vrijdag, juni 01, 2007

Leuk ding dat bloggen...

Ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar ergens is dat bloggen voor mij een soort verslaving, of liever nog een uitlaatklep...Ik kan via mijn blog eens een deel van de dagelijkse beslommeringen van mij afschrijven...
Niet alles, of niet in een direkte vorm, want ne mens kan zijn menage niet op straat zetten, newaar...Maar desalniettemin en niettegenstaande, je kunt er eens de overloop in doen.
Als je dat dan nog weet in te kleden in ironie en sarcasme, dan vinden niet alleen de lezers dat leuk, maar je relativeert zelf ook een beetje je zorgen, en dat is voortreffelijk medicijn tegen stress en tegen opkroppen van miserie. Ik kan het je alleen aanraden !
Nu, dat gezegd zijnde, gaan we over naar de dagelijkse blogg.

Deze namiddag gaan we weer naar tanteke, het wekelijkse bezoekje, en de was terugbrengen, en de nieuwe was meebrengen. Al de naam-etiketjes zijn nu ingenaaid, dus rest ons alleen nog de wekelijkse was. Voor de eerste maal heb ik nu waspoeder en-verzachter gekocht op rekening van tante, en ik ben van plan dat zo nu en dan te doen, we kunnen immers niet altijd opdraaien voor al de kosten. Ik rij al heel wat kilometers om de was te halen en te brengen, en bovendien nog wat bankzaken te doen, dus daar heb ik in feite ook kosten, maar die laat ik maar zo. Wel houden we alle kostennota's zorgvuldig bij, mocht er iemand iets vragen, dan kan ik steeds tonen wat en wanneer iets betaald werd... Die het beter kan, mag gerust het karwei van ons overnemen !

De wateropnemer is er vandaag geweest, en er zou een lek zijn...Vermits we niets zien, moet het welhaast ergens onder de grond zitten. We hebben nu het water volledig afgesloten, en bij gelegenheid zullen Ivan en ik eens kijken of we iets kunnen vinden. We mogen wel een serieuze waterfactuur verwachten ! Ik zal naderhand eens contact opnemen met de watermaatschappij of er daar iets aan te doen is, het is tenslotte een oud en dement mens, die moeilijk kan verantwoordelijk worden gesteld voor die dingen...Hopelijk verstaan ze daar redens...

En zo blijven we altijd maar door met zorgen en zorgen voor een ander. Nu ja, het is altijd beter dan zelf met de zorgen te zitten in eigen familiekring.
Want in de familie gaat goddank alles redelijk goed voor de moment, en ik heb vandaag zelfs als (veel te) fiere vader aan al mijn vrienden en kennissen een mailtje van onze Bart doorgestuurd, waar hij in een filmpje op You Tube te zien is, en waar zijn baas hem eigenlijk serieus in de bloemen zet als een voornaam wapen van zijn bedrijf.Je ziet er ook enkele van zijn creaties in, onder andere dat waarmee hij de prijs Henri Vandevelde heeft gewonnen, wat natuurlijk door het bedrijf ook op het label vermeld wordt. Je mag niet stoefen met je eigen kroost, maar begot, ik kan het niet laten, en ik denk dat de meesten onder ons zo zouden zijn, als een van hun kinderen zo'n prijzen binnenhaalt. Ook met Veerle gaat het nu beter, ze heeft wel nog steeds last van haar rug, en kan nog steeds het werk niet hervatten, maar de laatste tijd heeft ze geen migraine meer (hout vasthouden!). 't Zal de liefde zijn die dat doet zegt mama, maar ik denk dat ze gelijk heeft, ze is minder gestresseerd, en ze heeft iemand om tegen te klappen, ze kan haar zorgen eens kwijt...zoals ik met mijne blog, doet zij dat met haar Frederik...
Hopelijk heeft ze nu eindelijk het geluk eens aan haar zijde, en komt ze weer tot een normaal gezinsleven. Ook de kinderen houden van hem, dus daar is ook geen probleem, want dat was waar ik meest schrik van had (heb).

Je ziet, een blog zonder veel open of verborgen leed, dat gebeurd niet alledagen hé?
Maar dat mag van mij wel meer hoor ! Ik heb soms het gevoel dat het altijd hier moet zijn...
Of, zoals Lea het zegt: "Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar 't ene is van lood en 't andere van stroo(t)..."
Dat stroot is wellicht een dichterlijke vrijheid van Lea, maar het is wel juist, je hebt mensen waar altijd iets is, en je hebt er waar alles precies "door een gootje loopt"...Maar dan zei ons moeder: "Waar er geen miserie is, daar staat het voor de deure"...dus, niemand is er vrij van, en elk krijgt zijn portie. Jammer genoeg.

Voila, ik ga sluiten, want 't begint weer zeer te doen, tot de volgende ?

Geen opmerkingen: