breedbeeld-foto's nam, het beeld al veel beter weergeeft wat het toen was, en misschien zit daar het antwoord op een heleboel van die wondere vaststellingen: we verwachten niet die smaak van de wijn, maar de smaak van de wijn in die zon op dat terrasje...we verwachten een totaalbeeld...Bij brood is het ook zo iets, we verwachten een ander smaakaccentje, en dat krijgen we dan ook...
Ik heb weer een ganse voorraad flessen aperitief meegebracht, aperitief, alleen voor mij ! Ik drink (bijna) iedere dag, voor het middageten een glas of twee aperitief, maar dan wel aperitief zonder alcohol. In ons belgiekske is daar niet veel keuze in te vinden, terwijl ik daar van één merk, 4 verschillende soorten vind... en ze zijn nog naar mijn smaak ook, een ietsje bitter, zoals ik het graag heb.
Ik drink heel weinig alcohol, alleen als Luc (vis) komt, dan kraken we een flesje wijn, en de vrijdag, als Bart komt drinken we ook iets...Voor de rest drink ik meestal geen alcohol houdende drank. Niet dat ik er iets op tegen heb, maar met al die pillen denk ik dat het een niet nodige bijkomende belasting zou zijn voor mijn lever...en ik zou niet graag ook nog eens daarvoor moeten gaan dokteren....
Voila, ik ga er mee stoppen... Wat zou Suzanne nu aan het doen zijn, ginder ver, in Lourdes ??? Waar zit/staat/ligt ze nu (ik denk niet dat ze ergens hangt...of misschien eens aan de toog? Hoewel ik dat mij moeilijk kan voorstellen bij ons Suzanne...). Misschien zit ze nu voor de Grot (met hoofdletter) te bidden dat haar lippen daveren...
Tot de volgende ?????
In Auchan zelf waren ze blijkbaar bezig met de grote voorjaarskuis, her en der hingen er grote knalrode borden om je de weg te wijzen naar goederen die (tijdelijk ?) verzet waren...Ik moet eerlijk zeggen dat we blijkbaar geen plafondkijkers zijn, want wij hadden die borden natuurlijk niet gezien...Tot een vriendelijke winkeljuf er ons op wees... Daardoor hebben wij iets langer dan anders gewinkeld. (en is deze blog weer al eens later dan normaal - maar wat is nog normaal?)
Ik heb vandaag geen pijn, ook het winkelen ging me redelijk af, en na de drink-pauze was ik weer min of meer in orde. Oef !.
Morgen moet ik mijn auto binnen doen voor de jaarlijkse smeerbeurt. Vermits ik niet aan het aantal km kom, heeft men mij aangeraden om toch minstens één keer per jaar de wagen te laten smeren...Als ik denk aan vroeger, dan moest ik om de maand, anderhalve maand naar de smering. Niet alleen dat ik zoveel meer reed, maar ook de smeerbeurt moest vroeger na veel minder km dan nu plaatsvinden. Ook is het verbruik van brandstof veel minder dan vroeger, bovendien is de tank iets groter, en zo moet ik maar één keer in de maand tanken. Het zou nog minder vaak kunnen, maar ik rij nooit de tank leeg, er is altijd nog ongeveer 1/4 van de tank vol. Als ik het zo bekijk, dan zou ik waarschijnlijk in één rit van hier naar Spanje kunnen rijden zonder bij te tanken... Ik ben ooit eens met de auto naar spanje gereden, maar ik zou het niemand aanraden ! Ik herinner mij nog levendig hoe ik, na de terugrit bijna niet meer op mijn benen kon staan bij het thuis uitstappen... Men moet mij niet vertellen dat je dan nog echt normaal reageert op de verkeerssituaties !
Als ik nu rijd, dan wordt ik gewaar dat ik bijlange niet meer zo stout ben als vroeger, ik rij veel trager en reageer steeds heel vroeg op de komende situaties. Waar ik vroeger, als ik de lichten voor de voetgangers op rood zag springen, wat meer gas gaf om toch nog door te zijn, laat ik nu mijn wagen rustig uitbollen... Ook als ik roodlicht voor me zie, laat ik al ven ver mijn gas los, om traagjes uit te bollen, en met wat geluk zelfs niet te moeten stoppen...Onlangs hoorde ik een uitzending op de radio over zuinig rijden met de wagen, ik denk dat ik dat nu (na al die jaren !)eindelijk doe... Ik rij rustig, hou mijn toerenteller in de gaten, en trek rustig op, en zo mogelijk rem ik ook rustig af. Bovendien schakel ik behoorlijk vroeg op een groetere versnelling, zodat ik zo vlug mogelijk een een traag toerental rij, en dus minder verbruik...Tot spijt van die Fangio's die achter mij rijden...(Ik vraag me af of die snelrijders uberhaupt nog weten wie Fangio was ???)
Vanmiddag hebben we dan maar een stuk baguette gegeten (Wat wij Frans brood plegen te noemen, maar in Frankrijk zijn alle soorten brood frans hé ?)met een homp boter op...Meer moet ik dan niet hebben, aan dat heerlijke brood heb ik dan genoeg. Wat is het toch dat brood zo lekker maakt als het van een andere bakker komt??? Want het is niet alleen het geval met frans brood, als je brood koopt bij een andere bakker dan de gewone, dan smaakt dat brood altijd véél beter ??? Wat is dat toch ???
Zo is het met veel dingen... Als je ergens in la douce france een lekker glas wijn drinkt op een zonnig terrasje, dan smaakt dat verrukkulluk, dan neem je een paar van die flessen mee naar huis, om die sfeer nog eens naar believen te kunnen op roepen, maar dan smaakt die wijn plots niet meer zooooo vurrukkulluk ??? Hoe komt dat toch ?Zelf de foto's die je daar nam, geven je niet het beeld dat je daar had? Hoe komt dat toch ??? Ik ontdekte wel, dat als je breedbeeld-foto's nam, het beeld al veel beter weergeeft wat het toen was, en misschien zit daar het antwoord op een heleboel van die wondere vaststellingen: we verwachten niet die smaak van de wijn, maar de smaak van de wijn in die zon op dat terrasje...we verwachten een totaalbeeld...Bij brood is het ook zo iets, we verwachten een ander smaakaccentje, en dat krijgen we dan ook...
Ik heb weer een ganse voorraad flessen aperitief meegebracht, aperitief, alleen voor mij ! Ik drink (bijna) iedere dag, voor het middageten een glas of twee aperitief, maar dan wel aperitief zonder alcohol. In ons belgiekske is daar niet veel keuze in te vinden, terwijl ik daar van één merk, 4 verschillende soorten vind... en ze zijn nog naar mijn smaak ook, een ietsje bitter, zoals ik het graag heb.
Ik drink heel weinig alcohol, alleen als Luc (vis) komt, dan kraken we een flesje wijn, en de vrijdag, als Bart komt drinken we ook iets...Voor de rest drink ik meestal geen alcohol houdende drank. Niet dat ik er iets op tegen heb, maar met al die pillen denk ik dat het een niet nodige bijkomende belasting zou zijn voor mijn lever...en ik zou niet graag ook nog eens daarvoor moeten gaan dokteren....
Voila, ik ga er mee stoppen... Wat zou Suzanne nu aan het doen zijn, ginder ver, in Lourdes ??? Waar zit/staat/ligt ze nu (ik denk niet dat ze ergens hangt...of misschien eens aan de toog? Hoewel ik dat mij moeilijk kan voorstellen bij ons Suzanne...). Misschien zit ze nu voor de Grot (met hoofdletter) te bidden dat haar lippen daveren...
Tot de volgende ?????
maandag, mei 28, 2007
- 1 lezer ?
Suzanne is (een beetje tegen haar goesting) naar Lourdes. Dus wellicht is nu een van mijn trouwste lezeressen tijdelijk van het net verdwenen...
Zus heeft zich ingeschreven om een vriendin plezier te doen, maar nadien kreeg ze al maar meer spijt van die beslissing. Maar wedden dat het een fantastisch reisje wordt ? Dat is meestal zo, en het is ook logisch, als de verwachtingen hoog gespannen zijn, dan is de werkelijkheid gewoonlijk minder dan de droom, maar omgekeerd is dat ook het geval ! Als je verwachtingen heel laag zijn, dan is de werkelijkheid wellicht iets beter dan het verwachtte, en kan de pret niet meer op ! Dus, zus, 't zal allemaal wel meevallen, alleen, ik mocht dat niet van tevoren schrijven, want dat zou misschien de oorzaak zijn van het hoger stellen van de verwachting, wat dan weer aanleiding...juist, ja...
Maar dat is nog maar eens een van de wonderlijke dingen van de menselijke geest... De kracht van de geest is onvoorstelbaar ! Alleen is het doodjammer dat we die zo moeilijk bewust kunnen instellen op iets. Of misschien is dat wel juist goed, wie weet wat we er anders zouden mee uitspoken.
Ik heb vanmorgen al, mijn nieuwe pennen (dobbers) eens nagezien, en ik vond er slechts een drietal die stuk waren, de 136 andere zijn in goede staat ! U leest geod, 136 stuks ! En zeggen dat er boven ook nog een paar reserves liggen, ik denk dat ik nu zo'n onuitputtelijke voorraad van 150 pennen en meer heb liggen. Nu ja, wellicht zie je straks Luc, en misschien ook pepé, en heel misschien zelfs Willy aan het water zitten met pennen uit mijn voorraad... Nee, dat is geen wonder, het is zo dat wij nogal makkelijk elkaar bijstaan, zoals het echte vrienden past. Luc heeft nu al enkele pennen die hij van mij kreeg in gebruik, en ik ben daar heel gelukkig om, want ik voel nog altijd een beetje schuld bij het feit dat hij telkens al mijn bazar naar en van het water draagt. Bovendien delen we wel meer dan dat, de lokspijs wordt de ene keer door mij, de andere keer door Luc gekocht, maar meest door mij, omdat Luc meest instaat voor de aankoop van de vleeswormen. We rekenen en tellen niet, we doen het gewoon, naargelang het past en gewoon als vrienden ondereen. Luc gaat uiteraard meer vissen dan ik, en dus worden wormen en lokspijs ook benut als ik er niet ben, maar dat is toch maar normaal, vriendschap is niet iets wat je afmeet, bovendien moet je vriendschap geven, als je alleen vriendschap zou krijgen, dan kan dat niet bestaan, in vriendschap is éénrichtingsverkeer onmogelijk !
Vandaag is het schitterend weer, niet te warm, maar toch zonnig, en vooral heel helder ! De regen van de voorbije dagen heeft het stof uit de lucht gehaald. Het groen is weer echt groen, en de erwtjes voor mijn deur groeien dat je het ziet. Tussen haakjes, Lukske, ik heb ze nog maar één keer zien sproeien, dus dat valt reuze mee.
Boven op het terras kijk ik elke dag met veel genot naar de vele soorten vetplantjes in mijn plantenkuipen, plantjes die nu massaal aan 't bloeien zijn/gaan. Ik zie witte sterretjes, gele sterretjes en ook zachtroze, bijna zalmkleurige bloempjes. Sommige hebben een gewoon bloemstengeltje, maar andere wroeten zich naar boven in een echte vetplanten stijl, met een korte massieve stengel, en dan nog omringd met de oorspronkelijke rozet waaruit dan de bloemen komen piepen. Regelmatig ga ik dan op het terras, om die kleine pracht eens van dichtbij te bekijken, en meteen het onkruid er van tussen te halen. Van waar komt dat onkruid toch? Zelfs als alles heel netjes is opgeschoond, staan er twee dagen later al weer piepkleine onkruidjes te drummen. Ik vermoed dat het kleine en fijne zaad met de wind wordt meegevoerd, die het dan lieflijk(?) neer laat, precies in mijn bloembakken.
Nu ja, zo heb ik ook altijd iets om te doen. Misschien is het wel een soort van therapie, en mag ik om de twee drie dagen weer pijn beoefenen boven die bloembakken. De laatste tijd gaat het echt niet schitterend op pijngebied... Ik weet wel, ik mag in plaats van twee, rustig drie van die zware pijnstillers nemen, maar ik heb daar schrik van, ik heb het gevoel dat ik dan niet meer echt zelf leef, maar in gang gehouden wordt als een mekaniekske dat telkens weer opgewonden wordt, zodat het weer wat kan bewegen tot de veer ten einden is...en dan weer wat opwinden met een nieuwe pil...Nee, dank u wel... Je denkt wellicht dat ik overdrijf, maar echt, met die pil leg je niet alleen de pijn wat stil, je hebt echt het gevoel dat ook de alertheid en de oplettendheid en de viefheid onderdrukt worden, en dat zijn nu net de dingen waar ik zo héél erg van hou ! Daar zit ook mijn inspiratie om te tekenen en te fantaseren... ik wil niet dat dit stilgelegd wordt.
Stop ! niet zagen
Naast mij ligt mijn voortuintje, en ik zie dat reeds enkele hydrangea's (hortensias) op kleur beginnen te komen. Met de regen en de vroege warmte, staan er honderden knoppen die langzaam groeien tot de gekende mooie halve bollen bloemen. Het zal weer een zee van bloemen worden, tenminste als er geen te lange en te hete droogteperiode komt, want dan verdorren er heel wat van de bloemen. Ieder jaar komt dan Gudrun, van De Groene Verbeelding, om bloemen, die ze dan gebruikt in bloemstukken.
Ooit heeft mijn buur hier eens een hollandse wagen met twee mannen weg gejaagd, die bezig waren met het stelen van de bloemen. Denk je nu ook, typisch hollands ? Nochtans dat is niet waar, mij lijkt de situatie in nederland beter dan hier...Ik zag daar een stapel kranten voor de winkel liggen, met een sigarenbakje er naast, om het geld voor de krant in te stoppen...Ik zie dat hier niet gebeuren ! Wel in een besloten groep, zo paste ik dat systeem altijd toe bij de bijeenkomst van de gepensioneerde bestuursleden, en ik had altijd geld over, nooit te kort. Maar zo maar, langs de straat ???
En toch !!! Niet zo ver van hier is er een boer die aardappelen verkoopt. Hij zet zakken van 5, van 10 en van 25 kilogram in een tuinhuis, en aan de muur hangt de prijs geafficheerd, naast een spaarpot waar je het verschuldigde geld moet in stoppen. Ooit kon ik niet gepast betalen, en ik belde aan. Volgens de boerin hadden ze ook maar één keer een tekort gehad...Dus misschien zijn ze hier ook door den band wel eerlijk ???En heb ik alleen maar slechte gedachten?
Nu ja, mijn excuses, ik weet zeker dat mijn lezers en lezeressen allemaal echte doorbrave en eerlijke mensen zijn, en vooral héél geduldig, anders zouden ze niet telkens weer mijne blog lezen en blijven lezen....
tot de volgende ?
Zus heeft zich ingeschreven om een vriendin plezier te doen, maar nadien kreeg ze al maar meer spijt van die beslissing. Maar wedden dat het een fantastisch reisje wordt ? Dat is meestal zo, en het is ook logisch, als de verwachtingen hoog gespannen zijn, dan is de werkelijkheid gewoonlijk minder dan de droom, maar omgekeerd is dat ook het geval ! Als je verwachtingen heel laag zijn, dan is de werkelijkheid wellicht iets beter dan het verwachtte, en kan de pret niet meer op ! Dus, zus, 't zal allemaal wel meevallen, alleen, ik mocht dat niet van tevoren schrijven, want dat zou misschien de oorzaak zijn van het hoger stellen van de verwachting, wat dan weer aanleiding...juist, ja...
Maar dat is nog maar eens een van de wonderlijke dingen van de menselijke geest... De kracht van de geest is onvoorstelbaar ! Alleen is het doodjammer dat we die zo moeilijk bewust kunnen instellen op iets. Of misschien is dat wel juist goed, wie weet wat we er anders zouden mee uitspoken.
Ik heb vanmorgen al, mijn nieuwe pennen (dobbers) eens nagezien, en ik vond er slechts een drietal die stuk waren, de 136 andere zijn in goede staat ! U leest geod, 136 stuks ! En zeggen dat er boven ook nog een paar reserves liggen, ik denk dat ik nu zo'n onuitputtelijke voorraad van 150 pennen en meer heb liggen. Nu ja, wellicht zie je straks Luc, en misschien ook pepé, en heel misschien zelfs Willy aan het water zitten met pennen uit mijn voorraad... Nee, dat is geen wonder, het is zo dat wij nogal makkelijk elkaar bijstaan, zoals het echte vrienden past. Luc heeft nu al enkele pennen die hij van mij kreeg in gebruik, en ik ben daar heel gelukkig om, want ik voel nog altijd een beetje schuld bij het feit dat hij telkens al mijn bazar naar en van het water draagt. Bovendien delen we wel meer dan dat, de lokspijs wordt de ene keer door mij, de andere keer door Luc gekocht, maar meest door mij, omdat Luc meest instaat voor de aankoop van de vleeswormen. We rekenen en tellen niet, we doen het gewoon, naargelang het past en gewoon als vrienden ondereen. Luc gaat uiteraard meer vissen dan ik, en dus worden wormen en lokspijs ook benut als ik er niet ben, maar dat is toch maar normaal, vriendschap is niet iets wat je afmeet, bovendien moet je vriendschap geven, als je alleen vriendschap zou krijgen, dan kan dat niet bestaan, in vriendschap is éénrichtingsverkeer onmogelijk !
Vandaag is het schitterend weer, niet te warm, maar toch zonnig, en vooral heel helder ! De regen van de voorbije dagen heeft het stof uit de lucht gehaald. Het groen is weer echt groen, en de erwtjes voor mijn deur groeien dat je het ziet. Tussen haakjes, Lukske, ik heb ze nog maar één keer zien sproeien, dus dat valt reuze mee.
Boven op het terras kijk ik elke dag met veel genot naar de vele soorten vetplantjes in mijn plantenkuipen, plantjes die nu massaal aan 't bloeien zijn/gaan. Ik zie witte sterretjes, gele sterretjes en ook zachtroze, bijna zalmkleurige bloempjes. Sommige hebben een gewoon bloemstengeltje, maar andere wroeten zich naar boven in een echte vetplanten stijl, met een korte massieve stengel, en dan nog omringd met de oorspronkelijke rozet waaruit dan de bloemen komen piepen. Regelmatig ga ik dan op het terras, om die kleine pracht eens van dichtbij te bekijken, en meteen het onkruid er van tussen te halen. Van waar komt dat onkruid toch? Zelfs als alles heel netjes is opgeschoond, staan er twee dagen later al weer piepkleine onkruidjes te drummen. Ik vermoed dat het kleine en fijne zaad met de wind wordt meegevoerd, die het dan lieflijk(?) neer laat, precies in mijn bloembakken.
Nu ja, zo heb ik ook altijd iets om te doen. Misschien is het wel een soort van therapie, en mag ik om de twee drie dagen weer pijn beoefenen boven die bloembakken. De laatste tijd gaat het echt niet schitterend op pijngebied... Ik weet wel, ik mag in plaats van twee, rustig drie van die zware pijnstillers nemen, maar ik heb daar schrik van, ik heb het gevoel dat ik dan niet meer echt zelf leef, maar in gang gehouden wordt als een mekaniekske dat telkens weer opgewonden wordt, zodat het weer wat kan bewegen tot de veer ten einden is...en dan weer wat opwinden met een nieuwe pil...Nee, dank u wel... Je denkt wellicht dat ik overdrijf, maar echt, met die pil leg je niet alleen de pijn wat stil, je hebt echt het gevoel dat ook de alertheid en de oplettendheid en de viefheid onderdrukt worden, en dat zijn nu net de dingen waar ik zo héél erg van hou ! Daar zit ook mijn inspiratie om te tekenen en te fantaseren... ik wil niet dat dit stilgelegd wordt.
Stop ! niet zagen
Naast mij ligt mijn voortuintje, en ik zie dat reeds enkele hydrangea's (hortensias) op kleur beginnen te komen. Met de regen en de vroege warmte, staan er honderden knoppen die langzaam groeien tot de gekende mooie halve bollen bloemen. Het zal weer een zee van bloemen worden, tenminste als er geen te lange en te hete droogteperiode komt, want dan verdorren er heel wat van de bloemen. Ieder jaar komt dan Gudrun, van De Groene Verbeelding, om bloemen, die ze dan gebruikt in bloemstukken.
Ooit heeft mijn buur hier eens een hollandse wagen met twee mannen weg gejaagd, die bezig waren met het stelen van de bloemen. Denk je nu ook, typisch hollands ? Nochtans dat is niet waar, mij lijkt de situatie in nederland beter dan hier...Ik zag daar een stapel kranten voor de winkel liggen, met een sigarenbakje er naast, om het geld voor de krant in te stoppen...Ik zie dat hier niet gebeuren ! Wel in een besloten groep, zo paste ik dat systeem altijd toe bij de bijeenkomst van de gepensioneerde bestuursleden, en ik had altijd geld over, nooit te kort. Maar zo maar, langs de straat ???
En toch !!! Niet zo ver van hier is er een boer die aardappelen verkoopt. Hij zet zakken van 5, van 10 en van 25 kilogram in een tuinhuis, en aan de muur hangt de prijs geafficheerd, naast een spaarpot waar je het verschuldigde geld moet in stoppen. Ooit kon ik niet gepast betalen, en ik belde aan. Volgens de boerin hadden ze ook maar één keer een tekort gehad...Dus misschien zijn ze hier ook door den band wel eerlijk ???En heb ik alleen maar slechte gedachten?
Nu ja, mijn excuses, ik weet zeker dat mijn lezers en lezeressen allemaal echte doorbrave en eerlijke mensen zijn, en vooral héél geduldig, anders zouden ze niet telkens weer mijne blog lezen en blijven lezen....
tot de volgende ?
zondag, mei 27, 2007
visgerief
Vrijdag, voor ik naar tanteke reed, ben ik nog eens naar haar huis geweest om papieren te halen voor de ziekenlijke kas. Daarbij ben ik natuurlijk ook eens langs geweest bij Ivan en Chantal, de buren die gras en ander klein onderhoud op zich nemen. Ivan is ook een fervent visser, en hij had begin van de week een buitengewone vangst gedaan....
Hij dacht eerst dat hij een van die verderfelijke plastic-zakken aan de lijn had, maar dat ding bleef maar komen en komen... Tot zijn verbijstering haalde hij er een compleet leefnet uit, van de beste kwaliteit ! Zo'n leefnet die in onvergankelijke nylon is gemaakt, zonder knopen of iets er in, zodat de vissen zich niet kunnen kwetsen. Vermits Ivan zelf al zo'n leefnet heeft, heb ik het cadeau gekregen... Het enige dat er aan ontbrak was de opvijsbare stok om het net bij je te zetten. Maar Ivan had nog zo'n stokken op overschot, en zo kwam ik in het bezit van een prachtig leefnet ! Dat was iets wat ik nog niet had !
Vandaag ging ik naar de rommelmarkt te Velzeke, altijd een zeer mooie markt, en daar vond ik twee sigarenkisten vol met allerlei pennetjes en pennen om te vissen... Ik weet niet hoeveel er in zitten, maar 't zijn er veel ! en allemaal in de grootte die ik van doen heb om op bliek en co te gaan vissen. Normaal kosten die dingen veel geld, en nu heb ik er voor de rest van mijn dagen aan een appel (zelfs zonder ei).
Ik ga dus weer eens moeten lijntjes monteren... Ik heb er al enkele die gesneuveld zijn, dus, nu met de nieuwe pennen, is het de moment !
Het was op de rommelmarkt niet warm, er hing aan de deur van de apotheek een thermometer te pinken dat het maar 14 ° celsius was...dus niet warm voor de tijd van het jaar. Nu, zolang het niet regent, is dat genoeg om te wandelen op de rommelmarkt.
Tussen haakjes, weet je dat de graden celsius eigenlijk niet waren zoals wij dat nu doen ? Nee, het was precies omgekeerd ! O graden was het kookpunt van water op zeeniveau, en 100 graden was de temperatuur van het vervriezen...Na zijn dood heeft men de cijfers omgedraaid, en het algemeen gaan gebruiken...Algemeen is veel gezegd, nog heel wat landen werken met Farhenheidt (schrijfwijze ???), on lijkt dat raar, maar eigenlijk is die verdeling veel nauwkeuriger dan die van ons, omdat er tussen vriespunt en kookpunt gewoon meer eenheden zitten.
Je ziet, aan alles zijn er voor en nadelen...
Anny is de laatste dagen aktief als eksterverjager. Iedere keer als ze ziet dat er eksters in de nabijheid komen van het nestje van de tortelduif in onze tuin, gaat ze buiten gaan roepen om ze te verjagen. En dan moet ik iedere keer horen naar de story van die stoute eksters. Eén keer heb ik gezegd dat dat de natuur was, één keer maar, want ik kreeg meteen slechte punten.
Voila, genoeg voor vandaag ! tot de volgende ?
Hij dacht eerst dat hij een van die verderfelijke plastic-zakken aan de lijn had, maar dat ding bleef maar komen en komen... Tot zijn verbijstering haalde hij er een compleet leefnet uit, van de beste kwaliteit ! Zo'n leefnet die in onvergankelijke nylon is gemaakt, zonder knopen of iets er in, zodat de vissen zich niet kunnen kwetsen. Vermits Ivan zelf al zo'n leefnet heeft, heb ik het cadeau gekregen... Het enige dat er aan ontbrak was de opvijsbare stok om het net bij je te zetten. Maar Ivan had nog zo'n stokken op overschot, en zo kwam ik in het bezit van een prachtig leefnet ! Dat was iets wat ik nog niet had !
Vandaag ging ik naar de rommelmarkt te Velzeke, altijd een zeer mooie markt, en daar vond ik twee sigarenkisten vol met allerlei pennetjes en pennen om te vissen... Ik weet niet hoeveel er in zitten, maar 't zijn er veel ! en allemaal in de grootte die ik van doen heb om op bliek en co te gaan vissen. Normaal kosten die dingen veel geld, en nu heb ik er voor de rest van mijn dagen aan een appel (zelfs zonder ei).
Ik ga dus weer eens moeten lijntjes monteren... Ik heb er al enkele die gesneuveld zijn, dus, nu met de nieuwe pennen, is het de moment !
Het was op de rommelmarkt niet warm, er hing aan de deur van de apotheek een thermometer te pinken dat het maar 14 ° celsius was...dus niet warm voor de tijd van het jaar. Nu, zolang het niet regent, is dat genoeg om te wandelen op de rommelmarkt.
Tussen haakjes, weet je dat de graden celsius eigenlijk niet waren zoals wij dat nu doen ? Nee, het was precies omgekeerd ! O graden was het kookpunt van water op zeeniveau, en 100 graden was de temperatuur van het vervriezen...Na zijn dood heeft men de cijfers omgedraaid, en het algemeen gaan gebruiken...Algemeen is veel gezegd, nog heel wat landen werken met Farhenheidt (schrijfwijze ???), on lijkt dat raar, maar eigenlijk is die verdeling veel nauwkeuriger dan die van ons, omdat er tussen vriespunt en kookpunt gewoon meer eenheden zitten.
Je ziet, aan alles zijn er voor en nadelen...
Anny is de laatste dagen aktief als eksterverjager. Iedere keer als ze ziet dat er eksters in de nabijheid komen van het nestje van de tortelduif in onze tuin, gaat ze buiten gaan roepen om ze te verjagen. En dan moet ik iedere keer horen naar de story van die stoute eksters. Eén keer heb ik gezegd dat dat de natuur was, één keer maar, want ik kreeg meteen slechte punten.
Voila, genoeg voor vandaag ! tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)